04.

 Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin

 

Ibn Uthejmin

 

Burimi: Përmbledhje e librit “El-Xhami li Hajat el-Alameh Muhamed bin Salih el-Uthejmin” nga Ualid el-Husejn, me disa shtesa

Emri i tij: 

Emri i tij është Ebu Abdullah Muhamed bin Salih bin Sulejman bin Abdurr-Rrahman bin Uthman el-Vuhejbi et-Temimi. Babai i stërgjyshit të tij Uthmani, thirrej me nofkën Uthejmin dhe pastaj shejkhu u bë i njohur me këtë emër.

Lindja e tij:

Ai ka lindur në qytetin Unejzeh në rrethinën e Kasimit në Arabinë Saudite, më 27 në muajin Ramazan, më 1347 Hixhri.

Mësuesit e tij:

1) Shejkh el-Alameh el-Mufessir Abdurr-Rrahman bin Nasir es-Sa’di- Mësoi tek ai përgjatë një periudhe gjashtëmbëdhjetë vjeçare.

2) Shejkh el-Alameh Abdul-Aziz bin Baz- Ai ishte myfti i Arabisë Saudite, tek ai mësoi Sahihun e Buhariut dhe disa libra të fikhut.

3) Shejkh el-Mufessir Muhamed el-Emin esh-Shenkiti- Tek ai mësoi kur ishte në “Ma’had el-Ilmi” në Riad.

4) Shejkh Muhamed bin Abdul-Aziz el-Mutauua- Ai ishte gjyqtar i fundit në Unejzeh. Tek ai mësoi në lëmin e akides, fikhut dhe gjuhën arabe.

Nxënësit e tij:

Shejkhu dha mësime për dyzetepesë vite derisa vdiq. Ai kishte aq shumë nxënës sa që është vështirë për t’i numëruar të gjithë, por në mesin e tyre ishin:

1) Shejkh Hamad el-Uthman- Ai është një nga dijetarët në Kuvajt dhe profesor në Universitetin e Kuvajtit.

2) Shejkh Sulejman Ebul-Khajl- Ai është rektori aktual i Universitetit Imam Muhamed bin Se’ud.

3) Shejkh Abdus-Selam bin Burxhis- Ai ishte një nga dijetarët e Riadit, i cili është i njohur për librat shumë të mirë që i ka shkruar.

4) Shejkh ‘Issam es-Sinani- Një nga dijetarët në Kasim.

5) Shejkh Abdullah el-Musalem- Një nga dijetarët në Kasim.

Librat e tij:

Shejkhu deri në vitin 1422 hixhri kishte 115 libra të shtypur, të cilat i ka shkruar vetë, por edhe nxënësit e tij kanë transkriptuar nga kasetat e tij. Ndër librat më të njohur janë:

1) Sherhul-Mumti’ e cila është një shpjegim i Zadul-Mustakni’, është shtypur në gjashtëmbëdhjetë volume.

2) Komentimi i Rijadus-Salihin në shtatë vëllime.

3) Një koleksion të librave të shkurta dhe fetvave të Shejkhut, e cila është rreth tridhjetë vëllime.

Lëvdatat dijetarëve për të:

Shejkhul-Muhadith Abdul-Muhsin el-Abbad ka thënë: “…Vëllezër të mi, këtë mbrëmje do t’u them disa fjalë rreth një shejkhu të nderuar në Arabinë Saudite, i cili është një nga dijetarët e mëdhenj të botës islame. Ai i ka kushtuar vëmendje shumë të madhe dhe të veçantë dijes, duke e përhapur atë anekënd botës që t’u bëjë dobi studentëve. Ai është shejkh el-Alame Muhamed bin Salih el-Uthejmin …” (Shejkh Muhamed bin Uthejmin minel-‘Ulema err-Rrabbanijiin, e cila është pjesë e koleksionit të librave të Shejkh Abdul-Muhsinit (6/473)

2) Shejkh Rabi’ el-Medkhali ka thënë: “A mund të gjeni mbi faqen e dheut të tillë sikurse Shejkh Ibn Baz dhe Shejkh Ibn Uthejmin …” (Ehlul-Hadith hum etTaifah el-Mensurah uel-firkatun-Naxhijah 90-91)

Vdekja e tij:

Shejkhu vdiq më 15 Sheval të vitit 1421, që korrespondon me 10 janar 2001.

Autoritetet qeveritare të Arabisë Saudite ishin të detyruar të mbledhin 1500 ushtarë për të mbajtur rendin e mbi 500 000 njerëzve që falën namazin e xhenazes të shejkhut. Në safin e parë ishte ministri i brendshëm i Arabisë Saudite, princi Naxhif bin Abdul-Aziz dhe minsitri i fesë shejkh Salih Al esh-Shejkh, së bashku me dijetarët e mëdhenj të Arabisë Saudite.

 

 

Emri Allah karshi emrit Muhamed

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/books/article_16992.shtml

 

Pyetja 16: “Ne shpesh shohim emrin e Allahut të varur në mur me emrin e Muhamedit salAllahu alejhi ue selem karshi Tij. Të njëjtën gjë ne e shohim në pëlhura, libra, dhe disa Masahif. Ku duhet të jenë ata në të vërtetë?”

Përgjigje: “Kjo vend nuk është i saktë, sepse kjo do të thotë se Muhamedi është i njejtë dhe i barabartë me Allahun. Nëse dikush e sheh këtë dhe nuk e di kush është Allahu dhe Muhamedi, ai sigurisht do të besojë se ata janë të barabartë dhe të njëjtë. Kështu, që duhet të hiqet emri i të Dërguarit të Allahut salAllahu alejhi ue selem.

Tani mbetet gjykimi për emrin e Allahut i cili është një. Ky është një emër që Sufitë e përsëritin pa pushim dhe e zëvendësojnë me dhikr. Ata thonë:

“Allah, Allah, Allah.”

Prandaj, ai gjithashtu duhet të hiqet. Kështu, as nuk duhet të jetë “Allah” apo “Muhamed” në mure, pëlhura apo në diçka tjetër.”

 

 

Akidja Selefije  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/hclo8tM0iWI

Përktheu: Fajton Çorapi

Akidja Selefije dhe ndikimi i saj në umetin islam: Në radhë të parë duhet të dimë çfarë është akidja (besimi)? Akidja është ajo e cila lidh zemrën me besimin, bindshmërinë dhe me çështjet që janë të domosdoshme për tu besuar.

Këtu përfshihet besimi në Allahun, engjëjt, librat, profetët, ditën e gjykimit dhe kaderin (paracaktimin) e Allahut, i mirë apo i keq qoftë ai.

Kjo është akidja të cilën dijetari islam Ibën Tejmije (Allahu e mëshiroftë), e ka quajtur: “Besimi i grupit të shpëtuar dhe të ndihmuar deri në ditën e gjykimit.” Këtë akide e ka sqaruar Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) në momentet kur Xhibrili (alejhi-selam) e ka pyetur për besimin, duke thënë: “Të besosh në Allahun, engjëjt, librat, profetët, ditën e gjykimit dhe në paracaktimin e Allahut, i mirë apo i keq qoftë ai.”

Besimi në Allahun përfshin besimin se Allahu është i Gjalli dhe i Përhershmi. I Gjalli i Cili nuk vdes, Mbikqyrësi i çdo gjëje, në dorën e Tij është sundimi i çdo sendi. Ai është Allahu të Cilit duhet ti bindemi dhe të mos e kundërshtojmë, ta falendërojmë dhe të mos e refuzojmë.

Gjithashtu në këtë akide përfshihet njësimi i Allahut në adhurim, Njësim mbi të cilën është ndërtuar kjo fe. Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë:

“Islami është ndërtuar mbi pesë shtylla dëshmia se nuk meriton të adhurohet askush me të drejtë përveç Allahut, dhe se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij, falja e namazit, dhënia e zekatit, agjërimi i ramazanit dhe vizita e shtëpisë së shenjtë (haxhi).”

Është shumë e nevojshme që myslimanët të kenë mendim të përbashkët lidhur me njësimin e Allahut në adhurim, kjo duke hulumtuar në çdo skaj të botës për të parë nëse është realizuar ky njësim tek myslimanët? Apo në mesin e tyre gjendet shirku i cili bie ndesh me teuhidin? Insitucioni i parë që po ngrihet për këtë problem është kjo lidhje e quajtur: Lidhja e vendeve islame.

Një pjesë e popullit mysliman që jetojnë në vendet islame, praktikojnë gjërat të cilat bien ndesh me realitetin e fjalës “La Ilahe ila Allah.” Ata posedojnë varre tek të cilët adhurojnë zota tjerë përveç Allahut, gjithashtu kërkojnë ndihmë nga të vdekurit. Këto gjëra i di çdo kush që i ka parë apo i ka dëgjuar. Për refuzimin e këtij fenomeni (shirkut) duhet të bashkohet i gjithë umeti dhe të sqarojë të vërtetën rreth tij.

Besimi në Allahun e Madhëruar përfshin edhe njësimin në gjërat që i përkasin vetëm Atij, siç janë emrat dhe cilësitë e Allahut (esma ue sifat). Allahu i Madhëruar thotë:

“Asnjë send nuk i ngjan Atij, ndërsa Ai është Dëgjuesi, Shikuesi.”

Allahu posedon emra të bukur dhe cilësi të larta. Kjo dallohet shumë qartë në librin e Allahut të Madhëruar dhe sunnetin e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem). Akidja në këtë prizëm është e qartë, e pastër dhe nuk përmbanë vështirësi e as mundim në kuptimin e saj. Madje mbi këtë akide kanë ecur shokët e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem). Nëse mediton gjendjen e sahabeve në trajtimin që i kanë bërë emrave dhe cilësive të Allahut, do vëresh tek ata një edukat të lartë lidhur me argumentet Kuranore dhe hadithet profetike. Kjo, duke mos kaluar kufijtë dhe duke mos lënë mangut, por duke pohuar në të vërtetë atë që pohon Allahu për Veten e Tij, dhe duke mohuar në të vërtet emrat dhe cilësitë që mohoi Allahu për Veten e Tij.

Është shumë e nevojshme që umeti islam të bashkohet rreth kësaj baze e cila është: Pohimi i emrave dhe cilësive të cilat i ka pohuar Allahu, dhe mohimi i emrave dhe cilësive të cilat i ka mohuar Allahu për Veten e Tij. Këtë e themi sepse kjo bazë ka të bëjë me Krijuesin e Madhëruar, ka të bëjë me të Adhuruarin tonë. Prandaj nëse umeti islam përçahet në këtë pikë, kjo dotë thotë se: Umeti është përçarë në Atë që adhuron.

U del si detyrë atyre që kujdesen për umetin islam, të bëjnë të pamundurën për ta bashkuar umetin islam rreth kësaj baze, në mënyrë që të mos ndodhë përçarje dhe të mos humbasë ky umet. Pas kësaj le të gëzohet kush të dojë dhe të hidhërohet kush të dojë. Nuk është e mundur që të bashkohet një popull, përderisa janë të përçarë në Atë që adhurojnë. Pra, është e domosdoshme që të kemi mendim të përbashkët duke marrë si shembull rrugën që pasuan sahabet në pohimin e emrave dhe cilësive të Allahut.

A është e mundur të bahskohet një popull përderisa është në kundërshtim rreth Atij që adhuron? Duke thënë: A është në qiell apo në tokë? A është i ndarë dhe lartë krijesave, apo është i përzier në vendet ku ata qëndrojnë? Është e pamundur që këto dy mendime të jenë të vërteta në të njejtën kohë, sepse ka ndryshim të madh ndërmjet atij që mendon se Allahu është i Lartësuar mbi çdo send, dhe atij që mendon se Allahu është i shkrirë në çdo send.

Nuk mund të ketë bashkim me këtë lloj kundërshtimi, madje unë mendoj se kjo çështje duhet të hulumtohet në hollësi, të krijohen asamble dhe komisione që janë të mirënjohura dhe eksperiencë rreth kësaj çështje. Pas këtij sutdimi, të përcaktohet një metodë e qartë duke pasuar rrugën në të cilën ishin sahabet (Allahu qoftë i kënaqur prej tyre).

Është transmetuar në hadithin e njohur të Ebi Razijn el Ukajlit, se kur Profeti (sal Allahu alejhi ue selem)tregoi se Allahu i Madhëruar qesh, personi në fjalë e pyeti Profetin, duke i thënë:

“O i dërguar i Allahut, a qesh Zoti ynë?

Profeti ju përgjigj: Po! Atëherë njeriu i tha: Nuk mbetemi pa mirësi prej një Zoti që qesh.”

Ky sahab u qetësua nga fjalët e Profetit dhe i besoi, duke ndërtuar mbi besimin e tij fjalët që dëgjuat më parë:  “Nuk mbeteni pa mirësi prej një Zoti që qesh.”

Patjetër duhet të jemi dakord rreth këtij realiteti, me këtë kam për qëllim: Pohimin e vërtetë të emrave dhe cilësive të cilat i ka pohuar Allahu për Veten e Tij, pa devijuar dhe humbur rrugën. Dikush mund të thotë: Nëse kërkojmë rreth këtyre çështjeve, atëherë do të ndodhë përçarje. I´u përgjigjemi këtyre fjalëve duke thënë: Nëse qëllimi kryesor i dijatarit është arritja e së vërtetës, atëherë nuk mund të ndodhë përçarje. Ky qëllim është shumë i nevojshëm sidomos në këto raste, d.mth. ta pranosh të vërtetën pa marrë parasysh se kush e thotë atë. Ky qëllim duhet të jetë i pranishëm dhe i përhapur në botën tonë islame. E vërteta duhet të pranohet nga kushdo që e shpreh atë, gjithashtu edhe e kota duhet të refuzohet nga kushdo që e shpreh atë.

Allahu i Madhëruar kur flet për mushrikët (idhujtarët) thotë:

“Kur ata bëjnë ndonjë vepër të shëmtuar thonë: Kështu i gjetëm prindërit tanë madje Allahu na urdhëroi për një gjë të tillë.”

Pas kësaj Allahu tha:

“Thuaj (o Muhammed): Vërtetë Allahu nuk urdhëron për gjëra të shëmtuara.”

Allahu e refuzoi atë që ishte e kotë dhe heshti ndaj asaj që ishte e vërtetë, sepse ata u kapën pas dy gjërave.

E para: “Kështu i gjetëm prindërit tanë”, dhe e dyta: “Allahu na urdhëroi për një gjë të tillë.”

Prandaj Allahu e refuzoi atë që ju mvesh Atij, dhe heshti ndaj pasimit që ata u kishin bërë prindërve sepse kjo ishte e vërtetë. Pra, e vërteta duhet të pranohet nga kushdo që e shpreh atë. Gjithashtu kërkohet nga umeti islam, në këtë pikë apo edhe në pika të tjera, të mos merret me etiketime (llagape) të cilat kanë si qëllim prishjen e imazhit, ashtu siç shprehen disa se kush është filan parti apo ai tjetri nga partia tjetër. Duhet që umeti islam të jetë një parti e vetme, duhet të kapen të gjithë për litarin e Allahut dhe të mos përçahen. Nëse ndodhë që ndonjëri prish imazhin e një grupi i cili punon me të vërtetën, në këtë rastë na del detyrë ta sqarojmë këtë gjë. Kjo arrihet duke i ftuar të tjerët të ulen rreth tryezës së kërkimit të së vërtetës, duke parë sa të vërteta janë fjalët e atij që prishi këtë imazh dhe sa përputhen me aktualitetin. Pas kësaj duhet të braktismin atë që quhet “etiketim i të tjerëve.”

Besimi në Allahun përfshin pranimin me dëshirë të ligjit të Tij në univers dhe në sheriat, pra ligjit të Tij në univers dhe në sheriat. Këtu kam për qëllim vetë ligjin e Allahut dhe jo atë mbi të cilin zbatohet ky ligj, sepse ky i fundit mund të të gëzojë ose jo, duke qenë se ti gëzohehs me të mund të jetë diçka e pëlqyeshme. Por, ligji i Allahut duke qenë se është ligji i Tij, është detyrë që gjithmonë të gëzohemi me të. Për këte po japim si shembull ndarjen që u ka bërë Allahu krijesave, duke i bërë një grup besimtarë dhe disa të tjerë jobesimtarë. Këtë ligj duhet ta pranojmë patjetër, duke qenë të bindur se kjo përmban urtësi. Sepse sikur të mos ekzistonte kufri nuk do të njihej besimi, sikurse nëse nuk do ekistonte e keqja nuk do njihej e mira dhe e bukura.

Pra, me gjërat e kundërta dalin në pah gjërat e tjera (pozitive). Askush nuk duhet ta refuzojë këtë paracaktim të Allahut, i cili sqarohet më mirë në fjalën e Allahut të Madhëruar që thotë:

” Ai është që u krijoi e nga ju ka mohues dhe të tjerë që besojnë.”

Por, kjo nuk na ndalon të japim mundin tonë për të udhëzuar mohuesin sa të kemi mundësi. Ai që udhëzohet, udhëzohet për veten e tij, ndërsa ai që humbet përsëri e ka kundër vetes. Paracaktimi që Allahu ka bërë në legjislacionin e Tij islam, duhet pranuar me dëshirë. Paralel me pranimin dhe gëzimin që duhet të kemi ndaj këtij paracaktimi, është edhe praktikimi i urdhërave të Tij në mënyrë që të jemi një popull i vetëm, i papërçarë. Gjithashtu, në këte që përmendëm futet edhe këshillimi për të mirë dhe ndalimi nga e keqja, duke praktikuar urdhërin e Allahut të Madhëruar që thotë:

” Nga ju le të jetë një grup që thërret në atë që është e dobishme, urdhëron për punë të mbara dhe ndalon nga e keqja. Të tillët janë ata të shpëtuarit “.

“E mos u bëni si ata që u ndanë dhe u përçanë pasi u patën zbritur argumentet ata do të pësojnë një dënim të madh.”

Në këto ajete fisnike del në pah shumë qartë se:nëse umeti e lë pas dore urdhërimin për të mirë dhe ndalimin nga e keqja, gjithashtu thirrjen për në gjëra të hajrit, atëherë ky umet do të përçahet. Pra. duhet të gëzohemi me këtë paracaktim. Ajo që ndodhë në realitet është se: nëse shikon një person duke bërë një vepër të shëmtuar dhe nuk e ndalon, si rrjedhojë ai do mbetet në këtë gjynah, madje ai kundërshton rrugën në të cilën je ti. Për këtë arsye ndodhin edhe përçarjet.

Nëse shikon një njeri që nuk praktikon gjërat e mira të cila ti ka obligim, dije se ky njeri do të kundërshtojë më vonë. Nëse shikon një njeri që nuk falet me xhemat dhe ti hesht duke mos e këshilluar, dije se ai është kundërshtari yt, dhe si rrjedhojë do të ndodhë përçarje. Besimi në engjëjt e Allahut të Madhëruar bën pjesë në bazat e besimit (akides). Besimi në engjëjt, në gjendjet, punët dhe detyrat e ndryshme që ata posedojnë, është nga bazat e akides të cilat i solli legjislacioni islam. Pra, besojmë se Allahu posedon engjëjt të cilët nuk e kundërshtojnë në urdhërat e Tij dhe veprojnë ashtu si urdhërohen. Gjithashtu, besojmë se secili prej tyre posedon një apo më shumë detyra me të cilat e ka urdhëruar Allahu. Në origjinë besimi në engjëjt bën pjesë në botën e gajbit (fshehtë), prandaj duhet ti besojmë patjetër.  Besimi në librat e Allahut të Madhëruar: Është detyrë të besojmë në të gjithë librat që Allahu u ka zbritur të dërguarve të Tij. Me çdo të dërguar, Allahu i Madhëruar ka zbritur libër, ashtu siç thotë në librin e Tij:”Ne i dërguam të dërguarit Tanë me argumente të qarta, dhe me ta zbritëm librin dhe drejtësinë.”

Gjithashtu Allahu i Madhëruar thotë:

“Njerëzit ishin një popull dhe Allahu dërgoi pejgamberët si përgëzues dhe qortues. Dhe Ai u zbriti atyre edhe librin me fakte të sakta, për të gjykuar në atë që u kundërshtuan ndërmjet veti.”

Duhet të jemi të vetëdijshëm se të gjithë këta libra janë abroguar (pezulluar) me ardhjen e Kur´anit fisnik. P.sh. shiko radhitjen në suren Maide kur Allahu përmend Teuratin, më pas Inxhilin dhe së fundi Kuranin, duke thënë:

” Ne ty (Muhamed) të zbritëm librin e vërtetë i cili është vërtetues i librave të mëparshëm dhe përmbledhës i tyre.”

Pra, (Kur´ani) i abrogoi të gjithë librat e mëparshëm. Gjërat që puthiten me librin (Kurani) janë të qëndrueshme në Kur´an, ndërsa ato që bien ndesh me ligjet në Kur´an, ato janë të pezulluara. Sepse nuk ka legjislacion tjetër me të cilin njerëzit munden ta adhurojnë Allahun përpos këti legjislacioni. Duke u nisur nga kjo që thamë, na bëhet obligim që të kemi kujdes nga një valë e re, të cilës po i vjen erë e keqe. Ajo është: Uniteti i feve. Ky parim është një e keqe shumë e madhe, sepse nënkupton sikur fetë e mëparshme janë akoma të qëndrueshme, janë të pranuara tek Allahu dhe Ai i pëlqen ato. Nuk ka dyshim se ky është një parim i rrezikshëm. Uniteti i feve është i pamundur, madje feja çifute dhe e krishtere në sheriatin e Allahut janë si gjithë fetë e tjera, d.m.th. nuk janë të pranuara tek Allahu i Madhëruar. Allahu i Madhëruar thotë:

“Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time dhe pëlqeva për ju islamin fe.”

Gjithashtu thotë:

 ” Kush kërkon fe tjetër përveç islamit, atij kurrsesi nuk ia pranojmë.”

Pra si mund t`ia lejojmë vetes dhe të pranojmë atë që quhet “Unitet i feve”?! A nuk është kjo në kundërshtim të plotë me legjislacionin e Allahut?! Nëse të krishterët e kanë mohuar Muhamedin (sal Allahu alejhi ue selem), si mund të bashkohemi me ta në fenë e tyre? Përderisa çifutët e mohojnë shpalljen e Isait, si mund të bashkohen me të krishterët dhe të bëhen me ta? Për këtë arsye Allahu i Madhëruar thotë:

“çifutët thanë se të krishterët nuk janë të mbështetur në asgjë. Edhe të krishterët thanë se çifutët nuk janë të mbështetur në asgjë e duke qenëse ata e lexojnë librin.”

Përderisa një grup prej tyre e mohon që grupi tjetër të jetë i mbështetur në ndonjë argument në fenë e tij, edhe ne nuk mund të themi se ata janë të mbështetur në ndonjë gjë përderisa Allahu me sheriatin tonë i abrogoi fetë e mëparshme. Por përkundrazi, ata nuk janë të mbështetur në asgjë. Nëse ndodh që çifutët apo të krishterët posedojnë ndonjë veçori në disa prej gjykimeve islame, kjo ndodh si pasojë e njohurisë që kanë për legjislacionin islam dhe të Dërguarit të Allahut (sal Allahu alejhi ue selem), gjë e cila i bën të anojnë nga e vërteta më shumë se të tjerët. Kjo nuk do të thotë se ata janë në rrugë të drejtë. Dëgjo atë që është saktësuar nga Profeti (sal Allahu alejhi ue selem), i cili është betuar se:

” Kushdo që dëgjon për mua qoftë çifut apo i krishterë dhe më pas vdes duke mos besuar në atë që u dërgova, ai do të jetë nga banorët e zjarrit.”

Shiko se si Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) e konsideroi vetëm dëgjimin nga çifutët dhe të krishterët argument të prerë, sepse ata nuk kanë nevojë të mendojnë. Ata e dinë se Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) është i vërtetë, e njohin atë ashtu siç njohin bijtë e tyre. Për këtë arsye u konsiderua vetëm dëgjimi për Profetin (sal Allahu alejhi ue selem) nga çifutët dhe të krishterët argument kundër tyre. Si mund t`ia lejojmë vetes të shprehim bashkimin e këtyre tre feve?! Unë them se feja çifute nuk është e pranuar tek Allahu i Madhëruar edhe nëse ata pretendojnë se feja e tyre është e drejtë. Të njëjtën gjë themi edhe për fenë e krishtere:nuk është fe e pranuar tek Allahu edhe nëse ata pretendojnë se ajo është fe e drejtë. Ky parim i urryer dhe jo frytdhënës, duhet të dëbohet nga tryeza e kërkimit dhe mendimit, sepse nuk ka vend për të.

Umeti islam ka për detyrë që të bashkohet në këtë mendim, në asnjë mënyrë nuk na lejohet të mburremi me gjërat që kanë të krishterët, siç është përparimi në çështjet e kësaj dunjaje. Sepse, kur muslimanët jetonin të bashkuar dhe të kapur pas të vërtetës, triumfuan ndaj atyre që ishin bashkëkohës me ta, ashtu siç ishin këta popuj që përmendëm. Ata i luftuan me këtë Kuran derisa fitorja ishte në anën e tyre. Vërtetë Allahu ka fuqi dhe kontroll të plotë mbi çështjet e Tij dhe fjalët e Tij do qëndrojnë gjithmonë lart. Në akiden islame bën pjesë edhe besimi në profetët e Allahut të Madhëruar, prandaj është detyrë të besojmë çdo profet që ka dërguar Allahu i Madhëruar tek njerëzit. Duhet të besojmë se ai është në të drejtën dhe është dërguar me të vërtetën. Pasimi i përket vetëm vulës së profetëve,Muhamedit (sal Allahu alejhi ue selem).

Nëse legjislacioni i atyre që ishin para tij përputhet me legjislacionin tonë, atëherë është legjislacion për ne, në të kundërt nuk konsiderohet ligj për ne. Mendoj se askush prej nesh nuk e mohon faktin e besimit në Muhamedin (sal Allahu alejhi ue selem) dhe në të gjithë profetët e tjerë. Për këtë falenderojmë Allahun e Madhëruar.Ai që mohon Muhamedin ai ka mohuar të gjithë të dërguarit madje edhe profetintë cilit i beson. Për këtë arsye Allahu i Madhëruar thotë:

“Edhe populli i Nuhut përgënjeshtroi të dërguarit.”

Dihet se Nuhu është profeti i parë të cilin e dërgoi Allahu i Madhëruar dhe sërish Allahu thotë në librin e Tij:

“Edhe populli i Nuhut përgënjeshtroi të dërguarit.”

Pra, kjo gjë u tha edhe pse në mesin e tyre nuk ishte dërguar profet tjetër përveç Nuhut (sal Allahu alejhi ue selem). Prandaj ai që mohon një të dërguar ka mohuar llojin e profetësisë, kështu që ka mohuar të gjithë profetët. Besimi në ditën e gjykimit është i domosdoshëm për bashkimin e umetit, sepse kushdo që i frikësohet ditës së fundit, patjetër duhet të punojë me gjërat që ka urdhëruar sheriati. Pra, këto gjëra i praktikon sepse i frikësohet ditës së fundit.
Allahu i Madhëruar thotë: 

” Dhe frikësojuni një dite kur në të ktheheni tek Allahu, dhe secilit njeri i plotësohet ajo që ka fituar,dhe atyre nuk u bëhet padrejtësi.”

Është pikërisht besimi në ditën e gjykimit ai i cili e nxit njeriun për të besuar thëniet, për të praktikuar urdhërat dhe për tu larguar nga të ndaluarat.

Sikur të mos ekzistonte besimi në ditën e gjykimit, askush nuk do punonte vepra të mira por do punonin gjëra të cilat përputhen me epshet e tyre.

Prandaj, nëse umeti islam beson në ditën e gjykimit me besim të vërtetë, atëherë duhet të bashkohet dhe të përmirësojë moralet, adhurimin dhe marrëdhëniet reciproke të saj.

Besimi në ditën e gjykimit përmban shumë gjëra dhe për këtë dijetari islam Ibën Tejmije në librin e tij “El Akijde el Uasitije” ka përmendur një rregull duke thënë: “Besimi në ditën e gjykimit përfshin çdo gjë për të cilën ka lajmëruar Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) se do të ndodhë pas vdekjes.” Gjithashtu besimi në paracaktimin e Allahut, i mirë apo i keq qoftë ai, ia bën detyrë këtij umeti bashkimin në një mendim, nëse beson në të (ditën e gjykimit) ashtu siç duhet.

Kjo nuk është e panjohur, sepse në lidhje me kaderin njerëzit janë ndarë në tre grupe. Në grupin e parë bëjnë pjesë ata të cilët kaluan kufijtë duke pohuar kaderin, grupi i dytë e mohuan kaderin, ndërsa grupi i fundit u treguan të mesëm. Është e domosdoshme që këto tre grupe të bashkohen rreth një mendimi të vetëm, të përfituar nga feja islame me të cilën u dërgua Muhamedi (sal Allahu alejhi ue selem). Sikur ne të ecnim sipas gjërave që na kërkojnë këto gjashtë parime (baza), atëherë zemrat tona do të ishin të mbushura me dashuri dhe respekt për njëri-tjetrin.

Madje do kishim ndjekur rrugën e atyre të cilët i besuan ashtu siç duhet këto baza, rrugën e sahabëve, Allahu qoftë i kënaqur prej tyre. Gjithashtu do të krenoheshim në mesin e popujve të tjerë, por është për të ardhur keq që njerëzit u kundërshtuan dhe u përçanë. Si rrjedhojë, tek ata hynë armiqtë derisa arritën thellë, në çdo skutë të shtëpive, dhe premtimi i Allahut u përmbush plotësisht.

Lus Allahun të na bashkojë të gjithëve rreth fjalës së vërtetë, të na dhurojë mëshirë me mirësinë e Tij, të na bëjë udhëzues dhe të udhëzuar, të mirë dhe përmirësues. Vërtet, Allahu është i mundshëm për çdo send. Shpresoj shumë se kjo “Lidhje” do të ketë ndikim të madh në bashkimin e umetit islam në të vërtetën. Nuk shikoj ndonjë pengesë në formimin e asambleve apo komisioneve, me qëllim që të studiojnë gjërat në të cilat janë kundërshtuar myslimanët, e gjithë kjo me drejtësi dhe përpikmëri në mënyrë që të dalë në pah fryti i shumë pritur nga kjo “Lidhje” (lidhja e botës islame).

 

 

Allahu ka krijuar të mirën dhe të keqen

 

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Kaul el-Mufid (1/253)

 

Allahu krijoi çdo gjë, të mirën dhe të keqen. Megjithatë e keqja nuk i atribuohet Allahut pasi që Ai e ka krijuar të keqen me një urtësi të veçantë. Për këtë shkak, e keqja konsiderohet prej mirësive të Tij.

Bazuar në këtë, themi se e keqja nuk është prej veprave të Allahut por është prej veprave të krijesave të Tij. Nuk ka të keqe, në çdo gjë që Allahu ka krijuar. Mirëpo njeriu kërkon mbrojtje nga e keqja e diçkaje që eventualisht mund të ekzistojë në të.

Sepse, krijesat e Allahut ndahen në tre lloje:

1 – Krijesat të cilat përbëhen vetëm nga e keqja në vetveten e tyre. Shembull nga ky lloj është: Iblisi, zjarri etj.. Ndërsa urtësia për të cilën janë krijuar ato, konsiderohen të jenë mirësi nga ana e Allahut.

2 – Krijesa të cilat përbëhen nga mirësia në vetveten e tyre. Shembull nga ky lloj, kemi: Xhennetin, të Dërguarit dhe Engjëjt.

3 – Krijesat të cilat përbëhen nga e mira dhe e keqja. Shembull nga ky lloj, kemi: njerëzit, xhinët dhe kafshët.

Ndërsa njeriu kërkon mbrojtje nga Allahu prej asaj që përbëhet nga e keqja.

 

Teuhidi-Rububije  

Imam Muhamed bin Salih el- Uthejmin (Allahu e mëshrioftë!)

Burimi: Komentimi i bazave të besimit, faqe 17-19

 

Kjo nënkupton besimin se, Allahu është Zoti i Vetëm, pa ndonjë rival apo ndihmës.

Zot është: “Ai që krijon, posedon pushtet dhe kontroll ndaj çdo gjëje.” Pra nuk ka krijues pos Allahut, nuk ka Zot përveç Allahut dhe nuk ekziston askush që ka kontroll të plotë dhe gjithëpërfshirës përveç Allahut.

Thotë Allahu i Lartësuar:

“Vetëm Atij i takon krijimi dhe kontrolli.” (7:54).

“Ky është Allahu, Zoti juaj. Pushteti është vetëm i Tij! Kurse ata që ju i adhuroni krahas Tij, nuk zotërojnë as sa cipa e bërthamës së hurmës.” (35:13)

Askush nuk mohon Rububijetin e Allahut!

Nuk dihet që ndokush prej njerëzve e mohon Rububijetin e Tij, përveç ata të cilët janë arrogant; e as ata nuk u besojnë pretendimeve të tyre. Siç ishte rasti me Faraonin kur ai i tha popullit të vet:

“Unë jam zoti juaj më i lartë!” ( 79:24)

E gjithashtu tha:

“O ju pari, unë nuk njoh ndonjë zot tjetër për ju pos meje!” (28:38)

Kjo thënie nuk ishte besimi i tij i vërtetë. Thotë Allahu i Lartësuar:

“Edhe pse ishin të bindur në to (argumentet Tona), ata i mohuan padrejtësisht dhe me mendjemadhësi.” (27:14)

Kurse Musa (alejhis-selam) ia kishte thënë Faraonit:

“Ti e di se ato (mrekullitë) nuk i zbriti kush tjetër pos Zotit të qiejve e të tokës si dëshmi e qartë. Dhe unë mendoj se ti o Faraon je i shkatërruar.” (17:102)

Për këtë shkak themi se edhe idhujtarët besonin se Allahu është i Vetmi Krijues edhe pse ata i bënin Allahut shok në adhurim (në Teuhid Uluhije).

Thotë Allahu në Kur’an:

Thuaj: “E kujt është Toka dhe gjithçka që gjendet në të, nëse e dini? Ata do të thonë: ‘E Allahut!’ E ti thuaju: ‘Vallë, përse pra nuk mendoni?’ Thuaj: ‘Kush është Zoti i shtatë qiejve dhe Zoti i Arshit Madhështor?’ Ata do të thonë: ‘Allahu!’ E ti thuaju: ‘Vallë, a nuk keni frikë?’ Thuaj: ‘Kush është Ai që ka në dorë pushtet mbi çdo gjë, i Cili mbron (kë të dojë), e prej Tij nuk mund të mbrohet askush, nëse jeni ata që e dini?’ Ata do të thonë: ‘Në dorë të Allahut!’ Thuaj: ‘E si mashtroheni pra?’ (23:84-89)

Dhe gjithashtu thotë:

“Nëse ti i pyet ata: ‘Kush i krijoi qiejt e tokën?´ Me siguri do të thonë: ‘Ato i krijoi i Gjithëfuqishmi, i Dijshmi!” ( 43:9)

Dhe Ai ka thënë:

“Nëse i pyet ata se kush i ka krijuar? Me siguri që ata do të thonë: ‘Allahu!’ Atëherë, përse largohen prej Tij?!” [43:87]

Allahu, Ai që është i pastër nga çdo e metë, dhe ka kontroll të plotë mbi gjithçka. Urdhëri i Tij përfshin mirëmbajtjen e krijimit dhe renditjen e ligjit të krijesave. Allahu është Mbikëqyrësi dhe Ai që udhëheqë mbi universin siç dëshiron Ai, me Urtësinë e Tij të pagabueshme vë rregullat për të. Gjithashtu, Ai që i cakton format e ndryshme të adhurimit dhe rregullat që kanë të bëjnë me marrëdhëniet shoqërore. Si rezultat i kësaj, kushdo që e konsideron si ligjvënës dikë tjetër me Allahun në çështje të adhurimit apo gjykues në marrëdhëniet shoqërore, vetëm se i ka bërë shirk Atij dhe nuk e ka besuar Atë siç duhet.

 

Besimi në Emrat dhe Cilësitë e Allahut  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Shpjegimi i bazave të besimit, faqe 22-24

 

Besimi në Emrat dhe Cilësitë e Allahut do të thotë që të besohet çdo gjë që Allahu ka konfirmuar për Veten e Tij në Librin e Tij, dhe ajo që është konfirmuar në Sunnetin e të Dërguarit të Tij (sal Allahu alejhi ue selem) në lidhje me Emrat dhe Cilësitë e Tij ashtu siç i takojnë Atij pa i shtrembëruar ato, pa i mohuar, pa pyetur se si janë ato dhe pa i krahasuar ato me cilësitë e krijesave të Tij. Allahu i Lartësuar ka thënë:

“Allahut i përkasin emrat më të bukur, andaj thirreni Atë (lutjuni Atij) me ta dhe largohuni nga ata që i shtrembërojnë emrat e Tij. Ata do të ndëshkohen për veprimet e tyre.” [7:180]

Allahu i Lartësuar gjithashtu ka thënë:

“Shëmbëlltyra më e lartë është vetëm e Tij në qiej e tokë dhe Ai është Mbizotëruesi, i Urti.” [30:27]

Allahu i Lartësuar gjithashtu ka thënë:

“Asgjë nuk i përngjan Atij dhe Ai është Dëgjuesi dhe Shikuesi.” [ 42:11]

Në lidhje me Emrat dhe Cilësitë e Allahut, kanë devijuar dy grupe njerëzish:

Grupi i parë: Mohuesit, ata që mohuan emrat dhe atributet e Allahut, ose mohuan vetëm disa prej cilësive. E bënë këtë, duke pretenduar se konfirmimi i Emrave dhe Cilësive të Allahut, obligon përngjasimin me cilësitë e krijesave të Tij. Që i bie përngjasimi Allahut me Krijesat e Tij!Ky është një argument bosh dhe i pavlerë, në disa këndvështrime:

Këndvështrimi i parë: po të ishte siç thonë ata, do të hasnim në kontradikta në fjalët e Allahut. Sepse Allahu i Lartësuar i ka konfirmuar për Veten e Tij Emrat dhe Cilësitë e Tij, e në të njëjtën kohë shohim se Ai e ka mohuar përngjasimin me dikë tjetër! Pra, nëse konfirmimi i Emrave dhe Cilësive të Tij do të nënkuptonte edhe përngjasimin e Tij me krijesat, atëherë do të hasnim në kontradikta në fjalët e Allahut sepse disa fjalë të Tij i përgënjeshtrojnë disa fjalë të tjera!

Këndvështrimi i dytë: Nuk do to thotë nëse dy gjëra që kanë të njëjtin emër apo cilësi, të jenë të njëjta edhe në aspekte tjera! Ju mund të shihni dy njerëz, e secili prej tyre dëgjon, sheh dhe flet. Por kjo nuk do të thotë se ata janë të njëjtë në cilësitë njerëzore, në të dëgjuar, të parë e të folur. Të njëjtën gjë e gjeni edhe tek kafshët; ato kanë duar, këmbë dhe sy, por nuk do të thotë se ato ngjasojnë mes veti për arsye se ato kanë duar, këmbë dhe sy! Pasi që, dallimet janë të qarta në mes të krijesave edhe pse ato kanë emra dhe cilësi të ngjashme, padyshim se dallimi ndërmjet Krijuesit dhe krijesave të Tij është edhe më i madh dhe më i qartë!

Grupi i dytë: Ata që ngjasojnë Allahun me krijesat. Janë ata që i konfirmojnë Emrat dhe Cilësitë e Allahut, por njëkohësisht duke i ngjasuar ato me ato të krijesave të Tij, duke thënë se kështu sugjerojnë argumentet tekstualisht, dhe se Allahu u flet robërve të Vet vetëm me atë që ata kuptojnë. Edhe ky është një argumentim bosh dhe i pavlerë, nga disa këndvështrime:

Këndvështrimi i parë: Të ngjasosh Allahun me krijesat është diçka shumë e gabuar, gjë të cilën e përgënjeshtron mendja e shëndoshë dhe sheriati Islam. E nuk është e mundur që Kur’ani dhe Sunneti të përmbajnë diçka që është e gabuar dhe e kotë.

Pikëpamja e dytë: Që Allahu i foli robërve të Tij ashtu siç ata e kuptojnë, ka të bëjë në kuptimin bazë të fjalës, por në lidhje me realitetin dhe esencën e çështjes e cila ka të bëjë me Emrat dhe Cilësitë e Tij, kjo është diçka që Ai e ka fshehur për Veten e Tij dhe vetëm Ai i din ato ashtu siç janë!

Pasi që Allahu ka konfirmuar për Veten e Tij se Ai është Dëgjues, dhe domethënia e dëgjimit tek ne nënkupton “kapjen e zërave dhe tingujve”, por realisht, kur kemi të bëjmë me Allahun e Lartësuar, mënyra e të dëgjuarit nuk është e ditur për ne. Kur e dimë se realiteti i të dëgjuarit tek krijesat ndryshon ndërmjet vete; marrë parasysh këtë, atëherë dallimi ndërmjet Krijuesit dhe krijesave të Tij është edhe më i madh.

Kur Allahu na tregon se Ai u ngrit mbi Fronin (arshin) e Tij, ne e kuptojmë se çfarë do të thotë fjala “ngritje” në domethënien bazë të saj. Por ajo që ne nuk e dimë është se, si Allahu u ngrit mbi Fronin e Tij?! Sepse ngritja tek krijesat nuk është e njëjtë sikurse ajo tek Allahu. Dikush që ngritet mbi një karrige të palëvizshme, nuk është e njëjtë sikur të ngritet mbi një deve që është e vështirë për të hipur mbi të. E nëse dallimi tek krijesat është prezent dhe i qartë, atëherë dallimi ndërmjet Krijuesit dhe krijesave është më i madh dhe më i qartë.

Besimi në Allahun e Lartësuar ashtu siç e kemi përshkruar më lartë, i jep besimtarit fryte të dobishme, e ndër to janë:

E para: Realizimi i të njësuarit Allahun e Lartësuar duke mos ju drejtuar askujt me shpresë e frikë përpos Allahut dhe duke mos i shoqëruar Atij askënd në adhurim.

E dyta: Dashuria e plotë ndaj Allahut, duke e lartësuar Atë në përputhshmëri me Cilësitë dhe Emrat e Tij të bukur.

E treta: Të adhuruarit e Allahut duke praktikuar urdhëresat e Tij dhe duke u përmbajtur nga ndalesat që Ai i ka ndaluar.

 

Ku është Allahu Subhanehu ue tela?  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.youtube.com/watch?v=qFbQ1dgR250&

 

Sa për të tjerët, ne i themi atyre; Në të vërtetë mohimi i drejtimit është mohimi i Zotit (Rabb) azza ue xhel. Sepse ne nuk dimë që nuk ka diçka që është mbi botë apo nën të apo që nuk është në të djathtën e saj apo në të majtën e saj. Që lidhet me të apo ndahet me të. Përveç asgjësë (mos ekzistencës).

 

A falet shirku që është bërë nga padituria?  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/EhbrjS9pgxc



Pyetje: Një grua që ka jetuar në një shtet të Afrikës, ka vdekur e përderisa ishte gjallë, bënte tavaf rreth varreve dhe flijonte kurbane për ta. por, në atë vend nuk ka pasur dijetarë të Teuhidit (e Sunnetit) që ta këshilloj atë, duke pasur parasysh se ajo nuk e ka ditur një gjë të tillë; a konsiderohet ajo e justifikuar për veprimet e saj dhe a i lejohet fëmijëve e të afërmve të tjerë që të bëjnë dua për të?

Përgjigje: A praktikonte ajo islamin?

Pyetësi: Po

Përgjigje: Pra, ajo praktikonte islamin, por ka bërë shirk për të cilin nuk e ka ditur se është i tillë, gjithashtu, nuk e ka këshilluar askush e, edhe nuk ka pasur kush ta këshilloj.

Ajo konsiderohet myslimane. Personit të tillë i falet namazi i xhenazes, varroset në varrezat e myslimanëve dhe fëmijët e saj duhet të luten për të. Themi kështu, ngase ajo ka qenë e paditur, nuk e ka këshilluar askush rreth kësaj çështjeje, nuk e ka ditur gjykimin për veprimet e tilla, nuk ka pasur dijetarë që ta këshillojnë, ndërsa ajo ka praktikuar islamin. Prandaj, ajo është e paditur.

Thotë Allahu تبارك و تعالى :

وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولاً

“Ndërsa ne nuk kemi dënuar asnjë popull pa u dërguar të dërguar.” (17:15)

 

Kërkimi i bekimit nga të vdekurit, tavafi rreth varreve dhe të betuarit në dikë tjetër pos Allahut  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetauah Erkanul-Islam 1/84.

 

Pyetje: Çfarë është gjykimi për të kërkuar bekim nga varret dhe për të bërë tavaf rreth tyre me qëllim të plotësimit të nevojave ose për t’u afruar sa më afër personit të varrosur aty dhe çfarë është gjykimi për t’u betuar në dikë tjetër përpos Allahut?

Përgjigje: Kërkimi i bekimit nga varret nuk lejohet dhe është prej llojeve të shirkut. Kjo është bindje se mund të ketë ndikim në bekimin e njeriut dhe plotësimin e nevojave të tij, diçka për të cilën Allahu nuk ka lejuar.

Kjo, nuk ishte as tradita e të Parëve Tanë të Mirë. Dhe në këtë aspekt, kjo gjë konsiderohet edhe bidat. Nëse njeriu i cili vepron kështu ka bindje se i vdekuri ka mundësi apo fuqi që ta largojë të keqen dhe ta sjell të mirën dhe bën dua për ndonjërën prej këtyre, atëherë kjo gjë është shirk i madh. Gjithashtu, është shirk i madh në qoftë se i vdekuri adhurohet duke i rënë në ruku, sexhde apo duke i prerë kurban qoftë kjo për ta madhëruar, për t’u afruar më afër tij ose për ta nderuar atë. Allahu i Lartësuar thotë:

وَمَن يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِندَ رَبِّهِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ

“E kush adhuron me Allahun edhe ndonjë zot tjetër, për të cilin nuk ka kurrfarë fakti, përgjegjësia e tij është para Zotit të vet, e mohuesit nuk do të shpëtojnë.” (23:117)

Në një ajet tjetër thuhet:

فَمَن كَانَ يَرْجُو لِقَاء رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا

“e kush është që e shpreson takimin e Zotit të vet, le të bëjë vepër të mirë, e në adhurimin ndaj Zotit të tij të mos e përziejë askënd.” (18:110)

Ai që bën shirk të madh është kafir; do të jetë përgjithmonë në Zjarr dhe Xhenneti është haram për të. Allahu i Lartësuar thotë:

إِنَّهُ مَن يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللّهُ عَلَيهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ

“Kush bën shirk Allahun, Allahu ia ka bërë haram (ia ka ndaluar) atij Xhenetin dhe vendi i tij është Zjarri. Për mizorët nuk ka ndihmës.” (5:72)

Kur jemi tek të betuarit në diçka tjetër përveç Allahut, nëse ai që betohet beson se ai në të cilin betohet ka pozitë sikurse Allahu, atëherë ai ka bërë shirk të madh. E nëse nuk beson një gjë të tillë, porse vetëm e çmon atë aq sa e shtynë që të betohet në të por pa besuar që ai ka ndonjë pozitë të ngjashme me Allahun, atëherë ai ka bërë shirk të vogël. Për këtë gjë, Profeti -صلى الله عليه وسلم- thotë:

من حلف بغير الله فقد كفر أو أشرك

“Kushdo që betohet në ndonjë gjë tjetër përveç Allahut, ai ka bërë shirk apo kufër.” (Buhari)

Personi i cili kërkon bekime nga varret, i lut të vdekurit ose betohet në dikë tjetër pos Allahut, duhet të qortohet ashpër. Gjithashtu, duhet t’i sqarohet se veprimi i tillë nuk e shpëton prej dënimit të Allahut, për shkak se ai arsyetohet me thënien: “Këtë gjë e kemi mësuar nga paraardhësit tanë.” Ky është edhe arsyetimi i mushrikëve të cilët i kanë përgënjeshtruar të dërguarit e Allahut:

إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِم مُّقْتَدُونَ

“Ne i gjetëm të parët tanë në këtë dhe ne jemi të orientuar gjurmëve të tyre.” (43:23)

I Dërguari i tyre u tha atyre:

قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكُم بِأَهْدَى مِمَّا وَجَدتُّمْ عَلَيْهِ آبَاءكُمْ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ

“Ai tha: ‘A edhe nëse u kam sjellë rrugë më të mirë nga ajo që i gjetët të parët tuaj?’ Ata thanë: ‘Ne nuk i besojmë asaj me çka ju jeni dërguar’!” (43:24)

Allahu i Lartësuar thotë:

فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ

“Atëherë Ne ndërmorëm ndëshkime kundër tyre, e shih si ishte përfundimi i gënjeshtarëve.” (43:25)

Nuk lejohet për askënd që, për të arsyetuar veprimin e tij të gabuar, të marr si argument veprimin e të parëve të tij apo të arsyetohet se kjo është zakoni. E nëse dikush dëshiron të vetë-arsyetohet në këtë mënyrë, arsyeja e tij është e pajustifikueshme tek Allahu i Lartësuar, dhe kjo nuk do t’i bëjë dobi asgjë.

Ata që janë sprovuar me këtë gjë e diçka të ngjashme, duhet të pendohen sinqerisht tek Allahu, të pasojnë të vërtetën çfarëdo qoftë ajo, ngado që u vjen dhe në çfarëdo kohe qoftë. Gjithashtu, të mos jetë shkak i mospranimit të të vërtetës, zakoni i atij vendi ku ata jetojnë apo qortimi nga ana e injorantëve. Ngase, besimtarë i vërtetë është ai i cili nuk i bën përshtypje qortimi i të tjerëve në atë që Allahu e dëshiron, dhe nuk e largon nga feja e Tij asnjë pengesë që e del përpara.

Allahu na dhëntë sukses në arritjen e asaj që e bën Atë të lumtur dhe na mbrojttë nga çdo gjë që shkakton zemërimin dhe dënimin e Tij.

 

Gjykimi për të varur një sy ujku në formë të nuskës  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Maftuh (110 B)

Burimi: http://youtu.be/6niJdXgJexQ



Pyetje: Çfarë është gjykimi për të varur një sy ujku në formë të nuskës? A arsyetohet me injorancë personi i cili e bën këtë?

Përgjigje: Sy ujku?

Pyetësi: Po. Ata e bëjnë këtë nga frika e xhinëve.

Përgjigje: A vetëm syrin e ujkut apo çfarëdo syri?

Pyetësi: Vetëm syrin e ujkut në formë nuske.

Përgjigje: Kjo nuk lejohet. Ngase nuk është as një ilaç fetar e as mjekësor. Kjo është prej nuskave për të cilat Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë se janë shirk. Pastaj, kush thotë se xhinët ikin nga ujqit? Ne shpesh e kemi dëgjuar këtë gjë, por pa e ditur nëse është e vërtetë apo jo. Prandaj, disa njerëz kanë lëkura ujku që i varin në shtëpi. Ata pohojnë se xhinët nuk mund të hyjnë në një shtëpi që ka lëkurë ujku. Kjo është gabim.

Çfarë me të vërtetë të mbron nga xhinët është leximi i ajetit el-Kursi. “Ai që e lexon atë gjatë natës do të ketë mbrojtjen e Allahut deri në mëngjes, dhe shejtani nuk do të jetë në gjendje t’i afrohet atij.”

Pyetësi: Ka nga ata që thonë se akti është kufër që përjashton praktikuesin e saj nga feja dhe se ai nuk mund të justifikohet për injorancën e tij.

Përgjigje: Jo, kjo nuk është e vërtetë. Kjo nuk e përjashton personin nga feja. Bazuar në atë që është e njohur në thëniet e njerëzve se kjo është vetëm një mënyrë (e largimit të tyre). Andaj themi se mënyra e tillë nuk është sipas porosive të sheriatit. Kjo është një lloj i shirkut të vogël.

Pyetësi: A justifikohet njeriu për injorancën e tij?

Përgjigje: Nuk ka asnjë dyshim se ai arsyetohet për injorancën e tij. Të gjithë njerëzit arsyetohen për injorancën tyre:

رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا

“Zoti ynë, mos na dëno nëse harrojmë ose gabojmë!” 2:286

Allahu tha:

“Kështu kam bërë (i kam falur).”

 

Gjykimi për personin i cili vizaton Allahun në karikaturë?  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Maftuh (102 A)

 

Pyetje: Çfarë mendoni për personin i cili vizaton Allahun (subhanehu ue te ala) si një karikaturë dhe e publikon foton në një revistë apo gazetë?

Përgjigje: Ky është devijim i qartë. Allahu aq Madhështorë (siç i takon Atij), shumë i Madh dhe aq i Çmuar sesa për tu vizatuar si diçka. Askush nuk i ngjason Atij dhe Ai është Dëgjuesi dhe Shikues.

Sa do që ta imagjinosh, kurrë nuk mund ta imagjinosh Allahun (Azze ue xhel) ashtu siç është.

Nëse ne e dimë se piktori e ka për qëllim të ul vlerën e Allahut (Azze ue xhel), ai është renegat jobesimtar. Duhet të kërkohet që ai të pendohet, ose duhet të ekzekutohet 1. Madje, disa dijetarë kanë thënë se nuk duhet të kërkohet që ai të pendohet fare. Gjykatësi është ai i cili vendos për këtë person, nëse ai beson se është më mirë që duhet t’i kërkohet pendimi, ai e kërkon një gjë të tillë prej tij. Përndryshe, e ekzekuton atë menjëherë.

Nuk ka dyshim se kushdo që vizaton apo karikaturën Allahun nga tallja, është femohues që duhet të ekzekutohet menjëherë. Nuk duhet të kërkohet që ai të pendohet sepse ai është prej krijesave më të neveritshme.

______________________________________________________________________________

Ligjet islame zbatohen nga shteti islam: shiko tek seksioni Jurisprudencë pastaj Kirme dhe Denime tema e quajtur Kush i zbaton gjykimet dhe denimet e sheriatit

 

Personi fyen Allahun nga hidhërimi i madh  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Maftuh (64 B)

http://youtu.be/LqvmcfA7FhE

 

Pyetje: Çfarë është gjykimi ndaj atij i cili fyen fenë dhe Allahun, kjo është si rezultat i asaj se ai vjen nga një shoqëri të cilët e kanë zakon këtë kur janë në të zemëruar? Si duhet të sillemi ndaj tij, nëse ai e konsideron veten të jetë mysliman?

Përgjigje: Dijetarët thonë se: kush e fyen Allahun, ose të Dërguarin e Tij, Kur’anin apo fenë është kafir. Nuk ka rëndësi nëse ai e bën atë seriozisht apo për shaka. Dëshmia e tyre për këtë është fjala e Allahut të Madhëruar ne lidhje me hipokritët të cilët shpifën ndaj të Dërguarit të Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) dhe sahabeve të tij:

وَلَئِن سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ قُلْ أَبِاللّهِ وَآيَاتِهِ وَرَسُولِهِ كُنتُمْ تَسْتَهْزِؤُونَ لاَ تَعْتَذِرُواْ قَدْ كَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ

“E nëse i pyet ti ata (përse tallen), do të thonë: “Ne vetëm kemi folur kot e jemi tallur.” Thuaj: “A me Allahun, ajetet dhe me të Dërguarin e Tij talleni? Mos kërkoni fare ndjesë, ju jeni bërë jobesimtarë pasi që besuat.” 9:65-66

Ne u themi atyre të mos arsyetojnë veten e tyre dhe se ata kanë dalë nga feja pasi që kanë besuar. Një njeri erdhi tek i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) dhe i tha se ata kanë folur vetëm për të kaluar kohën duke bërë shaka. Profeti (sal Allahu ue selem) përgjigja nuk ishte më shumë se kaq:

قُلْ أَبِاللّهِ وَآيَاتِهِ وَرَسُولِهِ كُنتُمْ تَسْتَهْزِؤُونَ لاَ تَعْتَذِرُواْ قَدْ كَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ

“Thuaj: “A me Allahun, ajetet dhe me të Dërguarin e Tij talleni? Mos kërkoni fare ndjesë, ju jeni bërë jobesimtarë pasi që besuat.” 9:65-66.

Mirëpo nëse kjo thuhet nga zemërimi i madh duke mos mund të kontrollojë veten dhe nuk e di se çfarë thotë, ai nuk del nga feja. Sepse ai nuk e kishte qëllim të thotë atë çfarë tha. Prandaj njeriu nuk konsiderohet të jetë shkurorëzuar, nëse ai e shkurorëzon gruan e tij kur ai është i zemëruar saqë nuk mund të kontrollojë veten e tij. Sepse ai nuk e kishte për qëllim ta thotë atë që e tha.

E din se i Dërguari (sal Allahu alejhi ue selem) na ka treguar se sa shumë gëzohet Allahu kur robi pendohet dhe se Ai gëzohet më shumë sesa personi që e gjen devenë e tij gjatë udhëtimit, e cila i bartë ushqimet dhe pijet e tij. E ka kërkuar por nuk e ka gjetur dot. Pastaj , kur fle nën hijen e një peme dhe e pret vdekjen, sepse nuk i ka mbetur asgjë me vete. Kur të zgjohet nga gjumi, e gjen atë të lidhur për trungun e asaj peme. E nga gëzimi i madh, thotë: “O Allah! Ti je robi im dhe unë jam Zoti yt!” Ndërsa ai dëshironte të thotë: “O Allah! Ti je Zoti im e unë jam robi Yt!” Prandaj, Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) tha: “Ai gaboi nga gëzimi i madh.” E nuk tha se ai ishte Jobesimtarë!

Ata që fyejnë Allahun, ose të Dërguarin e Tij, fenë apo Kur’anin ai është jobesimtarë, pavarësisht nëse ai e bën atë seriozisht apo bën shaka. Por nëse ai e thotë këtë nga zemërimi ekstrem nga i cili nuk mund të kontrollojë veten e tij, ai nuk del nga feja. Pse jo? Sepse nuk merret parasysh fjala e tij.

 

Objektivat e Besimit Islam  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë) 

Burimi: Sharh Usul il-Iman 61-63

 

Personi i cili i përmbahet besimit islam do të arrijë shumë objektiva, duke përfshirë edhe:

E para: Pastrimi i nijetit dhe sinqeriteti në adhurim ndaj Allahut; -sepse Ai është Krijuesi i Vetëm dhe i pa shoq. Prandaj është obligim që qëllimi i adhurimeve dhe vetë vepra të jenë vetëm e vetëm për Allahun.

E dyta: Pastrimi i mendjes dhe i mendimeve nga hutimet e mundshme të cilat shpien njeriun drejt lënies anash besimin e sinqertë. Sepse ai që i largohet këtij besimi, ose e ka zemrën bosh nga të gjitha llojet e besimeve dhe është adhurues i materies, ose është i mashtruar pas besimeve të kota dhe besëtytnive të ndryshme.

E treta: Qetësia shpirtërore dhe mentale. Nuk ndjen shqetësime shpirtërore dhe as çrregullime mendore. Sepse ky besim krijon lidhje direkte ndërmjet robit dhe Krijuesit të tij. Me këtë gjë ai e arrin kënaqësinë e Zotit të tij, i cili është Mbikqyrës, Gjykatës dhe Ligjvënës. Andaj zemra i qetësohet me dëshirën e Tij, bëhet plotësisht i kënaqur ndaj islamit dhe nuk dëshiron asgjë tjetër përtej kësaj!

E katërta: Nijeti i mirë dhe marrja e hapave të duhur kundrejt devijimit në adhurim apo trajtimit jo të duhur ndaj krijesave! Sepse prej bazave të besimit ndaj të Dërguarve në përgjithësi duke ja shtuar edhe të kapurit për Sunnetin e tyre, është nijeti i mirë dhe vepra në përputhshmëri me të.

E pesta: Serioziteti dhe qëndrueshmëria në marrjen e vendimeve. Duke bërë që çdoherë kur ti vijë mundësia për të punuar ndonjë vepër të mirë e punon e që me të kërkon shpërblimin e Allahut. Gjithashtu, çdoherë kur e rastis mundësia për mëkat, ai e braktis atë duke u frikësuar nga dënimi i Allahut. Kjo, sepse prej bazave të besimit, është besimi në ringjallje dhe shpërblimi për veprat e bëra! Allahu i Lartësuar ka thënë:

“Për secilin ka shkallë (që di t’i arrijë) sipas asaj që ka vepruar. Zoti yt nuk është i pakujdesshëm ndaj asaj që veprojnë.” (El-En am:132).

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka nxitur në këtë duke thënë:

“Besimtari i fortë është më i mirë dhe më i dashur tek Allahu sesa besimtari i dobët, por në të dy ka mirësi. Përqendrohu në atë që të bën dobi dhe kërko ndihmën e Allahut, dhe mos u dorëzo. Nëse të ndodh diç e pakëndshme, mos thuaj: po ta kisha bërë atë do të ndodhte kështu; por në vend të kësaj thuaj: ‘Ky është caktimi i Allahut, dhe u bë ajo që Ai do’. Sepse fjala ‘nëse’ i hap derën djallit”.

E gjashta: Formësimi i umetit islam që të bëhet i fortë, ashtu që të flijojnë çdo gjë të shtrenjtë e të lirë vetëm e vetëm që të jenë në fe ashtu siç duhet që nga themelet, pa e marrë parasysh se çfarë i godet në realizimin e këtij objektivi. Në lidhje me këtë thotë Allahu i Lartësuar:

“Besimtarë të vërtetë janë vetëm ata që besojnë Allahun, të Dërguarin e Tij dhe pastaj nuk dyshojnë, por për hirë të Allahut luftojnë në rrugën e Tij me pasurinë dhe jetën e tyre. Të tillët janë besimtarë të sinqertë.” (Huxhurat:15).

E shtata: Arritja e lumturisë së kësaj bote dhe të botës tjetër, bëhet përmes përmirësimit individual dhe shoqërorë, me ndershmëri e duke i merituar ato. Në lidhje me këtë, Allahu i Lartësuar thotë:

“Kushdo që bën vepër të mirë, qoftë mashkull ose femër, duke qenë besimtar, Ne (në këtë botë) do t’i japim atij jetë të mirë dhe (në botën tjetër) do t’u japim shpërblimin më të mirë për veprat e tyre.” (En-Nehl:97).

Këto janë disa nga objektivat e besimit Islam, për të cilat e lusim Allahun që t’i jetësojmë ne dhe të gjithë muslimanët.

 

Vlera e monoteizmit  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e ruajttë!)

Burimi: Shpjegimi i librit Bazat e fesë nga Shejkh Salih el-Uthejmin faqe 3-4.

 

Dituria mbi monoteizmin është me të vërtetë dituria më fisnike nga të gjitha llojet e dijes. Ajo ka statusin më të lartë, dhe është obligimi më parësorë se çdo gjë tjetër për ta mësuar. Kjo sepse monoteizmi ka të bëjë me njohjen e Allahut (Azza ue xhel), Emrat e Tij, Atributet dhe obligimet e robërve ndaj Tij. Gjithashtu kjo dituri është rruga për tek Allahut i Lartësuar, dhe baza e ligjeve të Tij. Ky ishte edhe misioni i të gjithë të Dërguarve të Tij, pra thirrja në monoteizmin e Allahut (Njëshmërinë e Tij). Thotë Allahu në Kuran:

“Ne nuk dërguam asnjë të dërguar para teje, e të mos i kemi shpallur atij se: “S’ka zot tjetër përveç Meje, andaj më adhuroni (vetëm) Mua!” (21:25).”

Ai dëshmoi për veten e Tij se Ai është Një, gjë të cilën e bëjnë edhe engjëjt dhe njerëzit e ditur. Allahu i Lartësuar thotë:

“Allahu dëshmon, se nuk ka zot tjetër përveç Tij, e po ashtu dëshmojnë engjëjt dhe njerëzit e dijes, dhe se Ai është Zbatues i drejtësisë. S’ka zot tjetër përveç Atij, Fuqiplotit e të Urtit.” (3:18).

Pasi që kjo është vlera e monoteizmit në islam, atëherë nënkuptojmë se është obligim për çdo mysliman që ta mësoj atë për veten e tij dhe t’ua mësojë edhe të tjerëve. Gjithashtu, të punojë sipas mësimeve të tij me bindje të plotë. Kjo bëhet në mënyrë që njeriu ta ndërtojë fenë e tij mbi baza të shëndosha, në paqe dhe nënshtrim ndaj Krijuesit vetëm e vetëm për të shijuar lumturinë e besimit të shëndoshë dhe për të arritur rezultatin e kërkuar në ahiret.

 

A justifikohet njeriu për injorancën e tij?  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaual-Haram el-Medeni, (51)
http://youtu.be/NJ3WFCq8cuc

 

Pyetje: “Nëse njeriu nuk merret parasysh për një gabim të bërë, a do thotë kjo se ai arsyetohet për injorancën e tij në përgjithësi?”

Përgjigje: “Po, është obligim që ai të arsyetohet me injorancë dhe nuk ka dyshim në këtë gjë. Por në qoftë se është i pakujdesshëm për të mësuar- e për keqardhje kjo ndodhë më së shpeshti- ai nuk arsyetohet. Ai është i obliguar që të mësojë. Një shembull: disa njerëz bëjnë haxhin në vitin 1410 dhe gjatë haxhit kanë bërë gabime; kur pyesin ata për këto gabime? Sot- shtatë vjet më vonë. Kjo është një neglizhencë. Kur një njeri dyshon në diçka, obligohet menjëherë të pyet e mos ta shtyjë këtë. Nëse ai vonohet për të pyetur, ne mund të mos e arsyetojmë atë me injorancë sepse ai është i pakujdesshëm. Është obligim për të pyetur dhe hulumtuar.

Ka disa njerëz që bien në ndalesa. Kur i përkujtojmë se ajo është e ndaluar, ata lexojnë ajetin vijues dhe e përdorin atë në kuptim që Allahu nuk e ka zbritur për të:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَسْأَلُواْ عَنْ أَشْيَاء إِن تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ

“O ju që besuat, mos pyetni për gjëra që nëse u thuhet përgjigja haptazi, iu dëmton juve.” 5:101

Në qoftë se vëllezërit i thonë atij se kjo gjë është e ndaluar, ai iu thotë atyre ‘Heshtni, heshtni! Mos flisni!’. Kur i thonë atij që të pyet, ai refuzon dhe argumenton me: “…mos pyetni për gjëra që nëse u thuhet përgjigja haptazi iu dëmton juve.” Ky nuk justifikohet për injorancën e tij. Nëse njeriu dyshon për ndonjë gjë është, e detyrueshme për të që të pyet e më pas të pasojë të saktën. Por nëse ai kurrë nuk ka menduar për një gjë (që është e ndaluar) dhe nuk është këshilluar në lidhje me të, ai konsiderohet i justifikuar. Ka shumë dëshmi për këtë në Kur’an, shembuj prej tyre janë fjalët e Allahut Te’ala:

وَمَا كَانَ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَى حَتَّى يَبْعَثَ فِي أُمِّهَا رَسُولًا يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا وَمَا كُنَّا مُهْلِكِي الْقُرَى إِلَّا وَأَهْلُهَا ظَالِمُونَ

“Zoti yt kurrë nuk i ka shkatërruar këto vendbanime, para se t’u çonte në kryeqendër të tyre të dërguar, që t’u lexonte shpalljet e Tij. Ne kurrë nuk i kemi shkatërruar vendbanimet (pa shkak), por vetëm kur banorët e tyre kanë qenë keqbërës.” 28:59

وَمَا كَانَ اللّهُ لِيُضِلَّ قَوْمًا بَعْدَ إِذْ هَدَاهُمْ حَتَّى يُبَيِّنَ لَهُم مَّا يَتَّقُونَ

“Allahu nuk e humb një popull pasi ta ketë udhëzuar atë, derisa t’ua sqarojë atyre se nga çka duhet pasur kujdes.” 9:115

رُّسُلاً مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ

“(Këta janë) të dërguar që kanë sjellë lajme të mira e kanë paralajmëruar, në mënyrë që njerëzit të mos kenë ndonjë justifikim ndaj Allahut, pas ardhjes së të dërguarve.” 4:165

Ka tekste të shumta në lidhje me këtë. Të gjitha këto janë në lidhje me arsyetimin apo jo-arsyetimin e njeriut për shkak të injorancës. Ekziston rreziku që ai të mos arsyetohet për shkak se ishte neglizhent për të pyetur.”

 

Të justifikuarit për shkak të injorancës  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Meftuh, (2)

http://youtu.be/2_Ntr5Itjfk

 

Pyetje: “Një njeri ishte injorant rreth disa çështjeve të besimit (akides), dhe disa herë kishte therur kurban për dikë tjetër pos Allahut. Gjatë kësaj periudhe, ai kreu edhe Haxhin. Pasi e kreu Haxhin, pas një periudhe kohore ai e braktisi këtë vepër dhe u pendua tek Allahu Subhanehu ue Te Ala. A konsiderohet haxhi i tij i saktë apo jo?”

Përgjigje: “Ky njeri ka vepruar një prej veprave që është mangësi në akide, siç është të therurit kurban për dikë tjetër përpos Allahut, pastaj ai bëri haxhin duke qenë në këtë gjendje. A është haxhi i tij i vlefshëm? Ne pyesim nëse ai ishte injorant dhe ka menduar se kjo vepër lejohet. Në qoftë se ai ishte injorant dhe nuk e dinte (se një vepër e tillë nuk është e lejuar), haxhi i tij është i saktë. E nëse ai e dinte se të therurit kurban për dikë tjetër pos Allahut është idhujtari (shirk), atëherë haxhi i tij nuk është i saktë.”

Pyetësi: “Ai e dinte se kjo vepër është e ndaluar dhe kishte dëgjuar disa fetva në lidhje me këtë. Mirëpo, ka pasur mundësi që ai nuk e dinte se kjo e nxjerrë njeriun nga feja dhe se ai besonte se do ta gjejë ndonjë fatkeqësi nëse ai nuk do ta bënte këtë.”

Përgjigje: “Në këtë rast është më mirë që ai ta përsëritë haxhin e tij pasi që ai e di se kjo vepër është e ndaluar. Pasi që ai e dinte se kjo vepër është e ndaluar, është dashur ta braktisë këtë vepër. Çfarë e shtyri atë që të bie në këtë mëkat? Më e sigurt është që ai person ta përsërisë haxhin e tij edhe njëherë.”

 

Cili është rregulli bazë mbi akiden e saktë dhe atë të gabuar?  

Imam Muhamed bin Salih Ibn Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Nurun ‘aled-Derb 2/8



Pyetje: “Cila është arsyeja që ka Akide të saktë dhe të gabueshme?”

Përgjigje: “Kjo është një pyetje e çuditshme. Kjo është sikurse të pyesësh: “cila është arsyeja që ka besimtarë-mysliman dhe jobesimtarë?!”

Apo të pyesësh: “Cila është arsyeja që ka mëkatarë dhe njerëz që bëjnë vepra të mira?!”

Por, ajo që ne themi në lidhje me këtë, është se, kjo është urtësia e Allahut ‘Azze ue Xhel. Thotë Allahu Te’ala:

هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ فَمِنكُمْ كَافِرٌ وَمِنكُم مُّؤْمِنٌ

“Është Ai që ju krijoi juve, e megjithatë, disa prej jush janë mohues e disa besimtarë.” 64:2

Dhe

وَلَوْ شَاء رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلاَ يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ

“Sikur të kishte dashur Zoti yt, të gjithë njerëzit do t’i bashkonte në një bashkësi të vetme, por ata vazhdojnë të jenë të përçarë.” 11:118

Do të thotë në një fe të njëjtën fe dhe një besim. Pastaj vazhdon ajeti tjetër në vijim:

إِلاَّ مَن رَّحِمَ رَبُّكَ وَلِذَلِكَ خَلَقَهُمْ

“Përveç atyre, që i ka mëshiruar Zoti yt. Për këtë qëllim Ai i krijoi ata.” 11:119

Po të mos ishte kjo ndarje, atëherë krijimi i Xhenetit dhe Xhehenemit do të ishte i pakuptimtë. Kjo, sepse Xhehenemi dhe Xheneti kanë nevojë për banorët e tyre, prandaj duhet të jetë një ndarje.

Ndërsa pyetja do të duhej të ishte: “Cili është rregulli bazë mbi akiden e saktë dhe atë të gabuar?”

Kurse, përgjigja jonë në këtë pyetje është: “Ajo që përputhet me atë në të cilën ishte Profeti salallahu alejhi ue selem dhe shokët e tij ajo është besimi e saktë. Kurse ai besim që devijon nga ky rregull që e përmendëm, ai është besim i gabuar.”

E njëjta gjë vlen edhe për veprat e gjymtyrëve të jashtme të trupit: Ato që janë në përputhje me atë në të cilën ishte Profeti salallahu alejhi ue selem dhe shokët e tij është një vepër e saktë dhe ajo që nuk është kështu, ajo është veprim i gabuar dhe devijim.

Kjo është pyetja që ne duhet t’i bëjmë vetes sonë, dhe secili nga ne ta gjykojmë vetveten: A është besimi ynë dhe veprat tona në përputhje me atë në të cilën ishte Profeti salallahu alejhi ue selem, apo jemi në kundërshtim me të?!”

 

Përfundimi i Ehlul-Fitrah  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua Islamijeh 1/108.

 

Pyetje: “Cili është përfundimi i atyre që jetuan pas periudhës së Isait (salallahu alejhi ue selem), dhe para fillimit të profecisë së Muhamedit (salallahu alejhi ue selem) dhe a konsiderohen se ata janë Ehlul-Fitrah (në natyrshmërinë e tyre)?

Përgjigje: “Mendimi më i saktë është se Ehlul-Fitrah ndahen në dy kategori: Kategoria e parë është ajo për të cilën kemi dëshmi se atij i ka ardhur argumenti dhe ai e ka pranuar të vërtetën, por ka vazhduar ta ndjekë rrugën e paraardhësve të tij. Në këtë rast, nuk ka falje për të dhe ai është prej banorëve të zjarrit.

Ndërsa atij të cilit nuk i ka ardhur argumenti, çështja e tij është tek Allahu (subhanehu ue te ala) dhe Ai vendosë atë që duhet, ndërsa ne nuk e dimë përfundimin e atij personi. Kjo është për shkak se ne nuk e dimë ligjin e Sheriatit për këtë çështje. Por në rastin e ndonjërit për të cilin është konfirmuar se ai do të jetë në Xhehenem bazuar mbi dëshmitë autentike (siç u cek më lartë), atëherë themi se ai është në zjarr.”

 

 

Ai që tallet me fenë, me Allahun ose me ndonjërin nga profetët është kafir  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua Menarul-Islam 25/8

Pyetje: “Çfarë është gjykimi në lidhje me atë që tallet me fenë ose ndonjërin nga profetët?”

Përgjigje: “Kushdo që tallet me fenë, me Allahun apo me ndonjë prej të dërguarve të Tij, atëherë ai është kafir dhe ka dalë nga feja Islame; Allahu na ruajttë! Kjo vlen edhe nëse ai e quan veten si mysliman. Dijetarët islam thonë se, kush tallet me Allahun, ai është kafir, edhe nëse ka qenë duke bërë shaka. Dhe dëshmia në të cilën bazohen është thënia e Allahut (subhanehu ue te ala):

وَلَئِن سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ قُلْ أَبِاللّهِ وَآيَاتِهِ وَرَسُولِهِ كُنتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ {65} لاَ تَعْتَذِرُواْ قَدْ كَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ إِن نَّعْفُ عَن طَآئِفَةٍ مِّنكُمْ نُعَذِّبْ طَآئِفَةً بِأَنَّهُمْ كَانُواْ مُجْرِمِينَ {66}

“Nëse i pyet, ata do të të përgjigjen: “Ne vetëm po bënim shaka dhe po luanim”. Thuaj: “A mos vallë me Allahun, shpalljet dhe të Dërguarin e Tij po talleni?” Mos u shfajësoni! Ju e mohuat fenë, pasi patët besuar. Nëse Ne i falim disa prej jush, do t’i ndëshkojmë të tjerët, ngase janë fajtorë (nuk u penduan për talljen që bënë).” 9:65-66.

Prandaj, themi se kushdo që tallet me Allahun, të Dërguarin e Tij, Librin e Tij, fenë e Tij apo tallet me ndonjërin nga profetët e Allahut (salallahu alejhi ue selem), atëherë ai është kafir. Dhe këta njerëz duhet të pendohen tek Allahu (subhanehu ue te ala) dhe të ktheheni tek Ai (në Islam), përndryshe atyre u themi se juve ju pret zjarri i Xhehenemit.

E lusim Allahun që t’i udhëzojë ata.”

 

Dituria e obligueshme në lidhje me Profetin tonë Muhammedin në pika të shkurtra  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: (Sharh Usul-ith-Thalathah faqe. 199-201)

Përgatiti: ww.perlat-muslimane.com

Janë tre parimet kryesore, që çdo njeri duhet t’i dijë dhe të jetë i vetëdijshëm ndaj tyre. Ato janë: Dituria e robit për Zotin, fenë dhe Profetin e tij. Kur jemi tek njohuria mbi Profetin (sal Allahu alejhi ue selem), ajo përfshin pesë gjëra:

1 ) Njohja e prejardhjes së tij. Ai i përkiste prejardhjes më fisnike dhe i takonte familjes Hashimi nga fisi i Kurejshëtve dhe pjesë e arabëve. Ai ishte Muhammedi djali i Abdullahut, i biri i Abdul Mutalibit, i cili ishte i biri i Hashimit, deri në fund të prejardhjes së tij.

2 ) Moshën që ai arriti. Ai jetoi gjashtëdhjetë e tre vjet.

3 ) Vendi ku lindi, ku emigroi, njohja e jetës së tij si profet. Ai lindi në qytetin e Mekes. Emigroi në Medine. Jeta e tij si profet ka zgjatur njëzet e tre vite. Shpallja filloi t’i vinte në moshën dyzet vjeçare dhe atë në muajin e Ramazanit. Ai ka lindur, pra në Mekë, ku ai ka jetuar pesëdhjetë e tre vjet. Pastaj ai emigroi në Medine, jetoi aty për dhjetë vjet të tjera ku edhe vdiq në muajin Rabia-ul-Euel në vitin e njëmbëdhjetë pas Hixhretit (emigrimit).

4 ) Me çfarë u bë ai profet dhe me çfarë u bë i dërguar? Ai u bë profet, sepse Allahu i kishte dërguar atij shpalljen. Ajetet e para ishin:

“Lexo me emrin e Zotit tënd, i cili krijoi (çdo gjë). Krijoi njeriun prej një gjaku të ngjizur. Lexo! Se Zoti yt është më Bujari! Ai që e mësoi (njeriun) të shkruajë me pendë. Ia mësoi njeriut atë që nuk e dinte.” (96:1-5)

Ai u bë i dërguar me fjalët e Allahut kur ju shpall atij:

“O ti i mbuluar! Ngrihu dhe tërhiqu vërejtjen (duke i thirrur). Dhe madhëroje Zotin tënd! Dhe rrobat tua pastroi! Dhe të keqes së ndyrë (idhujve) largohu! Dhe mos u mburr me atë që jep e të duket shumë! Dhe për hir të Zotit tënd duro!” (74:1-7)

Kështu ai u ngrit dhe paralajmëroi dhe predikoi atë që Allahu (azze ue xhel) e kishte obliguar.

5 ) Përse u dërgua ai dhe cili ishte mesazhi tij?

Ai u dërgua për të thirrur në Njësimin e Allahut të Lartësuar dhe në ligjet e shpallura prej Tij – të cilat përfshinin veprimet e lejuara dhe të ndaluara. Ai u dërgua si mëshirë për të gjitha krijesat për t’i nxjerrë ata nga politeizmi, errësira shtypëse e injorancës, për t’i shpirë ata në adhurimin e pastër dhe të sinqertë, në dritën e besimit dhe të dijes, në mënyrë që ata të mund të arrijnë mëshirën dhe kënaqësinë e Allahut, dhe kështu të shpëtojnë nga dënimi dhe zemërimi i Tij.

 

Vizita e varrit të Profetit (alejhis selam)  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shahri (34)

 

Pyetje: Një grua  ka ndërmend të bëjë haxhin ose umren dhe do kaloj në qytetin e Medines. A i lejohet asaj që ta vizitojë varrin e e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem)?

Përgjigje: Ajo nuk duhet ta vizitojë varrin e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem). Nuk është e domosdoshme që ajo ta bëjë këtë. Nëse i dërgon salavate Profetit (sal Allahu alejhi ue selem) salavatet i arrijnë atij kudo që të jeni në tokë. Pra nuk është e domosdoshme që të qëndrosh pranë varrit të tij për t’i dërguar salavate. Përveç kësaj shumë dijetarë thonë se ajo mallkohet nëse  e vepron këtë. Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) i ka mallkuar gratë që vizitojnë varret. Pra siç u tha ajo nuk duhet ta vizitojë varrin e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem). Mjafton nëse ajo e përshëndet atë duke qenë brenda xhamisë, në shtëpin e saj apo kudo.

 

Çfarë është gjykimi mbi udhëtimin që bëhet për ta vizituar varrin e Profetit ?  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua Arakan ul-Islam

 

 

Pyetje: Çfarë është gjykimi mbi udhëtimin që bëhet për ta vizituar varrin e Profetit sal Allahu alejhi ue selem?

 

Përgjigje: Udhëtimi për vizitën e varreve i kujtëdo qoftë ai, nuk është i lejuar. Pasiqë Profeti sal Allahu alejhi ue selem ka thënë:

 

 “Asnjë udhëtim për të vizituar (në emër të ibadetit) nuk është i lejuar, pos tre xhamive, Xhaminë e shenjtë (në Mekë), Xhaminë e Profetit sal Allahu alejhi ue selem (në Medine) dhe Mesxhidul Aksa (në Jerusalem).” (El-Buhariu dhe Muslimi)

 

Kjo do të thotë se, nuk duhet të udhëtohet në asnjë vend duke patur për qëllim adhurimin, përpos këto tre vendeve. Një udhëtim për tek varri i Profetit sal Allahu alejhi ue selem nuk duhet të bëhet, por udhëtimi duhet të bëhet vetëm për tek xhamia e tij; e pasi të kesh arritur në xhaminë e profetit, është  një sunnet të vizituarit e varrit të tij sal Allahu alejhi ue selem.

 

Vendosja e Kuranit si mjet zbukurimi  

Imam Muhamed bin Salih bin-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: al-Kaul al-Mufid (1/190)

 

Sot është bërë e zakonshme  varja e Kuranit për t’u bekuar dhe për zbukurim dhe jo për arsye shëndetësore. Një shembull i tillë është varja e bizhuterive të arit që përbëhen nga emri i Allahut, ajeti el-Kursi ose të gjithë Kuranin. Të gjitha këto janë risi. Kurani është shpallur në mënyrë që të bëhet lutje për shëndetin në këtë mënyrë. Shëndeti kërkohet nëpërmjet Kuranit në mënyrën të cilën sheriati e ka qartësuar.

 

Leximi i Kuranit pa shqiptim  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://islamcast.wordpress.com/2009/08/21

 

Pyetje: A është e lejuar për mua të lexoj Kuran vetëm duke përcjell me sy dhe me zemër pa lëvizur buzët? A ka shpërblim në këtë?

Përgjigje: Jo, nuk ka asnjë shpërblim në të. Shpërblimi është vetëm për leximin kur shqipton Kuranin. Kjo arrihet vetëm kur buzët dhe gjuha janë në lëvizje. Ai që vetëm shikon mes rreshtave dhe shkronjave ky nuk konsiderohet të jetë lexim. Një person nuk duhet të mësohet kështu. Nëse ai e bënë kështu, leximi i tij do të jetë në këtë mënyrë.

 

Dëgjimi i Kuranit ndërsa gjendesh në tualet  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shehri (32)

 

Pyetje: Unë kam një magnetofon i cili ka volum të lartë. A më lejohet të hyjë në tualet ndërsa nga magnetofoni dëgjohet leximi i Kuranit, mësime fetare, apo diçka tjetër, apo duhet ta ndali atë? Megjithatë magnetofoni është shumë larg nga tualeti.

Përgjigje: Nuk ka asgjë të keqe. Është e lejueshme për ta lëshuar magnetofonin jashtë tualetit edhe nëse dëgjohet brenda në tualet.  Është cekur se gjyshi i Shejh-ul-Islam Ibn Tejmijes, ‘Abdus-Salami, kërkonte ngashërbëtori apo djali i tij që t’i lexonin atij Kuran, ndërsa ai ishte në tualet. Ai e bëri këtë vetëm e vetëm për ta shfrytëzuar kohën sa më shumë. Kjo mund të jetë një ngjarje e rrallë. Unë nuk mendoj se një dijetar nuk e bënë këtë përgjithmonë. Por është e mundur se ndokush e bën këtë veprim vetëm kur i duhet për të vërtetuar apo të sigurohet për diçka (për të gjetur argument nga Kurani) andaj vepron në këtë mënyrë.

Edhe pse unë e konsideroj këtë të lejueshme, është më mirë të mos veprohet kjo. Pse? Sepse nëse ai dëgjon diçka që i pëlqen, ekziston rreziku që ai të qëndrojë brenda për një kohë të gjatë, një apo dy orë.

Thuhet se kështu ndodhë në vendet jo islame. Nëse ndokush dëshiron të lexojë gazetën, ai e bën atë në tualet. E ka mundësi që pos kësaj ai pi edhe duhan aty brenda.

 

Rekomandimi i të lexuarit suren el-Kehf gjatë ditës së xhuma  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_7837.shtml

 

Pyetje: A është e rekomanduar leximi i suretu el-Kehf në natën e xhumasë dhe gjatë ditës së xhuma?

Përgjigje: Po, rekomandohet leximi i suretu el-Kehf ditën e xhuma. Nuk ka rëndësi nëse ai lexon nga Mus´hafi apo përmendësh. Një ditë sipas Sheriatit shtrihen nga agimi deri në muzg. Nëse ndokush e lexon atë pas namazit të xhumasë do të shpërblehet. Ndryshe nga personi i cili lahet pas namazit të xhumasë, sepse larja ka lidhshmëri me namazin e xhumasë.

 

Më mirë që gruaja me menstruacione të mos lexojë Kuranin  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: Lika’ati mae esh-Shejkhejn, pyetjet i shtroi Abdullah
et-Tejjar (2/131-132)

 

Pyetje: Cili mendim është më i fortë sipas teje në lidhje me gruan që ka menstruacione, a lejohet të lexojë Kuran?

Përgjigje: Më mirë është që të mos lexojë.

 

Kush janë Jexhuxh e Mexhuxhët?!  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/books/article_17973.shtml

Pyetja nr 49.

 

Pyetje: Kush janë Jexhuxh e Mexhuxhët ?

Përgjigje: Jexhuxhët e Mexhuxhët janë dy popuj prej bijve të Adamit (alejhi ue selem) , ata ekzistojnë edhe tani. Allahu i Madhëruar, kur tregon historinë e Dhul-Karnejnit thotë:

“Derisa, kur arriti në mes dy kodrash, gjeti rrëzë tyre një popull, i cili pothuaj nuk kuptonte asnjë gjuhë tjetër. Ata thanë: “O Dhulkarnejn, vërtet, Jexhuxhët dhe Mexhuxhët po bëjnë shkatërrime në Tokë. A të  japim një pagesë (haraç) që të ndërtosh një pendë midis nesh dhe atyre?” Ai tha: “Ajo të cilën ma ka mundësuar Zoti im, është më e mirë (sesa pagesa juaj), por më ndihmoni me fuçi punëtore që të ndërtoj në mes jush dhe atyre një pengesë të pakalueshme. Më sillni blloqe hekuri!” Dhe, kur ai i rrafshoi dy anët e thepisura të maleve, tha: “Fryjini zjarrit, derisa hekuri të skuqet.” Pastaj tha: “Më sillni bakër të shkrirë që ta hedh në të.” Kështu, ata (Jexhuxhët dhe Mexhuxhët) nuk mundën që ta kapërcenin pendën dhe as nuk mundën që të hapnin vrimë në të. Ai tha: “Kjo është mëshirë nga Zoti im! Kur të vijë premtimi i Zotit tim, Ai do ta rrafshojë atë (pendën). Premtimi i Zotit tim është (gjithnjë) i vërtetë.” 18:93-98

 Ndërsa, Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë:

“Në Ditën e Kijametit Allahu i Madhëruar do t’i thotë Ademit: “Nxirri pasardhësit e tu nga Zjarri …” hadithi vazhdon deri ku i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë: Merrni lajmin e mirë se një do të jetë nga ju dhe një mijë do të jenë nga Jexhuxhë e Mexhuxhët (në zjarr).” (El-Buhariu dhe Muslimi)

Dalja e tyre është një prej shenjave se, Kiameti po afrohet. Ata kanë ekzistuar edhe gjatë kohës së Profetit (sal Allahu alejhi ue selem). Në një hadith të Umm Habibes është transmetohet se ajo ka thënë:

‘Një ditë prej ditësh, i Dërguari i Allahut erdhi i frikësuar e me fytyrë të skuqur dhe tha: “Askush nuk meriton të adhurohet përveç Allahut! Mjerë për arabët nga e keqja që u është afruar. Sot, është hapur një vrimë në murin e Jexhuxh e Mexhuxhëve, si kjo.” Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) bëri një rreth duke e bashkuar gishtin e madh me gishtin tregues. Zejnebja i tha: ‘O i Dërguar i Allahut a do të shkatërrohemi e në mesin tonë ka të mirë?’ Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) tha: Po!Atëherë kur të rritet e keqja.” (El-Buhariu dhe Muslimi)

 

Besimi në lidhje me jeten në berzah  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com

 

Pyetje: Allahu jua shpërbleftë me të mira! Në fund pyetësi me emrin Ibrahim prej Rijadit thotë: Kush është besimi i pasuesve të Sunnetit dhe Xhematit në lidhje me jetën në berzah (varr)?

Përgjigje: Besimi i tyre në lidhje me jetën në berzah është ajo çfarë ka ardhur në Kuran dhe Sunet prej argumenteve që tregojnë se njeriu do të dënohet në varrin e tij dhe do të jetë në mirësi sipas gjendjes së tij. Allahu i Lartmadhëruar në në lidhje me ithtarët e faraonit:

النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّا وَعَشِيًّا وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ

“Ata do të çohen para Zjarrit në mëngjes dhe mbrëmje (në jetën e varrit) e, kur të arrijë Ora (e Kiametit), do të thuhet: “Hidhni ithtarët e Faraonit në dënimin më të rëndë!” El Gafir 46

 Dhe thotë i Madhëruari:

وَلَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَالْمَلائِكَةُ بَاسِطُو أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُوا أَنْفُسَكُمُ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنْتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَكُنْتُمْ عَنْ آيَاتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ

“Ah sikur t’i shihje keqbërësit gjatë agonisë së vdekjes, kur engjëjt zgjasin duart (duke thënë): “Dorëzoni shpirtrat tuaj! Sot ju do të ndëshkoheni me dënim poshtërues për shkak të të pavërtetave që keni thënë për Allahun dhe që keni shpërfillur shpalljet e Tij”. El Enam 93

Dhe thotë i Lartmadhëruari:

فلَوْلا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ * وَأَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ * وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَلَكِنْ لا تُبْصِرُونَ * فَلَوْلا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ * تَرْجِعُونَهَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ * فَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ * فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ * وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ * فَسَلامٌ لَكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ * وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ * فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ * وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ * إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ * فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ

“Atëherë, përse kur (dikujt) i vjen (shpirti) në grykë para syve tuaj, ndërkohë që Ne jemi më afër atij se ju, por ju nuk e vini re- përse pra, nëse nuk do të gjykoheni (në jetën e përtejme), ju nuk ia ktheni shpirtin atij? Përgjigjjuni kësaj, nëse thoni të vërtetën! Kështu, nëse ai (në agoni) është nga ata që janë të afërt (me Allahun), do të ketë prehje, kënaqësi dhe dhunti të Xhenetit. E, nëse është nga njerëzit e së djathtës, (ai do të përshëndetet) “Paqe për ty” nga njerëzit e së djathtës. Por, nëse (ai në agoni) është nga përgënjeshtruesit e humbur, ai do të gostitet me ujë të valuar dhe do të përcëllohet në Zjarrin e flakëruar (të Xhehenemit). Pa dyshim, kjo është e Vërteta e sigurt. Andaj lavdëroje emrin e Zotit tënd të Madhërishëm!” El Uakia 83-96

E kjo është jeta në të cilën ka mirësi ose dënim. Jeta e berzahit nuk është si jeta e kësaj bote dhe personi nuk ka në të nevojë për ujë, as ushqim, as ajër dhe nuk kërkon të mbrohet prej të ftohtit dhe as prej të nxehtit. Ajo është jetë për të cilën ne nuk kemi aspak dijeni sesi është, ngase ajo është prej gjërave të fshehta që nuk i di kush tjetër përveç Allahut të Lartësuar ose ai që ka arritur tash atje dhe ka ndodhur me të e vërteta (vdekja). E ne lexojmë në namazet tonë:

أعوذ بالله من عذاب جهنم ومن عذاب القبر ومن فتنة المحيا والممات ومن فتنة المسيح الدجال

“Allahume eudhu bike min adhabi xhehennem ue min adhabil kabr ue min fitneti el mahja uel memati ue min fitnetil mesihi ed dexhal – O Allah! Kërkoj mbrojtje tek Ti nga dënimi i varrit, nga dënimi (vuajtjet e) i xhehenemit, nga të këqijat që vijnë gjatë jetës (së përditshme) e vdekjes dhe nga sprovimet e Dexhalit.”

 

Besimi në ditën e fundit  

Imam Muhamed Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh Usul-ul-Iman faqe38-42

 

Dita e fundit është Dita e Kiametit. Ditë në të cilën do të ringjallen njerëzit për t’u gjykuar dhe shpërblyer për veprat e tyre. Quhet kështu sepse nuk ka asnjë ditë tjetër pas saj. Dhe banorët e Xhenetit do të futen në vendbanimet e tyre e gjithashtu banorët e Xhehenemit në vendbanimet e tyre.

Besimi në ditën e fundit përfshin tri gjëra:

1. Besimi në ringjalljen: ka të bëj me“ringjalljen e të vdekurve pasi t’i fryhet surit për herë të dytë.” Atëherë njerëzit do të dalin para Zotit të botëve, këmbëzbathur, e të zhveshur pa rroba dhe të pa bërë synet.

Allahu i Lartësuar ka thënë:

“Atë Ditë, Ne do ta palosim qiellin ashtu siç palosen fletët e librit. Ashtu siç e filluam krijimin e parë, Ne do ta përsërisim atë. Ky është premtimi Ynë dhe Ne me të vërtetë do ta bëjmë këtë.” (21:104)

Ringjallja është e vërtetë dhe diçka e konfirmuar nga Kur’ani, Sunneti dhe konsensusi i myslimanëve “.

Allahu, më i Larti, ka thënë:

“Mandej, pas kësaj ju do të vdisni, pastaj, ju me siguri që do të ringjalleni në Ditën e Kiametit.” (23:15-16).

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë:

“Njerëzit do të mblidhen në ditën e kiametit, të zhveshur e të pa bërë synet.” [Buhariu dhe Muslimi]

Myslimanët kanë konsensus se kjo do të ndodhë dhe nga arsyeja e shëndoshë, Allahu ka caktuar një përfundim ku njerëzit do të shpërblehen për kryerjen e urdhëresave që janë përcjellë përmes të dërguarve të Tij.

Thotë Allahu i Lartësuar:

“Mos vallë, keni menduar që Ne ju kemi krijuar kot dhe që nuk do të ktheheshit tek Ne (për t’ju gjykuar)?!” (23:115).

Allahu i ka thënë Profeti të tij (sal Allahu alejhi ue selem):

“Me të vërtetë, Ai që ta ka dhënë Kur’anin, do të kthejë në vendin e kthimit.” (28:85).

2. Besimi në llogarinë dhe shpërblimin: Çdo rob do të llogaritet për veprimet e tij dhe do të shpërblehet për ato, kjo është ajo që argumenton Kurani, Sunneti dhe konsensusi i myslimanëve.

Allahu i Lartësuar thotë:

“Pa dyshim, se tek Ne është kthimi i tyre dhe sigurisht që Ne do t’i gjykojmë ata!” (88:25-26).

Allahu më i Larti ka thënë:

“Kush bën një vepër të mirë, do të shpërblehet dhjetëfish. Kush bën një vepër të keqe, do të ndëshkohet vetëm për atë që ka bërë dhe nuk do t’i bëhet kurrfarë padrejtësie.” (6:160).

Gjithashtu Allahu thotë:

“Dhe në Ditën e Kiametit, Ne do të vendosim peshore të sakta e askush nuk do të pësojë asnjë padrejtësi. Ne do të sjellim (për gjykim) çdo vepër, qoftë kjo edhe sa pesha e një kokrre të melit. E mjafton që Ne jemi Llogaritës.” (21:47).

Ibn Umeri (radij Allahu anhu) transmeton se Profeti (sal Allahu alejhi aue selem) ka thënë:

“Vërtet, Allahu do t’i afrohet besimtarit dhe do të hedh mbi të hijen e Tij dhe do ta mbulojë atë, e do t’i thotë atij: ’Atë kujtohet ky dhe ky mëkat?’ Njeriu thotë: ‘Po, o Zot’, përderisa ai i pranon të gjitha mëkatet e tij, mendon se ai do të shkatërrohet. Atëherë Allahu i thotë: ‘Vërtet Unë t’i kam fshehur mëkatet tuaja në dynja dhe Unë do t’i falë sot ato!” Atëherë i jepet libri me veprat e tij të mira. Ndërsa jobesimtarëve dhe hipokritëve do t’u thuhet atyre para të gjithë njerëzve: ‘Këta janë ata që mohonin Zotin e tyre, E si të mos jetë mallkimi i Allahut mbi zullumqarët! “ [El-Buhariu dhe Muslimi]

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) në një hadith tjetër ka thënë:

“Kushdo që ka ndërmend të bëjë një vepër të mirë dhe e bënë atë, Allahu do ta shpërblejë atë me dhjetë fish. Ky shpërblim mund të shumëfishohet në shtatëqind herë e edhe më shumë. Ndërsa ai që ka ndërmend të bëjë një vepër të keqe dhe e bën atë, Allahu do ta ndëshkoj vetëm për atë vepër të cilën e ka bërë.” [el-Buhari]

Myslimanët kanë konsensus se njeriu do të llogaritet dhe shpërblehet për të gjitha veprat e kryera, sepse kështu edhe e kërkon arsyeja e shëndoshë. Ngase Allahu ka zbritur libra, ka dërguar profetë dhe përmes tyre i obligoi njerëzit që t’i pranojnë mësimet e tyre, e të veprojnë sipas porosive të tyre. Ai na ka detyruar që të luftojmë kundër atyre që i´a kthejnë shpinën asaj që Ai zbriti, dhe e bëri gjakun e tyre, pasardhësit dhe gratë e tyre të lejuar. Sikurse të mos kishte llogari dhe shpërblim për veprimet e bëra (qofshin ato të mira apo të këqija), gjithë kjo botë dhe ajo çfarë Allahu ka urdhëruar do të ishte kot. Ndërsa kjo është diçka që Zoti, i Urti (në gjykim), është larg saj.

Allahu e ka theksuar këtë gjë kur ai thotë:

“Ne padyshim se do të kërkojmë llogari prej popujve që u kemi dërguar profet, e patjetër që do t’i pyesim edhe të dërguarit. Dhe do t’jua paraqesim atë çfarë kanë bërë, sepse i dimë plotësisht (veprimet e tyre) dhe kemi qenë të pranishëm.” (7:6-7).

3. Besimi në Xhennetin dhe Xhehenemin: Se ato janë vendbanimet e përjetshme për krijesat. Xheneti është vend i të mirave që Allahu i ka përgatitur për besimtarët e devotshëm, ata që besojnë në atë që Allahu e ka bërë obligim, të cilët e respektojnë Allahun dhe të Dërguarin e Tij, duke qenë të sinqertë ndaj Allahut dhe duke pasuar të Dërguarin e Tij. Në Xhennet, do të jenë të gjitha llojet e kënaqësive, “Atë që syri se ka parë, veshi nuk e ka dëgjuar dhe asnjë zemër e njeriut nuk ka mundur t’i imagjinojë.”

Allahu i Lartësuar ka thënë:

“Me të vërtetë ata që besojnë dhe bëjnë vepra të mira, të tillët janë krijesat më të mira. Shpërblimin e kanë tek Zoti i tyre: kopshtet e Adnit, nëpër të cilat rrjedhin lumenj e ku do të banojnë përherë. Allahu është i kënaqur me ata dhe ata janë të kënaqur me Atë. Ky është shpërblimi për ata që e kanë frikë Zotin e vet.” (98:7-8).

Allahu më i Lartësuari ka thënë:

“Askush nuk di se çfarë kënaqësi u janë caktuar për ata (në jetën tjetër), si shpërblim për punët e mira që kanë bërë.” (32:17).

Ndërsa Xhehenemi është vendi i ndëshkimit që Allahu ka përgatitur për jobesimtarët-zullumqarët. Nuk e besuan Allahun dhe ishin të pabindur ndaj të Dërguarve të Tij. Në të janë të gjitha llojet e dënimit dhe të këqijave që asnjë njeri nuk mund t’i imagjinojë në asnjë mënyrë.

Thotë Allahu në Kuran:

“Dhe ruajuni zjarrit, i cili është përgatitur për jobesimtarët!” (3 :131).

Allahu në një ajet tjetër Kuranor thotë:

“Ne kemi përgatitur për zullumqarët (jobesimtarët) zjarr, që do t’i rrethojë nga të gjitha anët. Nëse do të kërkojnë shpëtim, do t’u jepet katran, që do t’ua përcëllojë fytyrat. Sa pije e tmerrshme është ajo e sa strehim i keq është ai (Xhehenemi)!” (18:29).

Gjithashtu thotë Ai:

“Vërtetë, Allahu i ka mallkuar jobesimtarët dhe ka përgatitur për ata zjarr të flakëruar, në të cilin ata do të qëndrojnë përgjithmonë; aty nuk do të gjejnë as mbrojtës, as ndihmës. Fytyrat e tyre do të përmbysen në zjarr e thonë: “Të mjerët ne, sikur ta kishim adhuruar Allahun e respektuar të Dërguarin.” (33:64-65).

 

Burrave në Xhenet u dhurohen Hyritë, por çfarë u dhurohet grave?  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Fetaua erkanul-islam”, nr.58

 

Pyetje: “Është cekur se burrave në Xhenet u dhurohen Hyri, por çfarë do t’u jepet grave?”

Përgjigje: “Allahu i Lartësuar në lidhje me mirësitë e Xhenetit thotë:

نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِالدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنفُسُكُمْوَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ {31}نُزُلًا مِّنْ غَفُورٍ رَّحِيمٍ {32}

“Ne jemi mbrojtësit tuaj në jetën e kësaj bote dhe në botën tjetër. Atje do të keni çfarë t’ju dëshirojë zemra dhe çfarë të kërkoni, dhuratë e pasur prej një Zoti Falës dhe Mëshirëplotë.”41:31-32

يُطَافُ عَلَيْهِم بِصِحَافٍ مِّن ذَهَبٍ وَأَكْوَابٍوَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ وَأَنتُمْ فِيهَاخَالِدُونَ

“…ku do t’ju shërbehet me pjata dhe gota prej ari. Aty do të ketë çfarë t’ju dojë shpirti dhe gjithçka që ta kënaq syrin dhe atje do të qëndroni përgjithmonë.” 43:71

Është e ditur mirë ajo se martesa është një nga gjërat që shpirti i dëshiron më së shumti, e për këtë arsye kjo do t’i jepet njerëzve në Xhenet, pavarësisht nëse ata janë burra apo gra. Allahu i Lartësuar do martojë gruan me atë burrë me të cilin ishte e martuar në këtë jetë. Në një ajet Kuranor thuhet:

رَبَّنَا وَأَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدتَّهُم وَمَن صَلَحَمِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُالْحَكِيمُ

“O Zoti ynë, futi ata në kopshtet (Xhenetin) e Adnit, të cilat ua ke premtuar së bashku me të devotshmit prej prindërve të tyre, bashkëshorteve të tyre dhe pasardhësve të tyre! Ti je i Plotfuqishmi dhe i Urti.”40:8

Nëse ndonjë grua nuk është martuar në jetën e kësaj bote, Allahu i Lartësuar do ta martojë atë me dikë me të cilin ajo është e kënaqur në Xhenet.”

 

 

Gjykimi mbi personin i cili pretendon se ka dituri rreth gajbit  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: ”Fetaua Erkanul-Islam”, pyetja nr.14

 

Pyetje: “Çfarë është gjykimi lidhur me personin i cili pretendon se ka njohuri rreth gajbit (të së fshehtës)?”

Përgjigje: “Kushdo që pretendon se ka njohuri rreth gajbit, është kafir, kështu ngase ai akuzon Allahun Azze ue Xhel me gënjeshtër, kur dihet se Allahu Te’ala thotë:

قُل لَّا يَعْلَمُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ

“Thuaj: “Askush përveç Allahut në qiell apo në Tokë, nuk i di të fshehtat dhe as nuk do ta dijë se kur do të ringjallet.” 27:65

Nëse Allahu Azze ue Xhel urdhëroi Profetin e tij Muhamedin salallahu alejhi ue selem, që t’ia shpallë njerëzve se askush në qiej dhe në tokë nuk ka njohuri rreth gajbit përveç Allahut, atëherë ai i cili pretendon një gjë të tillë, ai e akuzon Allahun me gënjeshtër. Këtyre u themi: “Si mund të keni njohuri rreth gajbit kur as Profeti salallahu alejhi ue selem nuk kishte njohuri rreth tij? A mos jeni ju më fisnik e më të mirë sesa i Dërguari salallahu alejhi ue selem?!”

Nëse ata thonë se janë më fisnik e më të mirë se i Dërguari salallahu alejhi ue selem, ata bëhen kufar. E nëse ata thonë se i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem është më fisnik dhe më i mirë se ta, ne u themi: “Pse nuk iu dha pra atij dituria rreth gajbit, ndërsa juve po?” Allahu Azze ue Xhel ka thënë për Veten e Tij:

عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَايُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا {26} إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا {27}

“Vetëm Ai e di të padukshmen dhe nuk ia zbulon atë askujt përveç të dërguarve që ka zgjedhur. Para dhe pas tyre Ai vë mbikëqyrës (engjëj),” 72:26-27

Ky është argument tjetër që sugjeron kufrin e atij që pretendon se ka dituri rreth gajbit. Allahu Te’ala ka urdhëruar Profetin e Tij salallahu alejhi ue selem që të thotë:

قُل لاَّ أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَآئِنُ اللّهِ وَلا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ مَا يُوحَى إِلَيَّ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الأَعْمَى وَالْبَصِيرُ أَفَلاَ تَتَفَكَّرُونَ

“Thuaj: “Unë nuk ju them se zotëroj thesaret e Allahut apo se e di të padukshmen dhe as nuk them se jam engjëll. Unë ndjek vetëm atë që më shpallet.” Thuaj: “A barazohet i verbri me atë që sheh? A s’po mendoni?” (6:50)

 

A ka mundësi që xhini të ndikojë në njeriun?  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Fetaua Erkanul-Islam”, fq. 97

 

Pyetje: “A ka mundësi që xhindi të ndikojë në njeriun? Si është e mundur që të mbrohemi nga xhinët?”

Përgjigje: “Nuk ka dyshim që xhinët mund të kenë ndikim tek njerëzit dhe t’i dëmtojnë ata, madje mund t’u shkaktojnë edhe vdekjen. Ka mundësi që ata ta gjuajnë njeriun me gur e ta dëmtojnë atë në forma të tjera për të cilat gjejmë argument në Sunnet, por edhe nga përditshmëria. Në formë autentike transmetohet se i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem i ka lejuar disa prej sahabëve që të ktheheshin nga beteja në shtëpi. Në njërën prej betejave- që mendoj se është beteja e Hendekut- kur njëri prej sahabëve i porsamartuar u kthye në shtëpi, e gjeti gruan e tij duke qëndruar në prag të shtëpisë, ndërsa ky e refuzoi këtë veprim të saj. Ajo i tha atij që të futej njëherë brenda. Kur ai u fut brenda, e gjeti një gjarpër të përdredhur mbi shtrat. Sahabiu me vete kishte një shigjetë me të cilën edhe e mbyti. Në të njëjtën kohë vdiq edhe sahabiu. Të afërmit nuk e dinin a sahabiu kishte vdekur më përpara apo gjarpri kishe ngordhur para tij. Kur i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem e mori vesh këtë ngjarje, ai ndaloi që të mbytej gjarpri i cili është brenda shtëpisë, përveç gjarprit me dy vija të bardha në shpinë dhe gjarprit të vogël me ngjyrë të gjelbër bishtshkurtër apo i pabisht fare.

Ky është argument se xhinët mund t’i bëjnë dëme njeriut, ashtu siç edhe e vërejmë nga përditshmëria. Ka tregime të shumta të vërteta ku njeriu është gjuajtur me gurë, e që nuk ka qenë askush afër që është menduar se mund ta bëjë këtë. Gjithashtu, njeriu mund të dëgjojë ndonjë zë, ndonjë lëvizje sikurse lëvizje e pemëve nga era e të ngjashme,  nga të cilat mund të frikësohet dhe në këtë rast mund të mos ketë asnjë arsye pamore që këto gjëra të ndodhin, por në realitet këto vijnë nga xhinët.

Xhindi mund të futet edhe në trupin e njeriut për shkak të dashurisë që ka ndaj tij, ose me arsyen që ta dëmtojë atë, apo për ndonjë shkak tjetër. Për këtë kemi argument fjalët e Allahut Te’ala:

الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبَا لاَ يَقُومُونَ إِلاَّ كَمَا يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَانُ مِنَ الْمَسِّ

“Ata që marrin kamatën, do të ringjallen (në Ditën e Gjykimit) si ai që djalli e ka çmendur me prekjen e vet.” 

Në këtë rast, xhindi mund të flet nga brendia e njeriut, ai i flet atij që i bën rukje. Në këtë aspekt ka informacione të shumta nga ngjarje të vërteta të cilat njerëzit i kanë përjetuar dhe i kanë parë me sytë e tyre. Të mbrojturit nga e keqja e tyre është sipas asaj që ka ardhur në Sunnet, ashtu që xhindi ikën e largohet, e një nga gjërat mbrojtëse është të kënduarit e  Ajetul-Kursij, ajet për të cilin në hadith thuhet e kush e lexon atë në mbrëmje, do të jetë i mbrojtur nga Allahu derisa të zgjohet. Dhe Allahu është mbrojtësi dhe ruajtësi më i mirë.

 

Shejtani nuk e futë në vesvese jobesimtarin!  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Maftuh nr. 126

 

Shejtani nuk futë në vesvese atë që nuk është besimtar. Ai mundohet ta fus në vesvese besimtarin, e sidomos atë të sinqertin.

 

Kohëzgjatja e lehonisë?  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fet’h Dhil-Xhelal uel-Ikram (1/738).

 

Dijetarët Hanbeli thonë se periudha më e gjatë e lehonisë është dyzet ditë.

Ka një mendim të dytë për këtë çështje që thotë se ajo është gjashtëdhjetë ditë dhe ky është mendimi i Imam Shafiut.

Shafitë kanë thënë se ka shumë gra, të cilave lehonia u zgjat për gjashtëdhjetë ditë. Kjo nuk është një gjë e rrallë në mënyrë që ne të themi ndryshe. Unë besoj se ky është mendimi i saktë, domethënë se lehonia mund të zgjatë gjashtëdhjetë ditë, me kusht që gjaku i cili del duhet të jetë i njëjtë (të ketë cilësi të njëjta e jo të dal në masë të madhe) sikurse i ditëve të para.

Shejkhul-Islam Ibnu Tejmije (Allahu e mëshiroftë) në librin e tij “el-Ihtijarat” thotë se, “…lehonia mund të zgjatë gjashtëdhjetë, shtatëdhjetë ditë përderisa gjaku është i njëjtë dhe nuk ndryshon pamjen, erën apo ndonjë cilësi tjetër”. Edhe pse lehonia mund të zgjatë shtatëdhjetë ditë, unë them se periudha maksimale është ajo gjashtëdhjetë dite (v.p.: nëse kjo ndodhë më shumë se kaq, atëherë mund të jetë ndonjë çrregullim). Dhe ky duket të jetë mendimi i saktë.

 

Lëngu i cili rrjedh nga gruaja, e cila është larë pasi të ketë kryer marrëdhënie seksuale  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shehri (38B)

 

Pyetje: Lëngu i cili rrjedh nga gruaja e cila është larë pasi të ketë kryer marrëdhënie seksuale, a e obligon që të lahet përsëri?

Përgjigje: Jo, ajo nuk obligohet që të lahet përsëri. Larja është obligim vetëm nëse ka pasur marrëdhënie seksuale, edhe në qoftë se ajo nuk ka arritur orgazmën. Gjithashtu, ajo obligohet për t’u pastruar nëse ajo e arrin orgazmën me apo pa marrëdhënie seksuale.

 

Kohëzgjatja e mes´hut mbi çorape, i cili ka filluar para udhëtimit  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)
Burimi: Mexhmu’ Fetaua ue rasail Shejkh Ibn Uthejmin (4/175)



Pyetje: Nëse njeriu i ka dhënë mes´h çorapeve kur ai ka qenë në shtëpi dhe më pas ka udhëtuar, a duhet të vazhdojë t’i jap mes´h çorapeve aq sa i lejohet udhëtarit, apo aq sa i lejohet atij që nuk është udhëtarë?

Përgjigje: Sipas mendimit më të saktë, nëse ai i ka dhënë mes´h çorapeve kur ka qenë në shtëpi dhe më pas ka udhëtuar, atëherë ai mund të vazhdoj t’i jap mes´h aq sa i lejohet udhëtarit. Ndërsa, ka prej dijetarëve të cilët thonë se nuk i lejohet t’i japë mes´h më shumë sesa i lejohet personit i cili është në shtëpi.

Arsyeja pse ne mendojmë se ai mund t’i jap mes´h çorapeve tre ditë e tre net, ngase atij nuk i ka përfunduar ende koha e mes´hut si jo-udhëtarë, prandaj konsiderohet si udhëtar të cilit i lejohet t’i jap mes´h tre ditë e tre net. Ky është edhe mendimi i Imam Ahmedit, Allahu e di më së miri!

 

 

A prishet abdesi nga puthjet?  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Fet´h Dhil-Xhelal uel-Ikram” (1/429)

 

Aishja radijallahu anha ka thënë:

إن النبي قبل امرأة من نسائه ثم خرج إلى الصلاة ولم يتوضأ

“Profeti salallahu alejhi ue selem e puthi njërën nga bashkëshortet e tij dhe pastaj shkoi në namaz, pa marrë abdes.” (Ahmedi 6/26)

Edhe nëse bashkëshorti e puth gruan e tij me epsh pasi të ketë marr abdes, abdesi mbetet i vlefshëm edhe nëse ai ka ereksion. Kjo vlen përderisa atij nuk i del diçka nga organi gjenital që ia prish abdesin. Ky është mendimi i saktë në këtë çështje.

 

Vlefshmëria e abdesit edhe nëse hiqen çorapet që kanë mes’h  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: “Likaati mea’ esh-Shejkhajn”

Pyetjet nga Abdullah et-Tajjar, 2/56

 

Pyetje: “A prishet abdesi nëse hiqen çorapet mbi të cilat është dhënë mes’h?

Përgjigje: “Jo, nuk prishet. Pastërtia (taharah) mbetet derisa të veprosh diçka që e prishë atë.”

Pyetje: “Atij që e thotë këtë ndoshta do t’i kërkohet argument. Andaj, si duhet të përgjigjet në këtë rast?”

Përgjigje: “Në qoftë se të kërkojnë ty argument, thuaju se barra e sjelljes së argumentit bie mbi ata që thonë se ‘abdesi prishet nga ky veprim’. Kjo është për shkak se gjendja e pastërtisë është e bazuar në argumente nga Sheriati dhe nuk zhvlerësohet përveç nëse ka ardhur diçka që e zhvlerëson nga Sheriati. Dhe nuk ka diçka në Kur’an ose në Sunnet që tregon se ‘abdesi prishet nëse hiqen çorapet mbi të cilat është dhënë mes’h.”

 

Mes’hi mbi shami  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Mexhmu’ fetaua ue rasa’il Shejkh Ibn Uthejmin (4/171)

 

Pyetje: A është e lejueshme që t’i jap mes’h shamisë?

Përgjigje: Mendimi më i njohur i Imam Ahmedit është se, lejohet që gruaja t’i japë mes’h shamisë në qoftë se ajo mbulon edhe nën-qafën e saj, kjo pikërisht është transmetuar nga disa prej Sahabijeve (Allahu qoftë i kënaqur me to).

Prandaj, nëse është e vështirë për gruan heqja e shamisë si p.sh.: kur është shumë ftohtë ose që të jetë e mundimshme heqja e saj dhe pastaj vënia, -nuk ka problem nëse i jepet mes’h shamisë, përndryshe është mirë që të mos veprohet kjo.

 

Manikyri i thonjve dhe mes´hi mbi çorape të lëkurës  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fath Dhil-Xhalal uel-Ikram (1/341)

 

Nuk është e lejueshme për një grua që të ngjyrosë thonjtë tuaj me manikyrin e thonjve sepse manikyri pengon ujin të deportojë tek thonjtë. Por nuk prish punë fare nëse ajo vepron këtë gjatë periudhës së saj të menstruacioneve. Është përhapur në mesin e disa grave që kjo ka të njejtin gjykim si çorapet prej lëkure dhe se është e lejuar që të marrë avdes kur ka thonjtë e lyer me manikyr nëse ajo i ka lyer ato kur ka qenë në gjendje të pastër.

 

Ato thonë se lejohet të merret abdes për aq gjatë siç është koha e mes´hit mbi çorapet e lëkurës. Kjo është gabim. Këto nuk janë fare të njëjta. Së pari është e nevojshme veshja e çorapeve të lëkurës. Së dyti çorapet prej lëkure mbulojnë gjithë gjymtyrën ndryshe nga manikyri.

 

A duhet marrë abdes gruaja, nëse ajo ka sekrecione?  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_1701.shtml

 

Pyetje: Një grua vuan nga sekrecionet e shumta. Ajo përjeton vështirësi kur është fjala për të marrë abdes dhe sidomos kur ajo është jashtë. A është e lejuar që ajo të falë Drekën dhe Ikindinë me një abdes dhe të njëjtën gjë, Akshamin dhe Jacinë me një abdes? A është e lejuar për të që t’i dhe shkurtojë namazet në fillimin e kohës së namazit të parë (drekës dhe akshamit) apo në fundit e kohës së dytë (ikindisë dhe jacisë)?

Përgjigje: Këto sekrecione janë të natyrshme. Disa gra mund të kenë sekrecione të vazhdueshme ndryshe nga gratë e tjera. Nëse ajo ka sekrecione të vazhdueshme, ajo duhet së pari të dijë se ajo është ende është e pastër.

Nuk ka asnjë dëshmi se sekrecionet janë të papastra. Edhe gratë gjatë kohës së Profetit (sal Allahu alejhi ue selem) kishin këto sekrecione, dhe nuk është transmetuar nga Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) se ai i urdhëroi ato që të pastrohen nga to.

Së dyti, ajo nuk duhet të merr abdes për shkak të sekrecioneve. Nëse gruaja merr abdes, ajo mbetet në gjendjen e saj të pastër (me abdes) dhe nuk ka nevojë që të marrë abdes për çdo namaz. Megjithatë, është më mirë për të marrë abdes, por nuk është e obliguar. Në vend të kësaj, ajo mbetet në gjendje të e saj të parë – të pastër, derisa ta prish atë me ndonjë prej gjërave që e prishin abdesin.

Shembull: Nëse ajo merr abdes për namazin e Drekës dhe mbetet në gjendjen e saj të pastër pa e prishur abdesin me jashtëqitje, urinim, gazra, konsumimin e mishit të devesë e të ngjashme, ajo gjithashtu falë namazin e Ikindisë pa pasur nevojë të marrë abdes tjetër.

Ky është mendimi më i saktë sipas asaj që më është bërë mua e qartë së fundi. Është më se e qartë se kjo është më e lehtë për gratë për sa kohë që nuk ka të dëshmi të prerë, dëshmi të qartë që e thotë të kundërtën.

Sa për urdhrin e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem) ndaj gruas e cila kishte gjakderdhje të vazhdueshme që të merrte abdes për çdo namaz, dijetarët e Hadithit nuk pajtohen për vërtetësinë e atij hadithi. Për më tepër, hadithi të cilin e kemi për qëllim, do të thotë se ajo nuk është e obliguar që të lahet për çdo namaz ashtu siç është e obliguar të lahet kur t’i ketë mbaruar periudha e menstruacioneve.

 

Çfarë të themi para dhe pasi të marrim abdes?  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/sqLuQusEA54

 

Pyetje: Cila është duaja të cilën mund ta them para dhe pasi të marr abdes?

Përgjigje: Para abdesit thuaj:بِسْمِ اللهِ (Bismilah – me emrin e Allahut).

Ndërsa pasi të marrësh abdes, thuaj:

أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلهَ إلاَّ اللهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ . اللهُمَّ اجْعَلْنِي مِنَ التَّوَّابِينَ و اجْعَلْنِي مِنَ الْمُتَطَهِرِين 

“(Dëshmoj se nuk ka të adhuruar tjetër me meritë përveç Allahut Një, i Vetëm dhe i Pashoq dhe dëshmoj se Muhamedi është rob dhe i Dërguar i Tij. O Zoti im, më bëj mua prej atyre që pendohen dhe më bëj prej atyre që pastrohen).”

Kurse në lidhje me atë të cilën e kanë cekur disa prej dijetarëve se, për çdo pastrim të pjesëve të trupit ka dhikër të posaçëm, nuk ka bazë në sheriat. Pra, nuk është prej Sunnetit që njeriu çdoherë kur të laj fytyrën të lutet duke thënë: O Zot, ma ruaj fytyrën time nga zjarri i xhehenemit. E pasi të pastroj krahët të thotë dhikër tjetër, kështu pasi ti jep mes´h kokës, e pasi t’i laj këmbët dhikër tjetër. E gjithë kjo, nuk ka bazë në sheriat. Dhe të adhuruarit e Allahut në këtë formë është prej bidateve.

 

A është e lejuar për një grua që ka istihada që të falë namazin e duhasë me të njejtin abdes me të cilin ka falur namazin e sabahut?  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua ua rasa’il Shejkh Ibn Uthejmin (4/286)

 

Pyetje: A është e lejuar për një grua që ka istihada (gjaku që vjen nga organi gjenital i cili nuk është gjak-menstracionesh) që të falë namazin e duhasë me të njejtin abdes me të cilin ka falur namazin e sabahut?

 

Përgjigje: Kjo nuk është e lejuar, sepse namazi i duhasë ka një kohë të kufizuar, kështu që ajo duhet të marrë abdes për çdo namaz. Ajo ka istiahada dhe Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) urdhëroi që gruaja me istihada të merr abdes për çdo namaz. Koha e namazit të drekës është nga mesdita (dmth kur dielli është në krye të qiellit) deri në kohën e ikindisë. Koha e ikindisë është nga mbarimi i drekës derisa dielli të verdhet, dhe në rastë urgjent mund ta falë atë derisa të perendon dielli. Namazi i akshamit është nga perendimi i diellit deri sa të zhduket vija e kuqe në qiell. Namazi i jacisë fillon nga zhdukja e vijës së kuqe në qiell deri në mesnatë. Namazi i sabahut është prej kohës së agimit të dytë derisa të linde dielli.

 

Uji i embrionit nuk është gjakderdhje e lindjes  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_1130.shtml

 

Pyetje: Tre ditë para lindjes del uji i embrionit dhe gruaja ndien dhimbje të vogla. A konsiderohet kjo gjakderdhje e lindjes?

Përgjigje: Jo kjo nuk është gjakderdhje e lindjes. Gjakderdhjet e lindjes janë gjak e jo ujë. Nuk mund të jenë gjakderdhje të lindjes në qoftë se nuk është vijnë së bashku me dhimbjet e lindjes dy tre ditë para lindjes.

Nëse ato vijnë një kohë të gjatë para lindjes, ato nuk konsiderohen gjakderdhje të lindjes. Gjakderdhjet e lindjes janë gjaku i cili del dy tre ditë para lindjes së bashku me dhimbjet e lindjes. Ndërsa në lidhje me ujin e embrionit, ai nuk konisderohet gjakderdhje të lindjes.

 

Nëse një grua nuk mund të dallojë në mes të gjakut-menstrual, gjakut-istihada apo gjak tjetër  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua ue rasa’il Shejkh Ibn Uthejmin (4/275)

 

Pyetje: Nëse një grua nuk mund të dallojë në mes të gjakut që i vie se a është gjak-menstrual, gjak-istihada (gjaku që vjen nga organi gjenital që nuk është gjak-menstrual) apo gjakut tjetër, çfarë duhet të bëjë ajo?

Përgjigje: Rregulli bazë është se gjaku që del nga kjo grua është gjaku-menstrual derisa ajo të bindet se ai është gjak-istihada. Prandaj ajo duhet ta konsiderojë si të tillë derisa ta dijë se ai është gjak-istihada.

 

A duhet të marrim abdes pas pastrimit të fëmijëve‏  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Maxhmu’ul Fataua Shejkh Ibn Uthejmin. (11/203)

 

Pyetje: Nëse një grua ka larë fëmijën e saj kur ajo ishte e pastër (me abdes) a duhet të marrë abdes përsëri?

Përgjigje: Nëse një grua lan djalin e saj apo vajzën dhe prek organin seksual ajo nuk është e detyruar të marrë abdes por është e mjaftueshme që vetëm ti laj duart e saj. Kjo pasiqë prekja e organit seksual pa epsh nuk e bën të obliguar marrjen e abdesit. Është më se e njohur se gruaja që e lan fëmijën e saj nuk i shkon fare mendja në epsh. Pra kur ajo lan djalin e saj apo vajzën, ajo lan vetëm papastërtitë që e kanë ndytur atë dhe nuk ka nevojë të marrë abdes përsëri.

 

Falja e namazit me El-Menij në rroba  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaat el babul meftuh

 

El Meniju është i pastër. Nëse njeriu falet dhe në rrobat e tij ka menij, namazi i tij është i saktë, qoftë kjo nëse e ka bërë me vetëdije apo nga harresa. Porse thuaj: Sikur në teshat e tij të kishte urinë e pastaj falet duke harruar apo nga injoranca dhe nuk e mëson këtë vetëm se pas përfundimit të namazit, namazi i tij është i saktë.

 

A prishet abdesi nga prekja e organit?  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaat el babul meftuh

 

Fjala përfundimtare tek unë është se: Prekja e organit nuk e prish abdesin vetëm në rast se është prekje me epsh, atëherë në këtë rast abdesi prishet. Po ashtu nëse prekja ndodh nga ndonjë person tjetër, themi të njëjtën gjë. Duke u nisur nga kjo, gruaja e cila pastron fëmijën e saj dhe prek organin e tij abdesi i saj nuk prishet.

 

Si duhet të themi Bismilah kur jemi në tualet?  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua Arkan-il-Islam, faqe 212

 

Pyetje: Si thuhet “Bismilah” nëse jemi në tualet?

Përgjigje: Nëse një person është në tualet, ai thotë “Bismilah”, me zemër dhe jo me gjuhën e tij. Obligimi i të thënurit Bismilah para Abdesi dhe Guslit nuk është i fortë.

Imam Ahmedi (rahimehullah) ka thënë: “Nuk ka asgjë autentike nga Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) se duhet përmendur emrin e Allahut para abdesit”.

 

Si rezultat i kësaj Ibn Kudameh, autori i el-Mugnit, dhe dijetarë të tjerë janë të mendimit se kjo është e rekomanduar e jo e detyrueshëm.

 

Lëngu amniotik nuk është prej nifasit  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_1130.shtml

 

Pyetje: Tre ditë para lindjes, një gruaje i doli lëngu i amniotik dhe përveç kësaj ajo ndjeu dhembje të vogla. A konsiderohet kjo të jetë nifas (gjakderdhje e lindjes)?

Përgjigje: Kjo nuk është nifas. Nifasi është gjak e jo ujë. Gjithashtu (edhe nëse është gjak, e jo ujë), nuk mund të jenë nifas nëse nuk është i shoqëruar me hapje (të qafës së mitrës) në dy apo tre ditë përpara lindjes. Pra, nëse gjaku vije një kohë të gjatë para lindjes, ajo nuk konsiderohet të jetë nifas.

Nifas është gjaku i cili del gjatë lindjes, ose dy-tre ditë para lindjes së bashku me hapje (të qafës së mitrës). Ndërsa lëngu amniotik nuk konsiderohet të jetë nifas.

 

Sofitë ekstrem  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Likaul-Babil-Meftuh, (1) dhe http://youtu.be/FpyyvG1M0O8

 

Pyetje: “Çfarë mund të themi më së paku në lidhje me Sofitë të cilët besojnë në mishërimin, dhe se një Arif (kategori e njerëzve tek Sofitë) mund të braktisë kryerjen e disa obligimeve si namazin? Në një prej poezive të tyre, thuhet: “Më adhuro mua dhe do më gjesh pranë teje”?

Përgjigje: “Këta Sofi që thonë atë që ju keni përmendur, se një Arif bën atë që ai dëshiron- kinse ky person ka të njëjtin status si Zoti i Lartësuar- se pasuesit e këtij (el-‘Arif) janë si kufoma në lidhje me pastruesin e vet (d.m.th. nuk ka asnjë mundësi kundërshtimi)- bën me të çfarë ai dëshiron- këta padyshim janë jobesimtarë, të cilët janë jashtë Islamit. Ndërsa në lidhje me Sofitë më të butë të cilët kanë futur disa risi në fe prej dhikreve e të ngjashme, ata nuk arrijnë në shkallën e mosbesimit. Pra, ka lloje dhe kategori të ndryshme të Sofive, ata nuk janë të gjithë njësoj. Megjithatë, duhet pasur parasysh se hapja e derës së risive në fe, qoftë në çështje të cilat kanë të bëjnë me adhurimin, është gjë e keqe dhe e dëmshme. Kjo gjë shkakton edhe zhvillimin e risive duke u bërë edhe më të rrezikshme, derisa të arrijnë të futen edhe në çështje të akides, siç e theksuat edhe ju pak më herët.”

_________________________________________________________________________

Tek Sofit ‘Arif është çdo njëri që Allahu e lejon ta shohë Atë dhe i cili nxjerrë në pah të fshehtën (të tilla si gëzim dhe pikëllim). Gjendja e personit të tillë quhet Ma’rifeh (njohuri), ndërsa personi quhet Arif (njohës). Mu’xhemu-us-Sufijeh, fq. 270.

 

Gruaja që vesh aba’ah gjatë namazit  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-lika esh-Shehri (35)

 

Pyetje: A është e lejueshme që gruaja të vë aba’ah mbi supet e saj gjatë namazit?

Përgjigje: Po, s’ka të keqe në këtë. Kjo është ndoshta më e lehtë për të sesa ta vë atë mbi kokë sa herë që i bie poshtë nga koka. Kjo nuk ka të bëjë asgjë me përngjasimin e saj me burra, pasi që ajo nuk i ngjason burrave në këtë veprim.

 

Falja e namazit sunnet kur i ka ikur koha  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua Arkan-ul-Islam, faqe. 359

 

Pyetje: A lejohet falja e namazeve (Rawatib) të humbura në rast se koha i ka kaluar?

Përgjigje: Po, nëse aton nuk i fal për shkak të harresës apo të gjumit. Argument për këtë është fjala e përgjithshme e Profetit sal Allahu alejhi ue selem:

“Kush fle në kohëne namazit apo harron, atëherë le ta fal atë në momentin kur ë zgjohet apo të kujtohet.” El-Bukhari (597) dhe Muslimi (316).

Përveç kësaj është transmetuar se Ummu Selemeh radija Allah anha ka thënë se Profeti sal Allahu alejhi ue selem ishte shumë i zënë për të falur dy rekate pas Drekës, kështu që ai fali ato ata pas Ikindisë. El-Bukhari (1176) dhe Muslimi (834).

Por nëse personi e lë namazin me me qëllim deri në kohën e përfundimit, ai nuk duhet ta përsërisë. Namazet vullnetare kanë një kohë të kufizuar dhe adhurimi nuk pranohet nëse koha i ka ikur dhe ti e lë atë me qëllim.

 

Kur gruaja pastrohet nga periudha e saj mujore para perëndimit të diellit  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaat el babul meftuh

 

Kur gruaja pastrohet para perëndimit të diellit ku ka kohë dhe për një rekat, ajo nuk ka detyrë vetëm se të falë namazin e ikindisë (dhe jo drekën), ngase ajo është pastruar në kohën e tij namazit (ikindisë). Profeti (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) ka thënë:

 

“Kush arrin një rekat nga namazi i ikindisë para se dielli të perëndojë, ai  e ka arritur ikindinë.”

 

Dhe nuk ka thënë: “Dhe ka për detyrë të falë edhe namazin e drekës.”

 

E sakta është se: Kush e arrin kohën e ikindisë sa falja e një rekati nuk ka për detyrë vetëm se të falë namazin e ikindisë dhe kush arrin kohën e jacisë sa fjala e një rekati nuk ka detyrë vetëm se të falë namazin e jacisë dhe nuk e ka detyrë faljen namazit të akshamit.

 

Leximi i dy sureve në të njëjtin rekat  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaat el-babul meftuh

 

Leximi i dy sureve (në të njëjtin rekat) në namazin farz apo vullnetar nuk ka asnjë problem, ndërsa përsa i përket namazit farz, nëse kjo gjë e rendon xhematin që është pas tij, ai nuk duhet ta bëj këtë.

 

Nëse prindërit e thërrasin fëmijën i cili është duke u falur (namaz nafile)  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: esh-Sharh el-Mumti (6/487-488)

 

Bindja jonë në lidhje me personin i cili është duke falur namaz nafile, është se: nuk duhet ta ndërpresë namazin, nëse nuk ka ndonjë arsye të vlefshme.

Këtu lind pyetja: A konsiderohet arsye e vlefshme nëse nëna të thërret kur je duke u falur?

Përgjigja kërkon shtjellim të hollësishëm: Nëse në parim, nëna nuk dëshiron që ai të prish namazin dhe mos-përgjigja ndaj saj nuk ka të bëj me dëmin që mund të pësoj ajo, ose nëna nuk e merr këtë me të keqe, ai nuk duhet ta prishë namazin.

Poqë se ai e prish namazin dhe i tregon nënës së tij se, ai e ndërpreu namazin për shkak të saj, ajo do të pyes veten, pse ai e bëri këtë?!

Por, në qoftë se nëna nuk e justifikon fëmijën e saj (ka prindër që nuk e bëjnë këtë), ne e kemi bindjen se ai duhet ta prishë namazin.

 

Kur e braktis namazin gruaja me gjakderdhje?  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fat´h Dhil-Xhelal uel-Ikram (1/649)

 

Ka qenë një grua që kishte gjakderdhje të rënda (Istihadah) dhe për këtë shkak ajo braktisi faljen e namazit. Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) nuk e urdhëroi atë që t’i përsëris namazet e humbura sepse ajo u bazua në atë që është bazë.

E kjo është se gjaku i tillë në bazë është gjak-menstrual dhe gruaja me periudhën e menstruacioneve, nuk falet. Megjithatë, në qoftë se femra mbështetet në supozime apo pakujdesi (se a është ky gjak menstrual apo jo), e jo në parimet e fesë, atëherë bëhet e detyrueshme për të që t’i kompensoj namazet e braktisura.

 

Vendi i shikimit gjatë bërjes së duasë së kunutit  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Lika esh-Shehri (42 B)

 

Pyetje: “Ku duhet ta vejë shikimin namzliu gjatë bërjes së duasë së kunutit? A duhet të shikojë lartë apo në vendin ku ai bën sexhde?”

Përgjigje: “Nuk lejohet të shikuarit lartë gjatë namazit. Profeti salallahu alejhi ue selem ka ndaluar që njeriu gjatë namazit të shikojë lartë. Të shikuarit lartë gjatë namazit është veprim mosrespektues ndaj Allahut. Kur njeriu ngritë duart lartë gjatë bërjes së lutjes së kunutit, ai nuk duhet të shikojë poshtë, por duhet të shikojë përpara. Pos kësaj, kemi parasysh të kujdesemi që shikimi duhet fokusuar në shuplakat e duarve.”

 

A i pranohet haxhi atij të cilit bën shirk për shkak të injorancës?!  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Meftuh, (2)

http://youtu.be/2_Ntr5Itjfk

Përgatiti: Stafi “perlat-muslimane.com”

Pyetje: “Një njeri ishte injorant rreth disa çështjeve të besimit (akides), dhe disa herë kishte therur kurban për dikë tjetër pos Allahut. Gjatë kësaj periudhe, ai kreu edhe Haxhin. Pasi e kreu Haxhin, pas një periudhe kohore ai e braktisi këtë vepër dhe u pendua tek Allahu Subhanehu ue Te Ala. A konsiderohet haxhi i tij i saktë apo jo?”

Përgjigje: “Ky njeri ka vepruar një prej veprave që është mangësi në akide, siç është të therurit kurban për dikë tjetër përpos Allahut, pastaj ai bëri haxhin duke qenë në këtë gjendje. A është haxhi i tij i vlefshëm? Ne pyesim nëse ai ishte injorant dhe ka menduar se kjo vepër lejohet. Në qoftë se ai ishte injorant dhe nuk e dinte (se një vepër e tillë nuk është e lejuar), haxhi i tij është i saktë. E nëse ai e dinte se të therurit kurban për dikë tjetër pos Allahut është idhujtari (shirk), atëherë haxhi i tij nuk është i saktë.”

Pyetësi: “Ai e dinte se kjo vepër është e ndaluar dhe kishte dëgjuar disa fetva në lidhje me këtë. Mirëpo, ka pasur mundësi që ai nuk e dinte se kjo e nxjerrë njeriun nga feja dhe se ai besonte se do ta gjejë ndonjë fatkeqësi nëse ai nuk do ta bënte këtë.”

Përgjigje: “Në këtë rast është më mirë që ai ta përsëritë haxhin e tij pasi që ai e di se kjo vepër është e ndaluar. Pasi që ai e dinte se kjo vepër është e ndaluar, është dashur ta braktisë këtë vepër. Çfarë e shtyri atë që të bie në këtë mëkat? Më e sigurt është që ai person ta përsërisë haxhin e tij edhe njëherë.”

 

Dërgimi i parave për prerje të Kurbanit  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fikhul-Ibadat, faqe 449-450.



“Është kusht që Kurbani të theret në vendin e personit ku ai jeton. I Dërguari i Allahut صلى الله عليه و سلم sakrifikonte kafshët e tij në qytetin e tij dhe në mesin e shokëve të tij. Kafshët u dërguan në vendin e faljes ku edhe i therën. Kështu vepronte për t’i treguar njerëzve mënyrën e kryerjes së këtij adhurimi ndaj Allahut عز و جل. Dërgimi i parave për të therë kurban në vende të largëta, do thotë të çrrënjoset ky adhurim dhe të humbet në mesin e myslimanëve. Nëse njerëzit dërgojnë kurbanet e tyre në vende të tjera, mënyra se si prehet nuk do jetë e qartë dhe banorët e vendit do jenë të privuar padrejtësisht nga therja e kurbanit me duar të tyre, sepse ky veprim është një nga adhurimet ndaj Allahut.

Përveç kësaj, ka edhe gjëra të tjera:

1 – Therja e kafshës nga kasapi, ndërsa prej sunnetit është që kafshën ta therësh vet. Profeti صلى الله عليه و سلم kështu vepronte.

2 – Privimi nga të ngrënit e mishit të kurbanit, ndërsa e kundërta e kësaj është sunnet. Profeti صلى الله عليه و سلم urdhëroi të hamë nga mishi i tij.  Ngjashëm, Allahu urdhëroi këtë kur Ai tha:

فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِيرَ

“Pastaj hani prej tyre dhe ushqeni me të edhe nevojtarin e të varfrin.” 22:28

Me anë të këtij ajeti urdhërohemi të hamë nga mishi i kurbanit për t’u afruar më afër Allahut. Kur Profeti صلى الله عليه و سلم sakrifikoi njëqind deve gjatë Haxhit  Lamtumirës, ​​ai theri personalisht gjashtëdhjetë e tre prej tyre. Pastaj i tha Aliut (radija Allahu anhu!) që t’i therë të tjerat dhe të shpërndajë mishin e tyre. Por para se gjithash, ai urdhëroi të marrin një pjesë të mishit nga çdo deve dhe të vihet në një enë. Pasi u përgatit mishi, Profeti صلى الله عليه و سلم piu edhe supën e tij. Kjo dëshmon se ne duhet t’i japim rëndësi të ngrënit prej mishit të kurbanit.

Është e lejueshme që dikush tjetër të therë kurbanin tënd me kusht që therja të bëhet në shtëpinë tuaj, ose të paktën në vendlindjen e atij që është edhe dëshmitar në prerjen e kurbanit tuaj dhe të hajë nga mishi i tij. Vetëm kështu rituali fetar kryhet ashtu siç duhet. Përveç kësaj, ne e dimë se qëllimi i therjes nuk është vetëm mishi. Allahu عز و جل ka thënë:

لَن يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَكِن يَنَالُهُ التَّقْوَى مِنكُمْ

“Tek Allahu nuk arrin as mishi as gjaku i tyre, por tek Ai arrin përkushtimi juaj.”22:37

Profeti صلى الله عليه و سلم ka thënë për atë i cili theri para namazit të Bajramit:

“Ky është vetëm mish që ai i ka dhënë familjes së tij.” Buhariu (5560) dhe Muslimi (1961)

Ai i tha Ebu Burdas رضي الله عنه :

“Qengji juaj është vetëm mish.” Buhariu (5556) dhe Muslimi (1961)

Pra, Profeti صلى الله عليه و سلم bëri dallim mes Kurbanit dhe mishit. Përveç kësaj, dijetarët thonë se në qoftë se ju do dhuroni mishin e njëqind deveve të prera, ajo nuk do zëvendësojë mishin e një qengji kurban. Kjo dëshmon se Kurbani është një vepër me të cilën njeriu afrohet tek Allahut, e më pas vjen në rend shfrytëzimi i mishit.

 

Gjykimi për të therjen e kurbanit për festën e Kurban Bajramit  

 Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherhul-Mumti’ (7/517-518)

 “Është shumë e rekomanduar të theret kurban për festën e Kurban Bajramit. Profeti صلى الله عليه و سلم preu kurban për dhjetë vite radhazi dhe i nxiste të tjerët për një gjë të tillë duke thënë: “Ai i cili ka mundësi të therë dhe nuk e bën këtë, mos t’i afrohet vendit tonë të faljes.”

Ai demonstroi para tjerëve therjen e kurbanit që t’ua bënte me dije shokëve të tij se kjo është një prej adhurimeve në Islam, duke i marrë me vete kafshët për t’i therur në vendin e faljes së namazit të Bajramit, gjë për të cilën dijetarët islam nuk janë të pajtimit se a është obligim apo e pëlqyer.

Ebu Hanife (Allahu e mëshiroftë!) dhe pasuesit e tij thonë se therja është obligim dhe ai i cili ka mundësi të therë dhe nuk e bënë këtë, ai ka bërë mëkat.

Shejhul-Islam Ibnu Tejmijeh (Allahu e mëshiroftë!) thotë se ky mendim ka bazë të fortë pasi që akti i tillë është një adhurim të cilin Allahu e ka përmendur së bashku me namazin:

فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ

“Andaj, falu (vetëm) për Zotin tënd dhe ther kurban!” 108:2

Mendimi i cili thotë se është e obligueshme prerja e kurbanit për atë i cili ka mundësi, është mendimi fortë duke u bazuar në shumë prova, sepse feja i ka dhënë rëndësi shumë kësaj vepre.

 

Gjykimi i të uruarit kërshëndellat jobesimtarëve  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua el-Akideh, faqe. 246-248

 

Pyetje: Çfarë është gjykimi për t’i uruar dikujt Krishtlindjet? Si duhet t’i përgjigjemi atyre, nëse ata na urojnë neve Krishtlindjet? A është mëkat për të prezantuar në festat e tyre? A është mëkat për të kryer ndonjë prej këtyre veprave të përmendura pa qëllim, sepse dikush e bën këtë për t’i kënaqur ata ose për arsye se turpërohet dhe nuk dëshiron që ata të lëndohen.

Përgjigje: Ekziston konsensus se është e ndaluar që t’i urosh jobesimtarëve Krishtlindjet dhe festat të tjera fetare. Këtë e ka përmendur Ibn-ul-Kajim (Allahu e mëshiroftë) në librin e tij dhe ku thotë:

“Ekziston konsensus se është e ndaluar për t’i uruar jobesimtarëve festat apo agjërimin e tyre, si për shembull t’i thuhet:

“Gëzuar festën.”

Nëse kjo shprehje nuk mund të jetë mosbesim, së paku është një mëkat prej mëkateve të mëdha. Ky mëkat është aq i madh, sikurse ti i uron ata për adhurimet që ja bëjnë kryqit. Fakti është se kjo konsiderohet të jetë më keq sesa dikush t’i uroj njerëzit për konsumimin e alkoolit, vrasjen e një personi, të bërit kurvëri e të ngjashme.

Shumë njerëz të cilët nuk e dinë vlerën e fesë bien në këtë gabim. Ata nuk dinë se, sa vepër e rëndë konsiderohet kjo gjë.. Kushdo që uron dikujt, risinë në fe, mëkatin apo mosbesimin, ai veçse e ka merituar zemërimin dhe hidhërimin e Allahut për veten e tij.”

Arsyeja pse është e ndaluar t’i përgëzosh ata për festat e tyre është se, kjo do të thotë se ti pranon dhe të kënaqesh me ceremonitë e jobesimtarëve. Edhe në qoftë se ju realisht nuk jeni të kënaqur nga mosbesimi. Është e ndaluar për një mysliman që të kënaqet me ceremonitë jobesimtarëve dhe që t’i përgëzoj ata sepse Allahu i Madhëruar nuk kënaqet nga to.

Allahu i Lartësuar thotë:

“Nëse ju nuk besoni, dijeni se Allahu nuk është nevojtar për ju; ndërsa, Ai nuk nuk e do për robërit e Tij mosbesimin. E nëse jeni falënderues ndaj Tij, Ai është i kënaqur nga kjo për ju. Nuk do ta bartë asnjë mëkatar barrën e tjetrit. Pastaj, vetëm tek Zoti juaj është kthimi, e Ai do t’ju njoftojë me atë që keni vepruar.”39:7

“Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time dhe zgjodha për ju islamin fe.” 5:3

Pra është e ndaluar që t’i përgëzosh ata në festat e tyre, pavarësisht nëse merr pjesë në to ose jo. Edhe nëse ata na përgëzojnë dhe na urojnë neve në festat e tyre, ne nuk duhet t’u përgjigjemi atyre. Ngaqë kjo nuk është festa jonë dhe për këtë shkak nuk pëlqehet nga Allahu I Lartësuar. Festat e tyre ose janë të shpikura, ose janë të paracaktuara, e të cilat Islami i ka anuluar me dërgimin e Muhammedit (sal Allahu alejhi ue selem) për të gjithë njerëzimin.

Allahu i Madhëruar ka thënë:

“E kush kërkon fe tjetër përveç fesë islame, atij kurrsesi nuk do t’i pranohet dhe ai në botën tjetër do të jetë prej të humburve.” 3:85

Pos kësaj, është e ndaluar për myslimanët që t’i përgjigjen ftesave të tyre dhe për të marrë pjesë në to. Ngaqë ky është lloji më i madh i urimit të tyre, sepse merr pjesë në të.

Gjithashtu, është e ndaluar për myslimanët të ngjasojnë me jobesimtarët. Të festuarit me ta, apo sikurse ata, shkëmbimi i dhuratave në mes të tyre, përgatitja e ushqimeve për festat e tyre dhe të mos punosh në ditë të caktuara, të gjitha bëjnë pjesë në përngjasim me ta.

Thotë Profeti (sal Allahu alejhi ue selem):

“Kushdo që i ngjason një populli ai është prej tyre.”

Shejh-ul-Islam Ibn Tejmije ka thënë në librin e tij “Iktida-us-Sirat el-Mustakim fi Muhalefeh As-hab-il-Xhehim”:

‘Ne e lusim Allahun që t’i forcojë myslimanët me fenë e tyre, t’i bëjë ata të qëndrueshëm dhe ti ndihmojë ata kundër armikut të tyre – Ai është me të vërtetë i Fortë dhe i Plotfuqishëm.

<Të festuarit e disa nga festat e tyre, aludon në dashurinë ndaj gënjeshtrës të cilën ata pasojnë. >

Dhe kushdo që bën një gjë të tillë është mëkatar, pavarësisht nëse ai e bënë këtë që ata të jenë të kënaqur me të, ose në qoftë se ai e bën atë nga dashuria apo turpi, ose për ndonjë arsye tjetër. Kjo do të thotë t’i zgjidhësh “problemet” e fesë së Allahut. Përveç kësaj, kjo i bën jobesimtarët që të ndjehen krenarë për fenë e tyre.’

 

A lejohet festimi i Mevludit?  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua Ulemail-Beledil-Haram, fq. 996-997

 

Pyetje: “Çfarë është gjykimi për festimin e ditëlindjes së Profetit salallahu alejhi ue selem?”

Përgjigje: “Fillimisht duhet ditur se nuk është e sigurt njëqind për qind se kur është nata e lindjes së të Dërguarit salallahu alejhi ue selem. Në fakt, disa nga shkencëtarët bashkëkohorë thonë se ajo ishte data e nëntë e muajit Rabi’ul-Euuel, e jo e dymbëdhjeta. Historikisht kjo tregon  se të festuarit e ditës së dymbëdhjetë të Rabi’ul-Euel, është krejtësisht e pabazë.

Pastaj, sa i përket këndvështrimit të bazuar në Sheriat, ky veprim gjithashtu është i pabazë. Po të ishte ky veprim prej Sheriatit të Allahut, Profeti salallahu alejhi ue selem do ta kishte vepruar ose do ta kishte informuar umetin e tij për këtë. Sikurse ai ta kishte vepruar këtë apo ta kishte porositur umetin që ta vepronin këtë, atëherë do të ishte e ruajtur dhe e përcjellë deri tek ne, sepse Allahu thotë:

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ

“Sigurisht, Ne e kemi shpallur Kuranin dhe sigurisht Ne do ta ruajmë atë.” 15:9

Pasi që nuk u veprua kjo gjë, është e qartë se festa në fjalë nuk i përket fesë së Allahut. Nëse kjo nuk i përket fesë së Allahut, nuk është e lejuar për ne që ta adhurojmë Allahun me të dhe të kërkojmë t’i afrohemi Allahut me të. Si mund të jetë e lejueshme për ne robërit që të shpikim rrugë të cilat të themi kushtimisht se na afrojnë tek Allahu, kur Allahu veçse ka ligjësuar rrugën e caktuar e cila na afron tek Ai, pra rrugën me të cilën erdhi i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem?! Me veprime të tilla i kundërvihet asaj çfarë i takon Allahut: të ligjësuarit e gjërave në fenë e Tij, duke mos qenë prej saj. Gjithashtu, të veprohet ashtu përgënjeshtrohen Fjalët e Allahut:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي

 “Sot jua përsosa fenë tuaj, e plotësova dhuntinë Time ndaj jush.” 5:3

Nëse kjo festë do të ishte pjesë plotësuese e fesë, është e patjetërsueshme që kjo të bëhej para vdekjes së të Dërguarit salallahu alejhi ue selem. E në qoftë se nuk është pjesë plotësuese e fesë, atëherë nuk ka mundësi që kjo të jetë prej fesë, assesi, ngase Allahu thotë:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ

“Sot jua përsosa fenë tuaj.” 5:3

Nëse dikush pretendon se festimi i mevludit është pjesë plotësuese e fesë, edhe pse kjo gjë ka lindur pas vdekjes së Profetit salallahu alejhi ue selem, atëherë ky njeri veçse e përgënjeshtron  këtë ajet. S’ka dyshim se ata që e festojnë mevludin, e bëjnë këtë nga nderimi, dashuria dhe ndjenjat që kanë për Profetin salallahu alejhi ue selem. Të gjitha ato cilësi janë adhurime, nderimi i Profetit salallahu alejhi ue selem është adhurim, dashuria ndaj tij është adhurim, madje nuk plotësohet imani i besimtarit përderisa të mos jetë Profeti alehis-salatu ues-selam më i dashur tek ai sesa çdo krijesë tjetër. Ndjenja e dashur ndaj Profetit salallahu alejhi ue selem është prej fesë, sepse kjo nxitë që t’i kthehesh Sheriatit të Tij. Prandaj, për këtë arsye festimi i Mevludit konsiderohet se është adhurim, ngase bëhet për t’iu afruar Allahut dhe për ta nderuar të Dërguarin salallahua lejhi ue selem. Pastaj, në qoftë se ky është adhurim, absolutisht është e palejueshme që të shpiket diçka që nuk i përket fesë së Allahut, andaj Mevludi është bidat dhe veprim i ndaluar.

Pos kësaj, ne kemi dëgjuar se në këto festime bëhen mëkate të mëdha, të cilat nuk pranohen as nga Sheriati e as nga ndjenja e pastër dhe mendja e shëndoshë. Ata lexojnë vargje në të cilat ekzagjerohet nderimi i të Dërguarit salallahu alejhi ue selem aq shumë sa që në disa raste e bëjnë më të madh se Allahun, Allahu na ruajttë. Gjithashtu dëgjojmë se prej budallallëkut të disa festuesve të mevludit ndodh që kur ta lexojnë thënien “lindi Mustafai”, të gjithë ngrihen në këmbë dhe thonë: “Shpirti i të Dërguarit është tani me ne dhe si nderim ne ngrihemi në këmbë për të.” Kjo është marrëzi e qartë. Shokët e tij kurrë nuk ngriheshin në këmbë për të gjatë gjithë jetës së tij, ata kishin dashurinë dhe nderimin më të fortë për të sesa ne. Kjo nuk është mirësjellje, sepse i Dërguari salallahu alejhi ue selem e urrente ngritjen në këmbë për të gjatë kohës kur ai ishte gjallë, po çfarë të themi për këto mite të shpikura?!

 

Kërkimi i vdekjes për shkak të ndonjë fatkeqësie  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua el-Mar´eh

 

Pyetje: “Kam hasur në shumë vështirësi në jetën time saqë më ka bërë ta urrej këtë jetë. Çdo herë që jam kthye tek Allahu dhe jam lutur që të ma marrë jetën. Kjo është dëshira ime deri tani pasi që nuk shoh ndonjë zgjidhje për problemet e mia përveç vdekjes, e cila është e vetmja gjë që mund të më shpëtojë nga këto të këqija dhe këto vështirësi. A është kjo sjellje e ndaluar për mua?”

Përgjigje: “Kur dikush dëshiron vdekjen për shkak të diçkaje që e ka goditur atë, ai është duke bërë diçka që Profeti e ka ndaluar. Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka thënë:

“Askush prej jush mos ta kërkojë vdekjen për shkak se është goditur me fatkeqësi. Nëse ka këso dëshire, ai duhet të thotë: “O Allah, më jep jetë nëse jeta është më mirë për mua, dhe më jep vdekjen nëse vdekja është më mirë për mua”.”

Prandaj, nuk është e lejuar për askënd ta dëshirojë vdekjen për shkak të disa dëmeve, vuajtjeve apo vështirësive që e kanë goditur atë. Në fakt, ai duhet të ketë durim dhe të pret shpërblim nga Allahu për atë që është duke kaluar. Gjithashtu duhet të presë për lehtësimin që do të vijnë, siç Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka thënë:

“Dije se fitorja vjen me durim, ndihma me shqetësim dhe lehtësimi me vështirësi.” 

Ai i cili është goditur me ndonjë të keqe duhet ta dijë se ato vuajtje ia fshijnë disa nga mëkatet që ai ka kryer. Asnjë besimtar nuk goditet me ndonjë lloj pikëllimi, meraku apo dhembjeje madje as sa edhe shpimi nga një gjemb, veçse Allahu ia fal mëkatet për atë shkak. Kur dikush ka durim dhe pret shpërblimin nga Allahu, ai arrin gradën e atyre që janë të durueshëm. Kjo gradë është nga më të ngriturat. Allahu ka thënë në lidhje me këtë:

“Prandaj, përgëzoji të duruarit, të cilët, kur i godet ndonjë fatkeqësi thonë: “Të Allahut jemi dhe vetëm tek Ai do të kthehemi”!” 2:155-156

Gruaja në fjalë mendon se nuk ka zgjidhje për problemet e saj, përveç vdekjes. Besoj që ky është qëndrim i gabuar. Vdekja nuk zgjidh ndonjë problem. Në fakt, gjendja e fatkeqësisë mund vetëm të rëndohen. Sa njerëz vdesin të goditur me dhembje dhe probleme, por ata ishin të padrejtë me veten e tyre pasi që nuk i kanë lënë mëkatet duke u penduar tek Allahu. Pastaj vdekja e tij është vetëm një përshpejtim për dënimin e tij. Po  të ishte gjallë, ndoshta Allahu do ta udhëzonte atë në pendim, duke kërkuar falje, durim, duke u përballur me problemet dhe duke pritur lehtësim. E tëra kjo do të kishte qenë më mirë për të. Prandaj, ju, pyetësi, duhet të jetë i durueshëm dhe të pris lehtësim nga Allahu. Allahu thotë në librin e Tij:

Me të vërtetë, pas vështirësisë – vjen lehtësimi! Me të vërtetë, pas vështirësisë – vjen lehtësimi! 94:5-6

Dhe Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka deklaruar, në një transmetim të vërtetë:

 “Dije se fitorja vjen me durim, ndihma me shqetësim dhe lehtësimi me vështirësi.”

 

Pastrimi i kufomës  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nurun ala Darb (26 B)

 

Nuk është e vështirë për ta pastruar një kufomë. E detyrueshme është që tërë trupi të pastrohet me ujë. Kjo nuk është e vështirë për askënd; kjo është e lehtë.

Metoda e përshkruar është:  kufoma duhet të shtrihet në kurriz mbi një barelë. Pastaj, pastrohen pjesët intime të trupit të kufomës. Në këtë rast, pjesët intime duhet të jenë të mbuluara dhe pastruesi duhet ta ketë një pëlhurë në dorë, në mënyrë që ai të mos i prek pjesët intime të kufomës.

Kur të jenë pastruar pjesët intime të kufomës, ai ia pastron trupin ashtu siç pastrohet gjatë abdesit. Duhet filluar me shpëlarjen e gojës së kufomës e pastaj dhe hundën. Pastaj, duhet marrë një leckë të lagur, me të cilën ia pastron dhëmbët e tij dhe brendësin e gojës dhe hundën. Pastaj, ia pastron fytyrën e kufomës,  duart madje edhe bërrylat, kokën dhe këmbët. Së fundi, ai lanë pjesën tjetër të trupit të kufomës dhe fillon me anën e djathtë të kufomës.

Është e detyrueshme për ta pastruar kufomën një herë. Nëse kufoma pastrohet disa herë, duhet pastruar atë tre, pesë, shtatë apo më shumë herë, në varësi të nevojës. Në pastrimin e fundit, ujit i shtohet kamfur me të cilën pastrohet kufoma për herë të fundit. Kjo veprohet në mënyrë që kufomës t’i vjen era e mirë. Profeti salallahu alejhi ue selem ka urdhëruar për këtë.

 

Gjykimi i aksioneve në kompani që punojnë me kamatë  

Imam Muhamed bin Salih in Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fatauah Islamijjah

 

Pyetje: Çfarë thotë islami për të pasur aksione në çfarëdo kompanie që ekzistojnë? A lejohet të bëjmë biznes në këtë mënyrë?

Përgjigje: Unë nuk mund t’i përgjigjem shkurtimisht kësaj pyetjeje, kur kompanitë aktuale në treg përdorin kamatën në mënyra të ndryshme. Nëse ju e dini se kjo kompani merret me kamatë dhe ua shpërndan fitimet nga kamata aksionarëve të saj, në këtë rast nuk të lejohet ty të posedosh aksione në këtë kompani. Nëse ju jeni tashmë një aksionar dhe pastaj ju më vonë e keni kuptuar se kjo kompani merret me kamatë, ju duhet të shkoni në administratën dhe tu thoni atyre që të heqin nga aksionet. Në qoftë se kjo nuk është e mundur, qëndro dhe kur fitimet vijnë dhe raporti i aksioneve e bën të qartë se cilat janë fitimet nga kamata e cilat jo, atëherë ti i merr fitimet e lejueshme ndërsa ato fitimet e ndaluara të cilat janë fituar nga kamata i jep për bamirësi në mënyrë që të largohesh nga ato.

Nëse ti nuk e din këtë gjë (se cili është fitimi hallall nga ai me kamatë), atëherë është më e sigurt për ju që të jepni gjysmën e fitimeve për bamirësi, në mënyrë që të largosh kamatën dhe pjesa tjetër është të takon ty. Kjo është ajo që ju jeni në gjendje të bëni, dhe Allahu ka thënë:

فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَاسْمَعُوا وَأَطِيعُوا وَأَنفِقُوا خَيْرًا لِّأَنفُسِكُمْ

“Andaj, keni frikë Allahun aq sa të mundeni, dëgjoni, respektoni dhe jepni për të mirën tuaj.” (64:16)

 

Parapagesa e Zakat-ul-Fitrit organizatave islamike botërore  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu-ul-Fataua (18/268)

 

Pyetje: A është e lejuar për organizatat islamike-botërore që të marrin para për Zekat-ul-Fitrin në fillim të Ramazanit në mënyrë që dobia të jetë sa më e madhe?

 

Përgjigje: Unë nuk mendoj kështu. As nuk mendoj se Zekat-ul-Fitri duhet të paguhet jashtë vendit. Ai që jeton brenda vendit ka më shumë të drejtë për Zekat-ul-Fitrin.

 

Profeti salallahu alejhi ue selem i tha Muadh bin Xhebelit radijallahu anh, kur e dërgoi atë në Jemen:

“Mësoi ata që Allahu i ka obliguar që të japin zekatin. Ajo duhet të merret prej të pasurvë të tyre dhe t’u ipet të varfërve të tyre.”

 

Udhëtari duhet të paguaj Zekat-ul-Fitrin në vendin ku ai gjendet  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu-ul-Fataua (18/263

 

Pyetje: Cili është vendimi që udhëtari të paguan Zekat-ul-Fitrin në vendin në të cilin ai gjendet para se të kthehet në vendin e tij?

Përgjigje: Është e lejuar nëse ai është larg vendit të tij. Zekat-ul-Fitri paguhet në vendin ku gjendesh kur Ramazani të ketë përfunduar edhe në qoftë se gjendesh larg vendit tënd.

 

Të dërgohet Zakat-ul-Fitri jashtë vendit  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu-ul-Fataua (18/285)

 

Pyetje: Çfarë është vendimi për të paguar Zekat-ul-Fitr vendeve të largëta, sepse ka shumë njerëz të varfër atje?

 

Përgjigje: Të paguhet Zekat-ul-Fitri jashtë vendit është e lejuar nëse nuk ka njerëz të varfër në vendin. Nuk duhet për ta paguar Zakat-ul-Fitrin jashtë vendit të tij, nëse në vendin ku jeton ka njerëz që iu takon Zekat-ul-Fitri, pra kjo nuk është e lejuar.

 

Pagimi i Zekat-ul-Fitrit para Bajramit  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu-ul-Fataua (18/267)

 

Pyetje: A lejohet të paguhet Zekat-ul-Fitri para Bajramit ?

 

Përgjigje: Lejohet që zekatul-fitri të paguhet një apo dy ditë para Bajramit. Gjëja më e mirë është që të paguhet para namazit të Bajramit. Nuk është e lejuar që të paguhet pas namazit të Bajramit. Ibn Umeri radijallahu anhu ka thënë:

“I Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem urdhëroi që Zekat-ul-Fitri të paguhet para se njerëzit të dalin për namaz.” Buhari (1509).

Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

 

“Në qoftë se e jep atë para namazit (të bajramit) do të jetë Zekat i pranueshëm. Në qoftëse e jep atë pas namazit (të bajramit) ajo konsiderohet sikur të jap një lëmoshë prej lëmoshave të zakonshme.”  Muslim (986).

 

A e ka obligim ai që konverton në Islam të paguajë Zekat-ul-Fitrin?  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu-ul-Fetua (18/259)

 

Pyetje: Nëse një përson është konvertuar në islam në ditën e fundit të Ramazanit, a duhet të paguaj Zekat-ul-Fitrin?

 

Përgjigje: Po, ai është i detyruar të paguajë Zekat-ul-Fitrin, në se ai është një prej myslimanëve.

Ibn Umeri radijallahu anhu transmeton se Profeti salallahu alejhi ue selem urdhëroi të gjithë myslimanët, burrat dhe grat, të lirët dhe skllevërit, të rinjtë dhe të vjetërit të paguajë një Sa’a hurme apo elb për Zekat-ul-Fitr.

 

A është e lejuar për të dhënë më shumë Zekat-ul-Fitr se sa duhet?  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua Arkan ul-Islam Ibn Uthejmin faqe 640-641

 

Pyetje: A është e lejuar për të dhënë më shumë Zekat-ul-Fitr se sa duhet, me qëllim që ajo të konsiderohet si lloj bamirësie?

Përgjigje: Po, është e lejueshme për të dhënë shtesë nëse ka për qëllim që ajo të jetë bamirësi e që në fakt nuk është e detyrueshme. Kështu veprojnë disa njerëz kur ata duhet të paguajnë për 10 persona p.sh ata e blejnë një qese të madhe me oriz e cila është për më shumë se 10 persona dhe këtë e japin si Zekat-ul-Fitr për vete dhe për familjen e tyre. Kjo është e lejuar, sepse ai është i sigurt se kjo (qese orizi që u përdor si shembull) është e mjaftuehme ose më shumë. Nuk është e domosdoshme që ta dini saktësisht se sa ushqim jeni duke dhënë, por gjëja më e rëndësishme është që ta dini se ushqimi është i mjaftueshëm. Nëse ne e dimë se është i mjaftueshëm ne ia japim të varfërit dhe ska problem në këtë.

 

A lejohet ta prishë agjërimin gruaja e cila ushqen fëmijën me gji?  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetua fi ahkam es-Sijam (faqe 158)



Pyetje: A lejohet ta prishë agjërimin gruaja e cila ushqen fëmijën e saj me gji, të cilën e rëndon agjërimi.

Përgjigje: Po, është e lejueshme për të që të ndërpres agjërimin nëse është shumë e rëndë për të që të agjërojë, ose në qoftë se ajo ndihet e shqetësuar për fëmijën e saj se a do të ketë mjaft qumësht. Në këtë rast, i lejohet asaj ta prish agjërimin dhe ajo duhet t’i kompensojë ditët e humbura atëherë kur ajo të ketë mundësi.

 

Përdorimi i sprejit antiastmatik nga agjëruesi  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Fetua 1/500

Marrë nga www.udhezimi.com

 

Pyetje: “A e prishë agjërimin përdorimi i sprejit antiastmatik nga agjëruesi?”

Përgjigje: “Përgjigjja në këtë pyetje është si vijon: ky sprej zhduket ende pa mbërritur në zorrë, kështu që themi se s’ka dert që ta përdorësh këtë sprej gjatë agjërimit, sepse, siç e cekëm, kjo gjë zhduket e largohet dhe asgjë prej komponentëve të tij nuk arrin në zorrë që të themi se përdorimi i tij e obligon prishjen e agjërimit. Pra, ty të lejohet përdorimi i tij gjatë agjërimit dhe agjërimi yt nuk prishet”.

 

Përdorimi i supositorëve gjatë ditëve të Ramazanit  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-fetaua 1/502).

 

Pyetje: “Cili është vendimi për përdorimin e supositorëve gjatë ditëve të Ramazanit, nëse agjëruesi është i sëmurë?”

Përgjigje: “S’ka asgjë të keqe në përdorimin e tyre dhe nuk ka të keqe nëse njeriupërdor supositorët të cilat vendosen në anusin e tij kur ai është i sëmurë. Sepse kjonuk është ushqim dhe as pije, e as e ngjashme me to. Ligjvënësi na e ka ndaluarngrënien dhe pirjen, kështu që çfarëdo që është e ngjashme me ngrënien dhe pirjen, merr vendimin e tyre, ndërsa çfarëdo që nuk është e ngjashme me to në emër apo në mënyrën e përdorimit, nuk merr vendimin e tyre”.

 

A e prish agjërimin përhapja (lëvizja) e anestezionit nëpër trup  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-fetaua 1/511

Përktheu: Petrit Perçuku

Pyetje: “A e prish agjërimin përhapja (lëvizja) e anestezionit nëpër trup dhe dalja e gjakut gjatë nxjerrjes së dhëmbit?”

Përgjigje: “Të dyja këto nuk e prishin agjërimin, mirëpo s’lejohet të përpihet gjaku që del nga dhëmbi”.

 

Përhapja e audio-kasetave me refuzime  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (60 A) dhe http://youtu.be/dxYhGqalL4s

 

Pyetje: “Çfarë mendoni për përhapjen e audio-kasetave në të cilat nxënësit e dijes refuzojnë njëri-tjetrin?”

Përgjigje: “Audio-kasetat të cilat flasin për këto gjëra, e që në realitet nuk kanë të bëjnë përveç se me mosmarrëveshje ndërmjet tyre, unë mendoj se ato kurrsesi nuk duhet përhapur. Ato shkaktojnë vetëm huti dhe ndarje në grupe për ata që i dëgjojnë.

Mirëpo, në qoftë se ka nevojë për një refuzim në të cilin publikohet ndonjë gjë e kotë dhe është e obligueshme që të bëhet sqarimi i tillë, atëherë ajo audio-kasetë duhet përhapur. Refuzimi (i kësaj kategorie) pra duhet që patjetër të përhapet. Dhe kjo gjë (refuzimi), njihet nëpërmjet faktorëve gjegjëse, nëse ajo është vetëm një mosmarrëveshje ndërmjet dikujt apo është sqarim i së vërtetës.

Pra, nëse kemi të bëjmë vetëm me sqarim të së vërtetës, atëherë duhet të përhapet ajo audio-kasetë. E nëse është vetëm një mosmarrëveshje, atëherë nuk duhet të shpërndahet. Njerëzit, me të vërtetë kanë nevojë të madhe për atë që i bashkon ata, e jo anasjelltas.

Ju e dini që të rinjtë nuk i kuptojnë gjërat në mënyrë të drejtë. Ndoshta njëri mashtrohet nga tjetri dhe një tjetër nga tjetri. Si rezultat i kësaj lindin keqkuptime.”

 

Të cekësh vetëm të këqijat e personit  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (67 A) dhe http://youtu.be/7OfUpK6PIl4

 

Pyetje: “Ne iu drejtohemi me këtë pyetje që ka të bëjë me një person i cili konsiderohet të jetë prej dijetarëve dhe veprimtarëve të njohur, i dëshmuar për të mirë dhe gjithashtu edhe për mundin e tij në davet, e ai është Shejkhu ynë fisnik Abdurr-Rrahman bin Abdil-Khalik. Ne dëshirojmë që sipas mundësive tuaja të flisni në lidhje me këtë Shejkh, që të kuptojmë detyrat tona ndaj tij! Allahu iu shpërbleftë me të mira!”

Përgjigje: “Nuk kisha dashur që në këtë takim të flasim për individë të caktuar, mirëpo themi se çdo njëri që ka zë vend të rëndësishëm në ummetin Islam, që nga fillimi deri në fund, pa dyshim se ai duhet vlerësuar për të mirat që ka bërë. Por, sado që njeriu të ketë dituri e devotshmëri, ai nuk mund të jetë pa gabime. Kjo ose për shkak të injorancës, neglizhencës apo diçkaje tjetër. Thotë Imam Ibnu Rexhebi (Allahu e mëshiroftë!) në hyrje e librit të tij ‘el-Kauaid’: “I drejtë është ai që fsheh gabimet e pakta të një personi përballë të mirave të shumta që ai ka.” Nuk ka asnjë person i cili e përmend gjënë e keqe të dikujt dhe neglizhon veprat e mira të tij, përveçse ai i ngjason grave. Nëse ti je i mirë ndaj gruas tënde gjatë tërë jetës, e pastaj ajo e ndeshet me një të keqe tek ti, ajo të thotë: “Unë kurrë nuk kam parë asgjë të mirë nga ti.” Asnjë burrë nuk dëshiron të jetë shembull i tillë, domethënë të jetë sikurse gratë të cilat jepen pas një gabimi duke harruar të gjithë anën tjetër të mirë.

Ky është parim që unë gjithnjë i përmbahem, e kam fjalën për atë që ne nuk flasim për individë të caktuar në mësimet, në ligjëratat, e as në pyetjet që na parashtrohen. Lus Allahun që të mbetemi gjithnjë kështu, ngase të folurit për një individ të caktuar mund të shpie në grupime dhe fanatizëm mes njerëzve. Është e detyrueshme që problemet t’i përshkruajmë përmes cilësive që posedojnë, e jo të kapemi për njerëz të caktuar, për shembull: duhet thënë se ‘kush e bën këtë dhe këtë vepër, ai e meriton këtë dhe këtë’, pavarësisht nëse kjo ka të bëjë me veprime të mira apo të këqija. Kur ne duam të tregojmë për vlerat e një personi, duhet të përmendim të mirat dhe të këqijat e tij, sepse kjo është peshoja e drejtësisë; e kur duam të paralajmërojmë për gabimin e një personi, ne përmendim vetëm gabimin e tij, sepse këtu kemi të bëjmë me paralajmërim. Gjatë paralajmërimit nuk është urtësi që të përmendësh të mirat e personit. Nëse ti përmend të mirat e tij, dëgjuesit hutohen. Andaj, çdo gjë varet nga vetë situata. Çdokush që dëshiron ta vlerësojë dikë, duhet të përmend të mirat dhe të këqijat e tij- nëse kjo do ishte e nevojshme- përndryshe më mirë është që t’i fshehësh të këqijat e myslimanit. Ndërsa, ai që dëshiron të paralajmërojë ndaj një gabimi, ai e përmend gabimin. Nëse ka mundësi të mos e përmend emrin e tij, kjo është edhe më mirë sepse qëllimi kryesor është udhëzimi i njerëzve.”

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (121 B) dhe http://youtu.be/LMgiUVha8Wk

 

Pyetje: “Nëse një person vepron një bidat, e që ndoshta mund të jetë shumë i rrezikshëm dhe unë e diskutoj me atë këtë çështje, a duhet të përmend të mirat e atij personi, apo të sqaroj vetëm atë bidat ose gabim të tij, apo duhet bërë diçka tjetër si për shembull: të përmendi cilësitë e tij të mira?”

Përgjigje: “Përgjigja është e detajuar. Nëse dëshiron ta vlerësosh një person dhe të flasësh për jetën e tij, është e detyrueshme të përmenden të mirat dhe të këqijat e tij. Nëse dëshiron të këshillosh dhe paralajmërosh për bidatet dhe gabimet e tij, atëherë nuk përmenden të mirat e tij. Nëse përmenden të mirat e tij, ti bën që njerëzit të afrohen tek ai. Pra, çështja është e detajuar. Nëse një person sjell një bidat, në të njëjtën kohë ne duam të paralajmërojnë ndaj atij bidati dhe e përmendim emrin e tij, atëherë s’ka asgjë të keqe në këtë. E nganjëherë mund të jetë më mirë që personi i tillë të mos përmendet me emër. Por në qoftë se flasim për jetën e tij, ne patjetër duhet të përmendim të mirat dhe të këqijat e tij. Pra, çështja është e detajuar.

I Dërguari salallahu alejhi ue selem përmendi disa njerëz me emër kur e këshillonte dikë. Shembull i tillë është hadithi i Fatime bint Kajs e cila ka treguar se Ebu Xhehm, Muavija dhe Usame bin Zejdi i kishin propozuar asaj martesë. Profeti salallahu alejhi ue selem përmendi gjëra për Ebu Xhehmin dhe Muavijën, gjë që i jepte asaj të kuptojë se nuk duhet të martohej me ta, dhe i tha asaj: “Martohu me Usamen!” Ai salallahu alejhi ue selem nuk përmendi cilësitë e tyre të mira edhe pse nuk ka asnjë dyshim se cilësitë e tyre të mira janë të shumta. Ai heshti ndaj cilësive të tyre të mira sepse nuk ishte koha e duhur për një gjë të tillë. Por nëse dëshiron të flasësh për jetën e një personi, duhet të jesh i drejtë dhe të cekësh të mirat dhe të këqijat e tij.”

 

Këshillë për bashkëshortët se si të sillen mirë ndaj njëri-tjetrit  

Imam Muhamed bin Salih el-uthejmin (Allahu e mëshiroftë)

Burimi: Sherh el-Mumti’ ‘ala zad el-Mustakni’ volumi 12 kapitulli mbi martesën, faqe 3032-3034.



Sjellja ndaj bashkëshortes është një gjë e rëndësishme, ngase ka të bëjë me jetësimin e moralit islam, krijon lidhje të fortë ndërmjet të dy bashkëshortëve, i bën ata që të kenë jetë të lumtur, bën që ata të kenë fëmijë të shumtë, – i bën ata që të duhen ndërmjet veti, e kur ata të duhen do të kenë më shumë marrëdhënie intime dhe kështu vije deri tek fëmijët e shumtë; prandaj edhe themi se mirësjellja ka rol shumë të madh në jetën bashkëshortore.

Ti duhet të sillesh me gruan, duke e pozicionuar vetën si një njeri tjetër i cili është i martuar me vajzën tënde; si dëshiron ti që ai të sillej ai me vajzën tuaj? A dëshiron që burri i saj të jetë i ftohtë dhe i egër me të apo jo?

Përgjigja, padyshim se do të ishte: jo. Prandaj, mos u sill me vajzën e dikujt ashtu siç nuk dëshiron të sillet dikush me vajzën tuaj. Ky është një rregull që duhet ta jetësoj çdo njeri i mençur.

Transmeton Imam Ahmedi (Allahu e mëshiroftë) në Musnedin e tij se një njeri erdhi tek Profeti (alejhis-salatu ues-selam) dhe i kërkoi leje që të bëj zina. Profeti (alehis-salatu ues-selam) i tha: “A pajtohesh që dikush të bëj zina me motrën apo nënën tënde?” Ai (sal Allahu alejhi ue selem) gjithnjë i bënte pyetje të tilla, ndërsa ai gjithnjë përgjigjej me: jo. Atëherë Profeti (alejhis-salatu ues-selam) i tha: “Urreje atë që e ka urryer Allahu dhe duaje për vëllanë tënd atë që e dëshiron për veten tënde.” (264).

Ashtu siç njeriu nuk pajtohet që vajza e tij të jetë e martuar me një burrë që nuk ia jep asaj hakun që e meriton, e bën atë rob apo edhe përdorë forcë ndaj saj, ashtu që, ai duhet të sillet ndaj gruas së tij, jo me arrogancë dhe as me një mënyrë jo sipas porosive fetare islame.
Edhe gruaja duhet të sillet me burrin e saj edhe më mirë sesa burri sillet me të, ngase Allahu ka thënë në Librin e Tij:

وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَلِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌ

“Edhe ato kanë po aq të drejtë sa edhe obligim, e burrave u takon një përparësi ndaj tyre.” (2:228)

Gjithashtu, Allahu burrin e ka quajtur zotëri në suret Jusuf, ku thotë:

وَأَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ

“…dhe pranë derës e hasi në zotërinë e saj…” (12:25)

Gjithashtu, Profeti (alejhis-salatu ues-selam) e ka quajtur gruan peng (në dorën apo besën e mashkullit):

اتقوا الله في النساء فإنهن عوان عندكم

Keni frikë Allahun në lidhje me gratë tuaja, ngase ato janë në duart tuaja.”

Si do që të jetë, nëse burri dëshiron të jetoj jetë të lumtur, të qetë e të rehatshme atëherë le të sillet mirë ndaj gruas së tij. E njëjta gjë vlen edhe për gruan; përndryshe, gjërat dalin nga kontrolli, jeta bëhet e mjerueshme gjë e cila ndikon edhe tek fëmijët. Kur fëmijët shohin probleme ndërmjet babait dhe nënës së tyre, ata do të lëndohen e mërziten. E nëse shohin mirësjellje e dashuri ndërmjet prindërve, padyshim se kjo i bën ata të lumtur e të gëzuar. Prandaj i dashuri vëlla, ke kujdes ndaj sjelljeve të mira.

Me sjellje të mirë ndaj parterit, njeriu duhet të ketë për qëllim vetëm arritjen lumturisë së kësaj bote, apo shfryrje të epshit. Porse gjithnjë duhet shoqëruar edhe afrimin tek Allahu duke vepruar atë që e ka obligim, gjë të cilën shumë herë e harrojmë fare. Shumë njerëz në sjelljet e tyre me partnerin dëshirojnë që të jenë sa më të mirë, e harrojnë që këtë ta bëjnë për hir të Allahut, kjo padyshim se është nga ana e shejtanëve. O mysliman, mos harro se ti me këtë veprim po e kryen një urdhër të Allahut:

وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ

“Çoni jetë të mirë me to!” (4:19)

Nëse ti e ke këtë nijet (për hir të Allahut), ti do të fitosh një gjë tjetër: vazhdueshmërinë në këtë vepër të mirë. Me gjëra të njëjta porositet edhe gruaja. E njëjta gjë vlen për të gjitha veprimet të cilat janë porosi e sheriatit islam.

Është mirë që njeriu ta duroj gruan e tij, edhe nëse tek ajo gjen diçka që ai e urren. Kjo, duke u bazuar në fjalët e Allahut:

وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ فَإِن كَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَى أَن تَكْرَهُواْ شَيْئًا وَيَجْعَلَ اللّهُ فِيهِ خَيْرًا كَثِيراً

“Çoni jetë të mirë me to. Nëse i urreni ato, bëni durim ngase mund të ndodhë që Allahu të japë shumë të mira në diçka që ju e urreni.” (4:19)

Çfarë mrekullie Kuranore, Allahu nuk thotë “ka mundësi që ju t’i urreni ato”, por thotë: “në diçka që ju e urreni”. Njeriu mund të urrej të shkoj në shtëpinë e ndonjë vëllai, por shkuarja e tij sjellë mirësi të madhe. Gjithashtu, njeriu ka mundësi të urrej blerjen e diçkaje, por pasi ta blej Allahu e begaton në atë gjë. Thotë i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem):

لا يفرك مؤمن مؤمنة إن كره منها خلقا رضي منها آخر

“Të mos e urrej myslimani myslimanen, nëse nuk gabon ndonjë gjë ndaj teje, gjënë tjetër e bën si duhet.”

E në një hadith tjetër thuhet:

لا يجلد أحدكم امرأته جلد العبد ثم يضاجعها

“Të mos e rrah ndonjëri prej jush gruan e tij sikur të ishte një robëreshë, e më pastaj të flejë me të!”

Është e ditur që, femra është e mangët në të menduar dhe në fe. Femra është e tillë që duhet t’i qëndrosh pranë, me një fjalë mund ta largosh nga vetja shumë larg, dhe me një fjalë mund ta afrosh afër vetes e të qëndroj gjithnjë në krahun tënd. Prandaj, njeriu duhet pasur kujdes ndaj gjërave të tilla në lidhje me gruan e tij. E lusim Allahun për falje, -por në kohët e sotme pasi që njerëzit vuajnë nga imani i dobët, për gjënë më të vogël zihet me gruan e tij, për gjënë më të imët nevrikoset me të apo edhe e shkurorëzon.

E sikur ta shkurorëzonte sipas sheriatit!! e shkurorëzon përderisa ajo është me menstruacione, apo gjatë periudhës së pastërtisë në të cilën kanë pasur marrëdhënie intime etj. e padyshim se kjo është argument i imanit të dobët dhe mungesës së edukatës islame tek ai njeri. Njeriu nuk duhet të hidhërohet për çdo gjë, ngase është e pamundur që njeriu të mos ketë mangësi. Edhe vetë ai është i mangët dhe nuk mund të jetë i pagabueshëm. Gjithashtu, njeriu duhet t’i krahasoj të mirat me të këqijat. Ka disa gra, që kur t’u sëmuren burrat e tyre nuk flenë gjatë gjithë natës dhe i detyrohen në gjëra të shumta. E nëse e shkurorëzon atë, e merr ndonjë tjetër, ajo mund të jetë edhe më e keqe se ajo e para.

Andaj, të nderuar, njeriu duhet të jetë i kujdesshëm ndaj bashkëshortit apo bashkëshortes, në mënyrë që lidhja e tyre të jetë në formën më të mirë. Dhe njeriu kur të mësohet të ketë mirësjellje të mirë, do t’i bëhet pjesë e karakterit të tij. Kjo është rehatia më e mirë.

 

Burri i cili rrah gruan dhe fëmijët e tij  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: Fataua Ulema el-Beled el-Haram, faqe. 656



Pyetje: Një grua është e martuar me një burrë që rrah fëmijët dhe gruan çdo herë kur ai vjen në shtëpi. Ne shpresojmë në këshillën tuaj ndaj veprimeve të tilla.

Përgjigje: Ky njeri është i pabindur ndaj urdhërit të Allahut dhe kundërshton Sheriatin e Tij. Allahu (i Lartësuar) ka urdhëruar bashkëshortët të jetojnë në harmoni dhe qetësi. Nuk është harmoni dhe qetësi që njeriu gjithmonë të vijë në shtëpi i zemëruar dhe të rrah familjen. Kjo rrjedh vetëm nga një njeri i cili ka mangësi në mendje dhe në fe.

Nëse ai dëshiron të jetojë një jetë të lumtur, ai duhet të vijë në shtëpi me gjoks të hapur dhe të trajtojë fëmijët dhe gruan e tij në mënyrën më të mirë. Është transmetuar në formë autentike nga i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) se ka thënë:

خَيرُكُمْ خيرُكم لأَهْلِه و أنا خَيرُكُمْ لأهلِي

“Më i miri prej jush është ai që është më i mirë me familjen (bashkëshorten) e tij, dhe unë jam më i miri prej jush me familjen time.” Tirmidhiu (3892).

 

Gjykimi që gruaja të dal me burrin e saj për të blerë nëpër dyqane  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: “Nurun ‘ale-Derb” (35 B)



Pyetje: “Cili është gjykimi që gruaja e mbuluar të dal nëpër dyqane me burrin e saj ose me dikë nga mahremët për të blerë ndonjë gjë e cila nuk mund të blihet pa praninë e saj?”

Përgjigje: “Nuk ka asgjë të keqe që gruaja të dalë me burrin e saj për të blerë nëse ajo është e mbuluar. Ai është i obliguar që të kujdeset për të gjatë udhëtimit dhe qëndrimeve nëpër dyqane. Ngase ai e ka obligim mbikëqyrjen dhe përkujdesjen për të.”

 

Zbulimi i sekreteve bashkëshortore  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Fataua Islamijjeh” 32/1

 

Pyetje: “Disa gra e kanë zakon që të flasin me mikeshat në lidhje me atë që bisedojnë me burrat e tyre apo në lidhje me atë që ato bëjnë gjatë marrëdhënieve intime. Disa nga  ato gjëra ndonjëherë janë sekrete dhe burri nuk dëshiron që dikush tjetër t’i dijë ato. Çfarë është gjykimi mbi zbulimin e sekreteve të tilla që ato ua tregojnë mikeshave apo dikujt prej familjarëve të tyre?”

Përgjigje: “Këtë vepër të cilën e bëjnë disa gra, -pra, fjala është për të treguarit se çfarë është thënë në shtëpi, dhe tu tregojnë të afërmve dhe shoqeve të tyre në detaje rreth marrëdhënieve intime, kjo është gjë e ndaluar. Nuk është e lejueshme që gruaja t’i zbulojë dikujt sekretet nga shtëpia e saj ose në punët e saj me burrin e vet. Allahu Te’ala thotë:

فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِّلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللّهُ

“Gra të mira janë ato të dëgjueshmet, që ruajnë fshehtësitë që ka urdhëruar Allahu.” 4:34

Profeti salallahu alejhi ue selem në një hadith të vërtetë na ka treguar se, njerëzit me të këqij para Allahut në Ditën e Ringjalljes janë burri i cili ka marrëdhënie seksuale me gruan e tij, dhe pastaj i shfaqin sekretet e njëri-tjetrit[1].”

____________________________________________________________________

[1] Tirmidhiu (15488).

 

Këpucët me taka  

 Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_5195.shtml

 

Pyetje: “Çfarë është gjykimi për të mbathur këpuca me taka, pavarësisht nëse takat janë të lartë apo jo?”

Përgjigje: “Nëse taka nuk është aq e lartë sa që ajo të tërheq vëmendjen, ajo lejohet. Por nëse taka tërheq vëmendjen, e pakta që mund të themi është se ato janë të urryera. Nuk do ë ishte larg edhe po të thuhej se ato janë të ndaluara, pasi që kjo është një zbukurim që tërheq vëmendjen. Gjithashtu, mjekët thonë se ato janë të dëmshme për këmbët, sepse Allahu i krijoi këmbët të rrafshëta. E nëse mbathen take të larta, kjo bën që kyçi të ngrihet lartë dhe qendra e peshës në nyjat e këmbëve humb ekuilibrin. Kjo e dëmton gruan. Prandaj, unë i këshilloj motrat e mia që t’i shmangen këtyre këpucëve pavarësisht nëse ne do të themi se ato janë të urryera apo të ndaluar sepse ato dëmtojnë trupin e gruas.

Pos kësaj, i këshilloj ato që të braktisin blerjen e çdo mode të rrobave, pantallonave, ​​trikove, sandaleve dhe çorapeve. Gruaja blen këto gjëra edhe pse ajo ka të tilla në shtëpi që ende mund t’i përdor. Kjo është intelekt i mangët, një budallallëk, keq-shfrytëzim i parave dhe një mënyrë për ta lidhur zemrën pas trendeve të reja.

Ne duhet ta dimë se armiqtë tanë mund ta kenë si program të tyre, që me këto modele të ndryshme të veshjeve t’i bëjnë myslimanët që t’i harrojnë çështjet e fesë dhe dynjallëkut që janë më me vlerë se sa këto gjëra. Marrja me gjëra të tilla, e bën njeriun që të kujdeset vetëm për trendet dhe në vazhdimësi të merret me to. Ekziston gjithashtu rreziku që personi i cili nuk e ka gjendjen ekonomike aq mirë ta shtyjë që të merr borxh për këtë qëllim. Përveç kësaj, kjo gjë në vazhdimësi ndihmon dhe zhvillon ekonominë e armiqve tanë. Aq më shumë të shiten mallrat e tyre, aq më shumë ata bëhen të pasur. Në këtë mënyrë ne do i sjellim dobi ekonomisë së tyre dhe e dëmtojmë ekonominë tonë.”

 

Veshja e rrobave që kanë fotografi të gjallesave  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_4784.shtml

 

Pyetje: “A është e lejuar veshja e rrobave në të cilat ka disa fotografi të kafshëve, siç janë peshqit apo ndonjë shpend?”

Përgjigje: “Nuk është e lejuar të vishet asnjë rrobë e cila përmban fotografi gjallesash, pa marrë parasysh nëse ajo fotografi gjendet në pantallona, bluzë, kapelë, çorape, rroba të brendshme etj, pasi që ka ardhur ndalesë për këtë në hadithin autentik nga i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem, i cili ka thënë se melaiket nuk futen në atë shtëpi në të cilën gjenden fotografi. Gjithashtu, edhe femra nuk guxon të bartë ndonjë bizhuteri e cila ka formën e ndonjë kafsheje qoftë shpend, gjarpër apo ndonjë tjetër gjë. Dhe e gjithë kjo kthehet tek hadithi të cilin e theksuam kalimthi më herët.”

 

 

Barja e bizhuterive të cilat kan formën e ndonjë kafsheje  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_4784.shtml

 

Pyetje: “A është e lejuar veshja e rrobave në të cilat ka disa fotografi të kafshëve, siç janë peshqit apo ndonjë shpend?”

Përgjigje: “Nuk është e lejuar të vishet asnjë rrobë e cila përmban fotografi gjallesash, pa marrë parasysh nëse ajo fotografi gjendet në pantallona, bluzë, kapelë, çorape, rroba të brendshme etj, pasi që ka ardhur ndalesë për këtë në hadithin autentik nga i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem, i cili ka thënë se melaiket nuk futen në atë shtëpi në të cilën gjenden fotografi. Gjithashtu, edhe femra nuk guxon të bartë ndonjë bizhuteri e cila ka formën e ndonjë kafsheje qoftë shpend, gjarpër apo ndonjë tjetër gjë. Dhe e gjithë kjo kthehet tek hadithi të cilin e theksuam kalimthi më herët.”

 

Ndarja e flokëve në njërën anë  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetua Mexhmu ue Makalat Mutanauui’ah (29/47)

http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_4981.shtml

 

Pyetje: Cili është gjykimi i ndarjes së flokëve në njërën anë, që do të thotë që një pjesë e kokës ka flokë më shumë se pjesa tjetër? A hynë kjo nën fjalën e Profetit (sal Allahu alejhi ue selam): “Ma’ilah Mumilat” [1]?

Përgjigje: Disa dijetarë mendojnë se, ndarja e flokëve në njërën anë hynë në këtë hadith. Bazuar në këtë, ndarja e flokëve në njërën anë është e ndaluar. Pra, flokët duhet të ndahen në mënyrë të barabartë, siç ndahen në të djathtë ashtu edhe në të majtë.

Pos kësaj, gjithashtu është e mundur që kjo (mënyrë e krehjes së flokëve) të ketë burimin nga femrat jomyslimane. Ne besojmë se është e detyrueshme për gratë që, t’i shmangen kësaj gjëje dhe në vend të kësaj të krehin dhe t’i mbaj flokët e tyre në mënyrë të duhur, d.m.th. t’i ndajnë flokët në mes.

_______________________________________________________________________

[1] Imam En-Neveviu ka thënë: “Është thënë se Ma’ilat do të thotë gratë që nuk janë të bindura ndaj Allahut dhe ndaj obligimeve që i ka. Ndërsa Mumilat janë ato që ua mësojnë të tjerave veprimet e tyre të mallkuara. Është thënë gjithashtu se Ma’ilat Mumilat janë gra që ecin me mburrje duke i ngritur supet lartë. Është thënë gjithashtu se Ma’ilat ndajnë flokët në njërën anë, e cila është modë e prostitutave, ndërsa Mumilat janë gratë të cilat ua krehin grave tjera flokët në këtë mënyrë.” (Sherh Sahih Muslim (14/92))

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_4838.shtml

 

 Pyetje: Cili është gjykimi i ndarjes së flokëve në njërën anë?

Përgjigje: Është Sunnet që të ndahen flokët në mes. Flokët rregullohen përpara dhe prapa, në të djathtë dhe në të majtë. Ato ndahen në mes, kështu që pjesa e djathtë shtrihen në anën e djathtë dhe pjesa e majtë shtrihen në anën e majtë.

Ndarja e flokëve në njërën anë, pa marrë parasysh se në cilën, është jo e drejtë. Kjo mund të jetë edhe përngjasim me kufarët.

Gjithashtu ekziston një rrezik që të përfshijë hadithi i Profetit (sal Allahu alejhi ue selem):

“Ka dy lloje të njerëzve banorë të Zjarrit, që unë ende nuk i kam parë, popull me kamxhik si bishtat e lopëve me të cilat ata i rrahin njerëzit dhe gra që janë të veshura dhe të zhveshura, Mumilat Ma’ilat [1]. Kokat e tyre janë si gunga anuese e deves. Ata nuk do të hyjnë në Xhenet, e as nuk do ta nuhasin aromën e Tij e cila arrin shumë largë. “ [2]

Ekziston rreziku që ndarja anash e flokëve, e përfshin ky hadith, sepse fjala e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem), “anuese”, është e përgjithshme ashtu siq kanë thënë disa dijetarë.

Kështu që, unë i këshilloj motrat tona besimtare, që t’i shmangen kësaj dhe në vend që t’i kthejnë flokët anash, t’i ndajnë ato në mes, veprim i cili është sipas Sunnetit.

_______________________________________________________________________

[1] Imam en-Neveviu ka thënë: “Është thënë se Ma’ilat do të thotë gratë që nuk janë të bindura ndaj Allahut dhe ndaj obligimeve që i ka. Ndërsa Mumilat janë ato që ua mësojnë të tjerave veprimet e tyre të mallkuara. Është thënë gjithashtu se Ma’ilat Mumilat janë gra që ecin me mburrje duke i ngritur supet lartë. Është thënë gjithashtu se Ma’ilat ndajnë flokët në njërën anë, e cila është modë e prostitutave, ndërsa Mumilat janë gratë të cilat ua krehin grave tjera flokët në këtë mënyrë.” (Sherh Sahih Muslim (14/92))

[2] Muslimi (2128).

 

 

Kushtet e lejimit të zbukurimit të bashkëshortes para grave/shoqeve  

Burimi: “Nurun aled-Derb” (20 B)

Përgatiti: www.perlat-muslimane

Është tërësisht në rregull që gruaja ta zbukurojë veten e saj nëse ajo është me gra të tjera për aq kohë sa nuk ka frikë nga sprovat. Burri nuk duhet ta ndalojë atë, sepse zbukurimi është prej natyrshmërisë së grave; kjo madje i përket edhe natyrshmërisë së burrave. Burri gjithashtu pëlqen të veshë rroba të mira dhe e njëjta gjë vlen edhe për gruan.

E nëse ekziston rreziku që të ketë burra që mund ta shohin atë, apo nëse ka mundësi që disa gra ta përshkruajnë atë para burrave të tyre, në këtë rast zbukurimi ndalohet.

Mirëpo, nëse nuk ekziston rrezik i tillë, atëherë burri nuk ka kurrfarë të drejte ta ndalojnë atë për t’u zbukuruar para shoqeve të saj, përderisa ajo zbukurohet në mënyrë normale.

 

Mbjellja e flokëve  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua ‘Ulemail-Beledil-Haram 1185

 

“Lejohet mbjellja e flokëve si për burrin ashtu edhe për gruan të së cilëve u kanë rënë flokët. Kjo, nuk i përket ndryshimit të krijimtarisë së Allahut, por i përket rikthimit në vendin e vet të asaj që Allahu ka krijuar dhe largimit të një të mete. Të gjithë e dini tregimin e tre personave, njëri prej të cilëve i kishin rënë flokët, ndërsa ai kishte dëshirë që Allahu përsëri t’ia kthej flokët. Pasi që e preku engjëlli, Allahu ia ktheu atij flokët e mira që kishte.”

 

Martesa e gruas me burrin i cili është më i ri se ajo  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: el-lika esh-Shehri (26)

 

Pyetje: Një djalë i ri më ka kërkuar për martes mua dhe ai është tre vjet më i ri se unë. Në vendin tonë është traditë që gruaja të mos jet më e vjetër se burri. Kam frikë se kjo traditë do të ndikojë në martesën tonë. Çfarë më këshilloni në qoftë se ky burr ka një fe të mirë?

Përgjigje: Unë ju këshilloj për të rënë dakord për t’u martuar me këtë njeri dhe sidomos në qoftë se ai është i rritur, edhe pse ai është tre vjet më i ri se sa ju. Unë e kujtoj atë se Pejgamberi (sal Allahu alejhi ue selem) u martua me Khatixhen kur ai ishte 25 e ajo ishte 40.Të gjithë fëmijë e tij përveç Ibrahimit ai i kishte me të. Ai kurrë nuk u martu me ndonjë tjetër përderisa ajo ishte gjallë. Ai u martua vetëm pasiqe ajo kishte vdekur. Prandaj unë them se ti ke një shembëlltyr në Khatixhen. Nëse personi që kërkon dorën tënde ka një fe dhe karakter të mirë, ti duhet ti mbështetesh Allahut dhe ta pranoshë atë. Të gjitha traditat që  kundërshtojnë Sheriatin janë të kota dhe ato duhet të injorohen.

 

Rebelizmi ndaj Sunduesit është cilësi e novatorëve  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (45 B)

 

 

Një prej parimeve për të cilin ka mospajtim në mes të Pasuesve të Sunnetit dhe Pasuesve të Bidatit është rebelimi kundër sundimtarëve. Harurijtë-Hauarixhët, u rebeluan kundër udhëheqësit mysliman. Ata e konsideruan atë jobesimtarë dhe luftuan kundër tij. Si rezultat i kësaj ja lejuan vetes që të derdhin gjakun e myslimanëve.

Ndërsa Ehlus-Sunneti dhe Xhemati, ata thonë se jemi të obliguar që ta dëgjojmë dhe t’i bindemi sunduesit edhe nëse ai bën mëkate të mëdha apo vepra imorale përderisa ato nuk janë mosbesim i qartë. Në këtë rast, luftojmë kundër tij me kusht që lufta të mos sjell sherr edhe më të madh.

Profeti salallahu alejhi ue selem ka ndaluar rebelimin kundër sundimtarëve, përveç nëse plotësohen kushte të caktuara. Ai salallahu alejhi ue selem tha:

“Përveç në qoftë se ju shihni mosbesim të qartë dhe për to të keni argument nga Allahu (sheriati i Tij).”

Pra, ato janë katër kushte:

1 – “… Nëse ju shihni … ” d.m.th. me sytë tuaj, ose të keni dituri për mosbesimin e tyre, e jo vetëm të jetë mëkat prej mëkateve të mëdha. Pra p.sh., edhe nëse ju e shihni atë të bëj zina, të vjedh ose të vret dikë pa të drejtë, mirëpo pa i konsideruar këto vepra si të lejueshme. Në këtë rast, ai nuk është jobesimtarë. Ai është një mëkatarë i madh dhe neve nuk na lejohet të rebelohemi kundër tij.

2 – Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë: “… mosbesim … “

3 – “… të qartë … “ – d.m.th. mosbesim i qartë që nuk mund të jetë ndryshe. Nëse mund të kuptohet ose të interpretohet në një mënyrë tjetër, as nuk duhet ta konsiderojmë atë jobesimtarë, e as nuk duhet të rebelohemi kundër tij.

4 – “… për të cilin keni argument nga Allahu. “ – D.m.th. Nuk është mosbesim vetëm nëse ne e kemi parë si të tillë, tek i cili arrijmë duke bërë krahasime apo me forma tjera. Por për të duhet pasur argumente të qarta nga Kur’ani dhe Sunneti. Këto janë katër kushtet.

Ekziston një kusht i pestë, i cili është i bazuar në argumente të tjera dhe i cili thotë:

5 – Mundësia për ta rrëzuar këtë sundimtar jobesimtarë i cili ka dalë nga feja me mosbesim të qartë për të cilin kemi dëshmi nga Allahu. Ne duhet të kemi fuçinë e duhur për ta bërë këtë. Nëse ne nuk kemi këtë fuçi, e keqja që ne duam ta çrrënjosim do të bëhet edhe më e madhe sesa ajo që ishte më herët. Në vend të kësaj, ne duhet të përmirësojmë gjendjen aq sa mundemi. Kështu disa prej vëllezërve të cilët e donë fenë, kanë gabuar kur janë rebeluar kundër sunduesve të tyre. Allahu është i Urtë. Ai është që i jep disa sunduesve të padrejtë pushtet mbi tjerët. Mos mendoni se nëse disa sundues ushtrojnë padrejtësi apo agresion ndaj të tjerëve se, kjo ndodh vetëm për shkak se Allahu dëshiron kështu. Jo, kjo mund të jetë një urtësi. Allahu ka thënë:

وكذلك نولي بعض الظالمين بعضا بما كانوا يكسبونِ

“Dhe kështu, Ne i bëjmë sundues disa mizorë mbi mizorët e tjerë për shkak të asaj që ata vepruan.” 6:129

Sunduesit nuk bëhen mizorë mbi popullin, përveçse për shkak të tyre: “Ashtu siç jeni ashtu edhe do të qeveriseni.”

Disa njerëz që përpiqen të rebelohen kundër sundimtarëve të tyre, edhe nëse kjo bëhet me forcë, kjo është gabim. Para së gjithash, ne duhet të dimë se çfarë kanë bërë në të vërtetë sunduesit. Nuk duhet besuar vetëm në thashetheme. Ne kemi dëgjuar shumë thashetheme të rreme në lidhje me ata që janë në pushtet. E kur ne deshëm t’i vërtetojmë ato shpifje, realisht nuk kishin asnjë bazë.

Prandaj hadithi thotë:

“Përveç nëse ju shihni mosbesim të qartë …”

Nëse ne me të vërtetë shohim këtë me sytë tanë, ose na bëhet e ditur nga burime të besueshme, ne duhet ta shtjellojmë përmes Kuranit dhe Sunnetit për ta parë nëse është mosbesim apo mëkat. Nëse ne mendojmë se është mosbesim, ne duhet të shikojmë nëse kemi argument për të nga Allahu. A është ky mosbesim i qartë që nuk mund të kuptohet ndryshe? Ajo mund të jetë pabesim, kur njëkohësisht ai që e vepron atë mund të justifikohet për shkak të keqkuptimit. Pra ajo duhet të jetë e qartë e cila nuk mund të keqinterpretohet. Përveç kësaj, ne duhet të kemi një dëshmi definitive dhe të qartë për të nga Allahu.

Profeti salallahu alejhi ue selem vendosi këto kushte për rebelim kundër sunduesit, të cilat mund të gjykohen nga dikush se vështirë mund të ndodhin, vetëm për shkak se rebelimi sjell dëme më të dëmshme se ato ekzistuese.

Ju i shihni frytet e rebelimeve. A janë njerëzit më të lumtur, para apo pas revoltave? Kurrë. Përkundrazi. Ne nuk kemi nevojë për të përmendur ndonjë shembull të veçantë për shkak se çështja është më se e qartë.

Ne i këshillojmë vëllezërit tanë myslimanë që të mos nxitohen në këto gjëra. Në qoftë se atyre ju vije në pushtet ndonjë zullumqarë, ata duhet që t’i luten Allahut që ta udhëzojë atë, dhe që Allahu t’i ruajë popullin nga dëmet e tij dhe të bëjnë durim.

Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

“Nëse dikush nga ju sheh ndonjë gjë të urryer tek sunduesi i tyre, ai duhet të durojë. Ai i cili braktis xhematin vetëm sa pëllëmba dorës dhe vdes, ai ka vdekur në xhahilijet.”

Duhet të durojmë dhe të këshillojmë. Kjo është edhe një nga gjërat me të rëndësishme për të cilën na pyeti vëllai, për të cilën Pasuesit e Bidatit dallojnë nga Pasuesit e Sunnetit dhe Xhematit. Ju e shihni se si ata rebelohen kundër sundimtarëve dhe se pasojat bëhen akoma më të këqija.

Çfarë është ajo që përçau umetin, kur ata u rebeluan kundër Uthmanit radijallahu anh përveç kësaj?!

E lusim Allahun që të të na udhëzoj neve dhe juve.”

 

Si ishin Selefët në lidhje me sundimtarët?  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (57 B)

 

 

Pyetje: “Ju folët në lidhje me Selefizmin. Nëse një person duket se është pasues i Selefëve, ka besim të shëndoshë dhe shumë vepra të mira. Mirëpo është në kundërshtim me Selefët kur është fjala për qëndrimin në lidhje me sunduesin – a përjashtohet ky nga Selefizmi dhe a është bidatçi? Ai mund ta ketë keqinterpretuar në mënyrën e tij, apo ai mund të …”

Përgjigje: “Nuk ka dyshim se prej metodologjisë së Selefëve është të jesh i durueshëm edhe nëse të bëhet zullum, të lutemi për ta, të falim namazin e Xhumasë dhe të Bajramit pas sunduesit, ashtu siç e ka cekur Shejkhul-Islam Ibnu Tejmije (Allahu e Mëshiroftë!) në librin e tij el-Akideh el-Uasitijjeh: “Ata – Ehlus-Sunne uel-Xhema’ah – besojnë se duhet shkuar në haxh, në xhihad dhe të falet Namazi i Xhumasë dhe i Bajrameve pas tyre, pavarësisht nëse ata janë të devotshëm ose mëkatar.” [1]

Imam Ahmedi dhe imamët e tjerë silleshin me sunduesit në mënyrën më koherente. Ata luteshin për ta që ata të udhëzoheshin dhe nuk i përhapnin dobësitë e sunduesve tek njerëzit e tjerë. Ata i këshillonin ata aq sa kishin mundësi. Është e gabuar të rrish i heshtur ndaj gabimeve dhe është gabim për t’i përhapur ato. E drejta është mesatarja, ashtu siç është edhe në të gjitha çështjet e tjera. Pra, rruga e mesme është më e mira:

وَالَّذِينَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَلِكَ قَوَامًا

“Edhe ata të cilët, kur shpenzojnë as nuk e teprojnë e as nuk janë dorështrënguar, por mbajnë mesataren e janë të matur.” 25:67

Pyetësi: “Personi i tillë, a del nga Selefizmi?”

Përgjigje: “Nëse ai del nga Selefizmi apo jo, kjo është një gjë tjetër. Ne po flasim se nga metodologjia e Selefëve është të jesh i durueshëm ndaj tyre e të lutemi për ta, e jo nxitja e njerëzve kundër tyre, por qetësimi i situatës. I Dërguari salallahu alejhi ue selem ka thënë:

“Bëhuni të dëgjueshëm e të bindur edhe nëse nëse ai ju rrah dhe ua merr pasurinë”.”

Pyetësi: “Por a përjashtohet ai nga Selefizmi?”

Përgjigje: “Ai e ka braktisur metodologjinë e Selefëve në këtë çështje. Mirëpo, ai mund të jetë pasues i Selefëve në çështje të tjera. Kjo çështje është një nga më të rrezikshmet, për njerëzit e rëndomtë dhe për sundimtarët; – për të gjithë. Nëse njerëzit janë të mbushur me urrejtje kundër sundimtarëve, ata bëhen të këqij, e do të jenë të pabindur ndaj tij. Ata vetëm do ta kundërshtojnë atë, duke i parë anët e tij të mira si të këqija, i përhapin të këqijat e tij dhe ja fshehin të mirat.

Më shumë se kaq, nëse dijetarët do të nënvlerësohen, kapja për feje do të humbet. Kur lidhja e njerëzve me sunduesit shkatërrohet, humbet siguria. E kur lidhja e njerëzve me dijetarët shkatërrohet, do të humbet kapja për feje. Kujt do t’i besojnë njerëzit në çështjet fetare nëse ata nuk i besojnë dijetarëve? A ti besojnë injorantëve? Apo duhet që secili të marrë çështjen në duart e tij dhe t’i japë vetes së vet fetva? Kjo nuk është e mirë.”

_______________________________________

1) el-Akideh el-Uasitijjeh, faqe. 129

 

Çfarë duhet të veproj gruaja nëse burri i saj martohet me një grua të dytë?  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi : el-Lika esh-Shehrij (2)

 

Pyetje: “Pasi që disa burra janë martuar me gra të dyta, ata i thonë gruas së parë: “Ti vendos ose ndahesh ose rri këtu me fëmijët e tu.” Çfarë të veproj ajo nëse nuk ka marrë ende ndonjë qëndrim?”

Përgjigje: “Është një pikëllim i madh kur disa gra sillen në mënyrë jo të duhur kur burrat e tyre martohen me grua të dyta. Ato bërtasin, bojkotojnë, urrejnë dhe kërkojnë që burri ta shkurorëzojë atë ose gruan tjetër e veprime të tjera.

Gruaja duhet të marrë sa më lehtë këtë çështje. Ky veprim është kryer nga Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) dhe nga Sahabet më të mirë, gjithashtu edhe nga tabiinët dhe nga myslimanët e mëvonshëm.

Nëse Allahu e ka lejuar burrin që të martohet me katër gra, atëherë dijeni se Ai është më i Dituri dhe më i Mëshirshëm. Andaj, themi se gruaja duhet ta marrë sa më lehtë këtë çështje dhe të durojë vështirësitë e të mos kërkoj nga burri asgjë.
Nëse gruaja tregohet e butë, edhe burri do të sillet mirë me të.

Megjithatë ka disa gra që imponojnë burrat e tyre të marrin vendime të cilat edhe vetë ata i urrejnë. Në raste të tilla, ata mund t’u thonë grave të tyre: “Ti vendos, ose ndahesh ose rrinë këtu më fëmijët e tu.” Kjo është në rregull në qoftë se ai ia thotë asaj në këtë gjendje.”

 

Kur nuk duhet të përgjigjesh në ftesën e dasmës?  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: Sherh el-Mumti’ ‘ala zad el-Mustakni’ volumi 12 kapitulli mbi martesën, faqe 3004-3005 dhe 3011-3012

 

Të përgjigjesh në ftesë, parimisht është obligim (vaxhib), përveç nëse në dasmë bëhen gjëra të ndaluara. Nëse i ftuari ka mundësi të pengojë të keqen që bëhet në dasmë, atëherë është i obliguar t’i përgjigjet ftesës, sepse Profeti (alejhis-salatu ues-selam) thotë:

من رأى منكم منكرا فليغيره بيده

“Kush e sheh ndonjë të keqe, le ta ndryshoj atë me dorën e tij.”

Me shkuarjen e tij në atë vend, e keqja largohet ose pakësohet. Dhe se, largimi i të keqes apo pakësimi i saj është obligim (vaxhib).

Po që se nuk mund ta ndryshojë atë të keqe, atëherë e ka të ndaluar (haram) të përgjigjet në ftesë. Argument për këtë, është fjala e Allahut:

وَلاَ تَعَاوَنُواْ عَلَى الإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ

“…e mos u ndihmoni në mëkate e armiqësi.” 5:2

Thotë Allahu në një ajet tjetër:

وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللّهِ يُكَفَرُ بِهَا وَيُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلاَ تَقْعُدُواْ مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُواْ فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذًا مِّثْلُهُمْ

“Ai tanimë u ka zbritur Libër, se: ‘kur të dëgjoni se fjalët e Allahut mohohen dhe se tallen me ta, mos rrini me ata deri sa nuk marrin tjetër bisedë. Në të kundërtën do të jeni si ata’.” 4:140

A duhet t’ua sqarojë atyre arsyen e mos-përgjigjes?

Është më mirë që t’ua tregoj arsyen për këto shkaqe:

1.Ai po e sqaron arsyen e tij për mos-prezencë.

2.Me këtë shprehet refuzimi yt për veprime të tilla.

3.Ata kanë mundësi që të mos e kenë ditur se një gjë e tillë është e ndaluar. E kur ti i thua se nuk prezanton për këtë e atë arsye dhe se kjo gjë është e ndaluar në fe, ka mundësi që ata të vetëdijesohen .

Çfarë konsiderohet e keqe në këtë rast?

Në aspektin e përgjithshëm, e keqe është çdo gjë që konsiderohet e keqe nga aspekti fetar dhe aspekti i traditës së atij vendi. Ndërsa në këtë rast, ‘e keqja’ që merret parasysh është ajo e aspektit fetar. Prandaj, një gjë konsiderohet e keqe edhe nëse në aspektin e traditës nuk është e tillë. Ngase, disa tradita të disa popujve apo vendeve, aprovojnë gjëra që në islam janë të ndaluara. Çdo gjë që është e keqe sipas sheriatit, ajo duhet të jetë edhe e keqe edhe nga aspekti i traditës së pastër dhe mendjes së shëndoshë.

Çfarë nëse dikush thotë se, po që se nuk prezantoj në dasmë, kjo shkakton shkëputje të lidhjeve farefisnore, ngase personi i cili martohet është prej të afërmve?

Përgjigja është: Ti nuk duhet të prezantosh në atë dasmë edhe nëse lidhjet shkëputen. Thotë Allahu në lidhje me prindërit –edhe pse ata janë më të afërmit për njeriun që meritojnë respekt-:

وَإِن جَاهَدَاكَ عَلى أَن تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا

“E nëse ata të dy të nxisin që ti të më bësh Mua shirk, për çka ti nuk ke kurrfarë fakti, atëherë mos i respekto ata…” 31:15

Kushdo që pajtohet me njerëzit në diçka që fitohet dëshpërimi i Allahut, Allahu do të hidhërohet ndaj tij dhe do ta bëj që edhe të tjerët të hidhërohen me të. Ka mundësi që mos-prezenca e tij në dasmë të jetë shkak i udhëzimit të atij të afërmi. Siç ndodh shpesh kur njeriu pendohet prej mëkatit kur shoku i vet e bojkoton atë.

 

Përgjigja në ftesën e dasmës kur ajo kërkon udhëtim të gjatë  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: el-Lika esh-Shehri (12)

 

Pyetje: Çfarë është gjykimi për t’u përgjigjur në ftesën e dasmës e cila kërkon udhëtim të largët?

Përgjigje: Nuk është e detyrueshme përgjigja në ftesën e dasmës kur udhëtimi është i gjatë, dhe kjo për arsye se:

1 – Udhëtimi i gjatë është mundim.

2 – Humbje kohe.

3 – I zoti i dasmës nuk ka ndonjë dobi të madhe nga prania e mysafirit nëse ata nuk janë kushërinj apo shumë të afërm me të, ku në këtë rast ai mund të ndjehet i vetëm pa praninë e të afërmve.

 

Impotenca e përhershme dhe shkurorëzimi  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh el-Mumti’, 2939-2930



Ka mundësi që burri të ketë mundësi për të bërë ndonjëherë marrëdhënie seksuale por pas një kohë të caktuar t’i lindin probleme shëndetësore që i shkaktojnë atij impotencë të përhershme, siç është rasti me humbjen e të dëgjuarit, me humbjen e të parit, e sëmundje të tjera që shkaktohen me kalimin e kohës. Në rast të tillë, pra të shkaktimit të impotencës pas një kohe të caktuar gjatë martesës, gruaja ka të drejtë shkurorëzimi.

Nëse dikush thotë se si ajo mund të ketë të drejtën e zgjedhjes me anë të shkurorëzimit apo jo, kur impotenca seksuale nuk është zgjedhje e njeriut, ne themi se është e vërtetë që kjo nuk është zgjedhje e tij, por është një sprovë për të nga ana e Allahut, megjithatë kjo nuk do thotë që këtë sprovë të tij ta vuajë edhe dikush tjetër.

E njëjta gjë ndodh edhe kur burri nuk është i aftë të sigurojë mirëqenien dhe furnizimin e gruas, pra ajo ka të drejtë shkurorëzimi. Përveç kësaj, impotenca është më problematike sesa mossigurimi i mirëqenies së saj. Shumë gra durojnë varfërinë dhe mjaftohen me të poseduarit e fëmijëve dhe marrëdhënie të rregullta seksuale, ndërsa furnizimi dhe mirëqenia është diçka që vjen pas këtyre dyjave. E ka raste të tjera kur gruaja kujdeset për mirëqenien e burrit. Prandaj, e vërteta në këtë mesele është se atëherë kur është e sigurt se burri ka impotencë të përhershme seksuale, atëherë ajo ka të drejtë shkurorëzimi.

Mirëpo, nëse gruaja fillimisht pajtohet që të mos shkurorëzohet nga burri i saj me impotencë të përhershme, e me kalimin e kohës ajo pendohet për këtë shkaku se e mundojnë epshet për të pasur marrëdhënie seksuale, në këtë rast ajo nuk ka të drejtë zgjedhjeje se a do qëndrojë me burrin apo jo, për shkak se ajo në fillim është pajtuar me këtë. Njeriu nuk duhet të mendojë se gjendja e njëjtë zgjat gjithnjë, por duhet pasur parasysh se gjendja mund të ndryshojë, dhe se me kalimin e kohës bëhet i vështirë durimi, siç edhe ka ardhur në një transmetim të saktë nga Ibni Umeri radijallahu anhu që e gjejmë tek Buhariu dhe Muslimi, ku thuhet:

“Urreje dikë deri në një pikë të caktuar, sepse në të ardhmen ai mund të jetë miku yt!”

Padyshim se domethënia e këtij vargu është e drejtë, gjë e cila porositë njeriun që të mos bëhet ekstrem në gjëra, por që çdo gjëje t’ia jap vendin e vet. Njeriu duhet ta llogaritë të ardhmen që e pret në mënyrë që kur t’i marr vendimet, t’i marr me të drejtë dhe me mençuri.

 

Çfarë i lejohet burrit të bëjë me gruan e tij në shtrat?  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_7471.shtml

 

Pyetje: Nëse burri thithë sisat e gruas së tij katër herë nga dëfrimi, atëherë a bëhet ajo e ndaluar për të?

Përgjigje: Falënderimi qoftë për Allahun, I Cili e ka lejuar burrin të dëfrehet me gruan e tij ashtu siç dëshiron ai. Allahu ka lejuar  të gjitha pozitat e mundshme gjatë kryerjes së aktit seksual.

 

Allahu thotë:

 

“Gratë tuaja janë vendmbjellja juaj, andaj afrohuni vendmbjelljes tuaj siç dëshironi ju.” (2:223).

 

Vëni re tek fjala e Allahut:

 

“… andaj afrohuni vendmbjelljes tuaj…”

 

Ara është vendi i mbjelljes dhe metafora në këtë rast kthehet tek vagina. Gjatë kohës kur njeriu kryen marrëdhënie seksuale me gruan e tij, ai mund ta bëjë këtë nga para, mbrapa, në këmbë, shtrirë apo si do qoftë me kusht që akti seksual të bëhet në vaginë. Kështu pra, ai mund ta shijojë atë me përqafime, puthje dhe paralojë siç dëshiron ai. Nuk ka asnjë kufizim në lidhje me këtë përderisa ai nuk kryen marrëdhënie seksuale me të kur ajo është në periudhën e saj menstruale, apo të bëj mardhënie seksuale në vrimën anale.

 

Duke u bazuar në këtë rregull, themi se: nëse burri thith sisat e gruas së tij nuk ka asgjë të keqe, e as nuk bëhet ajo e ndaluar për të edhe nëse ai ka pirë qumësht nga gjiri i saj. Kjo është sipas shumicës së dijetarëve. Ngase prej kushteve, që konsiderohet se ushqyerja me gji të ketë ndikim në të bërit muhrim i dikujt tjetër, është që gjithithësi duhet të jetë më i vogël se dy vjet. Gjithashtu është obligim që thithja të jetë pesë herë e më shumë. E nëse është më pakë se kaq, atëherë nuk ndikon asgjë edhe nëse gjithithësi është fëmija i cili nuk ushqehet me asgjë tjetër pos me qumësht. Pra nëse fëmija thith gji nga një grua katër herë, ajo nuk mund të jetë nëna e tij nga gjiri, sepse kushti ishte që thithja e gjirit të jetë pesë herë.

 

Burri nuk mund të ketë marrëdhënie seksuale me gruan e tij për shkak të magjisë  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh el-Mumti’, 2934



Ka mundësi që burri të mos mund të kryejë marrëdhënie seksuale me gruan e tij, por megjithëkëtë ai mund të kryejë marrëdhënie me një grua tjetër. Kjo ndodh kur burri të ketë magji ndaj asaj gruaje, kur e dimë se kemi magji që i bën bashkëshortët të qëndrojnë larg njëri-tjetrit.

Dijetarët janë të mendimeve të ndryshme se a i lejohet gruas të kërkojë shkurorëzim në rast se burri i saj nuk mund të ketë marrëdhënie seksuale me të, apo jo. Disa prej tyre thonë se nuk i lejohet asaj të kërkojë shkurorëzim, sepse burri në këtë rast është i shëndoshë dhe nuk ka të meta shëndetësore.

Por ajo që ne e konsiderojmë si mendim më të saktë është se asaj i lejohet shkurorëzimi (nuk duhet pengohet nga kjo gjë), sepse në rast të tillë mundësia shëndetësore e burrit për të pasur marrëdhënie seksuale me këtë grua është e njëjtë sikur të mos ketë mundësi ai fare.

 

Çfarë lejohet nga intimiteti për bashkëshortët gjatë periudhës menstruale të gruas?  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fat´h Dhil-Xhalal uel-Ikram (1/712)

 

137 – Enesi (radija Allahu anhu ) ka thënë:

“Kur gruaja çifute e kishte periudhën e menstruacioneve, burri i saj, e braktiste ngrënien ushqim së bashku me të.” Atëherë Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) tha: “Veproni çdo gjë përveç marrëdhënieve seksuale.” Transmetuar nga Muslimi.

Kjo do të thotë se është e lejueshme që gjatë periudhës menstruale, burri të bëjë me gruan e tij paraloja, puthje, përqafime e gjëra të tjera, përderisa nuk ka marrëdhënie intime me të. A është e detyrueshme që gruaja të mbulojë pjesën e poshtme të trupit në qoftë se ai dëshiron të prek trupin e tij me të saj?

Jo, një gjë e tillë nuk është e detyrueshme. Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) në hadithin e mësipërm flet në formë të përgjithshme. Pra ai mund të prek trupin e tij me të saj, edhe nëse ajo është e zhveshur në pjesën e poshtme të trupit.

Megjithatë, është më mirë që gruaja të mbulojë pjesën e poshtme të trupit për shkak të dy arsyeve:

1 – Në qoftë se gruaja nuk mbulon pjesën e poshtme (gjenitalet e saj), në këtë rast mund të ndodhë që burri të mos jetë në gjendje ta kontrolloj veten e tij dhe të ndodhin edhe marrëdhëniet intime në mes të tyre.

 

 

Kur duhet këshilluar udhëheqësit publikisht?  

Imam Muhamed Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh, (62 A)

 

 

Pyetje: “Ka nga ata që thonë se të flasësh kundër sunduesve në publik është nga metodologjia e Selefëve. Këtë gjë ata e argumentojnë me ngjarjen e Ebu Seid el-Hudrij, kur ai e kishte këshilluar Marvan bin Hakemin në lidhje me mbajtjen e hutbes para namazit të Bajramit dhe (gjithashtu marrin për argument) fjalën e Profetit salAllahu alejhi ue selem për sundimtarët e padrejtë: “…kushdo që i kundërshton ata, do të shpëtojë” dhe “Më i miri prej dëshmorëve është ai i cili qëndron pranë udhëheqësit të padrejtë, duke e urdhëruar atë që të veprojë drejtë dhe t’i largohet së keqes, por udhëheqësi e mbyt atë.” A është kjo e vërtetë dhe si mund të kombinohen këto thënie autentike me thënien tjetër të Profetit salallahu alejhi ue selem: ‘Kush e këshillon sunduesin, ai duhet ta bëjë këtë fshehurazi dhe jo publikisht’?”

Ne dëshirojmë që kjo çështje të sqarohet në mënyrë të detajuar, pasi që shumë të rinj janë injorantë në lidhje me gjykimin e saktë në këtë çështje dhe veçanërisht duke e ditur se ka thirrës të cilët thonë se të këshilluarit e udhëheqësve publikisht është prej metodologjisë së Selefëve. Kjo bën që të rinjtë të besojnë se mos këshillimi ndaj udhëheqësve publikisht është argument për bërjen lajka në fe, gjë që nuk është e lejuar. Pasi që vet çështja është e rrezikshme, ne kërkojmë nga ju sqarim! Allahu iu shpërbleftë me të mira!”

Përgjigje: “Pyetja është e rëndësishme, ndërsa përgjigja është edhe më e rëndësishme. Nuk ka dyshim se është e detyrueshme të flasin (këshillojnë) ndaj gjërave të këqija të gjithë ata të cilët janë në gjendje ta bëjnë këtë. Allahu Tebarake ue Te’ala ka thënë:

وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَأُوْلَـئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ وَلاَ تَكُونُواْ كَالَّذِينَ تَفَرَّقُواْ وَاخْتَلَفُواْ مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَأُوْلَـئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ

“Le të jetë nga ju një grup që thërret në atë që është e mirë, urdhëron për punë të mbara dhe ndalon nga e keqja. Të tillët janë ata të shpëtuarit. E mos u bëni sikurse ata që u ndanë dhe u përçanë pasi u patën ardhur argumentet. Dhe mu për ata do të ketë dënim të madh.” 3:104-105

Pjesëza ‘le’ në fjalinë “le të jetë”, është urdhër. Pos kësaj, Profeti salAllahu alejhi ue selem ka thënë:

“Ose do të urdhëroni për të mirën, të ndaloni nga e keqja, ta kapni për dore keqbërësin dhe ta riktheni në të vërtetën, ose përndryshe Allahu do t’ua kthejë zemrat kundër njëri-tjetrit dhe do t’u mallkojë ashtu siç i mallkoi ata para jush.” Ahmed (1 / 391), Ebu Davudi (4336) dhe et-Tirmidhi (3048). Kjo nënkupton: ashtu siç i mallkoi bijtë e Israilit, për të cilët Allahu ka thënë:

لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُواْ يَعْتَدُونَ كَانُواْ لاَ يَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنكَرٍ فَعَلُوهُ

“Ata që mohuan të vërtetën nga Bijtë e Israilit, u mallkuan prej gjuhës së Davudit dhe Isait, birit të Merjemes. Kjo, sepse ata nuk u bindën dhe gjithnjë i tejkalonin kufijtë. Ata nuk ndalonin njëri-tjetrin nga e keqja që punonin.” 5:78-79

Megjithatë, ne duhet të dimë se urdhrat e bazuara në Sheriat në çështje të tilla si kjo, kanë situata të ndryshme, prandaj duhet vepruar me urtësi (dituri të mirëfilltë). Në qoftë se shohim se të këshilluarit publikisht e zhdukë të keqen e caktuar dhe nga kjo vijnë vetëm gjëra pozitive, atëherë duhet të flasim në publik. E në qoftë se shohim se të këshilluarit në publik nuk e largon të keqen… Pra, në qoftë se ne shohim se të këshilluarit publikisht e zhdukë të keqen e caktuar dhe nga kjo vijnë vetëm gjëra pozitive, atëherë urtësia është që ta këshillojmë atë publikisht. Në qoftë se shohim se të këshilluarit në publik nuk e largon të keqen dhe nuk e përmirëson situatën, përkundrazi, kjo bën që edhe më shumë sunduesi t’i shtyp ata të cilët flasin publikisht dhe ata të drejtët, në këtë rast e mira është që të këshillohet fshehurazi. Në këtë mënyrë kombinohen argumentet.

Argumentet që kanë të bëjnë me të këshilluarit në publik, vijnë në shprehje atëherë kur ne jemi të bindur se kjo mënyrë do sjellë vetëm rezultat pozitiv dhe do ta zhdukë të keqen në fjalë. Ndërsa, argumentet të cilat kanë të bëjnë me të këshilluarit fshehurazi, vijnë në shprehje nëse këshillimi publikisht shkakton gjëra negative dhe nuk mund të sjellë asgjë të mirë. Ata që kanë devijuar nga ky ummet, kanë devijuar për shkak se kanë marrë një pjesë të argumenteve dhe kanë lënë anash pjesën tjetër. Pa marrë parasysh nëse kjo ka të bëjë me çështje të besimit (akides), me marrëdhëniet ndaj sundimtarit apo me marrëdhëniet me njerëzit tjerë.”

 

Veshja e rrobave që kanë fotografi të gjallesave  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_4784.shtml

 

Pyetje: “A është e lejuar veshja e rrobave në të cilat ka disa fotografi të kafshëve, siç janë peshqit apo ndonjë shpend?”

Përgjigje: “Nuk është e lejuar të vishet asnjë rrobë e cila përmban fotografi gjallesash, pa marrë parasysh nëse ajo fotografi gjendet në pantallona, bluzë, kapelë, çorape, rroba të brendshme etj, pasi që ka ardhur ndalesë për këtë në hadithin autentik nga i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem, i cili ka thënë se melaiket nuk futen në atë shtëpi në të cilën gjenden fotografi. Gjithashtu, edhe femra nuk guxon të bartë ndonjë bizhuteri e cila ka formën e ndonjë kafsheje qoftë shpend, gjarpër apo ndonjë tjetër gjë. Dhe e gjithë kjo kthehet tek hadithi të cilin e theksuam kalimthi më herët.”

 

Çfarë është gjykimi që ti lëmë fëmijët që ta prekin mus´hafin dhe ta lexojnë atë  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua ue Rasa´il Shejkh Ibn Uthejmin (4/214)

 

Pyetje: Çfarë është gjykimi që fëmijët që të prekin mus´hafin (Kuranin) dhe të lexojnë prej tij?

Përgjigje: Nuk ka asnjë problem që fëmijët të prekin Mus´hafin e të lexojnë prej tij kur ata të kenë abdes, por nuk i lejohet ta nënçmojnë atë.

 

Fëmijët nuk duhet të fyen  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nurun aled-Derb (31 A)



Pyetje: “Unë pyes në lidhje me përgojimin ndaj fëmijëve, të cilët nuk e kanë arritur pjekurinë seksuale. A mëkatojmë nëse ne i përgojojmë, duke pas parasysh se ata ndonjëherë shumë na zemërojnë?”

Përgjigje: “Përgojimi nënkupton kur dikush përmendet në një mënyrë që ai e urren dhe kur kjo ndodh në mungesën e tij. Ky është përgojim. Megjithatë, përgojim nuk është ta përmendësh një person në një mënyrë që ai e urren nëse ai është i pranishme aty, ngase kjo quhet shpifje.

Nuk duhet shpifur ndaj fëmijëve. Është detyrë që ta parandalosh veten nga ajo që është e ndaluar, pavarësisht nëse janë fjalë apo veprime. Ta ndalësh zemërimin, është prej etikës së lartë dhe veçanërisht në lidhje me fëmijët. Kur fëmijët shohin se ata trajtohen me zemërim dhe shpifje, ata mësohen me këtë dhe mendojnë se kjo është ajo çfarë duhet vepruar. Prandaj, ka mundësi që përgojimi ndaj tyre të jetë edhe më keq sesa ndaj të rriturve.”

 

Të drejtat e prindërve  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: Nga libri “Të drejtat për të cilat njerëzit janë në nevojë dhe të cilat islami i konfirmuar, faqe 12-15.”

 

Absolutisht askush nuk mund të mohojë mirësitë e prindërve ndaj fëmijëve të tyre. Edhe pse Zoti është shkaku kryesor i ekzistencës së njeriut, natyrisht prindërit janë ata që, në mënyrë të drejtpërdrejtë kryejnë rol të rëndësishëm për ardhjen e fëmijës në jetë.

Prandaj, prindërit gëzojnë të drejta kaq të mëdha tek fëmijët e tyre. Ata e edukojnë atë, e mbikëqyrin kur ai është në gjumë gjatë natës dhe përkujdesen për të kur është i vogël. Nëna e ka vuajtur nëntë muaj, duke e bartur atë në barkun e saj dhe fëmija ka jetuar nga të ushqyerit e saj.

Thotë Allahu në Kuran:

“Nëna e bartë atë, mundim pas mundimi…” (31: 14)

Pas kësaj, kujdesi dhe të ushqyerit e fëmijës për dy vjet, pra gjatë gjithë kësaj periudhe kur fëmija është krejtësisht i varur nga nëna me gjithë atë që sjell kujdesi ndaj fëmijës si lodhja, mundimet e vështirësitë e ndryshme.

Babai, gjithashtu angazhohet në mënyrë që të siguroj ushqim sa më të mirë për fëmijën e tij, që nga mosha fëmijërore, e deri kur ai të ketë mundësi të mbaj veten.

Ai lufton me edukimin dhe udhëzimin e tyre, pasi që ata kanë nevojë për një gjë të tillë. Prandaj, Allahu na ka urdhëruar që të sillemi mirë me prindërit me respekt dhe mirënjohje, Allahu i Lartësuar thotë:

“Ne e kemi urdhëruar njeriun për (sjellje të mira ndaj) prindit të vet. Nëna e mbartë atë, mundim pas mundimi, dhe pas dy viteve ajo e ndanë atë nga gjiri. Ne i thamë atij: “Bëhu falënderues ndaj Meje dhe prindërve të tu! Dhe se tek Unë të gjithë do të ktheheni.” 31:14

“Zoti yt ka urdhëruar, që të mos adhuroni askënd tjetër përveç Atij dhe, që të silleni mirë me prindërit. Nëse njërin prej tyre, ose që të dy, i ka kapur pleqëria pranë kujdesit tënd, atëherë mos u thuaj atyre as ‘oh’, mos u bë i vrazhdë ndaj tyre, po atyre thuaju fjalë respekti. Dhe në shenjë mëshire shtrije pranë tyre krahun përulës e respektues dhe thuaj: “O Zoti im, mëshiroji ata, ashtu siç më kanë rritur, kur unë isha i vogël!” 17: 23-24

S’ka dyshim se është e drejta e prindërve që të trajtohen bujarisht dhe mirë përmes veprave të mira dhe t’i ndihmosh ata financiarisht dhe fizikisht. E ke obligim t’i bindesh atyre në atë që nuk është mëkat, të kujdesesh për ta, t’u ndihmosh ata në nevojat e tyre dhe të mos ndjehesh i rënduar kur ata të moshohen, të sëmuren dhe të dobësohen nga pleqëria. Të mos ua vështirësosh atyre gjërat, pasi që edhe ti do të vish në gjendjen e tyre d.m.th. do të bëhesh prind dhe do të plakesh nëse Allahu e ka caktuar një gjë të tillë!

Do kesh nevojë dhe do të dëshirosh që fëmijët e tu të jenë të bindur ndaj teje, e të respektojnë ashtu siç i ke trajtuar edhe ti prindërit tuaj. Prandaj, në qoftë se i mbani lidhjet e mira me prindërit tuaj, do të merrni shpërblime të mëdha tek Allahu, dhe do t’u kthehet me mirësi edhe në dynja. Kur ti i ruan marrëdhëniet e mira me prindërit tuaj, do të kesh fëmijë të cilët i ruajnë marrëdhëniet e mira me ty. Nuk do të ketë shpërblimi tjetër për atë që bënë mirë, përveç se mirësisë!

Në disa vende në Kuran, e gjejmë urdhrin për ta adhuruar Allahun, të shoqëruar nga urdhri për të nderuar dhe respektuar prindërit.

Thotë Allahu i Madhëruar:

“Adhuroni Allahun dhe mos i shoqëroni Atij asgjë në adhurim, silluni mirë me prindërit…” 4: 36

“Bëhu falënderues ndaj Meje dhe prindërve të tu!” 31: 14

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) i jep përparësi kujdesit ndaj prindërve, përpara Xhihadit për në rrugën e Allahut.

Është transmetuar nga Ibn Mesudi (radija Allahu anhu) se, e kishte pyetur Profetin (sal Allahu alejhi ue selem):

“Cila është vepra më e mirë tek Allahu?”

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) u përgjigj: “Falja e namazit të në kohën e vet.”

Ai e pyeti: “Pastaj çfarë?”
Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) u përgjigj: “Sillu mirë ndaj prindërve.” 
Ai pyeti: “Pastaj çfarë ?” 
Profeti (sal Allahua alejhi ue selem) u përgjigj: “Xhihadi për hir të Allahut” 
[Buhariu dhe Muslimi]

Kjo tregon rëndësinë e të drejtave të prindërve që shumë njerëz janë të pakujdesshëm në këtë, e në vend të kësaj, ata sillen keq ndaj tyre e disa edhe i shkëputin raportet me ta. Mund të gjeni disa myslimanë, të cilët nuk i respektojnë as nënë e as babanë, ndoshta edhe i përbuzin dhe janë arrogantë me të madhe ndaj tyre. Herët apo vonë, ata do të shohin ata çfarë kanë vepruar.

 

Gjërat mbi të cilat mendojmë se shkruan ‘Allah’  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Meftuh (107 B)

 

 

Pyetje: Disa modele këpucësh kanë kombinime vijash të cilat i përngjajnë emrit të Allahut. Unë kam sjellë këto këpucë. Shumë njerëz janë skeptikë rreth tyre. Ne do të donim që të na qartësosh nëse me të vërtetë shkruan ‘Allah’ mbi to. Nëse është kështu atëherë cili është gjykimi për veshjen e tyre?

Përgjigje: Katër-pesë vitet e fundit ndodhin me të madhe të tilla gjëra, dhe njerëzit hutohen kur vihen përballë këtyre situatave. Për këtë huti, nuk ka asgjë të vërtetë (që ia vlenë të hutohemi). Nëse një person imagjinon diçka të caktuar, ai merr idenë se ajo vërtetë ka ndodhur.

Sikur nga ana tjetër, një tjetër person që nuk i ka shkuar në mendje diçka e ngjashme, atij nuk do t’i shkonte mendja në atë që e ka imagjinuar personi i parë. Shumë herë njeriu nga vetja e tij i lind ideja se mbi një kumash që është i qëndisur në formën e vet, atij i duken si zogj. Nëse dikush tjetër e sheh atë, atij nuk i duket se janë zogj.

E njëjta gjë vlen edhe për atë që ekziston në disa këpuca. Dikujt i lind ideja se në to shkruan emri i Allahut, ndërsa kjo nuk është e vërtetë. E nëse një personi tjetër të cilit nuk i shkuar në mendje fare kjo gjë, do ta kuptojë se nuk gjendet në të emri i Allahut.

Në parim, çdo gjë është e lejuar derisa njeriu të bindet se ajo gjë është e ndaluar. Unë e pashë atë që ju ma treguat mua dhe nuk më duket ndonjë shkrim që i përngjan emrit të Allahut.

 

Varja e perdeve dhe stolive të tjera nëpër mure  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_4819.shtml

 

Pyetje: “Kam dëgjuar një hadith nga i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem në të cilin tregohet se ai salallahu alejhi ue selem erdhi tek Aisha radijallahu anha. Në këtë rast ai pa se ajo kishte varur një pëlhurë apo mbulesë në muri. Atëherë, ai salallahu alejhi ue selem i tha se nuk ishin të urdhëruar t’i mbulojnë muret. Pyetja është se a hyjnë perdet në këtë hadith fisnik?”

Përgjigje: “Hadithi i cekur nga pyetësi transmetohet nga Muslimi në Sahihun e tij, në të cilin thuhet se Profeti salallahu alejhi ue selem posa hyri në shtëpi, ishte kjo mbulesë e cila i ra për fytyre. Prandaj, i Dërguari i Allahut tha salallahu alejhi ue selem tha:

إن الله لم يأمرنا أن نكسو الحجارة والطين

“Nuk jemi urdhëruar që t’i mbulojmë gurët dhe baltën.” 

Ai e hoqi atë. Ky hadith është argument se nuk duhet shkuar aq larg sa të varen në mure këto lloj pëlhurash, të cilat Profeti salallahu alejhi ue selem i urrente. Ai tha se ata nuk ishin të urdhëruar ta bëjnë një gjë të tillë.

Lidhur me perdet të cilat përdoren ditëve të sotme, ato janë të lejuara në qoftë se përdoren për qëllime pozitive e të drejta, siç është vërja e perdeve në dritare për t’u mbrojtur nga rrezet e diellit e qëllime të tjera të ngjashme, sepse në raste të tilla ato nuk përdoren për të zbukuruar gurët dhe baltën, por për tu mbrojtur nga ndonjë shqetësim ose për të përfituar diçka të dobishme. Por në qoftë se varen vetëm për hir të bukurisë, atëherë ato hyjnë në këtë hadith, gjë që nuk është  mirë të veprojmë kështu.”

 

Shpërngulja në shtete joislame për shkak të kërkimit të furnizimit  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

 

 

Pyetje: Çfarë është gjykimi për shpërnguljen në shtete joislame për shkak të furnizimit dhe në të njëjtën kohë, personi në fjalë i frikësohet lënies së fesë që mund të ndodhë me kalimin e kohës?

Përgjigje: Unë mendoj se ai duhet të kthehet në shtetin islam. Nuk i lejohet qëndrimi në shtet joislam përderisa frikësohet për veten e tij. E këshilloj atë që të lexojë ajetet dhe hadithet të cilat paralajmërojnë njeriun kundër qëndrimit në vende joislame, përveç atëherë kur është e detyrueshme një gjë e tillë. Dhe kërkimi i furnizimit mund të ndodhë sikurse në vende joislame ashtu edhe në vende islame.

 

Nëse prijësi lejon protestat  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

 

 

Pyetje: “Po supozojmë se prijësi gjykon me ligj tjetër e jo me atë të cilin Allahu e ka shpallur dhe lejon që disa njerëz të dalin në demonstrata sipas parimeve dhe ligjeve të tyre. Njerëzit e bëjnë këtë dhe po supozojmë se nuk i kanë shkelur ligjet e prijësit.

A është kjo e lejuar sipas Sheriatit?”

Përgjigje: “Përqendrohu tek pasimi i rrugës së Selefëve. Nëse kjo ka ekzistuar në kohën e Selefëve, atëherë kjo është një gjë e mirë. Nëse nuk ka ekzistuar në kohën e tyre, atëherë kjo gjë është sherr.

Pa dyshim, protestat janë sherr. Ato shpien në kaos, mund të shfaqen cenime e armiqësi. Nderi, pasuria dhe jeta e njeriut mund të cenohen. Njerëzit gjatë aktiviteteve të tilla, janë si të dehur, nuk e dinë se çfarë thonë dhe çfarë veprojnë.

Protestat përmbajnë vetëm sherre, pavarësisht a janë të lejuara nga prijësit apo jo. Disa nga prijësit i lejojnë ato si mjet për dobi të tyre. Por, t’ia zbulosh zemrën e tij, e sheh se ai i urren protestat.

Ai me këtë dëshiron ta tregojë vetën se kinse është demokrat dhe se u jep njerëzve liri. Kjo gjë nuk është nga Metodologjia e Selefëve.”

 

 

Arsye pse ekzistojnë udhëheqës të padrejtë!  

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

 

 

Dhe kjo është për shkak se udhëheqësit vihen mbi njerëzit (i shtypin ata), për shkak të padrejtësive që ata bëjnë. Siç thotë Allahu:

وَكَذَلِكَ نُوَلِّي بَعْضَ الظَّالِمِينَ بَعْضًا بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ

“E kështu, Ne u japim pushtet disa keqbërësve mbi të tjerët, si dënim për veprat e tyre të këqija.” 6:129

Nëse ti i sheh se si udhëheqësit i bëjnë padrejtësi njerëzve, për nga aspekti i pasurisë, i dëmtojnë ata si njerëz në përgjithësi, ua pengojnë da’uetin (thirrjen në fe) e të tjera të ngjashme, atëherë mendo mbi gjendjen e njerëzve. Ti do ta shohësh se arsyeja për këtë padrejtësi është vetëm tek popullata! Do ta shohësh se ata i tejkaluan kufijtë e Allahut, andaj Allahu u dha atyre udhëheqës që i bëjnë atyre padrejtësi. Ashtu siç thuhet në një ether (transmetim nga një selefët) –i cili nuk është hadith- thuhet: “Ashtu siç jeni ju, do të jenë edhe udhëheqësit tuaj!” Dhe është raportuar, se një halif nga benu Umejjeh – mendoj se ishte Abdulmelik bin Mervan-, kur njerëzit filluan të flasin mbi udhëheqjen e tij. A mblodhi prijësit e njerëzve (ata që kanë pozitë/famë) dhe u tha atyre: “O ju njerëz, a dëshironi që ne të jemi për ju ashtu siç ishin Ebu Bekri dhe Umeri?” Ata thanë: “Natyrisht, këtë e dëshirojmë ne!” Ai u tha: “Atëherë, bëhuni si burrat të cilët janë udhëhequr nga Ebu Bekri dhe Umeri, në mënyrë që ne të jemi për ju si Ebu Bekri dhe Umeri.” Kjo do të thotë se njerëzit janë në fenë e mbretit-udhëheqësit të tyre. Pra, nëse udhëheqësit e myslimanëve bëjnë padrejtësi ndaj njerëzve, atherë kjo është për shkak të veprave të tyre. Një njeri prej hauarixhëve erdhi tek Ali bin Ebi Talib radijallahu anhu dhe i tha atij: “Çfarë është me njerëzit, që ata nuk pajtohen rreth teje, ndërsa ishin të pajtuar rreth Ebu Bekrit dhe Umerit?” Ai (Aliu) tha: “Sepse njerëzit e Ebu Bekrit dhe Umerit (udhëheqës i të cilëve ishin ata) isha unë dhe ata ngjashëm me mua, dhe njerëzit e mi (udhëheqës i të cilëve jam) je ti dhe ata ngjashëm me ty.” Kjo do të thotë se nëse njerëzit do të bëjnë padrejtësi, atëherë do të vijnë udhëheqës mbi ta. Prandaj ka thënë Enesi: “Bëhuni të durueshëm!” Dhe ky është obligimi, -që njeriu të tregojë durim. Ngase çdo vështirësi e ka një rrugëdalje. Mos mendoni se gjërat vijnë me lehtësi. Ka mundësi që dëmi vije papritmas dhe furishëm, por nuk do të mund t’i bëjë ballë të mirës. Pra, ne duhet të kemi durim dhe t’i trajtojmë gjërat me urtësi. As nuk dorëzohemi e as nuk zhytemi në nxitim. Ne i trajtojmë gjërat me urtësi dhe durim. Thotë Allahu:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ

“O besimtarë! Bëhuni të durueshëm dhe nxiteni njëri-tjetrin të jeni të tillë; bëhuni të vendosur dhe vigjilentë (në vepra të mira dhe në ruajtjen e kufijve) dhe kijeni frikë Allahun, në mënyrë që të shpëtoni!” 3:200

Nëse e dëshironi fitoren, atëherë dijeni se këto janë shkaqet dhe rrugët e arritjes së saj. “Bëhuni të durueshëm dhe nxiteni njëri-tjetrin të jeni të tillë; bëhuni të vendosur dhe vigjilentë (në vepra të mira dhe në ruajtjen e kufijve) dhe kijeni frikë Allahun”, katër gjëra – “në mënyrë që të shpëtoni!”

 

Kur sunduesi lë të gjykuarit me sheriat  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Maftuh (1)

 

 

 

Pyetje: “A konsiderohet lideri i cili braktis të gjykuarit me Kuran dhe me Sunnet që në vend tyre të aplikoj ligjet angleze dhe franceze…”

Përgjigje: “Kjo kërkon studim. Çfarë i shtyn ata që të veprojnë në këtë mënyrë? A ndoshta ndokush që pretendon se ka dituri i ka mashtruar ata duke ju thënë se kjo nuk e kundërshton Sheriatin apo çfarë? Gjykimi në lidhje me këtë çështje, duhet që secili rast të trajtohet në mënyrë të veçantë.”

 

Kujdes nga bërja tekfir  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë)

Burimi: el-Kaulul-Mufid (2/162-163)

 

 

Njeriu duhet ta ketë frikë Allahun ‘Azze ue Xhel kur është fjala për tekfir (të konsideruarit e dikujt jomyslimanë). Çështja e tekfirit nuk është çështje e lehtë. Nëse njeriu del nga feja, është e lejueshme për ta vrarë dhe për t’i marrë pasurinë e tij.

Veprat e tij nuk pranohen tek Allahu. Namazi i xhenazes nuk duhet që t’i falet, nuk duhet të varroset në varret e myslimanëve dhe gruaja duhet të ndahet prej tij. Të gjithë i din vendimet e mosbesimit. Prandaj, ne duhet ta kemi frikë Allahun ‘Azze ue Xhel kur është fjala për të bërë tekfir mbi njerëzit.

Gjithashtu është e detyrueshme për ne që të mos kemi frikë që të bëjmë tekfir mbi atë të cilin Allahu dhe i Dërguari i Tij e kanë bërë tekfir. Por, këtu duhet të bëjmë dallimin midis tekfirit të një individi të caktuar dhe tekfirit i formës së përgjithshme. Për të bërë tekfir mbi një individ të caktuar, duhet që të jenë prezent dy faktorë:

1 – Që të jetë e vërtetë se marrja e një hapi të tillë (veprimi nga ai) është kufër (mosbesim).

2 – Kushtet e të bërit dikë tekfir duhet të përputhen tek personi në fjalë. E prej kushteve më të rëndësishme është dituria e atij personi, se ai veprim i bërë është kufër. Nëse ai është jo i ditur në lidhje me gjykimin për atë vepër, ne nuk e bëjnë atë tekfir.

Në lidhje me këtë, kur dijetarët flasin për ekzekutimin e dënimit ndaj kryesit të veprës penale (dënimi me vdekje, prerja e dorës etj.), është se ai duhet të ketë dituri se veprimi i tillë është i ndaluar.

Kjo ka të bëjë me ndëshkimin për vepër penale e jo me kufirin ndaj dikujt (gjë e cila meriton dënim me vdekje)!

Nëse dikush do të bënte zina pa e ditur se veprimi i tillë është haram, a duhet të dënohet për këtë? Jo, ai nuk duhet të dënohet edhe në qoftë se ai ka qenë i martuar. Ai as nuk duhet të gurëzohet e as të rrahet me kamxhik.

Nëse kjo rregull vlen për ekzekutimin e dënimeve për vepra penale, dënime që kanë për qëllim vetëdijesimin e njeriut, ai nuk dënohet përderisa ai të mos ketë dituri se veprimi i kryer është haram. E njëjta gjë vlen edhe kur kemi të bëjmë me tekfirin.

Një person mund të bie në kufër, sepse ai është injorant dhe nuk e di. Kur ti e këshillon atë, ai të falënderon për dhe e braktis atë vepër. A mund të bëjmë tekfir mbi të?

Jo, ne nuk e bëjmë tekfir këtë.

 

Mosgjykimi me ligjin e Allahut  

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

 

 

E gjithë lavdia i takon Allahut, Zotit të botëve. Dërgoj salavate dhe selam mbi Profetin tonë Muhamed, mbi familjen e tij, shokët e tij dhe mbi të gjithë ata që e pasojnë rrugën e Tij deri në Ditën e Gjykimit. E më pas: Sot është e martë, 22 Rabijul-Euel, 1420 Hixhrij (viti 2000).

E dëgjova kasetën e incizuar me emrin e vëllait tonë Ebul-Hasen në Ma´rib. Ai filloi me selam, andaj unë po them ue alejkes-selam ue rahmetullahi ue berekatuhu.

Ajo që ai ka përmendur rreth tekfirit, është një çështje e madhe dhe serioze, prandaj nuk është mirë të flasim rreth kësaj çështjeje, me përjashtim të nxënësit të dijes që e kupton të shprehurit rreth saj dhe njeh kuptimet e saj, gjithashtu i njeh pasojat që dalin nga gjykimi me tekfir apo nga mosdhënia e tij.

Kurse, sa i përket njerëzve të thjeshtë të cilët merren me të gjykuarit për tekfir apo mosbërja e tekfirit në të tilla çështje, prej kësaj burojnë shumë të këqija. Andaj, mendoj se të rinjtë nuk duhet të merren me këto çështje, se a është prijësi kafir apo jo, se a na lejohet të rebelohemi kundër tij apo jo. Për të rinjtë është detyrë të merren me adhurimet të cilat Allahu i ka obliguar ose që janë adhurime të pëlqyeshme, të braktisin atë që është e urryer apo e ndaluar dhe të merren me bashkimin rreth së vërtetës. Duhet ta dinë se mosmarrëveshjet në çështjet e fesë dhe dijes, ndodhën edhe gjatë kohës së Sahabëve radijallahu anhum, mirëpo kjo nuk çoi në ndarje. Por zemrat ishin një dhe menhexhi i tyre ishte një.

Sa i përket mosgjykimit me atë që ka shpallur Allahu, atëherë kjo- ashtu siç gjendet në librin Madhështor- është tri llojesh: është kufër (mosbesim), është dhulm (padrejtësi) dhe është fisk (mosbindje); çdonjëra sipas shkaqeve mbi të cilat është bazuar gjykimi.

1. Nëse një person nuk gjykon me atë që ka shpallur Allahu për shkak se pason epshet e tij, duke e ditur se e vërteta është tek ajo që ka gjykuar Allahu, atëherë ky nuk ka bërë kufër, por ai është ose fasik (i pa bindur, i prishur) ose dhalim (zullumqar).

2. Nëse ai ligjëson një gjykim të përgjithshëm i cili pasohet nga umeti dhe ai e konsideron këtë gjykim si të dobishëm, duke mos e pasur të qartë realitetin e tij, edhe personi i tillë me këtë veprim nuk ka bërë kufër, sepse shumë nga udhëheqësit kanë injorancë për sa i përket dijes së Sheriatit. Dhe ai që nuk i njeh gjykimet e Sheriatit, shpeshherë lidhet pas atyre që nxjerrin këto gjykime, të cilët i konsiderojnë si dijetarë të mëdhenj. Si rezultat i gjithë kësaj ndodhë kundërshtimi i Sheriatit.

3. Nëse ai nuk e njeh Sheriatin por gjykon me këtë ligj apo e nxjerrë këtë ligj dhe pastaj e bën atë si kod ligjor që ta pasojnë njerëzit, i cili është i bindur se një person i tillë është dhalim (zullumqar) për këtë që po bën dhe i cili është i bindur se e vërteta është tek ajo që erdhi në Kuran dhe Sunnet, mbi këtë ne nuk mund të bëjmë tekfir.

Ne mund të bëjmë tekfir mbi:

A) ata që e konsiderojnë një legjislacion tjetër përveç legjislacionit të Allahut duke e cilësuar atë si më të përshtatshëm për njerëzit;

B) mbi atë që beson se ky legjislacion është i barasvlershëm me legjislacionin e Allahut ‘Azze ue Xhel, ky është kafir sepse përgënjeshtron thënien e Allahut Tebarake ue Te’ala:

أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ

“A nuk është Allahu më i Miri i të gjithë gjykuesve?” 95:8

Dhe gjithashtu Fjalën e Tij:

أَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللّهِ حُكْمًا لِّقَوْمٍ يُوقِنُون

“Mos vallë ata kërkojnë gjykimin e kohëve të injorancës? Dhe kush është gjykues më i mirë sesa Allahu për popullin që është i bindur (në besimin e tij)?” 5:50

Pastaj, këto çështje (që sapo u sqaruan) nuk duhet kuptuar ashtu që kur ne bëjmë tekfir mbi dikë, atëherë automatikisht qenka obligim të rebelohemi kundër tij, për arsye se nga ky rebelim vijnë të këqija të mëdha më shumë sesa kur rri i heshtur.

Gjithashtu, s’kemi mundësi të tregojmë shembuj rreth atyre ngjarjeve që ka përjetuar ky Umet, qofshin arabë apo jo arabë. Por kur ta kemi verifikuar korrektësinë e rebelimit kundër këtij personi nga aspekti Sheriatik, atëherë duhet bërë patjetër përgatitje (fizike dhe ushtarake) që të arrihet fuqi e barabartë me atë të udhëheqësit ose më shumë se aq. Ajo që njerëzit të rebelohen me thika e shtiza ndërsa udhëheqësi ka tanke, raketa, etj, nuk ka dyshim se ky veprim është një budallallëk dhe gjithashtu kjo bie në kundërshtim me Sheriatin e Allahut.

 

A konsiderohet marrëveshja e paqes me jobesimtarët kufër?!

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (78 B)

 

 

Pyetje: “Në lidhje me marrëveshje paqeje me jobesimtarët, disa thonë se ajo është kufër i përgjithshëm. Të tjerë thonë se kjo nuk është …”

Përgjigje: “Në lidhje me këto çështje, njeriu duhet të flasë vetëm me dituri.

Ju e dini se i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem ka bërë marrëveshje paqeje me Kurejshitët dhjetë vjet. Kjo marrëveshje paqeje ishte në fuçi derisa ata e thyen, dhe si rezultat i kësaj ai salallahu alejhi ue selem i sulmoi ata dhe e çliroi Mekën.

Dijetarët thonë se është e lejueshme që të kemi paqe me jobesimtarët, nëse nuk jemi në gjendje për t’i luftuar. Disa thonë se kjo mund të zgjatë vetëm dhjetë vite, e disa të tjerë thonë se nuk ka ndonjë limit për këtë.

E, kur myslimanët të forcohen, atëherë ata i luftojnë kufarët. Ata ose duhet të konvertohen në islam ose të paguajnë xhizjen.

Kur është fjala për këto çështje, është e detyrueshme për të folur me dituri e jo nën ndikimin e emocioneve. Për më tepër, ne të gjithë i urrejmë kufarët. Ne dëshirojmë që fjala e Allahut të mbizotërojë në çdo vend. Megjithatë, nuk është e lejuar që të flasim nën ndikimin e emocioneve të cilat janë të bazuara në injorancë.

Allahu Te’ala ka thënë:

قل إنما حرم ربي الفواحش ما ظهر منها وما بطن والإثم والبغي بغير الحق وأن تشركوا بالله ما لم ينزل به سلطانا وأن تقولوا على الله ما لا تعلمون

“Thuaj: “Zoti im i ndaloi veprimet të këqija e të turpshme (mëkatet e mëdha), që kryhen hapur ose fshehur, ndaloi mëkatet (e tjera të çdo lloji), shtypjen e tjetrit pa të drejtë, t’i mvishet Allahut shok, për të cilën gjë nuk ka kurrfarë argumenti, si dhe ndaloi të thoni për Allahun gjëra që ju nuk i dini se a janë të vërteta.” 7:33

Lexon fjalët e dijetarëve të mëhershëm, kur ata flasin për marrëveshjet e paqes në kapitujt e Xhihadit dhe se si ata e shpjegojnë dhe sqarojnë çështjen në detaje.

Sa për personin i cili thotë se është kufër që të bëhet paqe me jobesimtarët, kjo është gabim. Po, nëse një person refuzon se Xhihadi është obligim pasi ne ja kemi mësuar atij realitetin me argumente se Xhihadi është obligim, atëherë është e mundur që të themi se ai është kafir.”

 

Ai i cili nuk besatohet vdes me vdekje të injorancës

 

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (54 A) dhe http://youtu.be/SlO3qf-eccs

 

Pyetje: “Cili është gjykimi në lidhje me, ata të cilët nuk besojnë se duhet dhënë besatimin sunduesve edhe nëse kjo shpie në rebelim ndaj tyre?”

Përgjigje: “Ai i cili nuk beson se duhet besatuar ndaj sundimtarit (besatimin për ta dëgjuar dhe për t´iu bindur), vdes me vdekje të injorancës, pasi që ai nuk ka udhëheqës. Është e ditur se besatimi është i drejtë dhe i duhur për sunduesin, të cilin e kanë besatuar njerëzit e ditur dhe me ndikim. Ne nuk mund të themi se çdo individ duhet që t’i besatohet sunduesit.

Argument për këtë është se Sahabet i dhanë besatimin halifës së parë Ebu Bekrit (radija Allahu anhu), dhe këtë nuk e bëri çdo pjestarë i umetit. Por këtë e bënë njerëzit me dituri dhe me ndikim. Kur këta i besatohen një personi dhe e emërtojnë atë për udhëheqës të tyre, ai menjëherë bëhet udhëheqës-sundues.

Dhe nga kjo pikë, kushdo që ja kthen shpinën këtij besatimi, duhet t’i kthehet besatimit, në mënyrë që ai të mos vdes me vdekje pagane.

Përndryshe, duhet që rasti i tij t’i tregohet sunduesit në mënyrë që ai mund të shqyrtojë rastin. Kjo gjë është e rrezikshme dhe jo e shëndoshë, e cila shpie në sprova dhe në gjëra të këqija. Ne e këshillojmë këtë person ta ketë frikë Allahun dhe ta ruaj veten e tij dhe të gjithë popullin. Ai është i detyruar t’i japë besatimin sunduesit ose të besojë se ai është sunduesi i tij. Sepse ai është një sundues i vlefshëm, pavarësisht nëse ai personalisht ju ka besatuar apo jo. Jo të gjithë njerëzit personalisht duhet të besatohen. Mirëpo siç edhe e theksuam, këtë e bëjnë njerëzit me ndikim dhe të ditur.”

Pyetje: “Nëse ai arsyetohet me atë se ka disa vende islamike dhe se duhet të ketë vetëm një sundues të cilit i ipet besatimi?”

Shejkh Uthejmin: “Ky është një justifikim i pavlefshëm-batil, i cili kundërshton konsensusin e myslimanëve. “Ka pasur disa hilafete Islame që nga kohërat e hershme, nga epoka e Sahabeve e deri në ditët e sotme.”

Imamët e Ehlus-Sunnetit janë të pajtimit se duhet besatuar ndaj udhëheqësit apo emirit dhe askush prej tyre nuk e mohon këtë. Të thuhet ashtu është nga mashtrimet e shejtanit. Përndryshe, është e ditur tek myslimanët që ata t’i besatohen emirit të tyre dhe është obligim bindja ndaj tij.

Ne e pyesim këtë njeri: Në qoftë se ju mendoni se besatimi duhet të bëhet vetëm ndaj një sunduesi të vetëm, a do të thotë kjo që, të gjithë njerëzit tani për tani janë pa udhëheqës?

Kjo është diçka e pamundur. Nëse do ta kishim pasuar këtë mendim, gjendja do të ishte në kaos të vërtetë. Në këtë rast, secili prej tyre mund të thotë se ai nuk e ka obligim që t’i bindet dikujt. Dhe kjo ide është prej gjërave më të urrejtura në mesin e njerëzve.”

 

E drejta autoriale (copyright) mbi librat dhe audio-kasetat

 

Imam Muhamed bin Salih el-Uthjejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Mexhmu’ Fetaua Muhamed bin Salih bin Uthejmin”, (2/706)

 

Pyetje: “Çfarë është vendimi që mbi librat dhe kasetat fetare të vendosen fjalët “Të drejtat autoriale janë të rezervuara”?

Përgjigje: “Disa njerëz më kanë thënë se kjo gjë sjellë përfitime shumë të mëdha. Nëse autori apo shtypshkronjat kanë të drejtën autoriale të rezervuar, librat mbrohen nga shtrembërimi/ndryshimi i tyre. Nëse një libër është i hapur, atëherë të gjithë mund ta botojnë, dhe ai libër mund të jetë i ekspozuar ndaj shtrembërimeve e ndryshimeve të mundshme; kjo dëmton autorin, por dëmton edhe të gjithë njerëzit e tjerë. Autori dëmtohet sepse gabimet i atribuohen atij, kurse njerëzit dëmtohen ngase ata i marrin gjërat gabimisht nga ai.

Nëse me mbrojtjen e së drejtës autoriale është qëllimi të mbrohen librat nga keqpërdorimi, atëherë kjo konsiderohet të jetë e ligjësuar dhe e lejuar. Megjithatë, nëse qëllimi është të bëhet monopol në të ardhurat që vijnë nga libri, në këtë rast nuk duhet të kufizohen të drejtat autoriale, sepse çdo herë që përhapet dituria, është edhe më mirë për autorin, për shtypshkronjën dhe për myslimanët në përgjithësi.”

 

Pirja kafe ose çaj me vajzën të cilën e kërkon për martesë

 

Imam Muhamed Ibn Salih Ibn Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nurun ala Darb (48 B)

 

Pyetje: “Në lidhje me gruan të cilën dikush e kërkon për martesë. A është e lejueshme që të ulesh me të, të hash apo të pish diçka me të, si p.sh kafe, çaj apo ndonjë lëng?”

Përgjigje: “Kjo nuk lejohet. Atij i lejohet vetëm që ta shikojë atë dhe të shikoi atë pjesë (që lejohet të shikohet) e cila e tërheq atë që të martohet me të. Megjithatë, kjo është kusht që ai të mos e shikojë atë me epsh dhe dëshirë, sikurse edhe ata të mos jenë të vetmuar. Një tjetër kusht është që ai të jetë i bindur se familja e saj do ta pranojë atë (për vajzën e tyre), pasi është e kotë që ai ta shikojë atë nëse ai mendon apo e din se familja e saj nuk do ta pranojë atë.”

Pyetje: “Pra, në esencë nuk lejohet të ulet me të, të pijë apo të hajë?”

Përgjigje: “Kjo nuk lejohet. Pasi kjo gjë çon në uljen e tyre së bashku duke folur me njëri-tjetrin, gjë e cila nuk është e lejuar nëse ata nuk janë të martuar apo në shoqërinë e mahremit (përgjegjësit) të saj.”

 

Bestytënia mund të jetë shirk i madh dhe shirk i vogël

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: el-Kaul el-Mufid (1/575)

 

Nëse një person bën bestytëni për shkak se sheh apo dëgjon diçka, ai nuk konsiderohet te ketë rënë në shirk të madh i cili e nxjerrë atë nga feja. Megjithatë, ai ka rënë në shirk, ngase ai është mbështetur në diçka që Allahu nuk e ka lejuar të jetë shkak. Kjo e dobëson mbështetjen në Allahun dhe vendosmërinë e njeriut. Nga kjo pikëpamje, njeriu konsiderohet të ketë rënë në shirk.

“Kushdo që mbështetet në një shkak që Sheriati nuk e ka caktuar që të jetë i tillë, ai është një person i cili kanë rënë shirk të vogël.”

Kjo është një prej formave të shirkut pasi që kjo ka të bëjë ose me sheriatin, në qoftë se është një shkak fetar, ose mirëmbajtjen nëse kjo është një shkaktar universal.

Nga ana tjetër, nëse beson se faktori-shkaku vepron vetvetiu pa Allahun, atëherë ai është mushrik i cili ka vepruar shirk të madh kur ai ka vënë dikë përballë Allahut në krijim.

 

Mbrojtja nga të shikuarit e ëndrrave të frikshme

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/1TCbL0f3JUs

 

Pyetje: “Kur fle natën, gjithmonë shoh ëndrra të frikshme, mrekulli e gjëra të mbinatyrshme që ndodhin, të cilat gjithherë më shqetësojnë dhe më frikësojnë. Prandaj, çfarë më këshilloni mua të bëj, apo çfarë të them para se të fle, në mënyrë që këto ëndrra shqetësuese të më largohen?”

Përgjigje: “Para se të flesh, lexo ajetul kursin, e cila është:

اللّهُ لاَ إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ يَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ

“Allahu! Nuk ka zot tjetër që meriton adhurimin përveç Tij, të Gjallit, të Përjetshmit, Mbajtësit të gjithçkaje! Atë nuk e kaplon as kotja, as gjumi! Atij i përket gjithçka që gjendet në qiej dhe gjithçka që gjendet në Tokë. Kush mund të ndërhyjë tek Ai për ndokënd pa lejen e Tij?

Ai di çdo gjë që ka ndodhur përpara dhe çdo gjë që do të ndodhë pas njerëzve, kurse ata nuk mund të përvetësojnë asgjë nga Dituria e Tij, përveçse aq sa Ai dëshiron. Kursi i Tij shtrihet mbi qiejt dhe Tokën dhe Ai nuk e ka të rëndë kujdesjen ndaj tyre. Ai është i Larti, Madhështori!” 2:255

Ky ajet është fillimi i xhuzit (pjesës) së tretë të Sures Bekarah. Thotë Profeti salallahu alejhi ue selem:

فإن من قرأها في ليلة لم يزل عليها من الله حافظ و لا يقربه الشيطان حتى يصبح

“Kush e lexon atë (Ajetul-Kursin) natën, do të jetë në mbrojtjen e Allahut dhe shejtani nuk mund t’i afrohet deri kur të zgjohet.” 

Gjithashtu, lexo suren el-Ihlas ( 112), suren el-Felek ( 113) dhe suren en-Nas (114).

Shërimi për këto ëndrra frikësuese e të neveritshme që ti i sheh, është në atë çfarë Profeti salallahu alejhi ue selem na ka udhëzuar që ta bëjmë: të kërkosh mbrojtje te Allahu nga e keqja e shejtanit dhe nga e keqja e asaj që ti e ke parë, e të mos flasësh me askënd rreth asaj ëndrre; kështu kjo ëndërr nuk të dëmton.

Gjithashtu, nëse zgjohesh gjatë gjumit si shkak i këtyre ëndrrave, pështy në anën e majtë tri herë dhe kërko mbrojtje tek Allahu nga e keqja e shejtanit dhe nga e keqja e asaj që ke parë, e pastaj kthehu në anën tjetër. Nëse ke qenë duke fjetur në anën e djathtë, kthehu në anën e majtë dhe anasjelltas.

Gjithashtu, nga shkaqet e largimit të ëndrrave të këqija, është që pas zgjimit ta përmendësh Allahun, të marrësh abdes e të falesh aq sa mundesh. Pra, këto janë ato që i largojnë ëndrrat e tilla.”

 

Besëtytnia kundërshton Teuhidin

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Kaulul-Mufid ‘ala Kitabit-Teuhid (1/559)

 

Besëtytnia kundërshton Teuhidin nga dy këndvështrime:

1.Personi i prekur nga besëtytnia, nuk mbështetet në Allahun- Në vend të kësaj, ai mbështetet në dikë tjetër pos Allahut.

2.Personi i prekur nga besëtytnia, lidhet me faktorë jo të vërtetë, ndoshta edhe faktor imagjinar dhe fantazira. Çfarë ka të bëjë faktori i tillë me atë që ndodh?

Nuk ka asnjë dyshim se kjo është mangësi në Teuhid, sepse Teuhidi është adhurim dhe kërkim i ndihmës. Allahu Te’ala thotë:

إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ

“Vetëm Ty të adhurojmë dhe vetëm prej Teje ndihmë kërkojmë.” 1:5

Dhe thotë Allahu:

فَاعْبُدْهُ وَتَوَكَّلْ عَلَيْهِ

“Adhuroje Atë dhe mbështetu tek Ai!” 11:123

Pra, besëtytnia është e ndaluar, dhe siç thamë, e kundërshton Teuhidin.

Personi i cili ka besëtytni, mund të bie në njërën nga dy situatat:

E para: Ai i përgjigjet besëtytnisë dhe braktis veprimet për shkak të saj. Ky është lloji i madh i besëtytnisë dhe pesimizmit.

E dyta: Ai vepron me brengosje, me ankth dhe me frikë se besëtytnia do të ndikojë. Ky rast është më i butë nga ai i pari.

Mirëpo, që të dy rastet, tregojnë për mangësitë në Teuhid dhe janë të dëmshme për robin.

Bën atë që duhet ta bësh, mbështetu në Allahun Azze ue Xhel dhe mos ke mendime të këqija për Të!

 

Katër llojet e argumenteve me të cilat argumentohet ekzistenca e Allahut

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh Thalathetil-Usuul, fq. 80-83

 

Për ekzistimin e Allahut kemi argument nga natyrshmëria, mendja e shëndoshë, sheriati dhe ndjenja.

 

1. Argumenti nga natyrshmëria: Çdo krijesë ka natyrshmërinë e pastër, që e di se ka Një Krijues; kjo pa pasur nevojë të mendohet gjatë e të mësohet. Nga kjo natyrshmëri nuk del askush, përveç atij që zemrën e vetë e ka të mbushur me dyshime, të cilat e largojnë nga kjo natyrshmëri. I Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem ka thënë:

ما من مولود إلا يولد على الفطرة ، فأبواه يهودانه وينصرانه ويمجسانه

“Çdo fëmijë lind në natyrshmërinë e Islamit, ndërsa prindërit e tij më vonë e bëjnë të krishterë, çifut ose zjarrëputist.”

2. Argumenti nga mendja e shëndoshë: Ekzistimi i të gjitha krijesave, flet për patjetërsueshmërinë e ekzistimit të Një Krijuesi që i ka krijuar ato, ngase nuk ka mundësi që “diçka” ta krijojë vetveten apo të krijohet rastësisht.

Nuk ka mundësi që diçka të ekzistojë/jetë vetvetiu, sepse asgjë nuk ka mundësi ta krijojë vetveten, ngase para ekzistimit të saj ka parapri asgjëja. Prandaj, si mund të jetë krijues i vetvetes?!

Gjithashtu, asgjë nuk ka mundësi të ekzistojë rastësisht, sepse çdo gjë që ndodhë, patjetër se duhet ta ketë vepruesin e asaj ndodhie, dhe se ekzistimi brenda këtij rregulli universal, brenda kësaj konsistence të harmonishme kaq precize dhe pas gjithë kësaj lidhje (tani) ndërmjet shkakut dhe shkaktarit, lidhje e ekzistencave ndërmjet veti është e pamundshme që të ekzistojë vetvetiu/rastësisht. Kështu ngase ekzistimi i diçkaje rastësisht është jashtë rregullit qysh në fillim të ekzistimit të vet,. Prandaj, si mund të përshtatet brenda rregullave të veçanta, kur ajo më pas ekziston dhe ka jetë të gjatë?!

Pasi që krijesat nuk mund të krijojnë vetveten dhe as nuk mund të ekzistojnë vetvetiu, kjo gjë tregon se ekziston Një Krijues dhe Ai është Allahu, Zoti i botëve.

Allahu Subhanehu ue Te’ala e ka përmendur këtë argument mendor dhe provë të prerë në suren et-Tur, kur ka thënë:

أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ

“A mos vallë, ata janë krijuar nga hiçi apo mos janë ata krijues të vetvetes?!” 52:35

Që do të thotë se, nuk janë krijuar pa Krijues dhe as nuk e kanë krijuar vetveten. Pasi që kjo mohohet, atëherë aludon në atë se Allahu është Krijuesi i tyre. Në Sahihun e Buhariut transmetohet se Xhubejr bin Mut’im radijallahu anhu, e kishte dëgjuar të Dërguarin e Allahut duke lexuar këtë ajet dhe ajetet pas tij:

أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ {35} أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ {36} أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ {37}

“A mos vallë, ata janë krijuar nga hiçi apo mos janë ata krijues të vetvetes?! A mos vallë ata kanë krijuar qiejt dhe Tokën?! Nuk është kështu, por ata nuk janë aspak të bindur. A mos zotërojnë thesaret e Zotit tënd?! Apo mos janë ata sunduesit (e gjithçkaje)?!” 53:35-37

E ka dëgjuar këtë përderisa ka qenë jobesimtar, e kishte thënë: “Gati sa më fluturoi zemra kur dëgjova këto ajete; ky ishte momenti i parë kur imani zuri zemrën time.”

3. Argumentet nga sheriati islam: Të gjitha Librat qiellore e provojnë këtë gjë: gjykimet të cilat kanë zbritur për krijesat nëpërmjet shpalljeve, janë argument i qartë se ato janë prej Një Krijuesi, Gjykatësi të Drejtë, i Ditur mbi atë që i bën dobi krijesave. Gjithashtu, argumentet të cilat flasin mbi kozmosin dhe rregullimet precize në të, e për të cilat dëshmon edhe shkenca bashkëkohore, janë argument për ekzistimin e Një Krijuesi Preciz, i Cili ka mundur ta krijojë atë për të cilën ka treguar në to (shpalljet).

4. Argumenti nga ndjenja e pastër është nga dy aspekte:

a) Ne shohim se si u pranohen lutjet atyre që bëjnë lutje, e si u lehtësohen gjërat atyre që janë në vështirësi. Dhe kjo është argument i prerë për ekzistimin e Allahut Te’ala. Thotë Allahu Xhele ue ‘Ala:

وَنُوحًا إِذْ نَادَى مِن قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ

“(Kujtoje) Nuhun kur ai Na thirri më përpara, dhe Ne iu përgjigjëm atij” 21:76

Dhe thotë Allahu:

إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجَابَ لَكُمْ

“Ju kërkuat ndihmë nga Zoti juaj e Ai ju përgjigj juve…” 8:9

Në Sahihun e Buhariu transmetohet nga Enes bin Maliku radijallahu anhu, se ka thënë: “Një nga beduinët hyri në xhami përderisa Profeti salallahu alejhi ue selem ishte duke ligjëruar ditën e xhuma dhe i tha atij: “O i Dërguar i Allahut, na është shkatërruar pasuria, janë etur njerëzit e shtazët, lute Allahun për ne (që të na dërgojë shi).” Në atë rast, i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem i ngriti duart lartë duke u lutur, ndërsa menjëherë u dukë një re në qiell sikur të ishte një kodër. Përderisa ai zbriste nga minberi, shiu veçse lagu mjekrën e tij.” Ndërsa në xhumanë tjetër, po ky beduin apo ndonjë tjetër, shkoi tek Profeti salallahu alejhi ue selem dhe i tha: “O i Dërguar i Allahut, na u shkatërruan shtëpitë e u përmbytën bereqetet, lute Allahun për ne (që ta ndalë shiun)!” Në atë rast, i Dërguari i Allahut i ngriti duart lartë e tha: “O Allah, rreth nesh e jo mbi ne!” Nuk kaloi pak kohë, e shiu u ndal.”

Allahu vazhdimisht u përgjigjet lutjeve të njerëzve edhe në kohët e sotme, kjo vlen për ata që i kthehen Allahut Te’ala duke i plotësuar kushtet e duhura të pranimit të lutjes.

b) Mrekullitë (mu’xhizet) e profetëve, të cilat i kanë parë njerëzit apo i kanë dëgjuar ato se me të vërtetë kanë ndodhur, janë argumente të prera se ekziston Dërguesi i atyre mrekullive dhe Ai është Allahu Te’ala. Themi kështu ngase mrekullitë (mu’xhizet), janë gjëra që ndodhin jashtë natyrshmërisë, të cilën e ka bërë Allahu për njerëzit, por që Allahu i ka bërë/dërguar ato në mënyrë që t’i ndihmojë të tu japë argumente shtesë të dërguarve të Tij, siç kemi çarjen e hënës, e mrekulli të shumta të tjera, ku tregimet e tyre i gjejmë në Kuran dhe Sunnet.

 

Kuptimi i frazës لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بٍالله – La haule ue la kuvete il-la bil-Lah

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Kaulul-Mufid (1/573)

 

Fraza: لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بٍالله “La haule ue la kuvete il-la bil-Lah” (Nuk ka lëvizje e as forcë pa ndihmën e Allahut), mund të nënkuptojë dy gjëra:

E Para: Me këtë, ne shprehim lëvizjen dhe forcën absolute që ka Allahu, duke ia mohuar këtë gjë çdo kujt tjetër. Megjithatë, ka lëvizje dhe fuqi përveç në Allahun, mirëpo kjo lëvizje dhe forcë e tillë është e pjesshme dhe e jo e plotë. Vetëm Allahu është Ai i Cili posedon lëvizje dhe forcë absolute.

E dyta: Nuk kemi mundësi për asnjë lëvizje dhe nuk kemi fuqi përveçse me lejen e Allahut. Në këtë rast, arsyeja është Allahu. Ky kuptim është më i saktë dhe më i përshtatshëm në këtë kontekst. Pra, ne nuk mund të kalojmë pa ndihmën e Allahut prej në gjendje në një gjendje tjetër. Në këtë fjali, shprehet nënshtrimi i plotë ndaj Allahut dhe kthimi i plotë tek Ai, duke mos u mbështetur njeriu aspak në atë që ai ka.

 

 

Besimi në Uluhijetin e Allahut

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Shpjegimi i librit Bazat e fesë, faqe 19-22.

 

Besimi në Uluhijetin e Allahut do të thotë: “se vetëm Allahu është Zoti i vërtetë dhe nuk ka asnjë rival.” Fjala ‘Ilah’ do të thotë: Ai që adhurohet me dashuri dhe lartësohet me respekt.

Allahu i Lartësuar thotë:

“Zoti juaj është Një! S’ka zot tjetër (që meriton adhurim) përveç Atij, i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti!” (2:163)

Dhe gjithashtu thotë:

“Allahu dëshmon, e po ashtu edhe engjëjt dhe njerëzit e dijes, se nuk ka zot tjetër (që meriton të adhurohet) përveç Tij, dhe se Ai është zbatues i drejtësisë. S’ka zot tjetër përveç Atij, të Plotfuqishmit e të Urtit (në gjykim).” (3:18)

Çdo gjë që adhurohet pos Allahut është e rreme dhe e kotë. Thotë Allahu i Lartësuar:

“Kjo ngase Allahu është i Vërteti (i vetmi që meriton të adhurohet) dhe gjithçka që lusin ata përveç Tij është e rreme (e kotë). Me të vërtetë Allahu është më i Larti dhe më i Madhi.” (22:62)

Të emërtuarit “Zotër”, nuk ju jep të drejtën që të adhurohen me meritë. Thotë Allahu në lidhje me “el-Latin, el-Uzzan dhe Menatin”:

“Ata nuk janë tjetër veçse emra që u´a keni ngjitur (idhujve), ju dhe baballarët tuaj; kurse Allahu nuk ju ka zbritur për ata asnjë fakt. Ata (idhujtarët) ndjekin vetëm hamendjet dhe atë që u´a ka qejfi, ndonëse u ka ardhur prej Zotit të tyre udhëzimi (për rrugën e drejtë).” (53:23)

Dhe Allahu tha në lidhje Hudin (alejhi-selam) kur ai i tha popullit të tij:

“A më kundërshtoni mua për emra (të idhujve) që i keni emëruar ju dhe prindërit tuaj, e për të cilët Allahu nuk ju ka shpallur kurrfarë argumenti?” (7:71)

Kurse në lidhje me atë çfarë Jusufi (alejhi-selam) u tha dy të burgosurve të tjerë që ishin me të:

“O shokët e mi të burgut! A janë më mirë (të adhurohen) zota të ndryshëm apo Allahu, i Vetmi, Ngadhënjimtari? Ata që ju i adhuroni në vend të Allahut, janë vetëm emra, të cilët i keni vënë ju dhe të parët tuaj, pa pasur prej Tij asnjë argument. Vendimi i përket vetëm Allahut. Ai ka urdhëruar që të mos adhuroni tjetër kë përveç Atë. Kjo është feja e vërtetë, por shumica e njerëzve nuk e dinë.” (12:39-40)

Për këtë arsye edhe profetët i thoshin popujve të tyre:

“O populli im! Adhuroni Allahun, ju nuk keni zot tjetër përveç Tij!” (7:79)

Por mushrikët refuzuan ta pranojnë këtë, dhe adhuruan zota të tjerë përveç Allahut, kërkonin ndihmën e tyre dhe mbështeteshin tek ata. Kotësin e idhujtarëve Allahu e ka kundërshtuar adhurimin e idhujve me dy argumentet mendore:

E para: Këta që i quajnë zota, nuk kanë asnjë atribut hyjnorë. Ata vetë janë të krijuar dhe nuk posedojnë aftësinë për të krijuar gjë. Ata nuk mund t’u japin atyre ndonjë përfitim apo t’i mbrojnë nga dëmet. Ata nuk mund të japin jetë apo vdekje. Atyre ju mungon sundimi dhe aftësia për të mbisunduar mbi diçka në qiej dhe univers.

Allahu i Lartësuar ka thënë:

“Mirëpo, ata (idhujtarët) adhurojnë në vend të Tij zota të tjerë, të cilët nuk krijojnë asgjë e që vetë janë të krijuar, që nuk zotërojnë për veten as dëm e as dobi e që nuk janë në gjendje të japin vdekjen apo jetën e as që të ringjallin.” (25:3)

Allahu gjithashtu ka thënë:

Thuaju (o Muhamed): “Thirrini ata që i konsideroni zota në vend të Allahut! Ata nuk kanë pushtet as sa pesha e një thërrmije, qoftë në qiej apo në Tokë dhe as që kanë ata në to ndonjë pjesë. Allahu nuk ka asnjë ndihmës nga radhët e tyre. Ndërmjetësimi tek Ai nuk bën dobi, përveçse (ndërmjetësimi) i atij që Ai i jep leje. Kur t’u hiqet frika nga zemrat e tyre (ndërmjetësuesve), ata do të thonë: ‘Çfarë tha Zoti juaj?’ Ata (melaiket) do të përgjigjen: ‘Të vërtetën!’ Ai është i Lartësuar dhe i Madhërishëm.” (34:22-23)

“A mos vallë ata i përshkruajnë Atij ortakë që nuk mund të krijojnë asgjë, e ata vetë janë të krijuar?! Ata (Idhujt), nuk mund t’u japin ndihmë atyre e as veten nuk mund ta ndihmojnë?!” (7: 191-192)

Pasi që kjo është gjendja e zotave të rreme, pra adhurimi i tyre është ndër budallallëqet më të pakuptimta dhe nga trillimet më të kota.

E dyta: Idhujtarët e pranonin se Allahu është Zoti i Vetëm dhe Krijuesi, sundimi i të gjitha gjërave ishte në duart e Tij. Ai është Mbrojtësi dhe askush nuk mund të kërkoj ndihmë nga dikush për t’u mbrojtur nga Ai. Pranimi i Rububijetit të Allahut e bën të domosdoshme edhe pranimin e Uluhijetit të Tij.

Allahu ka thënë:

“O njerëz! Adhuroni Zotin Tuaj, i Cili ju ka krijuar juve dhe ata që ishin para jush, ashtu që të jeni të devotshëm. Ai i Cili e ka bërë për ju tokën vendbanim dhe qiellin kulm; e prej qiellit lëshon ujë dhe nëpërmjet tij bëri që të rriten fruta si ushqim për ju. Prandaj mos i bëni Allahut shok (në adhurim) duke qenë se ju e dini.” (2:21-22)

“Nëse i pyet ata se kush i ka krijuar, me siguri që ata do të thonë: “Allahu!” Atëherë, përse largohen prej Tij?!” (43:87)

Thuaj: “Kush ju furnizon me ushqim nga qielli dhe Toka? Kush mundëson të dëgjuarit dhe të parit? Kush mund të nxjerrë të gjallën nga e vdekura dhe të vdekurën nga e gjalla? Kush i rregullon gjërat?” Ata do të thonë “Allahu”. E ti (o Muhammed) thuaj: “Atëherë, përse nuk e keni frikë Atë?! Ky është Allahu, Zoti juaj i vërtetë. E çfarë ka pas së vërtetës, përveç humbjes? Atëherë, përse largoheni?” (10:31-32)

 

Thënia: “Çfarë dëshiron Allahu dhe çfarë dëshiron ti”

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Kaul el-Mufid (2/228)

 

Të thuash: “Çfarë Allahu dëshiron dhe çfarë dëshiron ti” mund të jetë shirk i madh dhe mund të jetë shirk i vogël. Nëse personi i cili shprehet kështu, beson se ju jeni i barabartë me Allahun, kjo thënie është shirk i madh.

Mirëpo nëse ai beson se ju jeni nën Allahun, por ju vë juve krahas Allahut vetëm në të shprehur, atëherë kjo është shirk i vogël. Disa dijetarë e kanë përmendur rregullin se, çdo gjë që të shpie në shirk të madh është shirk i vogël.

 

Obligimi i parë për njerëzit dhe xhinët

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Fikhul-Ibadat”, 18/4

 

Pyetje: “Çfarë është obligimi i parë me të cilin ngarkohen njerëzit dhe xhinët?”

Përgjigje: “Obligimi me të cilin ngarkohen njerëzit dhe xhinët është dhe gjëja e parë në të cilën janë të thirrur, e kjo është pra dëshmia- shehadeti. Profeti salallahu alejhi ue selem i tha Mu’adh bin Xhebelit kur e dërgoi në Jemen:

إنكتأتيقومامنأهلالكتاب،فليكنأولماتدعوهمإليهشهادةأنلاإلهإلاالله و أن محمدا رسول الله

“Ti je duke shkuar tek një popull të cilët janë Pasuestë Librit. Prandaj gjëja e parë në të cilën i thërret ata, le të jetë dëshmia se nuk ka zot tjetër(që meriton të adhurohet) përveç Allahut dhe se Muhamedi është i dërguari i Allahut…” Buhariu  1458, 1496 dhe Muslimi29, 30, 31

Ky është obligim i parë për robin e  Allahut, pra që ai ta veçojë Allahun me adhurim dhe ta pranojë të dërguarin e Tij Muhamedin salallahu alejhi ue selem, i cili erdhi me mesazhin e Islamit.

Kur njeriu dëshmon se vetëm Allahu Subhanehu ue Te’ala meriton adhurimin dhe dëshmon se Muhamedi salallahu alejhi ue selem është i Dërguari i Tij i fundit, me këtë gjë ai realizon pastërtinë e qëllimit (nijetit) dhe zbatimit të mësimeve të të Dërguarit, e të cilat që të dyja janë kushte për pranimin e të gjitha formave të adhurimit.”

 

Ndërlidhja mes “hadithit të Xhibrilit” dhe hadithit “imani është shtatëdhjetë e ca pjesë”

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Fetaua Erkanul-Islam”, pyetja 10, fq.34

 

Pyetje: “Si mund ta kombinojmë hadithin rreth besimit/imanit, i cili është: “Besimi në Allahun, Engjëjt e Tij, Librat e Tij, të Dërguarit e Tij, Ditën e Fundit, dhe Kaderin të mirën dhe të keqen në të…” me hadithin e Profetit salallahu alejhi ue selem:

الإيمان بضع و سبعون شعبة…

“Besimi është shtatëdhjetë e ca pjesë…?”

Përgjigje: “Imani i cili ka për qëllim akiden (bindja), ka gjashtë shtylla, të cilat janë përmendur në hadithin e Xhibrilit alejhis-salatu ues-selam kur ai e pyeti Profetin salallahu alejhi ue selem në lidhje me Imanin e ai iu përgjigj:

الإيمان أن تؤمن بالله ، و ملائكته ، و كتبه ، و رسله ، و اليوم الآخر ، و تؤمن بالقدر خيره و شره

“Imani është të besosh në Allahun, Engjëjt e Tij, Librat e Tij, të Dërguarit e Tij, Ditën e Fundit dhe në Kaderin, të mirën dhe të keqen e tij.” (Buhariu 50 dhe Muslimi 9)

Në lidhje me Imanin i cili i përfshin veprat, llojet dhe varietetet e tyre, ai përbëhet prej më shumë se shtatëdhjetë shkallë. Për këtë arsye, Allahu Te’ala e ka quajtur namazin “Iman” në thënien e Tij:

وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَانَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ

“Dijeni se Allahu nuk ua humb besimin tuaj. Në të vërtetë, Allahu është Përdëllimtar dhe i Mëshirshëm me njerëzit.” 2:143

Sipas komentuesve të Kuranit, fjala “Imanin” në këtë ajet ka për qëllim “faljen e namazit tuaj në drejtim të Kudsit”. Është kështu sepse Sahabët para se të urdhëroheshin që të ktheheshin në drejtim të Qabesë, ata e falnin namazin në drejtim të Xhamisë el-Aksa.”

 

Dëshmia dhe kushtet e adhurimit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/Kpacx3FV3sM

 

Fjala: “ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ الله ” -Muhamedi është i dërguar i Allahut- duke ia bashkëngjitur edhe dëshminë “ أَنْ لاَ إِلهَ إِلاَّ الله “-nuk ka zot tjetër pos Allahut- (nuk meriton të adhurohet askush tjetër pos Allahut), që të dy dëshmitë në vete përmbledhin edhe kushtet e adhurimit, të cilat janë: Sinqeriteti (në vepër) ndaj Allahut dhe pasimi i të Dërguarit të Allahut (sal Allahu alejhi ue selem).

Ngase, ai që thotë “ لاَ إِلهَ إِلاَّ الله ” (nuk ka zot tjetër pos Allahut) ai i ka bërë veprat e tij për hir të Allahut. Dhe kush dëshmon “ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ الله ” (Muhamedi është i Dërguar i Allahut) e ka pasuar të Dërguarin e Allahut e jo dikë tjetër. Për këtë arsye, këto dy dëshmi konsiderohen si një kusht i vetëm prej kushteve të islamit. Dhe që të dy dëshmitë, kanë qëllimin e përbashkët: “korrektësia e adhurimeve”.

Sepse adhurimet nuk janë të pranueshme pa këto dy dëshmi: “ لاَ إِلهَ إِلاَّ الله ” (nuk ka zot tjetër pos Allahut) –që tregon sinqeritetin; dhe “ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ الله ” (Muhamedi është i dërguar i Allahut) që tregon pasimin e tij.

 

Jusuf Kardavi ngritë Jehuditë mbi Allahun e Madhëruar

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Jusuf Kardavi Allahu e udhëzoftë!

Burimi: http://youtu.be/48whfdfL7Xs

 

Në hutben e Xhumasë Kardavi thotë: “Vëllezër! Para se të ik nga ky vend, dëshiroj ta them një fjalim rreth rezultatit të zgjedhjeve izraelite.

Arabët, të gjitha shpresat e tyre kanë qenë të lidhura për fitoren e Perezit. Por, Perezi ra. Për këtë ne e përshëndesim shtetin e Izraelit. Dëshirojmë qe shtetet tona të jenë sikurse ai shtet. Për shkak të një grupi të vogël rrezohet një (udhëheqës). Pra, populli është ai i cili qeveris. Nuk ka aty 99.99%, apo 99.999% që i njohim në shtetet tona.

99.99%, ç’është kjo?!

Sikur Allahu ta kish paraqitur veten e Tij para njerëzve nuk kishte me marr gjithë atë përqindje, por është gënjeshtër, mashtrim dhe tradhti. Andaj, e përshëndesim Izraelin (popullin e saj) për këtë që ka vepruar.”

 

Imam Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) kritikon Jusuf Kardavin për këtë thënie!

Imam Uthejmin: “Kërkoj mbrojtjen e Allahut! Është obligim për të që të pendohet. Të pendohet nga kjo, përndryshe është i dalë nga feja. Ngase ai e ka ngritur krijesën më lart se sa Krijuesin. Është i detyruar të kthehet tek Allahu, se pa dyshim Allahu e pranon pendimin nga robërit e Tij. Përndryshe, udhëheqësit janë të obliguar ta vrasin!”

 

 

Personi i cili është më i devijuar se gomari shtëpiak

 

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Meftuh (162 A)

 

 

Pyetje: “Sejjid Kutb në librin e tij “Drejtësia kolektive” fq.206 thotë: “Dhe ne anojmë kah konsiderimi i hilafetit të Aliut (radija Allahu anhu) vazhdimësi natyrore e hilafetit të dy halifeve para tij (Ebu Bekrit dhe Omerit), kurse koha e Uthmanit ka qenë zbrastësirë në mes atyre dyve (në mes hilafetit të Ebu Bekrit dhe Omerit, dhe në mes hilafetit të Aliut)”!!

Çfarë mendoni në lidhje me personin i cili injoron hilafetin e Uthmanit radijallahu anhu dhe thotë se hilifeti i Aliut është vazhdim i natyrshëm i hilafetit të Ebu Bekrit dhe Umerit?”

Përgjigje: “Këta janë ata që thonë se hilafeti i Aliut është një vazhdim i jetës së të Dërguarit alejhis-salatu ues-selam.

Imam Ahmedi (Allahu e mëshiroftë!) ka thënë: “Kushdo që shpif (flet kundër) për ndonjë nga katër hilafetet është më i humbur se gomari i shtëpisë së tij.”

Si mund të pajtohen myslimanët në halifatin e Uthmanit, duke përfshirë edhe bej’an (besatimin) e Aliut radijallahu anhu, i cili e bëri këtë pa asnjë detyrim, e të thuhet se hilafeti i tij është i pavlerë-i rënë?!

Ai që e përgojon atë, ai veçse i ka nënçmuar dhe kritikuar Muhaxhirët dhe Ensarët.”

 

Kaderitë, Tixhanitë & Nasrijah

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua el-Haram el-Medani (53)

 

 

 

Pyetje: “Çfarë mendoni për Kaderitë, Tixhanitë, Nasrijah dhe të tjerët, dhe a kanë ata risi të mira?“

Përgjigje: “Çfarë metodologji dhe rrugë e cila ndryshon nga ajo e Profetit salallahua lejhi ue selem dhe e sahabëve të tij është risi. Nuk ka rëndësi se çfarë është, si quhet apo kush e ka shpikur atë. Çdo metodologji, rrugë dhe emërtim duhet të krahasaohet me Kuranin dhe Sunnetin dhe veprimeve të sahabeve. Nëse ato përputhen, ato janë të sakta E ti mund ti emërtosh siç dëshiron. Nëse ata janë në kundërshtim me to, ato janë të kota. Dhe prap mund ti emërtosh siç dëshiron ti.

Kur Profeti salallahu alejhi ue selem predikonte në hutben e xhumasë ai thoshte:

“Fjala më e mirë është fjala e Allahut. Udhëzimi më i mirë është udhëzimi i Muhammedit salallahu alejhi ue selem. Gjërat më të këqija janë ato të shpikurat, çdo shpikje është risi dhe çdo risi është devijim.”

Ti o vëlla! Mos i krahaso metodologjitë dhe rrugët e të pasuarit me individë. Mirëpo krahasojë ato me Kuranin dhe Sunnetin. Ajo që është në përputhje me Kuranin dhe Sunnetin është e saktë dhe ajo që nuk përputhet me to është e kotë.

Dëgjoni këtë ajet:

“Allahu është i kënaqur me të hershmit e parë prej muhaxhirëve, ensarëve dhe prej atyre që i pasuan ata në punë të mira, e edhe ata janë të kënaqur prej Tij…” 9:100

Ai që nuk i pason ata nuk arrinë kënaqësinë e Allahut. Ai i cili i pason ata jo në punë të mira nuk arrinë kënaqësinë e Allahut. Për të qenë i udhëzuar Allahu ka vendosur kushtë: “…dhe prej atyre që i pasuan ata në punë të mira…”

Do të thotë ata pasuan rrugën e sahabeve dhe nuk braktisën metodologjinë e tyre. Prandaj nga ky vend i thërras myslimanët në përgjithësi të bashkohen në pasimin e Sunnetit të Dërguarit të Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) dhe me metodologjinë e sahabeve (radija Allahu anhum). Metodologjia e tyre është e  shëndoshë. Profeti salallahu alejhi ue selem ka dëshmuar se brezi i tij, sahabet janë brezi më i mirë. Pastaj ata që vijnë pas tyre, pastaj ata që vijnë pas tyre.“

 

Çfarë është gjykimi i të varurit një (minatur) kopje të Kuranit rreth qafës?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: al-Bid’u uel-Muhdathat ue ma la asle lehu – faqe.550

Fataua Manar el-Islam – Volumi 1, faqe 45

 

 

Pyetje: “Çfarë është gjykimi i të varurit një (minatur) kopje të Kuranit rreth qafës?”

 

Përgjigje: “Nuk lejohet të varet një kopje e Kuranit rreth qafës, as si një formë bizhuterie e as ndonjë gjë tjetër sikur ajo, për shkak se ajo është një risi (bidat) që askush nga sahabet se ka vepruar. Pos kësaj nuk është e lejuar për një person ta varë atë rreth qafës për t’ia lehtësuar vetes nga sprovat dhe vështirësitë ose për ti parandaluar ato, pasi kjo nuk është bërë nga Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) e as nga ndonjë nga sahabet fisnikë.”

 

Rregulli i Artë i Ikhuani-Musliminëve nr. 1

 

Shejkh Salih bin Feuzan el-Feuzan (Allahu e ruajttë!)

Burimi: http://youtu.be/CRbuPcNSHUI

 

Pyetje: “Sa drejtë është të thuhet se: “Ne bashkëpunojmë me njëri-tjetrin në atë që jemi dakord dhe justifikojmë njëri-tjetrin atëherë kur nuk pajtohemi?”

 

Përgjigje: “Ata e quajnë atë “Rregulli i Artë”. Pasuesit e epsheve e quajnë atë “rregulli i artë” vetëm e vetëm që çdo person të mbajë mendimin e tij, duke mos u mbështetur në Librin e Allahut dhe Sunnetin e të Dërguarit të Tij salllahu alejhi ue selem. E që në vend të kësaj mbështeten në atë të cilën janë pajtuar.

Ndërsa në lidhje me atë që janë në mos-pajtueshmëri, secili mbetet në të veten, duke e justifikuar njëri-tjetrin.

Jo, kjo nuk është e lejuar. Ajo për të cilën ne kemi kundërshtime mes vete, është e detyrueshme që të kthehemi tek Libri i Allahut dhe tek Sunneti i të Dërguarit të Tij salllahu alejhi ue selem. Thotë Allahu në Kuran:

 فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ

“Nëse nuk pajtoheni për ndonjë çështje, atëherë parashtrojeni atë te Allahu (tek Libri i Tij) dhe te i Dërguari i Tij, po që se i besoni Allahut dhe Ditës së Fundit.” 4:59

 

Rregulli i Artë i Ikhuani-Musliminëve nr. 2

 

Shejkh Salih bin Feuzan el-Feuzan (Allahu e ruajttë!)

Burimi: http://youtu.be/3veBwygv-Bk

 

Pyetje: “Ka disa që e kanë vënë një rregull për unitet, duke thënë se: “Ne bashkëpunojmë me njëri-tjetrin në atë që jemi dakord dhe e justifikojmë njëri-tjetrin atëherë kur nuk pajtohemi”.”

 

Përgjigje:  “Nëse dakordi ka të bëjë me çështjet e Besimit, kjo mund të ndodhë. Ndërsa mund të ketë mosmarrëveshje në lidhje me çështje të degëzuara. Një Muxhtehidi i merret fjala aty ku ai e thotë të saktën, e në qoftë se ai gabon, atëherë gabimi i tij nuk i merret.

Nëse dakordimi ka të bëjë me çështjet e Besimit, ndërsa mosmarrëveshjet janë në çështjet e degëzuara, këtu mund ta përdorim këtë rregull.

Në të kundërtën, nëse mosmarrëveshjet janë në çështjet e Besimit, atëherë në çfarë mund të biem dakord pas kësaj?

Në këtë rast ne nuk kemi rënë dakord për asgjë. Kjo është me sa duket ajo që ata duan. Dhe kjo nuk është e lejuar.”

 

 

Rregulli i Artë i Ikhuani-Musliminëve nr. 3

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh, (75 A) dhe http://youtu.be/LRIU5ZnqtzI

 

Pyetje: “Është e njohur se Shiitët dhe Murxhiat dallojnë shumë nga Ehl-us-Sunne uel-Xhema’ah. Ekziston një rregull që disa ‘dijetarë’ e quajnë “Rregull i Artë”, i cili thotë: “Ne ndihmojmë njëri-tjetrin në atë që ne jemi dakord, ndërsa arsyetojmë njëri-tjetrin në atë që nuk pajtohemi”. Si mund t’i arsyetojmë Shiitët?”

 

Përgjigje: “Ky “Rregull i Artë” realisht nuk është rregull i artë. Gjithashtu, nuk është e nivelit për t’u konsideruar si një rregull. Ajo në të cilën jemi dakord është prej mirësive të Allahut ‘Azze ue Xhel, dakordimi është më i mirë se mospajtimi.

Lidhur me atë që ne nuk jemi dakord, është e mundur që të arsyetojmë tjetrin apo të mos arsyetojmë. Nëse mosmarrëveshja është brenda asaj në të cilën është e mundur të ketë mosmarrëveshje, nuk ka të keqe në këtë. Imamët (dijetarët) gjithnjë kanë pasur mospajtime në të tilla çështjesh. Imam Ahmedi, Imam Shafiu, Imam Maliku dhe Imam Ebu Hanife të gjithë kishin mospajtime në mes vete.

Mirëpo, nëse mosmarrëveshjet janë nga ajo që nuk mund të arsyetojmë, siç janë çështjet e Besimit (akides), në këtë gjë nuk mund të arsyetojmë njëri-tjetrin. Është e detyrueshme t’i kthehemi asaj që porositë Kur’ani dhe Sunneti.  Andaj, Murxhiat, Shiitët dhe të gjithë bidatçinjtë e tjerë janë të detyruar t’i kthehen Kur’anit dhe Sunnetit dhe ata nuk mund të arsyetohen. Ky parim nuk është parim i artë, e në vend të kësaj duhet ta quajmë ‘Rregulli i drunjtë’.”

 

Figurat nga balta

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “El-Fetaua el-Kajjimeh lil-Usratil-Muslimeh”, faqe: 206

 

 Pyetje: “Cili është gjykimi mbi bërjen figurave nga balte?”

Përgjigje: “Çdo kush që formon/bën një gjë me të cilën sfidohet Allahu, përfshihet nga hadithi:

 أشد الناس عذابا يوم القيامة المصورون

 “Dënimin më të rëndë Ditën e Kiametit do ta kenë ata të cilët bënë imazhe.”

Por nëse është si thoni ju, dhe se figurat janë të paqarta në kuptimin që atyre ju mungojnë sytë, hunda, goja e gishtat, ato nuk konsiderohen të jenë imazhe të përsosura, dhe për këtë arsye ato nuk konsiderohen sfiduese ndaj Allahut ‘Azze ue Xhel në krijimin e Tij.”

 

A është e mjaftueshme të fshihet vetëm fytyra në një fotografi?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: “Lika’ah me’a esh-Shejkhejn, pyetur nga Abdullah et-Tejjar”, (2/83)

Përgatiti: Stafi “perlat-muslimane.com”

 Pyetje: “A është e mjaftueshme që sa i përket fshirjes së imazheve, të fshijmë vetëm fytyrën në të?”

Përgjigje: “Po, mjafton të fshihet vetëm fytyra, sepse fotoja nuk konsiderohet si imazh nëse nuk ka në të fytyrë. Prandaj, në qoftë se ia heq fytyrën ju keni arritur qëllimin e duhur.”

 

Interpretimi i një Sahabiut për një ajet Kuranor është argument i vlefshëm

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Kaul el-Mufid (1/369)

 

Nëse ne nuk gjejmë interpretimin e ndonjë ajeti të Kuranit në Kuran, ne shikojmë tek Sunneti i të Dërguarit (sal Allahu alejhi ue selem). Nëse nuk e gjejmë atë as në Sunnet, atëherë shohim tek interpretimi i sahabëve.

Interpretim i një sahabiut është argument. Ata janë më të ditur në lidhje me Kuranin, duke qenë se shpallja kishte ardhur në kohën e tyre dhe kishte zbritur në gjuhën e tyre. Ata kanë më shumë dituri në lidhje me shpalljen se të gjithë të tjerët. Prandaj disa dijetarë kanë thënë se interpretimi i ndonjë sahabiu ka të njëjtin gjykim sikurse të ishin fjalë të vet Profetit (sal Allahu alejhi ue selem). Megjithatë, kjo nuk është e saktë; por kjo është një dëshmi kundër gjeneratave të më mëvonshme (nëse fjalët e sahabëve nuk janë sikurse fjalët e të Dërguarit, çfarë të themi për fjalët e të tjerëve?!).

Ndërsa, nëse dy sahabe kanë interpretime të ndryshme për një ajet Kur’anor, ne marrim interpretimin të cilit ajeti përputhet më shumë.

 

Hyrja në tualet me audio kaseta të Kuranit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “I’laam Mu’aasireen bi-Fetava Ibnul-Uthejmin”, faqe 197.

 

Pyetje: “Çfarë është gjykimi në lidhje me hyrjen në tualet me audio kaseta në të cilat gjendet i incizuar recitimi i Kuranit?”

Përgjigje: “Sa i përket audio kasetave të cilat kanë recitime të Kuranit, apo hadithe, ose këshilla të përgjithshme fetare, nuk ka dëm nëse hyjmë me to në tualet. Kjo është për shkak se përmbajtja e audio kasetës nuk është e shkruar. Pra, nëse e hapni audio kasetën, nuk do të mundni të lexoni ndonjë gjë. Kjo është e kundërta me tekstet e shkruara; pra është e ndaluar për dikë që të hyjë në banjë me Kuran, pos nëse frikësohet se dikush do ia vjedh atë.”

 

Prindërit duhet t’ia mësojnë fëmijës së tyre etiketat e leximit të Kuranit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: “El-Fetaua el-Kajjimeh lil-Usratil-Muslimeh”, faqe 202-203
Përmblodhi: Sa’d Abdul-Ghaffar Ali

Pyetje: “A ka ndonjë problem që prindërit t’ia mësojnë fëmijës së tyre Kuranin përmendësh, kur ata e dinë se fëmija është jo aq i vetëdijshëm saqë mund të lexojë Kuran në banjë gjatë kryerjes së nevojave fiziologjike, gjë e cila nuk është e përshtatshme për Kuranin fisnik, pavarësisht përkujtimeve të përsëritjeve të vazhdueshme për një ndalesë të tillë?”

Përgjigje: “Prindërit duhet që fëmijëve të tyre t’ua mësojnë Kuranin përmendësh dhe t’i paralajmërojnë atë nga të lexuarit e tij në vende të papërshtatshme. Nëse fëmija e përsëritë të njëjtin veprim ai nuk mëkaton, pasi që ai nuk është përgjegjës për veprimet e tij.

Nëse prindërit e dëgjojnë se fëmija lexon Kuran në vende të papërshtatshme, ata duhet të flasin me të dhe t’i thonë se kjo gjë nuk është e lejuar. Është konfirmuar në Sahihun e Buhariut se ‘Amr bin Seleme radijallahu anhu u printe njerëzve në namaz kur ai ishte vetëm gjashtë ose shtatë vjeç. Kjo ndodhi gjatë kohës kur Profetit salallahu alejhi ue selem ishte gjallë.”

 

Besimi në engjëjt

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Akidetu Ehlis-Sunneh uel Xhema´ah

 

Besojmë në engjëjt e Allahut të Madhëruar dhe se ata:

 عِبَادٌ مُكْرَمُونَ لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ

“Janë robër të nderuar. Ata nuk flasin para (Fjalës së) Tij dhe veprojnë me Urdhrin e Tij.” El Enbija 26-27

Allahu i Madhëruar i ka krijuar ata, e adhurojnë Atë dhe i bindet Atij.

 لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا يَسْتَحْسِرُونَ يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لَا يَفْتُرُونَ

“Ata që janë tek Ai (engjëjt), nuk ngurrojnë dhe nuk janë kryeneç ndaj adhurimit të Tij dhe nuk ndiejnë lodhje, por e lavdërojnë (Atë) natën dhe ditën, paprerë.” El Enbija 19-20

Allahu i ka “fshehur” ata prej nesh dhe ne nuk mund t’i shohim ata (engjëjt), porse Ai ia mundëson këtë gjë (shikimin e tyre) disa prej robëve të Tij. Profeti (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) e ka shikuar Xhibrilin në formën e tij dhe ai kishte shtatëdhjet mijë krah duke e zënë horizontin. Po ashtu Xhibrili i erdhi Merjemes në formën e njeriut, i foli asaj dhe ajo atij. Po ashtu ai (Xhibrili) i erdhi Profetit (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) në kohën kur tek ai ishin edhe shokët e tij (sahabët), i erdhi në formën e një personi që nuk njihej dhe nuk shihej tek ai gjurmët e udhëtimit, me rroba shumë të bardha dhe me shumë flokë të zinj. U ul pranë Profetit (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), bashkoi gjunjët e tij me ato të Profetit (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), vendosi duart e tij mbi gjurin e tij, i foli Profetit (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) dhe Profeti (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) i foli atij. Pastaj Profeti (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) i lajmëroi shokët e tij se ai ishte Xhibrili.[1]

Besojmë se engjëjt punojnë disa punë për të cilat ata janë përgjegjës për to.

Prej tyre Xhibrili është ngarkuar me shpalljen, ku ai zbret me të prej Allahut tek ata që Ai dëshiron prej profetëve dhe të dërguarve të Tij.

Prej tyre është Mikaili i cili është ngarkuar me rënien e shiut dhe bimët.

Prej tyre është Israfili i cili është ngarkuar që t’i fryjë Surit në kohën kur krijesat të vdesin dhe të ringjallen.

Prej tyre është engjëlli i maleve i cili është përgjegjës për to.

Prej tyre është Maliku, roja i zjarrit të xhehenemit.

Prej tyre janë edhe engjëjt të cilët janë përgjegjes për embrionet (fetusin) që ndodhen në mitër.

Të tjerë prej tyre (engjëjve) janë përgjegjës për ruajtjen e njerëzve, të tjetër me shkruajtjen e punëve. Secili person ka nga një engjëll:

عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ

“Dy engjëj i rrinë atij nga e djathta dhe e majta, dhe, për çdo fjalë që ai thotë, ka pranë vetes një mbikëqyrës të gatshëm (për ta shënuar atë).” Kaf 17-18

Disa (engjëj) janë ngarkuar për marrjen në pyetje personin që ka vdekur. Pasi ai vendoset në varrin e tij i vijnë atij dy engjëj dhe e pyesin atë në lidhje me Zotin e tij, fenë e tij dhe Profetin e tij:

يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ وَيُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِينَ وَيَفْعَلُ اللَّهُ مَا يَشَاءُ

“Allahu i forcon besimtarët me fjalë të qëndrueshme në këtë botë dhe në botën tjetër, kurse keqbërësit i shpie në humbje; Allahu bën ç’të dojë.” Ibrahim 27

Prej tyre janë dhe engjëjt që janë përgjegjës për banorët e xhenetit:

يَدْخُلُونَ عَلَيْهِمْ مِنْ كُلِّ بَابٍ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ

“Dhe engjëjt do të hyjnë tek ata nga çdo derë (e Xhenetit) (e do t’u thonë): “Shpëtimi qoftë mbi ju, për durimin që keni treguar (në jetën e kësaj bote)! Sa vendbanim i bukur që është ky!” Er Rad 23-24

Profeti (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) ka lajmëruar se në “Bejtul Ma’mur” që ndodhet në qiell, në të futen, në një transmetim tjetër thuhet “falen në të”, çdo ditë shtatëdhjetë mijë engjëj e pastaj nuk kthehen më tek ajo.[2]

[1] Hadithi i njohur i Xhibrilit i transmetuar nga Umeri (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!) i cili ka thënë: Një ditë ishim duke qëndruar me të Dërguarin e Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), kur na u shfaq një burrë me rroba shumë të bardha dhe me flokë shumë të zinj, nuk dukeshin tek ai gjurmët e udhëtimit dhe askush nga ne nuk e njihte atë. U ul pranë Profetit (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) dhe mbështeti gjunjët e tij tek gjunjët e të Dërguarit të Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) dhe vendosi duart te kofshët e tij dhe tha: “O Muhamed, më trego për Islamin.” I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) tha: “Islami është të dëshmuarit se nuk ka të adhuruar tjetër me të drejtë përveç Allahut dhe se Muhamedi është i Dërguari i Allahut, të falësh namazin, të japësh zekatin, të agjërosh muajin e Ramazanit dhe të kryhesh haxhin nëse ke mundësi.” Tha: “Të vërtetën ke thënë.” (Umeri thotë) U habitëm me të, edhe pyet edhe vërteton! Tha: “Më trego për besimin.” I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) tha: “Të besosh në Allahun e Madhëruar, në engjëjt e Tij, në librat e Tij, në të dërguarit e Tij, në ditën e Fundit si dhe të besosh në paracaktimin e Allahut për mirë dhe për keq.” Tha: “Të vërtetën ke thënë.” Tha: “Më trego për ihsanin.” I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) tha: “Ta adhurosh Allahun e Madhëruar sikur je duke e parë, se edhe pse ti nuk e shikon Atë, Ai me të vërtetë të shikon ty.” Tha: “Më trego për Kiametin.” I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) tha: “I pyeturi nuk di më shumë se ai që pyet në lidhje me të!”[1] Tha: “Më trego për shenjat e tij.” I Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) tha: “Kur të lindë robëresha zonjën e saj, kur të shihen barinjtë këmbëzbathur, të zhveshur e të mjerë se si garojnë në ndërtimin e ndërtesave të mëdha.” Tha (Umeri): Ai u largua ndërsa ne mbetëm të habitur. I Dërguari i (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) tha: “O Umer, a e di se kush ishte pyetësi?” Thashë: Allahu dhe i Dërguari i Tij e dinë më së mirë! (i Dërguari i Allahut) tha: “Ai ishte Xhibrili, erdhi që t’ua mësojë çështjet e fesë tuaj.”

 

Çfarë janë engjëjt?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh Thelathet-il-Usul

 

Engjëjt e Tij …

Shpjegim:

Engjëjt janë krijesa të padukshme për ne. Ata janë adhurues të Allahut; nuk posedojnë cilësi sundimi e as cilësi hyjnore. Allahu (te’ala) i ka krijuar ata nga drita. Engjëjt janë të nënshtruar në mënyrë të plotë ndaj urdhrave të Allahut duke pasur edhe aftësinë për t’i kryer ato urdhra. Allahu (te’ala) ka thënë:

وَمَنْ عِندَهُ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا يَسْتَحْسِرُونَ يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لَا يَفْتُرُونَ

“E ata që janë pranë Tij (engjëjt), nuk shprehin mendjemadhësi në adhurimin ndaj Tij, e as nuk u bëhet (ibadeti) monoton. Ata lartësojnë (Allahun) natë e ditë dhe nuk mërziten.” (21:19-20)

Numri i tyre është i madh dhe vetëm Allahu (te’ala) e di sa është numri i tyre. Kjo është konfirmuar në ‘dy hadithet autentike’ që transmetohen nga Enesi (radija Allahu anhu) në lidhje me “…‘Bejt ul-mamur’ iu tregua të Dërguarit (sal Allahu alejhi ue selem) dhe se 70000 engjëj falen aty çdo ditë dhe kur largohen nga aty, nuk kthehen më kurrë, e më pas vjen grupi tjetër; e kështu me radhë vazhdon çdo ditë.”1

Besimi në engjëjt përmban katër çështje:

- E para: Besimi në ekzistencën e tyre.

- E dyta: Besimi në engjëjt emrat e të cilëve ne i dimë. Shembull i tillë është Xhibrili. Sa për ata engjëj që ne nuk i dimë me emra, ne besojmë në ta në formë të përgjithshme.

- E treta: Besimi në cilësitë e tyre për të cilat kemi njohuri. Shembull i tillë janë cilësitë e Xhibrilit. Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) na ka lajmëruar se ai e kishte parë atë në formën e tij të vërtetë dhe ai kishte gjashtëqind krahë me të cilat e mbulonte horizontin.

Me lejen e Allahut, engjëlli mund të shndërrohet në formë të njeriut. Shembull i kësaj është kur Allahu (te ala) dërgoi Xhibrilin tek Merjemja në formë të përsosur njerëzore. Shembull tjetër është kur Xhibrili erdhi tek Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) i cili ishte ulur me shokët e tij. Në këtë rast ai u shfaq në figurë mashkullore me rroba shumë të bardha dhe flokë shumë të zeza. Nuk kishte asnjë shenjë se ai ishte në udhëtim, ndërsa asnjë prej Sahabëve nuk e njihnin. Ai u ul me Profetin (sal Allahu alejhi ue selem) dhe vëri gjunjët e tij afër gjunjëve të Profetit dhe vuri shuplakat e duarve të tij mbi kofshët e tij (mbi kofshët e veta e jo të Profetit). Pastaj ai e pyeti Profetin (sal Allahu alejhi ue selem) për islamin, imanin, ihsanin, Ditën e Gjykimit dhe shenjat e tij. Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) u përgjigj pyetjeve dhe pastaj Xhibrili u largua. Atëherë i Dërguari (sal Allahu alejhi ue selem) tha:

“Ai ishte Xhibrili; erdhi tek ju për t’ua mësuar fenë tuaj.” 2

E njëjta gjë vlen edhe për engjëjt që Allahu (te ala) dërgoi tek Ibrahimi dhe Luti. Edhe ata u shfaqën në formën e njeriut.

- Së katërti: Besimi në veprimet e tyre që ne i dimë. Këto veprime kryen vetëm pasi t’i ketë urdhëruar Allahu (te ala). Shembuj të tyre janë: se ata e lavdërojnë dhe e adhurojnë Allahun ditë e natë pa u lodhur apo pa u mërzitur. E disa prej engjëjve kanë detyra të caktuara.

Detyra e Xhibrilit besnik është për t’ua përcjellë shpalljen e Allahut (te ala) Profetëve dhe të Dërguarve.

Maliku kujdeset për bimësinë dhe reshjet.

Israfili e ka për detyrë që t’i fryjë surit kur të fillojë Ringjallja dhe Dita e Gjykimit.

Engjëlli i vdekjes e ka për detyrë që t’ua marrë shpirtrat njerëzve kur t’u vije atyre momenti i vdekjes.

Detyra e Malikut është që të kujdeset për Xhehnemin.

Ka engjëj të cilëve u janë ngarkuar detyrat në lidhje me embrionin në barkun e nënës. Pasi që embrioni t’i ketë mbushur katër muaj në barkun e nënës, Allahu e dërgon një engjëll tek ai dhe e urdhëron atë që të shkruaj furnizimin e tij, sa do të jetojë, veprat e tij dhe nëse fëmija do të ketë një përfundim të keq ose të lumtur.

Ka engjëj detyra e të cilëve është që të kujdesen për veprimet e njerëzve dhe t’i shkruajnë ato. Ata janë dy engjëj, njëri prej tyre qëndron në anën e djathtë dhe një tjetër në të majtë.

Munker dhe Nekir janë dy engjëj detyra e të cilëve është që të marrin në pyetje të vdekurin. Pasi që i vdekuri të futet në varr, këta dy engjëj vijnë tek ai dhe e pyesin atë në lidhje me Zotin e tij, islamin dhe Profetin Muhamed (sal Allahu alejhi ue selem).

Besimi në engjëjt sipas asaj që kemi përmendur, jep rezultatet vijuese:

- E para: Njohja e Madhështisë së Allahut (teala), Fuqisë dhe Pushtetit të Tij. Madhështia e krijimit rezulton me madhështinë e Krijuesit.

- E dyta: Mirënjohja ndaj Allahut (te ala) sepse Ai kujdeset për njerëzit kur Ai i bën që engjëj të kujdeset për ta, duke i shënuar veprimet e tyre dhe begati të tilla.

- E treta: Dashuria për engjëjt për adhurimin që ata e bëjnë ndaj Allahut (te ala).

Njerëzit e devijuar mohojnë se engjëjt kanë trupa. Në vend të kësaj, ata thonë se engjëlli është një koncept i një force pozitive të brendshme në krijesat. Kjo teori përgënjeshtrojnë Librin e Allahut, Sunnetin e të Dërguarit (sal Allahu alejhi ue selem) të Tij dhe konsensusin e dijetarëve. Allahu (te ala) thotë:

الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَّثْنَى وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ

“Falënderimi i qoftë Allahut, Krijuesit të qiejve e tokës, Sajuesit të engjëjve me nga dy palë, tri palë e katër palë krahë, ndërmjetësues (midis Tij dhe profetëve).” (35:1)

وَلَوْ تَرَى إِذْ يَتَوَفَّى الَّذِينَ كَفَرُواْ الْمَلآئِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ وَذُوقُواْ عَذَابَ الْحَرِيقِ

“Sikur t’i kishe parë engjëjt kur ua marrin shpirtin atyre që mohuan (do të shihje tmerr), i rrahin fytyrave dhe shpinave të tyre e u thonë: ‘Shijoni dënimin e djegies’!” (8:50)

وَلَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَالْمَلآئِكَةُ بَاسِطُواْ أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُواْ أَنفُسَكُمُ

“E, sikur t’i shihje mizorët kur janë në agoni të vdekjes, e engjëjt kanë shtrirë duart e veta (me ndëshkim) e (u thonë): ‘Shpëtojeni pra vetveten (nëse mundeni)’.” (6:93)

حَتَّى إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ قَالُوا الْحَقَّ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ

“E kur hiqet frika nga zemrat e tyre (të ndërmjetësuesve), ata thonë: ‘Çka tha Zoti juaj!’ (rreth këtij ndërmjetësimi). Ata (engjëjt) thonë: ‘Të vërtetën!’ (u dha leje). Ai është i Larti, më i Madhi.” (34:23)

وَالمَلاَئِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِم مِّن كُلِّ بَابٍ سَلاَمٌ عَلَيْكُم بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ

“Ata do t’i vizitojnë engjëjt duke hyrë në secilën derë. (u thonë) Selamun alejkum, me durimin tuaj gjetët shpëtimin; sa përfundim i lavdishëm është ky vend.” (13:23-24)

Në ‘Sahih el-Buhari’, transmetohet nga Ebu Hurejra (radija Allahu anhu) se Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë:

“Kur Allahu e do një rob, Ai i thotë Xhibrilit: ’Allahu e do këtë dhe këtë person, duaje edhe ti’. Xhibrili fillon ta dojë atë dhe pastaj ai i thërret banorëve të Qiellit:‘Allahu e do këtë dhe këtë person, duajeni edhe ju’. Prandaj, ai do të duhet nga banorët e qiellit dhe pastaj ai do të pranohen (duhet) edhe në tokë.” 3

Përveç kësaj, ai transmetoi gjithashtu se Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë:

“Çdo ditë të xhuma në çdo derë të xhamisë ka engjëj që shkruajnë ata që prezantojnë në xhami. Pasi që imami të jetë ulur, engjëjt i palosin shënimet e tyre dhe e dëgjojnë hutben.” 4

Këto tekste vërtetojnë qartë se, engjëjt vërtetë kanë trupa dhe se ata nuk janë ndonjë koncept i fuqisë, gjë të cilën disa njerëz të devijuar e kanë thënë. Kjo është ajo që tekstet dhe konsensusi myslimanëve thotë.

1 el-Buhari (3207), Muslim (259) dhe en-Nesai (447). 2 Muslim (8). 3 el-Bukhari (3209), Muslim (2637), et-Tirmidhi (3372), Malik (1778) dhe Ahmedi (2/267). 4 al-Buhari (3211), Muslim (850), en-Nesai (1384), Ibn Maxheh (1092), ed-Darimi (1544) dhe Ahmedi (2/239).

 

Emri i Engjëllit të vdekjes

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: I’lamul-Mu’asirin bi Fetaua Ibn Uthejmin, fq. 109



Pyetje: “Është përmendur se emri i Engjëllit të vdekjes është Azrail. A është kjo e saktë apo jo?”

Përgjigja: “Nuk është e drejtë ta thërrasim atë Azrail, më saktë është ta quajmë Engjëlli i vdekjes, ashtu siç ka thënë Allahu عز و جل:

قُلْ يَتَوَفَّاكُم مَّلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ

“Thuaju: “Shpirtin do t’jua marrë engjëlli i vdekjes, i cili është caktuar për ju, e pastaj do të ktheheni te Zoti juaj”.” 32:11

Nuk është transmetuar nga Profeti صلى الله عليه و سلم se emri i Engjëllit të vdekjes është Azrail.”

 

 

Engjulli i ngarkuar me shpallje

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Kaulul-Mufid (1/321)



Profeti salalahu alejhi ue selem ka thënë:

أول من يرفع رأسه جبريل فيكلمه الله من وحيه بما أراد ثم يمر جبريل بالملائكة كلما مر بسماء قال ملائكتها: ماذا قال ربنا يا جبريل؟ فيقول جبريل: قال الحق وهو العلي الكبير، فيقولون كلهم مثل ما قال جبريل: فينتهي جبريل بالوحي إلى حيث أمره الله عز وجل

“…I pari që do të ngritë kokën është Xhibrili. Dhe Allahu i flet atij me atë që Ai dëshiron nga shpallja. Pastaj Xhibrili kalon pranë engjëjve tjerë. Çdo herë që ai kalon një qiell, engjëjt e pyesin atë: “Çfarë ka thënë Zoti ynë o Xhibril?” Ai thotë: “Ai ka folur të vërtetën dhe Ai është i Larti, Madhështori.” Pastaj ata të gjithë thonë atë që tha Xhibrili. Pastaj vije Xhibrili me shpalljen tek ai që e ka urdhëruar Allahu Azze ue Xhel.”[1]

Nga hadithi i lartpërmendur mësojmë rreth besueshmërisë së Xhibrilit alejhis-selam kur ai vije me shpalljen tek ai që Allahu e ka urdhëruar të shkoj tek ai. Kjo është një refuzim i qartë ndaj rafidave jobesimtarë të cilët thonë se Xhibrili ishte urdhëruar që të vije me shpalljen tek Aliu, dhe në vend të kësaj shkoi tek Muhamedi salallahu alejhi ue selem. Ata thonë se i besueshmi (Xhibrili) mashtroi dhe devijoi nga Hajdarah e cila është nofka e Ali bin Ebi Talibit. Gjatë Luftës së Hajberit, ai tha: “Unë jam ai të cilin nëna ime e emërtoi me emrin “Hajdarah”.”

Kjo është një kontradiktë nga ana e Rafidave. Për të përshkruar atë (Xhibrilin) me besueshmëri kërkohet që ai të mos tradhtojë/mashtrojë. Dhe dihet se Allahu e ka quajtur “El-Emin (i Besueshëm)”.

[1] Buhariu ta’likan 8/194 dhe Ebu Davudi 5/106.

 

A është konfirmuar dënimi i varrit në argumentet e sheriatit islam?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua Erkanul-Islam, fq.108-109

 

Pyetje: “A është konfirmuar dënimi i varrit përmes argumenteve të sheriatit?”

Përgjigje: “Dënimi i varrit është konfirmuar qartësisht në Sunnet, në aspektin sipërfaqësorë në Kur´an dhe me konsensus të myslimanëve. Këto janë tri rrugë argumentuese për këtë çështje.

Sa i përket tekstit të qartë në Sunnet, Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

تعوذوا بالله من عذاب القبر، تعوذوا بالله من عذاب القبر، تعوذوا بالله من عذاب القبر . 

“Kërkoni mbrojtjen e Allahut nga dënimi i varrit, kërkoni mbrojtjen e Allahut nga dënimi i varrit, kërkoni mbrojtjen e Allahut nga dënimi i varrit.” (Muslimi 2867)

Sa i takon konsensusit të myslimanëve, të gjithë myslimanët sot thonë në namazin e tyre:

أعوذ بالله من عذاب جهنم و من عذاب القبر

“Kërkoj mbrojtjen e Allahut nga dënimi i Xhehenemit dhe dënimi i varrit!” 

Kjo thuhet edhe nga myslimanët e thjeshtë të cilët nuk i takojnë konsensusit e as njerëzve të dijes.

Lidhur me aspektin sipërfaqësorë të Kuranit, Allahu Te’ala në suren Al-Imran rreth pasuesve të Faraonit, thotë:

النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّا وَعَشِيًّا وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ

“Ata do të çohen para Zjarrit në mëngjes dhe mbrëmje (në jetën e varrit) e kur të arrijë çasti (i Kiametit), do të thuhet: “Hidhni ithtarët e Faraonit në dënimin më të rëndë!” 40:46

Nuk ka asnjë dyshim se ata nuk do të dërgohen tek zjarri vetëm për ta shikuar atë, por sepse do të dënohen me të. Allahu Subhanehu ue Te’ala ka thënë:

وَلَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَالْمَلآئِكَةُ بَاسِطُواْ أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُواْ أَنفُسَكُمُ

“Ah sikur t’i shihje keqbërësit gjatë agonisë së vdekjes, kur engjëjt zgjasin duart (duke thënë): “Nxirrni shpirtrat tuaj!” 6:93

Allahu Ekber. Ata janë të dobët dhe nuk duan t’u dalin shpirtrat. Pastaj ajeti në vazhdim thotë:

الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَكُنتُمْ عَنْ آيَاتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ

“Sot ju do të ndëshkoheni me dënim poshtërues për shkak të të pavërtetave që keni thënë për Allahun dhe që keni shpërfillur shpalljet e Tij.” 6:93

Fjala “sot” në këtë ajet, është në trajtë të shquar (el-jeum). Në arabisht kjo nënkupton të kufizuarit dhe të emërtuarit e një dite të caktuar, pra ditën tashme, ditën e vdekjes së tyre:

تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَكُنتُمْ عَنْ آيَاتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ

“Ju do të ndëshkoheni me dënim poshtërues për shkak të të pavërtetave që keni thënë për Allahun dhe që keni shpërfillur shpalljet e Tij.” 6:93

Kështu pra, dënimi i varrit është konfirmuar në Sunnet, në Kur´an dhe sipas konsensusit të myslimanëve. Aspekti sipërfaqësor i përmendjes së dënimit të varrit në Kur´an, është pothuajse i kategorisë së qartë dhe të drejtpërdrejtë të argumenteve, siç edhe e kuptuam në dy ajetet e lartpërmendura.”

 

Cili është vendi i fëmijëve të vdekur?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua Erkanul-Islam nr. 57

http://www.ibnothaimeen.com/all/books/article_17973.shtml

 

Pyetje: “Cili është vendi i fëmijëve të myslimanëve dhe fëmijëve të kufarëve të cilët vdesin të vegjël?”

Përgjigje: “Vendi i fëmijëve të besimtarëve është Xheneti, ngase ata shkojnë me prindërit e tyre. Allahu i Lartësuar thotë:

وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ

“Ne do t’i bashkojmë besimtarët e vërtetë me ata pasardhës të tyre që i ndjekin në besim dhe nuk do t’u pakësojmë asgjë nga shpërblimi për veprat e tyre. Çdo njeri është peng i veprave të veta.” 52:21

Sa i takon fëmijëve që janë edukuar nga prindërit të cilët nuk janë myslimanë, mendimi më i saktë është të themi se Allahu e di më së miri se çfarë do të kishin vepruar ata.

Në këtë jetë, ata kanë të njëjtin gjykim si prindërit e tyre, por në lidhje me gjykimin mbi ta në botën tjetër, Allahu i Lartësuar e di më mirë se çfarë do të kishin vepruar ata po të kishin jetuar. Kjo është diçka për të cilën ka folur Profeti salallahu alejhi ue selem, që ceket në Sahihun e Buhariut (1384). Allahu e di më së miri se cili është vendi i tyre në Ahiret.

Në fakt, kjo nuk është diçka që është e rëndësishme për ne. Gjëja më e rëndësishme për ne është gjykimi mbi ta në jetën e kësaj bote. Gjykimi mbi ta – kam për qëllim për fëmijët e jobesimtarëve – është se ata kanë gjykimin e prindërve të tyre. Ata nuk duhen të pastrohen, nuk mbështillen me qefin, nuk u falet namazi i xhenazes dhe nuk varrosen në varret e myslimanëve.”

 

Dënimi dhe shpërblimi i njeriut në varr: trupit, shpirtit apo të dyjave së bashku?!

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Mexhmu’ Fetaua ue Rasail”, pyetja 152.



Pyetje: “Dënimi në varr, a i ndodh trupit apo shpirtit?”

Përgjigje: “Në parim, kjo ndëshkimi i ndodh shpirtit, ngase gjykimet që i përkasin jetës pas vdekjes (jetës në varr), kanë të bëjnë me jetën e shpirtit. Trupi është një copë mishi që shkatërrohet. Prandaj, trupi nuk ushqehet në mënyrë që të mbetet ashtu siç është. Por, atë e hanë gjallesat e tokës. Mirëpo, Shejkhul-Islam Ibn Tejmije (Allahu e mëshiroftë!) ka thënë: “Ka mundësi që shpirti të lidhet me trupin dhe të dënohet apo shpërblehet në atë formë.” Gjithashtu, një mendim tjetër i Ehlus-Sunnetit, thotë se, dënimi apo ndëshkimi në varr i ndodh trupit e jo shpirtit. Për argument, kanë atë se, kur janë hapur disa varre, në trupat e të varrosurve janë parë shenja nga ndëshkimi i Allahut. Gjithashtu, disa varre kur janë hapur, në trupat e tyre janë parë shenja të mirësive dhe shpërblimit të Allahut për ta. Më kanë treguar disa njerëz se, në këtë qytet që po jetojmë në ‘Unejze, disa punëtorë derisa po gërmonin tokën për të ndërtuar portat në hyrje të qytetit, kishin hasur në njerëz të varrosur! Qefinin e tyre e kishte ngrënë toka, ndërsa trupat e tyre ishin aq të njomë dhe toka nuk i kishte dëmtuar aspak! Më është thënë se, mjekra e njërit prej tyre ishte ende e lyer me kanë dhe i vinte era parfum edhe më e mirë se ajo e miskut! Kështu që, ata u ndalën së punuari, shkuan tek njëri prej dijetarëve dhe e pyetën në lidhje me këtë ngjarje, kurse ai iu kishte përgjigjur: “Lëreni ashtu siç është, dhe largohuni nga aty, zhvendosni punët më larg nga ai vend.”

Duke u bazuar në këto që i cekëm më lartë, dijetarët thonë se, ka mundësi që shpirti të lidhet/futet në trup dhe pastaj dënimi eventualisht shpërblimi të jetë për të dyja së bashku. Ajo që mbështet këtë mendim, është edhe hadithi i Profetit salallahu alejhi ue selem, në të cilin thotë:

إن القبر ليطبق على الكافر حتى تختلف أضلاعه

“Me të vërtetë, varri ngushtohet për jobesimtarin saqë, edhe brinjët i ndërthuren në njëra-tjetrën.”

Ky hadith, është argument se, ndëshkimi ndodh mbi trupin, ngase brinjët janë në trup, dhe Allahu e di më së miri!”

 

Varja e fotografive në mure

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: el-Mexhmu eth-Themin (1/201).

 

 Pyetje: Çfarë është gjykimi që të varen fotografitë në mur?

Përgjigje: Është e ndaluar varja e fotografive në mur, sidomos nëse ato janë të mëdha. Kjo vlen edhe nëse është vetëm një pjesë e trupit ose kokës. Është e qartë se qëllimi i imazheve është nderimi. Burimi i idhujtarisë është mu ky ekzagjerim për të cilin Ibni Abbasi foli kur ai ceki statujat të cilat populli i Nuhit i adhuronin:

 

“Ato ishin emra të njerëzve të drejtë. Ata i vizatuan ata për tu´a kujtuar veteve të tyre adhurimin. Pas një kohe të gjatë, ata filluan t’i adhurojnë ato.” (El-Buhari 4920)

 

Dita e Fundit -Besimi në Ringjalljen-

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Sherh Thalathetil-Usul” (Kapitulli mbi Ditën e Fundit)



(Shpjegim…)

Dita e Fundit është Dita e Gjykimit. Në këtë Ditë njerëzit do të ringjallen për të dalë para Allahut, në mënyrë që të marrin shpërblimin për veprat e tyre. Kjo ditë, është quajtur me këtë emër sepse nuk ka ditë tjetër pas kësaj dite. Këtë Ditë banorët e Xhenetit do të hyjnë Xhenet dhe banorët e Xhehenemit do të hyjnë në Xhehenem.

Besimi në Ditën e Fundit përfshin tri çështje:

1 ) Besimi në Ringjalljen.
2 ) Besimi në Gjykimin dhe Shpërblimin.
3 ) Besimi në Xhenetin dhe Xhehenemin dhe se ato janë vendbanimet e përhershme të krijesave.

E para: Besimi në Ringjalljen.

Kjo do të thotë se të vdekurit do të jetojnë përsëri, pasi i është fryre surit (burisë) për të dytën herë. Në këtë fazë, njerëzit do të ngrihen nga varret e tyre dhe do të dalin para Zotit të krijesave. Ata do të jenë të zbathur, të zhveshur dhe pa bërë synet. Allahu Te’ala ka thënë:

يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاء كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُ وَعْدًا عَلَيْنَا إِنَّا كُنَّا فَاعِلِينَ

“Atë Ditë, Ne do të palosim qiellin, ashtu siç paloset letra e librit. Ashtu siç e filluam krijimin e parë, do ta përsërisim atë. Ky është premtimi Ynë. Ne do ta bëjmë këtë me të vërtetë.” 21:104

Ringjallja është një e vërtetë reale që është konfirmuar nga Libri i Allahut, Sunneti dhe konsensusi i myslimanëve. Allahu Te’ala ka thënë:

ثُمَّ إِنَّكُمْ بَعْدَ ذَلِكَ لَمَيِّتُونَ {15} ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تُبْعَثُونَ

“Mandej, pas kësaj ju do të vdisni, pastaj, ju me siguri që do të ringjalleni në Ditën e Kiametit.” 23:15-16

Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

يُحْشَرُ النَّاسُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حُفَاةً عُرَاةً غُرْلًا

“Në Ditën e Gjykimit njerëzit do të ringjallen këmbëzbathur, të zhveshur dhe të pa bërë synet.” Buhariu dhe Muslimi

Myslimanët janë të bashkuar në thënien se njerëzit do të ringjallen. Gjithashtu, urtësia e Allahut është që këto krijesa të kenë një cak përfundimtar. Nga atje, Allahu do t’i shpërblejë njerëzit dhe xhinët sipas sheriatit me të cilin kanë qenë të urdhëruar të punojnë ata. Allahu Te’ala ka thënë:

أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ

“Mos vallë, keni menduar që Ne ju kemi krijuar kot dhe që nuk do të ktheheshit te Ne (për t’ju gjykuar)?!” 23:115

Ai i tha Profetit të Tij salallahu alejhi ue selem:

إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَى مَعَادٍ قُل رَّبِّي أَعْلَمُ مَن جَاء بِالْهُدَى وَمَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ

“Me të vërtetë, Ai që ta ka urdhëruar ty (Muhamed) Kuranin, do të të kthejë në vendin e caktuar (në Mekë). Thuaj: “Zoti im e di mirë se kush sjell udhëzim të drejtë dhe kush është në humbje të qartë.” 28:85

 

Kush do të jetë burri i gruas në Xhenet, nëse burri i saj është prej banorëve të Xhehenemit?


Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Përgatiti: Stafi “perlat-muslimane.com”

 

Pyetje: “Ne e dimë se Allahu ka përgatitur Hurel-‘Ain (hyritë) për robërit e Tij besimtarë në Ditën e Gjykimit në Xhenet.

Mirëpo, nëse është një grua besimtare të cilën Allahu e fut në Xhenet me mëshirën e Tij, ndërsa burri i saj ka qenë person i keq në këtë botë dhe prandaj nuk hynë në Xhenet, atëherë kush do të bëhet burri i saj në këtë Ditë? Ju lutem të na shpjegoni këtë, Allahu ju shpërbleftë!”

Përgjigje: “Përgjigjen e kësaj pyetje e marrim nga përgjithësimi i Fjalës së Allahut Te’ala:

وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ {31} نُزُلًا مِّنْ غَفُورٍ رَّحِيمٍ {32}

“Atje do të keni çfarë t’ju dëshirojë zemra dhe çfarë të kërkoni, dhuratë e pasur prej Falësit dhe Mëshirëplotit.” 41:31-32

Gjithashtu edhe nga ajeti tjetër:

وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ وَأَنتُمْ فِيهَا خَالِدُونَ

“Aty do të ketë çfarë t’ju dojë shpirti dhe gjithçka që ta kënaq syrin; atje do të qëndroni përgjithmonë.” 43:71

Prandaj, nëse një  grua  është nga  banorët e Xhenetit dhe nuk ka qenë e martuar – apo burri  i saj nuk do të jetë nga banorët e Xhenetit,– në Xhenet ka meshkuj të cilët nuk kanë qenë të martuar në këtë botë, e të cilët do të kenë gra prej hyrive dhe gra nga gratë e kësaj bote, nëse ata dëshirojnë. Prandaj, ne themi në lidhje me gruan se nëse ajo nuk ka burrë apo ka pasur burrë në këtë jetë, mirëpo ai nuk është nga banorët e Xhenetit, e nëse ajo dëshiron të martohet, ajo duhet ta ketë atë që ajo e dëshiron, sipas kuptimit të përgjithshëm të këtyre ajeteve. Megjithëse tani për tani nuk më kujtohet ndonjë argument specifik në lidhje me këtë çështje. Allahu e di më së miri.”

 

Furnizimi dhe martesa janë të shkruara në Leuhi Mahfudh

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: Fetaua Erkanul-Islam, faqe 125.



Pyetje: “A janë të shkruara në Leuhi Mahfudh (Pllakën e Ruajtur) furnizimi dhe martesa?”

Përgjigje: “Gjëja e parë që Allahu krijoi, ishte lapsi. Pastaj e urdhëroi atë që të shkruaj çdo gjë që do të ndodh deri në Ditën e Gjykimit. Në një hadith autentik, i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem thotë:

أول ما خلق الله القلم ، فقال له : اكتب ، قال : رب ، وماذا أكتب ؟ قال : اكتب مقادير كل شيء حتى تقوم الساعة

“Gjëja e parë që Allahu ka krijuar është lapsi. Pastaj Ai i tha atij: “Shkruaj!” Ai (lapsi) tha: “Çfarë të shkruaj?” –Allahu tha: “Shkruaj përcaktimet e çdo gjëje deri sa të bëhet Kiameti.”[1]

Në mënyrë të ngjashme është konfirmuar nga Profeti salallahu alejhi ue selem se fëmija në barkun e nënës, pasi ti mbushë katër muaj, atij i vjen një engjëll i cili ia sjell shpirtin, pastaj shkruan furnizimin e tij, jetëgjatësinë, veprat e tij dhe se a do të jetë i lumtur apo jo. Furnizimi është i shkruar dhe i caktuar në pajtim me mënyrë veprimin e njeriut (duke i paraprirë dija e Allahut se çfarë do të veproj ai njeri në të ardhmen (v.p.)), as nuk pakësohet e as nuk shtohet. Allahu Te’ala ka thënë:

هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِن رِّزْقِهِ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ

“Ai jua ka bërë Tokën të përdorshme, andaj ecni nëpër viset e saj dhe ushqehuni me atë, që ju ka dhënë Ai. Si të ringjalleni, do të ktheheni tek Ai.” 67:15

Prej mënyrës së veprimeve është edhe ruajtja e lidhjeve familjare dhe bindja ndaj prindërve. E njëjta gjë është edhe me frikën ndaj Allahut. Allahu Azze ue Xhel ka thënë:

فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَأَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِّنكُمْ وَأَقِيمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ ذَلِكُمْ يُوعَظُ بِهِ مَن كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا {2} وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا 

“Dhe, kur të mbushet afati i caktuar, i mbani ato si i ka hije ose ndahuni me to në mënyrë të pëlqyeshme. Merrni dy dëshmitarë të ndershëm prej jush dhe jepni dëshminë tuaj para Allahut! Kjo është këshillë për ata që i besojnë Allahut dhe Ditës së Fundit. Atij që i frikësohet Allahut, Ai do t’i gjejë rrugëdalje (nga çdo vështirësi) dhe do t’i japë furnizim prej nga nuk e pret. Allahu i mjafton kujtdo që mbështetet tek Ai. Allahu e përmbush me siguri vendimin e Tij dhe për çdo gjë Ai ka caktuar masë.” 65:2-3

Mos thoni se furnizimi është i caktuar-i kufizuar dhe këtë ta merrni arsye që të mos veproni për të arritur gjërat në jetë. Ngase kjo i shërben mosarritjes së gjërave dhe dështimit të njeriut në çështje.

Ashtu sikurse furnizimi është i shkruar dhe i caktuar në përputhje me mënyrën e të vepruarit, e njëjta gjë ndodh edhe me martesën. Secilit njeri i është caktuar dhe shkruar se me kë do të martohet – dhe asgjë nuk është e fshehur për Allahun Te’ala (sepse Allahu e ka ditur se çfarë do të ndodhë (v.p.)).

[1] Ahmedi (5/317).

 

Domethënia e Fjalës së Allahut: “Librin e ruajtur”

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Kaulul-Mufid (2/36)



Allahu Te’ala ka thënë:

فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ

“…në Librin e ruajtur.” 56:78

Komentuesit e Kuranit kanë dy mendime në lidhje me këtë libër:

1 – Kjo është Pllaka e Ruajtur, në të cilin Allahu ka shkruar gjithçka (Leuhi Mahfudh).

2 – Librat të cilët engjëjt i kanë në duart e tyre. Këtë mendim e ka Ibn-ul-Kajim.

Mirëpo, këtë gjë e sqaron ajeti në të cilin Allahu Te’ala ka thënë:

كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ فَمَن شَاء ذَكَرَهُ فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ بِأَيْدِي سَفَرَةٍ

“Mos vepro ashtu! Në të vërtetë, ky (Kuran) është këshillë, pra, kush të dojë, le të marrë këshillë! Ai ndodhet në Faqe të nderuara, të lartësuara, të pastra, në duart e shkruesve (engjëj).” 80:11-15

Fjalët e Tij “…në duart e shkruesve” na bën të kuptojmë se qëllimi është për librat të cilët engjëjt i kanë në duart e tyre.

 

Froni (Arshi) u krijua para lapsit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Kaulul-Mufid (2/431)



Siç duket Imam Muhamed bin Abdil-Vahab (Allahu e mëshiroftë!) beson se lapsi është i krijuar i pari. Por mendimi më i saktë është se lapsi nuk është krijimi i parë. Kjo është konfirmuar tek Buhari se Profeti صلى الله عليه و سلم ka thënë:

كان الله ولم يكن شيء غيره وكان عرشه على الماء وكتب في الذكر كل شيء وخلق السماوات والأرض

“Allahu ka qenë dhe nuk ka ekzistuar asgjë përpos Atij dhe Froni (Arshi) i Tij ka qenë mbi ujë. Pastaj, shkroi në ‘libër’ fatin e çdo gjëje, e më pas krijoi qiejt e tokën.” Buhari (4/387)

Kjo radhitje është e qartë. Prandaj, nuk ka asnjë dyshim se lapsi u krijua pas Fronit. Transmetimi i cili nënkupton se lapsi është krijuar së pari, ka për qëllim gjërat që janë të dukshme për ne (gjë që nuk e përfshin arshin). Prandaj, themi se Froni i Allahut është krijuar para qiellit dhe tokës, ndërsa lapsi konsiderohet pjesërisht krijimi i parë.

 

 

Shërimi i dyshimeve në fe

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/WAZJGpEo3eE



Pyetje: “Unë jam një vajzë që shpeshherë zgjohem natën, dhe thyhem në zemër kur dëgjoj disa prej ajeteve paralajmëruese dhe ajeteve të cilat na japin shpresë për hyrjen në Xhenet. Jo rrallëherë unë qaj e qaj me të madhe.

Pasha Allahun, unë i dua njerëzit të cilët janë të dhënë pas fesë dhe adhurimeve, ndërsa i urrej mëkatarët. Unë nuk jam prej atyre vajzave të cilat humbin kohën e tyre duke shikuar televizorin, apo që janë të dhëna pas leximit të gazetave e revistave të ndryshme. Pra, nuk jam prej këtij lloji të femrave. Por, problemi im është që në disa kohë unë kaplohem nga ndjenja të çuditshme. Veçanërisht kur jam duke u falur apo kur lexoj Kuran. Ndjej se brendia ime më ngushton për së tepërmi dhe se diçka e pakuptimtë më shtrëngon në gjoks. Shejtani më fut dyshime të shumta, më bën t’i bëj pyetje vetvetes sime dhe të gjej përgjigje nga më të ndryshmet! Të gjitha këto kanë të bëjnë me fenë.

Në raste kur më ndodh kjo, unë ngrihem dhe kërkoj mbrojtjen e Allahut nga shejtani i mallkuar shumë herë. Mirëpo, shejtani vazhdimësi shejtani më bën të ndjehem e tillë. Nuk po mund që të çlirohem nga kjo gjendje, gjë e cila më bën që ndonjëherë të lë edhe adhurimin të cilin jam duke e kryer.

Tani, i nderuari Shejkh, unë po frikësohem për së tepërmi që shejtani të më mund mua, dhe të më bëj mua të lëkundur në fenë dhe besimin tim! Cila është rruga që të shpëtoj nga kjo gjë? Më këshillo Allahu të dhëntë sukses në të dy botët. Allahu na bashkoftë neve, juve dhe të gjithë myslimanëve në Xhenet!”

Përgjigje: “Realiteti është se këto janë vesvese, të cilat kanë ardhur si shkak i diçkaje dhe të cilat kanë shërim.

Nuk ka dyshim se ato (vesveset) janë sëmundje, të cilat kanë nevojë për ilaç. Kjo sëmundje ka ardhur si rezultat i diçkaje. Dhe shkaku është se: Kur shejtani sheh nga njeriu përqendrim në fenë e Allahut, atëherë ai mundohet që nëpërmjet të çdo forme ta largoj atë nga rruga e Allahut.

Thotë Allahu Tebarke ue Te’ala në lidhje me Shejtanin:

قَالَ فَبِمَا أَغْوَيْتَنِي لأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ {16} ثُمَّ لآتِيَنَّهُم مِّن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَانِهِمْ وَعَن شَمَآئِلِهِمْ

“Ai tha: “Për shkak se Ti më flake tej, unë do t’u zë pritë njerëzve në rrugën Tënde të drejtë e do t’u qasem atyre nga përpara dhe nga mbrapa, nga e djathta dhe nga e majta”.” 7:16-17

Armiku yt ta zë pritën në rrugën e drejtë të Allahut dhe të vije nga çdo anë; padyshim se ai dëshiron që të të shkatërroj e të humbas në tërësi. Mirëpo, dije se shejtani u vjen njerëzve të drejtë, qofshin ata burra apo gra. Ndërsa, atij që nuk është në rrugën e drejtë, ndërsa për atë që nuk është i tillë, shejtani nuk ka punë me të! Nuk i afrohet asnjëherë. Prandaj, i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue alihi ue selem ka thënë, atëherë kur sahabët iu ankuan (në lidhje me vesveset e tilla): “A e gjeni veten tuaj në këtë?” Ata i thanë: “Po o i Dërguar i Allahut.” Ai tha: “Kjo është shenjë e imanit të sinqertë.”

E sinqerta e diçkaje do të thotë se ajo është e pastër, e cila nuk është e përzier me asgjë. Dhe i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue alihi ue selem tha se kjo është shenjë e imanit të sinqertë. Që do të thotë se, shenjë e imanit të pastër, dhe kjo nënkupton se ekzistojnë edhe dyshime. Mirëpo, besimtari e largon këtë gjë nga vetja e tij. Dhe kur të pyetet se, a beson një gjë të caktuar (nga dyshimet që i vijnë njeriut në çështje të fesë (v.p.)), ai thotë: në asnjë mënyrë dhe kërkoj mbrojtjen e Allahut! Unë iki nga kjo gjë ashtu sikurse iki nga ujku apo edhe më larg. Këtë e thotë njeriu edhe pse shejtani i fut atij dyshime. I Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem tha se, kjo është shenjë e imanit të sinqertë.

I Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem tregon për dy ilaçe në këtë aspekt. Apo ndryshe mund të themi se, ka një ilaç të përbërë nga dy komponentë. E para është që, të kërkimi i mbrojtjes nga Allahu prej shejtanit të mallkuar. Dhe e dyta, është mohimi dhe refuzimi i dyshimit. Njeriu duhet të qëndroj larg këtyre gjërave dhe të merret me punët dhe adhurimet e tij. Kështu largohen dyshimet.

“Të kërkosh mbrojtjen e Allahut”, do të thotë që këtë gjë ta thuash me bindje të plotë dhe të jesh i bindur se ti ke nevojë për Allahun, duke e ditur se vetëm Allahu mund të të ndihmojë dhe askush e asgjë tjetër. Kështu pra thua: “Kërkoj mbrojtjen e Allahut nga shejtani i mallkuar.”

E dyta është që, njeriu ta refuzojë dhe ta mohoj dyshimin që i vije. Lëre këtë dyshim dhe bëhu/ndjehu kinse nuk ka ndodhur asgjë. Kështu largohen dyshimet.

Tregohet se disa prej jahudive i thanë dikujt prej ensarëve: “Ne nuk kemi dyshime/vesvese përgjatë lutjeve tona.” Do të thotë se, ne nuk mendojmë gjëra të tjera kur falemi. Ensarët i treguan Ibn Mes’udit apo Ibn Abbasit radijallahu anhuma se ne nuk mendojmë gjëra (nuk kemi dyshime) në namaz. Ai tha: “E vërtetë! Çfarë ka të bëj shejtani me zemrën e prishur?!” Realisht, çfarë ka të bëj me zemra të tilla? Asgjë. Kur të jetë zemra e prishur nuk ka se çfarë të shkatërrohet në të. Por, kur të jetë zemra e fortë me përmendje ndaj Allahut, nënshtrim dhe frikë ndaj Tij, atëherë shejtani sulmon.

Prandaj, i them pyetëses: Allahu të begatoftë në adhurimin dhe veprat tuaja, dhe se ti duhesh të refuzosh dhe t’i mohosh në formë të plotë gjërat e tilla, harroji ato dhe kërko mbrojtjen e Allahut nga shejtani i mallkuar. Pastaj, dije se kjo nuk të dëmton ty asgjë, ngase i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem tha: “Kjo është shenjë e imanit të sinqertë.” Falënderoje Allahun për këtë mirësi, se këto dyshime shqetësuese e frikësuese nuk na dëmtojnë ne dhe falënderimi i takon Allahut.

Allahu na forcoftë në fenë e tij neve dhe juve!”

 

Pastrimi gjatë periudhës menstruale

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_850.shtml



Pyetje: “A është e lejuar që femra pastroj trupin dhe flokët para përfundimit të periudhës së saj mujore, sepse ajo nuk mund të tolerojë që të ketë papastërti në trupin e saj derisa të përfundoj periudha mujore?”

Përgjigje: “Po. Ajo mund të pastroj tërë trupin dhe flokët saj.

Nëse ajo është bërë xhunub, atëherë është e rekomandueshme që ajo të pastrohet, edhe pse ky pastrim nuk ka ndonjë peshë, ngase ajo nuk mund të falet para përfundimit të periudhës mujore. Porse pastrimi në këtë gjendje, është i rekomandueshëm në mënyrë që ajo të largoj nga trupi mbetjet e xhunubllëkut.

Dua të theksoj një gjë ngase kam frikë që mund të keqkuptohet, çështja është nëse gruaja është gjatë periudhës menstruale se, a e ka të lejuar të ketë marrëdhënie intime?!

Edhe pse ky keqkuptim nuk ka ndonjë bazë, themi se, femra mund të bëhet xhunub edhe nga ndonjë ëndërr. Nëse asaj i ndodh një gjë e tillë dhe sheh se ka ejakuluar, atëherë ajo e ka të detyrueshme që të pastrohet[1] sikurse edhe mashkulli. E njëjta gjendje është edhe nëse gruaja ka pasur marrëdhënie intime me burrin e saj para fillimit të periudhës menstruale, dhe para se të pastrohet nga xhunubllëku ka filluar t’i rrjedh gjaku. Edhe për këtë rast themi se ajo më mirë është që të pastrohet nga xhunubllëku edhe pse është me menstruacione.

Gjithashtu, është e mundur që burri i saj të ketë me të paraloja përveç marrëdhënieve intime, gjë e cila është e lejuar edhe pse ajo ka periudhën e saj mujore, dhe në rast se ajo ka ejakuluar, atëherë i themi asaj që është e pëlqyeshme që të pastrohet para se t’i përfundojë periudha e saj mujore.

Në këto tre mënyra gruaja mund të arrijë mund të jetë xhunub edhe atëherë kur ajo ka periudhën e saj mujore.”

 

Gusël pa abdes

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Lika’ati ma’a esh-Shejkhejn”

Pyetësi: Abdullah et-Tajjar, (2/106)

 

Pyetje: “A është e mjaftueshme për të marrë gusël pa marrë abdes?”

Përgjigje: Po, kjo është e mjaftueshme sepse Allahu thotë:

“Nëse jeni xhunub, atëherë pastrohuni!” (El-Maide, 06)

Allahu në këtë ajet nuk e përmend abdesin. Megjithatë, është mirë nëse merr abdes së pari, pastaj lanë flokët tri herë dhe pastaj lanë tërë trupin.

Pyetje: “Nëse bëjmë vetëm gusël, a duhet të shpërlajmë gojën dhe hundën?”

Përgjigje: “Po, duhet.”

 

 

A konsiderohet gruaja e pastër nëse është pastruar duke qenë e detyruar?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh el-Mumti’ ‘ala zad el-Mustakni’ volumi 12, kapitulli mbi martesën, faqe 3045.

 

Nëse gruas i përfundon gjakderdhja pasi të ketë lindur dielli dhe ajo nuk dëshiron të pastrohet deri sa ta falë namazin e drekës, ndërsa burri e pret me vështirësi që ajo të pastrohet dhe të ketë marrëdhënie seksuale me të. Gruaja i përgjigjet, se nuk e ka obligim të pastrohet përveç kur të fal namazin. Në këtë rast, burri mund ta detyroj gruan që të pastrohet.

Nëse gruaja pastrohet për shkak se detyrohet nga burri i saj, dhe pastrohet jo me dëshirë, a konsiderohet e pastër duke pasur parasysh se ajo nuk e ka pasur nijet pastrimin?

Ajo nuk konsiderohet e pastër sa i përket vet asaj. Që do të thotë se, në qoftë se ata nuk bëjnë marrëdhënie seksuale për çfarëdo arsye (edhe pse e kishin nijet të bënin), ajo me atë pastërti nuk mund të fal namaz dhe e ka obligim që të pastrohet edhe njëherë. Ndërsa, pastërtia që ajo e bëri ngase ishte e detyruar nga burri, merret parasysh nëse ata kanë marrëdhënie seksuale, sepse kundrejt burrit, gjykimi nga ai është sipas asaj që duket dhe është sipërfaqësore; që në këtë rast sipërfaqësorja dhe e dukshmja është se ajo është pastruar, ndërsa në rastin e parë veprimi (namazi) ndërlidhet me nijetin që e ka pasur gjatë pastrimit.

 

Gjykimi për gjakun e gruas pas një dështimi, dhe fryti nuk ishte akoma krijesë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika’ati ma’a esh-Shejkhejn, pyetjet e shtruara nga Abdullah et-Tejjar (2 / 142)

 

Pyetje: Nëse një grua ka një dështim (ndërprerje e parakohshme e barrës), dhe ajo që doli jashtë akoma nuk ishte bërë një krijesë. Çfarë është gjykimi për gjakun që del nga ajo?

 

Përgjigje: Gjaku nuk konsiderohet gjak mestruacionesh e as gjak-nifasi, dhe kjo nuk e parandalon nga namazi apo të ngjashme.

 

Mbajtja e fotove si kujtim

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: el-Mexhmu eth-Thamin (1/200)

 

Pyetje: Çfarë  është gjykimi i të mbajturit fotografitë si kujtim?

Përgjigje: Është e ndaluar që të ruhen fotografitë si kujtim. Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka treguar se engjëjt nuk hyjnë në shtëpitë në të cilat ka fotografi. Kjo dëshmon se është e ndaluar mbajtja e fotografive në shtëpi – dhe nga Allahu kërkohet ndihmë.

 

 

A e prish vjellja abdesin?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)
Burimi: http://youtu.be/bI5FLyxad3w



Pyetje: A e prish vjellja abdesin?

Përgjigje: “Thënia e saktë, është që vjellja nuk e prish abdesin, pa e marrë parasysh se a është shumë apo pak. Themi kështu, sepse nuk ka argument se vjellja e prish abdesin. Ky është një rregull shumë me rëndësi si për nxënësin e dijes ashtu edhe për të tjerët.

Rregulli thotë se: “ai veprim për të cilin ka argument, nuk mund të anulohet përveçse me argument të kundërt”. Dhe nuk kemi ndonjë argument nga Profeti salallahu alejhi ue selem se vjellja e prish abdesin. Të njëjtën gjë e themi edhe në rast të plagëve; edhe në rast se nga plaga del gjak shumë, kjo nuk e prish abdesin.

 

Përveç urinës, nevojës së madhe dhe gazrave, asgjë tjetër që del nga trupi i njeriut nuk e prish abdesin.

Gjithashtu, abdesin e prish, çdo gjë që del nga vendi i nevojës së madhe dhe urinës qoftë gjak apo diç tjetër.”

 

Fillimi dhe përfundimi i periudhës menstruale

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fet´h Dhil-Xhelali uel-Ikram (1/686-687)



Dijetarët nuk janë dakord në këtë çështje. Disa thonë se periudha menstruale ka një moshë të caktuar nga e cila fillon, dhe ka një moshë të caktuar ku përfundon. Ata thonë se, periudha menstruale fillon në moshën nëntë vjeçare dhe se gjaku para kësaj moshe nuk është gjak menstrual. Gjithashtu thonë se kjo periudhë mbaron në moshën pesëdhjetë vjeçare dhe se gjaku pas pesëdhjetave nuk është gjak menstrual edhe nëse është i njëjtë sikurse gjaku menstrual. Në këtë rast, ajo është e obliguar të falet e të agjërojë. Megjithatë mendimi më i saktë, është se periudha menstruale nuk ka limit moshe. Allahu Te’ala thotë:

وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذًى

“Të pyesin ty (Muhamed) për të përmuajshmet e femrave. Thuaju: “Ajo është gjendje e dëmshme”.” 2:222

Allahu e përmendi periudhën menstruale por pa e kufizuar atë. Edhe Sunneti e ka përmendur në të njëjtën mënyrë. Të kufizosh diçka që është përmendur e pakufizuar në Kuran dhe në Sunnet është e pamundur, ngase kjo gjë kërkon argument, e në mungesë të argumentit, çështja mbetet se, nuk ka periudhë të caktuar për përkufizimin e periudhës menstruale.

 

 

Gjykimi për t’i pastruar duartë dhe fytyrën me sapun gjatë abdesit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ Fetaua ue Rasail Shejkh Ibn Uthejmin (4/151)

 

Pyetje: “Çfarë është gjykimi për t’i larë me sapun duart dhe fytyrën gjatë abdesit?”

Përgjigje: “Nuk është ligjësuar larja e duarve dhe fytyrës me sapun gjatë abdesit. Kjo është teprim. Është konfirmuar se Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

هلك المتنطعو

“Janë shkatërruar ata që e teprojnë (shkojnë në ekstrem)”- e tha tri herë.

Po, në qoftë se duart janë të papastra dhe papastërtitë nuk largohen vetëm nëse përdorë sapunin ose detergjente tjera pastrimi,nuk ka të keqe nëse vepron kështu.

Megjithatë, në qoftë se nuk është gjendja e tillë, përdorimi i sapunit në këtë rast është një ekzagjerim dhe një risi. Kështu që kjo nuk duhet bërë.”

 

A konsiderohet udhëtar ai i cili para udhëtimit u jep mes’h çorapeve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ Fetaua ue rasail Shejkh Ibn Uthejmin (4/175)



Pyetje: “Nëse një person ka filluar t’i japë mes´h çorapeve të tij kur ishte në shtëpi dhe më pas udhëtoi, a duhet të vazhdojë t’i japë mes´h çorapeve aq sa i lejohet udhëtarit, apo si duhet vepruar në këtë rast?”

Përgjigje: “Nëse ai filloi t’u japë mes´h çorapeve kur ishte në shtëpi dhe më pas udhëtoi, ai duhet të vazhdojë t’u japë mes´h çorapeve aq sa i lejohet udhëtarit t’u japë mes´h çorapeve, sipas mendimit më të saktë. Disa prej dijetarëve kanë përmendur se ai duhet t’u japë mes´h aq kohë sa personi i cili është në shtëpi, por mendimi më i saktë është ai që e theksuam më lartë.

Arsyeja për këtë është se ka kohë të mes´hut ende për të dhe pastaj ai është nisur për në udhëtim, kështu që ai numërohet si një udhëtar, të cilit i lejohet t’u japë mes´h çorapeve tre ditë.

Është përmendur nga Imam Ahmedi (Allahu e mëshiroftë!) se ai këtë mendim e konsideronte të jetë më i sakti, pasi ai fillimisht ishte i mendimit se duhet të vazhdojë t’u japë mes´h ashtu sikurse ishte në shtëpi e jo si udhëtar, mirëpo më pas ai e ndryshoi mendimin.”

 

A është obligim të thuhet Bismilah para abdesit?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu Fetaua ue rasail Shejkh Ibn Uthejmin (4/116-117)



Pyetje: “A është e detyrueshme që të themi “Bismilah” para se të marrim abdes?”

Përgjigje: “Nuk është e detyrueshme të thuhet Bismilah para se të marrësh abdes, por është Sunnet. Hadithi i cili ka ardhur në lidhje me këtë, është i dyshimtë, se a është i saktë apo jo.

Imam Ahmedi ka thënë: “Nuk ka hadith që është i saktë në lidhje me këtë.” Kjo fjalë zë vendin e vet edhe më shumë kur dihet se Imam Ahmedi ka qenë prej dijetarëve të mëdhenj të hadithit dhe i cili ka ditur shumë hadithe përmendësh.

Nëse ai thotë se nuk ka ardhur asnjë hadith i saktë në lidhje me këtë, ndjehemi të pasigurt në lidhje me saktësinë e haditheve të transmetuara në këtë çështje.

Ndërsa, askujt nuk i lejohet që t’i obligojë robërit e Allahut me diçka që nuk është konfirmuar nga Profeti salallahu alejhi ue selem. Për këtë arsye, unë them se të thuhet “Bismilah” para abdesi, kjo është Sunnet.

Ndërsa, ai i cili beson se hadithi është autentik, duhet të veprojë sipas tij dhe të besojë se është e detyrueshme të thuhet Bismilah, sepse Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

لا وضوء لمن لم يذكر اسم الله عليه

“Nuk ka abdes ai i cili nuk e ka përmendur emrin e Allahut (para abdesit).”

Ky është një mohim i abdesit të vlefshëm. Prandaj, ata që besojnë në saktësinë e këtij hadithi, e kanë të obligueshme që të thonë “bismilah” para se të marrin abdes.”

 

 

Urinimi pas orgazmës

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: Nurun ‘ale-Derb (46 A)



Pyetje: “A konsiderohet njeriu i pastër nëse ai pastrohet menjëherë pas orgazmës, por që nuk ka urinuar para pastrimit? Unë kam dëgjuar se nuk duhet të pastrohemi nga xhunubllëku deri sa të urinojmë.”

Përgjigje: “Kjo nuk është e vërtetë. Nëse jeni pastruar menjëherë pas orgazmës edhe nëse nuk keni urinuar, është arritur qëllimi i duhur. Allahu Subhaneu ue Te’ala ka thënë:

وَإِن كُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُواْ

“Nëse jeni të papastër (xhunub), atëherë pastrohuni (duke u larë krejtësisht)!”5:6

Pra, urinim pas raportit seksual nuk është kusht që pastrimi të jetë i vlefshëm. Megjithatë, për nga aspekti mjekësorë, është më mirë që njeriu të urinoj pas raportit seksual, në mënyrë që të mos mbetet diçka nga sperma në traktin urinar. Dhe se, gjatë urinimit ato dalin. Prandaj thuhet se duhet urinuar pas raportit seksual qoftë edhe nëse del një pikë e vetme. Mirëpo, kjo nuk kusht që pastrimi të jetë i vlefshëm.”

 

 

A prishet abdesi nga të fiktë dhe gjumi?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ Fetaua ue Rasail Shejkh Ibn Uthejmin (4/200-201)

 

Pyetje: “A prishet abdesi i një personi nëse atij i bie të fikët?”

Përgjigje: “Po, kjo e prish abdesin, sepse kur një personi i bie të fikët, ai humb mendjen më shumë se sa ai që është në gjumë të thellë. Ai që është në gjumë të thellë, nuk e di nëse ai ka lëshuar gazra apo jo, gjë e cila ia prish abdesin.

Mirëpo, nëse njeriu fle në gjumë të lehtë,- apo thënë është gjysmë i zgjuar- ai e dinë nëse ka lëshuar gazra apo jo. Kështu që ky lloj i gjumit nuk e prish abdesin, pavarësisht nëse personi fle shtrirë apo ulur, pa e marrë parasysh nëse është i mbështetur diku apo jo, apo fle në ndonjë mënyrë tjetër. Pra, përderisa ai është në gjendje ta dijë se nuk ka lëshuar gazra, atëherë abdesi i tij nuk prishet.

Prandaj,themi se humbja e mendjes kur ndodh të fikët, është më e madhe apo e njëjtë sikurse me gjumin e rëndë, atëherë pra ai duhet të marrë abdes.”

 

A ka ndonjë dallim mes burrave dhe grave në lidhje me dhënien mes´h çorapeve?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu Fetaua ue Rasail Shejkh Ibn Uthejmin (4/181)



Pyetje: “A ka ndonjë dallim mes burrave dhe grave në lidhje me dhënien mes´h çorapeve?”

Përgjigje: “Nuk ka dallim në mes burrave dhe grave në lidhje me këtë çështje. Është e rëndësishme që ta dimë një rregull themelor, i cili është: “Ajo që është e ligjësuar për burrat, është e ligjësuar edhe për gratë; ajo që është e ligjësuar për gratë, është e ligjësuar edhe për burrat, përveç nëse ka ardhur ndonjë provë specifike që i dallon ata nga ato në ndonjë gjykim të caktuar.”

 

A prishet abdesi nga kremi i flokëve dhe nga buzëkuqi?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ Fetaua ue rasa’il Shejkh Ibn Uthejmin, (4/200-201)



Pyetje: “Nëse gruaja përdorë krem të flokëve apo buzëkuq, a prishet abdesi i saj?”

Përgjigje: “Nëse gruaja përdor vajra të ndryshme flokësh apo buzëkuq, nuk e prishin abdesin e saj e as agjërimin. E njëjta gjë vlen edhe nëse ajo përdorë krem në fytyrë. Megjithatë, nëse ka ndonjë shije në këta buzëkuq, ajo nuk duhet t’i përdorë në mënyrë që të mos i shkojnë poshtë në fyt (kur ajo agjëron).”

 

Namazi me istihada

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua ua rasa’il Shejkh Ibn Uthejmin (4/286-287)

 

 

Pyetje: A është e lejuar për një grua që ka istihada (gjaku i parregullt që del nga organi gjenital që nuk është gjak menstracionesh), që të falë namazin e natës, kur të ketë kaluar gjysma e natës me të njejtin abdes me të cilin ka falur namazin e jacisë?

 

Përgjigje: Dijetarët kanë mospajtim në këtë çështje. Disa dijetarë besojnë se kur gjysma e natës të ketë kaluar,ajo duhet të përsërit abdesin për të falur namazin e natës.

 

Disa dijetarë të tjerë besojnë se ajo nuk ka nevojë për ta bërë këtë, dhe ky është mendimi më i saktë.

 

Studenti nga universiteti Islamik bëhet Eshari

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua el-Haram el-Medenij (56) dhe http://youtu.be/DKFrHnSF5rA

 

Pyetje: “Një person ka diplomuar në Universitetin Islamik në të cilin ai studioi akiden (besimin) e Selefëve katër vite. Pas diplomimit ai shfaqi më shumë se ai është Eshari dhe si rezultat ai fillojë të mohojë Lartësinë e Allahu dhe shumë Cilësi tjera. A konsiderohen studimet e tij në universitet të mjaftueshme për të thënë se atij i ka arritur e vërteta dhe të etiketohet si bidatçi?”

Përgjigje: “Para së gjithash, lus Allahun ta udhëzojë vëllaun tonë në të qëlluarën, në menhexhin e saktë Selefi dhe ta shpëtojë nga besimet e rreme. Eshtë detyra jonë që të lutemi për të.

Së dyti, a i është treguar e vërteta atij, nëse ai është mësuar nga Selefitë sipas metodologjisë Selefije. Ne nuk e dimë kush i’a ka mësuar akiden. Por ajo që të shkon në mendje bindshëm se të gjithë ata që japin mësim në akide kanë akiden e Selefit. Në këtë rast, atij i ka arritur e vërteta.

Unë e këshilloj këtë njeri t’a ketë frikë Allahun dhe t’a braktis këtë akide të rreme që kundërshton akiden Selefije dhe ta lerë vetën e tij që të gjykohet vetëm nga ajo që pasoi i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem dhe Sahabët e tij.“

 

A të përmbush premtimin ndaj Rafidav se do t’i vizitojë?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (1) dhe http://youtu.be/2PiUIHsfoJc

 

Pyetje: “Një njeri ka jetuar për disa kohë në mesin e Rafidav. Më pas ai u shpërngul larg në një vend tjetër. Megjithatë, ai i premtoi atyre se do t’i vizitojë. A duhet ta përmbushë premtimin e tij apo jo? A i lejohet atij t’u jap atyre selam dhe t’i puth?

A i lejohet të hajë mishin e kafshëve të prera nga ata dhe të pijë ujin e tyre?”

Përgjigje: “Njeriu është i obliguar që të këshillojë për Allahun, Librin e Tij, të Dërguarin e Tij dhe për njerëzit në përgjithësi.

Para së gjithash, ai duhet t’i këshillojë ata Rafidat që jetojnë me të dhe t’ua shpjegojë atyre të vërtetën dhe se ajo që ata pasojnë nuk është e vërtetë. Nëse ata vazhdojnë dhe nuk e pranojnë të vërtetën, ai duhet që t’i braktis dhe të mos ulet me ta sepse ata janë kontradiktor dhe të papranueshëm.

Ndërsa t’i braktisësh ata dhe devijimin të cilin pasojnë pa i këshilluar fare, kjo është në kundërshtim me udhëzimin dhe urdhrin e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem). Pra, është e detyrueshme që fillimisht të këshillohen. Nëse Allahu i udhëzon në të vërtetën, qëllimi është arritur. Nëse ata nuk udhëzohen dhe vazhdojnë me devijimin e tyre, njeriu duhet t’i braktis, të mos ulet me ta dhe të mos i vizitojë kurrë.”

 

 

Si t’ia kthejmë selamin Rafidave (shiitëve)?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (201B) dhe http://youtu.be/_Y_n0UVTlQg

 

Pyetje: “Lidhur me Rafidat, ju thatë se duhet të sillemi me ta ashtu siç ata sillen ndaj nesh. A duhet t’ia kthejmë selamin atyre nëse ata na japin selam dhe a duhet tu buzëqeshim atyre?”

Përgjigje: “Nëse ai të përshëndet me selam dhe të buzëqesh, ti ktheja selamin dhe buzëqesh me të. Allahu thotë në Kuran:

وَإِذَا حُيِّيْتُم بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّواْ بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَا

“Kur ju përshëndet dikush me respekt, kthejani me një përshëndetje më të mirë ose në të njëjtën mënyrë!” 4:86

Ajeti në fjalë nuk përmend ndonjë individë me emër, por thotë “dikush”. Nëse ndonjë njeri na jep selam neve, ne ia kthejmë selamin në të njëjtë mënyrë ose edhe më mirë. Për shembull, nëse një çifut ose i krishterë të përshëndet dhe të thotë: “Es-Selamu alejk.” Ti i përgjigjesh: “Ue alejkes-selam.” Ti thua të njëjtën gjë sikurse të thotë ai ty. Ky është obligimi minimal ndaj teje. Siç edhe e dini, Islami është fe e drejtë, dhe u jep të gjithë njerëzve atë që ata e meritojnë pa iu shkaktuar atyre asnjë padrejtësi. Mirëpo, nëse një çifut që e di arabishten të përshëndet dhe të bën të dyshimtë nëse ai tha “Es-sam alejk (vdekja)”, apo “Es-Selamu alejk”, ti i përgjigjesh vetë me: “Ue alejk”; mos i thuaj: “Ue alejkes-sam”, sepse ka mundësi që ai të ketë thënë: “Es-Selam” (e jo es-Sam).

Gjithashtu, as mos i thuaj: “Ue alejkes-Selam”, ngase ka mundësi që të ketë thënë: “Es-Sam”; pra, thuaji vetëm: “Ue alejk.” Nëse ai ka thënë: “Es-Selam”, atij ju kthye selami, dhe në qoftë se ai ka thënë, “Es-Sam”, prapë i është kthye ajo çfarë ai ka dashur.”

 

Falja me xhemat a është sunnet apo mubah?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaat el-babul meftuh

 

 Lejohet për gratë që të falen me xhemat, porse a është kjo gjë sunnet apo mubah në të drejtën e tyre? Disa dijetarë thonë se: Kjo është sunnet, e disa të tjerë thonë se: Kjo është mubah. Por më e afërta është se: Kjo është mubah, ngase sunneti nuk është i qartë në lidhje me këtë. E nëse ato falin namazin me xhemat kjo nuk ka asnjë problem e nëse nuk e falin namazin me xhemat (nuk përbën problem) ngase ato nuk janë prej atyre që e kanë detyrë namazin me xhemat.

 

A janë të gjithë Rafidat (Shiat) jobesimtarë?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (189 B) dhe   http://youtu.be/7J_w-gKF3K8

 

Pyetje: “A duhet bërë tekfir mbi xhematin e thjeshtë të Rafidave?”

Përgjigje: “Rafidat, ashtu si edhe të gjithë Pasuesit e Bidateve, nuk janë të njëjtë. Ata dallojnë shumë ndërmjet vete. Ka prej tyre që bëjnë kufër dhe ka të tjerë që nuk bëjnë kufër. Disa janë njerëz të thjeshtë dhe nuk kuptojnë asgjë. Nuk është e mundur që të gjykojmë për ta me një gjykim të përgjithshëm derisa të mos studiosh çdo individ veç e veç. E njëjta gjë vlen edhe me Mutezilitë, Xhehmitë dhe të tjerë Pasues të Bidatit.”

 

Gruaja me menstruacione falet për shkak se turpërohet

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nurun ‘ale-Derb (40 B)

 

Pyetje: “Cili është gjykimi për gruan e cila është falur gjatë periudhës menstruale sepse është turpëruar nga të tjerat që ato ta kuptojnë se ajo është në periudhën menstruale?”

Përgjigje: “Namazi është i ndaluar për të. Nuk i lejohet asaj që ta falë namazin nëse ajo e ka periudhën e saj mujore, ose në qoftë se asaj i kanë përfunduar menstruacionet, por ende nuk është pastruar (ende nuk ka marrë gusël).”

 

Si falet jacia në vendet ku menjëherë pas muzgut vjen agimi?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Mexhmu’ul-Fetaua ue Rasail”, 12/206-207

 

Pyetje: “Çfarë të veprojmë në vendet ku muzgu nuk largohet për një kohë të gjatë nga qielli, që është shenjë e hyrjes së namazit të jacisë? Kjo gjë njerëzve ua vështirëson pritjen (e namazit të jacisë).”

Përgjigje: “Nëse muzgu nuk largohet deri në hyrjen e kohës së namazit të sabahut, apo largohet për një kohë të shkurtër dhe menjëherë hyn agimi, kohë kjo brenda së cilës nuk mund të falet jacia, atëherë këtu është gjykimi sikurse të mos ketë kohë të namazit të jacisë. Prandaj, këta kohën e namazit të jacisë e llogarisin sipas vendit më të afërt, në të cilin ka kohë të jacisë. Disa prej dijetarëve kanë thënë se duhet ta llogarisin sipas kohës së namazit në Meke, ngase ajo është Nëna e Qyteteve (Ummul-Kura).

Por, nëse muzgu largohet para agimit për një kohë të gjatë, saqë mund të falet namazi i jacisë, atëherë është e detyrueshme të pritet koha e jacisë, përveç nëse kjo gjë është e vështirë. E në rast të tillë, lejohet që jacia të bashkohet me akshamin në kohën e akshamit, në mënyrë që të mos jetë e vështirë dhe e mundimshme, duke u bazuar në fjalën e Allahut:

يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ

“Allahu dëshiron që t’jua lehtësojë dhe jo që t’jua vështirësojë.” 2:185

Dhe në fjalën tjetër të Allahut:

وَمَا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَج

“Ai nuk ju ka obliguar me asnjë vështirësi në fenë tuaj…” 22:78

Në Sahihun e Muslimit transmetohet nga Abdullah ibn Abbasi radijallahu anhu se Profeti salallahu alejhi ue selem:

أن النبي صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ جمع بين الظهر والعصر، وبين المغرب والعشاء في المدينة من غير خوف ولا مطر”،قالوا: ما أراد إلى ذلك؟ قال: ” أراد أن لا يحرج أمته

“…bashkoi namazin e drekës me të ikindisë dhe namazin e akshamit me atë të jacisë në Medine, jo nga frika apo shiu.” E pyetën: “Pse ai e bëri këtë?” Ai u përgjigj: “Ai donte t’ia lehtësonte umetit të tij.”

Ai kishte për qëllim se do të ishte gjë e vështirë për njerëzit nëse atyre nuk u lejohej t’i bashkojnë namazet.”

 

Të qarit në namaz

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fet’h Dhil-Xhelali uel-Ikram (2/389)

 

Pyetje: “A prishet namazi i personit të cilit i ndodhë që gjatë namazit të dëgjojë për një aksident, me ç’rast ai fillon të qajë më zë të lartë?”

Përgjigje: “Fjalët e dijetarëve sugjerojnë se në këtë rast namazi nuk prishet, për shkak se ai nuk mund ta ndalojë të qarit. Nuk ka dallim mes të qarit për shkak të frikës ndaj Allahut dhe të qarit për shkak se ka ndodhur një aksident, për të cilin ai apo dikush tjetër ka dëgjuar. Nëse nuk bëhet me qëllim, e qara nuk e dëmton dhe as nuk ndikon në namazin e tij.”

 

Si duhet të jetë ngjyra e rrobës me të cilën gruaja e falë namazin?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_3279.shtml

 

Pyetje: Unë kam dëgjuar disa të thonë se gruaja duhet të falë namazin me një petk të bardhë apo me ngjyra të çela dhe nuk lejohet të falë namazin me rroba të cilat kanë ngjyra të errëta. Çfarë na thoni ju për këtë çështje?

Përgjigje: Thënia se gruas i lejohet të falë namazin vetëm me petk ngjyrë çelë është e pabazë. Gruaja vesh gjatë namazit, petkun të cilin ajo zakonisht e vesh. Nëse ajo është e bardhë, ajo falet me të, dhe nëse është e zezë prapë ajo falet me të.

Mirëpo, nëse gruaja vesh petka të zeza (për t’u falur), është më mirë. Ngase kur ajo vesh të tilla ato kanë të njëjtën ngjyrë sikurse edhe abaja (mbulesa kur ajo del jashtë). Dhe rrobat e zeza janë më larg të qenurit të bukura. E sa më pakë të zbukuruara të jenë ato aq më mirë është.

 

 

Fëmija i del nënës përpara gjatë namazit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi:http://www.sahab.net

 

Pyetje: Fëmija i vogël vrapon gjatë gjithë kohës para nënës e cila është duke u falur. Nëse ajo e ndalon atë, kjo e bën që ajo të lëviz vazhdimisht gjatë gjithë namazit, lëvizje të cilat ia prishin asaj përqendrimin. Në qoftë se ajo falet në një dhomë tjetër, frikësohet se mos po i ndodhë fëmijës diçka. A është e detyrueshme për të që të pengoj fëmijën për të mos i dalur përpara?

Përgjigje: Dijetarët thonë se, edhe në qoftë se fëmija vazhdimisht del para, apo nëse ajo shpërqendrohet në qoftë se ajo zë veten vazhdimisht me pengimin e fëmijës, i lejohet asaj që ta lejojë fëmijën që t’i dal përpara. Mirëpo, ajo duhet t’i jap diçka fëmijës me të cilën ai mund të angazhohet gjatë kohës kur ajo e kryen namazin. Nëse i jepet fëmijës diçka me të cilën angazhohet, fëmija nuk do të merret me nënën e saj. Por nëse fëmija është i lidhur me nënën për shkak të urisë apo etjes që ndjen, është më mirë për të që t’i kryej nevojat e fëmijës përpara se ajo të falet.

 

Të harruarit e ‘Sexhdes së harresës’

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika Bab-ul-Maftuh nr 111.

 

Kushdo që harron Sexhden e harresës dhe i kujtohet pas pak kohe, ai bën atë Sexhde atëherë kur i kujtohet. E nëse që i bie në mend pas një kohe të gjatë ai nuk vepron asgjë (dhe namazi i tij është i saktë).

 

Të qenurit i pastër për bërjen e sexhdes së leximit

 

Burimi: Fataua-Arkan il-Islam, fq. 361

 

Pyetje: A është kushtë të qenurit i pastër ( me abdes ) për të bërë sexhden e leximit (Suxhud-ut-Tilauah)?

Përgjigje: Dijetarët nuk janë të pajtuar në këtë çështje; Disa thonë se duhet të jesh i pastër kurse të tjerët thonë se nuk është kusht të qenurit i pastërt. Ibn Umeri radija Allahu anhuma bëri suxhud-ut-Tilauah dhe nuk kishte abdes. Megjithatë unë besoj se është më e sigurt të bëhet me abdes.

 

Falja e tehijatul mesxhidit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika-ul-Bab el-Maftuh (76)

 

Pyetje: Shohim disa njerëz që e falin namazin e akshamin me juve më pas ata dalin jashtë xhamisë dhe shpërndajnë fletë. Pastaj ata kthehen në xhami. A duhet t’i falin dy rekate si përshëndetje për xhamin?

Përgjigje: Jo, ata që dalin jashtë xhamisë për të marrë fleta të cilat gjenden në afërsi nuk duhet të falin dy rekate për xhami kur të kthehen. E njëjta gjë vlen edhe nëse shkoni në w.c. që ndodhet diku afër për të marrë abdes. Edhe në këtë rast ai nuk është i detyruar të falë dy rekate për xhami.

 

Fshirja e fytyrës pas përfundimit të duasë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaati ma’a esh-Shejkhejn, pyetur nga Abdullah et-Tajjar (2/133)

 

Pyetje: “A është e ligjësuar fshirja e fytyrës pas përfundimit të duasë?”

Përgjigje: “Më mirë është që kjo të mos veprohet, sepse hadithet që përmenden në lidhje me këtë janë të dobëta, siç e ka theksuar Shejkhul-Islam.”

Pyetje: “A ka ndonjë prej dijetarëve të cilët e kanë përmendur se kjo është e ligjësuar, duke u bazuar në hadithet që janë cekur në lidhje me këtë?”

Përgjigje: “Po, ka disa prej dijetarëve të cilët thonë se është e lejueshme në bazë të këtyre haditheve të dobëta, duke thënë që këto hadithe së bashku e arrijnë nivelin “hasen li-gajrihi” (hadith i pranuar i cili është në nivel mes hadithit të dobët dhe hadithit autentik) dhe si rezultat konsiderohet prej Sunnetit.

Mirëpo, mendimi i saktë sipas meje është se ato hadithe nuk janë autentike dhe se ato nuk arrijnë nivelin e hadithit hasen.”

 

Dispozita e bërjes dua me xhemat pas namazit farz

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/cCDiriNHW8k



Pyetje: “Cila është dispozita e bërjes dua me xhemat pas namazit, ditëve normale pa diçka specifike (p.sh.: duaja e shiut etj.)?

Përgjigje: “Dispozita e saj është se ajo është bidat, prandaj është haram, sepse Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

عليكم بسنتي و سنة الخلفاء الراشدين المهديين من بعدي ، و إياكم و محدثات الأمور فإن كل محدثة بدعة و كل بدعة ضلالة

“Kapuni për Sunnetin tim dhe Sunnetin e Hulefave të drejtë e të udhëzuar të cilët do të vinë pas meje. Dhe keni kujdes nga gjërat e shpikura, sepse çdo shpikje është bidat, e çdo bidat është devijim.”

Pra, veprimi i tillë është i ndaluar. Dhe atyre të cilët veprojnë kështu, u themi: “Ne jemi pasues (të Sunnetit) e jo shpikës (të gjërave në fe); atëherë a e bënte këtë veprim Profeti salallahu alejhi ue selem dhe shokët e tij? A e kanë bërë këtë veprim halifët? A e kanë bërë këtë veprim sahabët e tjerë?”

Nuk ka dyshim se përgjigja e tyre do të jetë negative. Prandaj themi se bërja dua me xhemat pas namazeve të obliguara është e ndaluar. Allahu Xhele ue ‘Ala na ka mësuar se çfarë duhet të bëjmë pas namazeve farz. Thotë Allahu në Kuran:

فَإِذَا قَضَيْتُمُ الصَّلاَةَ فَاذْكُرُواْ اللّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِكُمْ

“Pasi të kryeni namazin, përmendeni Allahun duke qëndruar në këmbë, ulur dhe të shtrirë.” 4:103

Kjo është çfarë është ligjësuar.

Duanë me të cilët dëshiron të lutesh, është mirë që ta thuash para selamit (në teshehud) d.m.th. para se të largohemi nga Allahu ‘Azze ue Xhel. Sepse përderisa njeriu është në namaz, ai është duke folur me Zotin e vet, dhe kur ti jep selam, atëherë kjo bisedë veçse ka përfunduar. Prandaj, a është më mirë dhe më e udhës që njeriu ti bëjë dua Allahut përderisa është duke biseduar me Të, apo pasi që të largohet nga biseda? Nuk ka dyshim se më e mira është që duaja të bëhet para se të largohet nga biseda e tillë.

Po ashtu i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem, na ka mësuar neve duke na thënë që gjatë qëndrimit në teshehud:

ثم ليتخير من الدعاء ما شاء

“Pastaj zgjedh çfarëdo duaje që dëshiron.”

Kështu që, ai salallahu alejhi ue selem ka bërë dua para selamit. Ndërsa pas përfundimit të namazit është koha për bërjen e dhikrit, siç edhe Allahu Te’ala ka thënë:

فَإِذَا قَضَيْتُمُ الصَّلاَةَ فَاذْكُرُواْ اللّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِكُمْ

“Pasi të kryeni namazin, përmendeni Allahun duke qëndruar në këmbë, ulur dhe të shtrirë.” 4:103

Prandaj, nuk është Sunnet bërja dua as pas përfundimit të namazit farz, dhe as pas përfundimit të namazit nafile, qoftë nëse duaja bëhet me xhemat apo vetmas.”

 

Çfarë dhikri duhet të thuhet në ditën e Bajramit?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fikh-ul-Ibadat, faqe 216

 

 

Pyetje: Si duhet të themi “Allahu Ekber” dhe “la ilahe il-la Allah” në ditën e Bajramit?

Përgjigje: Duhet të themi:

اللهُ أَكْبَرُ – اللهُ أَكْبَر – لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَ اللهُ أَكْبَرُ – اللهُ أَكْبَرُ وَ لِلَّهِ الْحَمْد

Allahu Ekber, Allahu Ekber,

La ilahe il-la Allah,

Uallahu Ekber,

Allahu Ekber,

Uelil-lah-il-Hamd. “

Përveç kësaj mund të thuhet:

اللهُ أَكْبَرُ – اللهُ أَكْبَر – اللهُ أَكْبَرُ – لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَ اللهُ أَكْبَرُ – اللهُ أَكْبَر- اللهُ أَكْبَر- اللهُ أَكْبَر – اللهُ أَكْبَرُ وَ لِلَّهِ الْحَمْد

 

Allahu Ekber,

 

Allahu Ekber,

Allahu Ekber,

La ilahe il-la Allahu,

Allahu Ekber,

Allahu Ekber,

Allahu Ekber,

Uelil-lah-il-Hamd. “

 

Namazi i Bajramit dhe predikimi i saj

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua Arkan-il-Islam, faqe 398

 

 

Pyetje: Si është namazi i Bajramit?

Përgjigje: Imami duhet të jetë i pranishëm dhe duhet t’u prijë njerëzve në namaz. Namazi është dy rekatësh. Në rekatin e parë ai fillon me tekbiret-ul-ihram (tekbiri fillestar) dhe e pason atë me gjashtë tekbire të tjera. Pastaj ai lexon suren el-Fatihah. Pastaj lexon suren “Kaf”. Pastaj ai ngrihet me tekbir. Kur të jetë ngritur në rekatin e dytë, ai bën edhe pesë tekbire. Pastaj ai lexon suren el-Fatihah pas saj lexon suren el-Kamer.

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) lexoni këto dy sure në namazin e Bajramit. Gjithashtu mund të lexohet sureje el-Ala dhe el-Ghashijeh.

Dije se namazi i Xhumasë dhe namazin i Bajramit bashkohen me leximin e dy sureve dhe ndahen me leximin e dy sureve. Ato bashkohen me suren el-Ala dhe el-Gashijeh dhe ndahen me suret Kaf dhe el-Kamer të cilat lexohen në namazin e Bajramit ndërsa el-Xhumuah dhe el-Muanfikun lexohen në namazin e Xhumasë. Imami duhet të ringjall këtë Sunnet duke lexuar këto sure në mënyrë që njerëzit t’i dinë ato dhe të mos i refuzojnë leximin e tyre ato nëse një gjë e tillë ndodhë. Pastaj imami predikon. Në hutben e tij duhet të veçoj diçka për gratë dhe t’i urdhërojë ato me atë çfarë duhet të bëjnë dhe t’i paralajmërojë ndaj asaj të së cilës ato duhet të shmangen. Kështu vepronte i Dërguari (sal Allahua lejhi ue selem).

 

Forma e namazit të Bajramit sipas Sunnetit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Fetaua Erkanil-Islam”, fq. 398



Pyetje: “Si është forma e namazit të Bajramit?”

Përgjigje: “Imami duhet të marrë pjesë në namaz dhe tu prijë njerëzve në të. Namazi duhet të jetë në dy rekate.

Në rekatin e parë ai fillon me tekbirin-fillestar dhe e pason atë me gjashtë tekbire të tjera. Pastaj ai lexon suren “el-Fatihah”. Pastaj ai lexon suren“Kehf”.

Pastaj fal namazin si zakonisht. Kur të jetë ngritur në rekatin e dytë, ai bën edhe pesë tekbire të tjera. Pastaj lexon suren “el-Fatihah” dhe suren “El-Kamer”. 

Profeti salallahu alejhi ue selem lexonte këto dy sure në namazin e Bajramit. Pos kësaj, mund të lexohen suret “el-A’la” dhe “el-Ghashijeh”. Dije se namazi i Xhumasë dhe i Bajramit bashkohen mbi dy suret dhe ndahen tek dy sure. Ato bahskohen tek suret “el-A’la” dhe “el-Ghashijeh” dhe ndahen tek surja “Kehf”dhe “el-Kamer” në namazin e Bajramit dhe “el-Xhumu’ah” dhe “el-Munafikun” në namazin e Xhumasë.

Imami duhet të ringjallë këto Sunnete duke lexuar këto sure në mënyrë që njerëzit ta dinë këtë Sunnet dhe që të mos i refuzojnë ato në rast se do lexoheshin. Pastaj ai mban hutben. Në hutben e tij, ai duhet të veçoj diçka për gratë, t’i urdhërojë ato me atë që duhet të bëjnë dhe t’i paralajmëroj ato nga ajo që duhet të shmangen. Kështu vepronte Profeti salallahu alejhi ue selem.”

 

Falja e namazit të natës me istihada

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua ua rasa’il Shejkh Ibn Uthejmin (4/286-287)

 

Pyetje: A është e lejuar për një grua që ka istihada (gjaku i parregullt që del nga organi gjenital që nuk është gjak menstracionesh), që të falë namazin e natës, kur të ketë kaluar gjysma e natës me të njejtin abdes me të cilin ka falur namazin e jacisë?

 

Përgjigje: Dijetarët kanë mospajtim në këtë çështje. Disa dijetarë besojnë se kur gjysma e natës të ketë kaluar,ajo duhet të përsërit abdesin për të falur namazin e natës.

 

Disa dijetarë të tjerë besojnë se ajo nuk ka nevojë për ta bërë këtë, dhe ky është mendimi më i saktë.

 

Namazi i teravive me Kuran në dorë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e ruajttë!)

Burimi: Fikhul-Ibadat, fq. 290-291



Pyetje: Disa njerëz të cilët falen pas imamit marrin me vete Kuranin për ta ndjekur leximin e Imamit. Çfarë mendoni për këtë?

Përgjigje: Ne besojmë se ata që falen pas imamit nuk duhet të mbajnë Kur’anin me vete nëse nuk është e nevojshme. Shembull i kësaj nevoje është se, imami nuk e ka din Kuranin përmendësh mirë dhe si rrjedhojë ai ka nevojë për dikë që e korrigjon atë nga prapa. Në raste të tjera, nuk është mirë për ta bërë këtë, sepse kjo gjë ndikon në përqendrim dhe gjithashtu shkaktohen lëvizjeve të panevojshme. Gjithashtu humbet edhe Sunneti, i cili është për të vënë dorën e djathtë mbi dorën e majtë mbi gjoks. Prandaj është më mirë të mos bëhet kjo nëse nuk është e nevojshme.

 

Disa gabime që ndodhin gjatë Teravive

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fikhul-Ibadat, fq. 287-290

 

Fusnota: perlat-muslimane.com

Pyetje: I nderuari Shejkh, ne dëshirojmë që t’i cekësh disa gabime që ndodhin gjatë Namazit të Teravive.

Përgjigje: Siç kemi përmendur më herët, se edhe imami edhe njerëzit bien në gabime.

Në lidhje me imamin, ka nga ata që falen shpejt, sa që njerëzit nuk kanë mundësi të falin namazin të qetë dhe të rehatshëm. Kjo gjithashtu do të thotë se njerëzit e vjetër, të dobët, të sëmurë dhe të tjerë ballafaqohen me vështirësi. Ky veprim bie në kundërshtim me besimin i cili u është besuar atyre. Një imami të cilit iu është besuar kjo punë, duhet ta bëjë namazin sipas asaj që është më e mira për ata që falen pas tij. Nëse ai është i vetëm, ai është i lirë, atëherë ai mund të falet ashtu siç dëshiron ai vet, për aq kohë sa ai i kryen të gjitha lëvizjet mjaftueshëm në mënyrë që ato të jenë të vlefshme. Nga ana tjetër, ai gjithashtu mund të falet aq ngadalë sa ai dëshiron. Por, nëse ai është imam, ai duhet të bëjë atë çfarë është më e mirë për ata që falen pas tij. Dijetarët kanë thënë se është e urryer për imamin që të falet aq shpejtë sa që ata të cilët falen pas tij nuk mund t’i kryen disa Sunnete. E çfarë mund të thuhet nëse imami është pengesë që xhemati të falen në mënyrë të qetë, gjë e cila është obligim?!

Disa imamë falin Teravit ashtu siç falin edhe namazin e vitrit, gjë të cilën e vepronte edhe Profeti -صلى الله عليه وسلم- ndonjëherë. Ata falin pikërisht pesë, shtatë apo nëntë rekate së bashku, pa pasur pushim mes tyre. E vetmja herë kur ata ulen në tehijat, është në rekatin e fundit. Unë nuk di që Profeti -صلى الله عليه وسلم- falej në këtë mënyrë, kur ai udhëhoqi njerëzit në namaz. Ai e bënte këtë vetëm kur ai falej vetëm në shtëpi. Megjithëse ky veprim ka një bazë në Sunnet, kjo huton xhematin që falen prapa imamit. Disa njerëz fillojnë të falen me qëllim që ata të falin vetëm dy rekate. Njerëzit e tjerë mund të kenë nevojë që të lënë namazin pas dy apo katër rekateve e kështu me radhë. Nëse ky imami dëshiron t’ua trego njerëzve Sunnetin, ne i themi atij: “Tregoje Sunnetin me fjalë. Thuaj se i Dërguari i Allahut -صلى الله عليه وسلم- falte vitrin me pesë, shtatë dhe nëntë rekate pa u ulur përveç në rekatin e fundit.”

Këtë nuk duhet ta praktikosh me njerëzit që nuk kanë njohuri për këtë çështje, ose që arrijnë me vonesë në namaz, ngase i huton ata në lidhje me atë se si t’ia bëjnë në vazhdim.

Ndërsa njerëzit që falen me imamin, ata bëjnë gabime kur ata ndërpresin faljen e teravive deri në fund. Ata falin dy rekate në një xhami që pastaj t’i falin dy rekate në një xhami tjetër. Kjo është humbje kohe. Në këtë mënyrë, ai humbet shpërblimin e madh për të cilin na ka treguar Profeti -صلى الله عليه وسلم- në hadith.

“Nëse një person falet bashkë me imamin derisa ai ta përfundon namazin, ai konsiderohet sikurse të jetë falur tërë natën.” [1]

Përveç kësaj, disa gabojnë kur ata veprojnë para imamit. Është konfirmuar se Profeti -صلى الله عليه وسلم- ka thënë:

“A nuk ka frikë ndokush prej jush, që e ngre kokën para imamit, se mos Allahu ia shndërron kokën në kokë gomari[2], apo t’ia shndërrojë fizionominë në fizionomi gomari[3]?!”

[1] Tirmidhiu (806), Nesaiu (1605) dhe Ibën Maxhe (1327). Imam Albani (rahimehullah) ka thënë: “Hadithi është Autentik”. (Sahih Sunen et-Tirmidhi (1/423))

[2] Hafidh Ibën Haxheri (rahimehullah) ka thënë: “Kjo është një dyshim nga ana Shu’bes.” (Fet’h-ul-Bari (2/226))
[3] Buhariu (691) dhe Muslimi (427).

 

Zekati i arit që është i përzier me diamante

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua Erkanil Islam, fq. 430

 

Pyetje: Si vlerësohet zekati i arit që është i përzier me diamante?

Përgjigje: Specialistët janë ata të cilët duhet ta vlerësojnë atë. Duhet të shkoni tek shitësi i arit në mënyrë që ai të shoh nëse ari arrin shumën e caktuar (nisabin) apo jo.  Në qoftë se nuk arrin shumën e caktuar, atëherë nuk duhet nxjerr zekati për të. Por në rast se ajo ka pasuri tjetër prej ari që plotëson sasinë e caktuar, në këtë rast ajo e nxjerr zekatin për të dhe për stolinë e vlerësuar që është e përzier me diamante, paguan zekatin 2,5% të saj.

 

Kush duhet paguar zekatin për bizhuteritë e arit të vajzave?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua Erkanul-Islam, faqe. 429-430.

 

Pyetje: Një njeri ka vajza të cilave ai u ka dhënë bizhuteri ari. Kur ato bizhuteri të vajzave bashkohen, ato arrijnë nisabin (vlera e caktuar që obligon zekatin) që është e detyrueshme për të paguar zekatin. Por në rast se ato bizhuteri janë të ndara veç e veç ato nuk e arrijnë nisabin. A duhet mbledhur të gjithë bizhuteritë dhe të paguhet për to zekati, apo si duhet vepruar?

Përgjigje: Nëse ai u ka dhënë atyre këto bizhuteritë e arit si huazim, atëherë ato konsiderohen të jenë pronë e tij që ai duhet t’i mbledhë dhe të paguajë zekat për to nëse ato arrijnë nisabin.

Por, nëse ai ja ka dhënë këto bizhuteri atyre falas, ai nuk është i detyruar që t’i mbledh ato për të paguar zekat. Çdo vajzë posedon pjesën e vet ndaras nga ato tjerat. Ato duhet të paguajnë zekatin për to nëse secila prej tyre arrin nisabin.

 

Zekati mbi bizhuteritë e arit dhe të argjendit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua erkanul-Islam, faqe. 429-430

 

Pyetje: Një njeri ka vajza të cilave ai u ka blerë bizhuteri (ari e argjend) të ndryshme. Kur bizhuteritë mblidhen, ato arrijnë shumën (nisabin) që është e detyrueshme për të paguar zekatin. Por në rast se ato peshohen veç e veç, ata nuk e arrijnë nisabin. Tani a duhet mbledhur të gjithë bizhuteritë të dhe të paguhet zekati për to?

Përgjigje: Nëse ai u dha atyre këto bizhuteritë në formë huazimi, bizhuteritë konsiderohen të jetë pronë e tij të cilat ai i mbledh dhe paguan zekatin nëse ato arrijnë niasbin.

Por, nëse ai ua ka dhuruar ato bizhuteri atyre, atëherë secilës prej vajzave të tij i takon pjesa e saj, prandaj ai nuk duhet që t’i mbledhë ato e të paguaj zekatin e tyre. Kjo, sepse çdo vajzë posedon pjesën e vet ndaras nga të tjerat. Kështu që, ato duhet paguar zekatin për to vetëm nëse secila pjesë veç e veç, arrin sasinë e nisabit.

 

Nëse gruaja kryen haxhin pa mahrem

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaat El-Babul Meftuh

 

Nëse gruaja e kryen haxhin pa pasur mahrem, ajo është kundërshtuese e Allahut dhe të Dërguarit të Tij, ngase Profeti (sal-Allahu alejhi ue selem) ka thënë:

 

( لا تسافر امرأة إلا مع ذي محرم، فقام رجل فقال: يا رسول الله، إن امرأتي خرجت حاجة، وإني اكتُتِبْتُ في غزوة كذا وكذا، قال: انطلق فحج مع امرأتك )

 

“Nuk i lejohet një gruaje të udhëtojë vetëm se me mahrem.”

 

Një burrë u ngrit dhe tha: O i Dërguari i Allahut, gruaja ime ka dalëpër të kryer haxhin dhe unë jam regjistruar në këtë dhe atë luftë.

 

Ai i tha: “Shko dhe kryeje haxhin bashkë me gruan tënde.”

 

Porse haxhi i saj është i saktë. D.m.th Ajo nuk e ka detyrë që ta përsëris haxhin porse e ka për detyrë që të pendohet tek Allahu dhe të kërkoj falje për veprimin që ka bërë.

 

Prekja e Gurit të zi nuk bëhet për shkak të bekimeve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Kaulul-Mufiid (1/196)



Shejkh-ul-Islam Muhamed bin Abdul-Vehab rahimehullah ka thënë:

Kapitulli mbi: “Ai që kërkon bekimin përmes një peme, një guri dhe të ngjashme”

Sqarimi nga Imam Ibn Uthejmini: “Në lidhje me “gurin”, ky term është i përgjithshëm dhe përfshin të gjitha llojet e gurëve, pra, edhe shkëmbinjtë në Jerusalem.

Nuk kërkohet bekimi nëpërmjet tyre. E njëjta gjë vlen edhe me “Gurin e Zi” (në Qabe). Në vend të kësaj, ne e adhurojmë Allahun duke e prekur dhe duke e puthur atë sepse i Dërguari salallahu alejhi ue selem e bëri këtë.

Në këtë mënyrë arrihet shpërblimi i bekuar. Kështu Umeri radijallahu anhu, kur një herë prej herësh gjatë tavafit tha: “Unë e di që ti je vetëm një guri që as nuk sjell dëm e as dobi. Po të mos e kisha parë të Dërguarin e Allahut salallahu alejhi ue selem duke të puth ty, unë nuk do të kisha puthur ty!”

Puthja e gurit bëhet vetëm si formë e adhurimit e jo siç mendojnë njerëzit e thjeshtë se kjo bëhet nga kërkimi i shpresës dhe bekimeve të kësaj jete. Prandaj, ju mund të shihni se si disa prej tyre fërkojnë tërë trupin pasi ta kenë prekur atë, duke shpresuar arritjen e bekimeve!”

 

 

Mëkimi dhe kujdesi ndaj fëmijëve apo haxhi?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Fetaua el-Kjjimeh lil-Usratil-Muslimeh, faqe. 165
Përmblodhi: S’ad Abdul-Gaffar Ali



Pyetje: “Unë dua të bëjë Haxhin tim të parë, ndërsa jam nënë e disa fëmijëve, duke përfshirë më të voglin i cili është pesë muaj. Unë e mëkoj atë nga gjiri im. Megjithatë, ai mund të hajë tjera gjëra pos qumështit të gjirit. Burri im nuk më lejon të bëjë Haxhin për shkak se unë po e mëkoj atë dhe unë nuk dua ta marrë fëmijën tim në haxh për shkak të ndryshimeve klimatike, sëmundjeve etj. Marrja e vendimit për të shkuar edhe unë në haxh apo jo, varet në përgjigjen tuaj. Andaj pyes se, janë këta faktorë të vlefshëm që unë të mos e bëjë haxhin këtë vit apo jo?”

Përgjigje: “Gruaja e cila ka gjendjen e tillë, i lejohet që ta shtyjë haxhin për në vitin e ardhshëm. Së pari, shumë dijetarë thonë se nuk është obligim bërja e haxhit menjëherë kur të kesh mundësi ta bësh atë dhe se lejohet shtyrja, por pa e vonuar atë!

Së dyti, ajo ka nevojë të qëndrojë në shtëpi, në mënyrë që të kujdeset për fëmijët e saj. Veprim i cili është shumë i lavdërueshëm. Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

المرأة راعية في بيت زوجها ومسؤولة عن رعيتها

“Gruaja është bareshë (përgjegjëse) në shtëpinë e burrit të saj dhe rojtare kopesë së vet (fëmijëve të vet).”

Andaj, e këshilloj atë që të pres deri në vitin e ardhshëm, duke e lutur Allahun që t’ia lehtësojë asaj dhe të vendos për të atë që është më e mira.”

 

Burri e shkurorëzon gruan gjatë haxhit apo udhëtimit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e ruajttë!)

Burimi: “El-Fetaua el-Kajjimeh lil-Usratil-Muslimeh”, faqe. 146
Përmblodhi: Sad Abdul-Gaffar Ali



Pyetje: “Burri e shkurorëzoi gruan e tij pasi që ajo kishte hyrë në ihram, ndërsa ai ishte mahrem i saj. A duhet që gruaja ta kompletojë haxhin, apo të kthehet në shtëpi dhe duke mos pasur të drejtë ta kryej haxhin?”

Përgjigje: “Ajo nuk duhet të kthehet. Nëse ai e lëshon gruan për herë të parë ose të dytë, ai është ende mahrem i saj. Prandaj ajo mund të zbukurojë veten e saj për të dhe ta joshë atë në mënyrë që ai ta kthej atë për grua. Prandaj, ka thënë Allahu ‘Azze ue Xhel në lidhje me gratë e shkurorëzuara të cilat burrat mund t’i kthejnë:

لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِن بُيُوتِهِنَّ وَلَا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَن يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِكَ أَمْرًا

“Mos i dëboni ato prej shtëpive të tyre, por edhe ato të mos dalin, me përjashtim të rastit kur shkelin martesën haptazi. Këto janë urdhërimet e Allahut; kushdo që i kapërcen kufijtë e Allahut, i ka bërë dëm vetvetes. Ti nuk e di se pas kësaj Allahu mund të sjellë ndonjë rrethanë tjetër.” 65:1

Për fat të keq, shumë prej burrave sot i nxjerrin gratë nga shtëpia kur i shkurorëzojnë ato. Veprimi i tillë është i ndaluar përderisa gruaja nuk kanë rënë në ndonjë vepër të pamoralshme. Në ajetin paraprak, Allahu Te’ala tha:

لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِن بُيُوتِهِنَّ

“Mos i dëboni ato prej shtëpive të tyre…”

Në fund Allahu thotë:

لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِكَ أَمْرًا

“Ti nuk e di se pas kësaj Allahu mund të sjellë ndonjë rrethanë tjetër.”

Gruaja e shkurorëzuar e cila mundet të kthehet tek burri i saj, duhet të qëndrojë në shtëpinë e burrit të saj dhe ta zbukurojë veten për të në mënyrë që ai të joshet nga ajo në çdo mënyrë të mundshme, në mënyrë që ai ta kthej atë.

Lidhur me këtë grua prej së cilës është ndarë nga burri i saj dhe i cili është mahrem për të (në ndonjë udhëtim(v.p.)), ai vazhdon të jetë mahrem i saj në qoftë se ky është shkurorëzimi i parë apo i dytë. Mirëpo, nëse ky është shkurorëzimi i tretë, ai më nuk është mahrem i saj. Megjithatë, ajo duhet ta kompletoj haxhin me të sepse ky është rast urgjent.”

 

Iftari kolektiv dhe ngrënia e ushqimit për Bajram në xhami

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fet´h Dhil-Xhalali uel-Ikram (2/559)



Pyetje: “A është e lejueshme për banorët e lagjes që të shërbejnë ushqim në xhami për iftar ose për Fitër-Bajram? A është kjo e lejuar, kur disa njerëz e kanë zakon ta mbledhin banorët e lagjes së një xhamie për Bajram, dhe se secili vjen me ushqimin e tij dhe pastaj ata hanë së bashku?”

Përgjigje: “Po, kjo është e lejuar. Kjo është një vepër e mirë dhe mirësjellje ndaj njerëzve. Nuk është e ndaluar për të ngrënë në xhami, gjithashtu kjo as nuk e kundërshton qëllimin e vetë xhamisë. Përjashtimi i vetëm është në rast se njerëzit hanë drekë apo darkë në xhami, ndërsa njerëzit mblidhen për namaz. Në këtë rast, nuk lejohet që ta bëjnë këtë për të mirën e njerëzve (që të mos u bëhet atyre dëm).”

 

Përqafimet dhe shtrëngimi i duarve gjatë urimeve për festën e Bajramit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ul-Fetaua, (16/210)



Pyetje: “Çfarë është gjykimi për shtrëngimin e duarve, përqafimet dhe për urimet në lidhje me festën e Bajramit?”

Përgjigje: “Ato janë të lejuara, ngase njerëzit nuk i praktikojnë ato nga adhurimi, apo për tu afruar më afër Allahut عز و جل, por këtë e bëjnë vetëm nga tradita, nderi dhe respekti. Për aq kohë sa nuk ka argumente që e ndalojnë një traditë, ajo në parim është e lejuar.”

 

Çfarë dhikri duhet të thuhet në ditën e Bajramit?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fikh-ul-Ibadat, faqe 216

 

 

Pyetje: Si duhet të themi “Allahu Ekber” dhe “la ilahe il-la Allah” në ditën e Bajramit?

 

Përgjigje: Duhet të themi:

 

 

اللهُ أَكْبَرُ – اللهُ أَكْبَر – لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَ اللهُ أَكْبَرُ – اللهُ أَكْبَرُ وَ لِلَّهِ الْحَمْد

 

Allahu Ekber, Allahu Ekber,

La ilahe il-la Allah,

Uallahu Ekber,

Allahu Ekber,

Uelil-lah-il-Hamd. “

 

Përveç kësaj mund të thuhet:

 

 

اللهُ أَكْبَرُ – اللهُ أَكْبَر – اللهُ أَكْبَرُ – لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَ اللهُ أَكْبَرُ – اللهُ أَكْبَر- اللهُ أَكْبَر- اللهُ أَكْبَر – اللهُ أَكْبَرُ وَ لِلَّهِ الْحَمْد

 

Allahu Ekber,

Allahu Ekber,

Allahu Ekber,

La ilahe il-la Allahu,

Allahu Ekber,

Allahu Ekber,

Allahu Ekber,

Uelil-lah-il-Hamd. “

 

Dita e nënës – 8 Marsi

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Fetaua el-Kajjimeh lil-Usratil-Muslimeh, fq. 83-84



Pyetje: “Çdo vit ne kemi një festë, e cila quhet Dita e Nënës. Ajo zhvillohet me 8 Mars dhe të gjithë njerëzit e festojnë atë. A është e ligjshme apo e paligjshme kjo? A na lejohet ta festojmë dhe të japim dhurata, apo jo?”

Përgjigje: “Të gjitha festat që kundërshtojnë festat e bazuara në Sheriat, janë të shpikura. Ato nuk ishin të njohura në kohën e Selefëve. Gjithashtu, është e mundur se kjo festë ka origjinën nga kufarët. Pastaj, festa, përveç që është risi, është edhe përngjasim me armiqtë e Allahut Subhanehu ue Te’ala.¨

Myslimanët i dinë festat e bazuara në Sheriat, e ato janë: Fitër Bajrami, Kurban Bajrami dhe Xhumaja. Islami nuk ka festa tjera. Të gjitha festat e tjera janë të refuzuara, janë të kota në Sheriatin e Allahut. Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

من أحدث في أمرنا هذا ما ليس منه فهو رد

“Kushdo që shpik në çështjen tonë diçka që s’është prej saj, ajo është e refuzuar.” (Buhariu dhe Muslimi)

Kjo do të thotë se ajo vepër nuk pranohet nga Allahu.

Pasi kjo është e qartë, atëherë kuptojmë se festa e cila quhet “Dita e Nënës”, nuk duhet të festohet, e as nuk duhet mbajtur ndonjë ceremoni solemne me këtë rast dhe as nuk duhet shkëmbyer dhurata e të ngjashme.

Myslimani është i detyruar që të jetë krenar për fenë e tij dhe t’i përmbahet asaj që Allahu dhe i Dërguari i Tij salallahu alejhi ue selem i kanë obliguar atij në këtë fe të çmuar që e kënaq Allahun. Ai as nuk duhet të shtojë e as të anulojë diçka nga feja.

Gjithashtu, myslimani nuk duhet ta pasojë gjithkënd. Ai duhet të ketë personalitetin e tij të mbështetur në Sheriatin e Allahut Subhanehu ue Te’ala në mënyrë që të jetë sa më i mirë, e jo të pasojë të tjerët. Elhamdulilah, Sheriati i Allahut është i përsosur në të gjitha segmentet e saj. Allahu Te’ala ka thënë:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا

“Sot jua përsosa fenë tuaj, e plotësova dhuntinë Time ndaj jush dhe zgjodha që Islami të jetë feja juaj.” 5:3

Nëna meriton më shumë sesa të urohet vetëm një ditë në vit. Nëna ka të drejtën që fëmijët e saj të kujdesen për të, ta respektojnë maksimalisht dhe t’i binden asaj në atë që nuk është mosbindje ndaj Allahut ‘Azze ue Xhel, pavarësisht nga koha dhe vendi.”

 

Festimi i Ditës së Shën Valentinit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu Fataua esh-Shejkh Muhamed bin Uthejmin (16/199)

 

Pyetje: Kohët e fundit, festimi i ditës së Shën Valentinit po përhapet, dhe sidomos në mesin e studenteve femra. Ky është një festival i të krishterëve. Njerëzit vishen me rroba të kuqe dhe u japin njëri-tjetrit trëndafila. Ne shpresojmë që ju mund të na sqaroni gjykimin e këtij festivali dhe t’i këshilloni myslimanët në lidhje me të.

Përgjigje: Nuk është e lejuar për të festuar Ditën e Shën Valentinit për shkak të arsyeve të mëposhtme:

1 – Kjo festë është një risi e cila e nuk ka bazë në Sheriat.

2 – Kjo shpie në dhënien pas dashurisë dhe pasioneve sipërfaqësore.

3 – Kjo është shkak që zemrat të merren me këto çështje të cilat kundërshtojnë udhëzimin e Selefëve (radija Allahu anhum).

Kështu që nuk është e lejuar që të festojmë festa tilla, pavarësisht nëse ajo ka të bëjë me ushqim, pije, veshje, dhurata apo gjëra të tilla.

Myslimani duhet të gjejë forcë në fenë e tij e jo të pasojë çdo gjë dhe të gjithë atë që e sheh.

 

Përgëzimi i Vitit të ri mysliman

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika-ul-Bab el-Maftuh (835)

 

Pyetje: Cili është gjykimi për të uruar Vitin e ri mysliman dhe se si duhet të përgjigjemi nëse na uron dikush neve?

Përgjigje: Nëse dikush ju uron, përgjigju atij. Por ti nuk duhet të fillosh i pari. Kjo është e sakta në këtë çështje. Nëse dikush ju uron përgjigju duke thënë: “Allahu të begatoftë dhe të dhëntë një vit me mirësi dhe bekim.” Por ju nuk duhet të filloni me urime, sepse unë nuk di që Selefët të kenë bërë një gjë të tillë. Dijeni se muaji Muharrem u bë muaji i parë në vitin Islam për herën e parë gjatë kohës së Umer bin el-Hatabit (radija Allahu anhu).

 

Cili është vendi i fëmijëve të vdekur?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua Erkanul-Islam nr. 57

http://www.ibnothaimeen.com/all/books/article_17973.shtml

 

Pyetje: “Cili është vendi i fëmijëve të myslimanëve dhe fëmijëve të kufarëve të cilët vdesin të vegjël?”

Përgjigje: “Vendi i fëmijëve të besimtarëve është Xheneti, ngase ata shkojnë me prindërit e tyre. Allahu i Lartësuar thotë:

وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ

“Ne do t’i bashkojmë besimtarët e vërtetë me ata pasardhës të tyre që i ndjekin në besim dhe nuk do t’u pakësojmë asgjë nga shpërblimi për veprat e tyre. Çdo njeri është peng i veprave të veta.” 52:21

Sa i takon fëmijëve që janë edukuar nga prindërit të cilët nuk janë myslimanë, mendimi më i saktë është të themi se Allahu e di më së miri se çfarë do të kishin vepruar ata.

Në këtë jetë, ata kanë të njëjtin gjykim si prindërit e tyre, por në lidhje me gjykimin mbi ta në botën tjetër, Allahu i Lartësuar e di më mirë se çfarë do të kishin vepruar ata po të kishin jetuar. Kjo është diçka për të cilën ka folur Profeti salallahu alejhi ue selem, që ceket në Sahihun e Buhariut (1384). Allahu e di më së miri se cili është vendi i tyre në Ahiret.

Në fakt, kjo nuk është diçka që është e rëndësishme për ne. Gjëja më e rëndësishme për ne është gjykimi mbi ta në jetën e kësaj bote. Gjykimi mbi ta – kam për qëllim për fëmijët e jobesimtarëve – është se ata kanë gjykimin e prindërve të tyre. Ata nuk duhen të pastrohen, nuk mbështillen me qefin, nuk u falet namazi i xhenazes dhe nuk varrosen në varret e myslimanëve.”

 

Emërtimi i fëmijës së abortuar

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Shrehul-Mumti’ ‘ala Zadil-Mustakni’ (5/296)



Pasi që fëmija në barkun e nënës të mbush katër muaj (pas futjes së shpirtit në trupin e tij), dhe nëna e aborton atë, gjykimet që pasojnë janë gjykime sikurse të të gjallëve, sepse ai është njeri.

Dijetarët thonë se fëmija i abortuar i kësaj moshe, detyrimisht duhet të emërtohet (t’i vihet emri). Fëmija i tillë do të ringjallet në Ditën e Gjykimit, prandaj duhet ta ketë një emër, sepse njerëzit do të thërriten me emrat e tyre dhe me emrat e etërve të tyre. Pra, duhet të emërtohen në mënyrë që të thirren me emrat e tyre Ditën e Gjykimit.

Nëse nuk dihet gjinia e të abortuarit -edhe pse kjo pothuajse është e pamundshme-, atëherë duhet të emërtohet me një emër që i përshtatet të dyja gjinive, siç është: Hibetullah, ‘Atijjetullah dhe Nahletullah.

 

Vendosja e luleve mbi varre

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Nurun ‘ale-Derb” (40 A)



Nuk mund të themi se, Profeti salallahu alejhi ue selem tekstualisht e ka ndaluar vënien e luleve mbi varre. Kjo ndalesë nuk ekziston në asnjë hadith, sepse kjo vepër ishte e panjohur në kohën e Profetit salallahu alejhi ue selem. Ndërsa, unë mendoj se kjo vepër është marrë nga kufarët. Por, për ndalesën e vënies së luleve mbi varre, është transmetuar diçka e ngjashme nga Profeti salallahu alejhi ue selem, kur e dimë se, ai ndaloi që varret të ngrihen dhe të ndërtohen (qoftë vetëm mure anësore, apo të ndërtohet komplet mbi varr ndonjë gjë, qoftë edhe diçka e thjeshtë (v.p.)). Lulet mbi varre i ngjasojnë kësaj. Vënia e luleve mbi është veprim i dënueshëm në islam, dhe atë për shkak të dy arsyeve:

1 – Vepra është marrë nga jobesimtarët.

2 – Vepra i ngjason asaj që Profeti salallahu alejhi ue selem ka ndaluar, e cila është: ngritja e varreve.

 

Gjykimet në lidhje me fëmijën e abortuar para futjes së shpirtit në trupin e tij

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Ahkamul-Kuran (1/106)

 

Fëmijës së cilit ende nuk iu ka dhënë shpirti, ai konsiderohet se është i vdekur dhe i pa jetë, prandaj, i tilli nuk mund të trajtohet me gjykimet e të gjallit. Bazuar në këtë, fëmijës së abortuar para se t’i ketë hyrë shpirti në trup as nuk duhet pastruar e as nuk duhet të qefinoset. Përveç kësaj, as nuk duhet t’i falet namazi i xhenazes dhe as të varroset në varrezat e njerëzve. Sepse ky dështim në këtë rast është vetëm një copë mishi dhe varroset kudo qoftë. Gjithashtu, nuk ka nevojë që të emërohet apo të bëhet për të akika.

Nëse dikush pyet se kur i jepet fëmijës shpirti në barkun e nënës, përgjigja është kur ai t’i ketë mbushur katër muaj (siç e tregon edhe hadithi autentik (v.p.)).

 

 

Ndëshkimi për magjistarin

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Kaulul-Mufid (1/509)



Ekzekutimi i magjistarit a bëhet si ndëshkim për veprën e tij në këtë botë, apo bëhet në emër të mosbesimit të tij?

Të dyja opsionet janë të mundshme në varësi të sqarimit të më hershëm që e kemi bërë në lidhje me mosbesimin e magjistarit[1]. Bazuar në atë që e kemi cekur më herët, themi se magjia e atij që është mosbesim ai ekzekutohet për magjinë e tij për shkak të mosbesimit, ndërsa ai magjia e të cilit nuk është mosbesim, ai ekzekutohet ashtu siç mund të ekzekutohet edhe vjedhësi. Ndërsa themi se është e detyrueshme për pushtetarin që të zbatojë dënimet e përcaktuara në sheriat.

Përgjithësisht, është e detyrueshme për të ekzekutuar magjistarin pavarësisht se a themi se ai është jobesimtar apo jo[2]. Kjo, për shkak se magjistarët shkaktojnë shumë sëmundje tek njerëzit, madje edhe i vrasin ata.

Ata janë shkaktarë të ndarjes së burrit nga gruaja. Gjithashtu, ata mund t’i bashkojnë armiqtë dhe t’ua bëjnë të mundshme realizimin e armiqësive që ata i kanë.

Disa mund t’i magjepsin të tjerët për ta afruar personin afër tij me shpresën që të fitoj diçka nga kjo. Shembull i kësaj është magjepsja e një gruaje për ta shfrytëzuar atë seksualisht. Pasi që këta njerëz mbjellin shkatërrim në tokë, është e detyrueshme për udhëheqësin që t’i ekzekutoj ata pa kërkuar që ata të pendohen, pasi që kjo bëhet për tu shmangur të keqes së tyre dhe për t’i zbuluar ata. Nuk kërkohet pendim nga keqbërësi kur ai të ndëshkohet. Pasi të jetë arrestuar, është e detyrueshme për ta ekzekutuar atë.

[1] Ibn Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) ka thënë:
“Nëse praktikohet magjia me ndihmën e shejtanëve, personi del nga feja, pasi që veprimi i tillë përbëhet nga idhujtaria (shirku). Ndërsa, në qoftë se magjia praktikohet me ndihmën e ilaçeve dhe formave tjera të ngjashme, personi i tillë nuk del nga feja. Në vend të kësaj, ai konsiderohet të jetë mëkatare dhe se ka tejkaluar kufijtë e Allahut.” (El-Kaulul-Mufid (1/490))

[2] “Ndërsa, ekzekutimi i dënimit bëhet vetëm nga sundimtari ose zëvendësi i tij.” – Sepse Allahu ka caktuar se këto gjëra i takojnë vetëm sundimtarit apo atij që e zëvendëson atë.

Për më shumë, shih: Temën me nr 6 e cila quhet “Kush i zbaton gjykimet dhe dënimet e sheriatit?”

 

Sigurimet janë bixhoz

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Maftuh (62 B)

 

Shumica e sigurimeve që ekzistojnë në ditët e sotme janë bixhoz. Ajo çfarë është e çuditshme është se shumica e njerëzve i kanë pranuar ato, dhe e ke të vështirë të gjesh dikë që e refuzon atë! Edhe pse Allahu i Madhëruar e krahason bixhozin me alkoolin, idhujt dhe hedhjen e shigjetës (për fall). Megjithëkëtë, askush nuk e refuzon atë. Ti siguron veturën apo shtëpinë tuaj dhe jep para pa e ditur se a do të humbësh më pak apo më shumë. Dhe pikërisht ky është bixhoz. Kur është fjala për mëkatet e përhapura në shoqëri, ti duhet që patjetër t’i refuzosh ato.

 

 

Ndërrimi i veturës dhe pagesa shtesë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika Bab-ul-Meftuh Nr. 114.

 

“Është e lejuar për të ndërruar veturën e vjetër me një veturë të re dhe të paguash një shumë shtesë.”

 

 

Agjërimi në ditën e shtunë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/4fPy7o8tYqw

Dëshiroj të theksoj diçka në lidhje me hadithin të cilin e gjejmë tek Ebu Davudi, se Profeti (sal Allahu aleji ue selem) ka thënë:

“Mos agjëroni ditën e shtunë, përveç nëse është e detyrueshme për ju, e nëse ndokush prej jush nuk ka çfarë për të ngrënë përveç lëvores së drurit atëherë le ta përtypë atë.”

Në lidhje me këtë hadith, Ebu Davudi ka thënë se, Maliku (Allahu e mëshiroftë) – d.m.th. Malik bin Enes,- ka thënë: ‘Ky hadith është i rrejshëm.’ Do të thotë se, është i shpifur dhe se nuk është hadith i të Dërguarit të Allahut (sal Allahu alejhi ue selem). Realisht, kush e studion këtë hadith, gjen se ka kundërthënie në zinxhirin e tij. Ndërsa në tekstin e tij ka anomali dhe jo qartësi. Për problemin që e theksuam në zinxhirin e tij, kanë folur dijetarët dhe kush dëshiron të dijë më tepër, atëherë le të lexoj në lidhje me të.

E kur e kemi fjalën për anomali dhe paqartësi në tekstin e tij; transmetohet një hadith autentik që gjendet tek Sahihu i Buhariut se

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) shkoi tek Xhuvejrije bint Harith (në ditën e xhuma) dhe ajo i tha: “Jam duke agjëruar”.

Kurse ai i tha: “A ke agjëruar dje?”

Ajo i tha: “Jo.”

Ai i tha: “A do të agjërosh nesër?”

Ajo tha: “Jo.”

Kurse ai i tha:”Atëherë duhet ta prishësh agjërimin.” 

Është e ditur se dita që vije pas ditës së Xhuma është dita e shtunë. Dhe kjo është thënia e të Dërguarit të Allahut që e transmeton Buhariu, që aludon në lejimin e të agjëruarit të ditës së shtunë.

Gjithashtu, e gjejmë në koleksionet e Suneneve se Umu Seleme (radja Allahu anha) është pyetur se cilat ditë agjëronte më së shumti Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) dhe ajo është përgjigjur: “Ditën e shtunë dhe të diele.”

Pra, siç e shohim përmes Sunnetit të të Dërguarit të Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) nëpërmjet fjalëve dhe veprave të tij se, agjërimi i ditës së shtunë nuk është i ndaluar. Dijetarët kanë kundërshtime rreth vënies në praktikë të këtij hadithi. Disa thonë se, në asnjë formë nuk mund të punohet me këtë hadith dhe të agjëruarit e ditës së shtunë nuk ka asnjë të keqe, pa e marrë parasysh se agjërohet si e vetme apo e shoqëruar me ditën para apo prapa saj. Kjo, sepse hadithi nuk është i saktë dhe mbi hadithe të tilla, nuk ndërtohen gjykime të sheriatit islam.

Disa prej dijetarëve e konsiderojnë hadithin autentik apo të mirë, dhe thonë se mund të bashkohet ky hadith me hadithet tjera duke thënë se, ndalohet të veçuarit e ditës së shtunë për ta agjëruar. D.m.th. se ndalohet të agjërohet si e vetme, e pa shoqëruar me agjërimin e ditës së xhuma apo të diele.

Ky është edhe mendimi i Imam Ahmedit (Allahu e mëshiroftë). Dhe thotë: “Nëse me ditën e shtunë e agjëron edhe ndonjë ditë tjetër, atëherë nuk ka asgjë të keqe në të.” Pra të agjëroj së bashku me ditën e shtunë, ditën e xhuma apo të diele.

Gjithashtu themi se, nëse dita e shtunë koincidon me ndonjë ditë të cilën agjërimi është i preferuar, për shembull: Ditën e Arafatit, apo dita e dhjetë e muajit Muharrem (dita e Ashureve), atëherë agjërimi në këtë ditë të shtune nuk është mekruh. Sepse edhe po të jetë mekruh, është atëherë kur të agjërohet dita e shtunë sepse është e tillë jo për shkak të koincidencës me ndonjë ditë të cilën agjërimi është i preferuar. Këtë të fundit, e theksuam sepse kam dëgjuar nga disa vëllezër se kur dikush ka agjëruar ditën e shtunë për shkak se ishte edhe dita e Arafatit, ata i kishin urdhëruar që ta prishin agjërimin.

Në të vërtetë, personi i tillë ka gjykuar si i pavarur, por jo secili që gjykon ia ka qëlluar.

 

Ndërrimi i nijetit për agjërim gjatë udhëtimit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: El-Lika esh-Shehri (30)



Pyetje: Një njeri kishte për qëllim të mos agjërojë gjatë Ramazanit ndërsa ishte në udhëtim. Pastaj ai e ndryshoi nijetin dhe dëshiroi që ta plotësoj agjërimin. Ai konsiderohet të jetë agjërueshëm apo jo?

Përgjigje: Nëse ai vërtet kishte për qëllim që të mos agjërojë, ai nuk duhet ta vazhdoj agjërimin, ngase vlefshmëria e agjërimit varet nga nijeti. Megjithatë, nëse ai i thotë vetës së tij që ndoshta ta prish agjërimin nëse bëhet shumë nxehtë dhe të ngjashme, ndërsa e sheh se mund të agjëroj dhe dëshiron ta bëj këtë, në këtë rast ai duhet ta vazhdoj agjërimin.

Pra kjo ka të bëjë me nijetin e njeriut. Nëse ai është i vendosur që të lerë agjërimin, ai më nuk është duke agjëruar, e në qoftë se ai nuk është i vendosur, atëherë mund ta vazhdoj agjërimin.

 

 

Udhëtimi në një vend ku ende nuk ka përfunduar Ramazani

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: Fetua fi ahkam es-Sijam (faqe 72)



Pyetje: Unë kam agjëruar 29 ditë në Ramazan (aq sa edhe i kishte) dhe, me 30 u bë festa e Bajramit në vendin tim. Në mëngjesin e Ditës së Bajramit udhëtova në një shtet tjetër. Kur arrita në atë shtet, gjeta njerëzit e atij vendi duke agjëruar. A është dashur që unë të qëndroja larg gjërave që e prishin agjërimin gjatë pjesës tjetër të ditës apo është dashur që të mos agjërojë?

Përgjigje: Në rast të tillë, nuk është e detyrueshme të agjërosh. Sepse ti nuk ke agjëruar nga një arsye e drejtë sipas Sheriatit. Në qoftë se dielli perëndon në një vend dhe pastaj ti udhëton tek një vend ku dielli ende nuk ka perënduar nuk e ke obligim që të agjërosh.

 

 

Afati kohor për mosagjërimin e udhëtarit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: Fetua fi ahkam es-Sijam (faqe 132-133)



Pyetje: A ka një afat kohor mbi numrin e ditëve që mund të prishet agjërimi gjatë kohës së udhëtimit?

Përgjigje: Nuk ka asnjë kufizim specifik për këtë. Kur Profeti -صلى الله عليه وسلم- çliroi Mekën në ditën e 20 të Ramazanit, ai qëndroi aty në pjesën e mbetur të Ramazanit pa agjëruar, ashtu siç është konfirmuar në hadithin e transmetuar nga Ibn Abbasi në Sahihun e Buhariut. Pra, Profeti -صلى الله عليه وسلم- ai qëndroi 9-10 ditë të Ramazanit pa agjëruar. Ai qëndroi 19 ditë në Mekë, ndërsa ai shkurtoi namazin dhe nuk agjëroi gjatë ditëve në të cilat ishte Ramazani.

 

Nëse dikush gjatë agjërimit ka nevojë vazhdimisht për ilaç

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Fetva e Ibn Uthejmin” 19/87



Pyetje: “Nëse një pacient vuan nga një sëmundje e zemrës, vetëm një pjesë e zemrës së tij punon dhe ai ka nevojë vazhdimisht për ilaç, madje çdo gjashtë apo tetë orë. A është shfuqizuar agjërimi në rastin e tij?”

Përgjigje: “Po, agjërimi në këtë rast është shfuqizuar për të, dhe ai duhet të ushqejë për çdo ditë një të varfër. Nëse ai dëshiron mund t’i japë çdo të varfëri një shujtë ushqimore, p.sh. oriz, e nëse ai vendos edhe pak mish, është më mirë, ose nëse ai dëshiron, në natën e fundit të ramazanit mund të ofrojë një darkë, apo ushqim në ndonjë ditë pas ramazanit. Secila prej këtyre opsioneve është e lejuar.”

 

Pirja e ilaçeve gjatë ditës në Ramazan

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: “Fetaua in Uthejmin” 19/76



Nëse ndonjë i sëmur pi ilaçe gjatë Ramazanit dhe atë pas agimit, atëherë agjërimi i tij nuk është i vlefshëm për shkak se ai e ka prishur agjërimin qëllimisht. Megjithatë, ai gjatë pjesës së mbetur të ditës duhet të përmbahet nga ushqimi dhe pija, përveç nëse është shumë e vështirë për të, për shkak të sëmundjes së tij. Atëherë ai mund ta prish agjërimin për arsye shëndetësore, por ai duhet ta kompensojë atë ditë, sepse e ka prish me qëllim.

Nuk është e lejuar që i sëmuri gjatë agjërimit në Ramazan të marrë ilaçe, përveç në rast nevoje, si p.sh.: nëse ekziston frika se ai mund të vdesë (për shkak të sëmundjes). Atëherë lejohet t’i jepet ilaç për t’i ndihmuar. Në këtë rast ai e prish agjërimin, por nuk bie mëkat mbi të, sepse ai e bën atë për arsye shëndetësore.”

 

 

Cili është gjykimi për gruan e cila për shkak të gjidhënies e braktis agjërimin?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua Erkan-il-Islam, fq. 465.



Pyetje: A është e lejueshme për grua gjidhënëse që të mos agjërojë? Nëse po, kur duhet ajo t’i kompensojë ditët e humbura, apo duhet të japë ushqim për të varfër në vend të agjërimit?

Përgjigje: Nëse gruaja gjidhënëse ka frikë për fëmijën e saj, që nëse ajo agjëron atëherë qumështi i gjirit të pakësohet e në këtë mënyrë e dëmton fëmijën, kjo është e mjaftueshme dhe arsye që ajo të mos agjërojë. Megjithatë, ajo duhet t’i kompensojë ditët e humbura, sepse ajo ka gjykimin e të sëmurit për të cilin Allahu (Teala) ka thënë:

وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ

“Ndërsa kush është i sëmurë ose në udhëtim, le të agjërojë aq ditë nga ditët e mëvonshme.” 2:185

Kur pengesa të jetë larguar, ajo agjëron ditët e humbura. Ajo mund ta bëjë këtë gjatë dimrit kur ditët janë të shkurtra dhe koha është e ftohtë, ose vitin e ardhshëm në qoftë se ajo nuk mund të agjërojë gjatë dimrit.

Ndërsa nuk i lejohet të japë ushqim në vend të agjërimit. Kjo veprohet vetëm nëse personi vuan nga ndonjë sëmundje që nuk do të largohet. Në këtë rast, jepet ushqim në vend të agjërimit.

 

Përdorimi i ilaçit me gargarë gjatë ditëve të Ramazanit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Shejkh Ibn Uthejmin – Kitabud-daueh 1/170

Marrë nga www.udhezimi.com

 

 

Pyetje: “A asgjësohet agjërimi, nëse e përdorim ilaçin me gargarë? Allahu ju shpërbleftë.”

 

Përgjigje: “Nuk asgjësohet agjërimi, mirëpo nuk duhet të përpihet. Sido që të jetë mos e përdor, përveç nëse vërtet ke nevojë për të, dhe mos e ndërprit agjërimin, nëse asgjë prej tij (ilaçit) nuk ka depërtuar në brendësinë tënde!”

 

A e prishet agjërimi i atij që bënë hixhameh me mjete moderne?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika’ati ma’a esh-Shejkhejn, pyetjet e shtruara nga Abdullah et-Tejjar (2 / 83)

 

 

Pyetje: A e prishet agjërimi i atij që bënë hixhameh me mjete moderne?

 

Përgjigje: Kjo nuk e prish agjërimin. Sepse nuk hynë gjaku në fytin e tij (ashtu siç bëhej në të kaluarën në mënyrë që ai i cili bënte hixhamen thithte gjakun me gojën e tij për ta larguar gjakun). Ky mendim kundërshtone methebin hanbeli.

 

Çfarë ka të bëjë namazi me agjërimin?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua Ulemaul-Beledil-Haram, fq. 291-292



Pyetje: “Disa dijetarë i kritikojnë ashpër myslimanët të cilët agjërojnë por që nuk bëjnë namaz. Çfarë ka të bëjë namazi me agjërimin? Unë dua të agjërojnë, sepse unë dua të hyjë në Xhenet përmes derës Rejan [1]. Është e njohur përgjithësisht që koha nga një Ramazan deri në Ramazanin tjetër i fshin mëkatet mes tyre. Unë shpresoj për një qartësim – Allahu ju dhëntë sukses.”

Përgjigje: “Namazi është shtylla e islamit. Nuk ka islam pa të. Ai që nuk e falë namazin është jobesimtarë dhe nuk i përket islamit. Allahu nuk e pranon agjërimin e jobesimtarit, as zekatin e tij, haxhin apo ndonjë vepër tjetër të mirë.Allahu Subhanehu ue Te’ala ka thënë:

وَمَا مَنَعَهُمْ أَن تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلاَّ أَنَّهُمْ كَفَرُواْ بِاللّهِ وَبِرَسُولِهِ وَلاَ يَأْتُونَ الصَّلاَةَ إِلاَّ وَهُمْ كُسَالَى وَلاَ يُنفِقُونَ إِلاَّ وَهُمْ كَارِهُونَ

“Ndihmesat (sadakatë) e tyre nuk do të pranohen, ngase ata janë njerëz që nuk besojnë në Allahun dhe të Dërguarin e Tij, namazit i afrohen vetëm në mënyrë të ngathët dhe nuk shpenzojnë (nga pasuria), veçse në mënyrë përbuzëse.” 9:54

Nëse ti agjëron pa namaz, ne të themi ty se agjërimi yt është i pavlefshëm, i kotë dhe nuk të afron tek Allahu. Për bazë ke ajetin që e lexuam më lartë.

Ndërsa në lidhje me shprehjen tuaj se, nga një Ramazan deri tek një tjetër fshihen mëkatet, ne ua bëjmë me dije se ju nuk e dini hadithin në lidhje me këtë çështje. I Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem ka thënë:

الصلوات الخمس والجمعة إلى الجمعة ورمضان إلى رمضان مكفرات ما بينهن إذا اجتنب الكبائر

“Pesë namazet, nga e xhumaja deri në të xhumanë tjetër dhe nga Ramazani deri në Ramazanin tjetër, janë falje e asaj që ka ndodhur mes tyre (prej gjynaheve), nëse eliminohen (qëndrohet larg) mëkatet e mëdha.” Muslimi (233)

Që koha mes një Ramazanit në një tjetër i fshinë mëkatet mes tyre, Profeti salallahu alejhi ue selem thotë se kjo ndodh me kusht se duhet shmangur mëkatet e mëdha. Por nëse ti agjëron pa namaz ti nuk shmangesh nga mëkatet e mëdha. Cili mëkat është më i madh se lënia e namazit?

Në fakt, lënia e namazit është mosbesim. E si mund pra të jetë e mundur që agjërimi t’i fshijë mëkatet tuaja? Braktisja e namazit nga ti është mosbesim. Agjërimi juaj është i papranueshëm. Ti je i obliguar që të pendohesh tek Zoti yt dhe ta falësh namazin me të cilin Allahu të ka obliguar.

Profeti salallahu alejhi ue selem kur e dërgoi Muadhin në Jemen, i tha atij:

فليكن أول ما تدعوهم إليه شهادة أن لا إله إلاَّ الله فإن هم أطاعوك لذلك فأعلمهم أن الله افترض عليهم خمس صلوات في كل يوم وليلة

“Le të jetë gjëja e parë në të cilën i thërret Dëshmia se nuk ka zot tjetër (që meriton të adhurohet) përveç Allahut. E nëse ata të binden në këtë, atëherë mësojua se Allahu i ka obliguar ata me pesë namaze në një ditë e natë.”Tirmidhiu (625)

Pasi përmendi dëshminë, ai përmendi namazin dhe pastaj zekatin.”

_______________________________________________________________________________

[1] Një derë nga e cila hyjnë në Xhenet vetëm agjëruesit. Shiko librin en-Nihajeh (1/713) të Imam Ibnul-Ethirit.

 

Ushqimi i shtruar para namazit të akshamit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: Fat’h Dhil-Xhelal uel-Ikram 2/481



230 – Transmetohet nga Enesi radijallahu anhu se i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem ka thënë:

إذا قدم العشاء فابدءوا به قبل صلاة المغرب

“Nëse është shtruar darka, atëherë hani para se të falni namazin e akshamit.”Buhariu dhe Muslimi.

Disa familje e kanë zakon të shtrojnë ushqimin çdo ditë të Ramazanit së bashku me bërjen iftar. Atëherë, çfarë duhet të bëjmë në këtë rast? Është në rregull të hash. Mirëpo, më mirë është që të bësh iftar me ca hurma dhe kafe, pastaj të falësh namazin e akshamit dhe më pas të kthehesh në shtëpi për ngrënë ushqim. [1]

_______________________________________________________________________________

[1] Duke pasur parasysh se, namazi në xhami për meshkuj është obligim. Gjithashtu, gruaja mund të falet në shtëpi pas bërjes iftar, pastaj të darkojnë (v.p.).

 

 

Si duhet agjërohet në vende ku dita është shumë e gjatë?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/books/article_16898.shtml (pyetja nr.:31)



Pyetje: “Në disa vende dita është aq e gjatë, saqë mund të arrij deri në njëzetë ore. Andaj, pyesim se, a janë të obliguar myslimanët e këtyre vendeve të agjërojnë tërë ditën apo si duhet vepruar?”

Përgjigjja: “Po, ata janë të detyruar të agjërojnë tërë ditën. Allahu Te’ala ka thënë:

فَالآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُواْ مَا كَتَبَ اللّهُ لَكُمْ وَكُلُواْ وَاشْرَبُواْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّيَامَ إِلَى الَّليْلِ 

“Prandaj, ju lejohet bashkimi me bashkëshortet tuaja dhe tani kërkoni atë që ka caktuar Allahu për ju. Dhe hani e pini derisa të dallohet fija e bardhë (bardhësia) e agimit nga fija e zezë (errësira e natës), pastaj plotësojeni agjërimin derisa të bjerë mbrëmja.” 2:187

Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

إذا أقبل الليل من هاهنا، وأدبر النهار من هاهنا، وغربت الشمس فقد أفطر الصائم

“Në qoftë se nata ka ardhur nga këndej dhe dita është zhdukur nga atje, agjëruesi ndërpret agjërimin e tij.”

 

Disa nga shenjat e Natës së Kadrit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu Fataua Shejkh Ibn Uthejmin

 

Pyetje: Cilat janë shenjat e Natës së Kadrit?

Përgjigje: Nata e Kadrit është një natë e qetë dhe zemra e besimtarit ndien ngazëllim, e paqe. Gjithashtu, besimtari vazhdon të jetë i angazhuar në veprimin e veprave të mira dhe dielli ngrihet qartë pa rreze në mëngjesin që vijon pas Natës së Kadrit.

 

Agjërimi në grup

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/bbaqjLg_RC8

 

 

Pyetje: Çfarë është gjykimi për të agjëruar në grup? Për shembull: kur një grup njerëzish, pajtohen që të agjërojnë së bashku në ditë të caktuara p.sh. të hënën e të enjten, –në emër të ndihmës së njëri-tjetrit në atë që është e mirë dhe e devotshme. Sepse njeriu është i dobët kur është i vetëm dhe forcohet me ndihmën e vëllezërve të tij. Çfarë është gjykimi për këtë?

 

Përgjigje: Mendoj se kjo nuk është prej Sunnetit, përkundrazi mendoj se kjo është bidat nëse ata pajtohet për këtë gjë. Për shembull: nëse ne refuzojmë tekbiret apo dhikrin në grup, e njëjta gjë vlen edhe për agjërimin, sepse agjërimi është adhurim dhe nuk e ka vendin të bëhet në grup. Mirëpo, nëse kjo ndodhë pa marrëveshje paraprake, atëherë nuk ka të keqe. Për shembull: ‘Nëse ndodhë që disa njerëz të agjërojnë ditën e hënë dhe njëri prej tyre thotë: ‘kush është duke agjërar, iftari bëhet tek filani.’ Pra, nëse agjëruesit pajtohen që të bëjnë iftar tek ndonjëri prej tyre, nuk ka të keqe në këtë. Ngase, nuk është prej adhurimeve që kryhet në grup. Kryerja e ndonjë adhurimi në grup apo veçmas, është prej gjërave të ligjësuara. Për këtë shkak, sikurse Allahu të mos e kishte ligjësuar faljen e namazit në grup (xhemat) nuk do të ishim falur me xhemat. Sepse, namazi me xhemat do të ishte bërë bidat. Mirëpo, kjo është diçka të cilën Allahu e ka ligjësuar për ne. E njëjta gjë vlen edhe tek marrëveshja paraprake për të agjëruar së bashku, që është prej llojeve të bidatit. Kur është fjala tek agjërimi i Ramazanit; a nuk agjërojmë në grup? Po, në grup agjërojmë, porse në këtë formë është obliguar agjërimi i këtij muaji. Është obligim që të gjithë të agjërojnë në këtë muaj. Unë mendoj se duhet lënë anash këtë gjë. Të mbështet secili në Allahun e Lartësuar dhe të filloj me forcat e veta. E nëse njeriu nuk bën ndonjë adhurim përveçse duke u mbështetur për shkopi, d.m.th. e bën atë adhurim nëse e bën edhe dikush tjetër, atëherë vendosmëria e tij është më se e dobët.

 

Puthjet dhe ledhatimet gjatë agjërimit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/Vk3K-0_t9_E

 

Pyetje: Çfarë është gjykimi për t’u puthur dhe ledhatuar gjatë ditëve në Ramazan? A është mëkat nëse bëhet ky veprim, qoftë edhe nëse nuk ka dalë sperma?

Përgjigje: Njeriu nuk ka bërë mëkat nëse e ka puthur gruan gjatë agjërimit në Ramazan. I njëjti gjykim vlen edhe nëse bashkëshortët bëjnë paraloja e ledhatohen. Mirëpo, e ka obligim të ketë kujdes, që nëse bën veprime të tilla, të jetë i sigurt se mund ta kontrolloj veten e tij, përndryshe i ka të ndaluar ato gjëra.

E nëse e njeh veten se mund të ruhet nga prishja e agjërimit, atëherë nuk ka të keqe nëse i bën ato gjëra. I Dërguari i Allahut –صلى الله عليه و سلم- , dihet se ishte njeriu që më së shumti i frikësohej Allahut dhe ishte më i devotshmi nga të gjithë dhe i puthte gratë e tij kur ishte duke agjëruar.

 

Teprimi i ushqimeve gjatë iftarit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fikhul-Ibadat, fq. 252



Pyetje: A merr njeriu më pak shpërblim nëse e tepron me ushqime të ndryshme kur e bën iftar?

Përgjigje: Jo, ai nuk merr më pak shpërblim për agjërimin. Kryerja e një vepre të ndaluar pas përfundimit të agjërimit nuk ndikon në shpërblim. Megjithatë, kjo bie nën fjalën e Allahut (te ala):

وكُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ

“…dhe hani e pini, por mos e teproni, sepse Ai, njëmend, nuk i do ata që e teprojnë.” (7:31)

Në realitet, shpenzimi i tepërt e i panevojshëm është i ndaluar. Njeriu duhet të jetë ekonomist i mirë dhe duhet të ketë kujdes që ta përgjysmojë ushqimin nëse ka mundësi. E nëse mbetet diçka, atëherë duhet të dhurohet për bamirësi e jo të hidhet, ngase kjo është më mirë.

 

Ata të cilët falen dhe agjërojnë vetëm gjatë Ramazanit

 

 Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fikhul-Ibadat, fq. 248

 

Pyetje: I nderuar shejkh! Çfarë thuhet për ata që falen dhe agjërojnë vetëm gjatë Ramazanit, e kur të mbarojë Ramazani, ata braktisin namazin dhe agjërimin?

Përgjigje: Më është bërë e qartë përmes argumenteve, se një person konsiderohet kafir në qoftë se ai nuk falet kurrë. Sa për ata që falen ndonjëherë, unë nuk mendoj se argumentet sugjerojnë se ai është kafir.

Profeti -صلى الله عليه وسلم- ka thënë:

“Marrëveshja mes nesh dhe atyre është namazi, kush e len atë ai ka bë kufër.”

“Në mes njeriut dhe shirkut e kufrit është braktisja e namazit.”

Mirëpo, unë dyshoj në besimin e një personi, nëse ai falet dhe agjëron vetëm gjatë Ramazanit. Nëse ai është besimtar i vërtetë, ai duhet të falet gjatë dhe pas Ramazanit. Që njeriu ta njohë Zotin vetëm gjatë Ramazanit, më bën të dyshoj në besimin e tij. Megjithatë, unë nuk them se ai është kafir, por nuk gjykoj në këtë çështje, dhe ia lë çështjen e tij Allahut عز و جل.

 

Gjykimi për të prishjen e agjërimit pa ndonjë arsye

 

 Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fikhul-Ibadat, fq. 246

 

Pyetje: Cili është gjykimi për të prishur agjërimin në Ramazan pa ndonjë arsyetim të justifikueshme?

Përgjigje: Prishja e agjërimit pa ndonjë arsye të justifikueshme gjatë Ramazanit është një prej mëkateve më të mëdha. Personi i tillë e ka detyrim të pendohet tek Allahu dhe ta kompensojë atë ditë. Do të thotë, në qoftë se një person agjëron dhe e prish agjërimin pa asnjë justifikim, ai obligohet që ta kompensojë me agjërim atë ditë. Nëse ai e ka filluar atë me agjërim dhe agjëroi për shkak se e kishte obligim agjërimin dhe ashtu e ka ndjerë e më pas e ka prishur agjërimin, atëherë ai obligohet ta kompensojë atë ditë krejtësisht.

Por, nëse personi qëllimisht braktis agjërimin tërësisht që nga fillimi, mendimi më i saktë është se ai nuk duhet që ta kompensojë atë fare. Ai nuk ka asnjë dobi prej atij kompensimi e as nuk do t’i pranohet nga Allahu. Parimi thotë se çdo adhurim ka kohën e saj të caktuar. Nëse adhurimi shtyhet nga koha e përcaktuar për të pa ndonjë arsye të justifikueshme, ai kompensim nuk pranohen. Profeti -صلى الله عليه وسلم- ka thënë:

“Kush që bën një punë që nuk përputhet me çështjen tonë, ajo është e refuzuar.” [1]

 Gjithashtu kjo gjë është tejkalim i normave të Allahut. Allahu عز و جل ka thënë:

تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَعْتَدُوهَا وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللّهِ فَأُوْلَـئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ

“Këto janë dispozita të Allahut, pra mos i kundërshtoni, sepse kush i tejkalon dispozitat e Allahut, pikërisht të tillët janë zullumqarët.” 2:229

Ashtu siq nuk pranohet adhurimi në rast se kryhet para kohës së vet, e as nuk pranohet pasi t’i ketë kaluar koha, pa ndonjë arsye të justifikueshme.

_______________________________________________________________________________

[1] Muslim (1718).

 

Urtësia në shpejtimin e iftarit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fet’h Dhil-Xhalal uel-Ikram (7/109)



661 – Sahl bin Sad رضي الله عنه ka transmetuar se i Dërguari i Allahut -صلى الله عليه وسلم- ka thënë:

لا يزال الناس بخير ما عجلوا الفطر

“Njerëzit do të vazhdojnë të jenë në mirësi përderisa e shpejtojnë Iftarin.”Transmeton Buhariu dhe Muslimi.

Profeti -صلى الله عليه وسلم- ka thënë për atë që shpejton në këtë veprim, ai shpejton diçka që Allahu ia ka lejuar atij pasi që ia kishte ndaluar atë më parë. Që diçka fillimisht ka enë e ndaluar e më pas është lejuar, kjo gjë është dhuratë e madhe prej Allahut عز و جل, dhe shpejtimi për tek dhuratat e Allahut është diçka e rekomanduar, ngase Allahu dëshiron të sheh gjurmët e dhuratave tek robërit e Tij.

Së dyti, kjo do të thotë që të bëhet dallimi nga ajo që bënin të krishterët dhe hebrenjtë të cilët e kishin zakon ta shtynin iftarin. E nuk ka dyshim se është mirë të dallohemi nga hebrenjtë dhe të krishterët. Nga kjo mësojmë se nuk është korrekte për të bërë atë që disa bëjnë, presin minuta shtesë e nuk bëjnë iftar pasi dielli të ketë perënduar. Kjo gjë nuk është e lejuar.

 

Të shijuarit e ushqimit gjatë agjërimit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua Erkanul-Islam, fq. 484



Pyetje: A prishet agjërimi në qoftë se shijojmë ushqimin?

Përgjigje: Agjërimi nuk prishet në qoftë se shijon ushqimin me kusht që ta mos gëlltitësh. Megjithatë, kjo duhet të bëhet vetëm në rast nevoje. Nëse ky ushqim pa dashur kalon poshtë në bark, prapë agjërimi nuk prishet.

 

 

Personi i cili ejakulon qëllimisht duke qenë agjërueshëm

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua Erkanul-Islam, fq. 478



Pyetje: Nëse një person ejkakulon qëllimisht duke qenë agjërueshëm, A duhet të bëj shpagim për këtë?

Përgjigje: Nëse një person ejakulon qëllimisht duke qenë agjërueshëm, agjërimi i tij prishet dhe ai është i detyruar që ta kompensojë atë ditë dhe të pendohen, por pa bërë shpagim. Shpagimi është vetëm për marrëdhëniet seksuale gjatë agjërimit.

 

Çfarë kushtesh ka agjërimi?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fikhul-Ibadat, fq. 248



Pyetje: Shejkh i nderuar! Çfarë kushtesh ka agjërimi?

Përgjigje: Agjërimi ka vetëm një qëllim dhe kjo është për ta adhuruar Allahun عز و جل duke u shmangur faktorëve që e prishin agjërimin nga agimi deri në muzg. Me agim është për qëllim agimi i dytë e jo i pari. Agimi i parë dhe agimi i dytë dallojnë nga njëri-tjetri në tre mënyra:

1 – I parë shtrihet nga lindja deri në perëndim, ndërsa i dyti shtrihet nga veriu në jug.

2 – Agimi i dytë nuk pasohet nga errësirat ndryshe nga i pari. Agim i dytë vetëm shkon duke u ndritur dhe ndritur derisa të agojë dielli. Për sa i përket të parit, rrezet e tij pakësohen pas një kohe.

3 – Agim i dytë është i lidhur me horizont. Për sa i përket agimit të parë, ka një distancë në mes tij dhe horizontit. Pra ka errësirë ​​në mes tij dhe në horizontit.

Agim i parë nuk përmban asnjë gjykim në Sheriat. Nuk është e lejueshme për të falur namazin pas hyrjes së tij, e as nuk është e ndaluar për agjëruesin të ha pasi të ketë hyrë ai, ndryshe nga agimi tjetër.

 

Gëlltitja e ujit aksidentalisht gjatë agjërimit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fikhul-Ibadat, fq. 253



Pyetje: A prishet agjërimi nëse agjëruesi shpërlan gojën ose hundën dhe aksidentalisht uji depërton në fytin e tij?

Përgjigje: Nëse agjëruesi shpërlan gojën ose hundën dhe pa dashje gëlltit ujin, kjo nuk e prish agjërimin e tij, sepse ai nuk kishte për qëllim këtë. Allahu تعالى ka thënë:

وَلَكِن مَّا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ

“…por (është mëkat) ajo që zemrat tuaja e bëjnë qëllimisht…” (33:5)

 

Personi i cili ka braktisur agjërimin e shumë Ramazaneve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetua fi ahkam es-Sijam (faqe 87)



Pyetje: Çfarë është vendimi për një mysliman i cili nuk ka agjëruar gjatë Ramazanit për disa vjet pa ndonjë arsye të justifikueshme, ndërsa ai praktikon pjesët tjera të islamit por më pas ai është penduar?

Përgjigje: Mendimi më i saktë është se ai nuk është i detyrueshëm që t’i kompensojë ato ditë të cilat qëllimisht i ka braktisur gjatë Ramazanit nëse ai është penduar. Arsyeja është se, çdo adhurim i cili ka kohën e vet të caktuar gjatë së cilës duhet të kryhet, nuk pranohet nga Allahu nëse nuk është kryer në kohën e vet dhe është shtyrë qëllimisht. Për këtë arsye, nuk ka kuptim që të bëhet kompensimi në këtë rast. Ai duhet të pendohet sinqerisht tek Allahu e të bënë vepra të mira shtesë. Allahu do të pranojë pendimin e atij që kthehet tek Ai me pendim.

 

Personi i cili u bë mysliman gjatë Ramazanit, a duhet t’i kompensojë ditët e mëhershme të atij ramazani?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetua fi ahkam es-Sijam (faqe 97-98)



Pyetje: Personi i cili u bë mysliman gjatë Ramazanit, a duhet t’i kompensojë ditët e ramazanit të cilat kanë kaluar para se ai të bëhej mysliman?

Përgjigje: Ai nuk duhet t’i kompensojë ditët të cilat nuk i ka agjëruar para se të bëhej mysliman. Sepse ai nuk ishte i obliguar me agjërim kur ai nuk ishte mysliman. Ai nuk llogaritet të jetë prej atyre të cilët duhet të agjërojnë në mënyrë që ai të obligohet me kompensim.

 

 

Prishja e agjërimit që bëhet për kompensimin për një ditë të humbur të Ramazanit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Shejkh Uthejmin, Lika’ati ma’a esh-Shejkhejn, pyetjet e shtruara nga Abdullah et-Tejjar (2 / 55)



Pyetje: A është e lejueshme të prishi agjërimin që jam duke kompensuar për një ditë të humbur të Ramazanit?

Përgjigje: Nuk lejohet të ndërpritet agjërimi i tillë përveç nëse ke një arsye shumë të fortë. Kompensimi për ditët e humbura nga Ramazani është sikurse agjërimi gjatë Ramazanit, dallimi i vetëm është se kompensimin të cilin e bënë nuk ka shpagim për të.

 

Prishja e agjërimit për punëtorët të cilët punojnë punë të rënda

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetua fi ahkam es-Sijam (faqe 89)



Pyetje: A është e lejuar për punëtorët të mos agjërojnë gjatë Ramazanit, nëse puna e tyre është shumë e vështirë?

Përgjigje: Ata duhet të agjërojnë dhe të kërkojë ndihmë prej Allahut, sepse ai i cili kërkon ndihmë prej Allahut, Allahu do t’i ndihmojë. Në qoftë se ata e ndiejnë se ata janë aq të etur gjë e cila do t’i dëmtojë ose do të shkatërrohen, atëherë s’ka asgjë të keqe nëse ata e prishin agjërimin, ngase kjo është diçka urgjente. Por më së miri do të ishte nëse ata mund të pajtohen me punëdhënësin që të punojnë gjatë natës në muajin e Ramazanit, ose që një pjesë të caktuar të punës ta bëjnë gjatë ditë dhe një pjesë të caktuar gjatë natës, apo që të punojnë më pak orë në mënyrë që, ata të mund të kryejnë punën e tyre dhe të agjërojnë më lehtë.

 

Kur është e lejuar dhe e ndaluar të bëhet iftar?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fet’h Dhil-Xhelali uel-Ikram (7/110)



 

Është e ndaluar të prishet agjërimi në tre raste, ndërsa lejohet në dy raste.

Ndalohet kur:

* Ne e dimë se dielli nuk ka perënduar.

* Parandiejmë se dielli nuk ka perënduar.

* Jemi në dyshim nëse dielli ka perënduar apo jo, pa arritur një ndjenjë të fortë. Në këtë rast dielli ende nuk ka perënduar.

Ndërsa është e lejueshme kur:

* Ne parandiejmë fort se dielli ka perënduar.

* Jemi të sigurt se dielli ka perënduar.

 

A prishet agjërimi nga ëndrrat e lagura?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua Arkan-il-Islam, fq. 480



Pyetje: A është agjërimi i saktë, nëse sheh ëndërr të lagët (që shkakton dalje të spermës)?

Përgjigje: Po, agjërimi është i saktë. Ëndrrat e lagëta nuk e prishin agjërimin, sepse dalja e spermës nuk ndodh me qëllim. Allahu e ka ngritur lapsin nga personi i cili është në gjumë.
Në këtë rast, dua të përmend atë që disa njerëz ditëve të sotme e veprojnë gjatë Ramazanit. Disa njerëz janë të zgjuar tërë natën gjatë Ramazanit, e ndoshta edhe veprojnë gjëra që i dëmtojnë ata dhe nuk përfitojnë nga to, kurse gjatë tërë ditës ata flenë. Kjo gjë aspak nuk është e mirë. Njeriu duhet të kalojë kohën e tij duke adhuruar Allahun, duke bërë dhikër, duke lexuar Kur’an dhe gjërat të tjera që e afrojnë atë tek Allahu.

 

Gruaja e cila pastrohet nga menstruacionet ditën gjatë Ramazanit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetua fi ahkam es-Sijam (faqe 99)

 

Pyetje: Kur një grua me menstruacione apo lehoni, bëhet e pastër gjatë ditës në Ramazan, a duhet t’i shmanget ushqimit gjatë pjesës të mbetur të ditës?

Përgjigje: Kur gruaja pastrohen gjatë ditës në Ramazan, nuk është e detyrueshme për të që t’i shmanget ushqimit dhe pijeve. Arsyeja është se ajo nuk përfiton asgjë me këtë veprim dhe se ajo duhet ta bëj kaza atë ditë më pas. Ky është mendimi i Malikive, Shafive dhe njëri nga dy transmetimet që janë transmetuar nga Imam Ahmedi.

 

Vajza agjëroi gjatë Ramazanit ndërsa ajo kishte menstruacione

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetua fi ahkam es-Sijam (faqe 92)

 

Pyetje: Një vajze i erdhi periudha e saj gjatë Ramazanit, megjithatë ajo vazhdoi të agjërojë nga injoranca. Çfarë duhet të bëjë ajo tani?

Përgjigje: Është e detyrueshme për të që t’i kompensojë ato ditë në të cilat ka pasur menstruacione. Arsyeja për këtë është se agjërimi nuk pranohet nga femra që është me menstruacione edhe nëse ajo është injorante në lidhje me çështjen; ndërsa nuk ka afat të përcaktuar kohor për kompensimin e agjërimit.

 

Cili është definicioni i agjërimit?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetua fi ahkam es-Sijam (faqe 11)

 

Pyetje: Cili është definicioni i agjërimit?

Përgjigje: Agjërim në gjuhën arabe do të thotë të heqësh dorë nga diçka. Ajo është përmendur në ajetin:

فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنسِيًّا

“E nëse sheh ndonjë njeri, ti thuaj: ‘Unë i kamë dhënë besë të Gjithëmëshirshmit se do të agjëroj (hesht) dhe sot me asnjë nuk po flas’.”(19:26)

Do të thotë se unë kam dhënë një premtim, i cili është: heqja dorë nga të folurit me çdo njeri në këtë ditë.

Ndërsa, agjërim në aspektin e Sheriat është: “Ta adhurosh Allahun duke u larguar nga ajo që e prish agjërimin prej agimit (namazi i sabahut) deri në perëndim të diellit (akshamit)”.

 

Dhimbjet menstruale (gjatë agjërimit) para perëndimit të diellit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sualat an Ahkamil-Hajd fq. 11



Pyetje: A është agjërimi i gruas i saktë, apo duhet ajo ta kompensojë atë, nëse ajo e ndjen se do ti vijnë menstruacionet ose ka dhimbje menstruale, por pa i ardhur asgjë para perëndimit të diellit?

Përgjigje: Nëse një grua e ndien se gjaku është duke i ardhur ose ka dhimbje menstruale ndërsa asgjë nuk i vjen para perëndimit të diellit, agjërimi i sa është i saktë. Ajo nuk duhet ta kompensojë atë ditë nëse agjërimi ishte i detyrueshëm e as nuk e humb shpërblimin e agjërimit nëse agjërimi është vullnetar.

 

Personi i moshës madhore, nuk agjëroi duke menduar se ende nuk e ka obligim agjërimin

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetua fi ahkam es-Sijam (faqe 91)



 Pyetje: Një person i cili ka arritur pubertetin nuk agjërojë gjatë Ramazanit sepse ai mendonte se nuk është obligim agjërimi për ata që nuk i kanë mbushur ende 15 vjeç. Çfarë duhet të bëjë ai tani?

Përgjigje: Ai duhet ta kompensojë çdo ditë që e ka humbur. Përjashtim për këtë është nëse ai jeton në një vend ku ka gjasa që familja e tij janë të paditur në lidhje me këtë çështje dhe se, nuk ka ndonjë njeri të ditur që të kenë mundur të mësojë nga ai. Rasti i tillë, është i veçantë dhe studiohet ashtu siç është.

 

A është Imsaku nga Sunneti?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Erkanul-Islam, fq. 482
Daruth-Thurajja, 1422



Pyetje: Ne e shohim se ka edhe një hyrje në kalendarin e Ramazanit i cili quhet Imsak. Ajo tregon se duhet braktisur ushqimin dhe pijet rreth 10-15 minuta para namazit të Sabahut. A ka bazë ky akt në Sunnet apo është një risi?

Përgjigje: Kjo vepër është një risi. Kjo nuk ka bazë në Sunnet. Në fakt, Sunneti thotë të kundërtën. Allahu –تعالى- ka thënë në shkrimet e tij të plotfuqishëm:

وَكُلُواْ وَاشْرَبُواْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ

“Dhe hani e pini derisa të dallohet qartë peri i bardhë (drita e agimit) nga peri i zi (errësira e natës) në agim.” [2:187]

Profeti -صلى الله عليه وسلم- ka thënë:

إن بلالا يأذن بالليل ، فكلوا و اشربوا حتى يؤذن ابن أم مكتوم فإنه لا يؤذن حتى يطلع الفجر

“Bilali thërret ezanin gjatë natës. Hani dhe pini derisa ta dëgjoni ezanin e Ibën Umi Mektumit. Vërtet ai nuk thërret ezanin deri në agim.” Buhariu (1917) dhe Muslimi (1092).

Kjo përmbajtje nga ushqimi është një shtojcë e asaj që Allahu –عز و جل- ka obliguar. Kështu, kjo vepër është një gënjeshtër dhe shtirje.

Profeti -صلى الله عليه وسلم- ka thënë:

هَلَكَ الْمُتَنَطِّعُونَ . قَالَهَا ثَلَاثًا

“Janë shkatërruar ata që shtiren (sa për sy e faqe).” Këtë e tha tre herë. Muslimi (2670).

 

Rafidat thonë se Xhibrili dërgoi shpalljen tek personi i gabuar

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Kaulul-Mufid (1/321)

 

Profeti salalahu alejhi ue selem ka thënë:

أول من يرفع رأسه جبريل فيكلمه الله من وحيه بما أراد ثم يمر جبريل بالملائكة كلما مر بسماء قال ملائكتها: ماذا قال ربنا يا جبريل؟ فيقول جبريل: قال الحق وهو العلي الكبير، فيقولون كلهم مثل ما قال جبريل: فينتهي جبريل بالوحي إلى حيث أمره الله عز وجل

“…I pari që do të ngritë kokën është Xhibrili. Dhe Allahu i flet atij me atë që Ai dëshiron nga shpallja. Pastaj Xhibrili kalon pranë engjëjve tjerë. Çdo herë që ai kalon një qiell, engjëjt e pyesin atë: “Çfarë ka thënë Zoti ynë o Xhibril?” Ai thotë: “Ai ka folur të vërtetën dhe Ai është i Larti, Madhështori.” Pastaj ata të gjithë thonë atë që tha Xhibrili. Pastaj vije Xhibrili me shpalljen tek ai që e ka urdhëruar Allahu Azze ue Xhel.”[1]

Nga hadithi i lartpërmendur mësojmë rreth besueshmërisë së Xhibrilit alejhis-selam kur ai vije me shpalljen tek ai që Allahu e ka urdhëruar të shkoj tek ai. Kjo është një refuzim i qartë ndaj rafidave jobesimtarë të cilët thonë se Xhibrili ishte urdhëruar që të vije me shpalljen tek Aliu, dhe në vend të kësaj shkoi tek Muhamedi salallahu alejhi ue selem. Ata thonë se i besueshmi (Xhibrili) mashtroi dhe devijoi nga Hajdarah e cila është nofka e Ali bin Ebi Talibit. Gjatë Luftës së Hajberit, ai tha: “Unë jam ai të cilin nëna ime e emërtoi me emrin “Hajdarah”.”

Kjo është një kontradiktë nga ana e Rafidave. Për të përshkruar atë (Xhibrilin) me besueshmëri kërkohet që ai të mos tradhtojë/mashtrojë. Dhe dihet se Allahu e ka quajtur “El-Emin (i Besueshëm)”.

[1] Buhariu ta’likan 8/194 dhe Ebu Davudi 5/106.

 

 

Nuk lejohet braktisja e rrugës Selefije

 

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babi-Meftuh (167 A) dhe http://youtu.be/OfP2kKKqenk

Përgatiti: Stafi “perlat-muslimane.com”

Pyetje: “Çfarë thoni për të rinjtë nga pjesët lindore të vendit, që dëshiruan t’i thërrasin rafidat (shiat) në të vërtetën, por u konvertuan në doktrinën e tyre. A mendon se ata duhet bojkotuar apo këshilluar?”

Imam Uthejmin: “Ata a dëshiruan që t’i thërrasin rafidat në Sunnet?”

Pyetësi: “Po.”

Imam Uthejmin: “Si duan t’i thërrasin ata në Sunnet, kur ata kanë doktrinën e tyre?”

Pyetësi: “Në fillim, ata nuk dëshiruan të jenë sikurse rafidat, por pas shoqërimit me ta për një kohë, ata kaluan në fenë e Rafidave.”

Imam Uthejmin: “Pra, ata u bën Rafida?”

Pyetësi: “Po. Disa prej tyre madje thonë se ata besojnë se Husejni është i bekuar, ndërsa të tjerët bien dakord që t’i martojnë vajzat e tyre me Rafidat.”

Imam Uthejmin: “Nuk ka asnjë dyshim që këta kanë shkuar prapa, kur ata lënë të mirën për të keqen. Ata janë të detyruar që të pendohen tek Allahu dhe të kthehen tek mendja e shëndoshë. Ne dëshmojmë se Husejn bin Ali bin Ebi Talib radijallahu anhuma dhe vëllai i tij Hasani janë zotërinjtë e të rinjve në Xhenet. Ne i njohim mirësitë e tij dhe besojmë se ajo që i ndodhi atij, ishte një sprovë nga Allahu Azze ue Xhel. Ai duroi dhe shpresoi shpërblimin, kështu që ai arriti nivelin e durimtarëve.

Megjithatë, në asnjë rast nuk është e lejuar braktisja e Selefizmit – Sunnetit për një doktorin të shpikur, e cila bie në kundërshtim me doktrinën e Ehlus-Sunnetit. Nëse këta njerëz vazhdojnë në këtë rrugë, është e detyrueshme të bojkotohen, por pasi që të këshillohen.”

 

Të bashkëpunojmë me sektet islame kundër armiqve të islamit?!

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/5KW7qpIMzeQ

 

Pyetje: “A është prej urtësisë, të bashkëpunosh me parti të ndryshme islame, të cilat konfrontohen me sekularistët, komunistët dhe me ideologji të tjera të humbura? Apo është urtësi që të largohemi nga këto parti dhe të lëmë politikën anash në tërësi? Allahu ju shpërbleftë me të mira.”

Përgjigje: “Urtësia në lidhje me këto parti, është të punojmë ashtu siç bënin Selefu-Salih (Të Parët Tanë Të Mirë), duke filluar nga ne, që së pari vetë ne të praktikojmë rrugën e drejtë. Pastaj të përmirësojmë të tjerët. Kjo mjafton, që t’i kundërvihesh armiqve të islamit.

Bashkëpunimi me grupe të humbura të ashtuquajtura grupe islame, vetëm sa do të përkeqësojë gjendjen edhe më shumë. Kjo, sepse ata do të fusin në mesin tonë risitë e tyre.  Ata (jobesimtarët) do të na drejtohen duke thënë: ‘Ju thoni këtë e atë…’ sepse tek syri i tyre jemi një grup dhe me të njëjtën bindje. Kështu ne do të dëmtoheshim nëse do të bashkohej bidati dhe Sunneti nën një ombrellë. Mirëpo ne, duhet të shmangemi të gjithë atyre, duke thirrur në një rrugë të vetme. Ajo rrugë është Rruga e Selefu-Salih (Të Parëve Tanë Të Mirë). Vetëm kjo na mjafton ne.

Çfarë në realitet përmban kjo ide, e cila thotë: ‘Të bashkohemi të gjithë ne Pasues të Sunnetit dhe Pasues të Bidatit për t’u ballafaquar me armikun’ është i njëjtë sikurse të themi: ‘Po i marrim hadithet e dobëta të cilat flasin për shpërblimet ndaj punëve të mira, apo ato të cilat i qortojnë ata, vetëm e vetëm që njerëzit t’i nxisim për punë të mira dhe t’i largojmë nga veprimet e këqija.’ Kjo është gabim.

Për këtë arsye, nuk mendojmë se duhet treguar asnjëherë hadithet e dobëta, qoftë në nxitje për punë të mira apo qortime, përveç nëse tregojmë se ato janë të dobëta. Sepse na mjaftojnë hadithet autentike. Kështu themi edhe për Rrugën e Selefëve (të Parëve Tanë të Mirë), e cila na mjafton si e tillë, pa pasur nevojë që të përzihet me bidate.”

 

Grupet të cilat nuk pasojnë metodologjinë e Sahabeve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua el-Haram el-Medenij (53) dhe http://youtu.be/8BkJGxdJpGc

 

Pyetje: “Çfarë mendoni për Kaderitë, Tixhanitë, Nasrijah dhe të tjerët, dhe a kanë ata risi të mira?”

Përgjigje: “Çfarëdo metodologjie dhe rrugë e cila ndryshon nga ajo e Profetit salallahua lejhi ue selem dhe e sahabëve të tij është risi. Nuk ka rëndësi se çfarë është, si quhet apo kush e ka shpikur atë. Çdo metodologji, rrugë dhe emërtim duhet të krahasaohet me Kuranin dhe Sunnetin dhe veprimeve të sahabeve. Nëse ato përputhen, ato janë të sakta E ti mund ti emërtosh siç dëshiron. Nëse ata janë në kundërshtim me to, ato janë të kota. Dhe prap mund ti emërtosh siç dëshiron ti.

Kur Profeti salallahu alejhi ue selem predikonte në hutben e xhumasë ai thoshte: “Fjala më e mirë është fjala e Allahut. Udhëzimi më i mirë është udhëzimi i Muhamedit salallahu alejhi ue selem. Gjërat më të këqija janë ato të shpikurat, çdo shpikje është risi dhe çdo risi është devijim.”

Ti o vëlla! Mos i krahaso metodologjitë dhe rrugët e të pasuarit me individë. Mirëpo krahasojë ato me Kuranin dhe Sunnetin. Ajo që është në përputhje me Kuranin dhe Sunnetin është e saktë dhe ajo që nuk përputhet me to është e kotë. Dëgjoni këtë ajet:

وَالسَّابِقُونَ الأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالأَنصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُم بِإِحْسَانٍ رَّضِيَ اللّهُ عَنْهُمْ وَرَضُواْ عَنْهُ

“Allahu është i kënaqur me të hershmit e parë prej muhaxhirëve, ensarëve dhe prej atyre që i pasuan ata në punë të mira, e edhe ata janë të kënaqur prej Tij…” 9:100

Ai që nuk i pason ata nuk arrinë kënaqësinë e Allahut. Ai i cili i pason ata jo në punë të mira nuk arrinë kënaqësinë e Allahut. Për të qenë i udhëzuar Allahu ka vendosur kushtë: “…dhe prej atyre që i pasuan ata në punë të mira…”

Do të thotë ata pasuan rrugën e sahabeve dhe nuk braktisën metodologjinë e tyre. Prandaj nga ky vend i thërras myslimanët në përgjithësi të bashkohen në pasimin e Sunnetit të Dërguarit të Allahut salallahu alejhi ue selem dhe me metodologjinë e sahabeve radijallahu anhum. Metodologjia e tyre është e  shëndoshë. Profeti salallahu alejhi ue selem ka dëshmuar se brezi i tij, sahabet janë brezi më i mirë. Pastaj ata që vijnë pas tyre, pastaj ata që vijnë pas tyre.“

 

Të përfituarit nga Pasuesit e Bidatit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (58 A) dhe http://youtu.be/RlxLp44gr4E

Përgatiti: www.perlat-muslimane.xom

Pyetje: “Si duhet të jemi me një person i cili ka disa vërejtje në çështje të besimit ose në gjëra tjera, por duhet ditur se në të ka shumë mirësi! Si duhet përfituar nga ai nëse është shkrimtar i aftë apo ka pozitë të rëndësishme, ose ka aftësi që të tjerët nuk i kanë?”

Përgjigje: “Nëse ky person risitë e tij i bën haptazi, nuk duhet të ketë bashkëpunim me të, e as nuk duhet shkuar tek ai. Edhe nëse ai nuk ndikohet prej tij, të tjerët mashtrohen duke menduar se ky bidatçi është në të drejtë.


Kështu që nuk duhet shkuar tek Pasuesit e Bidatit pavarësisht, nëse përfiton nga ai dituri, në aspektin material apo në fusha tjera. Sepse shkuarja tek ai i mashtron tjerët.”

 

Besatimi ndaj një personi

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (6)

 

 

Pyetje: “Cilat janë kushtet e besatimit (el-bej´ah) dhe cili është gjykimi për t´iu besatuar një personi të panjohur?”

Shejkhu: “Kushtet e besatimit?”

Pyetësi: “Kushtet e besatimit siç e gjejmë tek disa grupe të ndryshme.”

Përgjigje: “Besatimi i cili ekziston tek disa grupe-xhemate, është mëkat dhe akt i devijuar.

Ky veprim do të thotë secili njeri ka dy liderë, dy sundimtarë. Lideri suprem është ai që qeveris vendin dhe lideri tjetër ky që po i jep besatimin. Kjo gjë gjithashtu shpie në veprim edhe më të ligë dhe ajo është rebelimi kundër pushtetarëve, gjë që shkakton vrasje dhe shkatërrim pronash e gjëra të tjera që i di vetëm Allahu.

Ndërsa në lidhje me zgjedhjen e udhëheqësit gjatë udhëtimit, është Sunnet që kur të udhëtohet në grup, të ketë një udhëheqës.”

 

 

Paralajmërimi ndaj një personi duke cekur emrin e tij

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (69 B) dhe http://youtu.be/sDhMhCpsamc

 

Pyetje: “Lidhur me personin i cili bie në risi të ndryshme në librat dhe fjalimet e tij; -a është kusht që për t’i thënë atij bidatçi, së pari duhet që t’i arrij e vërteta?”

Përgjigje: “Nëse në të vërtetë ky person ekziston, njerëzit marrin dije nga ai dhe është thirrës (da’vetgji), atëherë patjetër duhet përmendur emrin e tij. Përndryshe nuk ka nevojë për këtë. Përmende vetëm mendimin e tij në të cilin ka devijuar dhe trego se ajo është devijim.

Ashtu siç thash më herët, se në këtë fushë më i mirë është përgjithësimi sesa të specifikosh personin në fjalë. Por nëse njerëzit marrin nga bidatet e tij, mund edhe të jetë e detyrueshme për ta përmendur atë me emër.”

 

Nuk duhet marr me refuzime pa pasur dije

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/LisrwyUlILo

 

Pyetje: “Cili është rregulli për t’i refuzuar pasuesit e bidatit?”

Përgjigje: “Refuzimi i pasueseve të bidatit dhe atyre që kundërshtojnë fenë është obligim, mirëpo refuzimi patjetër duhet që të bëhet me dituri dhe me argument nga sheriati, ndërsa kjo bëhet vetëm pas studimit.

Nuk mundet që çdokush të refuzoj, ngase ndodh që, refuzimi i dikujt është edhe më i dëmshëm sesa i atij që ai e refuzon, e kjo është për shkak të injorancës. Andaj, së pari duhet që të studiojmë.

Mos u merrni me refuzime para studimit! Refuzimet lërini për dijetarët; studioni dhe nëse studioni insha-Allah dhe forcoheni me dituri e dini si të ngritën argumentet e dëshmitë dhe si bëhet refuzimi i të kotës, atëherë mejdani i davetit ju pret.

Ndërsa njeriu të merret me refuzime dhe ai nuk mund apo nuk ka dije, kjo gjë nuk bënë kurrsesi, sepse ai bën fesat ma të madh se përmirësim.

Keni kujdes nga kjo, përndryshe refuzimi është i obligueshëm. Thotë Allahu:

وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ

“Dhe polemizo me ata (kundërshtarët) në mënyrën më të mirë.“ 16:125

Pra, refuzimi është i obligueshëm, mirëpo pas studimit dhe ngritjes së argumentit për refuzuesin, si dhe të kemi njohuri për gabimin në fjalë. Sepse disa njerëz besojnë se diçka është gabim dhe ajo nuk është gabim.

E refuzon ndërsa një gjë e tillë nuk është gabim. Këtë veprim e bën nga injoranca e tij. Andaj, patjetër duhet që ta gjejmë gabimin, pastaj ta refuzojmë atë me dituri. Thotë Allahu:


نَبِّؤُونِي بِعِلْمٍ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ

“Më tregoni, pra, me fakte të ditura nëse jeni të sinqertë.” 6:143

Me dituri, e jo ta ndryshosh apo të nxitosh. Ndryshimi është i obligueshëm po duhet që të bëhet me dituri dhe me urtësi. Thotë Allahu:

وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ

“Dhe polemizo me ata (kundërshtarët) në mënyrën më të mirë.“ 16:125

Dhe nuk mund të polemizojmë në mënyrën më të mirë, përveçse me dije.”

 

Pasuesit e epsheve, i shtrembërojnë argumentet në përputhshmëri me epshet e tyre

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Kaulul-Mufid (2/236)

 

Njeriu është i obliguar që t’i kuptoj tekstet e Kur’anit dhe Sunnetit në mënyrë të drejtë. Pastaj ta korrigjojë besimin e vet në përputhshmëri me ato argumente.

E nuk duhet t’i përputhim argumentet sipas të kuptuarit apo besimit paraprak. Prandaj, themi se njeriu duhet të ketë prova e pastaj të besojë e jo anasjelltas. Nëse ti ke bindjen para se të kesh argument për atë, ekziston rreziku që bindja juaj të bëj që t’i shtrembërosh ato argumente vetëm e vetëm që t’i përshtaten mendimit tuaj.

Është e qartë se të gjitha fetë dhe metodologjitë të cilat ndryshojnë nga rruga dhe metodologjia e të Dërguarit salallahu alejhi ue selem veprojnë këtë gjë.

I sheh ata se si i shtrembërojnë tekstet në përputhje me doktrinën e tyre. Si përfundim i kësaj, personi i cili pason epshet komenton tekstet në mënyrë jo relevante vetëm për t’iu përshtatur epsheve të tij.

 

Metodologjia jo e shëndoshë është rezultat i akides jo të shëndoshë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (128 B)

 

 

Pyetje: “Çfarë është gjykimi për një person që ka besimin e Selefëve ngase ka studiuar metodologjinë Selefite dhe për këtë ka diplomë, shembull të Fakultetit të Sheriatit, Daves ose të Hadithit, dhe thotë se metodologjia Selefite është e pavlefshëm në davet dhe zgjedh metodologji tjetër, atë të Vëllezërve Myslimanë, Xhemati-Tebligë apo ndonjë metodologji tjetër?

Përveç kësaj, ai thotë se kjo nuk na dëmton neve sepse ne kemi besimin e Selefëve ndryshe prej metodologjisë dhe formës së davetit. Selefu-Salih (të parët e mirë) a bënin dallim midis besimit dhe metodologjisë e formës së davetit?”

Përgjigje: “Metodologjia është e ndërtuar mbi besimin (akiden). Personi, akideja e të cilit është e shëndoshë, padyshim se do të ketë edhe metodologjinë e shëndoshë. Sepse, kur Profeti salAllahu alejhi ue selem ka përmendur shtatëdhjetë e tre grupet dhe se të gjitha janë në zjarr përveç njërës, ata pyetën se cili është grupi i shpëtuar? Profeti salallahu alejhi ue selem tha:

“Kushdo që ndjek atë që ndjek unë dhe shokët e mi.”

Kjo do të thotë në besimin, metodologji, vepra dhe çdo gjë tjetër. Dhe nuk mund të bësh dallim ndërmjet këtyre gjërave.

Nëse Vëllezërit Myslimanë, Tebligët, Islahijjunët dhe të tjerët kanë metodologji që nuk kundërshton Sheriatin, kjo është në rregull. E nëse e kundërshton Sheriatin, ajo duhet të burojë nga akideja pasi që çdo veprim ka edhe qëllimin e vet.

Nëse çdo veprim bazohet në një qëllim; -dhe nëse njeriu ka metodologji që është në kundërshtim me metodologjinë e të Dërguarit salallahu alejhi ue selem dhe e halifëve të drejtë, kjo do të thotë se akideja e tij nuk është e shëndoshë. Përndryshe, metodologjia është e shëndoshë, nëse akideja është e shëndoshë.

Po e shfrytëzoj rastin të them se belaja më e madhe me të cilën po përballet umeti e sidomos në kohët e sotme, është përçarjet dhe ndarjet e ndryshme. Dikush ka një metodologji, e një tjetër ka një metodologji tjetër dhe kështu me radhë. Do të ishte shumë mirë nëse ata i bëjnë da’vet njëri-tjetri, por jo!

Secili thotë për tjetrin se është i devijuar e ndoshta edhe e konsideron atë jomyslimanë në çështjet të cilat as nuk janë devijim e as mosbesim. Kjo, është fatkeqësi e madhe që e ka goditur zgjimin islam për të cilin kemi pasur shpresa të mëdha jo shumë kohë më parë.

Sot shumë të rinj janë të përçarë. Mund të ndodhë që një i ri urren një të ri tjetër i cili gjithashtu kërkon të vërtetën më shumë se ai e urren një mëkatar (fasik). Kjo është prej shpalljes dhe cytjeve të shejtanit.

Ne jemi të obliguar të lidhemi me njëri-tjetrin dhe të ulemi dhe të bëjmë hulumtime. Kush e pason të vërtetën e mbështesim, ndërsa ata që pasojnë të kotën ia sqarojmë gjërat atij. Por në qoftë se dikush thotë se ai di vetëm atë që ka kuptuar nëpërmjet Ixhtihadit të tij dhe ka njohuri në arabisht dhe në sheriat, ne nuk themi se ai është i devijuar. Elhamdulilah, gjërat janë të hapura.”

 

Librat me bidate dhe me foto provokuese të cilat gjenden në bibliotekën e xhamisë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (93 A) dhe http://youtu.be/Pn-BSMgUzpo

 

Pyetje: “Në bibliotekën e një xhamie, ka libra të cilat përbëhen nga bidate e disa të tjera kanë edhe foto. Thuhet se një njeri ua ka dhënë bibliotekës ato libra si vakëf. Çfarë duhet të bëjmë me këto libra të cilat janë pjesë e kësaj biblioteke të xhamisë?”

Përgjigje: “Nëse përgjegjësit e bibliotekave dhe xhamive shohin se në to ka libra me bidate apo foto provokuese, është obligim për ta që t’i djegin ato libra e të mos bien në dorë të të rinjve.

Ngase libra me bidate, e dëmtojnë besimin (akiden) e njeriut, kurse librat në të cilat gjenden foto të tilla e dëmtojnë moralin. Kjo vlen edhe nëse janë dhënë nga personi në fjalë si vakëf.

Nëse ai person është ende gjallë, duhet t’i tregohet atij se nuk është e lejuar që libra të tilla të lihen në bibliotekë dhe ai në vend të kësaj të blejë libra të mira.”

 

Personi pendohet pasi të ketë futur një bidat në fe

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Likaush-Shehri (37) dhe http://youtu.be/WJPeveuQOBY

 

Pyetësi: “Një njeri ka futur një risi të keqe në Islam dhe është penduar për këtë gjë, ndërsa të tjerët (të cilët e pasojnë këtë risi) nuk janë penduar. A do të ketë gjynah edhe ky person për shkak të veprimit të tyre pasi që ai është penduar?”

Përgjigje: “Me sa duket, ai nuk do të ketë gjynah për këtë, sepse ai është penduar. Nëse pendohet njeriu, Allahu do ta falë atë për gjithçka në lidhje me këtë mëkat.

Nga pyetja e këtij personi tregohet qartë rreziku i bidateve. Nëse një person shpik një risi-bidat -dhe ajo është e keqe, e të gjitha risit janë devijuese – ndërsa njerëzit e konsiderojnë atë sikurse të jetë Sunnet, ata ringjallin bidatin duke u bazuar në veprimin e tij. Në këtë rast, ai ka gjynah për shkak të veprimit të tyre. Por në qoftë se ai pendohet, argumentet sugjerojnë në atë se, nëse një person pendohet nga një mëkat është sikurse ai që nuk ka mëkatuar fare.”

Pyetësi: “A duhet që, ai t’ua sqarojë atyre që e pasojnë atë bidat se veprimi i tillë është prej bidateve?”

Përgjigje: “Po, ai patjetër duhet t’ua sqarojë atyre. Një nga kushtet e pendimit është se ai duhet ta sqarojë se ai është larguar nga kjo bidati i tij për në rrugën e drejtë.“

 

 

Sekrecione të kafta gjatë agjerimit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika’ esh-Shehri (1)

 

Pyetësi: Një grua ka agjeruar gjashtë ditët të Shevalit. Gjatë ditës së fundit ajo ndjeu dhimbjet e të përmuajshmeve dhe i erdhën sekrecione ngjyrë kafe. Ndërsa gjaku menstrual i erdhi natën. A është agjerimi i saj i saktë apo duhet ta konpenzojë këtë ditë?

Përgjigje: Agjerimi i kësaj ditë është i saktë pasiqë gjaku menstrual erdhi pasi dielli kishte shkuar perenduar. Nëse gruas i vijnë dhimbje menstruale gjatë ditës dhe gjaku nuk i vjen derisa dielli të ketë perenduar, agjerimi i saj është i saktë pavarësisht se a është i detyrueshëm apo vullnetar.

 

 

Çlodhja e agjëruesit të rraskapitur dhe gjumi i tij

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Shejkh Ibn Uthejmin 1/509

Marrë nga www.udhezimi.com

 

Pyetje: “Kaloj ditën time në Ramazan duke fjetur e duke u çlodhur dhe nuk mundem të veproj për shkak se ndiejë uri dhe etje shumë të madhe. A ndikon kjo në vlefshmërinë e agjërimit tim?”

 Përgjigje: Kjo nuk ndikon aspak në vlefshmërinë e agjërimit tënd, përkundrazi, shpërblimi yt shtohet, siç thotë Pejgamberi (sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem): “Shpërblimi yt është në sasi të lodhjes sate”. Andaj, sa herë që rritet lodhja e njeriut, rritet edhe shpërblimi i tij. Është e lejueshme për personin në fjalë që të ndërmarrë gjëra që ia lehtësojnë agjërimin, siç janë freskimi me ujë dhe ulja e tij në vende të freskëta”.

 

 

Vendimi për ngrënien nga harresa

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fikhul-ibadat

Marrë nga www.udhezimi.com

 

Pyetje: “Cili është vendimi për atë që ha apo pi nga harresa dhe a duhet ai i cili e sheh duke ngrënë dhe pirë t’ia përkujtojë agjërimin?”

Përgjigje: “Ai i cili gjatë agjërimit ha apo pi nga harresa, agjërimi i tij është i vlefshëm, mirëpo, kur t’i kujtohet duhet që menjëherë ta ndërpresë, qoftë kafshatë apo gllënjkë në gojën e tij, dhe e ka obligim ta hedhë tutje. Ndërsa dëshmi për vlefshmërinë e agjërimit të tij është fjala e Pejgamberit (sal-lAll-llahu alejhi ue sellem): “Agjëruesi harrestar, nëse ha apo pi, le ta vazhdojë agjërimin e tij, se vërtet Allahu e ka ushqyer dhe i ka dhënë ujë”.

 

Kjo sepse njeriu nuk merret në përgjegjësi, nëse nga harresa bën diç të ndaluar, për shkak të vargut të Kuranit:

 

“…Zoti ynë, mos na ndëshko për atë që harrojmë ose veprojmë pa qëllim!…” (El-Bekareh, 286).

 

Atëherë, Allahu tha: “S’do t’ju ndëshkoj” (siç ka ardhur në hadith,sh.p.).

 

Ndërsa sa i përket atij që e sheh, ai duhet patjetër që ta përkujtojë, sepse kjo ështëprej pengimit dhe ndryshimit të së keqes.

 

Profeti (sal-lAll-llahu alejhi ue sellem) ka thënë:

 

“Kush prej jush sheh një të keqe, le ta ndryshojë me dorën e tij, e nëse nuk mundet, atëherë me gjuhën e tij, e nëse nuk mundet, atëherë (le ta urrejë) me zemrën e tij...”.

 

Padyshim se ngrënia dhe pirja gjatë agjërimit është prej veprave të shëmtuara, mirëpo i falet për shkak të harresës dhe nuk merret në

 

konsideratë. Ndërsa ai që e sheh, nuk ka arsye që mos t’ia tërheqë vërejtjen”.

 

Përdorimi i misuakut nga agjëruesi

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fikhul-ibadat

 

 

 

Pyetje: “Ka njerëz që dyshojnë në përdorimin e misuakut në Ramazan, nga frika se mos iu prishet agjërimi. A është kjo e vërtetë? Dhe cila koha në Ramazan është më e preferuara për përdorimin e misuakut?”

Përgjigje: “Dyshimi në përdorimin e misuakut gjatë ditës në Ramazan apo ditëve tjera kur njeriu është duke agjëruar nuk ka kurrfarë baze, sepse përdorimi i tij është sunet, siç ka ardhur në hadith të saktë se ai është: “Pastrues për gojën dhe e kënaq Zotin”. Është sunnet i fortë përdorimi i tij gjatë abdesit, para namazit, kur të ngrihemi nga gjumi, menjëherë pasi që të hyjmë në shtëpi, gjatë agjërimit dhe gjendje të tjera. Përdorimi i tij assesi nuk e prish agjërimin, përveç nëse misuaku përmban shije dhe lë gjurmë në pështymën tënde, atëherë, mos e përpijë shijen që ai lë në gojë. Gjithashtu, nëse gjatë përdorimit të tij lëndohet mishi i dhëmbëve dhe del gjak, mos e përpijë. E, nëse tregohesh i kujdesshëm në këto që i cekëm, atëherë përdorimi i tij nuk ndikon (për keq) asgjë në agjërimin tënd”.

 

Noti dhe zhytja në ujë për agjëruesin

 

Burimi: Fikhul-ibadat/191

Përktheu: Petrit Perçuku

 

Pyetje: “Cili është vendimi i notit për agjëruesin?”

 Përgjigje: “S’ka asgjë të keqe nëse agjëruesi zhytet në ujë apo noton në të, sepse kjonuk është prej mufet-tirat (gjërave që e prishin agjërimin). Dhe se gjërat në esencën e tyre janë të lejuara, deri sa të vjen ndonjë argument që aludon në kerahet (se janë të urryera) apo të ndaluara, dhe për këtë çështje nuk ka argumenttë tillë. Disa prejdijetarëve e kanë urryer një gjë të tillë për agjëruesin, nga frika se mos depërton në brendësinë e tij uji pa e vërejtur fare”

 

Çfarë duhet bërë në Ramazan’’ dhe “Urtësitë e agjërimit”

 

Imam Abdurr-Rrahman es-Sadi (Allahu e mëshiroftë!) &
Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)
Burimi: 48 Su’alani anise-Sijami, Ibn Uthejmin.
Dhe Fetua Ramadan vol. 1, fq. 32-34. Adua es-Selef.
Duke iu referuar ‘el-Irshad ila marifatil ahkam nga Imam es-Sadi me disa rishikime

Muaji i Ramazanit është një muaj i bekuar. Gjatë kësaj Allahu zbriti Kur’anin. Në të Ai e bëri agjërimin një prej shtyllave të Islamit. Gjatë këtij muaji, e kemi namazin e natës; një akt vullnetar që e ngritë në shkallë më të lartë personin i cili e bënë atë më të mirë dhe bëhet një faktor kontribues për të shpëtuar nga zjarri i xhehenemit. Në dy Sahihehet (Muhariut dhe Muslimit) transmetohet se Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë:

“Kushdo që agjëron gjatë Ramazanit me besim të sinqertë dhe duke shpresuar që të arrij shpërblimin e Allahut, do ti falen të gjitha mëkatet e mëparshme. Ai i cili qëndron në namaz në natëm e Kadrit, me besim të pa lëkundur dhe shpresë për shpërblim, do ti falen të gjitha mëkatet e mëparshme.”

Kjo do të thotë: Ai që agjëron dhe falet për shkak të besimit të tij në Allahun (te ala) dhe se ai beson dhe pranonë Ligjin e Tij, në nënshtrim dhe në shpresën e shpërblimit nga Allahu për agjërimin dhe namazin e natës. Ai i cili agjëron dhe fal namazin e natës gjatë Ramazanit dhe Natën e Kadrit për shkak të këtyre dyjave – Imaninit dhe ihtisabit (shpresës në shpërblimin e Allahut) – është ai të cilit i falen mëkatet e kaluara.

Nëse shikojmë prapa në kohë, ne gjejmë se shumë ngjarje të mëdha kanë ndodhur gjatë këtij muaji të bekuar – ngjarje, kujtimet e të cilave sjellin gëzim për besimtarët. Para së gjithash, Allahu (te ala) zbriti Kur’anin gjatë këtij muaji. Ai filloi shpalljen gjatë këtij muaji dhe e bëri të bekuar Ramazanin. Me këtë Kur’an arritën muslimanët të çlironin pjesë të mëdha të botës, në lindje e perëndim. Duke u kapur për Kur’anin, muslimanët arritën famë dhe flamuri Islam u ngrit kudo. Ne jemi gjithashtu të bindur dhe të sigurt se umeti Islam do t’i kthehen Kur’anit dhe të gjykuarit me të – dhe pastaj umeti do të rimarrë lavdinë e mëparshme me lejen e Allahut.

Megjithatë ‘’ai që merr mjaltin duhet të shijojë thumbin’’ dhe ‘’ai i cili mbledh trëndafila ndien eren e tyre’’. Gjithashtu, fitorja duhet të paraprihet me një sprovë të atyre që ruajnë/mbajnë Islamin dhe thërrasin në të. Kjo është sepse Allahu thotë në Librin e Tij:

“Ne do t’u sprovojmë juve, derisa t’i njohim luftëtarët (në rrugën e drejtë) dhe të durueshmit (të qëndrueshëm) nga mesi juaj, e derisa të provojmë ato që thuhen për veprat tuaja.” [Muhammed 47:31]

“Vërtet mendoni të hyni në Xhenet, pa u provuar edhe ju me atë që janë provuar të tjerët para jush? Ata i goditi mjerimi dhe vuajtjet (e ndryshme), aq shumë u tronditën, saqë çdo i dërguar dhe që kishin besuar, thanë: “Kur do të arrijë ndihma e Allahut?!” Ja, me të vërtetë ndihma e Allahut është afër!” [el-Bekare 2:214]

Një tjetër ngjarje e madhe që ka ndodhur në Ramazan ishte çlirimi i Mekës. Meka qeverisej nga adhuruesit e idhujve dhe politeistëve që kishin shkatërruar atë me kufër, shirk dhe mëkate. Të premten e 20-të Ramazanit në vitin e 8 pas hixhretit Profeti (sala=Llahu alejhi ue selem) marshoi si fitimtar në Meke, derisa ai (sal Allahu alejhi ue selem) arriti në Qabe. Kurejshitët, të cilët ishin mundur plotësisht dhe ishin nën mëshirën e Profetit, pritnin me shqetësim se çfarë do të bëjë Profeti me ta. Ai (sal Allahu alejhi ue selem) u tha atyre:

“O kurejshit! Çfarë prisni që të bëjë me ju?
Ata thanë: Ne presim mirësi nga ti, sepse ti je një vëlla yni dhe nip i mirë.
“Atëherë Profeti(sal Allahu alejhi ue selam) u tha atyre:” Shkoni, ju jeni të lirë “.

Ai i fali ata dhe i la të lirë përkundër faktit se ai kishte mundësinë të bëjë çfarëdo që ai donte me ta, dhe kjo është një nga shembujt e shumta të traditës dhe tolerimit të madhë të Profetit (sal Allahu alejhi ue selem).

Pasi përmendëm disa nga ngjarjet më të mëdha që ndodhën gjatë muajit të Ramazanit mund të themi:
Çfarë duhet të bëjmë gjatë Ramazanit?

Ajo që ne duhet të bëjmë gjatë këtij muaji të bekuar është veprimi i gjërave të obliguara apo rekomanduara. Agjërimi është obligativ ndërsa namazi i natës është i rekomanduar. Agjërim do të thotë të heqësh dorë nga gjërat që e prishin atë që nga agimi deri në muzg – duke adhuruar Allahun. Dëshmi për këtë është thënia e Allahut:

“Tash e tutje bashkohuni me to dhe kërkoni atë që ua ka caktuar Allahu. Dhe hani e pini derisa të dallohet fija e bardhë(bardhësia) e agimit nga fija e zezë (errësira e natës), pa staj plotësojeni agjërimin derisa të bjerë mbrëmja.” [el-Bekare 2:187]

Qëllimi i agjërimit nuk është të trajnuarit e trupit për të duruar urinë, etjen dhe vështirësitë. Përkundrazi qëllimi i agjërimit është për të trajnuar shpirtin që të braktis atë që e do për hirë të Allahut, që të kënaqë të Dashurin e tij- Allahun. Atë që vetja e do dhe të cilën e braktis është, ushqimi, pijet dhe mardhëniet seksuale. Këto janë dëshirat e njeriut. Allahu është i Dashuri;- kënaqësia e të Cilit kërkohet. Prandaj, ne duhet të kemi këtë si qëllim tonë kur ne agjërojmë, që të braktisim këto gjëra duke kërkuar kënaqësinë e Allahut.

Urtësia që fshihet pas obligimit të agjërimit për këtë umet është sqaruar nga Allahu (te ala) në Kuran:

“O ju që keni besuar, Ju është obliguar agjërimi, ashtu siç u ishte obliguar atyre para jush, kështu që të bëheni të devotshëm.” [El-Bekare 2:183].

“Që të bëheni të devotshëm (la’al-lakum tat-takun)” do të thotë: që të mund ta keni frikë Allahun, të braktisni atë që Ai ka ndaluar dhe të veproni atë që Ai ka urdhëruar. Kjo përmbledh gjithçka që është thënë në lidhje me urtësinë e agjërimit. Sepse frika ndaj Allahut (et-Takua) është një fjalë gjithë-përfshirëse për të gjitha që Allahu i do dhe është i kënaqur me to, gjithashtu të vepruarit atë që Ai e do dhe të braktisurit e të ndaluarave- harameve.

Agjërimi është mënyra më e fuqishme për të arritur lumturinë e robit dhe sukseset e tij në fe, në jetën e kësaj bote dhe në jetën e tij të ardhshme.

Agjëruesi i afrohet Allahut duke lënë gjërat që ai dëshiron, dhe ai vendos dashurinë e tij ndaj Allahut para dashurisë së vetëvetes egos së tij. Për shkak të kësaj Allahu veçoi agjërimin nga veprat e tjera, kur Ai e bëri që agjërimi i takon vetëm Atij, siq transmetohet autentikisht nga i Dërguari (sal Allahu alejhi ue selem):

“Të gjitha veprat që njeriu bënë janë për të dhe shpërblimi për veprën e mirë dhjetëfishohet. Përveç agjërimit, ai është për Mua dhe unë shpërblejë për të [se sa Unë dua]. “ [Buhariu dhe Muslimi]

Agjërimi është prej themeleve të devotshmërisë, sepse Islami nuk plotësohet përveçse nëpërmjet agjërimit pasi që ajo është një nga pesë shtyllat e Islamit. Agjërimi bën që Imani të rritet, durimi arritet dhe që njeriu të mësohet me vështirësitë të cilat e afrojnë më afër Zotit të qiejve. Agjërimi është një nga arsyet që njeriu të shtoj ngatë vepruarit e veprave të mira, si namazi, leximi i Kur’anit, përkujtimi i Allahut (dhikri) dhe lëmosha etj., të cilat sjellin edhe frikën ndaj Allahut.

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë:

“Nëse agjëruesi nuk braktis thëniet dhe veprat e këqija dhe të kota Allahu nuk ka nevojë që ai të braktis ushqimin dhe pijet.”

Allahu nuk dëshiron që ne të përmbahemi nga ushqimi dhe pija aq sa Ai dëshiron që ne të mos themi dhe të mos veprojmë të keqën dhe të ndaluarën. Kështu robi i afrohet Allahut duke braktisur të ndaluarën në tërësi, prej të cilave mund të numërojmë:

– Fjalimet e rrejshme: dmth. çdo fjalë e ndaluar.

– Të veprojë në përputhje me të (me gënjeshtrën): Këto janë të gjitha akete të ndaluara.

– Braktisja e gjërave të ndaluara që janë në kundërshtim me agjërimin, ndërsa këto janë gjëra që edhe e prishin agjërimin. Sepse nëse ai i përgjigjet grindjes me grindje, grindësi do ti përgjigjet këtij dhe kështu me rradhë. Atëherë agjërimi i tij do të mbështillet nga fyerje dhe grindje. Por nëse ai thotë “unë jam agjërueshëm” ai i tregon atij të cilit e fyen apo që kërkon të grindet me të që ta kuptojë se ky është në gjendje që ti përgjigjet atij vetëm me atë që e bën të ndalohet nga veprimet e liga e ky është agjërimi – dhe grindësi ndal veten e tij, sepse ai ndihet i turpëruar dhe braktis fyerjet dhe grindjet që mund t’i shkaktojë. Pra, përveç obligueshmërisë, agjërimi ka edhe urtësinë e cila është për të nxitur në devotshmëri. Nëse ne e dimë këtë ne duhet të shpejtojmë në vepra të mira duke qenë agjërueshëm, si: të bërit dhikër, të lexuarit e Kuranit, të falemi, të japim lëmoshë, të sillemi me butësi ndaj krijesave, të kemi karakter të mira, të jemi inkurajues për të tjerët që të punojnë siç duhet, etj..

Me pak fjalë, të bëjmë çdo gjë që është e mundur për të përmirësuar veten. Nëse muslimani do të jetë në gjendje të tillë gjatë tërë muajit, padyshim se gjendja e tij do të ndryshojë në më të mirë. Prandaj, edhe është bërë obligim që muslimani duhet të paguajë një lëmoshë në fund të Ramazanit për të kompletuar pastrimin e shpirtit. Shpirti siç pastrohet duke bërë të mirën dhe duke qëndruar larg së keqes, pastrohet gjithashtu edhe duke dhënë lëmoshë. Prandaj, lëmosha është quajtur zekat, që do të thotë pastrim.

Kjo ishte e tëra, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi Profetin tonë Muhammedin (sal Allahu alejhi ue selem), familjen e tij, shokët e tij, dhe ata që pasojnë ata me të mirën deri në Ditën e Gjykimit.

 

A bën t’i dëgjojmë thirrësit bidatçi nëse këshillat e tyre janë të mira?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/bNjkX9TDm4s

 

Pyetje: “A është e lejueshme për t’i dëgjuar këshillat e atyre që janë prej predikuesve dhe thirrësve të cilët kanë risi të ndryshme, ose t’i nxisim njerëzit që t’i dëgjojnë ata në qoftë se këshillat e tyre janë të mira dhe nuk përmbajnë asgjë të keqe?”

Përgjigje: “El-hamdu lil-lah që njohja e së vërtetës nuk kufizohet në këshillimet dhe predikimet e tyre. Nëse prania juaj në këshillimet dhe predikimet bën që njerëzit të mashtrohen nga bidatçitë (duke pasur mendime të mira për ta), ti nuk duhet të shkosh tek ta. Të mirën që përfiton nga ata, mund ta fitosh edhe tek të tjerët (selefitë). Por, nëse ti shkon tek bidatçitë për t’i refuzuar gabimet e tyre, atëherë kjo është një gjë e mirë.”

 

A të mirrem me ligjerata apo të bëjë dhikër gjatë Itikafit?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika’ati ma’a esh-Shejkhajn,
Pyetjet e shtruara nga Abdullah et-Tajjar (2/110)

 

 Pyetje: Personi i cili bën Itikaf, a është më mirë për të që të shpenzojë kohën e tij për të mësuar të tjerët dhe të japë mësime apo duke bërë dhiker dhe duke bërë adhurime?

Përgjigje: Është më mirë për atë që ai të kalojë kohën e tij duke bërë dhiker, të lexojë Kuran, të falet e të ngjashme.

Megjithatë, nëse është nevoja për të dhënë mësime nuk ka problem, sepse ajo llogaritet si dhikër.

 

 

Agjërimi, përmirëson gjendjen e njeriut

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: Fet’h Dhil-Xhelal uel-Ikram (7/162-163)



Allahu (azze ue xhel) nuk na ka urdhëruar që të agjërojmë në mënyrë që të ndjejmë vetëm uri dhe etje. Allahu (te ala) thotë:

مَّا يَفْعَلُ اللّهُ بِعَذَابِكُمْ إِن شَكَرْتُمْ وَآمَنتُمْ

“Përse t’ju dënojë Allahu juve, nëse e falënderoni dhe e besoni?!” 4:147

Ai na urdhëron të agjërojmë për një qëllim më të lartë dhe më fisnik, pikërisht që ne të qëndrojmë larg së kotës dhe mëkateve. Mu ky është qëllimi i agjërimit. Çfarë dëshmon këto fjalë që ne i tham, janë fjalët e Allahut (te ala):

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ

“O ju që besuat, agjërimi u është bërë obligim juve sikurse që ishte obligim edhe i atyre që ishin para jush, në mënyrë që të bëheni të devotshëm.” 2:183

Ky është qëllimi i agjërimit e jo që të ndiem urinë dhe etjen.

Po ta përvetësonim këtë urtësi, nuk do të mbaronte Ramazani përderisa njeriu të mos kishte ndryshuar në adhurimin e tij ndaj Allahut dhe të kishte ndryshuar në sjellje ndaj robërve të Tij. Nuk do të kalojnë tridhjetë ditë, veçse do të arrihen rezultate të shkëlqyera, pra, nëse njeriu qëndron larg së kotës dhe mëkateve.

Sot ne shohim shumë, apo thënë më mirë shumicën e myslimanëve që hyjnë e dalin nga Ramazanit pa u ndikuar fare nga ai! Përse ndodh kjo? Sepse ata nuk përqendrohen ndaj urdhrave të Allahut dhe të Dërguari të Tij -صلى الله عليه وسلم- që ta kenë frikë Allahun dhe t’i shmangen të gjitha fjalëve e veprave të kota dhe mëkateve në përgjithësi.

 

 

A është e lejuar që mashkulli të bisedojë me një grua të huaj??

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: Fath Dhil-Xhalal uel-Ikram (1/172)

 

Pyetje: A është e lejuar që mashkulli të bisedojë me një grua të huaj?

Përgjigje: Është e lejuar që të bisedosh me një grua të huaj duke i plotësuar dy kushte:

1 – Që të mos ketë rrezik të biesh në ndonjë sprovë.

2 – Të ekziston nevoja për të folur me të.

I vetmi përjashtim janë gratë e huaja që zakonisht mund të flasim me to. Kjo është e lejuar.

Një shembull për këtë është: kur një njeri flet me gruan e vëllait të tij, nëse ai do t´i vizitonte ata në shtëpin e tyre.

Gjithashtu ajo e përshëndet atë në të njëjtën kohë që njerëzit nuk besojnë se ka ndonjë të keqe në këtë.

 

 

A lejohet të agjëroshë pa syfyr?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/books/article_18009.shtml)

 

 

Pyetje: A është e lejuar të agjërojë pa ngrënë syfyr? Allahu ju shpërbleftë me të mira.

Përgjigje: Është e rekomanduar për agjëruesin që të hajë syfyr para sabahut, sepse syfyri e forcon atë gjatë agjërimit.

Profeti (paqja dhe bekimi qoftë mbi të) i inkurajoi myslimanët që të hanë syfyr sepse syfyri është i bekuar.

Agjërimi do të jetë i vlefshëm edhe nëse ai nuk do të hajë syfyrë.

Allahu na dhëntë sukses. Paqja dhe bekimi qofshin mbi Profetin tonë Muhammed, familjen dhe shokët e tij.

 

A i lejohet gruas që të shiqojë burrat e huaj në TV apo në rrugë?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Fataua el-Marra el-Muslimah (2/399-400)

 

 

Pyetje: A i lejohet gruas që të shiqojë burrat e huaj në TV apo në rrugë?

Përgjigje: Ka dy situata ku gruaja shikon një burrë.

1. Që kjo të ndodhë me epsh. Kjo është ndaluar për shkak se ajo çon në probleme dhe provokime.

2. Që ajo të shikojë pa ndier nodnjë epsh. Kjo nuk është e ndaluar dhe nuk ka asnjë problem sipas mendimit më të saktë nga mendimet e dijetarëve.

Argumenti se kjo është e lejuar, është se Aishja (radija Allahu anha) shikoi Abisitë kur ata ishin duke luajtur, dhe Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) e mbulojë atë në mënyrë që ata nuk mund ta shihnin atë. Ai miratoj veprën e saj. Gratë shkojnë në tregje dhe ato shohin burrat edhe pse ato janë të mbuluara.  Gruas i lejohet të shiqojë burrin ndërsa burrit nuk i lejohet të shiqojë në gruan. Megjithatë, me kusht që të mos ketë epshe dhe provokime. E në qoftë se shiqimi është me epshe apo ka provokime, ky shiqim është i ndaluar pavarësisht se a është në Tv apo ndryshe.

 

Gratë dalin nga shtëpia për çështje nga më të thjeshtat

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

 Burimi: el-Lika esh-Shahri 24

 

Pyetje: Nëpër tregje dhe në vende publike të ditëve të sotme ka shumë sprova, ku gratë dalin pa mahremë të tyre. A mund të na këshilloni në lidhje me këtë çështje?

Përgjigje: Nuk ka dyshim se gratë janë sprova e dëmshme për burrat.

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë: “Unë nuk u kam lënë ndonjë sprovë më të dëmshme për burrat se sa gratë.’’

Në këtë vend (Arabi Saudite) s’ka dyshim se Allahu na ka dhënë shumë të mira, sikurse sigurinë, mirëqenien, furnizimin, shëndetin, etj, dhe të gjitha këto janë prej shkaqeve të së keqes dhe shkatërrimit të mundshëm.

Prandaj poeti ka thënë: “Asgjë nuk shkatërron një person sikurse rinia, koha e lirë dhe pasuria.”

Ka vajza të cilat dalin nëpër tregje për arsyen edhe më të vogël apo për obligime të cilat vëllezërit e tyre mund t’ua kryejnë. Megjithatë ato dëshirojnë që t’i bëjnë këto vetë. Nuk ka dyshim se nëpër tregje dhe dyqane të ndryshme, mund të ketë mëkatarë që mund ta ngacmojnë atë dhe ajo të bie preh e provokimeve të tyre. Kështu pra, kur vajzat frekuentojnë vende të tilla, si rezultat i kësaj kemi burimin e të këqijave.

Çfarë mund ta zgjidhë këtë problem?

Para së gjithash, vajzat duhet të kenë besimin e shëndoshë, në mënyrë që ato ta dinë se Allahu di dhe sheh çdo gjë në lidhje me çdo gjë. Ato duhet ta donë dëlirësinë dhe të qëndrojnë larg nga veprimet e turpshme dhe ajo që të shpien drejt tyre. Gratë duhet të ndalohen që të braktisin shtëpitë pa nevojë.

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka ndaluar që ato të pengohen vetëm nga shkuarja në xhami.

Ndërsa në lidhje me tregjet, kjo është në dorë të burrit. Ai mund ta ndalojnë atë që të dalë në ato vende.

Kështu që, ajo mund të dalë vetëm nëse është e nevojshme, për gjëra të cilat mbesin të mangëta nëse ai nuk është prezent.  Unë e bëjë këtë përjashtim si një masë parandaluese, sepse unë nuk mendoj se ka gjëra që vetëm gratë mund ti bëjnë.  Çdo femër mund të kërkojë nga vëllai i saj për t’i blerë asaj ndonjë gjë.

Megjithatë, e përmenda këtë përjashtim si një masë parandaluese.

Kurse burri duhet të jetë ashtu edhe siç e ka krijuar Allahu. Ai duhet të ketë dorën mbi gratë. Nuk është gruaja ajo që duhet ta udhëheqë atë.

Allahu thotë:

“Përgjegjës për gratë, ngase Allahu e ka krijuar njërën palë prej tyre të shquhet mbi tjetrën dhe ngase ata shpenzojnë nga pasuria e tyre.” 4:34

Meshkujt, duhet të marrin përgjegjësitë e tyre dhe t’ua ndalojë gjërat e duhura. Por ai nuk duhet ta bëjë këtë me dhunë. Përkundrazi, ai duhet ta bëjnë këtë në mënyrën më të butë e ta këshillojë për dëmet e mundshme nga dalja jashtë pa nevojë dhe për shpërblimin nëse ajo qëndron në shtëpi.

Allahu (te ala) u ka thënë grave:

“Qëndroni në shtëpitë tuaja”.33:33

Ky ajet, i drejtohet grave të Profetit (sal Allahu alejhi ue selem) në veçanti, të cilat ishin me virtytet më të larta dhe më kapurat për fenë e Allahut në krahasim me të gjitha gratë e tjera.

Allahu ju tha atyre:

“Qëndroni në shtëpitë tuaja e mos i zbuloni bukuritë tuaja, ashtu siç zbuloheshin në kohën e injorancës! Faleni namazin, jepeni zekatin dhe respektojeni Allahun dhe të Dërguarin e Tij!” 33:33

Çfarë tjetër parandalon këtë sprovë është që gratë të punojnë në shtëpitë e tyre, duke mos pasur shërbëtore, vetëm nëse është e patjetërsueshme. Nëse dikush ka shërbëtore në shtëpi, gruaja nuk punon asgjë. E në këtë rast nëse ajo nuk del nga shtëpia, atëherë ndihet e burgosur brenda mureve të shtëpisë. Koha e lirë që është krijuar nga kjo gjendje, do ta shtynë atë që të dalë nga shtëpia. Por në qoftë se ajo nuk ka shërbëtore dhe detyrohet vetë që të gatuaj, të laj rrobat, e të kryej punët e tjera të shtëpisë, ajo është e zënë me punë dhe nuk i vjen ndër mend të mendoj se a del jashtë apo jo. Pra, këshilla ime për burrat dhe gratë është që gjithmonë t’i përmbahen të drejtës dhe të ruhen nga sprovat e ndryshme.

 

Përshëndetjet mes burrave dhe grave

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shehri (13)

 

Burri nuk përshëndet gruan dhe gruaja nuk e përshëndet burrin. Kjo është një sprovë.I vetmi përjashtim është në bisede telefonike. Në këtë rast përshëndet aq sa është e nevojshme dhe jo më shumë. Një përjashtim tjetër është që të shkoshë në shtëpi të dikujt dhe sheh një grua që e njeh dhe e përshëndet. Kjo është e lejuar gjithashtu.Ndërsa prej sprovave më të mëdha është që të dalësh në treg dhe të përshëndetësh gratë. Në këtë rast nuk përshëndet ato.

Në lidhje me puthjen mahrameve në kokë apo në ballë, ska gjë të keqe në këtë. E njëjta gjë vlen edhe ti puthjësh ato në faqe, nëse është i ati është ai i cili puthë vajzën e tij. Ebu Bekri (radij Allahu anhu) vizitoi Aishen (radij Allahu anha) kur ajo ishte e sëmurë dhe puthi në faqe. Kjo është e lejuar. Në qoftë se gruaja nuk është vajza juaj e puthë në kokë dhe në ballë.Ndërsa në lidhje me përshëndetjen për dore me gjininë e kundërt, kështu që është e ndaluar nëse ato nuk janë Maharim.Shtrëngimi i duarve shkakton me leht sprova se sa shiqimi me sy.

 

Koha e lirë e gruas

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shehri 19

 

Pyetje: Si duhet të përfitojë femra nga koha e saj gjatë verës dhe, si duhet të kërkojë dituri?

Përgjigje: Ajo që vlen për meshkujt vlen edhe për femrat. Ashtu siç meshkujt duhet të kujdesen për kohën e tyre, të njëjtën gjë duhet ta bëjnë edhe femrat. E që në realitet, femrat duhet të kenë kujdes të shtuar për ruajtjen e kohës, pasi që ajo shumicën e kohës së saj e kalon në shtëpi. Femrat në ditët e sotme, kanë mundësi shumë të mira, sepse ato mund të lexojnë libra, të dëgjojnë kaseta dhe t’i mësojnë vëllezërit e motrat e tyre më të vegjël.

Gjithashtu, ajo mund të blej një makinë qepëse dhe të mësojë të qep. Pra femra mund të bëjë shumë gjëra brenda shtëpisë, ashtu siç mund të bëj edhe një mashkull brenda dhe jashtë saj. Ndërsa në lidhje me ligjëratat ku prezantojnë meshkujt, të njëjtën gjë mund ta bëjnë edhe femrat nëse u përshtatet koha edhe atyre. Për shembull, koha që u përshtatet atyre është koha pas namazit të Akshamit. Në këtë kohë, gruaja mund të marrë pjesë në ligjërata. Dhe shumica e xhamive kanë një vend të veçantë për gratë. Aty mund të zbulojnë fytyrat e tyre, të mbështeten për muri etj.. Pra,ajo ka zgjedhje të ndryshme.

 

A mund të jetë mahrem një pesëmbëdhjetë vjeçar?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Kitabud-Da’ueh” nr. 5 (2/122-123)

 

Pyetje: “Njeriu e arrin pjekurisë në moshën pesëmbëdhjetë vjeçare. A ka të drejtë ky person që të jetë mahrem për nënën dhe motrën e tij?”

Përgjigje: “Dijetarët përmendin se për qenë mahrem është kusht që personi të jetë i pjekur dhe të ketë mendje të shëndoshë. Prandaj, në qoftë se ndonjë djalë ka pesëmbëdhjetë vjet dhe i kanë dalë qimet rreth pjesëve intime ose i ka dalë sperma, i tilli konsiderohet të jetë i pjekur dhe në këtë mënyrë mund të jetë mahrem nëse ka mendje të shëndoshë. Pra, ai i cili ka arritur moshën pesëmbëdhjetë vjeçe mund të jetë mahrem për motrën dhe për nënën e tij.”

 

Burri nuk duhet të harrojë anët e mira të gruas së tij

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: Lika esh-Shehri (28)

 

Ekzistojnë tre lloj njerëzish: 1. Që bien në një ekzagjerim. 2.Që bien në cungim. 3. Që janë mesatar.

Ai që bie në ekzagjerim është tepër i ashpër; ai që bie në cungim është i pakujdesshëm dhe ai që është mesatare është midis tyre. Një person i menqur e di se si duhet të edukojë familjen e tij. Ndonjëherë ai trajton ata me vendosshmëri dhe nganjëherë me butësi, në varësi tė situatave. Nëse familja është e ashpër në sjelljet e veta, ai duhet t´ia kthej me butësi. Nëse ata janë të butë dhe në qef, ai duhet tu kthehet me vendosshmëri e jo me ashpërsi.

Ai duhet të jetë i vendosur e të mos humbasë këtë moment. Ka njerëz që i komplikojnë gjërat në familjet e tyre. Ata duan që gjithëçka të jetë e përkryer. Kjo është e gabuar. Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë:

“Burri besimtar nuk duhet të urrejë gruan besimtare. Nëse ai e urren një nga karakteret e saj, ai do të pëlqen një tjetër. “

Gruaja besimtare është gruaja e tij. Nëse ai e urren një karakter, ai e pëlqen një tjetër. Kështu vepron burri i menqur e besimtar. Bën balanc ndërmjet anëve të mira dhe të këqijave. Ai nuk duhet të merakoset ndaj të keqës dhe të injorojë të mirat. Burri i cili injoron të mirat dhe thekson vetëm të këqijat ai është si një grua.

Kur Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ju tha gruave se shumica e njerëzve të xhehenemit janë gratë, ato veten pse. Ai iu tha (sal Allahu alejhi ue selem):

“Ju mallkoni shumë dhe nuk jeni mirënjohës ndaj burrave. Po të silleshim mirë ndaj juve tërë jetën dhe po të shihni një gabim, ju thoni: “Unë kurrë nuk kam parë ndonjë gjë të mirë nga ti.”

Burri ndoshta ulë veten në nivelin e gruas. Nëse ajo sillet mirë ndaj tij tërë jetën dhe pastaj bënë diçka që ai nuk e pëlqen, ai i injoron të gjitha anët e mira të saj. Ji i mirë me familjën tënde! Nëse gruaja ka ndonjë karakter që ju e urreni, duhet mos harruar se ajo ka karaktere të cilat ju i pëlqeni. Mos je i ashpër e as neglizhent.

 

Përgjegjësia e meshkujve është më e madhe se ajo e femrave

 

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: Ahkam min el-Kuran el-Karim (1/358)

 

Allahu (azza ue xhel) ka thënë:

“Dhe me këtë (fe) Ibrahimi i porositi bijtë e tij, po ashtu edhe Jakubi: “O bijtë e mi! Me të vërtetë, Allahu ka zgjedhur për ju fenë e vërtetë, prandaj mos vdisni ndryshe veçse duke qenë myslimanë.” 2:132

Nga ky ajet fisnik, mësojmë disa gjëra:

1 – Vlera e të nënshtruarit nda Allahut të Madhëruar pasi që Profetët (alejhim-us-salatu ue-selam) i këshillonin me këtë bijtë e tyre.

2 – Djemtë janë ata që mbajnë këtë detyrë të madhe, domethënë që t’i nënshtrohen Allahut, të thërrasin në fenë e Tij dhe ta përhapin atë në mesin e njerëzve.

3 – Gjinia mashkullore është më e mirë sesa gjinia femërore.

 

Gruaja nuk duhet të del nga shtëpia pa lejen e burrit të saj

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nurun aled-Derb (20 B)

 

Pyetje: “Çfarë është vendimi mbi gruan që del nga shtëpia pa lejen e burrit të saj?”

Përgjigje: “Nëse bashkëshorti është i pranishëm, atëherë gruas nuk i lejohet të del pa lejen e tij. Nëse ai është i pranishëm, i lejohet asaj të del jashtë përderisa ai nuk e ndalon atë.”

Pyetje: “A i lejohet gruas të kërkojë leje prej prindërve të saj të del në qoftë se bashkëshorti nuk është i pranishëm?”

Përgjigje: “Parimi është se i lejohet asaj që të del përderisa ai nuk e ndalon atë. Nëse ai para udhëtimit të tij i thotë asaj të mos del nga shtëpia ose që të mos shkojë në një vend të caktuar, atëherë nuk i lejohet asaj të del edhe në qoftë se prindërit e saj e lejojnë një gjë të tillë. Burri është ai që vendosë mbi të e nuk janë prindërit e saj.”

Pyetje: “Nëse ai thotë se gruas nuk i lejohet pa e pyetur burrin e saj, atëherë a i lejohet gruas t’i pyet prindërit e burrit për leje?”

Përgjigje: “Ata nuk e nxënë vendin e tij përderisa ai nuk ua lë këtë çështje atyre.”

 

Vizita e të afërmëve dhe dalja nepër dyqane

 

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi : el-Lika’ esh-Shahri (11)

 

Pyetësi: Kur i lejohet gruas për të dalë jashtë shtëpisë kur ajo dëshiron që t’i vizitoj të afërmit e saj? Çfarë është gjykimi për gruan që të delë nëpër dyqane?  A është e lejueshme për djalin e saj që të refuzojë për të shkuar me nënën e tij nëpër dyqane?

Përgjigjen: Lidhur me vizitat e saj familjare, aq më shumë të qëndrojë në shtëpinë, aq më mirë është. Sot është e lehtë për të bërë vizita nga shtëpia, d.m.th. nëpërmjet telefonit. Shembull mund të telefononi të afërmit dy herë në ditë. Por në qoftë se ka nevojë për t’i parë ata, dhe dëshiron t’i vizitojë, për shembull: është sëmurë një i afërm e gjëra të ngjashme, ajo mund t’i vizitojë me kusht që ajo të mos jetë e zbukuruar dhe të mos jetë parfumuar. Ajo duhet të ecën si një grua e cila ka turp dhe të qëndrojnë larg nga çdo sprovë.

Në lidhje me daljen e gruas në treg e vetmuar, s’ka të keqe në të. Ajo nuk duhet të jetë e parfumuar apo e zbukuruar. Megjithatë është më mirë që të mos të dal në treg por ta lus burrin e saj, vëllanë apo djalin e saj që të bëjnë blerjet për të.  Por në qoftë se ajo është e detyruar të shkojnë vetë, atëherë nuk ka bërë mëkat në qoftë se ajo ka dalë siç duhet.

E në qoftë se nëna i kërkon djalit të saj që të shkojë me të në treg dhe qëllimi i shkuarjes është i hallall, është gjest i mirësjelljes për t’iu bindur asaj. Gjithashtu kjo vepër është në mbrojtje e saj.

 

Bashkëshortët duhet të kryejnë obligimet ndaj njëri tjetrit pa hezitim

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherhul-Mumti’ (12/3034-3035)

 

Ndalohet për bashkëshortët që t’i shtyjnë (anashkalojnë) plotësimin e nevojave të njëri-tjetrit. Shembull, nëse gruaja i thotë burrit se ka nevojë për ndonjë gjë të caktuar dhe burri i saj i thotë: “Nëse Allahu dëshiron (insha-Allah)”. Ditët kalojnë dhe burri nuk ia plotëson asaj kërkesën, ndërsa ajo ka nevojë për atë gjë. Kjo është e ndaluar për burrin, sepse ai është i obliguar që t’i përmbush nevojat e saj. Mirëpo, nuk është e detyrueshme për të që t’i blejë gjëra asaj, që sa herë të dal ndonjë model i ri ajo kërkon ta blejë. Në këtë rast, ai e dëgjon atë, sepse gruaja ndonjëherë mund të mos ketë limit. Ai është i obliguar që sa më parë t’ia blej asaj gjërat e nevojshme, e të mos vonohet në kryerjen e obligimeve.

Nëse është e ndaluar (haram) vonimi i plotësimit të nevojave të njëri-tjetrit, është edhe më e ndaluar që ato të refuzohen në tërësi. E njëjta gjë vlen edhe atëherë kur obligimi ndaj bashkëshortit kryhet dhunshëm –kundër dëshirës apo e përmend se po e bën këtë. Pasi që është obligim për ty kryerja e detyrave tuaja nuk duhet t’i përkujtosh të mirat që i bën për bashkëshortin.

E njëjta gjë vlen edhe për gruan. Ajo nuk duhet të vonoj apo të anashkalojë kryerjen e obligimeve që i ka ndaj burrit, atëherë kur e urdhëron gruan me diçka që ajo duhet t’i bindet burrit të saj. Ashtu siç thekson një hadith autentik:

إذا دعا الرجل زوجته فأبت لعنتها الكلائكة حتى تصبح

“Atëherë kur burri e thërret bashkëshorten e tij në shtrat e ajo refuzon t’i përgjigjet, melaiket e mallkojnë atë derisa të agojë drita.” Buhariu (3237).

Allahu na ruajttë; kjo nuk është një gjë e vogël.

Gjithashtu, është e ndaluar për gruan që t’ia plotësojë burrit nevojat kundër dëshirës – dhunshëm. Kjo gjë është kur gruaja kryen detyrat e saj, porse e urrejtje, mrrolje e pa buzëqeshje. Nëse burri sprovohet me një grua të tillë, ai duhet ta këshillojë atë, ta bojkotojë dhe ta rrahë lehtësisht në mënyrë që ajo të përmirësohet. Allahu تعالى ka thënë:

وَاللاَّتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلاَ تَبْغُواْ عَلَيْهِنَّ سَبِيلاً

“E atyre që u frikësoheni për shkak të kryelartësisë, këshilloni, madje largohuni nga shtrati, madje edhe rrihni (lehtë, nëse nuk ndikojnë këshillat as largimi).”4:34

Pra ne kemi të bëjmë me tre gjëra kur është fjala tek mëkati në kryerjen e obligimeve ndaj bashkëshortit/es: refuzimi i kryerjes së obligimit, vonimi i saj dhe që obligimi të kryhet kundër dëshirës dhe me urrejtje. Që të tria këto janë të ndaluara, ngase obligimet duhet të plotësohen pa asnjë hezitim.

 

 

Puna e lejuar për femrën myslimane

 

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua el-Mer’eh (2/981)



Që gruaja të punoj, është kusht që puna e tillë të jetë vetëm hapësirë për femra, si p.sh. mësimi i vajzave, qoftë nëse është një punë në administratë ose mësimdhënie. Gjithashtu, lejohet që ajo të punoj në shtëpi si rrobaqepëse e rrobave të grave e të ngjashme.

Sa i përket hapësirave të punës ku janë të veçanta për burra, nuk është e lejuar që ajo të punojë aty, sepse kjo kërkon që ajo të përzihet me ta, gjë e cila është një fitne (sprovë) e madhe nga e cila detyrimisht duhet shmangur. Profeti salallahu alejhi ue selem se ka thënë:

ما تركت بعدي فتنة أضر على الرجال من النساء وأن فتنة بني إسرائيل كانت في النساء

“Nuk kam lënë pas vetes sprovë më të dëmshme për burrat sesa femrën dhe me të vërtetë sprova e parë e beni israileve ishin femrat.”

Prandaj, njeriu duhet ta ruaj familjen e tij nga vendet ku mund të ballafaqohen ata me sprova dhe shkaqet e saj në të gjitha rrethanat.

 

Këshillë për bashkëshortët se si të përmirësojnë lidhjen ndërmjet tyre

 

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Fetaua Islamijeh” 3/211



Pyetje: “Cila është këshilla juaj për bashkëshortët dhe bashkëshortet, në mënyrë që ata të gjejnë pajtimin dhe t’i largojnë kundërshtimet që ata kanë ndërmjet vete? Dhe çfarë i këshilloni disa prindër të cilët nuk lejojnë martesën e vajzave të tyre, për shkak se ato sjellin të ardhura në shtëpi (për shkak se ato punojnë)?”

Përgjigje: “Këshilloj të gjithë bashkëshortët dhe bashkëshortet që të lënë anash në mënyrë të menjëhershme kundërshtimet që ata kanë ndërmjet vete. Mos të kërkojnë shumë nga njëri-tjetri, të falin njëri-tjetrin qoftë edhe nëse i bie që të lëshojnë pe ndaj asaj që i takon. Thotë i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem:

لا يفرك مؤمن مؤمنة إن سخط منها خلقا رضي منها خلقا آخر

“Besimtari nuk duhet të urrej besimtaren. Nëse ai e urren diçka tek ajo, është i kënaqur me diçka tjetër.”

Ndërsa, në lidhje me pjesën e dytë të pyetjes, them se, veprimi i tillë është nëpërkëmbje dhe tradhti ndaj atyre që i kanë në përgjegjësi. Ky është veprim i ndaluar. Në rast se kjo ndodh me të vërtetë, atëherë përgjegjësia e prindit në këtë rast bie dhe përgjegjësinë për femrën e merr dikush tjetër (më i afërti) i radhës. Nëse ndodh e njëjta gjë edhe me përgjegjësin tjetër, përgjegjësia e saj bie mbi tjetrin që është më i afërt. Dhe në qoftë se të gjithë përgjegjësit janë të të njëjtit mendim (nuk e martojnë atë për të njëjtën gjë), atëherë çështja duhet të dërgohet tek gjykata dhe gjykatësi është ai që e marton këtë femër.”

 

Këshillë për bashkëshortët se si të përmirësojnë lidhjen ndërmjet tyre

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Fetaua Islamijeh” 3/211



Pyetje: “Cila është këshilla juaj për bashkëshortët dhe bashkëshortet, në mënyrë që ata të gjejnë pajtimin dhe t’i largojnë kundërshtimet që ata kanë ndërmjet vete? Dhe çfarë i këshilloni disa prindër të cilët nuk lejojnë martesën e vajzave të tyre, për shkak se ato sjellin të ardhura në shtëpi (për shkak se ato punojnë)?”

Përgjigje: “Këshilloj të gjithë bashkëshortët dhe bashkëshortet që të lënë anash në mënyrë të menjëhershme kundërshtimet që ata kanë ndërmjet vete. Mos të kërkojnë shumë nga njëri-tjetri, të falin njëri-tjetrin qoftë edhe nëse i bie që të lëshojnë pe ndaj asaj që i takon. Thotë i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem:

لا يفرك مؤمن مؤمنة إن سخط منها خلقا رضي منها خلقا آخر

“Besimtari nuk duhet të urrej besimtaren. Nëse ai e urren diçka tek ajo, është i kënaqur me diçka tjetër.”

Ndërsa, në lidhje me pjesën e dytë të pyetjes, them se, veprimi i tillë është nëpërkëmbje dhe tradhti ndaj atyre që i kanë në përgjegjësi. Ky është veprim i ndaluar. Në rast se kjo ndodh me të vërtetë, atëherë përgjegjësia e prindit në këtë rast bie dhe përgjegjësinë për femrën e merr dikush tjetër (më i afërti) i radhës. Nëse ndodh e njëjta gjë edhe me përgjegjësin tjetër, përgjegjësia e saj bie mbi tjetrin që është më i afërt. Dhe në qoftë se të gjithë përgjegjësit janë të të njëjtit mendim (nuk e martojnë atë për të njëjtën gjë), atëherë çështja duhet të dërgohet tek gjykata dhe gjykatësi është ai që e marton këtë femër.”

 

 

Rrahja e gruas, marrja e pasurisë së saj me forcë dhe trajtimi i keq

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Fetaua el-Kajjimeh lil-Usratil-Muslimeh”, faqe 105-106
Përmbledhur nga: Sad Abdul-Ghaffar Ali



Pyetje: “Çfarë thotë sheriati islam sipas jush, në lidhje me njeriun që e rrah gruan e tij, merr paratë e saj me forcë dhe e trajtojnë atë keq?”

Përgjigje: “Njeriu që e rrah gruan e tij, merrë paratë e saj dhe e trajton atë keq, është mëkatar dhe i pabindur ndaj Allahut ‘Azze ue Xhel. Thotë Allahu në Kuran:

وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ

“Jetoni e silluni mirë me to!” 4:19

Gjithashtu, në një ajet tjetër thotë:

وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ

“Gratë kanë aq të drejta sa kanë edhe detyra, sipas arsyes së shëndoshë.” 2:228

Nuk është e lejuar për askënd që ta trajtoj gruan e tij në këtë formë, pastaj të kërkoj që ajo ta trajtojnë atë mirë. Kjo është padrejtësia për të cilën Allahu flet në ajetet:

وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ

“Mjerë për ata që hanë në peshë (dhe matje), që, kur masin për veten, e marrin masën të plotë, ndërsa, kur u masin të tjerëve me litër ose me kandar, ua pakësojnë.” 83:1-3

Çdo njeri që kërkon të drejtat e tij të plota ndaj të tjerëve, por pa i dhënë të tjerëve të drejtat e tyre të plota që u takojnë, veçse është përfshirë nga këto ajete që i cekëm.

Unë i këshilloj të gjithë ata që veprojnë kë këtë mënyrë që ta kenë frikë Allahun, sidomos kur është fjala për gratë. Mos harroni se, edhe Profeti salallahu alejhi ue selem urdhëroi për një gjë të tillë në hutben e Arafatit, në Haxhin Lamtumirës:

اتقوا الله في النساء فإنكم أخذتموهن بأمانة الله واستحللتم فروجهن بكلمة الله 

“Kini frikë Allahun për sjelljet tuaja ndaj grave. Ju i keni marrë ato në besë të Allahut dhe me to keni marrëdhënie me lejen e Allahut.”

Të gjithë ata që nuk janë të mirë në sjelljet e tyre ndaj grave të tyre u them se, nuk është e mundur për të jetuar jetë të lumtur bashkëshortore, vetëm nëse të dy bashkëshortët trajtojnë njëri-tjetrin në mënyrë të drejtë dhe të mirë, duke pasur durim ndaj njëri-tjetrit ndaj të këqijave që mund t’i kenë dhe të shohim cilësitë e njëri-tjetrit të mira në vend të së kundërtës. Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

لا يفرك مؤمن مؤمنة إن سخط منها خلقا رضي منها خلقا آخر

“Besimtari nuk duhet ta urrej besimtaren. Nëse ai e urren diçka tek ajo, është i kënaqur me diçka tjetër.”

 

A mund të jetë një pesëmbëdhjetë vjeç mahrem për nënën dhe motrën e tij?

 

 

Shejkh Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “El-Fetaua el-Kajjiimeh lil-Usratil-Muslimeh”, faqe. 112
Përmblodhi: Sad Abdul-Gafar Ali



Pyetje: “A ka mundësi që një pesëmbëdhjetëvjeçar i moshës madhore të jetë mahrem për nënën apo motrën e tij?”

Përgjigje: “Dijetarët islam thonë se, mes tjerash, mahremi duhet të ketë arritur moshën madhore dhe të jetë i shëndoshë mentalisht.

Kur djali të mbushë pesëmbëdhjetë vjet, apo t’i kenë dalë qimet përreth organit gjenital, apo ejakulon në çfarëdo forme qoftë, atëherë ai konsiderohet të ketë arritur moshën madhore. Nëse kjo gjë i ka ndodhur atij, ai mund të jetë mahrem nëse ka plotësuar edhe kushtin tjetër, pra që të jetë mentalisht i shëndoshë. Në këtë rast ai mund të jetë mahram për motrën dhe nënën e tij.”

 

 

Ilahitë e lejuara dhe të ndaluara

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

 

 

Pyetje: “Ka disa ilahi Islame të cilat shoqërohen me def. Ato (tek dëgjuesi) ndjellin entuziazëm dhe përmbajnë domethënie të mira. Çfarë mendoni për këtë?”

Përgjigje: “Në kohët e sotme, flitet shumë rreth ilahive Islame. Ka kaluar kohë e gjatë kur për herë të fundit kam dëgjuar ilahi.

Kur ato dolën për herë të parë, nuk kishte diçka të keqe në to. Fillimisht, ato nuk shoqëroheshin nga defet, por lexoheshin ashtu siç duhet, nuk ngjallnin tek dëgjuesi fitne dhe nuk kishte në to zëra e melodi të ndaluara. Mirëpo, me kalimin e kohës ato kanë ndryshuar, ku ndër zërat që dëgjohen janë edhe të rëna e goditje të ndryshme, që mund të jenë defe apo të tjera mjete muzikore. Pastaj u zhvilluan edhe më shumë dhe filluan të këndohen me zëra të bukur, me zëra që bëjnë fitne. Pastaj u zhvilluan akoma më shumë dhe filluan të këndohen si këngët e ndaluara.

Unë në vetvete ndjej diçka dhe jam konfuz, prandaj, nuk mund të themi se të gjitha ilahitë janë të lejuara ashtu siç nuk mund të themi se të gjitha janë të ndaluara. Nëse ato janë të pastra nga gjërat të cilat i përmenda, atëherë ato janë të lejuara. Por nëse ato kombinohen me def, me zëra të bukur të cilët bëjnë fitne apo këndohen me tone muzikore, atëherë ato nuk janë të lejuara.”

 

Sefer el-Hauali dhe Selam el-‘Audeh kanë gabime në parimet e fesë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/kfpFG5CafwU

 

Pyetje: “Ata të cilët dëgjojnë kasetat e Sefer el-Haualit dhe të Selman el-Audes, a duhet t’i këshillojmë që të mos i dëgjojnë ata, apo lejohet dëgjimi i tyre?”

Përgjigje: “Allahu ju begatoftë! E mira që gjendet që gjendet në kasetat e tyre është edhe në kasetat e të tjerëve. Ka gabime në disa prej kasetave të këtyre personave dhe njerëzit nuk mund të dallojnë ndërmjet të mirës dhe të keqes që gjendet tek ata.”

Pyetje: “Kjo do të thotë që ju na këshilloni që të mos i dëgjojmë kasetat e tyre?”

Përgjigje: “Jo, mos i dëgjoni kasetat e tyre! Unë ju këshilloj që të dëgjoni kasetat e Shejkh Ibn Bazit, Shejkh Albanit dhe të dijetarëve të njohur, kasetat e të cilëve ne i e dimë se janë në metodologji të pastër dhe nuk janë prej atyre që thërrasin në revolucione.”

Pyetje: “Shejkh në lidhje me ata që bëjnë tekfir mbi udhëheqësit, pretendojnë se ka xhihad në Algjeri dhe dëgjojnë ligjëratat e Seferit dhe Selman eh-‘Audes; -këto kundërshtime që kemi me ta, a kanë të bëjnë me divergjencat në parime të fesë apo në degëzimet e saj?”

Përgjigje: “Divergjencat e tilla kanë të bëjnë me çështjet parimore të fesë/akidesë. Dhe nga besimi i Ehlus-Sunnetit (bazat e tyre) është se, nuk mund të bëhet tekfir mbi askënd për shkak të mëkatit të madh.”

 

I cilës moshë duhet të jetë djali që gruaja të obligohet për tu mbuluar në prani të tij?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nurun ‘aled-Derb (260 B)



Pyetje: “I cilës moshë duhet të jetë djali, në mënyrë që gruaja të obligohet për t’u mbuluar para tij?”

Përgjigje: “Sheriati Islam nuk ka përcaktuar ndonjë moshë specifike për këtë, porse ajeti Kuranor vetëm përmend se pranë kujt duhet që ajo të mbulohet, dhe kur është fjala tek fëmija, ka përmendur cilësi të tij, e jo moshën që duhet pasur. Thotë Allahu Te’ala:

أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاء

“… apo fëmijëve që nuk i dinë ngacmimet e femrave.” 24:31

E rëndësishme është që gruaja nuk ka nevojë të mbulohet para djalit që nuk ka njohuri në lidhje me çështjet e femrave dhe se ai nuk është i interesuar fare për to.

Kjo ndryshon në varësi të natyrshmërisë së djemve dhe moshës së tyre. Mund të ndodhë që djali të jetë nëntë vjet dhe di për gratë atë që dinë burrat e të rriturit. Por, gjithashtu mund të jenë njëmbëdhjetë vjet pa ditur asgjë në lidhje me këto çështje, e as nuk i intereson për to, e as nuk i ka shkuar mendja në këtë drejtim fare.

Në këtë aspekt, ndikon edhe edukata dhe rrethi në të cilin ai jeton, p.sh.: nëse djali jeton në mesin e njerëzve që flasin për gratë dhe çështjet e grave, emocionet e tij do rriten më shpejtë dhe më herët. Mirëpo, nëse ai jeton në mesin e njerëzve që nuk flasin për këto çështje, çështja emocionale e tij është më e dobët në këtë drejtim dhe atij nuk do t’i interesojnë ato fare.

Pra, siç e thamë, ne e shikojmë gjendjen e djalit, nëse ai shikon gruan e bukur ndryshe nga gruaja që nuk është edhe aq e bukur, qoftë edhe nëse ai këtë e bën fshehurazi, apo vërehet ndikimi tek emocionet e tij, atëherë themi se është e detyruar për gruan që të mbulohet në prani të tij, dhe nëse ai nuk i kushton rëndësi fare këtyre gjërave, dhe nuk i njeh dallimet dhe veçoritë e grave, atëherë nuk është e detyrueshme për tu mbuluar në prani të tij.”

 

Çfarë i lejohet gruas që të shikoj nga trupi i ndonjë gruaje tjetër?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.sahab.net/forums/index.php?showtopic=107846



Pyetje: “Siç edhe e dini, fitneja më e madhe tek një femër është vetë trupi i saj. Në rast se shfaqet diç nga trupi i femrës, do të thotë se kjo sjell fitne. Andaj, pyetja jonë është se, çfarë i lejohet gruas që të zbuloj nga trupi i saj në prani të grave të tjera dhe, cili është gjykimi që gruaja të shikoj avretin e ndonjë gruaje tjetër?”

Përgjigje: “Gruaja është e detyruar që të vishet me veshje e cila është në përputhshmëri me atë çfarë porosit sheriati islam. Pra, është kusht që ajo veshje të mbuloj trupin e saj.

Gratë e sahabëve -siç edhe e përshkruan Shejkhul-Islam Ibnu Tejmije dhe shumë dijetarë të tjerë- i kishin veshjet e tyre nga nyjat e duarve e deri tek kërciri i këmbëve. Dhe kur ato dilnin nga shtëpitë e tyre, i vishnin rrobat e gjata që ua mbulonin edhe këmbët.

Ato rroba ishin më të gjata sa një pëllëmbë, apo sa një parakrah, siç ua kishe lejuar këtë gjë i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem. Kjo është sa i përket gruas e cila dëshiron t’i përmbahet urdhrave të islamit.

Dhe e kundërta e kësaj, i përket grave të cilat konsiderohen të veshura por të zhveshura.

Ndërsa, kur jemi tek pjesa tjetër e pyetjes suaj, pra, që ka të bëj me të shikuarit e gruas në gruan tjetër, themi se, nuk është e lejuar që gruaja të shikoj avretin e gruas tjetër.

Kjo do të thotë se, nuk i lejohet gruas që të shikoj gruan tjetër prej kërthizës e deri tek gjunjët. Rasti i tillë mund të ndodh atëherë kur gruaja është duke kryer nevojën fiziologjike, dhe gruas tjetër nuk i lejohet të shikoj në avretin e saj.

Kurse sa i përket pjesës së trupit mbi kërthizë apo nën gjunjë, nëse këto pjesë i duken për shkak të nevojës, siç është për shembull kur ajo ecën në një vend ku ka pluhur dhe i ngritë rrobat, gjë që bën t’i duken nën-gjunjët, apo kur ajo dëshiron t’i pastrojë këto pjesë të këmbëve ndërsa në prani është ndonjë grua, atëherë nuk ka asgjë të keqe që ajo të shikoj atë pjesë të trupit të saj.

Apo në rastin tjetër kur asaj i duket gjiri në momentin kur dëshiron t’i jep gji fëmijës dhe në prani ka edhe gra të tjera, atëherë nuk ka asgjë të keqe që të shikohet.

Mirëpo, nga këto fjalë që i thamë më lartë, nuk duhet të kuptohet ajo çfarë e kuptojnë disa gra injorante kinse ne po themi se gruaja në prani të grave të tjera duhet të mbuloj vetëm pjesët e trupit ndërmjet kërthizës dhe gjunjëve. Kjo është gabim shumë i madh.

Kjo është në kundërshtim me atë çfarë mëson Libri i Allahut dhe Sunneti i të Dërguarit të Tij salallahu alejhi ue selem. Kjo është në kundërshtim me atë çfarë mëson ky sheriat i pastër dhe atë çfarë përcollën tek ne të parët e këtij ummeti.

Askush nuk mund të thotë se, gruaja myslimane është e obliguat të mbuloj trupin e saj vetëm nga kërthiza e deri në gjunjë. Kjo nuk është veshje e myslimanes dhe askush nuk ka të drejtë të pretendoj këtë gjë.

Ajo çfarë është porositur të vesh gruaja myslimane, është të mbuloj trupin e saj nga nyjat e duarve e deri tek kërcit.

Kurse, në lidhje me gruan tjetër e cila është duke shikuar, ajo mund të shikoj gjoksin e gruas tjetër apo pjesën e këmbëve nën gjunjë siç mund të ndodh në rastet që u cekën më lartë (pra, në rast se ato zbulohen siç u cek më lartë), por kjo assesi nuk guxon të ndodhë në avretin e gruas tjetër.”

 

A është e lejuar për një grua që të lyej flokët e saj një ngjyrë të ndryshme përpos të zezës

 

Burimi: Maxhmu el-Fataua ue rasa’il (4/120-121)

 

 

Pyetje: “A është e lejuar për një grua që të lyej flokët e saj një ngjyrë të ndryshme përpos të zezës, si psh ngjyrë kafe apo bionde?”

 

Përgjigje: “Parimisht, kjo është e lejuar, përveç nëse bëhet për të imituar pabesimtarët, prostitutat, ose gratë mendjelehta.”

 

 

Lidhja e flokëve në një bishtalec apo një gërshetë të vetme?

 

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_4652.shtml

 

Pyetje: Çfarë është gjykimi që gruaja të lidh flokët në një bishtalec apo një gërshetë të vetme?

Përgjigje: Unë nuk di të ketë ndonjë të keqe që flokët të lidhen në një bishtalec, apo në një gërshetë të vetme. Ndërsa ajo e cila mëson se ka ndonjë ndalesë për këtë gjë nga Sunneti, atëherë është e detyruar ta pasojë atë.

 

 

A lejohet që femra të dal jashtë e parfumuar?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua ‘Ulama el-Beled el-Haram, faqe. 534-535

Fusnota dhe përkatiti: www.perlat-muslimane.com

Pyetje: Çfarë është gjykimi që femra të shkojë në shkollë e parfumuar dhe e zbukuruar? A lejohet që ajo ta bëjë këtë gjë? Dhe cili lloj zbukurimi është i ndaluar që femra myslimane ta shfaq në prani të femrave të tjera?

Përgjigje: Është e ndaluar që gruaja të dalë e parfumuar, duke u bazuar në thënien e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem):

“Një grua e parfumuar e cila kalon pranë një mexhlisi (vendi ku rrinë njerëzit) është kështu dhe ashtu.” [1] “Do të thotë një zinaqare.” [2]

Kjo, për shkak se veprimi i tillë të shpie në fitne. E në anën tjetër, nëse femra udhëton me veturë dhe askush përpos të afërmit -me të cilët nuk i lejohet martesa- e ndien aromën e saj-, nuk ka asgjë të keqe. E njëjta gjë vlen edhe në rastin e mësipërm nëse nuk ka meshkuj afër shkollës.

Pra s’ka të keqe në këtë dhe nuk është e ndaluar. Kur femra është në veturën e saj është sikur ajo të ishte në shtëpinë e vet. Prandaj, nuk është e lejueshme për kujdestarin e gruas që ta lejojë gruan të udhëtojë e vetme në taksi sepse kjo është veçim me mashkullin e huaj.

E nëse gruaja kalon pranë meshkujve, nuk është e lejueshme për të që të parfumohet.

Disa gra zakonisht gjatë Ramazanit shkojnë në xhami të parfumuara dhe i japin parfum grave të tjera. Pastaj ato dalin nga xhamia, ndërsa ato janë të parfumuara me temjan.

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë:

“Nëse një grua është e parfumuar me temjan, nuk duhet të marrë pjesë me ne në namazin e natës.” [3]

E nëse ato e kanë për qëllim të parfumojnë xhaminë, atëherë nuk ka asnjë të keqe në këtë.

Ndërsa me atë se çfarë lloj bukurie i lejohet femrës që të shfaq në prani të një femre tjetër, -çdo gjë që është tradicionale konsiderohet e lejuar. Sa për atë që nuk konsiderohet e lejueshme janë, si fustani i tejdukshëm dhe rroba të ngushta që i bëjnë femrat të bëhen fitne nga njëra-tjetra; pra kjo nuk lejohet.

_______________________________________________________________________[1] Imam el-Adhimabadi (rahimehullah) ka thënë: “Shprehjet: “kështu dhe ashtu” në hadith janë fjalë më të buta për një femër e cila bën zina.” (Aun-ul-Ma’bud Sharh Sunnen Ebi Davud (11/153)).

[2] Tirmidhiu (2786) dhe ai thotë se hadithi është Hasen Sahih, Ebu Davudi (4174) dhe Nesaiu (8/153).
[3] Muslimi (2128).

 

Vathët në vesh dhe në hundë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_4933.shtml

 

Pyetje: Cili është gjykimi që vajzat të shpojnë veshët që të duken më bukura? A konsiderohet kjo vepër ndryshim në krijimtarinë e Allahut, siç theksojnë disa dijetarë?

Pëgjigje: Mendimi më i saktë është se, ky veprim është i lejuar. E themi këtë, sepse kjo është forma që plotëson bukurinë e saj të lejueshme. Është konfirmuar se gratë në kohën e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem) kishin vathë. Dhembja që shkaktohet nga shpimi i veshëve është i shkurtër. Megjithatë nëse shpimi i veshëve bëhet në moshë të hershme, atëherë shërimi është më i shpejtë.

Pyetësi: A vlen e njëjta gjë edhe shpimi në hundë?

Përgjigje: Po, në qoftë se e konsideron hundën të jetë vend zbukurimi.

_______________________________________________________________________

Shënim: Të gjithë këta dijetarë, fetvatë e të cilëve ua kemi ofruar, nuk e lejojnë zbulimin e fytyrës. Andaj, edhe e lejojnë bartjen e vathit në hundë. Përndryshe, është e ndaluar me konsensus të dijetarëve (duke u mbështetur në hadithe të shumta), shfaqja e zbukurimeve në prani të të huajve. Dhe siç e pamë, vathi në hundë, konsiderohet prej zbukurimeve të gruas. Allahu e di më së miri.

 

 

Bartja e bizhuterive nëpër dasma dhe ahengje

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: Nurun ‘ale-Derb” (38 B)



Pyetje: “Unë jam një vajzë e re dhe pyes nëse mund të barti ari kur të shkoj nëpër ahengje apo në dasma?”

Përgjigjja: “Po. Ajo mund të bartë ari kur të shkoj nëpër ahengje dhe në dasma me kusht që të mos e shoh në formë të tillë asnjë burrë i huaj. Kjo do të thotë se ajo mund të shfaqet në formë të tillë nëse ajo është vetëm me gratë ose burrat që janë të afërmit e saj.”

 

Ngjyrosja e flokëve për femrat e reja

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Nurun ‘aled-Derb” (36 A)



Pyetje: “A lejohet që femrat e reja t’i ngjyrosin flokët? A është lyerja e flokëve e ndaluar në Islam?”

Përgjigje: “Është e lejueshme për femrat e reja dhe për ato më në moshë që t’i ngjyrosin flokët e tyre përderisa nuk i ngjyrosin me të zezë. Madje, veprimi i tillë është i urdhëruar. Ngjyrosja e flokëve me të zezë është e ndaluar. Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

غيروا هذا الشيب، وجنبوه السواد

“Ndryshoni këto flokë të thinjura dhe shmanguni ngjyrës të zezë.”

Urdhëresa tregon obligushmërinë.

Së dyti, kjo është një prej formave për të ndryshuar krijimtarinë e Allahut dhe për t’iu shmangur caktimit të Tij. Ai që është i thinjur dhe ngjyrosë flokët me ngjyrë të zezë, i bije sikurse po thotë në mënyrë indirekte: “Unë nuk e pranoj këtë shenjë pleqërie që më është shfaqur, dhe po i ngjyrosë flokët me të zeza në mënyrë që të mbetem ende i ri!” Veprimi i tillë i ngjason sikurse bërja e vrimës ndërmjet dy dhëmbëve të parë për të cilën gjë ka ardhur paralajmërim i qartë nga hadithet autentike.

Ngjyrosja e flokëve me të zezë i bije sikurse njeriu i del përballë Allahut Tebarake ue Te’ala duke e kundërshtuar caktimin e Allahut për të. Thinjat sugjerojnë në moshën e vjetërsisë tek njeriu, prandaj nuk është e lejuar që flokët e thinjura të ngjyrosen me ngjyrë të zezë. Nuk ka rëndësi nëse këtë gjë e bën burri apo gruaja. Dhe kur jemi tek meshkujt, nuk ka lidhje nëse ngjyrosen flokët apo mjekra.”

 

 

Si duhet ti përgjigjemi ftesës së dasmes?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika´ati ma´a esh-Shajkhajn, pyetjet janë bërë nga Abdullah et-Tejjar (2/1445-146)

 

Pyetje: Nëse ftohemi në një dasme a është obligim që ti përgjigjemi ftesës?

 

Përgjigje: Nëse kjo ftesë kërkon që ju të udhëtoni, nuk është e detyrueshme që ju të udhëtoni për të arritur atje, sepse ajo është e lodhshme dhe merr kohë. Megjithatë, nëse kjo ndodh në vendbanimin e një personi, dhe kjo nuk do të shkaktojë ndonjë dëm nëse i përgjigjeni thirrjes, dhe se nuk ndodhin gjëra të ndaluara në dasme atëherë është e detyrueshme për t’iu përgjigjur ftesës, dhe ai që nuk i përgjigjet ai nuk i është bindur Allahut dhe të dërguarit të Tij.

 

A duhet përgjigjur ftesës së dasmes

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika´ati ma´a esh-Shajkhajn, pyetjet janë bërë nga Abdullah et-Tejjar (2/146)

 

Pyetje: A është obligim pjesëmarrja në një dasmë, nëse ftesa është bërë me anë të kartolinave?

 

 Përgjigje: Nuk është e detyrueshme për t’iu përgjigjur ftesës përveç nëse personi që fton me të vërtetë tregon se ai dëshiron që ju të vini në dasme.

 

Gruas i takon dhurata e martesës nëse ajo është vetmuar me burrin

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lik´ati ma´a esh-Shajkhajn, pyetur nga Abudllah et-Tejjar (2/130)

 

Pyetje: Një grua që ka shkruar kontratën e martesës ka qenë e vetmuar me burrin e saj, pa pasur marrëdhënie seksuale me të. A i lejohet asaj që të mbajë tërë dhuratën e martesës nëse ai dëshiron ta bëjë divorcë atë?

Përgjgje: Po, ajo mund të mbajë të gjithë dhuratën e dasmës, nëse ajo ishte e vetmuar me të, dhe nuk ka rëndësi nëse ata kanë pasur marrëdhënie seksuale apo jo. Arsyeja për këtë është se të vetmuarit me gruan me të cilën keni shkruar kontratën e martesës, ajo merr të gjithë dhuratën e martesës së saj, sipas mendimit më të saktë të dijetarëve.

 

Gruaja pret një burrë më të mirë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shehri 12

 

Pyetje: Një djalë i ri, më ka kërkuar që të martohem me të. Ai është i kujdesshëm ndaj namazit dhe është deri diku fetar. Megjithatë, unë dëshiroj që të martohem me një person që është fetar më i mirë dhe më i mençur. A më lejohet mua që ta refuzoj këtë person?

Përgjigje: Njeriu nuk duhet të privoj veten e tij nga mundësitë që i jepen. Nëse ai që të ka kërkuar ka edukatë dhe fe të pastër, nuk duhet ta humbasësh atë, me shpresën se do të gjesh ndonjë burrë më të mirë dhe më të përshtatshëm. Shumë lehtë mund të ndodh që, të mos kërkojë dikush që është më i mirë dhe më i përshtatshëm se ky. Kjo vlen veçanërisht në qoftë se femra shtyhet në moshë. Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka porositur se duhet t’ua japim vajzat tona për gra atij që ka fe dhe edukatë të pastër. Atëherë, nëse kërkuesi është fetar dhe ka edukatë të pranueshme, femra duhet të martohet me të. Ajo nuk duhet të pres mundësitë të cilat nuk e di se do t’i vijnë.

 

 

Shtyrja e martesës për shkak të studimeve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shehri (20)

 

Që femra të refuzojë për t’u martuar me një fetar i cili ka moral të mirë, derisa ajo të marrë diplomën universitare, është veprim i gabuar.

Së pari, nuk është e domosdoshme për femrën që të përfundojë studimet e saj universitare. Është e mjaftueshme për një grua që di shkrim/lexim.

Pas kësaj, ajo duhet të zë veten e saj me atë që i bën dobi shtëpisë, e të kujdeset për fëmijët dhe burrin. Pra siç thashë ajo nuk ka nevojë të studiojë në arsim të lartë.

Nëse ajo bën këtë, pasojat negative do ta shoqërojnë në të ardhmen. Ajo, për shembull duhet të bie dakord që të punoj me diçka që i përshtatet shkollimit të saj/drejtimit të saj. Nëse ajo do të punësohet me punë të tillë, nuk mund të t’i kushtoj rëndësi asaj që është më e rëndësishme për të, fëmijët, kujdesi familjar dhe gjëra tjera.

Prandaj, femra nuk duhet të refuzojë martesën vetëm për të përfunduar studimet universitare. Por është mirësi e madhe në mbarimin e gjimnazit, sepse ajo është rrugë për të shtuar diturin e saj.

 

Veshje e fustanit të bardhë ditën e martesës?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: www.sahab.net

 

Pyetje: Çfarë është gjykimi që nusja të vesh fustan të bardhë (fustanin e nusërisë), ditën e martesës, nëse ajo e di se kjo është përngjasim me jobesimtarët?

Përgjigje: Një grua mund të vesh rroba të bardha me kusht që ato të mos i ngjasojnë rrobave të meshkujve. Sa i përket asaj se ajo i ngjason jobesimtareve, ky përngjasim nuk ekziston në ditët e sotme. Të gjitha gratë myslimane veshin këso fustane kur ato martohen.

Gjykimi i veprës, varet nga qëllimi i veshjes. Pra, përngjasimi me jobesimtaret ka përfunduar dhe ky fustan është bërë një gjë normale edhe në mesin e myslimaneve, andaj nuk ka asgjë të keqe për ta veshur këtë fustan. Përveç nëse rroba e tillë, të jetë e ndaluar në thelb. Në këtë rast, veshja e asaj rrobe, është e ndaluar pa u thelluar në detaje të nijetit.

 

Premtimi se nuk do të martohet nëse i vdes burri apo ndahet prej tij

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/eziTX_wATx0


 

Pyetje: Jemi marrë vesh me burrin tim, që të mos martohemi asnjëri prej nesh me dikë tjetër në rast të shkurorëzimit. Mirëpo, ai është martuar pasi ne jemi ndarë. A të mbaj premtimin tim që ia kam dhënë atij, apo të martohem ashtu siç ka vepruar edhe ai?

Përgjigje: Ky kusht (premtim) nuk është i lejuar të ndodhë. Pra, nuk është e lejuar që burri ta kushtëzoj gruan e tij që të mos martohet me askënd pas tij. Sepse kjo gjë është në kundërshtim me Sheriatin islam. Dhe se vetëm gratve të Profetit (sal Allahu alejhi ue selem) nuk u lejohet të martohen pasi kanë qenë të martuara me të.

Pra, nëse gruaja është ndarë nga burri i saj, pa e marrë parasysh a është ndarje e shkurorëzimit apo ndarje e tij nga jeta, atëherë gruaja është e lirë që të martohet më kë të dojë. Prandaj të kushtëzuarit që të mos martohet ajo me askënd pasi ka qenë e martuar me të, është kusht i pavlerë dhe si i tillë nuk duhet t’i përmbahet.

E njëjta gjë vlen edhe për burrin; nëse gruaja e kushtëzon që të mos martohet pas saj me askënd tjetër, edhe ky kusht është jo i vlefshëm. Ai ka të drejtë të martohet me kë të dojë, edhe nëse është i martuar me atë grua.

Përveç nëse i është bërë kusht atëherë kur është lidhë kurora që, burri të mos martohet me dikë tjetër përderisa është i martuar edhe me të. Ky kusht, është i vlefshëm sipas mendimit më të saktë të dijetarëve. Në këtë rast, nëse burri martohet d.m.th. përderisa i është kushtëzuar gjatë lidhjes së kurorës, që ai të mos martohet përderisa është i martuar edhe me të, atëherë gruaja ka të drejtë zgjedhjeje që ta prishë kurorën me të, apo të mbetet ende grua e tij.

 

Martesa e përkohshme

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherhul-Mumti’, 2925

 

Disa prej dijetarëve kanë thënë se martesa e përkohshme (nukahul-mut’ah) është lejuar e më pas është ndaluar, pastaj është lejuar dhe në fund është ndaluar. Por, e vërteta është se ajo ka qenë e lejuar e më pas është ndaluar.

Në kundërshtim me këtë (ndalimin e martesës së përkohshme) janë Rafidat (Shiitët). Këta e lejojnë martesën e përkohshme duke u argumentuar me ajetin:

فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ

“Me gratë të cilat kaloni jetë, jepuni dhuratat e detyrueshme.” 4:24

Rafidat nuk janë kthyer në hadithet autentike me këtë tematikë, edhe pse vet ky ajet nuk aludon në atë se çfarë pretendojnë ata, sepse Allahu po në këtë ajet që e përmendëm më lartë thotë:

وَأُحِلَّ لَكُم مَّا وَرَاء ذَلِكُمْ أَن تَبْتَغُواْ بِأَمْوَالِكُم مُّحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ

“Ju janë lejuar të tjerat gra, me kusht që t’i mbani me pasurinë tuaj, për martesë e jo për jetë të përkohshme. Me gratë të cilat kaloni jetë, jepuni dhuratat e detyrueshme (kujdesuni për to).” 4:24

Kjo nënkupton se duhet kujdesur ndaj grave me të cilat je i martuar dhe assesi nuk qëndron të lejuarit e bërjes kurvëri me to. Nuk ka asnjë dyshim se martesa e përkohshme i përngjan kurvërisë dhe kjo aludon në atë sikurse të paguhet për të pasur marrëdhënie seksuale me të për një kohë të caktuar. Në ajet është për qëllim se në qoftë se ju keni pasur marrëdhënie seksuale me to, atëherë shpenzimet të cilat i keni bërë për to, ato i meritojnë; e nuk është mehri, sepse mehri obligohet me lidhjen e kurorës e jo me intimitetin.

Gjithashtu, transmetohet në Sahihun e Muslimit (116) nga Sebrah bin Ma’bed el-Xhuhenij radijallahu anhu se Profeti salallahu alejhi ue selem ndër të tjerash në një hutbe kishte thënë në lidhje me martesën e përkohshme:

إنها حرام إلى يوم القيامة

“Është e ndaluar deri në Ditën e Kiametit.” 

Dhe nga shprehje të tilla, nuk ka mundësi asnjëherë që të ketë anulime të gjykimit sepse në hadith thuhet “…deri në Ditën e Kiametit.”

 

Unaza e martesës është prej zakoneve krishtere

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Kaul el-Mufid (1/181-182)

http://youtu.be/Qoty5L9iXeg

 

“Unaza e martesës” është një unazë të cilën burri ia jep gruas së tij kur ata duan të martohen, apo veçse janë martuar. Ky zakon nuk ishte i njohur tek ne më herët.

Shejkh el-Albani –Allahu e ruajttë- ka cekur se ky veprim është marrë nga të krishterët. Kjo bëhet kur prifti i fton bashkëshortët në kishë, njëri-tjetrit i vënë unazën në gishtin dytë (v.p.: siç e quajnë tek ne gishti i unazës), apo në gishtin e mesëm, nuk e di në detaje se si veprojnë ata… por ajo që është me rëndësi, është ajo se shejkhu thotë se kjo është marrë nga të krishterët. Nuk ka dyshim se lënia e kësaj gjëje është më e mirë, në mënyrë që të mos ngjasojmë me të tjerët.

Shtuar kësaj, disa njerëz kanë besëtytni në lidhje me këtë; disa prej tyre shkruajnë emrin e vet në unazën të cilën dëshiron t’ia japë gruas së tij, e ajo shkruan emrin e vet në unazën që ia dhuron burrit të saj. Besojnë se gjersa burri e bartë këtë unazë, në të cilin gjendet emri i gruas së tij dhe gruaja bartë këtë unazë, në të cilën gjendet i shkruar emri i burrit të saj, atëherë nuk do të ketë ndarje ndërmjet tyre. Kjo besëtytni është prej llojeve të shirkut, e cila i ngjason “nyejve të dashurisë”, për të cilën mushrikët besonin se kjo lidh gruan me burrin e saj dhe anasjelltas.

Në rast të ekzistimit të këtij besimi, kjo gjë është e ndaluar. Pra, tek “unaza e martesës” kemi dy gjëra (të këqija): Gjëja e parë është se kjo është marrë nga të krishterët. Dhe gjëja e dytë është se nëse besohet se kjo është shkak që e mban lidhjen ndërmjet dy bashkëshortëve, atëherë kjo bëhet prej llojeve të shirkut.Prandaj, mendojmë se më mirë është që të lihet ky veprim.

 

A lejohet që babai të kërkojë burrë për vajzën e tij?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Likaush-Shehri (20)



 Është Sunnet që babai apo kujdestari i saj të kërkojë burrë të mirë për vajzën e tij. Umer bin Hatabi radijallahu anhu e pyeti Uthman bin ‘Afanin radijallahu anhu nëse ai dëshironte të martohej me vajzën e tij Hafsan, mirëpo ai nuk pranoi. Pastaj, ai pyeti Ebu Bekrin radijallahu anhu nëse donte të martohej me të, por edhe ai nuk pranoi. Pastaj Profeti salallahu alejhi ue selem kërkoi dorën e saj. Pasi Hafsa ishte martuar me Profetin salallahu alejhi ue selem, Ebu Bekri i tregoi Umerit se ai e refuzoi vajzën e tij vetëm për shkak se e kishte dëgjuar Profetin salallahu alejhi ue selem duke e përmendur Hafsan, prandaj ai nuk kishte pranuar të martohej me të për shkak të respektit ndaj të Dërguarit të Allahut salallahu alejhi ue selem.

Pra, është e mirë që vajzën tënde t’ia propozosh atyre burrave që janë të mirë. Kjo nuk është mangësi aspak, por kjo është një përsosmëri.

 

 

Babai e ka obligim që ta martojë birin e tij

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Lika esh-Shehri (28)



Nëse babai ka mundësi ta martojë birin e tij, ai është i detyruar që ta bëjë këtë ashtu siç është i obliguar ta furnizojë atë me rroba, ushqim, pije dhe strehim.

Është e çuditshme se kur djali i kërkon babait të tij të pasur që ta martojë atë, babai i përgjigjet: “Jo. Shko puno dhe martohu vetë.”

I pastër është Allahu nga të metat!

A është kjo detyrë e birit? A ka ai të holla për ta bërë këtë? Prandaj, unë besoj se është e detyrueshme për babanë që ka mundësi që ta martojë djalin e tij. Nëse ai nuk e bën këtë, është i padrejtë dhe mëkatar. Kjo nuk është nga vetja ime, këtë e thonë dijetarët. Ata thonë: “Është e detyrueshme për babanë për t’ua ruajtur nderin fëmijëve, ashtu siç është e detyrueshme për të që t’ua shuajë urinë dhe etjen që ata kanë.”

Në fakt, çështja e martesës mund të jetë edhe më serioze. Kjo mund të ndikojë edhe tek të tjerët e t’i shkatërrojë ata. Pra, siç thamë, është e detyrueshme për babanë i cili ka mundësi, që ta martojë djalin e tij.

 

Femra ka të drejtën e zgjedhjes në martesën e saj

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: I’lamul-Mu’asiriin bi-Fetaua Ibn Uthejmin 169



Pyetje: “Unë njoh një vajzë, të cilën e kërkuan 2 kërkues për ta martuar. Vajza dhe Nëna ishin të kënaqur me njërin prej tyre, ndërsa babai i saj ishte i kënaqur me tjetrin; pastaj lindi një mosmarrëveshje mes tyre. Pra cili prej kërkuesve të dorës së vajzës për martesë ka përparësi në këtë rast?”

Përgjigje: “Ai i cili ka përparësi është ai me të cilin vajza është e kënaqur. Pra, nëse vajza e zgjedh njërin, ndërsa babai ose nëna e zgjedhin tjetrin, atëherë e drejta e zgjedhjes i takon vajzës sepse ajo do të jetojë me të (burrin të cilin e zgjedh) – ajo do ta kalojë jetën me atë burrë.

Mirëpo, nëse ajo ka zgjedhur dike që nuk është i mirë në fe dhe nuk ka edukatë të ngjashme me të, në këtë rast zgjedhja e sajë nuk merret parasysh – edhe nëse ajo refuzon zgjedhjen e babait të saj, (në të cilin rast) ajo do të mbetet e pa martuar deri sa dikush tjetër i përshtatshëm të paraqitet, sepse i Dërguari salallahu alejhi ue selem ka thënë:

إذا جاءكم من ترضون دينه وخلقه فأنكحوه ، إلا تفعلوا تكن فتنة في الأرض وفساد

“Nëse vjen te ju ndonjë djalë (dhe kërkon martesën e vajzës suaj) të cilit ia pëlqeni fenë dhe moralin, atëherë martojeni, e në qoftë se nuk e bëni këtë, dijeni se do të bëhet trazirë dhe rrëmujë e madhe mbi tokë.”[1]

Prandaj, nëse nëna dhe babai nuk pajtohen, atëherë duhet pritur deri kur të vjen rasti i përshtatshëm, të zgjedhin dikë tjetër për martesë, e pastaj çështja i lihet vajzës për të vendosur.”

_______________________________________________________________________________

[1] Transmeton Ibn Maxheh (1967) dhe Trimidhiu (1086), i cili tha se hadithi është Hasen-Garib.

 

A është e lejueshme të kërkosh burrë për vajzën tuaj?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “El-Lika esh-Shehri” (20)



Prej Sunnetit është që kujdestari të kërkojë burrë adekuat dhe të përshtatshëm për femrën që e ka nën përgjegësi. Umer bin Hatabi radijallahu anhu e pyeti Uthman bin Afanin radijallahu anhu nëse ai dëshironte të martohej me vajzën e tij Hafsën. Por ai nuk pranoi. Pastaj ai pyeti Ebu Bekrin, nëse ai donte të martohej me të, por edhe ai nuk pranoi. Pastaj Profeti salallahu alejhi ue selem kërkoi dorën e saj. Pasi që Profeti salallahu alejhi ue selem u martua me të, Ebu Bekri i tregoi Umerit se ai refuzoi vajzën e tij vetëm për shkak se kishte dëgjuar Profetin salallahu alejhi ue selem duke e përmendur Hafsën gjë e cila i kishte dhënë atij sinjal se i pëlqente ajo për martesë. Prandaj, Ebu Bekri nuk pranoi të martohej për shkak të respektit ndaj të Dërguarit të Allahut salallahu alejhi ue selem.

Pra, është e mirë që t’ia propozosh vajzën tënde atij që është i mirë në fe. Në asnjë mënyrë kjo nuk është mangësi, por një është cilësi e lavdëruar (që mund ta gjesh tek njerëzit e shkallës së lartë të devotshmërisë (v.p.)).

 

 

Kushtet që lejojnë të shikohet një femër për ta fejuar

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherhul-Mumti’, fq. 2835-2836

 

Kushtet që lejojnë ta shikosh femrën të cilën dëshiron ta fejosh janë gjashtë:

1.Ta shikosh atë pa qenë i tërhequr.

2.Shikimi të mos jetë me epsh, e nëse e shikon me epsh, atëherë i bëhet haram ngase qëllimi pse lejohet shikimi nuk është për të fituar kënaqësi, por vetëm për ta njohur vajzën.

3.Të jetë pothuajse i bindur se do t’i përgjigjet pozitivisht-

4.Të shikojë nga femra atë që përgjithësisht është e dukshme tek ajo.

5.Të jetë i vendosur për ta fejuar (për ta kërkuar dorën e saj). Shkaku që e bën ta shikojë atë femër duhet me qenë  vendosmëria në të kërkuarit e saj për fejesë, e jo për ta përzgjedhur ndonjërën prej femrave.

6.Femra të mos shfaqet e zbuluar, e zbukuruar dhe e parfumuar sepse nuk është qëllimi që ajo të jetë momentalisht tërheqëse për të. Femra zbukurohet për burrin e saj në mënyrë që ajo të jetë tërheqëse për të, e në të kundërtën kjo gjë është fitne dhe finteja parimisht është haram. Gjithashtu, në këtë rast ajo ende është e huaj për të dhe me këtë veprim dëmtohet vetë femra, sepse kur të martohet me këtë burrë,jo gjithherë e gjen gruan në atë gjendje tërheqëse që ishte, gjë e cila e bën burrin të ndryshojë qëndrimin ndaj saj. Kjo gjë është edhe më e theksuar kur shejtani ia hijeshon njeriut atë të cilën e ka haram kundrejt gruas së tij. Nga përditshmëria jonë shohim se ka meshkuj që kanë gra nga më të bukurat dhe shikojnë ndonjë grua tjetër që ndoshta fare nuk është e bukur. Kjo gjë padyshim se vjen nga shejtani duke ndikuar në të parit e njeriut.

Nëse dikush thotë: “Si ka mundësi të jetë pothuajse i bindur se do t’i përgjigjet pozitivisht?”, atëherë përgjigja është: “Allahu Azze ue Xhel i ka bërë njerëzit të ndryshëm nga njëri-tjetri. Nuk janë të gjithë njerëzit të të njëjtës kategori, siç thotë Allahu në Kuran:

نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُم مَّعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُم بَعْضًا سُخْرِيًّا

“Jemi Ne ata që ua ndajmë njerëzve formën e jetesës në këtë botë, duke i ngritur në shkallë disa më lart mbi të tjerët (i dallojmë njërin nga tjetri), me qëllim që disa t’u shërbejnë të tjerëve.” 43:32

Pra, nëse një pastrues kërkon ta fejojë vajzën e ndonjë ministri, gjëja në të cilën pothuajse është i bindur djali është përgjigja negative të cilën do ta merr ai.

 

Dispozita në lidhje me mjetet mbrojtëse (pilula, etj) nga shtatzania?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nur ala Darb kaseta: 299

 

Pyetje: Çfarë është dispozita në lidhje me mjetet mbrojtëse (pilula, etj) nga shtatzania?

Përgjigje: Unë besoj se janë të ndaluara për shkak të dëmëve që i bejnë trupit.

 

 

A lejohet aborti?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika’ati ma’a esh-Shejkhajn, pyetjet janë bërë nga Abdullah et-Tejjar (2/143)

 

Pyetje: A është e lejuar për një grua që të bëjë abort?

 

Përgjigje: Nëse është në 40 ditët e para disa nga dijetarët kanë thënë se është e lejuar, ndërsa të tjerë thonë se kjo nuk është e lejuar. Nëse fetusi përkundrazi ka filluar të marrë formë të një qenie njerëzore, kjo nuk është e lejueshme për të që të bëje abort. Përjashtimi i vetëm do të jetë në qoftë se fëmija ka një defekt të lindur dhe mjekët besojnë se është më së miri që të bëjë abort, atëherë nuk ka problem.

 

Kur lejohet përdorimi i pilulave?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetua el-Akideh, faqe. 772-773

 

Pyetje: Kur është e lejueshme për gruan që të marrë pilula dhe kur është e ndaluar? A ka ndonjë argument të qartë dhe të kuptueshëm ose ndonjë thënie nga dijetarët për kufizimin e fëmijëve? A është e lejueshme për burrin të qes spermën jashtë organit të gruas gjatë marrëdhënieve intime pa ndonjë arsye?

Përgjigje: Myslimanët duhet të kenë pasardhës sa më shumë që të jetë e mundur. Sepse është diçka që Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka urdhëruar këtë, kur ai tha:

“Martohuni me virgjëreshat dhe me ato që mund të kenë fëmijë. Unë do të garojë me ju (që të kem më së shumti pasardhës).”

Pasardhës të shumtë do të thotë të jetë një umet islam i madh. Dhe një umet i madh islam do të thotë forcë. Allahu (te ala) ka thënë për bijtë e Izraelit:

وَأَمْدَدْنَاكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا

“Ju përforcuam me pasuri e me fëmijë dhe ju shtuam më së shumti.” 17:6

Shuajbi i tha popullit të vet:

وَاذْكُرُواْ إِذْ كُنتُمْ قَلِيلاً فَكَثَّرَكُمْ

“Kujtoni atëherë kur ishit të paktë në numër e Ai ju shumoi.” 7:86

Askush nuk mund ta mohojë se një umet i madh në numër është arsye për fuqinë dhe forcën e tij. Edhe pse ka të atillë që mendojnë gabimisht se një umet i madh shpie në varfëri dhe uri. Nëse umeti bëhet i madh në numër dhe mbështetet në Allahun (Azze ue xhel) dhe besojnë në premtimin e Tij:

وَمَا مِن دَآبَّةٍ فِي الأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللّهِ رِزْقُهَا

“Nuk ka asnjë gjallesë në tokë që Allahu të mos ia ketë garantuar furnizimin e saj.” 11:6

Allahu do ta lehtësojë furnizimin e tyre dhe do t’i bëjë të pasur nga ana e Tij. Bazuar në këtë përgjigja bëhet e qartë. Kështu, një grua nuk duhet të përdor pilulat, përveç nëse plotësohen kushtet e mëposhtme:

Së pari: Që ajo të është në nevojë për to. Shembull për këtë është se ajo është sëmurë dhe nuk mund të mbetet me barrë çdo vit, ose se ajo është e dobët apo ajo vuan nga disa probleme të tjera që e lëndojnë atë nëse ajo mbetet shtatzënë çdo vit.

E dyta: Që burri i saj ta lejon këtë gjë. Burri ka të drejtë të ketë fëmijë dhe pasardhës. Përveç kësaj, ajo duhet që së pari të konsultohet me mjekët për të ditur nëse pilulat janë të dëmshme për të ose jo.

Nëse këto dy kushte janë plotësuar, s’ka asnjë dëm në qoftë se ajo i merr ato. Megjithatë kjo nuk duhet të ndodhë gjatë gjithë kohës e që ajo të mos mbetet shtatzënë asnjë herë.

Sa për kufizimin e numrit të fëmijëve, kjo është në fakt e pamundur. Allahu është Ai që përcakton nëse një grua do të mbetet me barrë apo jo.

Nëse vendosni për një numër të caktuar të fëmijëve, është rrezik i madh që tu ndodhë diçka e keqe e t’i humbni të gjithë fëmijët – të gjithë pasardhësit. Kufizimi i fëmijëve nuk përmendet në fenë islame. Megjithatë, është e lejuar një gjë e tillë të jetë e përkohshme siç e kemi përmendur edhe më parë.

Ndërsa në lidhje me azlin – kur burri ejakulon jashtë organit gjenital të gruas gjatë marrëdhënieve intime pa ndonjë arsye, mendimi më i saktë i dijetarëve është se kjo është e lejueshme. Argument për këtë, është hadithi i Xhabirit (radija Allahu anhu):

“Ne e kishim zakon të bënim azël gjatë kohës kur Kurani shpallej.”

Do të thotë gjatë kohës së Profetit (sal Allahu alejhi ue selem). Në qoftë se kjo kishte qenë e ndaluar, Allahu do ta kishte ndaluar atë. Dijetarët thonë megjithatë se është e lejuar kjo për burrin vetëm nëse ajo është dakord me këtë. Kjo, për shkak se gruaja ka të drejtë të ketë fëmijë. Gjithashtu, marrëdhëniet seksuale të ndërpriten në këtë formë bën që kënaqësia e saj bie.

Kënaqësinë e gruas përmbushet vetëm pas ejakulimit të burrit brenda organit gjenital të saj.

Bazuar në këtë, – që marrëdhëniet seksuale të ndërprera pa lejen e saj të jenë shkak që kënaqësia e saj të ndërpritet dhe me këtë të reduktohet edhe kufizimi i fëmijëve; – ne konsiderojmë se për shkak të kësaj gjendjeje, ejakulimi brenda në organin gjenital të femrës të jetë si një kusht.

 

 

Vonimi i shtatzënisë për shkak të studimeve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_6311.shtml

 

Pyetje: A lejohet që një grua e martuar të pres që të ketë fëmijë derisa ajo të përfundojë mësimet universitare?

Përgjigje: Kjo është e drejta e saj dhe e burrit. Nëse ata bien dakord që për një periudhë të caktuar ose për një qëllim të caktuar të mos kenë fëmijë, nuk ka të keqe në këtë. Sahabët praktikonin këtë gjë në kohën e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem).

Xhabiri رضي الله عنه ka thënë:

“Ne e kishim zakon të praktikonin azlin gjatë kohës kur Kurani shpallej.”

 

Përdorimi i pilulave kundër shtatzënisë dhe përcaktimi i numrit të fëmijëve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nurun ‘aled-Derb (44 A)



Pyetje: “Cili është gjykimi që bashkëshortët të pajtohen rreth asaj që gruaja të përdorë pilula ngase ata kanë arritur numrin e dëshiruar të fëmijëve -katër fëmijë-, e jo për shkak se gruaja është e sëmurë? Gjithashtu, cili është gjykimi që ajo të përdorë pilula pa pëlqimin e burrit?”

Përgjigje: “Është e ndaluar për gruan që të përdorë pilula pa pëlqimin e burrit të saj. Burri ka të drejtë të ketë fëmijë. Shumë njerëz martohen vetëm që të kenë fëmijë!

Lidhur me pilulat, është e lejueshme për të që t’i përdorë ato kur është e nevojshme. Shembull i nevojave është që gruaja të bezdiset nga shtatzënitë e shpeshta ndërsa ajo mbetet shtatzënë lehtë. Në këtë rast, ajo mund t’i përdorë ato në qoftë se burri i saj është dakord.

Në qoftë se nuk ka ndonjë nevojë, atëherë ajo nuk duhet t’i përdorë ato, sepse kjo bie në kundërshtim me motivet e Sheriatit i cili mbështet pasjen shumë fëmijë. Është e rekomanduar për të pasur shumë fëmijë në mënyrë që umeti të shtohet sa më shumë. Kjo është një nga dhuratat e Allahut ndaj bijve të Izraelit që Allahu ia kujtoi atyre në ajetin:

ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَأَمْدَدْنَاكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا

“Pastaj jua kthyem juve sërish fitoren kundër tyre, ju ndihmuam me pasuri e fëmijë dhe ua shtuam numrin e ushtarëve.” 17:6

Dhe thotë Allahu Te’ala:

وَاذْكُرُواْ إِذْ كُنتُمْ قَلِيلاً فَكَثَّرَكُمْ

“Kujtoni atëherë kur ishit të paktë në numër e Ai ju shtoi.” 7:86

Gjithashtu, Profeti salallahu alejhi ue selem do të konkurrojë me Profetët e tjerë në lidhje me umetin e vet.

Prindërit bëjnë gabim kur ata bëjnë marrëveshje për të pasur një numër të caktuar të fëmijëve. Këta katër fëmijë, ose ndonjë prej tyre mund që të vdesin! Kush tha se duhet bërë vetëm katër fëmijë? Aq më shumë fëmijë aq më mirë dhe më shumë fuqi e të ardhme për prindin. Ata nuk duhet të veprojnë në këtë mënyrë!”

 

Gjykimet në lidhje me fëmijën e abortuar para futjes së shpirtit në trupin e tij

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Ahkamul-Kuran (1/106)

 

Fëmijës së cilit ende nuk iu ka dhënë shpirti, ai konsiderohet se është i vdekur dhe i pa jetë, prandaj, i tilli nuk mund të trajtohet me gjykimet e të gjallit. Bazuar në këtë, fëmijës së abortuar para se t’i ketë hyrë shpirti në trup as nuk duhet pastruar e as nuk duhet të qefinoset. Përveç kësaj, as nuk duhet t’i falet namazi i xhenazes dhe as të varroset në varrezat e njerëzve. Sepse ky dështim në këtë rast është vetëm një copë mishi dhe varroset kudo qoftë. Gjithashtu, nuk ka nevojë që të emërohet apo të bëhet për të akika.

_______________________________________________________________________________ Nëse dikush pyet se kur i jepet fëmijës shpirti në barkun e nënës, përgjigja është kur ai t’i ketë mbushur katër muaj (siç e tregon edhe hadithi autentik (v.p.)).

 

 

Fertilizimi artificial

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ Fetaua Ibn Uthejmin 17/27-28



Nëse nuk është nevoja për të përdorur këtë metodë të mbetjes shtatzënë, atëherë nuk e shohim se është e lejuar. Ngase, kjo gjë obligon që femra të operohet dhe t’i nxirren vezoret. Operacioni i tillë bën që të shfaqet avreti pa ndonjë nevojë. Gjithashtu, nga operimi mund të ketë pasoja qoftë edhe pas një periudhe kohore, apo të ndodh ndonjë infeksion.

Pastaj, duhet lënë gjërat që të rrjedhin në natyrshmërinë që i ka krijuar Mëshiruesi Mëshirëploti. Forma e mbetjes shtatzënë sipas natyrshmërisë që e ka caktuar Allahu, është më afër për të qenë i kujdesshëm ndaj gjykimeve të Tij kundrejt rrugëve që i kanë shpikur njerëzit. Ka mundësi që këto rrugë dikujt t’i duken të mira fillimisht, e që më pas zbulohen të metat që lindin më vonë.

Por, nëse kjo është e patjetërsueshme, atëherë nuk shohim të ketë gjë të keqe, por pasi të jenë plotësuar tre kushte:

E para: Që ky fertilizim të bëhet nga sperma e burrit të asaj gruaje, përndryshe, nuk është e lejuar që sperma të jetë e ndonjë burri tjetër, për shkak se Allahu Te’ala thotë:

وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ بَنِينَ وَحَفَدَةً وَرَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ أَفَبِالْبَاطِلِ يُؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَةِ اللَّهِ هُمْ يَكْفُرُونَ

“Allahu i ka krijuar për ju gratë nga lloji juaj e nga gratë tuaja ju jep djemtë e nipat dhe ju furnizon me ushqime të mira. A mos vallë, ata besojnë në gënjeshtra dhe mohojnë dhuntitë e Allahut?!” (16:72)

Ky ajet i drejtohet burrave.

E dyta: Që nxjerrja e spermës nga burri të jetë në formë të lejuar. Dhe kjo është përmes marrëdhënieve intime që burri bën me gruan apo përmes masturbimit me dorë të saj. Dhe kështu të shkohet deri tek fertilizimi artificial.

E treta: Që vezoret pas fertilizimit të vendosen në trupin e gruas. Dhe nuk është e lejuar në asnjë mënyrë që vezoret të vendosen në ndonjë grua tjetër. Sepse, kjo bën që sperma e mashkullit të vendoset në mitrën e gruas e cila nuk është e lejuar për të. Thotë Allahu Te’ala:

نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلَاقُوهُ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ

“Gratë tuaja janë “ara” për ju, prandaj iu afroni “arave” tuaja si të doni. Por bëni diçka (të mirë) për veten tuaj (duke përmendur emrin e Allahut para kontaktit). Kijeni frikë Allahun dhe dijeni se do të takoheni me Atë. Jepu lajm të mirë besimtarëve (se do fitojnë Xhenetin).” 2:223

Pra, bërja fëmijë (dhe marrëdhëniet intime (v.p.)) janë të lejuar vetëm me gruan që është nën kurorën e burrit. Dhe mos-plotësimi i këtij kushti, rezulton në atë se vihet sperma në gruan me të cilën nuk është nën kurorën e burrit.”[1]

_______________________________________________________________________________[1] Fertilizimi artificial mund të jetë edhe përmes futjes së spermës së burrit deri tek vezoret e gruas nëpërmjet injektimit. Kjo është një çështje e cila ka një rrezik të madh. A mund të garantoj dikush që mjeku po e vë spermën e burrit në gruan e tij, apo e ndërron spermën e dikujt tjetër? Për këtë arsye, ne mendojmë se më mirë është mbyllja e rrugëve të tilla përveç në raste specifike, dhe atë kur të njihet besueshmëria e burrit, gruas dhe e mjekut. Në të kundërtën, kjo sjell deri tek futja e spermës së burrit në gruan e cila nuk është kurorë e tij. Kjo është mashtrim në sjellje të pasardhësve. Kështu bëhet përzierja në prejardhje të pasardhësve, gjë e cila është e ndaluar në islam. Prandaj, unë nuk do kisha thënë se një gjë e tillë është e lejuar përveçse në rast specifik dhe atë pasi të njihet mirë burri, gruaja dhe mjeku… (Mexhmu’ Fetaua Ibn Uthejmin 17/9).

 

Gruaja shtatzën kërkon të shkurorëzohet

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/CVAUirS8MWE

 

Nëse burri mund të durojë dhe të mos i përgjigjet asaj në kërkesë, kjo do të ishte më e mirë. Kjo është për shkak të dy gjërave:

Disa gra kur të mbesin shtatzëna, i lind urrejtje për burrin e tyre. Ajo në këtë gjendje mund të urrej burrin e saj, edhe nëse ka qenë e martuar me të për vite me radhë. Andaj, duroje derisa t’i kalojnë çrregullimet që mund t’ia ketë sjell shtatzënia; dhe ka mundësi që ajo të kthehet në normalitetin e saj pasi që të jetë pastruar zemra e saj nga urrejtja për burrin. Kjo mund të ndodh edhe me kalimin e kohës. Apo kur ajo të lind fëmijën e saj dhe ta kuptojë se tani më do të mbetet tek burri i saj; ka mundësi që t’i pastrohet zemra e saj. Dhe, unë mendoj se nëse burri i saj, e din se ajo ka moral dhe fe të pastër, mendoj se burri i saj, duhet të jetë i durueshëm ndaj saj.

Gjithnjë kur ajo e kërkon një gjë të tillë, ky duhet të mos i përgjigjet në kërkesën e saj. Kështu vazhdon deri atëherë kur të qetësohen gjërat. E kur gjërat të qetësohen, atëherë mund ta gjykoni: e nëse as pas kësaj ajo nuk mund të qëndroj tek burri i saj, atëherë nuk ka të keqe nëse ajo e kërkon hakun e saj.

Sikurse gruaja e Thabit ibn Kajs (radija Allahu anha) erdhi tek i Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) dhe i tha: “O i Dërguar i Allahut, Thabit ibn Kajsit nuk i shoh asgjë të keqe as në moral dhe as në fe.” – Ai ishte i moralshëm, i mirë dhe njëri nga ata të cilët Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) e përgëzoi me xhenet. “Por unë i frikësohem kufrit në islam.” Që do të thotë se ajo nuk mund të qëndronte me të. 

Atëherë Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) i tha asaj: “A do t’ia kthesh atij kopshtin që ta ka dhuruar (për mehër)?” Ajo u përgjigj: “Po”. Atëherë Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) e thirri Thabitin dhe i tha: “Merre kopshtin dhe shkurorëzoje atë.” Kështu edhe kishte ndodhur, ai e morri kopshtin në pronësi dhe e shkurorëzoi atë. 

Kurse porosia ime për këtë që e bëri pyetjen është që të pres derisa ajo ta lind fëmijën e saj. Gjërat mund të ndryshojnë, pasi që siç e theksuat ju, ajo është fetare dhe e moralshme. E nëse çdo gjë mbetet e njëjtë, atëherë nuk ka asgjë të keqe nëse a´i e kërkon hakun e tij – të gjithë atë që ia ka dhënë asaj. Duke filluar nga dhuratat, mehri etj..E nëse pas kësaj (shkurorëzimit), ajo prapë kthehet tek burri, atë që ai i kishte marrë asaj më herët, mbetet e tij. Sepse çdo gjë kishte ndodhur me drejtësi. Sepse kur njeriu merr diçka me drejtësi, bëhet pronë e tij. Dhe nuk obligohet që t’ia kthej atë nga i cili e ka marrë atë gjë.

 

Shkurorëzimi në kohën e lehonisë dhe gjatë periudhës së menstruacioneve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fath Dhil-Xhalal uel-Ikram (1 / 739)

 

Përgjigje: Mendim i saktë i cili nuk e kundërshton Sunnetin është se: lejohet për burrin që ta shkurorëzojë gruan e tij gjatë kohës së lehonisë, ndryshe nga shkurorëzimi i gruas e cila është në periudhën e saj të menstruacioneve, shkurorëzimi i të cilës nuk lejohet. Por a është shkurorëzimi i vlefshëm, nëse ai ndodhë gjatë periudhës së saj të menstruacioneve? Shumica e dijetarëve, duke përfshirë edhe katër imamët e medhëhebeve janë të mendimit se, shkurorëzimi i gruas gjatë periudhës së saj të menstruacioneve është i vlefshëm.

Ndërsa, Shejkh-ul-Islam Ibnu Tejmijeh beson se shkurorëzimi është i pavlefshëm, sepse ai ka ndodhur në periudhën kur është e ndaluar të ndodhë një gjë e tillë. Duke argumentuar me atë se, çdo gjë që veprohet jo në kohën e vet, përveç se është e ndaluar, veprimi i tillë është edhe i pavlefshëm.

 

Gruaja ka të drejtë shkurorëzimi në rast se burri ka mangësi në fe

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherhul-Mumti’, 2882

 

Është e lejuar që gruaja të kërkojë shkurorëzim nga burri në rast se ai ka mangësi të theksuara në fe. Këtë gjë e mbështesim në kuptimin sipërfaqësor të hadithit, nga i cili kuptojmë se gruaja e Thabit bin Kajsit radijallahu anhuma tha:

“O i Dërguar i Allahut, unë nuk ankohem në moralin dhe në fenë e Thabitit, porse nuk dua që të bëj kufër në Islam (nuk dua të jem mosmirënjohëse ndaj të mirave të tij).”

Nga këto fjalë kuptojmë atë se sikurse ta akuzonte burrin në moral apo në fe, ajo do të kishte të drejtë të kërkonte shkurorëzim

 

Pastrimi i gruas xhunube gjatë periudhës së saj

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_850.shtml



Pyetje: “A është e lejuar që femra pastroj trupin dhe flokët para përfundimit të periudhës së saj mujore, sepse ajo nuk mund të tolerojë që të ketë papastërti në trupin e saj derisa të përfundoj periudha mujore?”

Përgjigje: “Po. Ajo mund të pastroj tërë trupin dhe flokët saj.

Nëse ajo është bërë xhunub, atëherë është e rekomandueshme që ajo të pastrohet, edhe pse ky pastrim nuk ka ndonjë peshë, ngase ajo nuk mund të falet para përfundimit të periudhës mujore. Porse pastrimi në këtë gjendje, është i rekomandueshëm në mënyrë që ajo të largoj nga trupi mbetjet e xhunubllëkut.

Dua të theksoj një gjë ngase kam frikë që mund të keqkuptohet, çështja është nëse gruaja është gjatë periudhës menstruale se, a e ka të lejuar të ketë marrëdhënie intime?!

Edhe pse ky keqkuptim nuk ka ndonjë bazë, themi se, femra mund të bëhet xhunub edhe nga ndonjë ëndërr. Nëse asaj i ndodh një gjë e tillë dhe sheh se ka ejakuluar, atëherë ajo e ka të detyrueshme që të pastrohet[1] sikurse edhe mashkulli. E njëjta gjendje është edhe nëse gruaja ka pasur marrëdhënie intime me burrin e saj para fillimit të periudhës menstruale, dhe para se të pastrohet nga xhunubllëku ka filluar t’i rrjedh gjaku. Edhe për këtë rast themi se ajo më mirë është që të pastrohet nga xhunubllëku edhe pse është me menstruacione.

Gjithashtu, është e mundur që burri i saj të ketë me të paraloja përveç marrëdhënieve intime, gjë e cila është e lejuar edhe pse ajo ka periudhën e saj mujore, dhe në rast se ajo ka ejakuluar, atëherë i themi asaj që është e pëlqyeshme që të pastrohet para se t’i përfundojë periudha e saj mujore.

Në këto tre mënyra gruaja mund të arrijë mund të jetë xhunub edhe atëherë kur ajo ka periudhën e saj mujore.”

 

Në këtë rast, burrit nuk i lejohet t’i kërkojë marrëdhënie gruas së tij

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Fetaua el-Kajjimeh lil-Usratil-Muslimeh, fq. 22-23



Pyetje: “A mëkaton gruaja nëse ajo refuzon të ketë marrëdhënie seksuale me burrin e saj, për shkak të ndonjë gjendje të rëndë psikike që ajo po kalon, apo të një sëmundjeje të mundimshme?”

Përgjigje: “Nëse burri dëshiron të ketë marrëdhënie me gruan, ajo është e detyruar t’i përgjigjet atij. Nëse gruaja ka dhimbje në ndonjë pjesë të trupit që e parandalon atë nga marrëdhënia seksuale, ose ka gjendje të rëndë psikike, në këtë rast nuk është e lejueshme për burrin që t’i kërkojë marrëdhënie seksuale. Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

لا ضرر و لا ضرار 

“Nuk ka dëm e as të dëmtuar (reciprok).” (Askujt nuk guxohet t’i bëhet dëm e as dëmi i shkaktuar të kthehet në të njëjtën mënyrë).

Ai është i detyruar të presë ose ta joshë atë, në një mënyrë që nuk e dëmton atë.”

 

A është e lejuar për gruan që të shohë të gjithë trupin e burrit të saj dhe anasjelltas ?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetua Shejkh Muhammed bin Salih el-Uthejmin (2 / 766)

 

Pyetje: A është e lejuar për gruan që të shohë të gjithë trupin e burrit të saj dhe anasjelltas në mënyrë që ata të joshen në një mënyrë të ligjshme?

Përgjigje: Eshtë e lejuar për gruan që të shikojë në tërë trupin e burrit dhe anasjelltas.

Allahu thotë:

“Të cilët e ruajnë nderin e tyre (nga marrëdhëniet e jashtëligjshme), përveçse me gratë e tyre ose me skllavet që kanë në zotërim – dhe, për këtë, nuk janë fajtorë, ndërsa ata që kërkojnë përtej kësaj, pikërisht ata janë shkelës (të kufijve).” [23: 5-7]

 

 

Burrat janë petk për gratë dhe anasjelltas

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Ahkam min el-Kuran el-Kerim (1/492)



Allahu (Azza ue xhel) ka thënë:

“Ato janë petk për ju dhe ju jeni petk për ato.” (2:187)

“Tani është e lejuar për ju që gjatë netëve të agjërimit, të bashkoheni me bashkëshortet tuaja.” 2:187

D.m.th që të keni marrëdhënie intime me to. Pastaj Allahu shpjegoi këtë gjykim duke treguar për arsyen e këtij lejimi. Arsyeja është se burrat janë një petk për gratë dhe gratë janë një petk për burrat. Është kështu, sepse martesa është mbrojtje për burrin dhe gruan kur ata ruajnë nderin e tyre, ulin shikimet dhe gjëra të tjera që e bëjnë njeriun të ruajë veten.

 

Kërcimi i gruas për burrin e saj

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shehri (12)

 

Sa për kërcimin e gruas për burrin e saj në qoftë se askush nuk është në praninë e tyre, s’ka të keqe në këtë. Kjo bile mund edhe të kontriboj që gruaja të bëhet më tërheqëse për burrin e saj. Çdo gjë që tërheq burrin tek gruaja është e lejuar përderisa ajo nuk është e ndaluar në vetvete.

 

Kukullat e sotme nuk janë si ato në të kohës së Aishes

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua el-Akideh, faqe. 679-680

Mektebetus-Sunneh, 1412/1992

 

Pyetje: Disa dijetarë nuk mendojnë se kukullat janë prej imazheve të ndaluara. A është e saktë kjo gjë apo jo?

Përgjigje: Më e drejtë është që kukullat të mos konsiderohen prej imazheve. Por çfarë kukulla janë këto për të cilat po flasim? Janë ato të cilat përdoreshin në kohët e hershme, e që nuk kanë pasur përshkrimin të detajuar të pjesëve të trupit. Kukullat më parë nuk kishin as sy, buzë apo hundë ashtu siç kanë sot.

Lejimi i përdorimit të kukullave, a është i përgjithshëm, duke që përfshirë edhe kukullat që përdoren në ditët e sotme apo jo? Kjo është një pyetje që duhet marrë parasysh.

Në lidhje me këtë themi: është më mirë për t’u shmangur nga këto imazhe që janë përhapur me të madhe dhe të mjaftohemi me ato që janë përdorur më herët.

 

Duaja kundër udhëheqësit vjen si shkak i budallallëkut dhe lajthitjes

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (179 A)

 

 

Pyetje: “Cila është lidhja midis metodologjisë dhe besimit? A mund të themi se një person ka një besim të shëndoshë sipas Ehli-Sunnetit dhe Xhematit ndërsa ai është i mangët në rrugën e tij? Dhe kërkojmë të jepni një këshillë në lidhje me këtë gjë.”

Përgjigje: “Sa më i mirë të jetë besimi, aq më e mirë është edhe metodologjia dhe rruga e tij. Aq më i keq të jetë besimi aq më e keqe është metodologjia e tij dhe sjelljet e tij. Prandaj, dijetarët kanë thënë se mëkatet e zvogëlojnë imanin edhe pse mëkatet veprohen me anë të gjymtyrëve trupore, me fjalë, apo me mungesë të tyre (në mungesë të veprave).

Është e mundur që besimi i një personi dhe nijeti i tij të jenë të shëndosha por në të ka hajr, ndërsa metodologjia dhe rruga e tij të jenë të pasakta.

Shembull i tillë janë Hauarixhët. Hauraixhët agjërojnë, lexojnë Kuranin dhe falin namazin. Bile Profeti salallahu alejhi ue selem ju tha Sahabëve të tij se: “ata do ta nënvlerësojnë namazin dhe lexim e tyre të Kur’anit në krahasim me namazin e dhe lexim e Havarixhëve”.

Mirëpo, ata gabuan në metodologji. Ata bënë tekfir mbi myslimanët, dhe e bënë hallall gjakun dhe pasurinë e tyre. Si rezultat i kësaj ata devijuan qartë.

Është transmetuar nga Ali bin Ebi Talib se kur ai u pyet nëse ata janë kufar, ai tha se: “ata kanë ikur nga mosbesimi”.

E në fakt, çështja e tyre është ashtu siç ka thënë Profeti salallahu alejhi ue selem:

“Ata flasin me fjalët më të mira të krijesave. Porse, dalin nga islami ashtu siç del shigjeta nga harku dhe se ata lexojnë Kur’anin që nuk ua kalon fytin e tyre”.

Me fjalë të tjera, besimi është një gjë dhe rruga një gjë tjetër. Aq më i mirë të jetë besimi aq më e mirë është metodologjia dhe rruga. Besimi mund të jetë i saktë ; -që personi beson në Allahun, engjëjt e Tij, librat e Tij, të Dërguarit e Tij, në Ditën e Fundit dhe në Kaderin të mirën e të keqen, ndërsa ai gabon në metodologji dhe rrugë (praktikë).

Prandaj, i bëj thirrje vëllezërve tanë, në mesin e të rinjve dhe të tjerëve, që të lexojnë biografinë e kalifëve të drejtë dhe të imamëve në kohën e tyre dhe pas tyre. Imamët pas tyre kanë jetuar në kohën kur filluan thirrjet për në bidate haptazi. Ata të cilët nuk iu përgjigjeshin bidateve ndëshkoheshin.

Megjithatë, ata nuk u rebeluan kundër udhëheqësve, e as nuk thanë se ata ishin kufarë. Në vend të kësaj, ata luteshin për ta dhe thoshin se ata janë udhëheqësit e besimtarëve. Njëri prej tyre ishte Imami i Ehli-Sunnetit, Imam Ahmedi rahimehullah.

Fudejl bin Ijadi dhe Imam Ahmedi e kishin zakon të thonin: “Po të dija se më pranohet posaçërisht një dua, atë do ta bëja për udhëheqësin.”

Kur ju thuhet disave të cilët kanë një metodologji ndryshe nga ajo Selefite: Bënë dua për udhëheqësin, ata thonë: “Kurrë nuk do të lutemi për të!”

(udhëzimi i udhëheqësve për ta) Është sikur të ishte e pamundur për Allahun. Ata nuk e dinë se Allahu i udhëzoi njerëz të cilit i bënin sexhde idhujve, e u bënë prej atyre që i bëjnë sexhde Zotit të çdo gjëje. Allahu është i Aftë për gjithçka.

Prandaj, e konsideroj që kjo të jetë një gabim shumë i madh. Kur i thuhet atyre që të luten për udhëheqësit që ata të udhëzohen e përmirësohen, ata refuzojnë të luten për ta dhe të thonë se ata do të luten kundër tyre.

Allahu e ka lënë që ky njeri të mbretërojë dhe të sundojë mbi ty. Si të mos lutuni për udhëzimin e tij? Kjo është problematike. Budallallëku dhe lajthitja e shtyjnë njeriun që të veprojë në këtë mënyrë.“

 

Revolucion islam

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (204 B)

 

 

Pyetje: “Disa shkrimtarë e kanë zakon të përdorin terma të tilla si ‘revolucione’, ‘revolucion muhamedan’ dhe ‘revolucion islamik’. A është kjo shprehje e saktë? Si duhet refuzuar ata?”

Përgjigje: “Jo, kjo nuk është e saktë. A e ka quajtur Allahu atë ‘revolucion’, apo e ka quajtur atë ‘udhëzim’? Ai e quajti atë ‘udhëzimë’ dhe ‘e vërtetë’:

يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءكُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ

“O ju njerëz, juve u erdhi i dërguari me të vërtetën…” 4:170

Allahu nuk tha se i Dërguari kishte bërë revolucion kundër idhujve. Me këtë ne i refuzojmë ata. Ne nuk mund ta shndërrojmë, dritën, udhëzimin dhe të vërtetën në revolucionin. Shpjegojani këtë bashkatdhetarëve tuaj. Tregoni atyre se kjo është e vërteta, dritë, udhëzim dhe shërim.”

Pyetje: “A ka revolucion islamik?”

Përgjigje: “Nuk ka asnjë revolucion islamik. Por është në rregull të thuhet se është udhëzim islam.”

 

Refuzimi ndaj udhëheqësve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (62 B)

 

 

Pyetje: “Kush vendos se duhet folur publikisht për mëkatet e njohur në shoqëri? A duhet ta bëjnë këtë dijetarët apo injorantët?”

Përgjigje: “Ju e keni për qëllim të folurit për mëkatet e udhëheqësve, e jo për mëkatet e përhapura në shoqëri. Shembull, ne kemi mëkate të përhapura në shoqëri, si: kamata dhe bixhozi. Shumica e sigurimeve që ekzistojnë në ditët e sotme janë bixhoz. Ajo çfarë është e çuditshme është se shumica e njerëzve i kanë pranuar ato, dhe e ke të vështirë të gjesh dikë që e refuzon atë! Edhe pse Allahu i Madhëruar e krahason atë (bixhozin) me alkoolin, idhujt dhe hedhjen e shigjetës (për fall). Megjithëkëtë, askush nuk e refuzon atë. Ti siguron veturën apo shtëpinë tuaj dhe jep para pa e ditur se a do të humbësh më pak apo më shumë. Dhe pikërisht ky është bixhoz. Kur është fjala për mëkatet e përhapura në shoqëri, ti duhet që patjetër t’i refuzosh ato.

Ndërsa ne e kemi fjalën për refuzimin ndaj sunduesit. P.sh.: nëse një person ngrihet në këmbë në xhami dhe flet se si shteti është i padrejtë dhe veprojnë këtë dhe atë.

Përveç kësaj, ka dallim në mes të folurit për udhëheqësin në prani ose në mungesë së tij. Të gjitha refuzimet që janë të njohura nga Selefët (kundrejt udhëheqësve) janë bërë në praninë të udhëheqësit apo të sunduesit. Pra, siç thamë se, ka dallim në qoftë se sunduesi është i pranishëm ose jo. Nëse ai është i pranishëm, ai gjithmonë mund të mbrojë veten dhe të shpjegojë arsyet e veta. Mund të jetë se ai e ka me të drejtë dhe ne jemi gabim. Mirëpo nëse ai nuk është prezent dhe ne flasim duke ua dhënë kuptimin veprimeve apo fjalëve të tij ashtu siç ne dëshirojmë, ky është rreziku më i madh.

Siç edhe e theksuam më lartë, ajo që është e njohur nga Selefët është se refuzimet e tyre kanë qenë gjithnjë në prani të udhëheqësit apo sunduesit.

Është më së e njohur se, do të ishte përgojim në qoftë se flet keq për një individ të thjeshtë e jo vetëm për udhëheqësin, në mungesë të tij.

Nëse ke ndonjë gjë kundër tij, atëherë takoje dhe këshilloje atë.”

 

 

Veshja e rrobave të cilat përmbajnë imazhe të njerëzve ose të kafshëve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fatava Erkanul-Islam

 

Pyetje: Çfarë është vendimi mbi veshjen e rrobave të cilat përmbajnë imazhe të njerëzve ose të kafshëve?

Përgjigje: Nuk lejohet veshja e rrobave me imazhet e njerëzve ose kafshëve. Nuk lejohet as bartja e kapeles me këso imazhe.

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë:

“Engjujt nuk hyjnë në një shtëpi në të cilën ka një foto.” (El-Buhari 5958 dhe Muslimi, 2106).

Prandaj, ne besojmë se nuk është e lejuar të mbahen imazhet të cilat të përkujtojnë të afërmit dhe dashamirët (si thonë ata), perkundrazi ata të cilët i posedojnë këto imazhe duhet t’i prishin ato. Kjo pavarësisht nëse ata i kanë varur në mur apo i kanë futur në albume. Nëse ato ende ekzistojnë, engjujt nuk do të hynë në shtëpi. Hadithin që tregova është transmetuar autentikisht prej Profetit. Dhe Allahu e di më mirë.

 

Rrobat e shkurtra të cilat shfaqin kofshët

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: www.sahab.net

 

Pyetje: A është e lejuar për fëmijët, djem dhe vajza, të vishen me rroba të shkurtra që shfaqin kofshën?

Përgjigje: Fëmijëve që janë nën moshën shtatë vjeçare, nuk i dallojnë pjesët e avretit dhe peshën e saj. Megjithatë, nuk ka dyshim se fëmijët të cilët janë mësuar me rroba të shkurtëra do të marrin të lehtë këtë në të ardhmen. Në fakt, ata nuk do të turpërohen nëse kofshët e tyre shfaqen. Për shkak se ata e kishin zakon t’i shfaqnin ato kur ishin të vegjël. Në këtë mënyrë ata do të mendojnë se është e njëjta gjë nëse ua sheh fytyrën apo kofshën. Unë besoj se ne nuk duhet t’i lejojmë që fëmijët të vishen me rroba të tilla, e në vend të kësaj të vishen në mënyre të duhur.

 

Fëmijet janë tek prindërit të cilët shikojnë televizionë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)  

Burimi: el-Lika esh-Shehri (21)

 

Pyetje: Unë jam një djalosh i ri dhe kam fëmijë. Unë jetoj me prindërit e mi. Unë dua ti edukoj fëmijët e mi si duhet.  Megjithatë ka mëkate në këtë shtëpi siq është televizioni i cili gjithmonë është i ndezur. Televizioni është edhe tek vjehrri dhe vjehrra. Unë nuk e di se çfarë të veprojë. Unë jam i bindur ndaj prindërve. Ju e dinë se sa ndikon negativisht televizioni në edukimin e fëmijëve. Çfarë duhet të bëjmë?

 

Përgjigje: Këshillojë prindërit. Frikësojë ata me Allahun (azza ue xhel). Nëse bëhet mirë, qëllimi është arritur . Në qoftë se nuk bëhet mirë, ti duhet të ikësh nga aty nëse arrin të bëshë atë që fëmijët të mos edukohen me ato gjëra negative të cilat shfaqen në telivizion.

 

 

Këshilla për edukimin e fëmijëve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: el-Lika esh-Shehri kaseta 15

 

“Ulu me fëmijën tënd një orë në ditë dhe mësoja suren el-Fatiha, abdesin etj.  Ne i edukojmë fëmijët që ta adhurojnë Allahun, jo sepse ata duhet që të na furnizojnë neve në të ardhmen.”

 

Kur duhet të zgjojmë fëmijën për namaz

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: el-Lika esh-Shehri (27)

 

Pyetje: Kur bëhet obligim për prindin që të zgjojë fëmijën, djalë apo vajzë, për namaz?

Përgjigje: Mosha në të cilën fëmija duhet të zgjohet për namaz, Profeti (sal Allahualejhi ue selem) ka caktuar një afat të qartë për të. Ai ka thënë:

 

“Urdhëroni fëmijët tuaj të falen kur ata janë shtatë vjet.“

 

Kjo përfshin fëmijët kur ata janë në gjumë dhe zgjuar. Fëmija duhet të urdhërohet për namaz, edhe nëse është duke fjetur. Përjashtimi i vetëm është nëse ajo do ta dëmtonte fëmijën. Tek e fundit fëmija nuk është përgjegjës për veprimet e tij.

 

Mësoji fëmijët tuaj që të pasojnë argumentin!

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: el-Kaul el-Mufid (2/423)

 

Ubadeh bin Es-Samit (radija Allahu anhu) i tha birit të tij: Djali imi i dashur! Ti nuk do të ndiesh ëmbëlsinë e besimit përderisa ta dish se, ajo që të ka goditur, nuk ka mundur që të mos godasë dhe çfarë nuk të ka goditur nuk ka mundur të të godas. Kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) duke thënë:

Gjëja e parë që Allahu krijoi, ishte lapsi. Ai tha lapsit: ‘Shkruaj!’ Ai tha:

‘O Zot! Çfarë të shkruaj’?

Allahu i tha: ‘Shkruaj të gjitha paracaktimet deri tek momenti (Kiameti).”

Birimi im i dashur! Kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) duke thënë:

“Ai që vdes në një gjendje të ndryshe nga kjo nuk më përket mua.” Ebu Davud (4/76).

Nga ky hadith, mësojmë dy gjëra:

1 – Duhet këshilluar fëmijët në mënyrën më të butë dhe më përkëdhelëse. Kjo shihet qartë në fjalët e tij:

“Biri im i dashur!”

2 – Duhet mësuar fëmijëve gjykimet e sheriati së bashku me argumentet e tij. Ai nuk tha se Allahu ka obliguar këtë e atë dhe pastaj të hesht! Por ai pas këshillës, e përmendi hadithin e të Dërguarit (sal Allahu alejhi ue selem).

Shembull:

Nëse dëshironi që t’i mësoni fëmijët tuaj që, të hanë në emër të Allahut dhe të përfundojë duke lavdëruar Allahun, ju ia keni arritur qëllimit. Por megjithatë, do të arrish dy përfitime të tjera nëse ti e mëson me kryerjen e veprimit, gjithashtu i thua se Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka urdhëruar këtë dhe ka thënë:

“Allahu është i kënaqur me robin i cili ha dhe e lavdëron Allahun pasi të ketë ngrënë. Gjithashtu nëse ai pi, e lavdëron Allahun pasi të ketë pirë.” Muslim (4/2095).

Përfitimi i parë, është që ti ta mësosh fëmijën tënd që ai të pasojë argumentin.

Përfitimi i dytë, është që ti ta edukosh fëmijën tënd për ta dashur të Dërguarin e Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) dhe se ai është Imami i cili duhet pasuar gjykimet e tij.

Shumë njerëz e lënë pas dore këtë metodë të punuarit me fëmijët e tyre; duke i treguar gjykimet, por pa i lidhur ato me burimet e tyre të cilat janë Kur’ani dhe Sunneti.

 

Filmat e animuar

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: Fataua el-Akideh, faqe. 677-678

Mektebeh es-Sunneh, 1412/1992

 

Pyetje: Cili është gjykimi për filmat e animuar?

Përgjigje: Në lidhje me filat e animuar, është një çështje e dyshimtë nëse personazhet janë të vizatuara në format e tyre, apo konsiderohen të jenë fotografi reale apo jo? Siç duket ato nuk i përkasin fotografive reale.

Nëse ato figurat nuk janë të vizatuara në formën e tyre të jetës reale, është e lejueshme që të shikohen me kusht që të mos përmbajnë elemente të ndaluara si p.sh.: muzika, apo të jenë shkak i braktisjes së veprave të obligueshme.

 

Loja nëna, babai, fëmijët

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: www.sahab.net

 

Pyetje: Kur fëmijët luajnë me njëri-tjetrin, ata kanë tendencë për të luajtur role të ndryshme kyçe si role të nënave, baballarëve dhe fëmijëve. A t’i lejojmë që ata ta luajnë këtë lojë apo jo?

Përgjigje: Unë mendoj se ata duhet të parandalohet nga kjo lojë, sepse kjo do të thotë se ata më në fund do të kenë marrëdhënie intime. Prandaj është më mirë për t’i ndaluar nga kjo.

 

 

Vizatimi i imazheve të ndaluara tek nxënësit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Mexhmu’ Fetaua ue Rasail Ibn Uthejmin” 12/235

 

Pyetje: “Nëpër shkolla, nxënësit  obligohen që të vizatojnë disa kafshë, në mënyrë që të mësojnë rreth tyre. Çfarë është gjykimi për këtë gjë?”

Përgjigje: “Nuk lejohet vizatimi i kafshëve (qenieve të gjalla), sepse Profeti salallahu alejhi ue selem ka mallkuar ata që vizatojnë, duke thënë:

أشد الناس عذاباً يوم القيامة المصورون

“Dënimin më të madh që do ta përjetojnë njerëzit në Ditën e Kiametit, janë ata të cilët kanë vizatuar.”

Ky hadith aludon se të vizatuarit e qenieve të gjalla, është prej mëkateve më të mëdha, ngase mallkimi për kryesin e një vepre ndodh vetëm atëherë kur vepra është prej mëkateve të mëdha. E njëjta gjë ndodh edhe me paralajmërimin për dënim të madh, siç është ky hadith.

Mirëpo, ka mundësi që të vizatohen disa gjymtyrë trupore, siç është dora, këmba, etj., sepse këto nuk janë sinonim i jetës. Ndërsa, ajo çfarë flasin hadithet në lidhje me këtë temë, është se ajo që është e ndaluar të vizatohet, është ajo që është sinonim i jetës, siç ka ardhur hadithi:

كلف أن ينفخ فيها الروح وليس بنافخ

“(Në ahiret) Do të obligohet(ai që vizaton) që t’i japë shpirt, e nuk do mund ta bëjë këtë.”

 

 

Edukimi i fëmijëve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Deurl-Mer’eti fi Islahil-Muxhteme’”, faqe 13-14.



Kjo do të thotë që, gruaja t’i edukoj mirë fëmijët e saj. Ngase, fëmijët e saj janë e ardhmja e burrave dhe e grave të umetit. Kur njeriu të dal në këtë jetë, përfitimet e para i kanë nga nëna e vet, prandaj, kur nëna ka moral dhe edukatë të mirë, ka sjellje të mira, e edukon fëmijën ashtu siç duhet dhe e mëson atë çfarë duhet të mësohet, padyshim se ajo do të ketë ndikim shumë të madh në përmirësimin e umetit në gjeneratat e ardhshme.

Prandaj, është e obligueshme që gruaja e cila ka fëmijë, që të kujdeset denjësisht për fëmijët e saj, t’i edukoj ata ashtu siç është e detyrueshme dhe të kërkoj ndihmën e dikujt prej familjarëve nëse nuk mund ta bëj këtë e vetme. Të kërkoj ndihmën e burrit të saj apo dikujt tjetër nëse nuk e kanë fëmijët babanë prezent apo u ka vdekur babai. Pra, le të kërkoj ndihmën e vëllezërve, xhaxhallarëve të fëmijëve, nipërve apo kujtdo qoftë prej të afërmve.

Femra nuk duhet të bie preh e ndryshimeve të kohës. Nuk duhet të thotë se, njerëzit janë bërë të tillë dhe unë nuk mund të ndryshoj asgjë. Ngase, sikurse të gjenim të gjithë ne arsye të tilla, të dorëzoheshim ndaj ndryshimeve të kohës, atëherë kurrë nuk do të ishim përmirësuar. Sepse, përmirësimi/rregullimi, duhet të jetë përmes rrugëve të duhura. Dhe është e patjetërsueshme që, ajo që është e mirë e rregulluar, të shndërrohet në diçka që është edhe më e mirë dhe edhe më në rregull.

Duke mos lënë anash se, dorëzimi përpara ndryshimeve (prishjeve/lajthitjeve) të kohës, nuk bën pjesë në sheriatin islam. Për këtë arsye, kur u dërgua Muhamedi alejhis-salatu ues-selam profet për umetin të cilët adhuronin idhuj, të cilët nuk i mbanin lidhjet farefisnore, bënin padrejtësi, bënin zullum, ai kurrë nuk iu dorëzua atyre në këto lajthitje. Jo vetëm kaq, por Allahu ‘Azze ue Xhel, nuk ia lejoi një gjë të tillë, kur i tha atij:

فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ

“Ti prediko haptazi atë që të është urdhëruar dhe largohu nga mushrikët.” 15:94

Në këtë ajet, shohim se si Allahu ‘Azze ue Xhel e urdhëron të Dërguarin e tij salallahu alejhi ue selem që ta paraqes të vërtetën haptazi, të largohet njëherë e përgjithmonë nga mushrikët dhe ta heq nga mendja armiqësinë e tyre ndaj tij derisa të vijë momenti i duhur. Në realitet kjo ishte ndodhi. Dhe lirisht mund të themi se, prej urtësisë është që të ndodh ndryshimi, por jo me shpejtësinë që mbetet vetëm dëshirë individuale, sepse, shoqëria e kësaj kohe janë larg të vërtetës dhe përmirësimit në të cilin duhet të jenë. Në gjendjen e këtillë, është e detyrueshme që njeriu t’i jap përparësi gjërave që janë më të rëndësishme ndaj gjërave që janë në kategori më të ulët se ajo. Pra, duhet që njeriu të filloj përmirësimin nga gjërat e rëndësisë më të lartë, e më pastaj të kaloj në gjërat që janë të rëndësishme sipas radhës dal nga dalë, derisa të arrihet ajo që duhet të arrihet.

 

Si duhet prindi t’ua mësomjë fëmijëve tanë Teuhidin?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Fetaua el-Kajjimeh lil-Usratil-Muslimeh, faqe. 152-153
Përmblodhi: Sad Abdul-Ghaffar Ali’



Pyetje: “Si duhet që prindërit tua mësojnë fëmijëve të tyre Teuhidin?”

Përgjigje: “Ai do t’ua mësojë atyre Teuhidin ashtu sikurse ua mëson të gjitha çështjet tjera në lidhje me fenë. Ndër më të mirat në këtë aspekt është libri “Thelathatul-Ususl” (Tre Parimet) i autorit Shejkhul Islam Muhamed bin Abdul-Vehabit. Është shumë e mirë në qoftë se ata këtë libër e mësojnë përmendësh duke iu shpjeguar lehtësisht, në mënyrë që ata ta kuptojnë atë. Libri është i bazuar në pyetjet dhe përgjigje dhe gjërat sqarohen qartësisht, thjeshtë dhe pa komplikime.

Pastaj ai ia tregon atyre mesazhin e Allahut për ta praktikuar përmbajtjen në atë libër të vogël. Shembuj të kësaj janë dielli. Kush e krijoi diellin, hënën, yjet, natën dhe ditën? Allahu. Allahu ka krijuar gjithçka. Në këtë mënyrë fëmija do të pijë nga burimi i natyrshmërisë së njeriut. Njeriu është krijuar për ta adhuruar vetëm Allahun.

Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

كل مولود يولد على الفطرة فأبواه يهودانه أو ينصرانه أو يمجسانه

“Çdo fëmijë lind në natyrshmërinë e islamit, ndërsa janë prindërit e tij që më vonë e bëjnë të krishterë, çifut ose zjarrëputist.”

Gjithashtu, prindërit duhet t’ua mësojnë fëmijëve marrjen e abdesit në formë praktike. Ai duhet të merr abdes në prani të fëmijëve. E njëjta gjë vlen edhe për namazin. Duke mos harruar në asnjë çast duanë ndaj Allahut që t’i udhëzojë ata.

Pos kësaj, babai duhet t’i shmanget të gjitha fjalëve që devijojnë fëmijët nga morali i pastër dhe të shmanget gjithashtu nga të gjitha veprimet e ndaluara kur ai është në prani të tyre. Ai nuk duhet t’i mësoj ata të gënjejnë, të mashtrojnë apo t’i bëj ata që të përvetësojnë karaktere të shëmtuara edhe në qoftë se ai vetë i posedon këto. Në qoftë se ai pi duhan, ai nuk duhet të pijë duhan në prani të tyre. Përndryshe, ata do të mësohen me pirjen e duhanit dhe do ta marrin të lehtë këtë gjë. Prindërit duhet ta dinë se çdo njëri në shtëpi ka një përgjegjësi ndaj banorëve të saj. Allahu Tabarak ue Te’ala ka thënë:

قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ

“O ju, që keni besuar! Ruani veten dhe familjet tuaja nga zjarri.” 66:6

Ne nuk i mbrojmë ata nga zjarri në qoftë se ne nuk i mësojmë ata që të veprojnë vepra të mira dhe t’i mësojmë që t’i braktisin mëkatet. I Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem e theksoi këtë dhe tha:

الرجل راع وهو مسؤول عن رعيته

“Burri është bariu i familjes së tij dhe ai është përgjegjës për ta.”

Prindi duhet ta dijë se që të jetë fëmija i mirë, është në avantazhin e tij në të dy jetët. Ata të cilët janë më së afërti me prindërit e tyre janë fëmijët e drejtë:

إذا مات ابن آدم انقطع عمله إلا من ثلاث صدقة جارية، أو علم ينتفع به، أو ولد صالح يدعو له

“Kur njeriu vdes, i ndërpriten veprat e tij, përveç se tri gjërave: Sadakaja e rrjedhshme, dituria prej së cilës përfitohet ose pasardhës i devotshëm, që lutet për.”

Lusim Allahun që të na ndihmojë të gjithëve që t’i dalim zotë përgjegjësive tona.”

 

 

Që të dy prindërit duhet të merren me edukimin e fëmijëve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “El-Fetaua el-Kajjimeh lil-Usratil-Muslimeh”, faqe 149
Përmblodhi: Sad Abdul-Gaffar Ali



Pyetje: “Unë jam një grua që kam djem dhe vajza. Pasi që vajzat janë me mua shumicën e kohës, unë kam qenë në gjendje që t’i edukojë mirë ato. Ndërsa kur jemi tek djemtë, disa prej tyre tanimë janë të rritur dhe nuk po mund t’i edukojë ata ashtu siç duhet. Babai i tyre punon gjatë gjithë ditës. Kur unë i them që të merret paksa me ta, ai fjalët e mia i merr me të keqe.

Prandaj, dua të di se, a jam mëkatare unë në lidhje me këtë gjë? Gjithashtu, do ishte mirë sikur t’i drejtoheshit me ndonjë këshillë baballarëve, që ata të merren më shumë më fëmijët e tyre dhe të lënë anash paksa punët e tyre ditore.”

Përgjigje: “Unë e falënderoj këtë grua që ka edukuar bijat e saj dhe që ka dhënë mundin e saj në këtë drejtim. Ndërsa shpresoj që edhe babai i fëmijëve tuaj të filloj të kujdeset për ta, duke të ndihmuar që edhe djemtë tuaj të jenë në rrugën e drejtë. Në rast se kjo ndodhë, atëherë kjo është e mirë për ju të dy, ngase do të përfitoni në të dy jetët dhe do të përfitoni edhe në jetën tuaj në varr. Allahu Te’ala ka thënë:

قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ

“Ruani veten dhe familjet tuaja nga zjarri, lënda djegëse e të cilit janë njerëzit dhe gurët.” 66:6

Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

إذا مات الإنسان انقطع عنه عمله إلا من ثلاثة إلا من صدقة جارية أو علم ينتفع به أو ولد صالح يدعو له

“Kur njeriu vdes, atij i ndërpritet puna, përveç tre gjërave: Sadakaja rrjedhëse, dija nga e cila përfitohet pas tij, apo fëmija i mirë që lutet për të.”

Nëse babai edukon fëmijët sikurse ka urdhëruar Allahu dhe i Dërguarit i Tij salallahu alejhi ue selem ai do të fitojë shumë të mira nga kjo gjë. Fëmijët e tij do të luten për të kur ai është i gjallë dhe kur ai të vdes. Nëse prindi nuk e bën këtë dhe neglizhon edukimin e tyre, le ta dijë se ai është mëkatar. Në këtë rast, fëmijët e tij vetëm sa do të jenë barrë për të!

Ne shpresojmë se babai të fillojë t’i kushtojë rëndësi fëmijëve të tij sikur se ai i jep rëndësi fitimit të pasurisë, bile edhe më shumë se kjo. Pasuria vjen dhe shkon, ndërsa fëmijët janë pjesë e qenies njerëzore. Ata janë ata që vërtet do t’i sjellin atij dobi kur ai është gjallë dhe kur të vdes, atëherë kur ai ka nevojë më së shumti.”

 

Fëmija pason babain

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e meshiroftë!)

Burimi: Tealik ala kitab el kauaid uel usul

 

 

“Nëse një mysliman martohet me një grua të krishtere dhe më pas shtohen me fëmij, fëmija ndjek babain dhe mbi të (fëmijën) gjykohet  se ai është mysliman. E nëse ky fëmijë vdes, lahet, qefinoset, i falet namazi i xhenazes dhe varroset në varrezat e myslimanëve, ngase ai ndjek në fe prindin që është më i mirë.”

 

Nëna i´a pren flokët vajzëz me një frizur të djemëve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shehri (31)

 

Pyetje: I´a kam prerë flokët e vajzës sime pesë vjeçare në model që i ngjan atyre të djemëve. 

Arsyeja pas kësaj është se ajo nuk më lejonte që t’ia lidhë flokët. Sirezultat, i moslidhjes së flokëve ajo merrte pamje të shëmtuar. 

A mëkatoj unë me këtë veprim? A është e ndaluar vetëm për një grua të pjekur që të ngjasojë me burrat apo edhe për fëmijët?

Përgjigje: Ajo është mëkatare kur ajo pren flokët e vajzëz në model të djemëve.Pejgamberi (sal Allahu alejhi ue selem) ka mallkuar gratë që ngjasojnë burrat. Ështëe detyrueshme që fëmija të shmanget nga ajo që shmangen të rriturit. 

Fëmija nukmëkaton, por mëkaton kujdestari i fëmijës nëse ai e lejon fëmijën të bëjë diçka qëështë e ndaluar për të rriturit. Leri flokët e vajzës ashtu siç janë. 

Nuk duhet tëveprohet diçka e ndaluar për t’ia rregulluar flokët asaj. Gruaja duhet të pendohet tek Allahu dhe të mos e përsëris këtë veprim.

 

 

Si duhet vepruar nëse fëmija urinon mbi një rrobë?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ Fetaua ue rasail (4/249)



Pyetje: “Si duhet vepruar nëse fëmija të urinon mbi rrobe?”

Përgjigje: “Mendimi më i saktë është se, urina e djalit të vogël i cili ende është duke mëkuar, konsiderohet vetëm papastërti e vogël dhe është e mjaftueshme të spërkatet pak ujë mbi të, ose të hidhet ujë mbi vendin e zhytur, dhe nuk ka nevojë që të fërkohet.

Është konfirmuar se ishte sjellë një fëmijë i vogël tek Profeti salallahu alejhi ue selem dhe u ul në prehrin e tij, mirëpo fëmija urinoi mbi të. Në atë rast, Profeti salallahu alejhi ue selem kërkoi ujë dhe spërkati atë në vendin ku urinoi fëmija, por pa e fërkuar atë.

Ndërsa në lidhje me urinën e vajzës, atëherë themi se, vendi ku ka prekur ajo duhet të lahet. Baza e urinës është papastërtia, prandaj dhe duhet larë atë, mirëpo djali i vogël i cili ende mëkon është përjashtim sepse këtë e sugjeron Sunneti autentik.”

 

Emërtimi i fëmijës së abortuar

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Shrehul-Mumti’ ‘ala Zadil-Mustakni’ (5/296)



Pasi që fëmija në barkun e nënës të mbush katër muaj (pas futjes së shpirtit në trupin e tij), dhe nëna e aborton atë, gjykimet që pasojnë janë gjykime sikurse të të gjallëve, sepse ai është njeri.

Dijetarët thonë se fëmija i abortuar i kësaj moshe, detyrimisht duhet të emërtohet (t’i vihet emri). Fëmija i tillë do të ringjallet në Ditën e Gjykimit, prandaj duhet ta ketë një emër, sepse njerëzit do të thërriten me emrat e tyre dhe me emrat e etërve të tyre. Pra, duhet të emërtohen në mënyrë që të thirren me emrat e tyre Ditën e Gjykimit.

Nëse nuk dihet gjinia e të abortuarit -edhe pse kjo pothuajse është e pamundshme-, atëherë duhet të emërtohet me një emër që i përshtatet të dyja gjinive, siç është: Hibetullah, ‘Atijjetullah dhe Nahletullah.

 

Të komentuarit e ëndrrave

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nurun ‘aled-Derb (27 B)



Pyetje: “A lejohet të lexohet libri i en-Nabulsit “Ta’tiirul-Enam” i cili ka të bëjë me interpretimin e ëndrrave?”

Përgjigje: “Interpretimi i ëndrrave, pavarësisht se a bëhet fjalë për librin “Ta’tiirul-Enam”, të cilin unë nuk e kam parë, apo libra tjerë, nuk është diçka me të cilën duhet lodhur vetën. Sepse i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem na ka dhënë një gjykim të qartë dhe të mjaftueshëm kur kemi të bëjmë me ëndrrat. Nëse dikush sheh ndonjë ëndërr të keqe, atëherë le të kërkoj mbrojtjen e Allahut nga e keqja e asaj ëndrre dhe nga e keqja e shejtanit të mallkuar, të pështyjë tre herë në të majtën e tij, dhe të mos i tregoj askujt për atë që ka parë. Pastaj, le të kthehet në anën e kundërt në të cilën e ka parë ëndrrën, dhe para kësaj (mund) të marr abdes dhe t’i falë dy rekate namaz. Në këtë mënyrë mbrohet njeriu nga e keqja e ëndrrës që e ka parë.

Kjo është ajo që na ka mësuar i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem dhe vetëm kështu qetësohet personi i cili ka parë ëndrra të këqija.

Sa për ëndrrën e cila duket se është e mirë, atëherë themi se është në rregull që ajo t’i tregohet personit të dashur (mikut të afërt), i cili nuk mund të thur plane të këqija kundër atij.”

 

Kur duhet thënë ماَ شاَءَ الله تَباَرَكَ الله

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

 

 

Pyetje: Nëse sheh njeriu diçka që i pëlqen, a duhet të thotë: ‘Mashaa-Allah tebareka-Allah’ [1] (Çfarë do Allahu, bëhet. I Lartësuar është Ai). Ose ‘Mashaa-Allah tebareka-Allah La Kuvete ila bil-Lah’ [2] (Çfarë do Allahu, bëhet. I Lartësuar është Ai. S’ka fuqi pa ndihmën e Tij). Dhe a janë të gjitha të sakta?

Përgjigje: Falënderimet i takojnë Allahut, Zotit të botëve, Salavatet dhe selamet qofshin mbi Profetin tonë Muhammed, mbi familjen dhe shokët e tij dhe të gjithë ata që e pasojnë rrugën e tij deri në Ditën e Gjykimit.

Nëse njeriu sheh diçka që e kënaq nga pasuria e tij, le të thotë: ‘Mashaa-Allah La Kuvete ila bil-Lah’ [3] (Çfarë do Allahu, bëhet. S’ka fuqi pa ndihmën e Tij). Ashtu siç Kurani e përshkruan ngjarjen e dy personave që posedonin kopshtet e tyre.

E kur atij i tha shoku i tij:

“Do të ishte më mirë për ty të thoshe, kur hyre në kopshtin tënd Mashaa-Allah La Kuvete ila bil-Lah.” (18:39)

Kjo Thuhet atëherë kur njeriu sheh diçka që e kënaq nga pasuria e vet. Ndërsa, nëse sheh diçka të mirë që është në posedim të tjetër kujt le të thotë: ‘Barek Allahu alejhi’ (Allahu i dhëntë bereqet në të) apo ndonjë fjalë tjetër të ngjashme si kjo.

Nëse njeriu sheh diçka që e mahnit prej çështjeve të kësaj bote, le të thotë: “Lebbejke innel-‘ajshe, ‘ajshul-Ahirah” [4] (Të përgjigjemi ty o Zot, jeta e vërtetë është jeta e ahiretit). Kështu thoshte Profeti (sal Allahu alejhi ue selem).

Thënia ‘Lebbejk’: të përgjigjemi Ty. E më pas thotë: ‘innel-‘ajshe, ‘ajshul-Ahirah’: kjo për arsye që t’ia kujtoj njeriu vetës së tij se, jeta e kësaj bote sido që të jetë, ajo do të kalojë dhe nuk është qëndrimi i përhershëm në të. Sepse jeta e vërtetë është jeta e ahiretit.

[1] ماَ شاَءَ الله   تَباَرَكَ الله

[2] ماَ شاَءَ الله   تَباَرَكَ الله   لاَ قُوَّتَ إِلاَّ بِلّله

[3] ماَ شاَءَ الله   لاَ قُوَّتَ إِلاَّ بِلّله

[4] لَبَّيْكَ إِنَّ الْعَيْشَ  عَيْشُ الآخِرَة

 

Mashtrimi pas të mirave të kësaj bote

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

 

 

Kur mirëqenia e njerëzve rritet, atyre iu shtohen edhe të këqijat. Mirëqenia, është ajo që e shkatërron njeriun.

Kur njeriu jepet pas mirëqenies dhe kënaqësisë së trupit të tij, e harron kënaqësinë e zemrës. Dhe kështu, qëllimin kryesor të tijin e ka që ta kënaq trupin e vet, i cili do të kalbet dhe do hahet nga krimbat.

Kjo është belaja më e madhe e cila, po i shkatërron pothuajse të gjithë njerëzit në ditët tona. Vështirë se mund të gjesh dikë, veçse do të thotë:

Çfarë shtëpie ke?! Çfarë veture ke?! Çfarë mobile?! Çfarë ushqimi?! Etj.!

Kështu veprojnë edhe disa prej atyre të cilët merren me dije, d.m.th. ata të cilët lexojnë. E disa prej njerëzve kërkojnë dituri vetëm që të jetë më i privilegjuar apo të bëhet i njohur dhe me këtë të arrij të mirat e kësaj bote.

Njeriu është krijuar për diçka të madhe. Ndërsa kjo botë dhe të mirat e saj, janë vetëm që të arrish deri tek caku i duhur. E lusim Allahun që ne t’i shfrytëzojmë të mirat e Tij ashtu siç duhet.

Thotë Shejkhul-Islam Ibnu Tejmije:“Njeriu duhet që ta shfrytëzoj pasurinë, ashtu siç e shfrytëzon gomarin për udhëtim dhe ashtu siç e përdor tualetin për kryerjen e nevojës.”

Selefët ja dinin vlerën pasurisë!

Pra, mos e konsidero prioritet pasurinë. Nëse ti nuk e mund atë, ajo të mund ty dhe kështu dynjaja bëhet qëllimi yt kryesor.

Për këtë shkak, themi se: Kur mirëqenia e njerëzve rritet dhe ata shikojnë vetëm në drejtim të saj, ata humbin nga ahireti në proporcion me atë që i kanë dhënë rëndësi dynjasë!

Thotë Profeti (sal Allahu alejhi ue selem):  

“Pasha Allahun, nuk frikësohem se do t’u kaplojë varfëria, por frikësohem se do t’u jepet pasuria e do të mashtroheni pas saj, ashtu siç bënë ata që ishin para jush e do t’u shkatërrojë ashtu siç i ka shkatërruar edhe ata.”

Ajo që po i shkatërron njerëzit në ditët e sotme, është dhënia pas dynjasë sikurse të ishin të krijuar për të, e jo sikurse ajo të ishte krijuar për ta. Janë dhënë pas asaj që është krijuar për ta, kundrejt asaj për çfarë janë krijuar. Kjo është ndryshim i asaj që duhet të jetë. Allahu na faltë.

 

Çfarë konsiderohet përngjasim me kufarët?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Li ka el-Bab el-Meftuh (108 B)

 

Pyetje: A ka ndonjë përkufizim se çfarë konsiderohet përngjasim me kufarët?

Përgjigje: Nëse p.sh. një person vesh rroba, apo flet në atë mënyrë e cila bën të duket sikurse ai të jetë kafir. Ndërsa në lidhje me gjërat që janë të përbashkëta si për myslimanët ashtu edhe për kufarët, nuk konsiderohet të jetë përngjasim. Shembull nga kjo, janë pantallonat e burrave të cilat vishen në ditët e sotme. Ne nuk themi se ato janë përngjasim me kufarët sepse ato janë të zakonshme e normale edhe për myslimanët. Ndërsa në lidhje me veturat, aty s’kemi të bëjmë asgjë me përngjasimin.

 

Pesë kushtet e Pendimit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

 

 

 

Pyetje: A e pranon Allahu adhurimin dhe pendimin e njeriut të urryer (tek Ai), dhe si e sheh Allahu atë në dynja dhe ahiret?

Përgjigje: Allahu e pranon pendimin nga çdo njeri i cili pendohet për mëkatin e tij, nëse ky pendim është i sinqertë dhe plotësohen pesë kushtet e tij. Dhe ato janë:

1 ) Sinqeriteti ndaj Allahut të Lartësuar. D.m.th. me këtë pendim, të mos kihet qëllim tjetër përpos sinqeritetit ndaj Allahut, e jo për ndonjë të mirë të kësaj jete e pasuri.

2 ) Keqardhja për gjynahun e bërë. Sepse keqardhja është argument për pendimin e sinqertë.

3 ) Braktisja e mëkatit menjëherë. Në këtë hyn edhe kthimi i hakut atij që i ke bërë të padrejtë, nëse kjo ka të bëj ndaj njerëzve.

4 ) Vendimi që kurrë të mos kthehet në atë mëkat. 

5 ) Që pendimi të bëhet në kohën e vet. Dhe kjo është para se dielli të lindë nga perëndimi – në aspektin e përgjithshëm; ndërsa në aspektin e përveçëm para se t’i vjen vdekja njeriut. Në lidhje me këtë, Allahu i Madhëruar thotë:

وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّى إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الآنَ 

“Nuk është pendim (i pranueshëm) i atyre që vazhdimisht bëjnë punë të këqija dhe vetëm atëherë kur t’i vjen vdekja ndonjërit prej tyre, të thotë: ‘Unë tash u pendova!’” (4:18)

Nëse këto kushte të pendimit plotësohen, atëherë Allahu i Lartësuar e pranon atë sado i madhë të jetë mëkati. Thotë Allahu i Lartësuar:

قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ

Thuaj: “O robërit e Mi, të cilët e keni ngarkuar me shumë gabime veten tuaj, mos e humbni shpresën ndaj mëshirës së Allahut. Me të vërtetë Allahu i falë të gjitha mëkatet, Vërtetë Ai është Falës i Madh, Mëshirëplotë!” (39:53)

 

 

Pendohem, por prap bëj mëkat

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

 

 

Pyetje: Unë jam një djalë i ri dhe, dua të pendohem! Por, çdoherë kur unë vendos të pendohem, apo edhe e bëj këtë gjë, shumë shpejt kthehem tek mëkatet! Si mund të jam i vendosur në pendimin tim, t’i lë mëkatet dhe të mos kthehem në to asnjëherë?!

Përgjigje: Njeriu nga vetë natyrshmëria e tij, është i dobët kur gjendet përballë mëkatit përveç atë që Allahu dëshiron ta ruaj.

Unë të përgëzoj se pendimi yt është i pranuar. Sepse prej kushteve të pendimit, nuk është se njeriu të mos kthehesh në mëkat, por prej kushteve të pendimit është që ti të vendosësh që të mos i kthehesh mëkatit! E nëse ti prapë kthehesh tek mëkati, vazhdo dhe pendohu tek Allahu dhe kërko falje prej Tij.

E nëse të tërheq mëkati, kujtoje Madhërinë e Allahut të Lartësuar, kujtoje se je penduar tek Allahu (për mëkatet e mëhershme); dhe dije se pendimi është sikurse premtimi, andaj është obligim ta ruash atë.

Dhe nëse është e mundur që ti të largohesh tërësisht nga mëkati i caktuar duke nëpërmjet veprave të njëjta por të lejuara, kjo është çfarë kërkohet prej teje.

E lusim Allahun që të na fal neve dhe të gjithë ju!

 

A lejohet duartrokitja?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el Bab el Meftuh nr 121

 

“Është e lejuar duartrokitja për të inkurajuar dikë që ka bërë diçka të mirë. Kjo nuk është përngjasim me kufarët.”

 

Llojet e bojkotimit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh el-Mumti’ ‘ala zad el-Mustakni’ volumi 12 kapitulli mbi martesën, faqe 3002-3003



Bojkotimi i myslimanit, është tre lloje:

1.Bojkotimi i obliguar, siç është pasuesi i bidatit i cili thërret në bidatin e tij, në qoftë se nuk ndalohet nga kjo gjë, përveçse me bojkotim. Në këtë rast, jemi të obliguar të bojkotojmë atë person, sepse nga ky bojkotim ka përfitim dhe ky përfitim është mos-thirrja në bidat.

Nëse është një njeri që thërret njerëzit në atë se ‘Kur’ani është i krijuar’ apo se ‘Allahu është në çdo vend’, jemi të obliguar që ta bojkotojmë, nuk i japim selam dhe nuk ia kthejmë selamin, gjithashtu nuk i përgjigjemi në ftesën e tij dhe nuk flasim për të sikur të jetë shoku ynë i afërt. Themi kështu, sepse bojkotimi në këtë rast luan rol pozitiv. Transmetohet se Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka urdhëruar që të bojkotohet edhe ai që bën gjëra të ndaluara, siç është i njohur tregimi i Ka’bit dhe dy shokëve të tij (radija Allahu ‘anhum) që e transmeton Buhariu (4418 në kapitullin ‘El-Meghazij’) dhe Muslimi (2769 në ‘Et-Teubeh’). Mirëpo, vepruesi i haramit është më i lehtë sesa thirrësi në bidat, ngase bidati mbetet pasi që gjithnjë bëhet thirrje për ta vepruar atë, ndërsa ai që bën mëkat, veçse e ka bërë dhe ka përfunduar puna e tij.

2.Bojkotimi Sunnet (i preferuar), atëherë kur dikush e bën një mëkat që nuk është në kategorinë e bidatit, nëse përfitohet diçka pozitive me atë bojkotim. Siç është bojkotimi i atij që e rruan mjekrën. Nëse shohim dikë që e vepron këtë gjë dhe me bojkotim i bën dobi atij, që është lënia e këtij mëkati dhe kthimi tek Sunneti, në këtë rast, bojkotimi është Sunnet derisa të kthehet nga ky mëkat. E njëjta gjë vlen edhe ndaj atij që pi duhan, apo që punon në atë vend ku punohet me kamatë. Nuk po themi se është obligim të bojkotohet, ngase nuk jemi të sigurt se përmes bojkotimit ai e lë mëkatin. E nëse që të jemi të sigurt se do të ndikojë, atëherë jemi të obliguar që ta bojkotojmë atë.

Pra, bojkotimi në raste të tilla është Sunnet me kusht që të përfitohet diçka pozitive nga ky bojkotim, në të kundërtën nuk bojkotojmë. Sepse, parimisht, bojkotimi i myslimanit është haram. Thotë Profeti (alejhis-salatu ues-selam) në hadithin që e transmeton Buhariu 6077 dhe Muslimi 2769):

لايحل للمسلم أن يهجر أخاه فوق ثلاثة

“Nuk i lejohet myslimanit që të bojkotoj vëllanë e tij mbi tre ditë.”

Prandaj, nëse nuk ka dobi, bojkotimi konsiderohet haram, ngase me të nuk fitohet asgjë, përveç të kundërtën e asaj që në realitet e dëshirojmë. E sa për ata vëllezër të cilët janë xheloz në fe gabimisht dhe, për këtë shkak i bojkotojnë të gjithë mëkatarët, ky veprim është i gabueshëm dhe është në kundërshtim me Sunnetin, duke u mbështetur në hadithin e lartpërmendur. Ai që bën mëkat, është vëlla yti, pavarësisht peshën e mëkatit që ai e bën. Përveç nëse ai bën kufër. Pra, nuk lejohet bojkotimi i mëkatarëve, përveç atëherë kur kjo gjë bën dobi.

3.Bojkotimi i lejuar, atëherë kur ndërmjet dy besimtarëve lind ndonjë keqkuptim. Mirëpo, kjo është me kohë të caktuar dhe atë jo më shumë se tre ditë.

Mendimi më i saktë, është se bojkotimi nuk është i ligjësuar në asnjërin prej rasteve as si vaxhib, Sunnet apo i lejuar, përveç nëse ka përfitim prej këtij bojkotimi. Pra, nëse kemi ndonjë përfitim prej atij bojkotimi, e jetësojmë, përndryshe jo. Sepse bojkotimi, ose është ilaç, ose është si masë ndëshkuese. Nëse bojkoton dikë për shkak të mëkateve të vazhdueshme (dhe ka sukses), atëherë ai është ilaç. E nëse e bojkoton dikë për shkak të ndonjë mëkati të mëhershëm, atëherë ajo është masë ndëshkuese, sepse veprimi i tillë ka përfunduar. Prandaj edhe ndalohet bojkoti i vëllait mysliman përderisa veprimi i tij të mos jetë kufër. Argumente për këtë që e thamë, janë forma e përgjithshme e argumenteve që porosisin për të drejtat e myslimanit ndaj myslimanit dhe se besimtari nuk del prej imanit vetëm me bërjen mëkat apo dyfytyrësi, -kjo është bindja e Ehlus-Sunnetit. Për arsye të tilla, themi se parimisht, është e ndaluar (haram) bojkotimi i besimtarëve, edhe nëse ata bëjnë mëkate dhe i bëjnë ato haptazi, përderisa ata janë myslimanë.

 

Nëse pa qëllim depërton uji në fyt gjatë larjes së gojës dhe hundës në abdes nga agjëruesi

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fikhul-ibadat

 

Pyetje: “Nëse pa dashje depërton uji në fyt gjatë larjes së gojës dhe hundës në abdes nga agjëruesi, a prishet agjërimi i tij?”

 

 Përgjigje: “Nëse agjëruesit gjatë larjes së gojës dhe hundës i ka depërtuar uji në brendësinë e tij nuk i prishet agjërimi, sepse ai nuk ka pasur për qëllim një gjë të tillë.

 

Thotë Allahu i Madhërishëm:

 

 “…Nuk është gjynah nëse gaboni, por është gjynah, kur zemrat tuaja bëjnë faj me qëllim…” (El-ahzab 5)”.

 

 

Qëllimi i martesës nuk është vetëm shfryrja e epshit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherhul-Mumti’, fq. 2830

 

Ai që martohet nuk duhet të ketë për qëllim të martesës vetëm shfryrjen e epshit, siç bëjnë shumica e njerëzve në ditët e sotme, por me martesë duhet pasur këto qëllime:

1 ) Jetësimin e urdhrit të Profetit salallahu alejhi ue selem, i cili thotë:

يا معشر الشباب من استطاع منكم الباءة فليتزوج

“O ju rini! Kush i ka mundësitë nga ju, le të martohet.”

2 ) Shtimin e ummetit- shtimi i umetit është prej veprave të dashura të Profetit alejhis-salatu ues-selam dhe kjo gjë është prej shkaqeve që e bën këtë umet të fortë dhe krenar, siç ka thënë edhe Shuajbi alejhis-selam që tregon Allahu në Kuranin Famëlartë:

وَاذْكُرُواْ إِذْ كُنتُمْ قَلِيلاً فَكَثَّرَكُمْ

“Kujtoni atëherë kur ishit të paktë në numër e Ai ju shumoi (shtoi në numër).”7:86

Allahu tregon se si i ka dalluar benu Israilët me këtë veçori kur thotë:

وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا

“…dhe ju shtuam në numër.” 17:6

3 ) Ruajtjen e moralit të burrit dhe gruas, po ashtu dhe ruajtjen e shikimit për të dytë, e kështu më pastaj pason  shfryrjes së epshit.

 

Mishi i kafshëve të prera nga pasuesit e Librit dhe martesa prej tyre

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: http://youtu.be/FxMUY2iyMfU

 

Pyetje: Cili është gjykimi i të ngrënit mish hallall (në parim) p.sh.: mish pule;- në Amerikë? Dhe a lejohet të hahet mishi i kafshëve që janë prerë nga Pasuesit e Librit, dhe martesa me ta?

Përgjigje: Ngrënia e mishit të kafshëve të prera nga të krishterët dhe çifutët në Amerikë, është i lejuar. Sepse Allahu i Madhëruar ka thënë:

اليوم أحل لكم الطيبات وطعام الذين أوتوا الكتاب حل لكم وطعامكم حل لهم

“Sot u lejuan për ju ushqimet e mira. Ushqimi i ithtarëve të Librit është i lejuar për ju, edhe ushqimet tuaja janë të lejuara për ta.” (5:5)

Thotë Abdullah bin Abas (Allahu qoftë i kënaqur me ta): “Ushqimi d.m.th.: mishi i kafshëve të prera nga ata.” Ndërsa Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka hëngër nga mishi i kafshëve të prera nga çifutët. Dhe nuk kishte kërkuar sqarim dhe as nuk i kishte pyetur (se si e kanë prerë kafshën). 

Nga kjo, kuptojmë se as ne nuk është mirë që të pyesim se si e kanë prerë. Përderisa prerja është bërë nga ai i cili në parim lejohet ngrënia e mishit të kafshës së prerë nga ai, atëherë mos pyet! Argument i kësaj që po e themi është se Aishja (Allahu qoftë i kënaqur me të) tregon se, disa njerëz e pyetën Profetin (sal Allahu alejhi ue selem) se disa njerëz u kishin dhënë atyre mish, por që nuk e dinin se a është përmendur Emri i Allahut kur është bërë prerja apo jo? Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) u tha atyre: “Përmendeni ju emrin e Allahut dhe hajeni.” Thotë Aishja: “Ata ishin të ri në fe.” Dhe në këtë gjendje, mund të mos e dinë se është obligim përmendja e Emrit të Allahut gjatë prerjes së kafshës.

Pra, Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) i urdhëroi ata që të hanë mishin, e të mos pyesin më shumë. Gjithashtu, kur kemi të bëjmë me formën e prerjes, nuk është mirë për ne që të pyesim se si i prenë ata kafshët! E hamë mishin e tillë, pa asnjë të keqe. Ndërsa, kur kemi të bëjmë me atë se ata a janë pasues të Librit? Themi se: po, ata janë pasues të Librit dhe s’ka asnjë dyshim. Edhe nëse themi se ata, e përgënjeshtrojnë fenë e vet! Argument i kësaj, është thënia e Allahut të Lartësuar në suretul-Maide:

لقد كفر الذين قالوا إن الله ثالث ثلاثة

“Kanë bënë kufër (mosbesim) ata që thanë: “Allahu është i treti në treshe (në trinitetin)’.” (5:73)

Dhe në të njëjtën sure, Allahu e lejon ushqimin e tyre. Për këtë shkak, jemi të bindur se ngrënia e mishit të kafshëve të prera nga çifutët dhe të krishterët në po ato shtete (në shtete të tyre) apo në vende tjera, është i lejuar. Dhe nuk kemi nevojë të pyesim diç në lidhje me atë mish, sepse në parim, ai është i lejuar.

E njëjta gjë thuhet edhe në lidhje në martesën prej tyre. Përveç nëse njeriu është i dobët në personalitet dhe frikësohet që, po të martohet prej tyre, do të ndikojë tek ai negativisht në fe, atëherë i themi që të largohet (nga martesa prej tyre). Themi kështu, për të parandaluar të keqen.

 

Vizita e xhaxhait të çmendur

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Maftuh nr. 126

 

Pyetje: A është kusht që ta vizitojë xhaxhanë nëse ai është i çmendur?

Përgjgije: Po. Nuk është kusht që ai të kuptojë, për ta vizituar ti atë.

 

Të ngrënit me dorën e majtë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Maftuh nr. 2

 

Pyetje: A lejohet të ngrënit me dorën e majtë?

Përgjigje: Po, vetëm kur është e nevojshme.

 

Sëmundja është mëshirë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Maftuh nr. 112

 

“Sëmundjet janë mëshirë, por këtë e di vetëm ai që mendon thellësisht. Kur besimtari sëmuret, atij i fshihen mëkatet. Dhe padyshim se kjo është prej mëshirës së Allahut të Madhëruar ndaj robit të Tij.”

 

Personi që teshtin më tepër se tre herë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Maftuh nr. 126

 

“Nëse një person teshtin më tepër se tre herë radhazi, thoni atij:

“Allahu të shëroftë” Ti je ftohur.”

 

A është pirja e duhanit vetëvrasje?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi:http://youtu.be/ehb185z3Jow

 

Pyetje: Ai i cili vdes nga pirja e duhanit, a mund të konsiderohet vetëvrasës? Përgjigje: A beson ti se ai që pi duhan, e bën këtë për të vdekur? Përgjigju me po apo jo? Pyetësi: Jo.

Përgjigje: Pra ai më këtë nuk ka bërë vetëvrasje. Por ai person, i cili lidh eksploziv rreth belit dhe eksplodon te armiqtë, ky është vetëvrasës apo jo? Po, ky është vetëvrasës. Ka dallim ndërmjet atij që ka për qëllim të marrë jetën e vetë dhe personit që nuk e ka këtë qëllim. 

Mirëpo, thuhet se pirja e duhanit shpie në vdekje, andaj edhe është një nga argumentet më të mëdha, se pirja e duhanit është e ndaluar. Unë nuk kam asnjë dyshim se, prija e duhanit është e ndaluar.

Ai dëmton trupin, moralin dhe pasurinë. A nuk e dini se ai që pi duhanin, nëse nuk gjen ndonjë cigare e shet edhe nderin e tij? Pra unë nuk kam asnjë dyshim se, prija e duhanit është e ndaluar. Megjithatë, nuk themi se duhanpirësi është vetëvrasës, sepse ai nuk ka për qëllim të vrasë veten.

 

 

A duhen bojkotuar mallrat amerikane?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

 

 

Pyetje: “Çfarë thoni në lidhje me mendimin që është përhapur për bojkotimin e mallrave dhe produkteve amerikane për shkak të qëndrimeve të tyre djallëzore ndaj myslimanëve?”

Përgjigje: “Blej atë që Allahu e ka bërë të lejueshme për ta blerë dhe lëre atë çfarë Allahu ka ndaluar për ta blerë.”

 

Mjeku mashkull i ndihmon gruas në lindje

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Meftuh (124 B)

 

Pyetje: “A është e lejueshme për mjekun mashkull që t’i ndihmojë një gruaje gjatë lindjes?”

Përgjigje: “Nëse është rast urgjent dhe nuk ka asnjë grua që mund ta bëjë këtë, s’ka të keqe në këtë gjë.”

 

Lindja përmes prerjes cezariane

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-babil-meftuh 86/17

 

Pyetje: “Shejkh i nderuar! Thotë Allahu Subhanehu ue Te’ala në suren ‘Abese:

ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ

“Më pas ia lehtëson rrugën (e lindjes).” 80:20

Përmes këtij ajeti, Allahu Subhanehu ue Te’ala ka marrë përsipër lehtësinë e daljes së fëmijës nga barku i nënës. Mirëpo, shohim prej meshkujve e femrave se nguten duke marrë vendim që lindja të bëhet me prerje cezariane. A konsiderohet kjo gjë nga dobësia në të mbështeturit në Allahun Subhanehu ue Te’ala?”

Përgjigje: “Allahu të begatoftë! Në kohët e sotme, kur femrat ndjejnë dhembjet e lindjes, shkojnë në spital dhe shumë prej tyre në vend se të bëjnë lindje normale, lindjen e bëjnë nëpërmjet operacionit cezarian. Mendoj se kjo është prej inspirimit të shejtanit. Dëmi i kësaj është shumë më i madh se dobia, sepse nëna e ka patjetër që të ndjejë dhembje gjatë lindjes. Mirëpo për shkak të kësaj dhembje, ajo përfiton shumë gjëra:

1.Kjo gjë është shkak që asaj t’i falen mëkatet,

2.Nëse ajo duron dhe shpreson në shpërblimin e Allahut, kjo gjë ia shton gradat e saj.

3.Ajo mëson shkallën e dhembjes, të cilën e ka përjetuar nëna e saj, por edhe gratë tjera,

4.Kjo bën që ajo ta shijojë mirësinë e Allahut se është e shëndoshë (v.p.: e nuk rënkon nga ndonjë sëmundje e rëndë, që të ndjejë dhembje të tilla),

5.Kjo ia shton dashurinë dhe ndjenjën për fëmijën e saj, ngase ajo që arrihet me vështirësi, shpirti e ndjen, përmallohet dhe e do edhe më shumë,

6.Kur të lindë fëmija, del nga dalje e njohur –e veçantë; kjo është më e dobishme për fëmijën dhe për nënën,

7.Gruaja dëmtohet nga operacioni, ngase operacioni e dobëson membranën e mitrës dhe pjesë tjera të trupit. Gjithashtu, kjo mund t’i shkaktojë qarje,

8.Gruaja e cila bën lindjen me prerje cezariane, e ka shumë të vështirë të kthehet në gjendjen e saj normale e pothuajse është e pamundur, ngase kjo e rrezikon shëndetin e saj për shkak të prerjeve (v.p.: sidomos kur kjo ndodh më shumë se një herë).

9.Operacionet cezariane janë shkaktare të lindjeve të rralla tek ajo grua. Nëse barku prehet tre herë në vende të ndryshme, ai dobësohet në masë të madhe, dhe në të ardhmen shtatzënia përmban rrezik shumë të madh,

10.Këtë formë të lindjes shumë nëna e përdorin si diçka luksoze, mirëpo dihet që luksi është shkak drejt shkatërrimit, siç thotë Allahu në lidhje me banorët e Xhehenemit:

إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ

“Para kësaj, ata jetonin në luks.” 56:45

Prandaj, është obligim për çdo grua që të durojë dhe të shpresojë në shpërblimin e Allahut, duke bërë lindje të zakonshme, sepse kjo është më mirë për të edhe përgjatë përjetimit të atyre momenteve, por edhe në të ardhmen. Edhe burrat duhet t’i kushtojnë rëndësi kësaj gjëje; ku e dimë ne, ka mundësi që këtë formë të lindjes ta kenë bërë jobesimtarët si një mundësi të lehtë për ne, në mënyrë që të mirat e lindjes së zakonshme të mos i kemi, e të mbetemi me të këqijat që i shkakton prerja cezariane.”

Pyetje: “Çfarë konsiderohet luks në këtë çështje?”

Përgjigje: “Luks është kur njeriu i ikën dhembjeve të zakonshme të lindjes.”

 

Ngrënia dhe pirja e çdo gjëje në tek

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ul-Fetaua (16/281)

 

A duhet gjithmonë -përveç në Fitër Bajram- të hamë hurma tek? Jo.

A duhet të bëjmë gjithçka në numër tek, si p.sh.: të hamë tri pjesë të ushqimit? Kjo nuk është ligjësuar. E njëjta gjë vlen edhe nëse dëshirojmë të parfumohemi në tek. Kjo nuk ka bazë. Unë nuk di që duhet vepruar në këtë mënyrë.

Lidhur me fjalën e të Dërguarit të Allahut salallahu alejhi ue selem:

إن الله فرد يحب الفرد

“Allahu është tek (Një) dhe e do tekun.” 

Nuk duhet të kuptohet përgjithësisht. Allahu ‘Azze ue Xhel është Një dhe gjykon gjykimet fetare dhe universale në numër tek. Për shembull, ne përfundojmë namazin vullnetar të natës në numër tek rekatesh. Edhe dita përfundon në numër tek rekatesh në namazin e akshamit.

Ditët e javës janë në numër tek të ditëve. Qiejt janë në numër tek. Toka është në numër tek. Allahu ‘Azze ue Xhel krijon dhe përcakton atë çfarë Ai dëshiron në numër tek. Hadithi nuk do të thotë se Allahu do në numër tek. Në këtë rast, ne do të kishim thënë se do të duhej të shkonim në hapa tek nga shtëpia për në xhami, të hanim hurmat në numër tek, të pinim çaj në numër tek dhe në çdo gjë tjetër. Unë nuk di që kjo të jetë ligjësuar.

Të ngrënit e hurmave në numër tek në Fitër Bajram dhe të mos shkosh në xhami derisa t’i kesh ngrëne ato, është prej Sunnetit. Disa njerëz, sidomos njerëzit e rëndomtë, i marrin hurmat me vete për t’i ngrëne në vendfalje/xhami dhe nuk i hanë ato derisa të ketë lindur dielli. Kështu ata kufizojnë këtë ngrënie me kohën dhe vendin, domethënë lindjen e diellit dhe vendin e faljes. Ne kemi thënë se adhurimi i cili kufizohet me një kohë dhe vend pa dëshmi paraprake, është bidat që nuk është në përputhje me Sheriatin.

 

Ngrënia e peshkut të fërguar në vajin e përdorur për të fërguar mish haram

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua el-Mua’asirah faqe 251



Pyetje: “Në shumicën e restoranteve në shtetet e perëndimit, peshkun dhe patatet e skuqura përgatiten në një enë të thellë e të mbushur me vaj. Prandaj, a është e lejueshme të hamë peshk ose patate të skuqura në vajin i cili më pare është përdorur për të përgatitur mish jo-hallall, apo ndoshta edhe mish derri? Gjithashtu, a është e obligueshme ta pyesim pronarin apo punëtorët e restorantit nëse në vaj ata kanë përgatitur ndonjë gjë tjetër më herët? Apo duhet ta hamë peshkun ose patatet e skuqura pa pyetur? Duhet pasur parasysh se, ky është një problem i përditshëm i myslimanëve të cilët jetojnë në këto shtete; Allahu ju shpërbleftë me të mira.

Përgjigje: “Nëse ne e dimë se shumica e asaj që është përgatitur me këtë vaj është e papastër për myslimanët, si për shembull mishi i ngordhësirave (mish i kafshëve të cilat kanë ngordhur para therjes) ose mishi i derrit, atëherë është e domosdoshme që të pyesim. Megjithatë, nëse ne nuk e dimë nëse shumica e asaj që është e përgatitur me këtë vaj është e papastër për myslimanët, atëherë nuk është e detyrueshme të pyesim. Allahu e di më së miri!”

 

Shkaqet e harresës

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuuh 197/25

 

Pyetje: “Shumë prej kërkuesve të dijes ankohen se po harrojnë atë që e kanë nxënë përmendësh dhe se nuk po u kujtohen shumë përfitime nga librat që ata kanë lexuar. Cila është rrugëdalja nga kjo gjendje sipas jush, i nderuari shejkh?”

Përgjigje: “Shkaqet të cilat çojnë në dobësimin e memories/nxënies përmendësh janë të shumta, ndër to:
Mëkatet- janë shkak shumë i rëndësishëm që ndikon negativisht në memorie, duke bërë që njeriu të harrojë. Thotë Allahu Tebarake ue Te’ala:

فَبِمَا نَقْضِهِمْ مِيثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِيَةً يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ وَنَسُوا حَظّاً مِمَّا ذُكِّرُوا

“Për shkak se ata e thyen besëlidhjen e tyre, Ne i mallkuam ata dhe ua bëmë zemrat të ashpra. Ata i kanë shtrembëruar fjalët e Shkrimeve të shenjta dhe kanë harruar një pjesë të mirë nga ato këshilla.” 5:13

Imam Shafiu Allahu e mëshiroftë ka thënë:

“I jam ankuar Ueki’it për harresën.

E ai më këshilloi që t’i lë mëkatet.

Dhe më tha: “Dije se dituria është dritë.

Dhe drita e Allahut nuk i jepet mëkatarit.”

Prej shkaqeve tjera që sjellin harresën, është edhe:

Të mos përsëriturit e asaj që është mësuar- Argument për këtë kemi hadithin e Profetit salallahu alejhi ue selem, në të cilin thotë:

تَعَاهَدُوا الْقَرْآن فَوَالَّذِى نَفْسِى بِيَدِهِ لَهُوَ أَشَدُّ تَفَلُّتًا مِنَ الْإِبِلِ فِيْ عُقُلِهَا

“Përsëriteni Kuranin, sepse pasha Atë në Dorën e të Cilit është shpirti im, ai ikën nga mendjet më shpejt sesa që ikën deveja e porsaliruar nga kërpeshi.”

Një shkak tjetër është:

Ngarkesa me punë të shumta- Kur njeriu është i ngarkuar me punë të shumta, ai harron, ngase zemra e njeriut është sikurse shëmbëlltyra e një ene, e cila ka përmasa të kufizuara. Prandaj, nëse ajo mbushet me diçks të caktuar, nuk mbetet vend për ndonjë gjë tjetër që të futet në të. Pra, kur njeriu është i nxënë me obligime dhe punë të tij, atëherë kjo bën që ai të harrojë.

Dhe prej shkaqeve tjera:

Të mos vepruarit me dijen që posedon- Nëse punon me atë që ke dije, atëherë dija jote është mësim për ty –mësim i kësaj dije. Shembull: nëse ti e di që është obligim t’i përmbahesh radhitjes së caktuar gjatë marrjes abdes, dhe kur ti merr abdes vepron në bazë të kësaj që di, padyshim se ky është mësim i dijes mbi këtë çështje.

 

Pse Islami e ndalon muzikën?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: Fetaua Mu’asirah faqe 441

 

Pyetje: “Unë njoh një njeri i cili e pranoi islamin, dhe më pyeti: “Pse islami e ka ndaluar muzikën”; pra çfarë duhet t’i them atij?”

Përgjigje: “Islami e ka ndaluar muzikën, sepse ajo hyn e mbetet në zemër dhe e largon mendjen nga të kujtuarit Allahun dhe nga përmendja e Tij.

Pra, dije se njeriu është krijuar vetëm për të adhuruar Allahun ‘Azze ue Xhel, kështu që kur zemra e tij lidhet me muzikë, ajo e pengon atë nga të përmendurit e Allahut. Për atë shkak, ata të pasionuarit pas muzikës i shihni duke ecur rrugës dhe duke bërë gjeste me duart e tyre, sikur janë duke luajtur instrumente, kjo është për shkak se ajo i ka preokupuar mendjet dhe zemrat e tyre.

Ndërsa islami kërkon nga myslimanët që orientimi i tyre gjithmonë të jetë drejt Allahut Subhanehu ue Te’ala, sepse aty qëndron mirëqenia, lumturia, dhe kënaqësia e kësaj bote dhe e botës tjetër. Pra tregoja atij këto.”

 

Dëmet e zilisë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: “Sherh Hiljjetu Talebil-‘Ilm”, faqe: 233-234.

 

Zilia është prej veçorive të jehudive dhe është cilësi e keqe. Por çfarë do të thotë zili? Thuhet se zilia është të duash që të tjerët të humbasin atë që Allahu ua ka dhënë. Nëse dikujt Allahu i ka dhënë pasuri, ziliqari dëshiron që ai të bëhet i varfër. Nëse dikujt Allahu i ka dhënë dije, ziliqari dëshiron që ai ta harrojë dijen dhe të bëhet injorant. Në qoftë se dikujt Allahu i ka dhënë fëmijë, ai dëshiron që fëmija t’i vdes dhe gruaja t’i bëhet sterile e kështu me radhë.

Shejkhul-Islam Ibnu Tejmijeh (Allahu e mëshiroftë!) ka thënë: se, zili do të thotëtë urresh dhuratën që Allahu i ka dhënë të tjerëve. Kjo do të thotë se ai nuk dëshiron që personi të humbasë dhuratën, por ai e urren atë që Allahu i ka dhënë atij.
Zilia njeriut i sjell njëmbëdhjetë dëme:

1 – Është një nga mëkatet më të mëdha.

2 – Djeg veprat e mira ashtu siç zjarri i djeg drurët – dhe hadithi për këtë është i dobët.

3 – Është cilësi e jehudive.

4 – Bie ndesh me vëllazërinë në fe.

5 – Të kesh zili, do të thotë të jesh i pakënaqur me vendimet e Allahut dhe caktimin e Tij.

6 – Të shpie në fatkeqësi.

7 – Ziliqari pason shejtanin.

8 – Sjell armiqësi dhe urrejtje ndaj të tjerëve.

9 – Mund të shpie që të sulmosh të tjerët.

10 – Nënçmim i dhuratave të Allahut ndaj të tjerëve.

11 – E largon zemrën nga Allahu.

 

Dëshiroja vëllait tënd atë që e dëshiron për veten tënde

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh Sahihul-Buhari (1/60-62)

 

Imam Buhari ka thënë:

13 – Transmetohet nga Enesi radijallahu anhu, nga Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

لا يؤمن أحدكم حتى يحب لأخيه ما يحب لنفسه

“Nuk beson askush nga ju derisa nuk dëshiron për vëllanë e tij atë që e dëshiron për vetveten.”

Ky hadith dëshmon se prej besimit është që ta dëshirosh për vëllanë tënd atë që dëshiron për vetveten, dhe se ai i cili nuk e posedon këtë cilësi nuk ka besim. A është fjala për mungesën e besimit të domosdoshëm apo besimit të plotë? Ajo që ka për qëllim hadithi, është mungesa e besimit të plotë.
Nga mësimet e hadithit është se, njeriu duhet t’i trajtojë njerëzit e tjerë vetëm në bazë të këtij parimi. Pra, mos i trajto të tjerët ashtu siç duk dëshiron të të trajtojnë ty. Prandaj, në një hadith tjetër thuhet:

فمن أحب أن يزحزح عن النار ويدخل الجنة فلتأته منيته وهو يؤمن بالله واليوم الآخر وليأت إلى الناس الذي يحب أن يؤتى إليه

“Ai që dëshiron t’i shpëtoj Zjarrit dhe të hyjë në Xhenet, le ta zë vdekja duke besuar në Allahun dhe Ditën e Fundit dhe le të sillet me njerëzit sikurse dëshiron të sillen ata me të.”[1]

Nëse dikush pyet se si ta kombinojmë këtë hadith me hadith “Fillo me veten tënde.”

Atëherë themi se, këto dy hadithe nuk janë aspak kontradiktore.

Dëshiroja vëllait tënd atë që ia dëshiron vetes tënde, por nuk do të thotë se je i detyruar t’i japësh atij përparësi. Përparësia është një çështje tjetër. Dhënia përparësi tjetrit mund të ketë të bëjë me veprat obligative (farze), rekomanduar (mustehab) ose të lejuar (xhaiz).

Kur jemi tek veprat obligative, është e ndaluar t’i japësh përparësi të tjerëve, pasi që kjo do të thotë se ti po humb kryerjen e një obligimi. Një shembull i tillë është nëse njeriu ka ujë për të marrë abdes i cili është i mjaftueshëm vetëm për një person, ndërsa ai e as shoku i tij nuk janë në gjendje të pastër. Nëse ai lejon shokun të merr abdes me ujin e tij, e ai vetë merr tejemum. Dhe nëse ai merr abdes me ujë, uji mjafton vetëm për të. A duhet t’i japë përparësi shokut të tij kurse vetë të marrë tejemum? Jo. Ai është i obliguar që vetë të marr abdes me ujë, ndërsa shoku i tij merr tejemum

Kur jemi tek veprimet e rekomanduara, vlen shembulli nëse ai dhe shoku i tij hyjnë ne xhami dhe e shohin se është vetëm një vend i mbetur në safin e parë. A do ta lësh atë që ta zë vendin apo ta zësh vendin vetë? Veprimi i duhur është se, ti duhesh që vetë të shkosh në safin e parë. Nuk duhet t’i japësh përparësi të tjerëve në adhurim.

Por në qoftë se t’i japësh përparësi tjetrit ka ndonjë dobi në rastin në fjalë, është në rregull për t’i dhënë atij përparësi. Shembull i kësaj është që në rastin e lartpërmendur të jetë me ty babai yt dhe se ai e merr me të keqe nëse ti nuk i jep atij përparësi. Prandaj këtu është më mirë për t’i dhënë atij përparësi.

E njëjta gjë vlen në qoftë se ti e afron personin më afër teje nëse i jep atij përparësi. Shembull i kësaj është nëse personi i cili është me ty është ndonjë njeri me pozitë, ministër etj., dhe se konsiderohet se ti e ke fyer atë në qoftë se shkon në saf përpara tij. Në këtë rast, më e rëndësishme është ta mënjanosh një të keqe apo keqkuptim, sesa të arrish një të mirë.

Kur jemi tek veprimet e lejueshme, është e rekomanduar për t’i dhënë përparësi të tjerëve për shkak se kjo ka të bëj me sjelljen e mirë ndaj njerëzve dhe jetësim i moralit të lartë tek njeriu. Prandaj Allahut i lavdëroi Ensarët kur tha:

وَالَّذِينَ تَبَوَّؤُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ مِن قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

“Ndërsa ata që banojnë në Medinë dhe që e kanë pranuar besimin qysh më parë, i duan mërgimtarët që vijnë në Medinë dhe në zemrat e tyre nuk ndjejnë kurrfarë rëndimi, për atë, që u është dhënë atyre, por duan t’u bëjnë më mirë mërgimtarëve sesa vetes, edhe pse vetë janë nevojtarë. Kushdo që ruhet nga lakmia e vetvetes, me siguri që do të jetë fitues.” 59:9

 

______________________________
[1] Muslimi (1844).

 

Njeriu fetar nuk mund të fshihet pas terrorizmit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Likaush-Shehri (36) dhe http://youtu.be/9xLdAl14e90

 

Pyetje: “Po na shqetësojnë neve dhe të gjithë ata që janë të kujdesshëm për fenë e Allahut, shpërthimet; ashtu siç e keni theksuar edhe në predikimin tuaj gjatë xhumasë. Gjë për të cilën janë shprehur edhe Kibar-ul-Ulemah (Dijetarët e mëdhenjë). Megjithatë, ajo që po na brengosë më së shumti, janë sulmet ndaj praktikuesve të fesë nga ana e gazetave dhe mediave të ndryshme. Çfarë është këshilla juaj në lidhje me këtë çështje?”

Përgjigje: Është e pritur që pas këtij incidenti, të këqijtë dhe sabotuesit t’i sulmojnë të udhëzuarit në fe. Këta njerëz shfrytëzojnë rastet në mënyrë që t’u jepet mundësia që të flasin për atë që ata duan. Kjo është një nga të këqijat që ka sjell ky shpërthim. Pra, nga dëmet e këtij shpërthimi është se njerëzit po i shohin të gjithë praktikuesit e fesë me të njëjtin sy. Megjithatë, ne e dimë se një person i cili me të vërtetë është fetar, nuk mund të bëjë këto veprime të egra. Dhe se myslimanët vërtetë të udhëzuar, qëndrojnë larg këtyre gjërave dhe po ashtu i dënojnë këto akte me zemër dhe me gjuhë. Por ata të këqijtë mundohen që të shfrytëzojnë çdo situatë dhe të flasin siç ata duan.

Allahu Te’ala ka thënë në Librin e Tij:

 

“Ne e kemi krijuar njeriun dhe e dimë se çfarë  pëshpëritë ai në vetvete dhe Ne jemi më afër tij se sa damari i tij i qafës. Dy engjëj i qëndrojnë atij nga e djathta dhe e majta, dhe për çdo fjalë që ai e thotë, e ka pranë vetes një mbikëqyrës të gatshëm (për ta shënuar atë).” 50:16-18

 

Megjithatë, ka një çështje tjetër që duhet theksuar. Ka njerëz të rëndomtë e injorantë që largohen nga të praktikuarit e fesë, duke u arsyetuar e duke thënë: “Shikoni se çfarë po bëjnë praktikuesit e fesë apo fetarët!” Kjo është gjë e gabuar! Ata që kanë bërë këto akte, feja nuk është ajo që i ka nxitur. Nëse ata me të vërtetë do t’i ktheheshin argumenteve të Kuranit dhe Sunnetit, ata do të bindeshin se një akt i tillë është i ndaluar dhe se kjo nuk është fe e cila të ofron tek Allahu. Në fakt, kjo është armiqësi ndaj robërve të Allahut (azza ue xhel). Prandaj, njerëzit e rëndomtë nuk duhet ta marrin këtë si shkak për t’i larguar të bijtë e tyre nga praktika e Islamit e cila është e ndërtuar në baza të drejta.”

 

Disa rregulla në lidhje me të bërit tekfir

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetaua el-Haram el-Medenij (54)

 

 

Pyetje: “A është e lejueshme të bëjmë tekfir mbi një individ duke u bazuar vetëm në një indikacion ? Ne shpresojmë që kjo të sqarohet, pasi që shumë kanë gabuar në këtë çështje.”

Përgjigje: “Para së gjithash ne e dimë se të bërit tekfir apo jo nuk është në dorën tonë. Tekfiri i referohet librit të Allahut dhe të Dërguarit të Tij salallahu alejhi ue selem. Tekfiri është një gjykim fetar gjë për të cilin njeriu nuk mund të gjykojë sipas intelektit të tij. Referenca e tij janë Kurani dhe Sunneti.

Së pari ne duhet të dimë se nëse kjo deklaratë apo ky akt është kufr. Si mund ta dimë? Mundemi ta dimë vetëm nëpërmjet Kuranit dhe Sunnetit. Nëse jemi në dyshim se a e ka gjykuar Kurani dhe Sunneti këtë vepër me kufr, është e detyrueshme që të veprojmë në mënyrë pasive dhe të mos bëjmë tekfir. Pra ne duhet të jemi të bindur se Kurani dhe Sunneti kanë vulosur diçka si kufr. Përndryshe nuk është e lejuar për të gjykuar ashtu. Nëse është e vërtetuar se ajo është kufr, ne e shikojmë se nëse kufri e prek këtë person. Nuk ka nevojë që kufri të prek këtë individ në veçantë.

Ai mund të jetë injorant. Ai mund të ketë keqkuptuar diçka. Ai mund të ketë qenë tepër i lumtur apo i zemëruar, dhe kështu me radhë faktorët që largojnë gjykimin e deklaratës apo veprës. Mund të jetë gjithashtu të detyruarit me dhunë. Prandaj personi i cili ka thënë: “O Allah! Ti je robi im dhe unë jam zoti yt” nuk bëri kufr.

Kjo është përmendur në fjalët e Profetit salallahu alejhi ue selem:

“Allahu gëzohet më shumë për pendimin e robit të Tij se kur dikush nga ju gëzohen për devenë e tij në të cilin ai e ka ushqimin dhe pijen e tij dhe pastaj deveja i ik atij. Pastaj ai e kërkon atë dhe nuk e gjen. Pastaj ai shtrihet nën pemë dhe e pret vdekjen. Por pritmas deveja qëndron para tij. Ai pastaj e kap parzmoren e devesë dhe thotë: “O Allah! Ti je robi im dhe unë jam zoti yt “.

Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

“Ai bëri gabim për shkak të gëzimit të tij të jashtëzakonshëm.”

Ai nuk bëri kufr me këto fjalë, edhe pse ato ishin kufr. Ai nuk bëri kufr sepse ai i deklaroi ato nga gëzimi ekstrem: “O Allah! Ti je robi im dhe unë jam zoti yt “.

E njëjta gjë vlen edhe për atë të cilin është detyruar në mosbesim, ndërsa zemra e tij është e bindur rreth besimit. Personi i tillë nuk bën kufr.

Kërkohen dy kushte:


1 – Duhet vërtetuar se fjala ose veprimi është e kufr.
2 – Vendimi duhet të aplikohet mbi individin në qoftë se ai është i ditur pa qenë i arsyetuar nga injoranca, harresa, detyrimi e të ngjashme.”

 

 

Sundimtari i cili nuk gjykon me ligjin e Allahut

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e  mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (78 A)

 

 

Pyetje: “Cili është gjykimi për një sundimtar i cili nuk qeverisë me ligj të Allahut, ndërkohë që ai e konsideron të detyrueshme të qeverisurit me atë që ka zbritur Allahu?”

Përgjigje: “Vëllai im, kjo nuk është çështje e thjeshtë, nuk është e mundur të jepet një gjykim i përgjithshëm. Nëse jepet një fetva e përgjithshme, disa njerëz e keqkuptojnë atë. Në qoftë se sunduesi bën diçka, por që sipas këtij personi është në kundërshtim me Librin e Allahut, ai thotë për të se është kafir. Kështu bëjnë disa grupe në ditët e sotshme, pra kur ata bëjnë tekfir mbi sunduesit duke thënë se ata nuk kanë qeverisur me ligjin e Allahut, e që realisht nuk e kanë studiuar këtë çështje fare. Prandaj, unë besoj se është më mirë për të mbyllur derën për këtë çështje. Pra, është më mirë për të mbyllur derën në këtë çështje në mënyrë që njerëzit të mos e keqkuptojnë dijetarin i cili jep fetva e ta shfrytëzojnë fetvanë pastaj për t’u rebeluar kundër sunduesve të vendeve të tyre. Siç e dini, kjo çështje është shumë e rrezikshme. Dijetarët (Allahu i mëshiroftë!) e kanë sqaruar këtë çështje atëherë kur kanë folur për ajetet përkatëse të sures El-Maide. Andaj, mund t’i ktheheni fjalëve të dijetarëve në këtë çështje.”

 

Ata i quajnë dijetarët, dijetarë të hajzit e nifasit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Maftuh (74 B)

http://youtu.be/at-Ytn61pKA

 

Pyetje: Ne shpresojmë që ju mund t’i këshilloni disa nxënës të dijes, e disa të rinj, të cilët nënçmojnë disa dijetarë, me qëllim apo pa qëllim. Kur ju thuhet atyre se duhet t’i kthehemi dijetarëve në kohë të sprovave dhe mosmarrëveshjeve të ndryshme, ata thonë se, këta dijetarë janë dijetarët e menstruacioneve e lehonisë! Edhe unë vetë i kam dëgjuar këto thënie. Në lidhje me këtë, shpresojmë që ju mund të na këshilloni me diçka të dobishme.

Përgjigje: Është obligim për çdo njeri që t’i frikësohet Allahut (Azze ue xhel) dhe të mos i nënçmojë të tjerët:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَومٌ مِّن قَوْمٍ عَسَى أَن يَكُونُوا خَيْرًا مِّنْهُمْ

“O ju që keni besuar, Mos të tallet një popull me një popull tjetër, ngaqë ata (të përqeshurit) mund të jenë më të mirë sesa ata (të cilët tallin) dikë tjetër.” 49:11

Përveç kësaj, duhet ruajtur gjuhën, ngase ajo është një nga rreziqet më të mëdha për njerëzit.

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) i tha Muadh bin Xhebelit:

“A të tregoj për atë që të ruan nga e gjithë kjo?”

Ai tha, “Gjithsesi, o i Dërguari i Allahut.”

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) e kapi gjuhën e tij dhe tha: “Ruaje këtë.”

Muadhi tha: “O i Dërguar i Allahut, a do të gjykohemi për atë që ne flasim?”

Ai (sal Allahu alejhi ue selem) i tha: “Mjerë për ty o Muadh! Çfarë tjetër do t’i fus njerëzit në zjarr me fytyrat e tyre përveçse gjuhët e tyre?!”

Dijetari në lidhje me menstruacionet dhe lehoninë, është dijetarë në lidhje me gjykimet e Allahut dhe sheriatin e Tij. Çështjet që kanë të bëjnë me menstruacionet dhe lehoninë, janë nga çështjet më të vështira për nxënësit e dijes shkak të kundërshtimeve të shumta që kanë të bëjnë me to. Ai që është i aftë në lidhje me këto çështje, është shumë i dijshëm. Dhe nuk duhet shprehur në drejtim të tyre në mënyrë nënçmuese. Shumë gjykime në sheriatin islam, kanë të bëjnë me menstruacionet dhe lehoninë. Shembuj të tillë janë: adhurimet e ndryshme, periudha e pritjes, periudha e divorcit e të tjera gjëra. Pra, kjo nuk është çështje e lehtë.

 

Qëndrimi në vendet joislame për të bërë davet

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Maftuh (57 A)

http://youtu.be/sVaMKVRfG2k

 

Pyetje: I Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë:

“Unë distancohem nga myslimani që jeton në mesin e mushrikëve.”

Sot ka me qindra mijëra myslimanë të cilët jetojnë në mesin e mushrikëve. Ndërsa, njerëz të mirë kanë shkuar atje dhe kanë ndërtuar shkolla islame që së pari t’i mësojnë myslimanët, e më pas për të thirrur në islam. A është e lejueshme për mësuesin që të jetojë atje për t’i mësuar njerëzit apo për të thirrur në islam? Dhe a i lejohet ta pranojë këtë e të jetojë në mesin e mushrikëve?

Përgjigje: Nuk ka dyshim se është e dëmshme jetesa në mesin e mushrikëve. Njeriu e shtyn veten e tij në sprova dhe sherr. Por në qoftë se kjo sprovë apo ky sherr shpie në një diçka që hajrin e ka edhe më të madh, si p.sh. të shkosh në ato vende dhe të thërrasësh njerëzit në fenë e Allahut ose t’i mësosh myslimanët besimin (akiden) e vërtetë, kjo është e lejuar. Në këtë rast dobia është më e madhe se sa dëmi i mundshëm.

Përveç kësaj, hadithi mund të kuptohet edhe ndryshe, duke pasur për qëllim, atë i cili nuk është në gjendje të praktikojë fenë e tij ndryshe nga personi i cili mund ta praktikojë fenë e tij. Megjithatë, është më mirë për të kuptuar hadithin në formën e përgjithshme. Kështu që është e lejueshme jetesa në ato vende, nëse është më e dobishme për islamin dhe myslimanët një gjë e tillë.

 

A është mëkatar ai i cili jeton me jomyslimanët dhe nuk i fton ata në fenë Islame?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/EzeYdc3exvg

Përktheu: Edmond Fatmir Ajdini



Pyetje: A është mëkatar ai person i cili jeton me jomyslimanët dhe nuk i fton ata në fenë islame?

Përgjigje: S´ka dyshim që ky person ka lënë pa kryer një detyrë të domosdoshme (vaxhib). Allahu i Lartësuar ka urdhëruar që të ftojmë (thërrasim) në islam. Është shumë e lehtë që mjekët ta pranojnë fenë islame, prandaj unë ju këshilloj dhe këtë duhej ta kisha përmendur më parë me këshillat e mësipërme që tu bëhet thirrje për në fenë islame mjekëve të krishterë apo edhe të ndonjë feje tjetër qofshin.

Duhet t´u jepni atyre nga ata që ju i lexoni, apo edhe të përkthyer në gjuhët e tyre.

I Dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) i ka thënë Ali ibën ebi Talibit:

“Sikur Allahu të udhëzojë nga duart e tua qoftë edhe një njeri të vetëm, është më mirë për ty sesa devetë e kuqe.”

Ato devetë e kuqe simbolizonin pasurinë më të shtrenjtë tek arabët e asaj kohe.

Ajo që ju këshillojë juve, është që tu bëni thirrje atyre për në fenë islame. Të paktën ta njohin islamin si fe, se në të kundërt do të thonë: Secili prej nesh ka fenë e vet de s´është nevoja që dikush të ftojë të tjerët për në fenë e tij. Duhet bërë kjo detyrë edhe nëse e shikon të dobishme ta ftoshë këtë njeri në shtëpin tënde. Pra nuk ka problem.

 

A duhet qortuar jobesimtarin për veprime të shëmtuara?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shahri (37B)

http://youtu.be/lxaywJ6xjH0

 

Pyetje: Nëse e shoh jobesimtarin duke bërë ndonjë veprim të shëmtuar, a duhet ta qortojë apo jo?

Përgjigje: Nëse e sheh jobesimtarin duke bërë veprim të shëmtuar, nuk duhet ta qortosh atë. Ai nuk është i detyruar të pasojë vendimet e Islamit. Mirëpo, ti duhet ta thërrasësh atë në Islam. Thirre atë për të dëshmuar se nuk ka zot tjetër përveç Allahut dhe se Muhammedi është i Dërguari i Allahut, të falë namazin, të jap zekatin, të agjërojë ramazanin dhe të bëjë haxhin.

Por, nëse veprën të cilën ai e kryen, edhe rrethi i njerëzve në atë vend e konsiderojnë të shëmtuar, atëherë ai duhet qortuar. Ai nuk duhet të qortohet për shkak se ai është i detyruar të praktikojë gjykimet e Islamit. Por ai duhet të qortohet për shkak se ai shkel ligjin e vendit të tij.

 

Si duhet të jetë libraria fetare?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshioftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Maftuh (173A)

http://youtu.be/tGVpJKw05aw

Data e fetvas: 4/8-1418 4/12-1997

 

Kjo pyetje është e rëndësishme. Dobia dhe dëmi i librarive fetare varet nga dy gjëra:

1 – Çfarë libra janë ato? A janë libra Selefite që janë të bazuara në akiden e Ehl-us-Sunnetit dhe Xhematit? Apo a janë libra me një ideologji të ndryshme? Nëse është ajo e para, ato janë librari të mira. Nëse është kjo e fundit, atëherë ato duhet të korrigjohen.

2 – Kush janë pronarët e atyre librarive? Cila është metodologjia e tyre? Si është adhurimi dhe morali i tyre? Pronarët duhet të jenë të besueshëm, kur është fjala për diturin, fenë, moralin dhe metodologjinë!

Ngaqë këto librari janë streha e të rinjve. Rinia janë si brumi në duart e bukëpjekësit. Ajo bëhet ashtu si gatuhet. Nëse ai udhëzohet tek njerëzit e mirë që e këshillojnë për atë që do të përfitojë në të dy jetët, Allahu do të sjell dobi përmes këtyre librarive dhe ata do të jenë burim i mirësisë për rininë.

Nëse pronarët janë të një drejtimi jo të pastër dhe jo të shëndoshë, atëherë dëmi është një fakt. Ose pronarët duhet të ndërrohen ose të mbyllet libraria në tërësi.

Islami është i bazuar në ndërtimin e mirëqenies së pastër ose mirëqenies që mendohet të jetë më e mira; gjithashtu në shmangien e të këqijave të pamohueshme si të tilla apo që mendohet se janë të këqija. E në rast se në një gjë kemi të bëjmë me të keqën dhe të mirën, atëherë shohim në atë se cila e mund tjetrën (nëse e keqja apo e mira është më shumë).

Ashtu siç thotë Allahu (teala):

يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَآ أَكْبَرُ مِن نَّفْعِهِمَا

“Të pyesin ty për verën dhe bixhozin. Thuaj: “Që të dyja janë mëkat i madh, e ka edhe dobi në to (të pakta) për njerëz, por dëmi i tyre është më i madh se dobia e tyre.” 2:219

Prandaj, ato janë të ndaluara. Nëse përfitimi (e mira) është më i madh, punohet sipas saj ngase dobia mbisundon dëmin. Dhe, ashtu siç zbatohet ky parim mbi veprat (p.sh. alkoolin), edhe mbi vepruesin.

Të gjithë ata që veprojnë vepra të mira, a veprojnë vetëm vepra të mira? Jo. Ata bëjnë veprime të mira dhe të këqija. Mirëpo, ka njerëz që kanë më shumë vepra të mira dhe njerëz që kanë më shumë vepra të këqija.

Për këtë arsye, nuk është e lejuar që t’i shikojmë myslimanët vetëm nga ana e tyre e keqe, por duhet t’i shikojmë nga të dy këndvështrimet, t’i vlerësojmë dhe t’i krahasojmë (veprat e tyre të mira me të këqija). Vetëm pasi të na bëhet e qartë ashtu edhe veprojmë (gjykojmë). Nëse libraritë janë në pronësi të njerëzve të mirë që kanë dije, janë të besueshëm, kanë metodologji të pastër dhe moral të mirë, ato janë prej projekteve më të mira, por vetëm me plotësimin e kushtit të dytë që e përmendëm më herët: ‘që librat të jenë të mira’.

Dihet mirë se nëse pronarët janë të mirë në fe, ata nuk do ti mbajnë librat me ideologji devijuese, pa e marrë parasysh a kanë të bëjnë me besimin, metodologjinë apo fikhun.

 

Shkolla në të cilën ka përzierje të gjinive

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/6z7Q351Hr2I

 

Pyetje: Të gjitha shkollat e qytetit tim, në Edleb (në Siri), shkollat janë të përziera me meshkuj dhe femra që mësojnë së bashku, ato nuk janë të veshura siç duhet (nuk janë të mbuluara) e veçanërisht në shkollën ku unë mësoj. Pothuajse, është e pamundur që të mos flasësh me to gjatë mësimit. Çfarë është gjykimi i sheriatit në lidhje me këtë, Allahu ju shpërbleftë me të mira?

Përgjigje: Ajo çfarë është obligim për ty vëlla i dashur, që të gjesh një shkollë tjetër ku nuk ka këso lloj përzierjesh të cilën e ke përshkruar në pytjen tënde. Kjo është një sprovë e madhe, dhe nuk është e lejuar që njeriu a sprovojë veten e tij. Njeriu, mund t’i besoj vetes së tij para se të sprovohet. Ai mund të thotë: Unë e ruaj veten time, nuk më bëjnë përshtypje gjëra të tilla, apo unë i urrej këto. Mirëpo, kur njeriu i ekspozohet sprovave atëherë bie preh e tyre.

Për këtë shkak, Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) urdhëroi që kush e arrin kohën e Dexhallit le të largohet prej tij.

Në hadith thuhet:

“Njeriu vie duke qenë besimtarë, mirëpo ai merr rrugën e gabuar për shkak të dyshimeve që janë hedhur mbi të.”

Vëlla i dashur, je i obliguar që të gjesh shkollë e cila nuk është në këtë gjendje. Nëse nuk gjen ndonjë më të mirë se kjo, dhe ti je i obliguar për të vijuar mësimet atëherë mëso, lexo aq sa të mundesh, larg nga sprovat, duke e ruajtur shiqimin dhe gjuhën.

 

Pjesëmarrja në mexhliset e dijes dhe mësimet e fikhut në xhami

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua esh-Shejkh Muhamed bin Salih el-Uthejmin (2/842)

 

Pyetje: A është e lejueshme për gruan muslimane që të merrë pjesë në mexhliset e dijes dhe mësimet e fikhut në xhami?

Përgjigje: Po, është e lejueshme që gratë të marrin pjesë në mexhliset e dijes pavarësisht se a kanë të bëjnë me fikhun, besimin apo monoteizmin (tevhidin). Me kusht që ajo nuk është e parfumosur dhe e stolisur dhe se ajo duhet të jetë larg nga njerëzit, pa u përzier me ta.

Kjo është sepse Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë:

 

“Rreshtat më të mira të grave janë ato të fundit dhe më e keqja e tyre është e para.”

 

Arsyeja është se rreshti i pari është më afër burrave ndryshe nga ai i fundit, kështu u bë i fundit më i mirë se i pari.

 

Besatimi ndaj një personi

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (6)

 

 

Pyetësi: “Cilat janë kushtet e besatimit (el-bej´ah) dhe cili është gjykimi për t´iu besatuar një personi të panjohur?”

Përgjigje: “Kushtet e besatimit?”

Pyetësi: “Kushtet e besatimit siç e gjejmë tek disa grupe të ndryshme.”

Përgjigje: “Besatimi i cili ekziston tek disa grupe-xhemate, është mëkat dhe akt i devijuar.

Ky veprim do të thotë secili njeri ka dy liderë, dy sundimtarë. Lideri suprem është ai që qeveris vendin dhe lideri tjetër ky që po i jep besatimin. Kjo gjë gjithashtu shpie në veprim edhe më të ligë dhe ajo është rebelimi kundër pushtetarëve, gjë që shkakton vrasje dhe shkatërrim pronash e gjëra të tjera që i di vetëm Allahu.

Ndërsa në lidhje me zgjedhjen e udhëheqësit gjatë udhëtimit, është Sunnet që kur të udhëtohet në grup, të ketë një udhëheqës.”

 

Pengesat në tekfir janë shkak i arsyetimit të udhëheqësve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshioftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (51B)

 

 

Pyetje: “Është një pyetje për të cilën shkruhet shumë për të dhe futet nën ombrellën e “Ehlus-Sunne uel-Xehmaah” kur kjo në fakt është metodologjia e Hauarixhëve. Ne dëshirojmë që ju ta sqaroni këtë çështje. Pyetje e cila ka të bëj me ligjet të cilat gjykojnë sunduesit në këto kohë. Argumentohet me fetvatë e tua të cilat gjenden në “el-Mexhmu eth-Themin” se kjo vepër është kufër i qartë pasi që kemi të bëjmë me ndryshim të ligjeve (nga ai i sheriatit në të tjera). Ky mendim i hedhet gjithashtu edhe Shejkh Muhammed bin Ibrahimit (Al esh-Shejkh) Allahu e mëshiroftë. Në mënyrë që përgjigjja të jetë e prerë dhe e qartë, pyetja është kështu: A merren në konsideratë faktorët që pengojnë të bërtit tekfir ose ngritja e argumentit- të cilin Ehlus-Sunne uel-Xehma’ah e kanë kusht,- për atë i cili qeveris me ligj tjetër në vend të ligjit të Allahut?”

Përgjigje: “Nëse në ndonjë person gjen elemente të kufrit, për ta konsideruar të tillë nuk duhet të ketë asnjë faktor që pengon nga ajo. Prandaj, e gjejmë në hadithin autentik, kur Profeti salallahu alejhi ue selem u pyet kur lejohet për të luftuar kundër sundimtarëve, ai tha:

“Përveç nëse ju shihni tek ai kufër të qartë për të cilin ju keni dëshmi nga Allahu.”

Mosbesimi duhet të jetë i qartë dhe i njohur që nuk mund të interpretohet ndryshe. Në qoftë se mund të interpretohet ndryshe, përsoni i tillë nuk mund të bëhet tekfir edhe nëse vepra është kufër. Pra, duhet bërë dallim ndërmjet të folurit dhe folësit dhe në mes veprës dhe vepruesit. Vepra mund të jetë mëkat, ndërsa personi të mos jetë mëkatar sfidues për shkak të ndonjë pengese që na ndalon nga të konsideruarit si të tillë. Vepra, gjithashtu mund të jetë kufër, ndërsa personi të mos jetë jobesimtarë për shkak të ndonjë pengese që na ndalon për ta konsideruar atë si të tillë. Nuk ishte asgjë tjetër përveç këtij keqinterpretimi të sëmurë i cili bëri që Hauarixht të rebelohen.

Hauarixhëve ju duket se vepra është kufër dhe rebelohen, gjë të cilën ja thanë Aliut. Ata ishin së bashku me Ali bin Ebi Talib kundër ushtrisë së Shamit. Pas marrëveshjes së paqes në mes të Ali bin Ebi Talibit dhe Shamit, Hauarixhët u rebeluan kundër tij, pasi kishin qenë me të. Ai i luftoi ata dhe i vrau, falënderimi i takon Allahut. Çështja është se ata u rebeluan kundër tij, duke i thënë: “Ti ke gjykuar me ligj tjetër pos ligjit të Allahut. Ti ke gjykuar sipas mendjes njerzore.”

Si rezultat i kësaj, ata u rebeluan kundër tij. Fatkeqësia e umetit është nga keqinterpretimet. Një person mund të keqkuptoj diçka duke e konsideruar mosbesim të qartë dhe rebelohet. Është e mundur që vepra me të vërtetë është kufër por vepruesi i saj nuk është kafir për shkak të ndonjë pengese që ndalon nga një gjë të tillë. Rebeluesi mendon se personi nuk mund të justifikohet andaj rebelohet.

Prandaj, një person duhet të kujdeset që të mos nxitohet për të bërë konsideruar dikë jobesimtarë apo dyftyrësh. Ekziston rreziku që një person bie në një gjynah të qartë, mirëpo pa dijeninë e tij. Kur ai e mëson se veprimi i tillë është i ndaluar, ai të falënderon dhe e braktis atë.

A mund të ndodhë edhe kjo? Po, dhe s’ka asnjë dyshim për këtë. Si ta konsiderosh dikë fasik kur atij nuk i ka arritur e vërteta?

Këta të cilët ti i ke për qëllim, mund të jenë ndonjë nga sunduesit e arabëve ose muslimanëve të cilët mund të justifikohen për veprimet e tyre. Për shkak se atyre nuk ju ka arritur e vërteta. Atyre ndoshta ju ka arritur e vërteta, por mund që ndokush t’u ketë futur dyshime apo t’ia interpretoj në forma tjera. Prandaj, është e detyrueshme që të kihet kujdes në këto gjëra.

Le të themi se të gjitha kushtet janë plotësuar për të qenë i lejuar rebelimi. Pra të themi se kemi parë kufër të qartë për të cilin kemi dëshmi nga Allahu. Është kusht që ne ta shohim. Kushti tjetër që vepra të jetë kufr. Që ky kufr të jetë i qartë. Që të kemi dëshmi nga Allahu prapë është kusht. Pra kemi të bëjmë me katër kushte.

Fjalë e tij salallahu alejhi ue selem:“Përveç nëse ju shihni …” është që të mos merren me thashetheme të pabaza.

Do të thotë se duhet të jemi të bindur. Fjala “kufër” e ka për qëllim se vepra të jetë e tillë e jo vetëm mëkat sfidues.
Në qoftë se sunduesi është një alkoolist, mëkatar, i shthurur por pa rënë në kufër, nuk lejohet rebelimi kundër tij.

Fjala “i qartë” do të thotë se ai të jetë i drejtpërdrejtë dhe të mos mund të interpretohet ndryshe.

E katërta është “për të cilin keni dëshmi nga Allahu.”

Pra nuk duhet të jetë i tillë sipas interpretimit tonë. Në vend të kësaj, duhet të bazohemi në dëshmi të qartë dhe përfundimtare. Këto katër kushte janë kushte me të cilat lejohet rebelimi. Megjithatë, ekziston një kusht i pestë që rebelimi të jetë i detyrueshëm. A është e detyrueshme për ne që të rebelohemi kundër sunduesit vetëm për shkak se ajo është e lejuar?

Në këtë rast, duhet marrë parasysh dobinë. A mund ta largojmë atë? Nëse po, atëherë rebelohemi kundër tij. Nëse nuk mund ta bëjmë këtë, nuk rebelohemi. Të gjitha detyrat fetare janë obligim vetëm nëse ekziston forca dhe mundësia. Dhe nëse nuk kemi mundësi të rebelohemi, ekziston rreziku që dëmi të jetë më i madh dhe më i keq sesa personi i tillë të mbetet udhëheqës. Nëse ne rebelohemi kundër tij dhe ai fiton, ne do të poshtërohemi edhe më shumë, ndërsa ai do të bëhet edhe më i keq në shkeljen e kufijve dhe në kufrin e tij.

Këto çështje kërkojnë një mendjemprehtësi të madhe dhe ta gjykojmë përmes sheriatit duke përdorur mendjen e shëndoshë dhe t’i largojmë emocionet në gjëra të tilla. Ne jemi në nevojë për emocione në mënyrë që të kemi entuziazëm dhe ne jemi në nevojë për mendje të shëndoshë dhe sheriat që ne të përmbahemi. Siç thuhet: duhet të përdorim frenat. Vetura pa frena përplaset. Ndërsa vetura pa bateri të mbushur nuk funksionon.”

 

A është Xhihadi Farz Ajn (obligim individual)?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/97QrI1biIYE

 

Pyetje: “Cili është vendimi për Xhihadin sot? A është obligim për disa myslimanë, apo për të gjithë? Nëse Xhihadi është obligim vetëm për një grup të myslimanëve, atëherë në cilat raste Xhihadi bëhet obligim për të gjithë Umetin?”

Përgjigje: “Së pari, ju duhet ta dini se Xhihadi nuk është obligim për të gjithë myslimanët. Kjo është e pamundur. Allahu Te’ala thotë:

وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنفِرُواْ كَآفَّةً فَلَوْلاَ نَفَرَ مِن كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَآئِفَةٌ لِّيَتَفَقَّهُواْ فِي الدِّينِ وَلِيُنذِرُواْ قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُواْ إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ

“Nuk është mirë që besimtarët të shkojnë në luftë të gjithë njëherësh, por prej çdo bashkësie, një grup të mbetet mbrapa, që të thellohet në mësimin e fesë dhe kështu të këshillojë popullin e vet, mbasi të kthehet nga lufta, që t’i frikësohet Allahut.” 9:122

Nëse të gjithë do të shkonin në Xhihad, pjesa tjetër e obligimeve dhe ritualeve nuk do ekzistonte. Megjithatë, mund të bëhet Farz Ajn (obligim individual) në rastet e mëposhtme:

Në vijën e frontit- Nëse del në vijën e frontit, duhet ta përfundosh luftën. Allahu Tabarake ue Te’ala thotë:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُواْ زَحْفاً فَلاَ تُوَلُّوهُمُ الأَدْبَارَ {15} وَمَن يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلاَّ مُتَحَرِّفاً لِّقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزاً إِلَى فِئَةٍ فَقَدْ بَاء بِغَضَبٍ مِّنَ اللّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ

“O besimtarë, kur të ndeshni ushtritë e jobesimtarëve në betejë, mos ua ktheni shpinën! Cilido që ua kthen shpinën atë ditë, përveç atij që tërhiqet me qëllim që të sulmojë përsëri ose për t’u bashkuar me një grup tjetër, do të shkaktojë zemërimin e Allahut dhe do të ketë si strehë Xhehenemin. Eh, sa fund i keq është ky!” 8:15-16

Nëse armiku sulmon vendin e ndokujt- Këtu bëhet obligim lufta, për të mbrojtur veten dhe vendin e vetë islam.

Kur urdhëron udhëheqësi për Xhihad- Kjo do të thotë se duhet të ketë një udhëheqës, i cili udhëheq luftën. Nëse udhëheqësi urdhëron për të shkuar në luftë, ata duhet të dalin. Kur ai urdhëron njerëzit e popujve për të shkuar në Xhihad, ata kanë për ta bërë atë. Kështu sepse, është e ndaluar të jemi të pabindur ndaj udhëheqësit. Kur ata (njerëzit) thirren për ta bërë atë, detyrohen për ta përmbushur atë.

Kur nevojiten luftëtarë- Një shembull i kësaj është kur një person ka njohuri të gjatë në përdorimin e një arme të veçantë dhe di ta menaxhojë atë. Në këtë rast, ai obligohet për të luftuar.

Ndërsa, ata që nuk bëjnë pjesë në këto katër situata, nuk obligohen që të gjithë myslimanët për të luftuar. Me ta Xhihadi duhet të jetë i udhëhequr nga udhëheqësi/prijësi. Përndryshe, do të ndodhë një luftë guerile. Duhet të jetë një udhëheqës, i cili është duke udhëhequr në Umetin Islam.  Ju shihni se nuk kanë vepruar mirë ata që kanë shkuar në Xhihad pa udhëheqjen e udhëheqësit. Ekziston rreziku që ata ta sulmojnë njëri-tjetrin. Nëse ata triumfojnë, atëherë do të fillojnë ta luftojnë njëri-tjetrin.

Lus Allahun që të na ndihmojë në luftimin/përmirësimin ndaj vetes sonë! Ne në këtë kohë, duhet të luftojmë kundër vetëve tona. Zemrat janë të sëmura. Veprimet janë të mangëta. Zemrat luftojnë kundër njëri-tjetrit. Në radhë të parë, këto kanë nevojë për Xhihad para çdo gjëje tjetër.”

Thotë Imam Albani: “I këshilloj këto grupe të xhihadit të mos i komentojnë hadithet sipas epshit të tyre, para se t’i pyesin dijetarët (për to)”.” (Silsiletul Huda uen Nur 790)

 

Grupi i shpëtuar është pala e ndihmuar

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (54B) dhe http://youtu.be/H1-OAN0txQE

 

Pyetje: “Çështja e grupit të shpëtuar (el-Firkah en-Naxhijeh) dhe palës së ndihmuar (et-Taifeh el-Mensurah) a është çështje parimore për të cilën duam dhe urrejmë dikë? Dhe, personi i cili bën dallim në mes grupit të shpëtuar dhe palës së ndihmuar a konsiderohet bidatçi?”

Përgjigje: “Është e njohur tek Ehlus-Sunneti se grupi i shpëtuar është vetë pala e ndihmuar deri në Ditën e Gjykimit.

Shejkh-ul-Islam Ibn Tejmije ka thënë në el-Akideh el-Uasitijjeh:

“Ky është besimi i grupit të shpëtuar dhe palës së ndihmuar – Ehl-us-Sunne uel-Xhema’ah, deri në Ditën e Gjykimit.”

Kjo është e njohur në mesin e dijetarëve, se grupi i shpëtuar dhe i ndihmuar janë dy cilësi të një grupi të vetëm. Nuk ka dallim në mes këtyre dy shprehjeve.

Kjo çështje nuk është prej gjërave të mëdha për të cilën duhet dashur dhe urrejtur dikë. Në qoftë se dy njerëz kanë pikëpamje të ndryshme, është e detyrueshme për ta që të hulumtojnë së bashku. Hulumtimi duhet të jetë harmonik dhe synimi duhet të jetë arritja e së vërtetës.

Nëse ndodhë që secili mbetet në mendimin e tij të mëparshëm, në këtë rast çështja i takon Allahut. Allahu do pyes secilin për qëllimin e tij. Ne megjithatë nuk i obligojmë tjerët që të mendojnë sikurse ne. Nëse do i obligojmë të tjerët që të mendojnë si ne, atëherë ne kemi vlerësuar veten aq sa nuk e meritojmë! Duke e konsideruar veten të përsosur. Sepse të gjithë të tjerët janë gabim. Ky perceptim është i rrezikshëm.

Vetëm fjalët e të Dërguarit të Allahut salallahu alejhi ue selem pranohen në të gjitha rastet. Asnjë njeriu nuk i pranohen fjalët në të gjitha rastet përveç të Dërguarit të Allahut salallahu alejhi ue selem.

Si pajtohet një i mençur që t’i imponojë të tjerët me mendimet e tij ndërsa ai vetë nuk pranon që të tjerët t’ia imponojnë atij mendimet e tyre? Nëse ju mendoni se mund t’ua impononi mendimet e juaja të tjerëve, duhet të jeni të gatshëm që edhe të tjerët t’ua imponojnë mendimet e tyre ty. Përndryshe kjo është kontradiktore.”

Pyetësi: “Në lidhje me të konsideruarit bidatçi atë që bën dallim ndërmjet grupit të shpëtuar dhe palës së ndihmuar?”

Përgjigje: “Unë nuk mendoj se çështja është aq serioze sa që ajo të jetë një risi. Kjo është çështje që mund të perceptohet në mënyra të ndryshme. Ashtu siç thashë, kjo gjë duhet të diskutohet në mënyrë të qetë. Unë mendoj se me diskutim të qetë – nëse do Allahu – e vërteta do të del në shesh. Kurse diskutimet e egra sjellin vetëm gjëra të liga.”

 

Çështja e shirkut, është më e madhe sesa lëshimet e udhëheqësve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burim: http://youtu.be/T8EtkAKemA4

 

 Ajo që është më e çuditshme, se disa njerëz ankohen ndaj udhëheqësve shtetërorë dhe i akuzojnë ata me akuza të ndryshme, ndërsa në shoqërinë e rrethin e tij gjen njerëz të cilët bëjnë shirk ndaj Allahut. Dhe nuk flet ndaj kësaj dukurie! Çështja e shirkut, është më e madhe sesa lëshimet e udhëheqësve.  Apo dëshiron t’i interpretoj ajetet Kuranore ashtu siç dëshiron ai, shembull ajetin Kuranor:

‘’E kush nuk gjykon me atë që Allahu ka shpallur, të këtillët janë jobesimtarë (mohues).’’ 5:44

Dhe thotë: të gjitha legjislacionet apo kanunet e kundërshtojnë sheriatin islam, dhe si të tilla janë kufër. Kjo është gabim i madh.  Por edhe në qoftë se bindja jonë do të ishte ekstreme në lidhje me këtë, a do të thotë që ne duhet t’i nxisim njerëzit për të kundërshtuar një gjë të tillë, edhe nëse kjo gjë shkakton revolta, kaos e vrasje në shkallë të gjerë?! Nuk duhet vepruar kështu, dhe s’ka asnjë dyshim se kjo është gabim.  Me këto botëkuptime, e keqja do të ishte e paparashikueshme. Dhe përmirësimi i të keqes në të mirë kurrë nuk do të ndodhte nëse do t’i qaseshim problemit në këtë mënyrë!

 

Pengesat në tekfir janë shkak i arsyetimit të udhëheqësve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshioftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (51B)

 

 

Pyetje: “Është një pyetje për të cilën shkruhet shumë për të dhe futet nën ombrellën e “Ehl-us-Sunne uel-Xehmaah” kur kjo në fakt është metodologjia e Hauarixhëve. Ne dëshirojmë që ju ta sqaroni këtë çështje. Pyetje e cila ka të bëj me ligjet të cilat gjykojnë sunduesit në këto kohë. Argumentohet me fetvatë e tua të cilat gjenden në “el-Mexhmu eth-Themin” se kjo vepër është kufër i qartë pasi që kemi të bëjmë me ndryshim të ligjeve (nga ai i sheriatit në të tjera). Ky mendim i hedhet gjithashtu edhe Shejkh Muhammed bin Ibrahimit (Al esh-Shejkh) Allahu e mëshiroftë. Në mënyrë që përgjigjja të jetë e prerë dhe e qartë, pyetja është kështu: A merren në konsideratë faktorët që pengojnë të bërtit tekfir ose ngritja e argumentit- të cilin Ehl-us-Sunne uel-Xehmaah e kanë kusht,- për atë i cili qeveris me ligj tjetër në vend të ligjit të Allahut?”

Përgjigje: “Nëse në ndonjë person gjen elemente të kufrit, për ta konsideruar të tillë nuk duhet të ketë asnjë faktor që pengon nga ajo. Prandaj, e gjejmë në hadithin autentik, kur Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) u pyet kur lejohet për të luftuar kundër sundimtarëve, ai tha:

“Përveç nëse ju shihni tek ai kufër të qartë për të cilin ju keni dëshmi nga Allahu.”

Mosbesimi duhet të jetë i qartë dhe i njohur që nuk mund të interpretohet ndryshe. Në qoftë se mund të interpretohet ndryshe, përsoni i tillë nuk mund të bëhet tekfir edhe nëse vepra është kufër. Pra, duhet bërë dallim ndërmjet të folurit dhe folësit dhe në mes veprës dhe vepruesit. Vepra mund të jetë mëkat, ndërsa personi të mos jetë mëkatar sfidues për shkak të ndonjë pengese që na ndalon nga të konsideruarit si të tillë. Vepra, gjithashtu mund të jetë kufër, ndërsa personi të mos jetë jobesimtarë për shkak të ndonjë pengese që na ndalon për ta konsideruar atë si të tillë. Nuk ishte asgjë tjetër përveç këtij keqinterpretimi të sëmurë i cili bëri që Hauarixht të rebelohen.

Hauarixhëve ju duket se vepra është kufër dhe rebelohen, gjë të cilën ja thanë Aliut. Ata ishin së bashku me Ali bin Ebi Talib kundër ushtrisë së Shamit. Pas marrëveshjes së paqes në mes të Ali bin Ebi Talibit dhe Shamit, Hauarixhët u rebeluan kundër tij, pasi kishin qenë me të. Ai i luftoi ata dhe i vrau, falënderimi i takon Allahut. Çështja është se ata u rebeluan kundër tij, duke i thënë: “Ti ke gjykuar me ligj tjetër pos ligjit të Allahut. Ti ke gjykuar sipas mendjes njerzore.”

Si rezultat i kësaj, ata u rebeluan kundër tij. Fatkeqësia e umetit është nga keqinterpretimet. Një person mund të keqkuptoj diçka duke e konsideruar mosbesim të qartë dhe rebelohet. Është e mundur që vepra me të vërtetë është kufër por vepruesi i saj nuk është kafir për shkak të ndonjë pengese që ndalon nga një gjë të tillë. Rebeluesi mendon se personi nuk mund të justifikohet andaj rebelohet.

Prandaj, një person duhet të kujdeset që të mos nxitohet për të bërë konsideruar dikë jobesimtarë apo dyftyrësh. Ekziston rreziku që një person bie në një gjynah të qartë, mirëpo pa dijeninë e tij. Kur ai e mëson se veprimi i tillë është i ndaluar, ai të falënderon dhe e braktis atë.

A mund të ndodhë edhe kjo? Po, dhe s’ka asnjë dyshim për këtë. Si ta konsiderosh dikë fasik kur atij nuk i ka arritur e vërteta?

Këta të cilët ti i ke për qëllim, mund të jenë ndonjë nga sunduesit e arabëve ose muslimanëve të cilët mund të justifikohen për veprimet e tyre. Për shkak se atyre nuk ju ka arritur e vërteta. Atyre ndoshta ju ka arritur e vërteta, por mund që ndokush t’u ketë futur dyshime apo t’ia interpretoj në forma tjera. Prandaj, është e detyrueshme që të kihet kujdes në këto gjëra.

Le të themi se të gjitha kushtet janë plotësuar për të qenë i lejuar rebelimi. Pra të themi se kemi parë kufër të qartë për të cilin kemi dëshmi nga Allahu. Është kusht që ne ta shohim. Kushti tjetër që vepra të jetë kufr. Që ky kufr të jetë i qartë. Që të kemi dëshmi nga Allahu prapë është kusht. Pra kemi të bëjmë me katër kushte.

Fjalë e tij (sal Allahu alejhi ue selem):“Përveç nëse ju shihni …” është që të mos merren me thashetheme të pabaza.

Do të thotë se duhet të jemi të bindur. Fjala “kufër” e ka për qëllim se vepra të jetë e tillë e jo vetëm mëkat sfidues.
Në qoftë se sunduesi është një alkoolist, mëkatar, i shthurur por pa rënë në kufër, nuk lejohet rebelimi kundër tij.

Fjala “i qartë” do të thotë se ai të jetë i drejtpërdrejtë dhe të mos mund të interpretohet ndryshe.

E katërta është “për të cilin keni dëshmi nga Allahu.”

Pra nuk duhet të jetë i tillë sipas interpretimit tonë. Në vend të kësaj, duhet të bazohemi në dëshmi të qartë dhe përfundimtare. Këto katër kushte janë kushte me të cilat lejohet rebelimi. Megjithatë, ekziston një kusht i pestë që rebelimi të jetë i detyrueshëm. A është e detyrueshme për ne që të rebelohemi kundër sunduesit vetëm për shkak se ajo është e lejuar?

Në këtë rast, duhet marrë parasysh dobinë. A mund ta largojmë atë? Nëse po, atëherë rebelohemi kundër tij. Nëse nuk mund ta bëjmë këtë, nuk rebelohemi. Të gjitha detyrat fetare janë obligim vetëm nëse ekziston forca dhe mundësia. Dhe nëse nuk kemi mundësi të rebelohemi, ekziston rreziku që dëmi të jetë më i madh dhe më i keq sesa personi i tillë të mbetet udhëheqës. Nëse ne rebelohemi kundër tij dhe ai fiton, ne do të poshtërohemi edhe më shumë, ndërsa ai do të bëhet edhe më i keq në shkeljen e kufijve dhe në kufrin e tij.

Këto çështje kërkojnë një mendjemprehtësi të madhe dhe ta gjykojmë përmes sheriatit duke përdorur mendjen e shëndoshë dhe t’i largojmë emocionet në gjëra të tilla. Ne jemi në nevojë për emocione në mënyrë që të kemi entuziazëm dhe ne jemi në nevojë për mendje të shëndoshë dhe sheriat që ne të përmbahemi. Siç thuhet: duhet të përdorim frenat. Vetura pa frena përplaset. Ndërsa vetura pa bateri të mbushur nuk funksionon.”

 

Pengesat në tekfir janë shkak i arsyetimit të udhëheqësve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshioftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (51B)

 

 

Pyetje: “Është një pyetje për të cilën shkruhet shumë për të dhe futet nën ombrellën e “Ehl-us-Sunne uel-Xehmaah” kur kjo në fakt është metodologjia e Hauarixhëve. Ne dëshirojmë që ju ta sqaroni këtë çështje. Pyetje e cila ka të bëj me ligjet të cilat gjykojnë sunduesit në këto kohë. Argumentohet me fetvatë e tua të cilat gjenden në “el-Mexhmu eth-Themin” se kjo vepër është kufër i qartë pasi që kemi të bëjmë me ndryshim të ligjeve (nga ai i sheriatit në të tjera). Ky mendim i hedhet gjithashtu edhe Shejkh Muhammed bin Ibrahimit (Al esh-Shejkh) Allahu e mëshiroftë. Në mënyrë që përgjigjja të jetë e prerë dhe e qartë, pyetja është kështu: A merren në konsideratë faktorët që pengojnë të bërtit tekfir ose ngritja e argumentit- të cilin Ehl-us-Sunne uel-Xehmaah e kanë kusht,- për atë i cili qeveris me ligj tjetër në vend të ligjit të Allahut?”

Përgjigje: “Nëse në ndonjë person gjen elemente të kufrit, për ta konsideruar të tillë nuk duhet të ketë asnjë faktor që pengon nga ajo. Prandaj, e gjejmë në hadithin autentik, kur Profeti salallahu alejhi ue selem u pyet kur lejohet për të luftuar kundër sundimtarëve, ai tha:

 “Përveç nëse ju shihni tek ai kufër të qartë për të cilin ju keni dëshmi nga Allahu.”

Mosbesimi duhet të jetë i qartë dhe i njohur që nuk mund të interpretohet ndryshe. Në qoftë se mund të interpretohet ndryshe, përsoni i tillë nuk mund të bëhet tekfir edhe nëse vepra është kufër. Pra, duhet bërë dallim ndërmjet të folurit dhe folësit dhe në mes veprës dhe vepruesit. Vepra mund të jetë mëkat, ndërsa personi të mos jetë mëkatar sfidues për shkak të ndonjë pengese që na ndalon nga të konsideruarit si të tillë. Vepra, gjithashtu mund të jetë kufër, ndërsa personi të mos jetë jobesimtarë për shkak të ndonjë pengese që na ndalon për ta konsideruar atë si të tillë. Nuk ishte asgjë tjetër përveç këtij keqinterpretimi të sëmurë i cili bëri që Hauarixht të rebelohen.

Hauarixhëve ju duket se vepra është kufër dhe rebelohen, gjë të cilën ja thanë Aliut. Ata ishin së bashku me Ali bin Ebi Talib kundër ushtrisë së Shamit. Pas marrëveshjes së paqes në mes të Ali bin Ebi Talibit dhe Shamit, Hauarixhët u rebeluan kundër tij, pasi kishin qenë me të. Ai i luftoi ata dhe i vrau, falënderimi i takon Allahut. Çështja është se ata u rebeluan kundër tij, duke i thënë: “Ti ke gjykuar me ligj tjetër pos ligjit të Allahut. Ti ke gjykuar sipas mendjes njerzore.”

Si rezultat i kësaj, ata u rebeluan kundër tij. Fatkeqësia e umetit është nga keqinterpretimet. Një person mund të keqkuptoj diçka duke e konsideruar mosbesim të qartë dhe rebelohet. Është e mundur që vepra me të vërtetë është kufër por vepruesi i saj nuk është kafir për shkak të ndonjë pengese që ndalon nga një gjë të tillë. Rebeluesi mendon se personi nuk mund të justifikohet andaj rebelohet.

Prandaj, një person duhet të kujdeset që të mos nxitohet për të bërë konsideruar dikë jobesimtarë apo dyftyrësh. Ekziston rreziku që një person bie në një gjynah të qartë, mirëpo pa dijeninë e tij. Kur ai e mëson se veprimi i tillë është i ndaluar, ai të falënderon dhe e braktis atë.
A mund të ndodhë edhe kjo? Po, dhe s’ka asnjë dyshim për këtë. Si ta konsiderosh dikë fasik kur atij nuk i ka arritur e vërteta?

Këta të cilët ti i ke për qëllim, mund të jenë ndonjë nga sunduesit e arabëve ose muslimanëve të cilët mund të justifikohen për veprimet e tyre. Për shkak se atyre nuk ju ka arritur e vërteta. Atyre ndoshta ju ka arritur e vërteta, por mund që ndokush t’u ketë futur dyshime apo t’ia interpretoj në forma tjera. Prandaj, është e detyrueshme që të kihet kujdes në këto gjëra.

Le të themi se të gjitha kushtet janë plotësuar për të qenë i lejuar rebelimi. Pra të themi se kemi parë kufër të qartë për të cilin kemi dëshmi nga Allahu. Është kusht që ne ta shohim. Kushti tjetër që vepra të jetë kufr. Që ky kufr të jetë i qartë. Që të kemi dëshmi nga Allahu prapë është kusht. Pra kemi të bëjmë me katër kushte.

Fjalë e tij salallahu alejhi ue selem:“Përveç nëse ju shihni …” është që të mos merren me thashetheme të pabaza.

Do të thotë se duhet të jemi të bindur. Fjala “kufër” e ka për qëllim se vepra të jetë e tillë e jo vetëm mëkat sfidues.
Në qoftë se sunduesi është një alkoolist, mëkatar, i shthurur por pa rënë në kufër, nuk lejohet rebelimi kundër tij.

Fjala “i qartë” do të thotë se ai të jetë i drejtpërdrejtë dhe të mos mund të interpretohet ndryshe.

E katërta është “për të cilin keni dëshmi nga Allahu.”

Pra nuk duhet të jetë i tillë sipas interpretimit tonë. Në vend të kësaj, duhet të bazohemi në dëshmi të qartë dhe përfundimtare. Këto katër kushte janë kushte me të cilat lejohet rebelimi. Megjithatë, ekziston një kusht i pestë që rebelimi të jetë i detyrueshëm. A është e detyrueshme për ne që të rebelohemi kundër sunduesit vetëm për shkak se ajo është e lejuar?

Në këtë rast, duhet marrë parasysh dobinë. A mund ta largojmë atë? Nëse po, atëherë rebelohemi kundër tij. Nëse nuk mund ta bëjmë këtë, nuk rebelohemi. Të gjitha detyrat fetare janë obligim vetëm nëse ekziston forca dhe mundësia. Dhe nëse nuk kemi mundësi të rebelohemi, ekziston rreziku që dëmi të jetë më i madh dhe më i keq sesa personi i tillë të mbetet udhëheqës. Nëse ne rebelohemi kundër tij dhe ai fiton, ne do të poshtërohemi edhe më shumë, ndërsa ai do të bëhet edhe më i keq në shkeljen e kufijve dhe në kufrin e tij.

Këto çështje kërkojnë një mendjemprehtësi të madhe dhe ta gjykojmë përmes sheriatit duke përdorur mendjen e shëndoshë dhe t’i largojmë emocionet në gjëra të tilla. Ne jemi në nevojë për emocione në mënyrë që të kemi entuziazëm dhe ne jemi në nevojë për mendje të shëndoshë dhe sheriat që ne të përmbahemi. Siç thuhet: duhet të përdorim frenat. Vetura pa frena përplaset. Ndërsa vetura pa bateri të mbushur nuk funksionon.”

 

Gjykimi për të mos thirrur në Teuhid për t’i ikur problemeve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Maftuh (167 B)

Burimi: http://youtu.be/_gxGhgfo93k

Data e fetvas: 15.6.1418 ose 17.10.1997

 

Pyetje: “Është një person i cili thërret në Islam në një vend ku ka më shumë pasues të bidateve, i cili thërret në vepra të mira në vend që të thërret në Teuhid, kështu shkaku që të mos ketë konfrontime me ta. A është kjo gjë e lejuar?”

Përgjigje: “Kjo bazohet në atë se qëllimi i thirrjes është udhëzimi. Prandaj, nëse ai mendon se mund t’i udhëzojë ata pa i dënuar gabimet e tyre në çështje të Teuhidit, edhe pse ai ka ndërmend të flasë për Teuhidin ndonjëherë, por fillimisht dëshiron t’i bind ata në çështje të namazit në dhënien e zekatit, në agjërim dhe të bërit e haxhit e pastaj të marrë hapin e Teuhidit, atëherë unë shpresoj që nuk ka të keqe në këtë. E nëse ai nuk dëshiron fare të flasë për Teuhid për shkak se kjo shpie drejt së keqes e kështu me radhë, kjo gjë nuk është e lejuar. Mirëpo, nëse ai e përdor këtë metodë në mënyrë që të arrijë deri tek temat e Teuhidit, nuk besoj që ka të keqe.”

 

Nuk lejohet braktisja e rrugës Selefije

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babi-Meftuh (167 A)

http://youtu.be/OfP2kKKqenk

Data e fetvas: 15.6.1418 ose 17.10.1997

 

Pyetje: “Çfarë thoni për të rinjtë nga pjesët lindore të vendit, që dëshiruan t’i thërrasin rafidat (shiat) në të vërtetën, por u konvertuan në doktrinën e tyre. A mendon se ata duhet bojkotuar apo këshilluar?”

Imam Uthejmin: “Ata a dëshiruan që t’i thërrasin rafidat në Sunnet?”

Pyetësi: “Po.”

Imam Uthejmin: “Si duan t’i thërrasin ata në Sunnet, kur ata kanë doktrinën e tyre?”

Pyetësi: “Në fillim, ata nuk dëshiruan të jenë sikurse rafidat, por pas shoqërimit me ta për një kohë, ata kaluan në fenë e Rafidave.”

Imam Uthejmin: “Pra, ata u bën Rafida?”

Pyetësi: “Po. Disa prej tyre madje thonë se ata besojnë se Husejni është i bekuar, ndërsa të tjerët bien dakord që t’i martojnë vajzat e tyre me Rafidat.”

Imam Uthejmin: “Nuk ka asnjë dyshim që këta kanë shkuar prapa, kur ata lënë të mirën për të keqen. Ata janë të detyruar që të pendohen tek Allahu dhe të kthehen tek mendja e shëndoshë. Ne dëshmojmë se Husejn bin Ali bin Ebi Talib radijallahu anhuma dhe vëllai i tij Hasani janë zotërinjtë e të rinjve në Xhenet. Ne i njohim mirësitë e tij dhe besojmë se ajo që i ndodhi atij, ishte një sprovë nga Allahu Azze ue Xhel. Ai duroi dhe shpresoi shpërblimin, kështu që ai arriti nivelin e durimtarëve.

Megjithatë, në asnjë rast nuk është e lejuar braktisja e Selefizmit – Sunnetit për një doktorin të shpikur, e cila bie në kundërshtim me doktrinën e Ehlus-Sunnetit. Nëse këta njerëz vazhdojnë në këtë rrugë, është e detyrueshme të bojkotohen, por pasi që të këshillohen.”

 

Të gjithë duhet të jenë Selefijjun

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (220 B)

http://youtu.be/ZoL8SGJO5b4

Data e fetvas: 26/7-1420 ose 4/11-1999

 

Pyetje: “Është shfaqur një grup në mesin e myslimanëve me emrin “Selefi”. Ky emër nuk aplikohet ndaj myslimanëve të tjerë. Pyetja është: Nëse Islami dhe Selefizmi është një gjë e vetme dhe nëse nuk ka dallim në mes emrave “selefi” dhe “mysliman”, e ka disa myslimanë të cilët janë praktikues së fesë, mëkatarë dhe bidatçi, a mund të themi se një Selefi mund të jetë praktikues i denjë, i pabindur dhe bidatçi? Ashtu siç mund të themi se një këngëtar mëkatar është mysliman, a mund të themi se ai (këngëtar) është Selefi?”

Përgjigje: “Para së gjithash, duhet ta dimë se fjala “Selefi”, nuk është e kufizuar tek një grup i veçantë. Çdo njëri i cili i përmbahet metodologjisë Selefite, ai është Selefi. Pra, personi i tillë është selefi, pavarësisht se në çfarë kohe ai jeton.

Por, që të kufizosh ata tek një grup i caktuar dhe të thuhet se këta janë Selefi e të tjerët janë racionalistë, është gjë e gabuar. Megjithatë, ta dimë se ka dijetarë, të cilët priren tek dhënia përparësi mendjes, ndërsa të tjerët priren tek Sheriati i pastër.

Prandaj, kur ju lexoni në librat të cilat përmendin kundërshtimet në çështje të fikut, ju shihni se si dijetarët kur përmendin pasuesit e Ebu Hanifes (Allahu e mëshiroftë!), i cilësojnë ata si “pasues të mendjes/analogjisë”, sepse ka nga ata dijetarë që pasojnë provat dhe ka nga ata që pasojnë mendjen/analogjinë.

Pra, merre këtë si parim: “Selefi është ai i cili i përmbahet metodologjisë së selefëve dhe nuk i takon ndonjë grupi të posaçëm.” Nuk është e lejuar kategorizimi i njerëzve, duke thënë se disa janë Selefi dhe të tjerët janë racionalistë dhe të ngjashme.

Selefi është ai që i përmbahet metodologjisë së Selefëve në besim, në fjalë dhe vepra, pavarësisht nga vendndodhja. Nuk është gjë e drejtë kategorizimi i myslimanëve në racionalistë, Selefi e të tjerë. Por, të gjithë janë të obliguar të jenë Selefijjun. Kjo (Selefizmi) nuk ka të bëjë me çështje hizbije (parti e sekte). Selefizmi është e vërteta. Allahu ‘Azze ue Xhel ka thënë:

وَالسَّابِقُونَ الأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالأَنصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُم بِإِحْسَانٍ رَّضِيَ اللّهُ عَنْهُمْ وَرَضُواْ عَنْهُ 

“Sa u përket besimtarëve të parë, prej muhaxhirëve dhe ensarëve, Allahu është i kënaqur me ata dhe me të gjithë të tjerët që i pasuan me vendosmëri e përkushtim në besim; edhe ata janë të kënaqur me Atë.” 9:100

 

Lëre debatuesin/polemizuesin nëse e vërteta është sqaruar

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh Hiljetu Talebil-‘Ilm, faqe. 28

 

Një nga çështjet kryesore është që njeriu të pasojë Selefët në të gjitha çështjet e fesë, siç është Teuhidi, të gjitha llojet e adhurimeve, në çështje të shitblerjes dhe çdo gjë tjetër. Përveç kësaj, ai duhet të braktis debatet dhe polemikat. Debatet dhe polemikat janë shkaktari kryesor të cilat mbyllin derën drejt njohjes të së vërtetës. Ato e bëjnë njeriun që të flas dhe të luftojë për veten dhe teket individuale.

Jo rrallëherë, polemikat shkojnë aq larg, saqë nëse e vërteta i qartësohet atij, e sheh atë se si ai ose e mohon atë ose e shtrembëron atë për të mbështetur mendimin e tij dhe për të detyruar kundërshtarin që të përqafoj mendimin e tij. Nëse e sheh vëllanë tënd duke debatuar dhe polemizuar kur e vërteta është e qartë, e kthjellët dhe nuk e pason atë, duhet të ikësh larg prej tij ashtu siç ik prej luanit. Thuaj atij që ti nuk ke për t’i thënë më shumë se kaq, dhe lëre fjalosjen me kaq.

 

Pagesa e borxhit në ndonjë valutë tjetër

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)
Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_5865.shtml



Pyetje: “Unë i kam huazuar një personi një shumë parash në dollarë. Ne ramë dakord që ai të ma kthej borxhin në dollarë. Tani vlera e dollarit ka ndryshuar që nga ajo ditë dhe vlera e dollarit tani është më e lartë, gjë e cila ndikon në çmimet e gjësendeve. A konsiderohet kjo kamatë?

Përgjigje: “Nëse i jep hua (për borxh) dollarë, vetëm dollarë e ke për detyrë t’i kthesh, pavarësisht nëse është jeni pajtuar paraprakisht për këtë apo jo. E njëjta gjë vlen nëse ai huazon para në monedhën e Arabisë Saudite. Debitori nuk është i detyruar të kthej më shumë se kaq. Nuk ka rëndësi nëse monedha është rritur ose nëse ka rënë ose ka mbetur siç ka qenë.

Pra, nëse një dikush i jep hua një shumë dollarësh që korrespondon me 5 rijal saudit, e që më pas ngrihet në mënyrë që korrespondon me 10 rijal saudit, debitori është i detyruar që të paguaj në dollarë, edhe pse ajo është rritur në raport me monedhën e Arabisë Saudite. E njëjta gjë vlen në qoftë se njeriu i jep hua dollarë që korrespondon me 5 rijal saudit, të cilat më pas bien në vlerë në mënyrë që ato korrespondojnë me 3 rijal. Në tërësi është e detyruar të paguash vetëm atë që ke huazuar.

Në qoftë se borxhliu ka rënë dakord me atë që i jep borxh për t’ia paguar borxhin në një monedhë tjetër, kjo është në rregull me kusht që vlera aktuale të paguhet kur t’ia kthen parat dhe që të mos ketë ndonjë diferencë mes tyre (në qoftë se ka diçka mes tyre).
Si përmbledhje, ai i cili huazoi dollarë nuk është i detyruar që të paguaj në ndonjë valutë tjetër përveç dollarë pavarësisht nëse valuta është rritur apo ka rënë.

Përveç kësaj, as nuk është kamatë nëse vlera rritet. Çështja është që të paguhet borxhi pa marrë parasysh nëse vlera e tij është rritur apo ka rënë.”

 

Teoria e evolucionit dhe rruga drejt ditëve së lavdisë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_9211.shtml

 

Pyetje: “Unë jam një nxënës i shkollës së mesme, dhe vitin e kaluar në lëndën e historisë – sipas asaj që gjendet e shkruar në libër- kemi mësuar se prejardhja e njeriut është nga majmuni duke u mbështetur në teorinë e evolucionit! A është kjo e vërtetë apo jo? A bie kjo në kundërshtim me atë që e thotë Kurani lidhur me prejardhjen e njeriut nga majmuni?”

Përgjigje: “Nuk është e vërtetë se njeriu e ka prejardhjen nga majmuni. Ai i cili beson në këtë teori ai vetë është majmun, të cilit i ka ikur mendja dhe arsyeja. Epitetin që e meriton ai është të quhet majmun edhe pse në pamje është njeri.”

Pyetje: “A nuk është e saktë të thuhet se ai është majmun i shndërruar në njeri shkak se ai që e ka thënë këtë i pari ishte çifut[1]?”

Përgjigju. “Ajo që e thashë unë është më mirë. Atë që e thashë mjafton. Teoria se njeriu e ka prejardhjen nga majmuni nuk është e saktë, dhe si e tillë është fjalë e mosbesimit sepse ajo e përgënjeshtron Kuranin. Allahu Te’ala Në Librin e Tij e ka qartësuar se njeriu e ka prejardhjen nga balta kur bëhet fjalë për krijimin e Ademit alejhis-selam. Ai është babai i njerëzimit. Pastaj Allahu krijoi pasardhësit e tij me anë të spermës.

Majmunët janë krijesa sikurse edhe krijesat e tjera të ndershme. Ata janë krijuar secili në natyrshmërinë e tyre, siç janë krijuar edhe kafshët tjera sikurse gomarët, qentë, mushkat, kuajt, devetë, lopët, delet, antilopat, pulat dhe kështu me radhë. Nuk është e lejuar për askënd apo thënë ndryshe për asnjë vend që njihen si vend islam për t’ia mësuar këtë teori nxënësve nëpër shkolla. Plan-programet e tilla është e detyrueshme për t’i hequr nga shkollat​​. Ngase kur nxënësi e mëson këtë teori që nga vegjëlia, atëherë bëhet shumë e vështirë për t’ia larguar këtë nga koka. Unë madje nuk e konsideroj se lejohet për ta cekur edhe si teori që ekziston me qëllim për ta refuzuar atë! Që të studiohet kjo teori për tu refuzuar është diçka e dëmshme për njerëzit. Prandaj, them se më së miri është që fare të mos ceket në plan-programet shkollore.

Vendet islame janë të detyruara të rishikojnë plan-programin e tyre shkollorë dhe për ta ndërtuar atë sipas Librit të Allahut dhe Sunnetit të Dërguarit të Tij salallahu alejhi ue selem në mënyrë që Allahu t’ia rikthej këtij ummeti shkëlqimin, fuqinë, nderin dhe ta mbrojë nga makthi për të cilin mund të them se edhe disa prej armiqve të saj ndihen keq. Kjo, po ndodh për shkak të përçarjeve, ndarjeve, poshtërimit dhe dobësisë që umeti ka pësuar. Kjo është diçka të cilën e dëshmon realiteti. Gjendja e tillë është për shkak se shumë prej tyre injorojnë Librin e Allahut, Sunnetin e të Dërguarit salallahu alejhi ue selem dhe pasimin e Selefëve për të cilën Imam Maliku -Allahu e mëshiroftë! – ka thënë: “Nuk përmirësohet gjendja e këtij ummeti me diç tjetër pos me atë që është përmirësuar në fillimin e tij”.”

[1] Allahu në Kuran tregon se disa nga Benu Israilët për shkak të mohimi të tyre i kishte shndërruar në majmunë. Shih 5:60.

 

I mençuri nuk luan me letra

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nurun ‘ale-Derb (50 A)

 

Pyetje: “Cili është gjykimi për të luajtur me letra në qoftë se nuk luhet për para?”

Përgjigje: “Loja me letra është dëfrim i tepërt -argëtuese e kotë dhe humbje e madhe e kohës. Ata që luajnë me letra shpenzojnë orë të tëra duke luajtur kot. Kështu ata humbasin përfitime të mëdha. Për këtë shkak Shejkhu ynë Abdurr-Rrahman es-Sa’di -Allahu e mëshiroftë!- ka thënë se loja me letra është e ndaluar. Me sa duket ai mendimin e tij e ka mbështetur me parimin e Shejkhul-Islam Ibnu Tejmijes -Allahu e mëshiroftë!- që thotë se ajo që dëfren shumë, të distancon nga obligimet dhe si i tillë është argëtim i kotë dhe i ndaluar.

Loja me letra gjithashtu sjell grindje në mes të pjesëmarrësve. Aty mund të lindin konflikte, kacafytje dhe shpifje gjatë lojës. Gjithashtu mund të luhet për diçka tjetër pos të hollave. Sido qoftë njeriu i mençur dhe besimtar i cili e vlerëson kohën e tij nuk bie aq poshtë sa që të luaj me letra dhe të argëtojnë veten me të.”

 

Emërtimi me Emrat e Allahut

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nurun ‘aled-Derb 23/7

 

 

Pyetje: “A lejohet emërtimi me Emrat e Allahut?”

Përgjigje: “Emërtimi me Emrat e Allahut është dy llojesh:

1 – Që emri të paraprihet me nyjën shquese Elif dhe Lam ose emërtimi i dikujt me Emrin e Allahut për shkak të Cilësisë që emri nënkupton. Në këto raste, nuk lejohet të emërtohet me këtë Emër askush tjetër përveç Allahut. Si të emërtosh dikë me emrat El-Aziz, El-Sejjid, El-Hakim, etj.

Sepse Elif dhe Lam në gjuhën arabe ka për qëllim bazën e emrit, thënë ndryshe nyje e shquarsisë.

E njëjta gjë vlen, nëse emërtimi bëhet për shkak të kuptimit të emrit edhe nëse ajo nuk është paraprirë nga Elif dhe Lam.

Nëse emri i referohet kuptimit të Cilësisë, atëherë nuk duhet emërtohet me atë emër askush tjetër përveç Allahut. Kjo është arsyeja pse Profeti salallahu alejhi ue selem ia ndryshoi Ebul-Hakem-it pseudonim. Shokët e tij e kishin e zakon të shkonin tek ai në mënyrë që ai të gjykonte mes tyre. Profeti salallahu alejhi ue selem i tha: “Allahu është El-Hakem dhe gjykimi i takon Atij.” Pastaj e emërtoi atë me Ebu Shurejh sepse djali i tij quhej ashtu (Shurejh).

Kjo tregon se emërtimi i dikujt me ndonjë prej Emrave të Allahut për shkak të kuptimit të Cilësisë, është e ndaluar. Sepse ky lloj i emërtimit është identik me emrin e Allahut Subhanehu ue Te’ala.

2 – Emërtimi i dikujt duke i paraprirë nga Elif dhe Lam, dhe të mos jetë qëllimi i emrit kuptimi i atij emri.

Kjo është e lejuar, si Hakem dhe Hakim. Disa nga Sahabët kishin emra të tillë si Hakim bin Hizam. Profeti salallahu alejhi ue selem i tha atij: “Mos e shit atë që nuk e ke.” Kjo është dëshmi se është e lejueshme të emërtohet dikush kështu në qoftë se nuk është për qëllim Cilësia. Por emrat si Xhebbar[1], nuk duhet emërtuar veten edhe në qoftë se me të nuk është qëllim Cilësia. Kjo mund të ndikojë në personin e emërtuar me këtë emër. Atë mund të goditet nga tirania ndaj të tjerëve, mendjemadhësia dhe t’i nënçmojë njerëzit e tjerë. Këta emra duhet shmangur pasi që kjo mund të ketë efekt të keq tek njerëzit; dhe Allahu di më së miri!”

_________________________________________________________________________________________

[1] Ka tre kuptime (Shkurtimisht nga Nunija e Ibn Kajjimit (v.p)):

1 – Fuqi. Pra, Allahu Te’ala është i fuqishëm ndaj çdo të padrejti – tirani. Allahu e mund çdo tirani e padrejtësi.

2 – Fuqia e mëshirës. Pra, Allahu Te’ala është i fuqishëm që t’i jep të dobëtit forcë dhe pasuri, atij që nuk ka siguri e siguron…

3 – Se Allahu është lart mbi krijesat e Tij. Edhe pse është lart, ai është afër, i dëgjon lutjet e tyre dhe sheh çdo gjë që ata veprojnë. Ai e di se çfarë i tërheq vetja e tyre.

 

Furnizimi i gruas dhe familjes është më e mirë sesa sadakaja vullnetare

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh Sahihul-Buhari (1/165-166)

 

 

Imam Buhari ka thënë:

(55) – I Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem ka thënë[1]:

إذا أنفق الرجل على أهله يحتسبها فهو له صدقة

“Nëse njeriu e furnizon familjen e tij dhe shpreson shpërblim për këtë vepër kjo konsiderohet si lëmoshë për të.”

Çështja qëndron në fjalët “shpreson shpërblim”, d.m.th. shpërblimin e Allahut ‘Azze ue Xhel. Në këtë rast, furnizimi konsiderohet sadaka për të. Sadakaja ndaj gruas dhe familjes së tij ndaj të cilëve është i detyruar që t’i furnizoj, është më e mirë sesa sadakaja vullnetare. Sepse bamirësia-kujdesi ndaj familjes është obligim dhe Allahu i do obligimet më shumë se që i do veprat vullnetare. Allahu në një hadith autentik-kudsi ka thënë:

وَمَا تَقَرَّبَ إِلَيَّ عَبْدِي بِشَيْءٍ أَحَبَّ إِلَيَّ مِمَّا افْتَرَضْتُ عَلَيْهِ

“Robi Im nuk më afrohet në mënyrë tjetër më të dashur tek Unë, përveç duke i kryer farzet (atë që ia kam bërë obligim).”[2]

_____________________________________________________________________________________

[1] Haxhaxh bin Minhal ka treguar se Shu’be ka treguar se ‘Adij bin Thabit na informoi se ka dëgjuar Abdullah bin Jezidin duke transmetuar nga Ebu Me’sudi e ai nga Profeti salallahu alejhi ue selem i cili ka thënë:…

[2] Buhariu 6502.

 

Mohimi i disave për ardhjen e Mehdiut

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (1)

 

Pyetje: “Disa dijetarë kundërshtojnë besimin e drejtë, siç është çështja që ka të bëj me Mehdiun. Këtë e bëjnë për shkak se ata i mohojnë hadithet Ahad[1] në çështje të besimit. Cili është gjykimi për ta?”

Përgjigjja: “Kjo gjë i falet atyre, për shkak se këtë e refuzojnë nga Ixhtihadi dhe qasja e gabuar. Refuzimi i tyre që ia bëjnë haditheve lidhur me Mehdiun nuk është sikurse refuzimi që mund ta bëjnë ndaj zbritjes së Isait birit të Merjemes alejhis-selam. Zbritja e Isait alejhis-selam është konfirmuar edhe nga ajetet kuranore dhe në mënyre autentike në Sunnet (jo në hadithe Ahad).

Kur jemi tek hadithet që janë transmetuar rreth Mehdiut, dijetarët i kanë ndarë ato në tre lloje: 1) Autentike, 2) të mira, 3)të dobëta dhe të fabrikuara.

Mirëpo, mendimi i saktë është se ai do të vijë. Kjo ndodh kur bota është në nevojë për të pasi që ajo është mbushur me padrejtësi dhe ligësi.

Por Mehdiu sipas besimit të Ehlus-Sunnetit dhe Xhematit nuk është Mehdiu të cilin e presin Rafidat. Mehdiu të cilin e presin Rafidat është vetëm një fantazi dhe shpikje joreale. Ata besojnë se Mehdiu tani edhe në këtë kohë është në një shpellë në Irak dhe e presin çdo ditë që ai të dalë. Kjo nuk ka bazë as nga aspekti historik e as nga ai logjik (e lerë më nga aspekti sheriatik).”

 

Futja e fëmijëve në shtëpi kur të arrij muzgu

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Fetaua el-Kajjimeh lil-Usratil-Muslimeh, faqe 203

Përmblodhi: Sa’d Abdul-Gaffar Ali

 

Pyetje: “Hadithi i cili urdhëron që të futen fëmijët brenda në shtëpi për shkak të shpërndarjes së shejtanëve kur të arrij muzgu, a e ka për qëllim kur fëmijët janë fëmijët në rrugë apo edhe brenda oborrit?”

 

Përgjigje: “Hadithi vlen vetëm kur fëmijët janë jashtë oborrit të shtëpisë. Për derisa ata janë brenda oborrit të shtëpisë, kjo është në rregull dhe nuk ka asgjë të keqe.”

 

Allahu krijon të mirën dhe të keqen

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Kaulul-Mufid (1/253)

 

 

Allahu krijon çdo gjë, të mirën dhe të keqen. E keqja nuk i atribuohet Allahut pasi që e Ai e ka krijuar të keqen nga urtësia. Pra, e keqja konsiderohet mirësi.

Bazuar në këtë, ne themi se nuk ka ndonjë të keqe në veprat e Allahut, por, e keqja është në të vepruarit, do të thotë në krijesat.

Nuk ka asnjë të keqe në të gjithë atë që Allahu krijon. Por njeriu kërkon mbrojtje nga e keqja e mundshme. Krijesat e Allahut ndahen në tri lloje (për nga e keqja dhe e mira që ato përmbajnë):

1 – Krijesat të cilat përbëhen vetëm nga e keqja në vetvete të tyre. Shembull është, Iblisi dhe zjarri. Kur kthehemi tek urtësia e krijimit të tyre, atëherë e shohim se ajo është diçka e mirë.

2 – Krijesat të cilat përbëhen vetëm nga mirësia në vetvete të tyre. Shembull është Xheneti, të Dërguarit dhe Engjëjt.

3 – Krijesat të cilat përbëhen nga e mira dhe e keqja. Shembull janë njerëzit, xhinët dhe kafshët.

E vetmja që ti bën është që ti të kërkosh mbrojtje nga ajo që përbëhet nga e keqja.

 

Si të sillemi me fqinjin jofetarë?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nurun ‘ale-Derb (51 A)

 

Pyetje: “Fqinjët e im janë familje e cila nuk janë fetare. Bijtë e tyre nuk i falin namazet e detyrueshme edhe pse ata janë të obliguar të falen (i thonë vetes që janë mysliman, janë të shëndosh mentalisht dhe janë në moshën madhore (v.p.)). Vetëm ati i tyre falet në xhami. Ndërsa, gratë nuk janë të mbuluara.

Ndonjëherë ata na japin perime që i kanë mbjellë në kopshtin e tyre. por edhe gjëra të tjera. A obligohemi që t’i marrim ato? Dhe a jemi të obliguar që t’i vizitojmë ata?”

Përgjigje: “Është e njohur gjerësisht se fqinji ka të drejtën e tij. I Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem ka thënë:

من كان يؤمن بالله واليوم الآخر فليكرم جاره

“Ai që beson në Allahun dhe ditën e gjykimit le ta nderojë fqinjin e tij.”

Disa dijetarë thonë se fqinji ka tre të drejta në qoftë se ai është mysliman dhe i afërm; një të drejtë si mysliman, një si i afërm dhe një si fqinj. Nëse ai është fqinj dhe mysliman, ai ka dy të drejta; një të drejtë si mysliman dhe një si fqinj. Nëse ai është vetëm fqinj dhe nuk është as mysliman apo i afërm, ai ka të drejtën e fqinjit. Këta fqinjë kanë pra të drejta ndaj jush dhe ju keni të drejta ndaj tyre.

I Dërguari salallahu alejhi ue selem ka thënë:

إذا طبخ أحدكم قدرا فليكثر مرقها ثم ليناول جاره منها

“Në qoftë se ndonjëri prej jush përgatit ushqim, atëherë le ti shtoj ujë në të dhe le të hajë edhe fqinji yt prej saj.”

Gjithashtu, është e pëlqyeshme që t’i jepni njeri-tjetrit edhe dhurata. Kjo është një shtytje drejt krijimit të miqësisë dhe dashurisë ndërmjet jush. Nëse ju e kryeni detyrën tuaj në raport me fqinjin tënd, atëherë e keni për obligim që t’i këshilloni ata për hir të Allahut. Këshillojë këta njerëz neglizhent që të fillojnë faljen e namazit dhe që gratë e tyre të mbulohen. Shpjegoni atyre detyrat që i kanë ndaj Allahut, në mënyrë që Allahu t’i udhëzoj nëpërmjet jush.

Nuk bën që të silleni ndaj tyre me mos respekt, t’i refuzoni dhuratat e tyre dhe t’i shmangeni atyre në çfarëdo forme qoftë kjo. Kjo vetëm do ta keqësojë gjendjen e tyre edhe më shumë.”

 

Burri ështe përgjegjës në shtëpi

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nurin ‘aled-Derb (48 B)

 

Pyetje: “Është bërë e zakonshme në mesin e grave që të mbajnë video-filma islam të cilët paraqiten në ekran në formë të karikaturave dhe në formë teatri. Shumë njerëz i kanë ato në shtëpitë e tyre. Unë gjithashtu i dua ato për fëmijët e mi, por burri im nuk e pranon një gjë të tillë. Cili është vendimi mbi këtë gjë?”

Përgjigje: “Burri është ai i cili vendos se çfarë duhet të ndodhë në shtëpi. Kjo, për shkak se shtëpia është shtëpia e tij dhe e familja është familja e tij. Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

الرجل راع على أهل بيته وهو مسئول عنهم

“Burri është bariu i familjes së tij dhe ai është përgjegjës për të.”

Pra, nëse burri ndalon filmat çfarëdo qofshin ata, është e detyrueshme që ta dëgjosh atë dhe t’i bindesh atij. Nuk i lejohet gruas që t’i sjell ato filma në shtëpi pa pëlqimin e tij. Në vend të kësaj, ajo duhet ta bindë atë se filmat e tillë janë të lejueshëm -në qoftë se ato janë të lejuara- në mënyrë që ai bindet dhe t’i pranojë ato. Përndryshe, është e ndaluar për të që ta detyrojë atë apo ta trajtojë atë keq deri sa ai t’ia plotëson dëshirën asaj.”

 

Parashikuesit Sofist

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nurun ‘aled-Derb (46 B)

 

Pyetje: “Sofitë pohojnë se evlijave u vijnë njohuridhe dije e drejtpërdrejtë nga Allahu. Kur i kemi pyetur ata në lidhje me këtë, ata argumentuan me vizionin e Umer bin Hatabit radijallahu anhu kur ai ia tërhoqi vëmendjen njërit prej ushtarëve lidhje me një kodër, ndërsa ai qëndronte duke predikuar në minber dhe se dija hyjnore që u jepet atij i takon asaj se Allahu veçon disa rob nga disa të tjerët. Çfarë thoni në lidhje me këtë?”[1]

Përgjigje: “Çdokush i cili thotë se ka dije rreth kaderit dhe çdokush që e beson këtij në këtë pretendim ai është kafir. Allahu Te’ala ka thënë:

قُل لَّا يَعْلَمُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ

“Thuaj: “Askush, përveç Allahut, në qiell apo në Tokë, nuk i di të fshehtat dhe as nuk do ta dijë se kur do të ringjallet”” 27:65

Allahu Tabarake ue Te’ala nuk ka lejuar askënd të merr pjesë në dijen e Tij të fshehtë. Përjashtimi i vetëm janë të dërguarit me të cilët Ai është i kënaqur:

عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ

“Vetëm Ai e di të padukshmen dhe nuk ia zbulon atë askujt, përveç të dërguarve që ka zgjedhur.” 72:26-27

Ata që pretendojnë se jenë evlija, nuk janë të dërguar të Allahut. Në realitet, evlijat e Allahut nuk e pretendojnë këtë edhe nëse janë të tillë, dhe se evlija i vërtetë nuk është ai i cili pretendon diçka të cilën Kurani e thekson të kundërtën e saj në formë të prerë. Pretendimi se dikush e di të fshehtën vije në kundërshtim me ajetet e qarta nga Libri i Allahut. Evlijai i Allahut zotëron dy cilësi të përmendura nga Allahu:

أَلا إِنَّ أَوْلِيَاء اللّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ الَّذِينَ آمَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ

“Pa dyshim, miqtë e Allahut nuk do të kenë arsye për t’u frikësuar dhe as për t’u dëshpëruar. (Të tillë janë) ata që besojnë dhe që (i) frikësohen (Allahut).” 10:62-63

Këta që thonë se janë eulija, realisht nuk janë eulija nëse ata thonë se kanë dije rreth kaderit. Ata janë armiqtë të Allahut sepse ata e përgënjeshtrojnë Allahun dhe ajo që është konfirmuar në rregulloren e të Dërguarit të Tij salallahu alejhi ue selem.

Lidhur me argumentin e tyre me dhuratën që Allahu ia dha prijësit të besimtarëve Umerit radijallahu anhu në rastin e njohur, kjo nuk ka asnjë lidhje me kaderin. Dukuria ishte diçka materiale dhe vëzhgohej, edhe pse larg nga Umeri. Allahu ia shpalli atë atij. Kjo nuk ka asgjë të bëjë me dijen e fshehur. Kjo është diçka relevante që Allahu ia shpallë atij që Ai dëshiron. Prijësi i besimtarëve Umeri radijallahu anhu ishte pa dyshim një nga eulijat e Allahut, pasi që ai zotëronte edhe besimin edhe frikën e sinqertë ndaj Allahut.

Këta që e quajnë veten e tyre eulija, duhet ta dini se ai nuk ka të bëjë me eulijatë e vërtetë asgjë dhe nuk duhet t’u besohet atyre. Nëse ata thonë diçka që pastaj dëshmohet të jetë e saktë, dëshmohet se ata janë të përafërt me parashikuesit e fatit, nëse i tilli nuk është vetë një parashikues të cilit shejtanët i japin informacione. Përveç kësaj, ata gënjejnë aq sa ata duan.

 

______________________________________________________________

[1] Umer bin Hattabi radijallahu anhu dërgon një ushtri në drejtim të romakëve. Para se të takoheshin dy ushtritë, ushtria myslimane kishte dy alternativa, të luftonte në fushë të hapur apo të mbrohej në një mal aty pranë. Në këtë kohë, Umeri radijallahu anhu kishte hipur në minber për të mbajtur hytbe dhe, teksa fliste, thërret: “Tek mali, tek mali!”Pasi u kthye ushtria myslimane, myslimanët i pyetën se si kishin fituar. Komandanti mysliman iu përgjigj: “Dëgjuam zërin e Umerit që na këshilloi të luftonim nga mali dhe ashtu vepruam dhe fituam.”

 

Ruajtja e fotografive të vendeve të shenjta si kujtim

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nurun ‘aled-Derb (54 B)

 

Pyetje: “Cili është gjykimi për të fotografuar vendet e shenjta për t’i mbajtur ato fotografi si kujtim?”

Përgjigje: “Nuk është e lejuar për të fotografuar njerëzit apo shtazët, p.sh. devetë, në emër të asaj për t’i mbajtur ato fotografi si kujtim. Veprimi i tillë nuk lejohet për shkak se vepra të fotografuarit e tillë përmban imazhe të krijesave me shpirt. Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

لا تدخل الملائكة بيتاً فيه كلب ولا صورة

“Engjëjt nuk hyjnë në një shtëpi në të cilën ka qenë apo fotografi.”

Hadithi qartësisht definon se, engjëjt nuk hyjnë në shtëpi në të cilën ka fotografi. I vetmi përjashtim janë imazhet e nënçmuara sikurse ato që gjenden në dyshekë, jastëk e të ngjashme me këto. Ndërsa kur bëhet fjalë për fotot të cilat mbahen për kujtim, qofshin ato të kafshëve apo njerëzve, ato në asnjë mënyrë nuk janë të lejuara.

Kur jemi tek fotografitë të cilat mbahen për kujtim, për shembull foto të Qabës, kodrës Mina, kodrës së Arafatit, xhamin në Nemirah, xhaminë në Muzdelife ose xhamin el-Khajr-Xhaminë në Mina etj., atëherë themi se është e lejueshme për t’i mbajtur ato foto përderisa ky veprim nuk shpie në ndonjë ndalesë të caktuar. Pra, nëse fotografitë (edhe pse nuk janë fotografi me gjallesa (v.p.)) shpien në diçka të ndaluar, atëherë themi se ato janë të ndaluara. Përndryshe ato në parim janë të lejuara.”

Pyetje: “Në këto fotografi të xhamive sigurisht në to rastësisht gjenden edhe pamje të njerëzve, burra e gra dhe krijesa të tjera për shkak se është e pamundur t’i fotografosh ato vende ndryshe.”

Përgjigje: “Po. Nëse një njeri duket në fotografi, atëherë duhet t’i fshihet fytyra në mënyrë që fotografia të jetë e lejuar.”

 

 

Vrasja e myslimanit është mosbesim i vogël

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh Sahih el-Buhari (1/97)

 

Allahu ‘Azze ue Xhel ka thënë:

وَإِن طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا فَإِن بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَى فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِيءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ فَإِن فَاءتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ

“Nëse dy palë besimtarësh bëjnë luftë midis tyre, pajtojini ata. Por, nëse njëra palë sulmon tjetrën, atëherë luftoni kundër sulmuesit, derisa të kthehet në urdhrat e Allahut. E, nëse kthehet, atëherë pajtojini ata midis tyre, me drejtësi dhe paanësi, sepse Allahu i do ata që veprojnë me drejtësi. Në të vërtetë, besimtarët janë vëllezër, andaj pajtojini vëllezërit tuaj midis tyre.” 49:9-10

Pika e padiskutueshme qëndron në fjalët e Allahut: “Me të vërtetë, besimtarët janë vëllezër, andaj pajtojini vëllezërit tuaj midis tyre.”

Në këtë ajet, Allahu i quajti ata besimtarë, mirëpo disa kanë thënë se, ata ishin besimtarë para se para se ata të fillonin të luftojnë mes vete. Mirëpo, kjo thënie është e dobët në vetvete dhe e paargument, ngase në vazhdim të ajetit Allahu tha: “…pajtojini vëllezërit tuaj midis tyre.”

Ndërsa, fjala e Profetit salallahu alejhi ue selem në të cilën ka thënë:

سباب المسلم فسوق وقتاله كفر

“Fyerja e myslimanit është mëkat, ndërsa vrasja e tij është mosbesim.”[1]

E ka për qëllim për mosbesim të vogël (kufër i vogël).

___________________________________________________________________

[1] Buhariu (48) dhe Muslimi (64).

 

Sekrecionet dhe njollat e gjakut pas përfundimit të menstruacioneve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: El-Lika esh-Shehri (50 B)

 

Pyetje: “Një grua ka ciklin e saj mujor. Në ditën e shtatë gjaku i pushon plotësisht. Në ditën e tetë dhe të nëntë, ajo sheh se prapë nga ajo ka dalë njolla gjaku. Në ditën e dhjetë ajo ka sekrecione të bardha. Çfarë duhet të bëjë ajo? A duhet që ajo të falet dhe të agjërojë në ditën e tetë dhe të nëntë? Çfarë është për qëllim gjendja e pastër? A është kur gjaku i menstruacioneve pushon për një kohë apo që gjaku të jetë i thatë apo që asaj t’i vijnë sekrecionet të bardha?”

Përgjigje: “Gjendja e pastër është që gjaku të pushoj tërësisht dhe jo që gjaku të jetë i thatë. Gjaku menstrual i gruas mund të jetë i thatë për një ditë ose gjysmë dite. Megjithatë, është ende gjak menstrual. Vetëm kur ajo ta dijë se gjaku ka pushuar dhe nuk i vije më, atëherë ajo është e pastër. Njollat që vijnë më pas nuk kanë rëndësi. Ummu ‘Atijjeh radijallahu anha ka thënë:

كنا لا نعد الصفرة والكدرة بعد الطهر شيئا

“Lëngun e verdhë dhe atë ngjyrë kafeje nuk e kemi llogaritur prej menstruacioneve.”

 

Gruaja nuk agjëron Ramazan pas Ramazani për shkak se ka arsye të justifikueshme

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ul-Fetaua (1/381)

 

 

Pyetje: “Gjatë ditëve të Ramazanit një grua nuk agjëroi për shkak se kishte lindur fëmijën e saj (ishte lehonë). Ajo nuk ishte në gjendje t’i agjërojë ditët e humbura për shkak të mëkimit, derisa erdhi Ramazani i ardhshëm. Çfarë është e detyruar që të bëjë ajo?”

Përgjigje: “Ajo është e detyruar që t’i kompensojë ditët të cilat nuk i ka agjëruar edhe në qoftë se ajo do ta bëjë këtë pas Ramazanit të ardhshëm. Sepse ajo ka braktisur agjërimin e dy Ramazaneve për shkak të një arsyeje të justifikueshme. Nëse ajo është në gjendje që t’i agjërojë ditët gjatë dimrit, edhe në qoftë se ajo e bën këtë çdo dy ditë, ajo është e obliguar që ta bëjë këtë edhe në qoftë se është në periudhën në të cilën është duke mëkuar fëmijën e saj. Ajo duhet të mundohet maksimalisht që t’i kompensoj ditët e humbura para se të vijë Ramazani tjetër. Nëse ajo nuk është në gjendje që ta bëjë këtë, s’ka asgjë të keqe nëse e shtynë kompensimin e këtyre ditëve të humbura deri në Ramazanin të ardhshëm.”

 

Detyra më e madhe e të dërguarve & i dërguari i parë dhe i fundit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Sherh Thalathetil-Usul” 112

 

Gjëja më e madhe në të cilën thirrën të gjithë të Dërguarit e Allahut, nga i pari prej tyre Nuhu alejhi-selam deri tek i fundit Muhamedi salallahu alejhi ue selem, ishte Teuhidi (Njësimi i Allahut). Allahu Te’ala ka thënë:

وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولاً أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ وَاجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ

“Çdo populli Ne i çuam një të dërguar (që u thoshte): “Adhuroni Allahun dhe shmangni idhujt”!”16:36

Dhe thotë Allahu:

وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ

“Ne nuk kemi dërguar asnjë të dërguar para teje, që të mos i kemi shpallur se: “S’ka zot tjetër përveç Meje, andaj më adhuroni (vetëm) Mua”!” 21:25

I pari prej të dërguarve ishte Nuhu alejhis-selam dhe i fundit ishte Muhamedi salallahu alejhi ue selem. Dëshmia se, i pari prej të dërguarve ishte Nuhu alejhis-selam janë fjalët e Allahut Ta’ala:

إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِن بَعْدِهِ

“Ne të frymëzuam ty (o Muhamed) me shpallje, ashtu siç frymëzuam me shpallje Nuhun dhe profetët pas tij.” 4:163

_____________________________________________________

Shpjegim:

Këtu Shejkhul-Islam Muhamed bin Abdul-Vehabi Allahu e mëshiroftë sqaroi se i Dërguari i parë ishte Nuhu alejhis-salatu ues-selam. Këtë ai dëshmon me fjalët e Allahut Te’ala:

إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِن بَعْدِهِ

“Ne të frymëzuam ty (o Muhamed) me shpallje, ashtu siç frymëzuam me shpallje Nuhun dhe profetët pas tij.” 4:163

Është konfirmuar në hadithin autentik në lidhje me ndërmjetësimin:

اذهبوا الى نوح فهو أول نبي فيذهبون إلى نوح فيقولون له

“Shkoni tek Nuhu, sepse ai është i Dërguari i parë. Njerëzit do të shkojnë tek Nuhu dhe i thonë atij…”[1]

Nuhu alejhi-selam pra ishte i Dërguari i parë. Me anë të kësaj, na bëhet me dije gabimi në të cilin kanë rënë disa historianë kur ata thanë se Idrisi alejhis-salatu ues-selam ishte para Nuhut alejhi-selam. Mirëpo është më se e qartë se Idrisi alejhi-selam ishte një nga profetët izraelitë.

I Dërguari i fundit ishte Muhamedi salallahu alejhi ue selem. Ai Te’ala ka thënë:

مَّا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِّن رِّجَالِكُمْ وَلَكِن رَّسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا

“Muhamedi nuk është babai i askujt prej burrave tuaj, por është i Dërguari i Allahut dhe vula e profetëve; Allahu është i Gjithë-dijshëm për çdo gjë.” 33:40

Nuk ka Profet pas tij salallahu alejhi ue selem. Kushdo që thotë ndryshe është gënjeshtarë dhe renegat që ka braktisur Islamin.

_________________________________________________________________

[1] Buhariu (7510) dhe Muslimi (193).

 

Gjumi ditën dhe mosfalja e namazeve në kohë gjatë Ramazanit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/hwZleLpSBcA

http://www.youtube.com/watch?v=-zmFohcIKpU&feature=share&list=UUIDE961JPegaPVpzh4QFL-A

 

Pyetje: “Një pyetëse nga Meka pyet duke thënë: Një grua thotë se, burri i saj rri zgjuar gjatë Ramazanit deri në ora 3 në mëngjes, pastaj fle deri në ora 5 pas ikindisë! Kur ai zgjohet në këtë kohë, i fal namazet që i kanë kaluar! A konsiderohet burri im jobesimtarë dhe a më lejohet të mbetem gruaja e tij? Shpresojmë në përgjigjen tuaj!“

Përgjigje: “Ai nuk është jobesimtarë, mirëpo është mëkatarë. Ndërsa agjërimi i tij është shumë i mangët. E themi këtë, duke u mbështetur në fjalët e Allahut:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ

“O besimtarë! Ju është urdhëruar agjërimi, ashtu si u ishte urdhëruar atyre para jush, në mënyrë që të ruheni nga të këqijat dhe të jeni të devotshëm.“2:183

Gjithashtu, duke u mbështetur në fjalët e Profetit alejhis-salatu ues-selam:

من لم يدع قول الزور و العمل به و الجهل فليس لله حاجة في أن يدع طعامه و شرابه

“Kush nuk i lë fjalët e kota, veprimet sipas tyre dhe injorancën, le ta dijë se Allahu nuk ka nevojë që ai ta lë hajen dhe pijen.“

Çfarë mëkati ka më të madh sesa lënia e namazit?!

Nuk shoh tjetër gjë tek ky njeri, veçse ngjasimit me personin i cili bën shaka me Allahun e Lartësuar! Si ka mundësi që, ky njeri pasi që e di se Allahu e ka bërë obligim për të namazin, i ka caktuar atij (namazit) kohë të posaçme e të ditura dhe se nuk lejohet që të falen para apo pas kohe; pastaj, mundohet t’i afrohet Allahut me agjërim ndërsa në anën tjetër, i largohet Atij me lënie të namazit?!

Kjo është ndryshim kundërthënie në veprim.

Ai duhet të pendohet tek Allahu për veprimet e tilla dhe të ripërtërij e përmirësoj veprimet e të fal namazet në kohën e vet dhe me xhemat. Kushdo që kërkon pendim të sinqertë tek Allahu, Allahu ia pranon atij pendimin!“

 

Agjërimi i shoferëve të autobusëve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ul-Fetaua (1/142)

 

Pyetje: “A kanë shoferët e autobusëve e të kamionëve të njëjtin gjykim sikurse udhëtari duke pasur parasysh se ata kanë punë të pandërprerë gjatë ditëve të Ramazanit?”

 Përgjigje: “Po. Ata marrin të njëjtin gjykim sikurse udhëtarët. Atyre iu lejohet t’i shkurtojnë namazet, t’i bashkojnë namazet dhe të braktisin agjërimin. Nëse dikush pyet se si duhet të agjërojnë kur puna e tyre është e pandërprerë, unë them se ata duhet të agjërojnë gjatë dimrit kur ditët janë të shkurtra dhe të ftohta. Megjithatë, shoferët brenda qyteteve nuk kanë të njëjtin gjykim sikurse udhëtari. Ata duhet të agjërojnë.”

 

Gruaja ka sekrecione të turbullta gjatë agjërimit pas përfundimit të menstruacioneve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ul-Fetaua (1/105)

 

Pyetje: “Një grua kishte periudhën e saj mujore. Ditën e gjashtë nuk i doli gjak nga perëndimi i diellit deri në mesnatë. Ajo u pastrua dhe agjëroi ditën tjetër. Pastaj asaj i erdhën sekrecione me ngjyrë kafe gjatë ditës kur ajo ishte duke agjëruar. A konsiderohen këto sekrecione t’i përkasin periudhës së saj mujore e cila zakonisht është shtatë ditë?”

 

Përgjigje: Këto asekrecione që vijnë në këtë mënyrë nuk i takojnë periudhës mujore. Lëngu i tillë pas periudhës mujore nuk duhet marrë në konsideratë fare. Umm Atijjeh radijallahu anha ka thënë:

كنا لا نعد الصفرة والكدرة بعد الطهر شيئا

“Lëngun e verdhë dhe atë ngjyrë kafeje nuk e kemi llogaritur prej menstruacioneve.”[1]

Gjaku menstrual është një gjak dhe nuk është i turbullt apo i verdhë. Bazuar në këtë agjërimi i gruas është i saktë edhe kur ajo pa sekrecionet e saj të turbullta dhe kur ajo nuk i pa ato. Sepse ato nuk i përkasin periudhës mujore.”

　

_______________________________________________________________________

[1] Buhariu (326).

 

Gruaja pastrohet para sabahut gjatë Ramazanit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ul-Fetaua (1/106-107)

 

Pyetje: “Cili është gjykimi mbi agjërimin e femrës në qoftë se periudha e saj mujore përfundon para sabahut?”

Përgjigje: “Nëse femra është e sigurt se i ka përfunduar asaj periudha mujore një minutë para se të hyjë sabahu, ajo duhet të fillojë të agjërojë nëse është Ramazan. Agjërimi i saj këtë ditë është i saktë sepse ajo e filloi agjërimin në gjendje të pastër. Nuk ka rëndësi nëse ajo pastrohet para apo pas sabahut. Kjo nuk ndikon asgjë në të njëjtën mënyrë sikurse nuk ndikon në burrin që pastrohet pasi të ketë hyrë koha e sabahut pasi që ka përjetuar orgazmën apo të ketë ejakuluar në gjumë pas sabahut. Pra, në të gjitha gjendjet agjërimi i tillë është i saktë.

Po e shfrytëzoj rastin që t’ua kujtoj një gjë lidhur me një tjetër çështje që ka të bëj me femrën. Disa nga to mendojnë se, në qoftë se iu vije periudha mujore para se ta falin namazin e jacisë, atëherë agjërimi i asaj dite është i pavlefshëm. Kjo nuk ka bazë në sheriatin islam. Nëse ndonjë femre i vije periudha mujore një minutë pas perëndimit të diellit agjërimi i saj është i vlefshëm.”

 

Gruaja ka sekrecione të turbullta gjatë agjërimit pas përfundimit të menstruacioneve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ul-Fetaua (1/105)

 

Pyetje: “Një grua kishte periudhën e saj mujore. Ditën e gjashtë nuk i doli gjak nga perëndimi i diellit deri në mesnatë. Ajo u pastrua dhe agjëroi ditën tjetër. Pastaj asaj i erdhën sekrecione me ngjyrë kafe gjatë ditës kur ajo ishte duke agjëruar. A konsiderohen këto sekrecione t’i përkasin periudhës së saj mujore e cila zakonisht është shtatë ditë?”

Përgjigje: Këto asekrecione që vijnë në këtë mënyrë nuk i takojnë periudhës mujore. Lëngu i tillë pas periudhës mujore nuk duhet marrë në konsideratë fare. Umm Atijjeh radijallahu anha ka thënë:

كنا لا نعد الصفرة والكدرة بعد الطهر شيئا

“Lëngun e verdhë dhe atë ngjyrë kafeje nuk e kemi llogaritur prej menstruacioneve.”[1]

Gjaku menstrual është një gjak dhe nuk është i turbullt apo i verdhë. Bazuar në këtë agjërimi i gruas është i saktë edhe kur ajo pa sekrecionet e saj të turbullta dhe kur ajo nuk i pa ato. Sepse ato nuk i përkasin periudhës mujore.”

________________________________________________________

[1] Buhariu (326).

 

Agjërimi nafile dhe farz i gruas me çrregullim menstrual

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ul-Fetaua (1/99)

 

Pyetje: “A është e obliguar gruaja të cilës i ka përfunduar periudha e saj mujore gjatë ditës që të fillojë të agjërojë?”

Përgjigje: “Gruas që i përfundon periudha e saj mujore gjatë ditës, nuk është e obliguar që të agjërojë pjesën tjetër të ditës. Asaj i lejohet të hajë dhe të pijë, pasi që ajo duhet ta kompensojë këtë ditë. Ajo nuk përfiton asgjë nga të agjëruarit e pjesës së tjetër të ditës së mbetur. Këtë mendim e ka Maliku dhe Shafiu, gjithashtu është njëri prej mendimeve që është transmetuar edhe nga Ahmedi. Është transmetuar se Ibn Mesudi radijallahu anhu ka thënë:“Ai që ha gjatë fillimit të ditës i lejohet të ha edhe gjatë pjesës tjetër të saj.”

Kjo do të thotë, personit që i lejohet të braktis agjërimin në fillim të ditës i lejohet që të hanë edhe gjatë pjesës së ditës që ka mbetur.”

 

Ndërprerja e agjërimit para udhëtimit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ul-Fetaua (1/133-134)

 

Pyetje: “Një burrë kishte për qëllim që të udhëtojë dhe për shkak të injorancës, ai ndërpreu së pari agjërimin në shtëpi dhe pastaj udhëtoi. A është ai i detyruar që të paguaj dëmshpërblimin sikurse është e detyruar në rast të marrëdhënieve seksuale gjatë agjërimit, sikurse thonë malikitë?”

Përgjigje: “Është e ndaluar ndërprerja e agjërimit në qoftë se ai është ende në shtëpi. Por në qoftë se ai e bënë këtë, atëherë ai është i detyruar vetëm për ta kompensuar këtë ditë. Pra, ai nuk është i detyruar që të paguaj dëmshpërblim sikurse në rast të marrëdhënieve seksuale.

Marrëdhënia seksuale është e ndryshme nga faktorë të tjerë në pika të shumta. Për shembull, marrëdhënia seksuale e anullon Umren dhe Haxhin, ndryshe nga ndalesat e tjera. Pra marrëdhënia seksuale gjatë agjërimit është jashtëzakonisht e rëndë. Një mëkat i vogël nuk mund të krahasohet me mëkatin e madh. Dijetarët të cilët thonë se ai që e ndërpret agjërimin me ushqim, pije apo marrëdhënie seksuale duhet të paguaj dëmshpërblim kanë gabuar. Pra, ne themi se, dëmshpërblimi aplikohet vetëm për marrëdhëniet seksuale.”

 

Nata e Kadrit nuk është vetëm në natën e 27

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Sherh Sahih el-Buhari” (1/103)

 

Transmeton Ebu Hurejra radijallahu anhu i cili ka thënë se i Dërguari i Allahut salallahu alejhi ue selem ka thënë:

من قام ليلة القدر إيمانا واحتسابا غفر له ما تقدم من ذنبه

“Ai që falet gjatë natës së Kadrit me besim dhe shpresë për arritjen e shpërblimit të saj do t’i falen të gjitha mëkatet e kaluara.”

Ne nuk e dimë se kur është nata e Kadrit. Ajo nuk është në një natë të caktuar dhe e ngjashme me vitin paraprak, por ajo lëviz. Mirëpo, ajo ndodhë gjatë dhjetë netëve të fundit të Ramazanit.

Në lidhje me hadithin në Buhari dhe Muslim ku sahabët ëndërruan se ajo është gjatë shtatë netëve të fundit, dhe se Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

أرى رؤياكم قد تواطأت في السبع الأواخر ، فمن كان متحريها فليتحراها في السبع الأواخر

“Duket se ëndrrat tuaja përputhen që ajo është në shtatë netët e fundit. Kështu që, kush dëshiron ta kërkojë atë, le ta kërkojë në shtatë netët e fundit të ramazanit.”

Allahu e di më së miri, mirëpo unë mendoj se kjo kishte të bënte vetëm për atë vit. Dëshmi për këtë është se Profeti salallahu alejhi ue selem nuk e braktisi i’tikafin gjatë dhjetë netëve të fundit deri sa ai vdiq.

 

Numri tek për ngrënien e hurmeve për Bajram

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ul-Fetaua (16/233-234)

 

Pyetje: “Profeti salallahu alejhi ue selem e kishte zakon te hante ca hurma para se të dilte për në Fitr Bajramin. A ka një numër të kufizuar për ngrënien e hurmave apo është forma e përgjithshme tek; -tre, pesë, shtatë, nëntë, njëmbëdhjetë hurme dhe kështu me radhë?”

Përgjigje: “Numri tek nuk ka limit. Qëllimi është kuantiteti. Megjithatë, numri minimal është tre, për shkak se tre është numri minimal i shumësit.”

 

Gjykimi mbi namazin e bajramit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu’ul-Fetaua (16/214)

 

Pyetje: “Cili është gjykimi mbi namazin e bajramit? A duhet ta falim atë pas kohe nëse nuk e kemi falur atë në kohën kur falen myslimanët?”

Përgjigje: “Ajo që unë mendoj, është se namazi i Bajramit është i detyrueshëm për të gjithë, sepse i Dërguari salallahu alejhi ue selem e ka urdhëruar një gjë të tillë.

Mirëpo, nëse namazi i Bajramit nuk është falur në kohën e vet, atëherë nuk duhet të falet më pastaj. Nuk ka ndonjë transmetim autentik që aludon në atë se ai duhet të kompensohet, ndryshe nga namazi i xhumasë, ku nëse nuk është falur, atëherë duhet falur drekën në vend të saj. Kjo, për shkak se koha e xhumasë dhe e drekës është e njëjta periudhë kohore. Pra, nëse atij i ikë namazi i xhumasë ai e falë namazin e drekës.

Ndërsa kur jemi tek namazi i Bajramit, ai duhet të falet vetëm me xhemat. Nëse e zë xhematin e falë, përndryshe nuk e fal atë fare.”

 

Mbulesa (abaja) e gruas e cila është e tejdukshme

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “Nurun ‘ale-Derb” (46 A)

 

Pyetje: “Cili është gjykimi mbi veshjen e tejdukshme të gruas; aq sa duket fustani i cili është i veshur nën mbulesë, fustan ky i cili është mbi kërci?”

Përgjigjja: “Në rastin konkret, gjykimi bazohet në veshjen e cila është nën mbulesë. Nëse fustani nën petk është tërheqës, atëherë nuk lejohet që të përdoret ajo mbulesë e tejdukshme apo edhe në rast se nuk është e tejdukshme, nuk lejohet që të ngrihet, ngase kështu ajo zbulon rrobat e bukura tërheqëse që i ka të veshura nën. Allahu Tabarake ue Te’ala ka thënë:

وَلَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِن زِينَتِهِنَّ

“Dhe të mos i rrahin këmbët (për tokë), në mënyrë që të mos duken stolitë e tyre të fshehta.” 24:31

Nëse Allahu Tabarak ue Te’ala ndaloi që ajo të mos i rrah këmbët gjatë ecjes, e që me këtë veprim të shfaqen zbukurimet e saj, atëherë çfarë duhet të themi për petkat me të cilat ajo zbukurohet?

Nëse fustani nën Abajah (mbulesën e sipërme) nuk është i bukur apo i cili nuk tërheq vëmendje, atëherë është në rregull edhe në qoftë se ajo vesh mbi to mbulesë të tejdukshme.

Sa për ngritjen e mbulesës së sipërme, veprimi i tillë ka ndalesë tjetër. Kur ngrihet mbulesa mbi të pasmet, kjo i shfaq asaj format e të pasmeve. Kjo konsiderohet sprovuese , prandaj nuk është e ndaluar.”

 

 

Llojet e operacioneve kozmetike

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “El-Likaush-Shehrij” (51 B)

 

Pyetje: “Si mjek që jam, mund të urdhërohemi që të bëjmë kirurgji kozmetike ndaj ndonjë pacienti i cili ka deformim të hundës, largimin e dhjamit dhe zvogëlim apo rritje të gjokseve tek femrat. Cili është gjykimi në lidhje me këtë gjë?”

Përgjigje: “Ka dy lloje të kirurgjisë kozmetike; dhe kjo është që pacientit potencial duhet larguar ndonjë të metë apo për të përmirësuar bukurinë e tij.

Lloji i parë, i cili është për të larguar ndonjë të metë, – kjo është e lejueshme. Për shembull: Nëse hunda e pacientit në fjalë është e shtrembër! Në këtë rast, lejohet për ta operuar atë të metë në mënyrë që të t’i drejtohet hunda. Pra, operimi në mënyrë që të largohet defekti në fjalë lejohet, sepse hunda e shtrembër nuk është e natyrshme. E njëjta gjë vlen edhe për personin vëngërosh (syshtrembër). Të qenit vëngërosh është padyshim e metë. Prandaj, i lejohet personit të tillë që të operohet, në mënyrë që ta largoj këtë të metë!

Një shembull tjetër: A i lejohet operimi kozmetik (plastik) personit të cilit ka humbur hundën si shkak i ndonjë aksidenti? Përgjigja është: Po, lejohet. Sepse kjo është largim i të metës. Në realitet, një ngjarje e tillë kishte ndodhur qysh në kohën e Profetit salallahu alejhi ue selem, kur një sahabiu ia prenë hundën gjatë një beteje, dhe ai vendosi një protezë argjendi. Por, me kalimin e kohës, argjendi nuk iu përshtat dhe kundërmonte. Si rezultat, Profeti salallahu alejhi ue selem lejoi atë që të përdorë një protezë prej ari. Mirë pra, shtrohet pyetja se, operimi i tillë a bëhet për të larguar të metën, apo për të shtuar bukurinë? Padyshim se kjo bëhet për ta larguar të metën.

Lloji i dytë është i operimit kozmetik të shtuar-përmirësuar bukurinë. Operimi i tillë nuk është i lejuar. Prandaj Profeti salallahu alejhi ue selem mallkoi gratë që i mprehin dhëmbët për t’u dukur sa më të bukura, gjithashtu, mallkoi gruan që vë flokë artificiale mbi flokët e shkurtra apo edhe  atë që përdorë parukën.

Lidhur me operimin e gjokseve, ato janë një operacion për ta shtuar bukurinë. Përjashtimi i vetëm është nëse gruaja ka gjokse të vogla dhe dëshiron që t’i rritë ato në mënyrë që prodhimi i qumështit të rritet dhe që fëmija i saj të ketë mjaft qumësht. Në këtë rast, nuk mund të themi se kjo nuk është e lejuar. Por si rregull, vlen të përmendet se, operimet kozmetike që kanë për qëllim shtim-përmirësim të bukurisë, nuk janë të lejuara.”

 

Vëllai përgjon telefonatat e motrave!

 

 Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: “El-Likaush-Shehri (51 A)

 

Pyetje: “Unë i kam disa motra që janë në moshën e adoleshencës. Shpeshherë i përgjojë telefonatat e tyre për t’i shmangur të këqijat, gjë të cilën e kam arritur. Çfarë thoni në lidhje me këtë vepër duke pasur parasysh se ato nuk janë në dijeni për këtë?”

Përgjigje: “Kjo është spiunim. Nuk është e lejuar për të spiunuar të tjerët. Ne duhet të sillemi sipas asaj që është e dukshme e jo të përgjojmë të fshehtat. Në qoftë se ne do t’i spiunonim të tjerët, kjo do të na lodhte e do të na angazhonte për të tepërmi. Allahu Te’ala ka thënë:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا

“O ju që keni besuar! Mënjanoni shumë dyshime, se, vërtet, disa dyshime janë gjynah. Mos e spiunoni…” 49:12

Por në rast se burri në shtëpi  sheh shenja të qarta të veprimeve të urryera, atëherë është e drejtë që t’i përgjoj ato tinëzisht. Sapo të sigurohet në lidhje me çështjen se ai e ka, apo nuk e ka të drejtë, duhet të ndërpres gjurmimin dhe të ndërmarr masat e duhura në lidhje me rastin. Nëse ai vazhdon të gjurmojë, atëherë ekziston rreziku që ai të dëgjoj diçka më të keqe se ajo që kishte dëgjuar në fillim.

Nëse ai ka dije lidhur me një thirrje telefonike të keqe që ka ndodhur gjatë natës, ai duhet të veproj menjëherë dhe të flet të nesërmen në mëngjes me palët  që kanë të bëjnë me këtë dhe merr pasat e duhura. Pra, nuk duhet ta shtyj këtë natë pas nate për të parë se çfarë ata kanë për të thënë. Kjo është gabim. Është e detyrueshme për t’i ndaluar gjërat që nga fillimi. Nëse ai vepron kështu kjo është në rregull.
Mirëpo, nuk është e lejuar për të akuzuar apo të kesh obsesione të pabaza.”

 

Nuk është e dëshirueshme për gruan që ta falë namazin e xhumasë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu-ul-Fataua (16/35-36)

 

Pyetje: Cili është mendimi i saktë në lidhje me pjesmarrjen e gruas në namazin e xhumasë?

Përgjigje: Mendimi i saktë është se nuk është prej Sunnetit që ajo të merrë pjesë në namazin e xhumasë apo në ndonjë namaz tjetër me përjashtim të namazit të bajramit. Profeti salallahu alejhi ue selem urdhëroi gratë që të marrin pjesë në namazin e bajramit. Çdo gjë tjetër është e lejuar, por jo e dëshirueshme.

Nëse gruaja dëshiron të del për në namazin e bajramit apo në ndonjë namaz tjetër ose në dyqan nëse është e nevojshme, ajo është e obliguar që të veshet si duhet (sipas Sheriatit) dhe jo me rroba tërheqëse apo e parfumuar. Ajo duhet të delë me drojë.

 

 

Nuk duhet ngritur duart pas namazit apo gjatë hutbes së xhumasë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu-ul-Fataua (16/99-100)

 

Pyetje: A është e përshkruar ngritja e duarve gjatë bërjes dua dhe fshirja e fytyrës pas namazeve vullnetare të cilat falen para dhe pas namazit farz, dhe po ashtu kur predikuesi bën dua në fund të hutbes së xhumasë?

Përgjigje: Ngritja e duarve dhe bërja dua pas përfundimit të një namazi nuk është e përshkruar. Nëse ai dëshiron të bën dua është më mirë për të që ta bëjë këtë gjatë namazit se sa pas namazit. Ibn Mesudi radijallahu anhu ka transmetuar se Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë, kur ai foli në lidhje me teshehudin:

“Pastaj ai mund të kërkojë (të lutet për) atë që ai dëshiron.”

Disa njerëz të thjeshtë ngrehin duart dhe bëjnë dua pas çdo namazi vullnetar. Menjëherë pas bërjes teslim ata i ngrehin duartë, sikurse ngritja e duarve të ishte qëllimi i vetëm. Pastaj i fshijnë fytyrat e tyre. Ata kujdesen për këtë veprim sepse ata e konsiderojnë atë të jetë i përshkruar, diçka që nuk është. Të kujdesurit e këtij veprimi në këtë mënyrë është bidat.

Ndërsa lidhur me ngritjen e duarve të tyre kur imami predikon në ditën e xhuma, as kjo gjë nuk është përshkruar. Sahabët radijallahu ahnum e dënuan Bishr bin Meruanin për shkak se kishte ngritur duart e tij gjatë hutbes së xhumasë1. Përjashtimi i vetëm është nëse imami lutet për shi. Është konfirmuar nga Profeti salallahu alejhi ue selem, se ai ngriti duart e tij gjatë një hutbe të xhumasë dhe e e luti Allahun për shi2 pas së cilës njerëzit bënë të njëjtën gjë3. Pra duart nuk duhet të ngriten në asnjë rastë tjetër gjatë hutbes së xhumasë.

_______________________________________________________________

1 Muslim (874).

2 Buhari (933) dhe Muslimi (897).

3 Buhari (1029).

 

Si luftohet epshi?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/OKU8tKPgG7k

 

 

Pyetësi: – ”Shejkh i nderuar, duke patur parasysh epokën në të cilën po jetojmë, cilat janë disa prej shkaqeve të cilat do na ndihmonin neve në luftimin e epshit duke parë edhe fitnet e shumta që janë përhapur?

Sheikhu: – ”La Haule ue La Kuuete ila bi-lah” (S`ka ndryshim dhe as fuqi vetëm se me ndihmën e Allahut”)

Ka thënë i Dërguari i Allahut sal-la Allahu alejhi ue selam:

”O ju të rinj, kush ka mundësi prej jush që të përballojë martesën atëherë le të martohet, sepse me të vërtetë ajo (martesa) është gjëja më e mirë për uljen e shikimit dhe për ruajtjen e organeve intime, ndërsa ai i cili nuk ka mundësi të martohet atëherë e ka detyrë që të agjërojë sepse me të vërtetë agjërimi është mburojë për atë.” [Mutefekun Alejhi]. Ky ishte shkaku i parë.

Gjithashtu prej shkaqeve të tjera është që njëriu të largohet nga të shikuarit e diçkaje e cila e nxit epshin sepse njëriu është qënie njerëzore (humane) dhe nëqoftëse ai shikon gjëra të cilat stimulojnë epshin siç është për shëmbull televizori apo revistat, atëherë ai le të largohet nga të tilla gjëra.

Shaku i tretë: -”Ai nuk duhet të mendojë shumë në veten e tij për gjëra si këto që nxisin epshin”.

Shkaku i katërt: Nëse njëriu ndjen ndonjë lloj tundimi, atëherë ai duhet që ta largojë vëmëndjen nga ajo gjë duke lexuar ndonjë libër ose duke le të shkojë tek ndonjë shok i tij apo edhe gjëra të tjera të ngjashme me këto”.

Shkaku i pestë: -”Duhet që njerëzit e dijes (Dijetarët) dhe të rinjtë të bëjnë thirrje (daua) për uljen e barrës financiare të martesës”.

”Sa është Mehri këtu tek neve në këtë kohë”? ”A konsiderohet vlera e tij një shumë mesatare” ?

-Sa?! 40.000 Rijal ?!

”Kjo shumë është përsa i përket atij të riu i cili nuk e përmbush dot këtë obligim dhe për atë i cili nuk e ka babain të pasur, pra është shumë e vështirë”.

”Kështu që unë mendoj se Dijetarët dhe Khatibat (Ligjëruesit) e ditës së Xhuma dhe të tjerë përveç tyre duhet që të shtojnë përpjekjet e tyre për të nxitur njerëzit që të ulin vlerën e Mehrit’.

”Gjithashtu, duhet që njerëzit më të shquar dhe më të pasur të vendit në radhe të parë vetë ata ta praktikojnë këtë gjë në vetet e tyre”.

” Unë do t`ju tregoj juve tani për një person i cili më ftoi mua që të mbaj ligjëratën e ceremonisë martesore të vajzës së tij”.

”Pas përfundoi fjalimi (khutbeja) i njohur i cili është: ”In-ne elhamdu li-lahi nahmeduhu ue neste`inuhu” Me të vërtetë të gjitha falenderimet i takojnë Allahut, vetëm Atë e adhurojmë dhe vetëm prej tij ndihmë kërkojmë”… deri në fund të lutjes, i thashë kujdestarit të gruas (Uelij): ”Martoje tani vajzën tënde (me dhëndrin)!” Ai tha: – ”E martoj vajzën time me ty me një mehër vlera e të cilit është 1 Rijal”

-”A e dëgjuat çfarë thashë apo jo?!” A e dëgjuat?! Vlera e Mehrit ishte vetëm 1 Rijal. I thashë atij burrit: – ”Kjo është gabim, sepse Mehri nuk është vetëm ky 1 Rijal që ti kërkove tani” Mehri është çdo gjë që kërkon prej tyre siç mund të jetë floriri etj, por ai u betua se nuk ka marrë gjë tjetër përveç këtij 1 Rijali.

Ai (babai i vajzës) tha se: -”Unë nuk e martova vajzën me paratë, por e martova atë me burrë.

E nëse nuk do të kishte ekzistuar kjo ndalesë (ndalimi i martesës pa Mehër), atëherë do ta kisha martuar vajzën pa asnjë gjë (pa detyrim financiar). “‘Njerëz si ky burrë duhen inkurajuar dhe unë nuk mendoj se neve na mungojnë njerëz të tillë” Po…

 

Këshillë e artë për myslimanët që jetojnë në vendet e pabesimtarëve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

 

 

O ju vëllezër, ju jeni në një vend që ndryshon prej vendeve tuaja, në fe, në bindje, në moral, në edukatë, në bashkëpunim dhe kërkohet prej juve që të forcoheni në atë që ju jeni, në fenë e Allahu Azze ue Xhele, dhe të keni edukat të lartë, dhe të leni përshtypje të mirë tek ai popull, të jeni shembëlltyre në moralin dhe sjelljen tuaj të mira, sepse feja Islame përhapet me fjalë nuk ka dyshim në këtë, thirrje në Allahun, por gjithashtu përhapet me davet praktik e që është edukata e mirë e mbështetur në fenë Islame, nëse ju shfaqni ndaj tyre sinqeritetin në fjalë, mbajtjen e premtimit, dhe qëndroni largë mashtrimit dhe tradhëtisë, nuk ka dyshim se ky është daveti më i fuqishum në fenë e Allahut.

Gjithashtu u nxisë në maksimum që të këshilloheni në mes vete në të vërteten, dhe të këshilloheni në durim, dhe të këshilloheni në ruajtjen e lidhjeve, sepse nuk ka shoqëri që ska mangësi, andaj është obligim për juve që kur të hasni në magësit e ndokujtë prej juve, qoftë në raport me Allahun, apo me të tjerët, ta këshilloni,dhe udhëzoni në rrugën e drejtë.

 

Një mësues majmun

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nur alad-Darb (55 A)

 

Pyetje: Kur mësuesi ynë hyn në klasë, ai thotë: “Paqja qoftë mbi majmunët! “Nëse nuk e refuzojmë atë, ai na tregon lidhur me Freudin dhe se ne të gjithë pa dyshim e kemi prejardhjen nga majmunët. Mësuesi ynë gjithashtu vishet me rroba të gjata dhe ka flokë të gjata dhe thonjtë të gjatë. Si duhet të sillemi ndaj mësuesit tanë?

Përgjigje: Që ky njeri e pranon se ai është një majmun kjo është e miratuar. Pretendimi i tij se edhe të tjerët janë majmun, kjo refuzohet. Tashmë është bërë e qartë se është mosbesim që të besoshë se njeriu e ka prejardhjen nga majmuni. Kjo është përgënjeshtrim ndaj Kuranit dhe konsensusit të myslimanëve dhe të gjithë njerëzve. Ka dalur në sheh se kjo teori është e rremë dhe e gabuar.

Ky njeri nuk duhet të japë më mësim. Rektori i shkollës është i detyruar ta dërgojë rastin tek autoritetet në mënyrë që ai të largohet nga mësimdhënia. Ai duhet gjithashtu të kontrollohet jashtë shkollës në mënyrë që ai të mos i devijojë njerëzit. Nëse ai i kthehet të vërtetës atëher qëllimi është arritur. Kjo i përket mëshirës së Allahut mbi të dhe njerëzit. Përndryshe, shkatërrimi i tij duhet të rregullohet qoftë edhe me ekzekutimin e tij1.

Pyetje: Pra, është e lejuar për ta ekzekutuar atë në këtë rast?

Përgjigje: Po, në qoftë se nuk ka asnjë mënyrë tjetër për ta ndaluar dëmin e tij. Dëmi i tij është i madh kur ai e përgënjeshtron Kuranin. Nëse dëmi i tij mund të ndalohet vetëm në këtë mënyrë, sepse ky njeri thërret në ateizëm dhe mosbesim, është e detyrueshme për ta ekzekutuar atë. Sepse ai është një renegat dhe renegati duhet të ekzekutohet.

______________________________________________

 

Fotografimi me kamera dixhitale

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu-ul-Fataua (12/346)

 

Pyetje: “Cili është vendimi për të fotografuarit me kamera digjitale dhe për të varur fotot në mur?”

Përgjigje: “Fotografimi me kamera dixhitale që është i qastit që nuk ka nevoj për punim dore nuk ka ndonjë të keqe. Kjo nuk hynë në atë që quhet fotografim.

Megjithatë, mbetet qëllimi i fotografimit. Nëse qëllimi është për ta ruajtur imazhin apo për ta ruajtur atë si një kujtim kjo është e ndaluar. Për shkak se mjeti ka të njëjtin gjykim sikurse qëllimi. Është e ndaluar për të ruajtur fotografi për hir të kujtesës, sepse Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë:

“Engjëjt nuk hyjnë në një shtëpi ku ka foto apo qen.”

Kjo dëshmon se mbajtja e fotografive në shtëpi është e ndaluar.

Lidhur me varjen e fotografive në mure, kjo është e ndaluar dhe nuk lejohet. Engjëjt nuk hyjnë në shtëpitë ku ka fotografi.”

 

Ngjitja në kodrën Rahmah

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nur alad-Darb (55 A)

 

Pyetje: “Çdo vit kur bëj haxhin unë ngjitem në kodrën Rahmah në Arafat. Këtë vit ndihem i dobët për shkak të moshës së vjetër. Unë jam në mëdyshje tani. Unë kam frikë se do të bëj haxhin pa u ngjitur në këtë kodër. Çfarë duhet të bëj?”

Përgjigje: “Qetësohu, vëlla. Nuk është ligjësuar të ngjiturit në kodrën Rahmah. Kjo madje edhe është bidat nëse kjo bëhet si adhurim. Nuk lejohet që kjo të kosiderohet si një adhurim ose të veprohet si një akt adhurimi. Askush nuk ka ngurruar aq shumë pas veprave të mira dhe askush nuk i ka kushtuar rëndësi më të madhe për të përhapur mesazhin e Allahut sikurse bër i Dërguari salAllahu alejhi ue selem. Megjithatë, ai nuk u ngjit në këtë kodër, ai nuk e urdhëroi askë që ta bëjë këtë e as nuk e miratoi dikë që e bëri këtë, me aq sa di unë. Bazuar në këtë, nuk është e përshkruar të ngjiturit në këtë kodër. I Dërguari i Allahut salAllahu alejhi ue selem ka thënë kur ai qëndronte pas tij:

“Unë po qëndroj këtu dhe i gjithë Arafati është vend qëndrim.”

Është sikurse ai salAllahu alejhi ue selem deshi të thoshte se lejohet të qëndroshë kudo në Arafat dhe të mos shtyhen për të qëndruar mu aty ku ai qëndroi.”

 

Kaloi Mikatin pa e veshur ihramin

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaati ma esh-Shejkhejn, pyetur nga Abdullah et-Tejjar (2/132)

 

Pyetje: “Cila është dispozita për një person që dëshiron të bëjë Haxhin apo Umren dhe kalon Mikatin pa e veshur ihramin?”

Përgjigje: “Ai duhet të kthehet tek Mikati të cilin e kaloi, apo tek Mikati nga i cili ai fillimisht erdhi.”

 

Hyrja në ihram para arritjes së Mikatit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaati ma esh-Shejkhejn, pyetur nga Abdullah et-Tejjar (2/140)

 

Pyetje: “Cili është gjykimi për të hyrë në gjendjen e ihram para arritjes së Mikatit?”

Përgjigje: “Kjo është e urryer sepse i Dërguari salAllahu alejhi ue selem ka ka caktuar këto vende. Kur një person hyn në ihram para se ai të arrijë mMkatin kjo është një mënyrë e tejkalimit të kufijvë të Allahut, kështu që është e përshtatshëm të përmbajturit e asaj që Sheriati ka caktuar.”

 

Bërja Tavaf dhe S´ai pa mahrem

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika’ati ma’a esh-Shejkhejn, pyetur nga Abdullah et-Tejjar (2/129)

 

Pyetje: “A është kusht që gruaja të ketë me vete mahrem kur ajo bën Tavafin dhe Sa’in?”

Përgjigje: “Nuk është kusht që ajo të ketë me vete mahrem kur ajo bën Tavafin dhe Aa’in, por është e lejuar për gruan që të bëjë tavaf dhe sa’i vetëm edhe nëse mahremi i saj nuk është aty sepse ajo nuk llogaritet si udhëtare.”

 

Bërja e Sa´it para Tavafit gjatë Umres

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Likaati ma’a esh-Shejkhejn, pyetur Abdullah et-Tajjar (2/58)

 

Pyetje: “A është e lejuar për ta bërë Sa´i para bërjes Tavaf kur ta bëjmë Umren?”

Përgjigje: “Disa Selefët e kosnideronin këtë të lejuar, por kjo nuk duket të jetë mendimi i saktë. Mendimi i saktë është se nuk lejohet të bëhet Sa’i para Tavafit kur ta bënë Umren dhe se kjo lejohet të veprohet vetëm gjatë Haxhit.”

Pyetje: “Ai që ka vepruar kështu, a duhet ta përsëris atë?”

Përgjigje: “Po, ai duhet ta përsëris atë, ky veprim lejohet vetëm gjatë Haxhit.”

 

Pauzat gjatë Tavafit dhe Sa´it

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nur ala-Darb (54 A)

 

Pyetje: “A është e lejuar për personin i cili bën Haxh që të qëndrojë ose të ulet gjatë Tavafit ose Sa’it për të pushuar dhe pastaj vazhdonë të ec?”

Përgjigje: “Kjo lejohet. Dijetarët thonë se kjo është Sunnet, e jo një kusht, që të bëhet Sa’i pandërprerë. Bazuar në këtë, atij i lejohet që të pushojë dhe pastaj të vazhdoi të ecurit, edhe nëse pauza është e gjatë. Por aq më pak ndërprerje aq më i mirë është Sa´i.”

Pyetje: “Gjatë pauzës a i lejohet atij që të dalë jashtë Mas’a (vendit ku bëhet Sa’i)?”

Përgjigje: “Po, kjo i lejohet atij. Ai mund të del jashtë tij dhe të kryejë nevojat e tij, të pij apo të ngjashme.”

 

Bërja e Haxhit me para haram

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu Fataua Vol. 21 f.95

 

Pyetje: “Cili është gjykimi lidhur me një person të ardhurat e të cilit janë haram dhe që e bëri haxhin me vajzën apo djalin e tij me këto para? A pranohet haxhi tij apo duhet ta përsëris atë?”

Përgjigje: “Nëse ai është i sigurt se paratë që ai i ka përdorur janë haram dhe ishte i vetëdijshëm se haxhi me para të vjedhura është i pavlefshëm dhe nuk harroi se nga i erdhën këto para kur ai bëri haxhin, haxhi i tij është i pavlefshëm. Ky është mendimi i njohur nga medhhebi i Imam Ahmedit. Por në qoftë se ndonjë gjë nga këto kushte nuk plotësohen, Haxhi i tij është i saktë.”

Pra, në qoftë se personi që e bëri Haxhin nuk ishte në dijeni rreth origjinës së parave, ose nuk e dinte se Haxhi me para haram është i pavlefshëm, Haxhi i tij është i saktë. Edhe pse ka disa dijetarë që besojnë se Haxhi i personit është i saktë edhe nëse kushtet e mësipërme janë përmbushur dhe Allahu e di më së miri.

 

Personi i paralizuar nuk mund ta vesh ihramin për ta bërë Umren

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mavsu’at ul-Ahkam uel-Fataua esh-Sharijjah, f. 682

 

Pyetje: “Një njeri dëshiron të bëjë Umren në Ramazan, por ai nuk mund ta ihramin sepse ai është i paralizuar apo i gjymtë. Ai i lejohet atij që në në vend të ihramit të vesh rroba të tjera, dhe a duhet të paguaj dëmshpërblim për këtë?”

Përgjigje: “Po, nëse një person nuk mund ta vesh ihramin ai në vend të kësaj vesh disa rroba të tjera të përshtatshme që janë të lejuara për tu veshur. Dijetarët thonë se ai ose duhet të therë një dele dhe ta shpërndajë atë në mesin e të varfërve apo të ushqyej gjashtë të varfër, çdo të varfëri duhet ti jep rreth një kilogram ushqim ose duhet të agjërojë tri ditë. Dijetarët kanë ardhur në këtë përfundim kur ata bënë analogji me personin i cili obligohet të rruaj flokët e tij që përmendet në ajet:

“E mos i rruani kokat tuaja derisa të arrijë kurbani vendin e caktuar. Po kush është prej jush i sëmurë ose ka mundim koke (e rruhet para kohe) kompensimi është: agjërim, sadaka ose kurban.” [El-Bekare: 2:196]

Profeti salAllahu alejhi ue selem ka treguar se agjërimi duhet të jetë tre ditë, bamirësia duhet të jetë të ushqyerit e gjashtë personave të varfër me rreth një kilogram ushqim, dhe se therja është që të theret një dele.”

 

Diskutimi i dijes gjatë bërjes Tavaf apo S´ai

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mausu’at ul-Ahkam uel-Fataua esh-Shar’ijjah, fq.676

 

Pyetje: “Cili është gjykimi që dy ose më shumë persona të diskutojnë një çështje dije kur ata njëkohësisht janë duke bërë Tavaf apo Sa’i?”

Përgjigje: “Diskutimi i çështjeve të dijes gjatë bërjes Tavaf ose Sa’i lejohet, kjo nuk e anulon Tavafin apo Sa’in, por është shumë më mirë në qoftë se i kushton rëndësi dhikrit. Vërtet Tavafi mbaron pas një kohe, ndërsa ka raste të tjera për diskutim. Për t’iu përgjigjur me zë të ultë një pyetjeje e cila të shtrohet duke bërë Tavaf apo Sa’i nuk është problem për derisa pyetjet nuk bëhen të shumta. Prandaj ne themi: Nuk ka asnjë problem nëse personi i cili pyetet gjatë kohës kur ai bën Tavaf ti thotë pyetësit që të presë derisa ai ta mbaron Tavafin në mënyrë që ai të përqëndrohet në bërjen e dhikrit.”

 

Çfarë duhet bërë nëse nuk gjen vend për të fjetur në Mina?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika’ati ma’a esh-Shejkhejn, pyetur nga Abdullah et-Tejjar (2/82)

 

Pyetje: “Çfarë duhet të bëjë një person nëse ai arrin në Mina dhe nuk gjenë vend për të fjetur?”

Përgjigje: “Nëse ai nuk gjen vend në Mina ai duhet të flej në vendin ku përfundojnë tendat. Por nëse ai gjenë vend në Mina, e ka obligim që të flej aty.”

 

 

Marrja abdes me ujë Zemzemi

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nur ala-Darb (55 A)

 

Pyetje: “Nëse pelegrinazhi ka vetëm ujë Zemzemi me vete dhe hynë koha e namazit, atëherë a duhet të mërr abdes me ujë Zemzemi apo duhet të merr tejemum duke qenë se Zemzemi është një ujë i bekuar i cili duhet vetëm të pihet?”

Përgjigje: “Siç u tha Zemzemi është ujë i bekuar.

Profeti salAllahu alejhi ue selem ka thënë:

“Uji i Zemzemit është për atë qëllim që pihet.”

Prej bekimeve të tij janë edhe të pastruarit me të për namaz. Është e lejueshme për të marrë abdes me të. Nuk ka asnjë problem. Sepse ky është ujë dhe hyn tek fjala e Allahut Te ala:

يا أيها الذين آمنوا إذا قمتم إلى الصلاة فاغسلوا وجوهكم وأيديكم إلى المرافق وامسحوا برؤوسكم وأرجلكم إلى الكعبين وإن كنتم جنبا فاطهروا وإن كنتم مرضى أو على سفر أو جاء أحد منكم من الغائط أو لامستم النساء فلم تجدوا ماء فتيمموا صعيدا طيبا فامسحوا بوجوهكم وأيديكم منه

“O ju që besuat! Kur doni të ngriheni për të falur namazin, lani fytyrat tuaja dhe duart tuaja deri në bërryla; fërkoni kokat tuaja, e këmbët lani deri në dy zogjtë. Nëse jeni xhunubë, atëherë pastrohuni (lahuni)! Në qoftë se jeni të sëmurë, ose në ndonjë udhëtim, ose ndonjëri prej jush vjen prej vendit të nevojës, ose keni kontaktuar me gratë dhe nuk gjeni ujë, atëherë mësyjeni (merrni tejemum) dheun e pastër dhe me të fërkoni fytyrat dhe duart tuaja.” 5:6

Në këtë rast është e detyrueshme për të që të pastrohet me ujë Zemzemi. Përderisa ka ujë nuk i lejohet atij të merr tejemum.”

 

Përdorimi i veglave muzikore gjatë Umres apo Haxhit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Fataua el-Mekijjah fq.4

 

Pyetje: “Cili është gjykimi për të marre me vete në Haxh instrumente muzikore të cilat janë të ndaluara?”

Përgjigje: “Marrja e instrumenteve të ndaluara për ti përdorë ato është pa dyshim një mëkat. Të vazhduarit në veprimin e një mëkati bën që ai mëkat të konsiderohet prej mëkateve të mëdha. Nëse ai i përdorë ato pasi të ketë veshur ihramin për të kryer Umren apo Haxhin, atëherë ky është një mëkat edhe më i madh, sepse Allahu ka thënë:

“Haxhi është në muajt e caktuar e kush bën (ia fillon të zbatojë) haxhin në këta muaj, nuk duhet afruar gruas, nuk bën të merr nëpër këmbë dispozitat e sheriatit, as nuk duhet shkaktuar grindje. Çka punoni nga e mira, All-llahu di për to. Dhe përgatituni me furnizim (për rrugë), e furnizimi më i mirë është devotshmëria, e ju të zotët e mendjes kini dronë Time.” [el-Bekarah 2:197]

Çdo mysliman duhet ti shmanget asaj që Allahu e ka ndaluar pavarësisht se a është gjatë udhëtimit për në Haxh, duke u kthyer prej Haxhi apo kur ai është duke u përgatitur për ta filluar atë.”

 

A të bëjë Haxhin e dytë apo të japë lëmoshë?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika’ati ma’a esh-Shejkhejn, pyetur nga Abdullah et-Tejjar (2/58-59)

 

Pyetje: “Nëse një person e ka kryer Haxhin e detyrueshëm, a është më mirë për të që të bëjë një Haxh vullnetar, apo që ti japë këto para për projekte bamirëse? “

Përgjigje: “Bërja e Haxhit vullnetar është më mirë se sa dhënia e lëmoshës. Por në qoftë se ka myslimanë të cilët janë në nevojë (vështirësi), është më mirë që ti ndihmosh këta myslimanë që të dalin nga gjendja e tyre e ndërlikuar.”

 

Disa e prekin dhe e puthin Rukn el-Jemenin

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika’ati ma’a esh-Shejkhejn, pyetur nga Abdullah et-Tejjar (2/145)

 

Pyetje: “Kur disa njerëz bëjnë Tavaf ata e fërkojnë me duart e tyre Rukn el-Jemenin, e puthin atë dhe shtyhen për të arritur tek ai, çfarë mendoni për këtë?”

Përgjigje: “Rukn el-Jemeni duhet vetëm të preket me dorën djathtë dhe nuk duhet të puthet. As nuk duhet bërë me isharet drejt tij në qoftë se nuk mund ta prekësh atë.”

 

Personi i parë i cili tha se Muhrimit nuk i lejohet të vesh rroba të qepura dhe domethënia e saj

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh Sahih el-Buhari (1/355)

 

“Sa i përket fjalës së dijetarëve -Allahu i mëshiroftë!- se Muhrimi nuk duhet të vesh asgjë të qepur, kështu që ishte i pari i cili e tha këtë ishte fakihu u Tebiinëve Ibrahi en-Nakha’i -Allahu e mëshiroftë!-. Ai e kishte për qëllim rrobat që janë të përshtatura përgjatë trupit apo përgjatë ndonjë pjese të trupit e jo një veshjeve e përbërë nga qepjet.

Njerëzit e thjeshtë sot e kanë kuptuar nga ajo se dijetarët e kanë për qëllim çdo gjë që është e qepur. Ata madje edhe pyesin lidhur me pantoflat e qëndisura. A lejohet të ecim në to? Ato kanë qepje. Ata madje edhe pyesin lidhur me Izarin e arnuar dhe Rida vetëm sepse ka qepje në to dhe kështu me radhë …”

 

 

Shenjat se Haxhi, agjërimi, bamirësia, duaja është pranuar

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mavsu’at ul-Ahkam uel-Fataua esh-Sharijah, f.662

 

Pyetje: A ka ndonjë dëshmi që tregon se Haxhi apo Umrah janë pranuar?

Përgjigje: Mund të ndodhë të ketë disa shenja që sugjerojnë se Haxhi i një personi, agjërimi, bamirësia dhe duaja janë pranuar dhe kjo është që të ndiej qetësi në gjoksin e tij, lumturi në zemër dhe ti ndriçojë fytyra.

Vërtet momentet e adhurimeve kanë shenja që shihen në trupin e një personi dhe brenda në shpirtin e personit. Disa nga Selefët përmendin se shenja e cila tregon se një vepër e mirë është pranuar është se i lehtësohet personit që të bëjë një tjetër vepër të mirë, për shkak se Allahu ia bëri të lehtë bërjen e një tjetër vepre të mirë tregon se Allahu ia pranoi veprën e parë prej tij, dhe i dhurojë atij dhuratën që të bëjë një vepër të re dhe se Allahu është i kënaqur me të për shkak të saj.

 

Tatuazhet e përkoshme

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fetva për revistën ed-Dauah nr.1741. 7/2/1421 H f.36

 

Pyetje: “Cili është gjykimi në lidhje me tatuazhet e përkohshme, e cila është një lloj i imazhit që mbetet në ndonjë pjesë të trupit dhe zhduket pas disa ditësh?”

Përgjigje: “I lavdëruar qoftë Allahu.

Nëse është një imazh i një kafshe, etj, atëherë ajo është haram dhe nuk lejohet. Nëse është një imazh i pemës ose modele të ngjashme, ska të keqe në këtë, por sipas mendimit tim është më mirë të mos e bërë këtë, pasi ajo krijon një barrë shtesë mbi gruan, kur është fjala për shpenzimet dhe të kujdesurit për këto modele. Pra, është më mirë të mos e bërë këtë.”

 

 

Pacienti në spital u falë me tejemum duke pasur qasje uji

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shehri (51 B)

 

Pyetje: “Babai im kishte një operacion. Edhe pse ai kishte mundësi të shkonte deri tek uji, por ai merrte tejemum dhe bashkoi namazet për tre ditë. Çfarë është ai i detyruar, duke qenë se ai është injorant lidhur me këtë punë dhe ka mendu se kjo është e lejuar?”

Përgjigje: “Unë mendojë se ai është i detyruar që ti përsëris namazet. Për derisa ai është i shtrirë në një spital, kjo ndodhë në një qytet ku ata kanë dijeni mbi të vërtetën dhe kanë qasje në studentët dhe telefon. Ai ka qenë në gjendje që ka pas nevojë të pyetë. Ai ishte i detyruar të pyes se si të mirrte abdes, si të falej dhe të qendrojë drejt Kibles dhe se a duhet të falej në këmbë apo ulur dhe të ngjajshme. Ai ka qenë i pakujdesshëm dhe duhet ti përsëris namazet të cilat i ka falur. Nëse namazi i parë ishte i vlefshëm, namazi i dytë është i rekomanduar. Dhe në qoftë se namazi i parë ishte i pavlefshëm, namazi i dytë është i detyrueshëm dhe namazi i parë i rekomanduar. Allahu Azze ue Xhel do ta shpërblejë atë për veprimin e tij, edhe pse ai veproi gabim.”

 

Asnjë pushtetarë sikurse pushtetarët Sauditë – asnjë qytetarë sikurse qytetarët Sauditë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shehri (51 A)

 

 

Ne duam që qeveria të bëjë gjithçka që ne dëshirojmë dhe që ajo të jetë sikurse qeveria e kohës së kalifëve të drejtë. Por nëse ne marrim parasyshë vetëveten tonë ne e shohim se ne vetë jemi ata që e teprojmë.

Së pari ne e teprojmë në lidhje me të drejtat e Allahut Azze ue Xhel. Ne gënjejmë. Ne mashtrojmë. Jemi të mangët lidhur me obligimet. A nuk është kështu o popull!? Ne dëshmojmë kundër vetes sonë për të gjitha këto. Ne i kemi të gjitha këto.

Pastaj ne jemi të mangët edhe në raport me vendin. Sa të shumtë janë ata të cilët e numrojnë vendin si të gabueshum, i mveshin gjëra asaj dhe e fshehin atë që vendi kërkon publikimin e saj! Këtë e dini qdonjëri prej juve, dhe nuk është diçka e msheftë për ju.

A është pra e drejtë që ne të duam që qeveria të bëjë gjithçka që mundet për të qenë si në kohën e kalifëve ndërsa ne jemi në kontrast? Jo. Kjo hynë tek fjalët e Allahut:

ويل للمطففين الذين إذا اكتالوا على الناس يستوفون وإذا كالوهم أو وزنوهم يخسرون

’’Të mjerët ata që mangu masin e peshojnë. Ata që kur matin prej njerëzve, për vete e plotësojnë. E kur u matin të tjerëve ose u peshojnë, u lënë mangu.’’ 83: 2-3

Shpresoj që Allahu të na udhëzojë neve dhe qeverinë dhe ti korigjojë punët e tyre. Ne e dimë se nuk ka vend sot në sipërfaqen e tokës që ka pushtetarë sikurse pushtetarët tanë -edhe pse ata kanë të meta- dhe qytetarët që përfaqësojnë Islamin e vërtetë dhe Teuhidin sikurse veprojnë qytetarët Sauditë -edhe pse ata kanë mangësi. Unë nuk po e them këtë për shkak se jamë i njëanshëm dhe fanatik kurrësesi. Por ne dëgjojmë dhe lexojmë lidhur me vendet e tjera. Pra, ne duhet të jemi të drejtë. Kërko dhe jep. Megjithatë, është e çoroditur dhe e padrejtë vetëm të marrësh pa dhënë.

 

Gjykimi për tu falur vetëm pas rreshtit në namazin me xhemat edhe pse ka vend në rresht

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika’ati ma´a esh-Shejkhejn, pyetur nga Abdullah et-Tejjar (2/87)

 

Pyetje: “Nëse një person falet i vetëm pas rreshtit në namazin me xhemat edhe pse ka vend në rresht, cili është gjykimi për namazin e tij?”

Përgjigje: “Namazi i tij nuk është i saktë dhe ai duhet ta përsëris atë.”

 

Shpërlarja e gojës pas pirjes së qumështit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh Sahih Buhari (1/546)

 

Imam Buhari ka thënë:

“211 – Jahja Bukejr dhe Kutejbeh na kanë treguar: el-Lejth na ka treguar, nga Ukejl, nga Ibn Shihab, nga Ubejdullah bin Abdilah bin Utbah, nga Ibn Abasi i cili i tha se i Dërguari i Allahut salAllahu alejhi ue selem piu qumësht, e shpërlau gojën dhe tha:

“Ka yndyrë në të.”

Allahu e nderfotë dhe dërgofte paqe mbi të! Ai salAllahu alejhi ue selem praktikoi dhe shpjegoi. Ai praktikoi kur ai e shpërlau gojën pas pirjës së qumështit dhe ai e shpjegoi kur tha se ajo është e përbërë nga yndyra. Kjo dëshmon se është e ligjësuar për ta shpëlarë pas çdo gjëje që përmban yndyrë, pije dhe ushqim, për ta larguar yndyrën. Nëse është shumë e yndyrshëm, është Sunnet që të pastrohen dhëmbët. Prandaj dijetarët thonë se është Sunnet pastrimi i dhëmbëve pas ngrënies së ushqimit në mënyrë që gjurmë e saj të zhduken plotësisht nga goja.”

 

Pijet energjike

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh Sahih Buhari (1/603)

 

Pyetje: “Cili është gjykimi për pijet energjike?”

Përgjigje: “Pijet energjike nuk janë dehëse. Mirëpo, duhet ti referohemi mjekëve për ta ditur nëse këto pije energjike kanë efekte anësore apo jo.”

 

Të fundit dhe të parët

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh Sahih Buhari (1/592)

 

Imam Buhari ka thënë:

238 – Ebul-Jeman na tha: Shuajb na informoi: Ebyz-Zinad na informoi se Abdurr-Rrahman bin Hurmuz el-A’raxh i tha atij se ai e ka dëgjuar Ebu Hurejra duke thënë se ai e ka dëgjuar të Dërguarin e Allahut salAllahu alejhi ue selem të thotë:

“Ne jemi të fundit dhe të parët.”

Do të thotë të fundit për sa i përket periudhës në këtë jetë dhe të parët sa i përket jetës tjetër. Në çdo situatë në jetën tjetër ky umet janë të parët. Ata janë të parët në Sirat, të parët që hynë në Xhenet, të parët tek Peshorja dhe çdo gjë tjetër.

 

A është e vërtetë se shumica e banorëve të Zjarrit janë gratë dhe pse?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu Fataua vol 2. fq.61

 

Pyetje: “A është e vërtetë se shumica e banorëve të Zjarrit janë gratë dhe pse?”

Përgjigje: “Kjo është e saktë. Profeti salAllahu alejhi ue selem u foli grave kur ai ishte duke predikuar në lidhje me to tyre dhe tha:

“Jepni lëmoshë se me të vërtetë kam parë në Xhehennem më së shumti gra.”

dhe për të njëjtin problem ai u pyet, për të cilën po pyet pyetësi:

“Ato e pyetën: Përse o i Dërguari i Allahut? Ju tha: “Për arsye se ju mallkoni (fyeni) shumë dhe nuk i falënderoni burrat tuaj.” (Buhari nr 541, Muslimi nr 1931).

Profeti salAllahu alejhi ue selem sqaroi arsyet pse ato do të jenë shumica e banorëve të Zjarrit, pikërisht se ato mallkojnë shumë dhe fyejnë dhe janë mosmirënjohëse ndaj burrave të tyre, dhe për këtë shkak ato u bën shumica e banorëve të Zjarrit.”

 

A është Xhehnemi në qiell apo në tokë?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu Fataua vol 2. fq.58

Shkurtoi dhe

Pyetje: A është Xhehnemi në qiell apo në tokë?

Përgjigje: Ai është në tokë. Megjithatë, disa dijetarë kanë thënë se është në det, dhe të tjerët thanë se ai është në fundin e tokës (që gjendet në skajin fundor). Ajo që duket të jetë e saktë është se ai ndodhet në tokën e fundit. Megjithatë, ne nuk e dimë se ku në tokë është. Ne besojmë se ai është në tokë dhe jo në qiell, por ne nuk e dimë saktësisht se ku është. Si dëshmi se Xhenemi është në tokë është ajeti:

“Jo, të mos rrini gafil! Se shënimet e veprave të mëkatarëve janë në Sixhxhin (në një libër shënimesh të të këqijave më të dëmshme).” Surja Mutafifin: 7

dhe Sixhxhin është toka e fundit (që gjendet në skajin fundor).

 

Në cilin Xhenet jetoi Ademi alejhi-selam?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu Fataua vol 2. fq.51

 

Pyetje: “Cili ishte Xheneti në të cilën Allahu e lejoi Ademin alejhi-selam dhe gruan e tij të jetojnë?”

Përgjigje: “E sakta është se Allahu lejoi Ademin dhe gruan e tij të jetojnë në Xhenetin të cilin Ai ia premtoi të devotshmëve. Kjo është për shkak se Allahu Te ala i tha Ademit alejhi-selam:

“O Adem, jeto ti dhe gruaja jote në Xhenet.” 2:35

Kur Xheneti përmendet duke u përgjithësuar atëherë është Xheneti i përjetshëm që është në qiell dhe për këtë arsye kjo është konfirmuar në një hadith nga Profeti salAllahu alejhi ue selem se Ademi alejhi-selam dhe Musa alejhi-selam diskutuan dhe Musa allejhi-selam i tha: “Pse na dëbove neve dhe vetën tënde nga Xheneti?” dhe Allahu e di më së miri.”

 

Cili do të jetë burri i gruas në Xhenet nëse ajo ishte e martuar dy herë në këtë botë?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu Fataua vol 2. fq.53

 

Pyetje: “Nëse një grua ishte martuar dy herë në këtë botë me cilin burrë do të jetë ajo në jetën tjetër?”

Përgjigje: “Në qoftë se një grua kishte dy burra në këtë botë ajo mund të zgjedh mes tyre në Ditën e Gjykimit në Xhenet. Dhe në qoftë se ajo nuk ishte e martuar në këtë botë, Allahu Te ala do ta martojë atë me një burrë në të cilin syri i saj gjen hare në Xhenet. Bekimet e Xhenetit nuk janë të kufizuara për burrat, por ato janë për burrat dhe për gratë, dhe në mesin e këtyre bekimeve është pikërisht martesa.”

 

A ekzistojnë Xheneti dhe Xhehnemi tash?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu Fataua vol 2. fq.54

 

Pyetje: “A ekzistojnë Xheneti dhe Xhehnemi tash?”

Përgjigje: “Po, Xheneti dhe Xhehnemi ekzistojnë tash. Dëshmi për këtë kemi Kuran dhe në Sunnet …”

 

A i ka Xhehnemi disa emra?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu Fataua vol 2. fq.58

 

Pyetje: “A i ka Xhehnemi disa emra?”

Përgjigjja: “Zjarri i Xhehnemit ka disa emra. Arsyeja se ai ka disa emra është për shkak se ai ka disa cilësi. Ai quhet el-Xhahim, Xhehenem, Ladha, es-Sa’ir, es-Sakr el-Hutameh, el-Hauijeh, në varësi të cilësive të tij të ndryshëm, por që të gjitha këto emrime janë një. Çdo gjë që është konfirmuar në Librin e Allahut apo në Sunnetin e të Dërguarit salAllahu alejhi ue selem në lidhje me këta emra, besimtari duhet ti besojë dhe ti konfirmojë.”

 

Mësimi i Kuranit në grup çdo ditë në një kohë të caktuar

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh Bulugh il-Maram vol 4 fq.507

 

Pyetje: “Cili është gjykimi nëse një grup njerëz bien dakord që të mësojnë përmendësh Librin e Allahut Te ala çdo ditë në një kohë të caktuar?”

Përgjigje: “Nuk ka asgjë që e ndalon këtë, sepse duhet bashkëpunuar në mësimin përmendësh të Kuranit.”

 

Huazimi i një ndërtese për tu përdorur si xhami

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua Mu’asarah fq. 26

el-Mavsu´ah nr. 4399

 

Pyetje: “Ne e kemi marrë me qira një vend të cilin e kemi bërë si një musalla (vend falje) aty i falim namazet e detyrueshme dhe namazin e Xhumasë. Ky vend nuk është pronë e myslimanëve por është marrë me qira?”

Përgjigje: “Ky vend nuk e merrë gjykim e të qenurit xhami. Ky vend është një musalla (vend falje), duke u bazuar në provat se ajo është pronësi e dikujt tjetër dhe se pronari i saj është i lirë që ta shes atë. Pra, kjo është një musalla dhe jo xhami, kështu që gjykimet e xhamisë nuk aplikohen mbi të.”

 

               Dita e Fundit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherhu Thelathetil Usul fq 101-110

 

Shpjegim…

E dyta: Besimi në dhënien e llogarisë dhe shpërblimi.

Robi meret në llogari në varësi të veprave të tij dhe në varësi të tyre edhe shpërblehet. Për këtë gjë tregojnë Kur`ani, Sunneti dhe Ixhmaja (konsensusi) i muslimanëve.

Allahu i Lartësuar ka thënë:

“Vetëm te Ne kthimin e kanë. Dhe vetëm detyrë Jona është llogaria e tyre.” (Surja Gashije: 25-26)

Gjithashtu ka thënë:

“Kush vjen me një (punë) të mirë, ai (në ditën e gjykimit) shpërblehet dhjetëfish, e kush vjen me (vepër) të keqe, ai ndëshkohet vetëm për të. Atyre nuk u bëhet e padrejtë.” (Surja Enam: 160)

Gjithashtu ka thënë:

“Në ditën e gjykimit Ne do të vëmë peshoja të drejta, e askujt nuk i bëhet e padrejtë asgjë, edhe nëse është (vepra) sa pesha e një kokrre të melit Ne do ta sjellim atë. E mjafton që Ne jemi llogaritës.” (Surja Enbija: 47)

Ibn Umeri radijallahu anhu ka transmetuar se Profeti salAllahu alejhi ue selem ka thënë:

“Vërtet Allahu do ta lerë besimtarin t’i afrohet Atij. Pastaj Ai do lëshoi vellon e Tij mbi të dhe do ta mbulojë atë. Pastaj Ai do të thotë: “A je i vetëdijshëm për këtë mëkat? A je i vetëdijshëm për këtë mëkat?” Ai pastaj do të thotë:” Po, o Zot.”derisa Ai e bën atë që t’i pranoj të gjitha mëkatet që kishte bërë, dhe ai (njeriu) beson se tashmë ka falimentuar. Ai (Allahu) pastaj do të thotë: “Unë t`i kam mbuluar (mëkatet) ty në jetën e dynjasë dhe Unë sot do të të fal ty.” Pastaj ai e merr librin me veprat e tij të mira. Ndërsa, në lidhje me kufarët dhe hipokritët, ata do të thirren para publikut: “Këta e kishin zakon të gënjejnë për Zotin e tyre – mallkimi i Allahut qoftë mbi të padrejtit.” Buhari dhe Muslim

Gjithashtu, është transmetuar në mënyrë autentike nga Profeti salallahu alejhi ue selem se ai ka thënë:

“Në qoftë se ndonjë njeri mendon që të bëjë një vepër të mirë dhe e bënë atë, Allahu e shkruan atë tek Vetja e Tij me dhjetë vepra të mira deri në shtatëqind e edhe më shumë. Dhe në qoftë se dikush mendon të bëjë një vepër të keqe dhe e bënë atë, Allahu e shkruan atë si një vepër të keqe.” Buhari dhe Muslim

Myslimanët janë në Ixhma (konsensus) se marrja në llogari dhe shpërblimi për veprat do të zhvillohet. Kjo është ajo që kërkohet nga urtësia sepse Allahu i Lartësuar ka zbritur Libra, ka dërguar të Dërguar dhe i ka obliguar robërit që të pranojnë dhe të veprojnë sipas asaj me të cilën kanë ardhur të Dërguarit, gjë e cila është e obliguar. Përveç kësaj, Ai i ka obliguar që të luftojnë kundër atyre që e kundërshtojnë Atë, dhe e ka bërë hallall derdhjen e gjakut të tyre, fëmijët e tyre, gratë dhe pasuritë e tyre.

Nëse nuk do të ekzistonte marrja në llogari dhe shpërblimi, këto gjëra do të ishon nga gjërat e kota (të pakuptueshme) ndaj të cilave Zoti i Urtë është i pastër prej atyre (gjërave). Allahu i Lartësuar tregon për këtë dhe thotë:

“Ne patjetër do t’i marrim në përgjegjësi ata, të cilëve u është dërguar (pejgamber), e do t’i marrim në pyetje edhe të dërguarit. Dhe duke e ditur mirë Ne do t’u rrëfejmë atyre (për atë që punuan), se Ne nuk ishim që mungonim (ishim të pranishëm).” (Surja El-Araf 6-7)

E treta: Besimi në Xhenetin dhe Xhehenemin dhe se ato janë vendbanimet e përhershme të krijesave.

Xhenneti është vendi i lumturisë të cilin Allahu i Lartësuar e ka përgatitur për besimtarët e devotshëm. Të cilët besuan në ato gjëra të cilat Allahu i obligoi që të besojnë në to, iu bindën Allahut dhe të Dërguarit të Tij, të cilët e adhuruan Allahun me sinqeritet dhe e pasuan të Dërguarin e Tij. Në xhennete ka lloj lloj begatish, të cilat asnjë sy nuk i ka parë, as ndonjë vesh nuk ka dëgjuar për to dhe askujt nuk i ka shkuar në mendje me imagjinuar (se si mund të jenë begatitë në xhennete).

Allahu i Lartësuar ka thënë:

“Ndërsa, ata që besuan dhe bënë vepra të mira, të tillët janë krijesa më e dobishme. Shpërblimi për ta te Zoti i tyre janë: vendet në xhennete nëpër të cilët burojnë lumenj, e aty janë përgjithmonë, pa këputur. All-llahu është i kënaqur ndaj tyre, e edhe ata janë të kënaqur prej Tij. E ky është për atë, që i ka pasur dronë Zotit të vet. Surja Bejine: 7-8

Gjithashtu i Lartësuari ka thënë:

” Pra, për ata që kanë vepruar, nuk di askush për atë kënaqësi (të zemrës e shpirtit) që u është caktuar atyre si shpërblim.” (Surja Sexhde: 17)

Ndërsa sa i përket Zjarrit, ai është vendbanimi i dënimit të cilin Allahu i Lartësuar e ka përgatitur për jobesimtarët zullumqarë, të cilët e mohuan Allahun dhe i kundërshtuan të Dërguarit e Tij.

Në të ekzistojnë lloje të ndryshme të ndëshkimit dhe të vuajtjeve, të cilat askush nuk mund t’i imagjinojë.

Allahu i Lartësuar ka thënë:

“E mos e paçit bërë (deri më tash), e as që do ta bëni kurrë (edhe në të ardhmen), atëherë ruajuni zjarrit, lëndë e të cilit janë njerëzit dhe gurët, që është i përgatitur për mosbesimtarët.” (Surja Bekare: 24)

Gjithashtu ka thënë:

“E ti thuaj: “E vërteta është nga Zoti juaj, e kush të dojë, le të besojë, e kush të dojë, le të mohojë. Ne kemi përgatitur për jobesimtarët zjarr që muret e tij (të flakës) i rrethojnë ata, e nëse kërkojnë shpëtim, ndihmohen me një ujë si katran që përzhit fytyrat. E shëmtuar është ajo pije, e vend i keq është ai.”(Surja Kehf: 29)

Gjithashtu i Lartësuari ka thënë:

“Allahu i ka mallkuar jobesimtarët dhe për ta ka përgatitur zjarr të ndezur fort. Aty do të mbesin përgjithmonë dhe nuk do të gjejnë kë t’i mbrojë apo t’i ndihmojë. “Ditën kur fytyrat e tyre do të përmbysen në zjarr e thonë: Të mjerët ne, ta kishim adhuruar Allahun e respektuar të dërguarin!” (Surja Ehzab: 64-66)

Nga besimi në Ditën e Fundit është edhe besimin në të gjitha gjërat që do të ndodhin pas vdekjes, p.sh;

a) Sprova e varrit: E cila është pyetja që i bëhet të vdekur pasi që varroset për Zotin e tij, fenë dhe Profetin e tij. (në këto momente) Ata të cilët kanë besuar Allahu i bën të qëndrueshëm me fjalën e qëndrueshmërisë, dhe përgjigjen duke thënë; “Allahu është Zoti im, islami është feja ime dhe Muhamedi (sal Allahu alejhi ue selem) është Profeti im.”

Ndërsa jo besimtarët Allahu do t`i humbi (duke mos u përgjigjur), dhe do të thonë; “Ah! Ah! Nuk e di!”

Ndërsa Munafiku dhe dyshuesi do të thonë; “Nuk e di! I dëgjova njerëzit të thonë diçka dhe e thashë edhe unë.”

b) Dënimi dhe përgëzimi në varr: Dënimi do të jetë për zullumqarët, munafikët dhe jobesimtarët.

Allahu i Lartësuar ka thënë:

“E kush është më gabimtar i madh se sa ai që trillon rrenë ndaj Zotit, ose thotë: “Mua po më shpallet e nuk i është shpallur asgjë, ose se sa ai që thotë: “Do të thur diçka të ngjashme me atë që e ka zbritur All-llahu”. E, sikur t’i shihje mizorët kur janë në agoni të vdekjes, e engjëjt kanë shtrirë duart e veta (me ndëshkim) e (u thonë): “Shpëtojeni pra vetveten (nëse mundeni)”. “Tash përjetoni dënimin e turpshëm për shkak se e thoshit të pavërtetën për Allahun, dhe ndaj argumenteve të Tij ishit kryeneç.” (Surja (En`am: 93)

Gjithashtu i Lartësuari ka thënë për familjen e Firaonit:

“Ata i nënshtroi zjarrit mëngjes e mbrëmje, e ditën e kijametit (u thuhet engjëjve): “Ithtarët e faraonit futni në dënimin më të rëndë!” (Surja Gafir: 46)

Në “Sahih Muslim”, transmetohet nga Zejd Ibn Thabit se Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë:

“Sikur të mos vdisnit (direkt si shkak i degjimit), do ta kisha lutur Allahun që t`ua mundësonte të dëgjonit ndëshkimet në varr të cilat unë i dëgjoj.” Më pas u kthye nga ne dhe tha: “Kërkoni mbrojtje tek Allahu nga dënimi i zjarrit.” Ata thanë: “Ne kërkojmë mbrojtje tek Allahu nga dënimi i zjarrit.” Ai tha: “Kërkoni mbrojtje tek Allahu nga dënimi i varrit.” Ata thanë: “Ne kërkojmë mbrojtje tek Allahu nga dënimi i varrit.” Ai tha: “Kërkoni mbrojtje tek Allahu nga sprovat e dukshme dhe të fshehta.” Ata thanë: “Ne kërkojmë mbrojtje tek Allahu nga sprovat e dukshme dhe të fshehta.” Ai tha: “Kërkoni mbrojtje tek Allahu nga sprova e Dexhallit.” Ata thanë: “Ne kërkojmë mbrojtje tek Allahu nga sprova e Dexhallit.” Muslimi.

Ndërsa sa i përket përgëzimit në varr, ai është për besimtarët e drejtë.

Allahu i Lartësuar ka thënë:

“E, s’ka dyshim se ata që thanë: “Allahu është Zoti ynë”, dhe ishin të paluhatshëm, atyre u vijnë engjëjt (në prag të vdekjes dhe u thonë): të mos u frikësoheni, të mos pikëlloheni, keni myzhde xhennetin që u premtohej.” (Surja Fus-silet: 30)

Gjithashtu i Lartësuari ka thënë:

“Përse, pra kur arrin shpirti në fyt, e ju në atë moment shikoni (se ç’po i ngjet). E Ne jemi më afër tek ai se ju, por ju nuk shihni. Dhe përse, nëse ju nuk jeni përgjegjës (për vepra), (përse) Nuk e ktheni atë (shpirtin të mos dalë). E nëse ai (i vdekuri) është prej të afërmve (të Zotit). Ai ka (te Zoti) kënaqësi, furnizim të mirë dhe Xhenet të begatshëm.” (Surja Uakia: 83-89)

El-Bera Ibn Azib (radija Allahu anhu) ka transmetuar se Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ka thënë në lidhje me besimtarin pasi që ai t’i jetë përgjigjur dy engjëjve në varrin e tij:

“Një thirrës nga qielli thërret: “Robi im ka thënë të vërtetën. Shtrojini atij dyshek nga Xhenneti, visheni atë me veshje të Xhennetit dhe hapjani atij një derë për në Xhennet.” Tha: “Atij i vjen (nga dera që i hapet) fllad dhe një erë (me parfum) e mirë, pastaj i zgjerohet varri i tij aq sa syri mund të shohë.” E transmeton Ahmedi dhe Ebu Daudi nga një hadith i gjatë.

Besimi në Ditën e gjykimit ka dobi të shumta,prej tyre;

E para: Dëshira dhe zelli për të bërë vepra të mira, duke qenë i kujdesshëm ndaj tyre dhe duke shpresuar që të shpërblehesh atë Ditë.

E dyta: Frika për të vepruar ndonjë mëkat dhe të kënaquritme të, duke pasur frikë ndëshkimin në atë Ditë.

Së treti: Besimtari i sheh me shikimin pozitiv gjërat që ai mund t’i humbë në këtë jetë, duke shpresuar lumturinë dhe shpërblimin në botën tjetër.

Jobesimtarët e mohuan ringjalljen pas vdekjes duke pretenduar se ajo është e pamundur. Ky është një pretendim i kotë, për kotësinë e të cilës dëshmon feja, ndjeshmëria dhe llogjika.

Sa i përket fesë; Allahu i Lartësuar ka thënë:

“Ata që nuk besuan menduan se kurrsesi nuk do të ringjallen. Thuaj: “Po, pasha Zotin tim, patjetër do të ringjalleni dhe do të njiheni me atë që keni punuar, e ajo për Allahun është lehtë!” (Surja Tegabun: 7)

Të gjitha Librat e shpallura e kanë vërtetuar këtë çështje.

Sa i përket Ndjeshmërisë; Allahu i ka treguar robërve të Tij, se Ai i ngjallë të vdekurit në këtë jetë. Në Suren “El-Bekare” ka pesë shembuj për këtë çështje.

E para: Kur populli i Musait i thanë atij:

“Dhe kur i thatë: “O Musa, ne nuk të besojmë ty derisa ta shohim Allahun haptazi, e atëherë juve u rrëmbeu rrufeja (zjarri) dhe ju e shihnit.” (Surja Bekare: 55)

Allahu i vdiq ata dhe më pas i ringjalli dhe për këtë çështje tregon Allahu kur Ai i foli Beni Israilëve:

“Dhe kur i thatë: “O Musa, ne nuk të besojmë ty derisa ta shohim All-llahun haptazi, e atëherë juve u rrëmbeu rrufeja (zjarri) dhe ju e shihnit. Pastaj, që të jeni mirënjohës pas vdekjes suaj juve ju ngjallëm.” (Surja Bekare: 55-56)

E dyta: Historia e personit të vrarë për të cilin u grindën Beni Israilët. Allahu i urdhëroi ata që të therin një lopë dhe më një pjesë prej saj ta godasin atë në mënyrë që ai t`i lajmërojë ata se kush e vrau atë. Për këtë ngjarje Allahu i Lartësuar thotë:

“(Përkujtoni) Kur e patët mbytur një njeri dhe u kundërshtuat mes veti për te, e All-llahu është zbulues i asaj që e mbanit fshehtë. E ne u thamë: “Mëshoni atij (të vdekurit) me një pjesë të saj (të lopës së therrur”!) Ja, kështu All-llahu i ngjallë të vdekurit dhe ua sqaron argumentet e veta, ashtu që të kuptoni.” (Surja Bekare: 72-73)

E treta: Historia e atij popullit të cilët dolën prej shtëpiave të tyre duke ia mbathur nga vdekja, të cilët ishin me mijëra dhe Allahu i Lartësuar i vdiq që të gjithë, më pas i ringjalli përsëri dhe në lidhje me këtë Allahu i Lartësuar thotë:

“A nuk di për ata, të cilët nga frika prej vdekjes u larguan prej atdheut të vet, e të cilët ishin me mijëra, e Allahu atyre u tha: “Vdisni”! (ata vdiqën). Pastaj i ngjalli. Allahu është shumë bamirës për njerëz, por shumica e njerëzve nuk janë mirënjohës.” (Surja Bekare: 243)

Së katërti: Historia e atij personit i cili kaloi para një fshati të vdekur, duke menduar se është e pamundur që Allahu i Lartësuar ta ringjalli atë (fshat). Allahu e vdiq atë (personin) njëqind vjet dhe më pas e ringjalli, dhe në lidhje me këtë Allahu i Lartësuar thotë:

“Ose (nuk je i njohur) me shembullin e atij që kaloi pranë një fshati që ishte rrënuar në kulmet e tij, e tha: “Si e ngjallë Allahu këtë pas shkatërrimit të tij”? E Allahu e bëri të vdekur atë (pyetësin – Uzejrin) njëqind vjet, pastaj e ringjalli dhe i tha: “Sa qëndrove (i vdekur)”? Ai tha: “Një ditë, ose një pjesë të ditës”! Ai (Allahu) Tha: “Jo, por ke ndenjur (i vdekur) njëqind vjet, shikoje ushqimin dhe pijen tënde si nuk është prishur, e shikoje edhe gomarin tënd (si i janë shkapërderdhur eshtrat). E për të bërë ty argument për njerëzit (bëmë këtë sprovë), shiko se si i kombinojmë eshtrat e pastaj i veshim me mish. E kur iu bë e qartë atij tha: “U binda se me të vërtetë All-llahu ka mundësi për çdo send!” (Surja Bekare: 259)

E pesta: Historia e Ibrahimit, i cili i kërkoi Allahut të Lartësuar që t`ia mundësoi të shikoi se si i ringjall të vdekurit? Allahu i Lartësuar e urdhëroi që të therë katër zogj, dhe pjesë pjesë t`i shpërndai në malet që ishin përreth dhe më pas t`i thërras. Pjesët u bashkuan njëra me tjetrën dhe erdhën tek Ibrahimi menjëherë, dhe në lidhje me këtë Allahu i Lartësuar thotë:

“Përkujto kur Ibrahimi tha: “Zoti im, më mundëso të shoh se si i ngjallë të vdekurit”? Ai (Zoti) tha: “A nuk je i besueshëm”? Ai (Ibrahimi) tha: “Po, por desha që zemra ime të ngopet (bindje)”! Ai (Zoti) tha: “Merri katër shpendë pranë vete (theri e copëtoi), e pastaj në çdo kodër vëndoje nga një pjesë të tyre, mandej thirri ato, do të vijnë ty shpejtë, e dije se All-llahu është i gjithëfuqishmi, i urti.” (Surja Bekare: 260)

Këto janë shembuj konkrete dhe reale të cilat tregojnë se është e mundur që të vdekurit të ringjallen. Më herët ne e përmendem se çfarë argumentesh i dha Allahu i Lartësuar Isait të birit të Merjemes, të cilit ia mundësoi që të ringjall të vdekurit dhe t; dalin prej varreve të tyre, e gjitha kjo ndodhte vetëm se me lejen e Allahut të Lartësuar.

Ndërsa sa i përket argumenteve të llogjikës, ato janë nga dy aspekte.

E para është: Allahu i Lartësuar është krijuesi i qiejve dhe të tokës dhe çka ka në to.

Allahu i Lartësuar ka thënë:

“Dhe Ai është që e shpik jetën dhe pastaj e përsërit atë, e ajo (përsëritja) është edhe më e lehtë për Te (sipas mendimit tuaj). Shëmbëlltyra më e lartë është vetëm e Tij në qiej e në tokë dhe Ai është mbizotëruesi, i urti.” (Surja Rum: 27)

“(Përkujto) Atë ditë kur Ne e palojmë qiellin sikurse palimi i fletëve në libër. Ashtu sikundër e kemi filluar krijimin (tuaj), e rikthejmë. Ky është obligim Yni, e Ne e bëjmë këtë.” (Surja Enbija: 104)

Allahu tha, kur urdhëroi që t`i kthehet përgjigje atyre të cilëve e mohojnë ringjalljen e kockave pasi që ato janë bërë pluhur/rërë, duke thënë:

“Thuaj: “I ngjall Ai që i krijoi për herë të parë, e Ai është shumë i dijshëm për çdo krijim.” (Surja Jasin: 79)

E dyta: Ndodh që toka ndonjëherë të jetë e vdekur, e thatë dhe nuk ka në të pemë të gjelbërta. Më pas fillon të bie shiu dhe ajo bëhet e gjelbërt, e gjallë dhe mbin prej saj lloj lloj bimësh. Ai i cili ka mundësi ta ringjall atë pas vdekjes së saj, ka mundësi që të ringjall edhe të vdekurit.

Allahu i Lartësuar ka thënë:

“Nga argumentet e Tij është edhe toka që ti e sheh atë të thatë (shkretëtirë), e kur Ne i lëshojmë asaj shiun, ajo gjallërohet e shtohet. E s’ka dyshim se Ai që e ngjalli atë, do t’i ngjallë të vdekurit, pse Ai ka mundësi për çdo gjë.” (Surja Fus-silet: 39)

Gjithashtu i Lartësuari ka thënë:

“Ne, nga qielli lëshuam shiun e dobishëm dhe me të bëmë që të kultivohen kopshte e drithëra që korren. Dhe rritëm trungje të gjata hurmash me fruta të paluara njëri mbi tjetrin. Ushqim për njerëz, dhe me të, Ne e ngjallëm tokën e vdekur, e kështu do të jetë edhe ringjallja.” (Surja Kaf: 9-11)

Me të vërtetë që kanë humbur disa njerëz të sëmurë të cilët e mohuan ndëshkimin e varritm dhe mirësitë e tij, duke pretenduar se kjo është e pamundur pasi e kundërshton aktualitetin, dhe thanë; Nëse do ta zbulojmë varrin e një të vdekuri, do ta gjejmë varrin ashtu sikurse ka qenë, as nuk është zmadhuar dhe as ngushtuar (varri).

Ky pretendim i tyre është i kotë sipas sheriatit, ndjenjave dhe llogjikës.

Sa i përket Sheriatit (fesë): Më herët i cekëm argumentet të cilat tregojnë dhe vërtetojnë ndëshkimet dhe mirësitë në varr.

Në “Sahih Buhari” është transmetuar nga Ibn Abbasi (radija Allahu anhu) se ka thënë:

“Doli Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) prej një kopshti prej kopshteve të Medinës dhe i dëgjoi zërat e dy njerëzve të cilët u ndëshkonin në varret e tyre.”

Pastaj ai e përmendi hadithin në të cilin thuhet:

“Njëri prej tyre nuk u ruante (nga të spërkaturit) kur urinonte.”

Ndërsa në një transmetim tjetër thuhet:

“Nuk u ruante prej urinës së tij. Ndërsa tjetri u merrte me përgojime.”

Sa i përket ndjenjave: Ai që është duke fjetur ëndërron se ishte në një vend të madh, të bukur duke u kënaqur në të ose ëndërron se ishte në një vend të ngushtë dhe të braktisur në të cilin është i pakënaqur.

Mund të ndodh që ai të çohet ndonjëherë si shkak i asaj që pa në ëndërr, edhe pse kështu ai ndodhet në krevatin dhe në dhomën e tij, po në të njëjtën gjëndje që ishte edhe më herët.

Gjumi është vëllai i vdekjes, prandaj dhe Allahu i Lartësuar e ka quajtur atë (gjumin) “vdekje”.

Allahu i Lartësuar ka thënë:

” All-llahu i merr shpirtrat kur është momenti i vdekjes së tyre (i vdekjes së trupave të tyre), e edhe atë që është në gjumë e nuk ka vdekur, e atij që i është caktuar vdekja e mban (nuk e kthen), e atë tjetrin (që nuk i është caktuar vdekja, por është në gjumë), e lëshon (të kthehet) deri në afatin e caktuar. Vërtet, në këto ka argumente për një popull që mendon.” (Surja Zumer: 42)

Sa i përket llogjikës: Ai i cili është në gjumë, gjatë gjumit mund të ëndërroi diçka e cila më pas mund të ndodh në realitet, gjithashtu mund të shikoi në ëndërr edhe Profetin (salAllahu alejhi ue selem) sipas cilësive të Tij. Ai i cili e ka parë Atë sipas cilësive të Tij, i tilli e ka parë Atë me të vërtetë edhe pse ai që po shikon ëndërrën është në dhomën dhe shtratin e tij, shumë larg nga ajo që ai po shikon. Nëse kjo gjë është e mundur në gjendjet e dynjasë, a nuk mund të jetë e mundur në gjendjet e botës tjetër?

Ndërsa sa i përket pretendimit të tyre se; “Nëse do ta hapim varrin e një të vdekuri, do ta gjejmë varrin sikurse ishte më herët, as nuk është zgjeruar varri dhe as është ngushtuar.”

Përgjigja ndaj këtij pretendimi është:

E para: Nuk lejohet që të kundërshtohen argumentet fetare me këto lloj dyshimesh dhe të ngjashme me to. Nëse ai i cili i ka këto dyshime, do t`i kishte menduar mirë dhe në mënyrën e duhur argumentet fetare, do të kishte kuptuar për kotësinë e këtyre dyshimeve.

E dyta: Gjendjet në jetën e varrit janë prej çështjeve të gajbit (të fshehta) të cilat nuk mund t`i përceptojë dot ato ndjeshmëria. Nëse do të ishte e mundur që gjendjet (në varr) të përceptoheshin nga ndjesia, atëherë do të kishte humbur dobia e të besuarit në gajb, gjë e cila do të thotë, se ata të cilët e besojnë gajbin dhe ata që e mohojnë do të ishin të barabartë.

Së treti: Dënimin, lumturinë, zgjerimin dhe ngushtimin e varrit, këto përceptohen/arrihen vetëm nga i vdekuri dhe nga askush tjetër. Kjo është e njëjtë me atë që ëndërron ai që është në gjumë, ku shikon se ai gjendet në një vend të ngushtë dhe të braktisur apo në një vend të gjërë dhe të bukur, edhe pse kështu, ai gjendet në dhomën e tij duke qenë në shtrat dhe i mbuluar (me batanije).

Ndodhte që Profetit (salAllahu alejhi ue selem) i vinte shpallja dhe Ai ishte i ulur bashkë me shokët e Tij, Ai e dëgjonte shpalljen, ndërsa shokët e Tij nuk e dëgjonin. Ndodhte që Meleku merrte formën e një personi dhe bisedonte me të, në të njëjtën kohë sahabët as nuk e shikonin Melekun dhe as nu e dëgjonin atë.

Së katërti: Të kuptuarit e krijesave është e kufizuar dhe ato kuptojnë aq sa Allahu ka vendosur që të kuptojnë. Ato nuk mund të kuptojnë/konceptojnë çdo gjë që ekziston. Shtatë qiejtë, tokat dhe çdo gjë që gjendet midis tyre, i bëjnë tesbih (e lavdërojnë) Allahut në një mënyrë reale gjë të cilën Allahu i Lartësuar ia mundëson që ta dëgjojnë (këtë lavdërim) ndonjëherë kujt të dojë prej krijesave të Tij. Edhe pse kështu, kjo gjë është e fshehur (e pamundur që ta dëgjojmë) prej nesh.

Rreth kësaj gjëje Allahu i Lartësuar ka thënë:

“Lartmadhëri të merituar i shprehin Atij shtatë qiejt e toka dhe çka ka në to, e nuk ka asnjë send që nuk e madhëron (nuk i bën tesbihë), duke i shprehur falënderim Atij, por ju nuk e kuptoni atë madhërim të tyre (pse nuk është në gjuhën tuaj). Ai është i butë dhe fal shumë.” (Surja Isra: 44)

E njëjta gjë vlen edhe për Shejtanët dhe Xhinët, ata bredhin nëpër tokë duke shkuar e duke ardhur (sa andej këndej). Disa xhinë prezantuan tek Profeti (salAllahu alejhi ue selem) dhe e dëgjuan leximin e Tij, dhe gjatë leximit ata heshtën (duke dëgjuar me vëmendje) dhe u kthyen më pas tek populli i tyre si paralajmërues. Edhe pse kështu, ata janë të fshehur (e pamundur që t`i shikojmë) prej nesh.

Rreth kësaj gjëje Allahu i Lartësuar ka thënë:

“O bijtë e Ademit, të mos ju mashtrojë kurrsesi shejtani sikurse i nxori prindërit tuaj nga xhenneti, zhveshi prej tyre petkun e tyre që t’ju dalë në shesh lakuriqësia e tyre. Vërtet ai dhe shoqëria e tij ju sheh, ndërsa ju nuk i shihni. Ne i kemi bërë shejtanët miq të atyre që nuk besojnë.” (Surja E`araf: 27)

Nëse krijesat nuk mund të arrijnë/përceptojnë çdo gjë atëherë nuk lejohet që të mohohen gjërat e vërtetuara prej çështjeve të gajbit (të fshehtat) të cilat ato nuk i përceptojnë dot.

 

Cilin nga katër medh`hebet duhet të pasojmë?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Nur alad-Darb (56 B)

http://www.ibnothaimeen.com/all/noor/article_6400.shtml

 

 

Pyetje: “Kjo është pyetja e tij e tretë dhe e fundit. Thotë; A janë njerëzit e thjeshtë të cilët janë të paditur, të obliguar që të pasojnë një medh`heb të caktuar nga katër medh`hebet? Cilin medh`heb na e rekomandoni? Allahu ua shpërbleftë me shpërblimet më të mira.”

Përgjigje: “E vërteta është se nuk obligohet askush që të pasojë një medh`heb e mos të pasojë një medh`heb tjetër. Porse është i obliguar çdo kush që të pasojë një medh`heb të vetëm, i cili është medh`hebi i të Dërguarit të Allahut salAllahu alejhi ue selem.

Sa i përket katër imamëve1, që të gjithë ata dëshironin që të pasonin medh`hebin e të Dërguarit salAllahu alejhi ue selem, porse ata ishin njerëz, gabonin dhe ia qëllonin.

Ne nuk e shikojmë të lejuar se duhet të pasohet ndonjëri prej tyre me një pasim të përgjithshëm (me e pasuar në çdo gjë), porse themi; Kujt i qartësohet se e vërteta është në fjalët e atij imami atëherë obligohet që ta pasojë atë, dhe kjo për shkak se ajo është e vërteta dhe jo për shkak se ajo është fjala e filanit apo e filanit.

Kjo është ajo çfarë mendojmë rreth kësaj çështje.”

_______________________________________________

1.Imam Ahmedi, Imam Shafei, Imam Mailku, Imam Abu Hanifa (Allahu i mëshiroftë!)

 

Dyshimet rreth abdesit dhe zgjidhja e tyre

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shehri (51 B)

 

Pyetje: “Kjo gruaja thotë: Unë jam një grua që dyshoj shumë rreth vlefshmërisë së abdesit. Unë e përsëris abdesin disa herë derisa e humb shpresën mbi vlefshmërinë e abdesit. Cila është zgjidhja sipas jush o shejkh i nderuar?”

Përgjigje: “Zgjidhja është se çdo njeri e din se sa herë i ka larë pjesët e trupit. Nëse ajo i lan ato një herë, atëherë kjo i mjafton asaj. Nëse ajo i lan ato edhe një herë tjetër, në këtë rast është më e plotë se hera e parë. Nëse ajo i lan ato për herë të tretë, në këtë rast është akoma më e plotë se dy herët e tjera. Nëse ajo i lan ato për herë të katërt, Profeti salAllahu alejhi ue selem ka thënë (në lidhje me personin i cili i pastron ato më shumë se tri herë):


“Ai ka gabuar, i ka tejkaluar (kufijtë) dhe ka bërë padrejtësi.”

A dëshiron që të cilësohesh me këto tri cilësi: Gabimtar, tejkalues i kufijve dhe i padrejtë? Askush nuk e dëshiron këtë gjë, kështu që këputja shejtanit litarin e tij.

Nëse i ke larë pjesët tri herë atëherë largohu nga lavamani, mbështetju Allahut dhe falu.

Unë jam i sigurtë se ai i cili është sprovuar me këto vesvese (Allahu na ruajttë ne edhe juve prej tyre), shejtani i thotë atij: Ti nuk je falur, ti nuk e ke kryer namazin farz, nuk ke plotësuar një shtyllë nga shtyllat e islamit dhe nëse vdes në këtë gjendje, nuk ke për të vdekur në natyrshmëri, dhe ka për t`i thënë atij fjalë të ngjashme.

Mos u shqetëso për këtë! Kërkoi ndihmë Allahut dhe thuaj:

أعوذ بالله من الشيطان الرجيم

“Kërkoj mbrojtjen e Allahut nga shejtani i mallkuar.”

Njeriu duhet ta dijë se Allahu e njeh atë dhe se Ai do ta pyes atë se pse ai i kundërshtoi argumentet që erdhën nga i Dërguari i tij. Çfarë është transmetuar nga i Dërguari ytë (përkëtë çështje)? Tri herë (të lahen pjesët e abdesit) apo njëzet herë? Tri herë.

Ai do të pyetet në ditën e gjykimit se çfarë të shtyu ty që të shtosh mbi atë që tha i Dërguari ytë? Ti je më i mirë apo Ai? A mangësoi diçka i Dërguari Im kur të kumtoi ty shpalljen? Ai nuk ka mangësuar asgjë, Ai salAllahu alejhi ue selem ka marrë abdes duke i larë të gjitha nga një herë, më pas (herë tjetër) duke i larë nga dy herë dhe më pas (herë tjetër) duke i larë nga tri herë, për t`ia qartësuar umetit të tij se të gjitha këto (mënyra) janë të lejuara, dhe për këtë falenderimet i takojnë Allahut.

Kështu që, ne i themi kësaj gruaje: Kije frikë Allahun në vetveten tënde dhe përmbaju larjes (marrjes abdes) vetëm tri herë. Çohu dhe mos e vepro më atë që thua në vetveten tënde se abdesi nuk është i saktë apo kur falesh thua në vetvete se namazi nuk është plotësuar. Mos të të shqetësojnë vesveset e shejtanit.

Kjo gjë do të jetë e vështirë për të për një javë, dy javë, një muaj apo dy muaj. Kjo gjë do të jetë më e vështirë për të se sa të mbaj pesha të rënda. Porse ajo duhet të kërkojë ndihmë tek Allahu dhe të qendrojë e vendosur përpara armikut të Allahut. Ajo duhet të kërkojë ndihmë tek Allahu para çdo gjëje.”

 

Kur rrobat e djaloshit janë nën kyçet e këmbëve ndërsa të vajzës mbi kyçet e këmbëve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shehri (58 A)

 

“Kur je jashtë duke ecur dhe e sheh një djalë të vogël duke ecur pranë një vajze të vogël. Kush i ka rrobat më të shkurtëra? Vajza. Ndërkohë, djali i ka rrobat deri tek kyçet e këmbëve dhe ndoshta edhe nën kyçet e këmbëve. Vëllezër! Çdo gjë është kthyer mbrabsht. Gjendjet kanë ndryshuar. Vajza është ajo që duhet ti ketë rrobat më të gjata se sa i ka djaloshi. Por pasimi vërtetë është i verbër. Ata shikojnë në revista. Ata shikojnë telivizion. Ata i shohin këto rroba dhe mendoj se kjo është mënyra e saktë.”

 

A janë fëmijët të pastër pasi që dalin nga banjo?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shehri (56 A)

 

“Fëmijët janë në parim të pastër. Ata janë të tillë edhe nëse ata dalin nga banjo. Këmbët e tyre janë ende të pastërta. A ka papastërti në tërë banjon apo vetëm në një vend të caktuar në banjë? Ajo është vetëm në një vend të caktuar, në ndenjësen e banjës. Pjesa tjetër e banjës është e pastër. Edhe ndenjësa është e pastër pasi që ajo është pastruar dhe papastërtia është zhdukur.”

 

Fanellat e sportistave kufarë

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shehri (2)

 

“Ai që bartë fanella sportive me shenja të shteteve të kufarëve, me emra të kufarëve ose me shenja të klubeve të kufarëve, ai i shenjtëron kufaret kështu që kjo ose ia anullon besimin e tij tërsësisht ose një pjesë të tij.”

 

Gjëja e parë që duhet bërë pas orgazmës

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh Sahih el-Bukhari (2/37)

 

“Nuk ka asnjë dyshim se personi që ka arritur orgazëm duhet që sa më shpejt të marrë abdes apo të pastrohet. Megjithatë, është më mirë që të pastrohet. Se është më mirë në aspektin mjekësor sepse energjia kthehet më shpejt në trup pas bërjes dush. Dhe se engjëjt përsëri vien tek personi. Sepse engjëjt nuk i afrohen personit seksualisht të papastër derisa ai të pastrohet. Ky është një kuriozitet i rëndësishëm. Prandaj është më së miri për personin që ka arritur orgasm të pastrohet menjëherë.”

 

Kështu fillojnë obsesionet

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh Sahih el-Buhari (1/111)

 

Pasi të ketë pushuar shpallja dizgjinet fetarë nuk mund të shfaqen më. Për shkak se rregullorja është paracaktuar në ditët e sotme. Prandaj mund të shfaqen dizgjinë universalë. Shembull i kësaj është që një person ti´a komplikoj pastrimin vetes së tij. Ndoshta ai vuan nga obsesionet. Mos mendoni se obsesionet janë një sprovë e lehtë. Obsesionet mund ta bëjnë personin që ta lerë namazin apo pastrimin. Shejtani mund ta pushtojë njeriun në mënyrë që ajo qëndron dhe merr abdes derisa ti kalojë koha e namazit. Ajo përpiqet të merr abdes që nga kur të hyjë koha e namazit derisa të mbarojë ajo. Ajo nuk mund ta bëjë këtë. Ju ta shihni se si ajo qanë.

E njëjta gjë vlen edhe për namazin. Ju mund ta shihni se si ajo nuk është në gjendje që të falet. Ajo qan dhe ndjehet keq. Përfundimisht ajo e braktis namazin. Për këtë kemi dëgjuar. Prandaj, kjo është një kufizuese. Kjo varet nga – dhe Allahu e di më së miri – se njeriu fillon të komplikojë diçka të lehtë. Pastaj e zmadhon atë në mënyrë që ajo përjeton vështirësi edhe më shumë. Prandaj, nuk ka asnjë njeri që vë vështirësi në fe vetëm se ato e mundin atë.

 

Gratë pilote në xhihad

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu-ul-Fataua (25/304-305)

 

Pyetje: “Në vendimin e mëparshëm, ti the se gruaja nuk është e obliguar që të delë në xhihad. A nuk është e obliguar të del në xhihad edhe në qoftë se ajo dinë të fluturojë aeroplanë luftarakë?”

Përgjigje: “Gruaja nuk është e obliguar që të dalë në xhihad. Edhe nëse ajo dinë të fluturojë një aeroplan luftarak ajo mund të frikësohet gjatë një dueli.”

 

A i lejohet gruas që të del me muxhahedinët në fushën e betejës?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu-ul-Fataua (25/305)

 

Pyetje: “A lejohet gruas të del me muxhahidët në fushën e betejës?”

Përgjigje: “Nëse ajo del për tu kujdesur për të plagosurit dhe të ngjashme, kjo lejohet. Këtë e bënin sahabijet radijAllahu anhuma1. Dhe në qoftë se ato dalin për të luftuar, kështu që ato duhet të ndalohen nga kjo. Një grua nuk mund ti përballojë konfrontimeve dhe rezistencës. Dhe në qoftë se ka një grua të tillë, ajo është një rast i rrallë – dhe për rastin e rrallë nuk ka gjykim.”

_____________________________________________

1 Bukhari (2669).

 

Gruaja duhet të ndalohet nga pjesmarrja në xhihad

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu-ul-Fataua (25/304)

 

Pyetje: “A është xhihadi obligim për gruan?”

Përgjigje: “Xhihadi nuk është obligim për gruan. Pushtetari madje duhet ti´a ndalojë grave që të vien në xhihad . Atyre ju mungonë vendosmëria, forca, qendrushmëria dhe durimi. Përgjatëkësaj gratë nuk janë të përshtatshme për të xhihad. Ekzistenca e tyre në xhihad ndoshta edhe i bezdis muxhahidat.”

 

Bashkimi i namazeve

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Mexhmu`u Fetaua ue Rasail Libni Ibn Uthejmijn 12/206-207

 

Pyetje: “Është pyetur Shejkhu i nderuar për vëndet në të cilat vonon zhdukja e ngjyrës së kuqerremtë (në horizont), e cila është shenjë që tregon për hyrjen e namazit të Jacisë, gjë e cila i mundon (njerëzit) duke e pritur atë?”

U përgjigj Shejkhu duke thënë: “Nëse ngjyra e kuqerremtë nuk zhduket derisa të futet (namazi i) sabahut ose zhduket në një moment ku nuk ka më kohë me e falur namazin e Jacisë para se të futet Sabahu, këta njerëz marrin gjykimin e atyre personave tek të cilët nuk ka kohë (tek ata) për Jacinë, kështu që, këta e llogarisin kohën e saj (Jacisë) në përputhje me shtetin që kanë më afër, tek të cilët koha e Jacisë është e konsiderueshme. Gjithashtu është thënë se, e llogarisin në përputhje me kohën (e namazit) në Mekke sepse ajo (Mekke) është nëna e qyteteve.

Por, nëse ngjyra e kuqerremtë zhduket para Sabahut dhe (që nga momenti që zhduket ngjyra e kuqerremtë) ka kohë (të mjaftueshme) që të falet Jacia, atëherë ata obligohen që ta presin derisa ajo (ngjyra e kuqerremtë) të zhduket, vetëm nëse kjo gjë (pritja) është e vështirë për ta, në këtë rast i lejohet atyre që ta bashkojnë Jacinë me namazin e Akshamit në kohën e hyrjes së Akshamit, për arsyen që mi larguar vështirësitë dhe mundimet. Argument për këtë është fjala e Allahut të Lartësuar:

“Allahu dëshiron që t`jua lehtësojë dhe jo që t`jua vështirësojë.”

Gjithashtu edhe fjala e Tij:

“Dhe nuk ju ka vënë asnjë barrë në fenë tuaj”.

Ndërsa në Sahihun e Muslimit transmetohetnga Abdullah Ibn Abbasi radijAllahu anhuma! se “Profeti salAllahu alejhi ue selem bashkoi namazin e Drekës dhe të Ikindisë dhe pastaj namazin e Akshamit me të Jacisë në Medine (duke mos qenë shkak për bashkimin e tyre) , as për shkak të frikës dhe as të shiut.”

Ata thanë:
“Pse e veproi këtëgjë?”

Ai iu përgjigj:
“Nuk donte që t`ia vështirësonte umetit të Tij.”

Pra, që të mos bëhet shkak vështirësia për të lënë bashkimin.

Allahu i dhënë suksese të gjithëve në atë që është më e mira.”

 

Gruaja është e burgosur tek burri ndërsa burri është zotëria i saj

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: esh-Sherh el-Mumti (12/381)

 

Ashtu siç është burri i detyruar ta trajtojë gruan e tij mirë, edhe gruaja është e detyruar që ta trajtoj burrin e saj edhe më mirë. Allahu (te’ala) ka thënë:

وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَلِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌ

“Edhe atyre (grave) u takon e drejta sikurse edhe përgjegjësia në bashkëshortësi, e burrave u takon një përparësi ndaj tyre. ” 2:228

Kjo është për shkak se Allahu (te’ala) e quajti burrin “ سَيِّدَهَا “ / “zotëri”.

Ai Azze ue Xhel ka thënë në suren Jusuf :

وَأَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ

“Dhe te dera e hasën zotërin (burrin) e saj.” 12:25

Nga ana tjetër, Profeti sal Allahu alejhi ue selem e ka quajtur gruan “e burgosur” dhe tha:

“Keni frikë Allahun në lidhje me gratë! Ato janë të burgosura tek ju.” 1

________________________________________

1. et-Tirmidhi (1163). Hasen sipas Imam Albanit në “Sahih Sunnen et-Tirmidhi” (1/594).

 

A lejohet bërja e duasë për veten kur kryen umren për babain?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Fataua Arkan-ul-Islam faqe 507. Pyetja nr 505

 

Pyetje: “Nëse fëmija bën umren për babain e tij, a i lejohet atij (fëmisë) që të bëjë dua për veten e tij?”
Përgjigje: “Në këtë umre i lejohet atij që të bëj dua për veten, për babain e tij dhe për kënd të dojë nga myslimanët.

Sepse qëllimi është që ai të veprojë ritet e umres për atë person për të cilin po e kryen (umren).

Ndërsa sa i përket çështjes së duasë, ajo nuk është shtyllë dhe as kusht e umres, kështu që është i lejohet atij të bëjë dua për veten e tij dhe për atë (person) për të cilin po e bën umren dhe për të gjithë myslimanët.”

 

Dispozita e ciklit mujor lidhur me marrëdhëniet seksuale

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: ed-Dima et-Tabi´ijjeh lin-Nisa

http://www.ibnothaimeen.com/all/books/article_16961.shtml

 

6 – Është e ndaluar për burrin që të ketë marrëdhënie me gruan e tij kur ajo ka ciklin e saj mujor në të njëjtën mënyrë siç është e ndaluar për të që ta lejojë atë të ketë marrëdhënie me të. Allahu Te ala ka thënë:

وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُواْ النِّسَاء فِي الْمَحِيضِ وَلاَ تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّىَ يَطْهُرْنَ

Të pyesin ty për të menstruacionin (hajdin). Thuaj: “Ajo është gjendje e neveritur, andaj largohuni prej grave gjatë menstruacionit dhe mos iu afroni atyre (për marrëdhënie) derisa të pastrohen.” 1

Gjakderdhja mujore është periudha e gjakut menstrual dhe vendndodhja e saj është vagina. Profeti salAllahu alejhi ue selem ka thënë:

“Vepro çdo gjë përveç raportit seksual.” 2

Myslimanët janë të bashkuar në mendimin se është e ndaluar që të kesh marrëdhënie seksuale në vaginën e gruas kur ajo ka ciklin e saj mujor. Nuk është e lejuar për një person i cili beson në Allahun dhe në Ditën e Fundit që ta veprojë këtë mëkat që është ndaluar me Kuran, Sunnet dhe me konsensusin e myslimanëve. Ai që vepron këtë e ka kundërshtuar Allahun dhe të Dërguarin e Tij salAllahu alejhi ue selem dhe ka kundërshtuar rrugën e myslimanëve.

Imam Neveviu ka thënë:

“Imam Shafei ka thënë:” Ai që e bën këtë ka bërë një mëkat të madh.” Kolegët tanë dhe të tjerët kanë thënë se kushdo që e konsideron të ligjshme marrëdhëniet seksuale me një grua me menstruacione është kafir.” 3

Megjithatë, Allahu ka lejuar çdo gjë tjetër për të shuar epshin duke përfshirë puthjet, përqafimet dhe ledhatime me kusht që vagina të shmanget. Megjithatë, është më e sigurt që të mos kenë kontakt të drejtpërdrejtë midis kërthizës dhe gjunjëve të gruas. A’ishah radijAllahu anha ka thënë:

“Profeti salAllahu alejhi ue selem më ka urdhëruar mua që të vëshi një peçe rreth në pjesën e poshtme të trupit dhe gjë të cilën e bëra. Pas kësaj ai më ledhatoi mua ndërsa unë kisha ciklin tim mujor.” 4

_________________________________________

1 2:222

2 Muslimi (302).

3 el-Mexhmu (2/374).

4 Bukhari (300) dhe Muslimi (293).

 

Dhurimi i oraneve të pacientit klinikisht të vdekur

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shehri (51 B)

 

Pyetje: “Si mjek ne mund të urdhërohemi që të përpiqemi që ta bindim kujdestarin e pacientit të vdekur klinikisht që të dhuron organet e tij. A është kjo e lejuar?”

Përgjigje: “Është e ndaluar dhurimi i organeve të personit të vdekur. Kjo nuk është e lejuar. Allahu ia ka besuar njeriut kujdesjen për trupin e tij.

Allahu Azze ue Xhel ka thënë:

وَلاَ تَقْتُلُواْ أَنفُسَكُمْ

“Mos e vritni veten (dhe njëri-tjetrin)!“ 4:29

Nuk ka dallim në mes të dhurimit të organeve të personit të gjallë dhe dhurimit të organeve të personit të vdekur. Kjo do të thotë se as të gjallit e as të vdekurit nuk i lejohet të dhurojë ndonjë prej organeve të tij. Kujdestari i tyre nuk kanë të drejtë që të dhurojë ndonjë prej organeve të tyre pas vdekjes së tyre. Kujdestarët trashëgojnë pasuri, ndërsa organet e të vdekurit mbajnë shenjtërinë e tyre. Pra nuk është e lejuar edhe pse trashëgimtarët lejojnë dhurimin e organeve të xhenazes. Dijetarët thonë se nuk është e lejueshme për të dhuruar ndonjë prej organeve të tij edhe nëse është ai vetë që e ka testamentuar këtë. Trupi i njeriut është një përgjegjësi.

Profeti salAllahu alejhi ue selem ka thënë:

“Të thyesh ashtin e të vdekurir është sikurse të thyesh ashtin e të gjallit.”

Siç nuk është e lejuar për të thyer eshtrat e të gjallit, nuk është e lejuar për të thyer eshtrat e njeriut të vdekur.

Sa shkatërrimi është përhapur për shkak të këtyre dhurimeve të organeve! Ne dëgjojmë se ka vende ku ata rrëmbejnë fëmijët në tregje dhe pastaj i operojnë ata dhe ua shesin mëlçitë dhe veshkat e tyre. Çfarë lloj bishash! Prandaj unë them se kjo është e ndaluar. Kjo nuk është e lejuar edhe pse vetë i vdekuri e le këtë si testament. Megjithatë, është më e keqe në qoftë se ajo bëhet pa testamentimin e tij.

Nuk është e lejuar edhe për të gjallin që të dhuroj organet e tij. Nuk ka rëndësi nëse djali juaj, babai, vëllai apo motra ka nevojë për një veshkë. Ty nuk të lejohet ta dhuroshë atë, kjo është e ndaluar për ty. Së pari nuk ka asnjë garanci se transplantimi i veshkave do të jetë i suksesshëm. Edhe pse shansi që të ketë sukses është i madh, nuk ka garanci për këtë. Ti bjen në një disavantazh kur të hjekësh veshkën të cilën Allahu e ka krijuar në vendin e saj për ta dhuruar atë për një qëllim që mund të dështojë. Edhe pse dhurimi i organeve zakonisht është i suksesshëm, disavantazhi është një fakt. Pos kësaj a mundesh që të garantosh se veshka e mbetur do të vazhdojë të funksionojë deri sa të vdesësh? Jo. Ajo mund të sëmuret. Nëse ajo sëmurët askush nuk mund ta kompensojë atë. Në këtë rast ti ke shkaktuar vdekjen tënde. Në bazë kësaj nuk lejohet dhurimi i veshkave, mëlçive apo organeve të tjera, pavarësisht nëse personi është i gjallë apo i vdekur.

Nëse dikush pyet për dhurimin e gjakut, unë them se është në rregull nëse është e nevojshme me kusht që dhuruesi të mos dëmtohet nga ajo. Dallimi në mes të gjakut dhe organeve është se zëvendësohet me gjak të freskët ndryshe nga organet. Sapo trupi të ushqehet pas dhurimit të gjakut, një gjak i ri me lejen e Allahut Azze ue Xhel. Kështu nuk është rasti me një organ të humbur.

 

 

Kufri është në bindje dhe vepra

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Data e fetvas: 27/1-1417 ose 13/6-1996
Burimi: Lika el-Bab el-Meftuh (127 A)

 

 

Pyetje: “Unë kam dëgjuar disa dijetarë që thonë se Kufri është në bindje dhe vepra, po ashtu se kufri në vepra është vetëm kufër i vogël dhe nuk bën pjesë në të kufri i madh, pa marrë parasysh nëse personi e lë namazin apo bën çfarëdo vepre tjetër.”

Përgjigje: “Po, disa dijetarë e kanë këtë parim, domethënë se kufri është vetëm në çështje të bindjes e jo edhe në vepra. Mirëpo, e sakta është e kundërta e kësaj. Pra, mund të ketë mosbesim në vepra. Një shembull i tillë është lënia e namazit. Kurani, sunneti dhe fjalët e sahabëve argumentojnë se personi i cili nuk e falë namazin është kafir në qoftë se ai e konsideron atë si të detyrueshëm; ky është mendimi i saktë.

Me anë të kësaj unë shpresoj që vëllezërit tanë dhe të rinjtë të mos i japin rëndësi të madhe hulumtimeve në lidhje me mosbesimin e sundimtarëve dhe njerëzve të tjerë, thua sikurse të ishin krijuar vetëm për të hulumtuar në atë se a janë njerëzit jobesimtarë, apo jo. Në vend të kësaj ata duhet të hulumtojnë brenda kufijve të asaj që Allahu ia ka shpallur të Dërguarit të Tij صلى الله عليه و سلم prej adhurimeve, etj. Ndërsa, të merresh me çështjen se ai apo ky është mosbesimtar, kjo është gabim, humbje kohe dhe e pavlerë. Çfarë do bëjnë nëse ne do themi se ata vijnë në përfundimin se sunduesi është kafir? Ata nuk mund të bëjnë asgjë përveç të shkaktojnë fitne, pasiguri dhe sherr i cili pothuajse nuk ka fund. Pos kësaj, ata edhe mund të bëjnë tekfir mbi sunduesin duke u mbështetur në epshet e tyre e jo në argumente. Ata mund të kenë vigjilencë për fenë dhe gjëra të tjera dhe të bëjnë tekfir mbi një person. Jo çdo njeri i cili bie në kufër është kafir. Këtë e dëshmon Kur’ani dhe Sunneti. Allahu në Kur’an thotë:

مَن كَفَرَ بِاللّهِ مِن بَعْدِ إيمَانِهِ إِلاَّ مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالإِيمَانِ وَلَـكِن مَّن شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِّنَ اللّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ

“Kushdo që mohon Allahun, pas pranimit të besimit, (do të dënohet ashpër), përveç atij që është i detyruar me forcë, ndërkohë që zemra e tij është plot besim. Ndërsa ata që ia hapin zemrën mosbesimit, do të kenë mbi vete zemërimin e Allahut dhe një dënim të madh.” 16:106

Allahu e largon kufrin nga ai i cili është i detyruar me dhunë për të bërë kufër, i cili thotë dhe vepron diçka që është mosbesim.

Nga Sunneti Profeti صلى الله عليه و سلم ka treguar në lidhje me njeriun mëkatar që ua la amanet familjes së tij që t’ia djegin trupin dhe ta hedhin hirin në det, e që tha: “Nëse Allahu është në gjendje të më ringjallë, atëherë le të më dënojë si asnjë krijesë tjetër.” Pasi ata e vepruan këtë, Allahu ia bashkoi pjesët e trupit (edhe pse ishin hi) dhe e pyeti atë: “Përse kërkove një gjë të tillë?” Ai u përgjigj: “O Zoti im, e bëra këtë nga frika ndaj Teje.” Ai kur e la amanet dyshonte në fuqinë e Allahut, duke besuar se Allahu nuk do jetë në gjendje ta ringjallë atë.

Përveç kësaj kemi edhe hadithin ku Profeti صلى الله عليه و سلم ka treguar se Allahu gëzohet me pendimin e robit besimtar, ashtu siç gëzohet njeriu i cili e ka humbur devenë e cila barte ushqimin dhe pijen e tij. Derisa ai ishte duke pushuar nën hijen e një peme duke e pritur vdekjen, zgjohet dhe e gjen devenë pranë vetes. Posa e kapë për litarin e saj thotë:

“O Allah! Ti je robi im dhe unë jam Zoti yt.”

Ai gaboi nga gëzimi i madh. Nuk ka dyshim se është kufër fjala “O Allah! Ti je robi im dhe unë jam Zoti yt”, por pasi ai e tha këtë për shkak të gëzimit të madh, iu fal nga ana e Tij.

Këshilla ime të cilën e kam edhe bindje- dhe shpresoj se kjo të pranohet nga bijtë dhe të rinjtë tanë- është që mos të jetë kjo gjë çështja kryesore me të cilën merren dhe që më së shumti iu intereson atyre, e kam fjalën për atë që thuhet: “Çfarë thua për filan dhe filan sundimtarin? Filan dhe filan sundimtari është kafir”, e të ngjashme. Nga kjo nuk përfitohet asgjë. Ne kemi një shembull aktual përpara nesh: ngjarjet në Algjeri. Çfarë ndodhi në Algjeri? Për tre vjet, 50.000 njerëz kanë vdekur padrejtësisht, pavarësisht nëse qeveria i ka vrarë ata apo nëse këta kanë vrarë njerëz të cilët janë të ndaluar të vriten. E gjithë kjo është gjë e keqe dhe sprovë.

Prandaj, të rinjtë dhe njerëzit e mirë duhet qëndrojnë larg gjërave të tilla sepse nga kjo gjë nuk përfitohet asgjë. E vetmja gjë që ajo sjellë është sherr, fitne dhe kaos. Ne nuk mund të bëjmë asgjë edhe nëse shohim kufër të qartë për të cilin kemi argument nga Allahu se kjo me të vërtetë është kufër. Andaj, çfarë përfitojmë nga kjo gjë?!

Përveç kësaj, ne duhet të kemi parasysh se në të gjitha shtetet në të cilat ka pasur revolta, veçse është bërë edhe me keq në aspektin fetar dhe në atë material.”

 

A janë Maturiditë Ehlus-Sunneh? (Ibn Uthejmin)

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: http://youtu.be/GA6ntU4Sn1o

 

Gabojnë ata të cilët thonë se Ehlus-Sunneh uel-Xhema’ah janë: Selefit, Esharit dhe Maturidit. Si mund të jenë të gjith Ehlus-Sunneh ndërsa kundërshtohen mes veti? Thotë Allahu Te’ala:

فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ إِلاَّ الضَّلاَلُ

“Çfarë mund të ketë pas të vërtetës përpos humbjes (të gabuarës).” 10:32

Si mund të jemi të gjithë Ehlus-Sunneh, kur secili refuzon tjetrin? Kjo nuk ka mundësi, përveç nëse ka mundësi të bëhet bashkimi i dy gjërave të kundërta. Përndryshe, nuk ka asnjë dyshim se vetëm dikush prej tyre është pasues i Sunnetit. Kush janë ai (grup), Esharitë, Maturiditë apo Selefitë?

Do të shohim. Kush është në përputhshmëri me Sunnetin ata janë në të vërtetë, e kush kundërshtojnë atë janë në gabim. Ndërsa ne themi se, Selefët janë Ehlus-Sunneh uel-Xhema’ah dhe ky atribut nuk i përket askujt përveç atyre. Dhe fjalët merren parasysh sipas kuptimit që kanë.

Të hedhim një vështrim në lidhje me atë se a janë të gjithë këto grupe Ehlus-Sunneh, dhe a janë të gjitha këto grupe të bashkuara? Thamë se Ehlus-Sunneh uel-Xhema’ah janë Selefët. Selefët në aspektin kohorë apo në atë të bindjes? Pra në aspektin e bindjes.

Derisa edhe ndonjë i vonshëm edhe nëse jeton në ditën e fundit të kësaj bote, përderisa është në rrugën e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem) dhe shokëve të tij ai është Selefi. Pra, kush janë Ehlus-Sunneh uel-Xhema’ah? A janë Selefitë, Esharitë dhe Maturiditë? Jo, kjo është gabim.

Pra, Ehlus-Sunneh uel-Xhema’ah janë Selefitë. Pra Ehlus-Sunneh uel-Xhema’ah janë vetëm ata të cilët pasojnë rrugën e Profetit (sal Allahu alejhi ue selem) dhe të shokëve të tij, ndërsa kush nuk është kështu, nuk janë prej tyre (prej Ehlus-Sunnetit).

 

 

Kur personi lidhet në namaz dhe imami ndodhet në pozicionin e rukusë

 

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaat el babul metfuh

 

Kur personi lidhet në namaz dhe imami ndodhet në pozicionin e rukusë, është detyrë për të (personin) që të thotë tekbirin e ihramit duke qenë në këmbë e pastaj thotë tekbirin për të shkuar në ruku nëse dëshiron dhe nëse do nuk e thotë (tekbirin). Në këtë rast tekbiri për të shkuar në ruku në këtë rast është mustehab. Kështu kanë thënë dijetarët (Allahu i mëshiroftë!).

 

Thënie jo të sakta nga imami para fillimit të namazit

 

Imam Muhamed bin Salih el-Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika Bab-ul-Meftuh nr 113

 

Që imami t’i thotë xhematit në lidhje me namazin:

اجْعَلوُهاَ كَآخِرَ صَلاَتِكُمْ “Falni namazin sikurse të ishte i fundit për ju”.

Ngase, kjo është shtirje dhe nuk është transmetuar nga Profeti (sal Allahu alejhi ue selem).

E njëjta gjë vlen edhe për atë që thotë:

يَرْحَمُنيِ وَ يَرْحمَكُمُ اللهُ “Allahu pastë mëshirë mbi mua dhe mbi ju”.

Dhe për atë që e përmend hadithin:

إِنَّ اللهَ لاَ يَنْظُرُ إِلىَ الصَّفِّ الأَعْوَجِ “Allahu nuk shikon në safin e shtrembër”.

Sepse ky hadith nuk është autentik.

 

Qëllimi me hixhabin është të arrihet kënaqësia e Allahut

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: al-Lika esh-Shahri (19)

 

Pyetje: A mund ta inkurajosh gruan dhe ti tregosh se çfarë shpërblimi ajo merr në qoftë se e varë Hixhabin ose i bindet burrit të saj në këtë?

Përgjigje: Nuk ka dyshim se ajo shpërblehet shumë nëse ajo i bindet Allahut dhe burrit të saj. Në këtë rast ajo e kënaq Allahun dhe bashkëshortin e saj.Në këtë jetë veprohet vetëm për të arritur kënaqësinë e Allahut. Ky është është qëllimi.

Çdo gjë në këtë tokë do të zhduket apo njeriu vdes. Ne shohim këtë. Njerëzit po na braktisin për jetës pas kësaj, për varrin, për botën e shpërblimit. E vetmja gjë që njeriu do të gjenë është ajo që ajo ka bërë për hir të Allahut.

Pra ajo do të merrë një shpërblim të madh. Përveç kësaj, ajo mund të jetë një arsyeqë gratë e tjera të udhëzohen pasiqë ato përmisohen sipas saj dhe e pasojnë atë. Në këtë ka një mirësi të madhe.

 

Grevat e urisë (Ibn Uthejmin)

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshirotë!)

 

 

Pyetje: “Kemi një pyetje që ka të bëj me grevën e urisë, ku thotë: Shumë herë dëgjojmë në lajme dhe lexojmë nëpër gazeta se, ka disa të cilët bëjnë grevë urie për të fituar të drejtat e tyre, shumica e të cilëve janë myslimanë. Çfarë është gjykimi për atë i cili vdes për shkak të grevës së urisë?!”

Përgjigje: “Ai i cili vdes nga greva e urisë konsiderohet mbytje ndaj vetvetes! Veprim i cili është i ndaluar. Allahu i Madhëruar thotë:

ولا تقتلوا أنفسكم إن الله كان بكم رحيما

“Dhe mos mbytni veten tuaj. Vërtet, Allahu është i Mëshirshëm për ju.” 4:29

Është gjë e ditur se, ai i cili ndalohet nga ushqimi dhe pija, patjetër se do të vdes. Për këtë shkak, personi i tillë konsiderohet vrasës i vetvetes.

Prandaj, nuk lejohet që njeriu të ndalohet nga ushqimi apo pija në atë masë që rrezikon të vdes. Mirëpo, nëse ai e bën një gjë të tillë në një periudhë që nuk rrezikon të vdes dhe, kjo është forma e vetme që të ndërpritet zullumi ndaj tij apo të marrë atë që i takon, atëherë nuk ka të keqe në të.

Nëse personi i tillë është në një shtet, ku veprimi i tillë është shkak që të ndërpritet zullumi ndaj tij apo që ai të marrë atë që i takon atij atëherë nuk ka asgjë të keqe në të.

Por që të vijë deri në atë shkallë sa të rrezikoj të vdes, kjo nuk lejohet në asnjë formë.”

 

Si bojkotohet gruaja e pabindur në dhomën e fjetjes?

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: el-Lika esh-Shehri 21

 

Pyetje: Si bojkotohet gruaja e pabindur në dhomën e fjetjes? Ju ceket fjalën e Allahut (azza ue xhel):

“Mos i pranoni në shtrat“(4:34).

A do të  thotë që duhet të qëndrojmë larg nga shtrati i saj apo të flemë me të pa folur dhe pa bërë marrëdhënie me të?

Përgjigje: Ky ajet është i përgjithshëm. Ajo përfshin që ai të bjerë në të njëjtin shtrat pa folur me të dhe pa e shijuar atë dhe se ai flen në një vend tjetër.

E përmenda këtë të fundit dhe se ai fle në një vend tjetër në një dhomë tjetër, në një shtëpi tjetër dhe kështu me radhë. Qëllimi është se ai të veprojë atë që ai mendon që të jetë më e mira për përmirësimin e saj.

 

Dallimi i sulmeve vetëvrasëse dhe veprës së Bera bin Malikut

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Likaul-Babil-Meftuh (80 A) dhe http://youtu.be/HdLtpPAVED4

 

Pyetje: “Ne dëgjojmë nga disa anë-Xhihadi, se si ka njerëz që kryejnë operacione Xhihadi, të cilat nga disa edhe quhen “sulme vetëvrasëse”. Ideja është që personi vërsulet në ushtarët e armikut me eksploziv në vete në mënyrë që ai të shpërtheje veten e tij. I pari që vdes është ai vetë. A mund ta krahasojmë këtë vepër me robin i cili lufton pa ‘mburojë’ (në luftën frontale të kohëve të vjetra)?”

Përgjigje: “Këto vetëvrasje ku një person sulmon armikun e tij me trupin plotë eksploziv në mënyrë që të shpërthejë duke vdekur ai vetë i pari, -kjo është e ndaluar. Kushdo që vepron kështu, e ka mbytur veten e tij.

Që ai ka mbytur veten e tij është e qartë, ngase ai var eksplozivë që të eksplodojë, e si pasojë ai vdes.

Është konfirmuar nga Profeti salallahu alejhi ue selem, se

“…kushdo që mbyt veten e tij me diçka, do të dënohet me atë gjë në ferr përgjithmonë”.

Nëse ai e bën këtë nga injoranca duke menduar se kjo vepër është nga Xhihadi i duhur, Allahu Subhanehu ue Te’ala nuk do ta ndëshkojë atë për mëkatin e tij pasi që ai e ka keqkuptuar çështjen.

Ndërsa personi i cili ka njohuri për gjykimin dhe e bën këtë vepër, atëherë ai konsiderohet të jetë vetëvrasës.

Disa njerëz mund të argumentojnë kundër nesh në lidhje me ngjarjen e Bera bin Malikun radijallahu anhu dhe veprimin e tij në betejën kundër fisit Benu Hanife. Ai urdhëroi shokët e tij për ta hedhur atë në brendi të kështjellës kështu që ai t’ua hapte portat e saj. Nuk ka asnjë dyshim se veprimi i tillë është të vësh veten në rrezik.

Thuhet se Bera bin Malik ishte i bindur se ai do të mbijetojë, edhe nëse mundësia e mbijetesës do të ishte vetëm 1%.

Por personi i cili vë eksploziv në veten e tij dhe ne jemi të bindur se ai do të vdesë i pari, nuk ka asnjë për qind shans që të mbijetojë. Këto dy veprime nuk mund të krahasohen.

Është e vërtetë që një person trim i cili e njeh veten e tij mund të hyjë tek armiku dhe t’i dëmtojë seriozisht ata, sepse ka një shans për të mbijetuar.

Bazuar në këtë, është jorelevante për të përmend këtë ngjarje në këtë kontekst. Ka dallim mes personit i cili e di se ai do të vdesë dhe personit i cili mund të mbijetojë.”

 

Ibn Uthejmin flet për përgjigjen e shejkh Albanit dhe Ibn Bazit në lidhje me artikullin “Tekfiri mbi ata që nuk gjykojnë me ligjin e Allahut”

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!) 

Burimi: “Fitnetut-Tekfir”, faqe: 50-51.

 

Nga fjalët e të dy dijetarëve – Shejkh Albanit dhe Shejkh Ibn Bazit – kuptohet se, kufr i madh është vetëm nëse e konsideron të ligjshëm të gjykuarit me diçka tjetër pos ligjit të Allahut ndryshe nga ai që gjykon me diçka tjetër pos ligjit të Allahut dhe e di se kjo është mëkat dhe mosbindje. Ky i fundit nuk është jobesimtarë sepse ai nuk ka gjykuar kështu duke e konsideruar atë të ligjshëm, por nga frika, paaftësia e arsye tjera të ngjashme. Bazuar në këtë, tre ajetet[1] trajtojnë tri rastet vijuese:

1 – Ai që gjykon me diçka tjetër përveç asaj që Allahu ka shpallur në shkëmbim të fesë së Allahut. Ky është kufr i madh i cili e nxjerr njeriun nga feja. Sepse, ky njeri e ka bërë veten ligjvënës karshi Allahut ‘Azze ue Xhel dhe gjithashtu ai e urren ligjin e Tij.

2 – Ai që gjykon me diçka tjetër përveç asaj që Allahu ka shpallur nga epshi, frika dhe të ngjashme. Ky person nuk del nga feja, por është mëkatar (fasik).

3 – Ai që gjykon me diçka tjetër përveç asaj që Allahu ka shpallur për të tiranisë dhe padrejtësisë. Ky nuk zbaton ligjet e nxjerra nga njerëzit në formë të përgjithshme, por ai gjykon vetëm në raste të veçanta me diçka tjetër pos ligjit të Allahut. Shembull i kësaj është kur ai gjykon jo me islam për tu hakmarrë ndaj një personi. I tilli është i padrejtë.

Këto cilësi aplikohen në varësi të gjendjeve.

Ka edhe dijetarë të cilët thonë se, të gjitha këto cilësi aplikohen në të njëjtin person dhe se çdo jobesimtarë është i padrejtë dhe mëkatar. Ata e argumentojnë këtë me fjalët e Allahut Te’ala:

وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ

“Jobesimtarët janë keqbërësit e vërtetë.” 2:254

Dhe thotë Allahu:

وَأَمَّا الَّذِينَ فَسَقُوا فَمَأْوَاهُمُ النَّارُ

“Ndërsa ata që nuk besojnë e që bëjnë keq, vendbanim i tyre do të jetë zjarri.” 32:20

Ky është mëkati i madh sfidues.

Sido qoftë, njeriu duhet, ashtu sikurse e ka theksuar Shejkh Albani -Allahu i dhëntë sukses dhe e mëshiroftë në dynja dhe ahiret, se duhet të shikojë se cilat do të jenë pasojat. Pyetja nuk është thjesht teorike. Qëllimi kryesorë qëndron në praktikë dhe çfarë pasoja sjell ajo.

_________________________________________________________________________

[1] 5:44, 45 dhe 47.

 

Da’veti ndaj myslimanëve me bindje të gabuara

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Lika el-Bab el-Maftuh (56B)

http://youtu.be/FtbtpPykj3Y

 

Pyetje: Disa thirrës preferojnë që të fillojnë thirrjen në islam jo me çështje të besimit, por me çështje të tjera e të cilat ata i konsiderojnë të jenë sprova. Ne dëshirojmë që të jepni sqarimin tuaj në lidhje me këtë?

Përgjigje: Nëse i thërret mosbesimtarët në Islam, atëherë është e detyrueshme për të filluar me thirrjen në Teuhid.

Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) dërgoi Muadhin në Jemen dhe i tha:

“Le të jetë gjëja e parë në të cilën i thërret ata: Dëshmia se nuk ka zot të vërtetë përveç Allahut …”

Por nëse ti ju bën da’ve myslimanëve të cilët kanë disa gabime në akide, mos u fut në diskutim me ta duke ua hedhur poshtë ato gjëra. Sepse ata mendojnë se bindjet e tyre burojnë nga feja. Në vend të kësaj nxiti ata në namaz, bamirësi, agjërim dhe haxh, në mënyrë që ata të ndjehen të sigurt me ty. E më pastaj duhet t’ua shpjegosh se ata kanë bindje të gabuara.

Pra duhet të bësh dallim ndërmjet atyre që dëshiron t’u bësh da’ve. Shembull: Nëse ti fillon thirrjen tënde ndaj jobesimtarit me Teuhid dhe ai e refuzon atë, atëherë ai në çdo rast është jobesimtar.

Por myslimani i cili ka bërë gabim me risin e tij ai mendon se ka vepruar saktë. Kështu, ne nuk duhet të konfrontohemi me të duke e kritikuar. Sepse kjo gjë, mund ta bëj atë që të largohet dhe nuk pranon asgjë nga ti. Thirre atë në çështje për të cilat nuk ka kundërthënie, siç janë: namazi, bamirësia, agjërimi, haxhi etj. E pasi që të jenë të kënaqur ndaj teje dhe pasi të kenë kuptuar se ajo që ju thoni është e vërtetë, bëhet shumë e lehtë për të filluar në çështjet kryesore me ta dhe atëherë ua shpjegon se risitë e tyre janë të ndaluara dhe është detyrim të shmangurit prej tyre.

 

Pranimi i dhuratave prej kafirave sipas Ibnu Tejmijes dhe Ibn Uthejminit

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Sherh Iktidha-is-Sirat el-Mustakim (18)

Burimi: http://www.sahab.net/forums/index.php?showtopic=141698

 

Shejkhul Islam Ibnu Tejmijeh ka thënë:

“Sa i përket pranimit të dhuratave të atyre në ditën e festës së tyre, ne e përmendëm se Aliut (radijAllahu anhu) i sollën një dhuratë nga En-Nejruzi dhe ai e pranoi atë.

Gjithashti Ibn Ebi Shejbe transmeton në “Musan-nef” e tij: Na ka thënë Xheriri prej Kabusit dhe ky nga babai i tij se: Një grua e pyeti Aishen dhe i tha; Tek ne ka prej adhuruesve të zjarrit, kur ata kanë festat e tyre na japin dhurata.
Ajo i tha: Atë që ata e therin atë ditë mos e hani, porse hani nga frutet e tyre.

Ai gjithashtu ka thënë: Na ka thënë Ueki`u nga El-Hasen Ibn Hakijm nga nëna e tij nga Ebi Berzete se ai kishte banorë adhurues të zjarrit dhe ata i dhuronin dhurata në festat En-Nejruz dhe El-Mehrexhan, dhe i thonte familjes së tij: Çfarë janë prej frutave i hani dhe çdo gjë tjetër përveç këtyre (frutave) kthejini/refuzojini.

Të gjitha këto tregojnë se nuk ka ndikim festa që mos të pranohen dhuratat e tyre, porse gjykimi i tyre (marrja e dhuratave) në festa apo jashtë festave është i njëjtë, sepse në këtë veprim (në marrjen e dhuratave) nuk ka ndihmesë për ta në shenjat/simbolet e kufrit të tyre.

Ndërsa pranimi i dhuratave nga kafirat (ehlul-harb) me të cilët jemi në luftë apo nga ata (ehludh-dhimeti) që jetojnë në shtetin islam, në këtë çështje ka mospajtime (në mesin e dijetarëve) dhe shpjegime të hollësishme, nuk është ky vendi që të flasim për këtë çështje.

Porse lejohet që të haet nga ushqimi i pasuesve të librit në festat e tyre, e bleve atë (ushqimin) apo ta dhuruan etj, përderisa nuk është nga të therurat për festën e tyre. Ndërsa sai përket të të therurave të adhuruesve të zjarrit, gjykimi për të therurat e tyre është i ditur, të therurat e tyre janë harram tek shumica e dijetarëve.”

Thotë shejkh Uthejmini, sikurse thuhet në shpjegimin e librit në kasetën nr 18 min 1.13.31

Kjo (deklaratë) nga Shejkhu (Allahu e mëshiroftë!) është e çuditshme sepse pranimi i dhuratave të tyre në festat e tyre tregon se ai (që i merr/pranon) është i kënaqur me festat e tyre.

Ka transmetime prej sahabëve (radijAllahu anhu) në këtë çështje (duke i pranuar dhuratat e tyre). Ndoshta sahabët i kanë pranuar dhuratat në atë kohë kur islami ishte i fortë, dhe se njerëzit (myslimanët) nuk mund tu mashtronin me ato dhurata, dhe kafirat e dinin se myslimanët ishin më lartë se ata.

Në këtë kohë nëse ne do t`i pranojmë dhuratat e tyre në kohën e festave të tyre… do të thonë se muslimanët janë dakort me ne se kjo ditë është ditë feste. Për këtë arsye është e obligueshme që të bëjmë dallim në këtë çështje dhe të thuhet se; nëse kihet frikë se kafirat do të vlerësohen dhe do tu rritet mendja dhe se do të mendojnë se kjo gjë (pranimi i dhuratave) tregon se ne jemi të kënaqur me festat e tyre, dhuratat e tyre nuk duhet të pranohen…

____________________________________________________________________

1 http://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B2

http://en.wikipedia.org/wiki/Nowruz

2 http://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D9%87%D8%B1%D8%AC%D8%A7%D9%86_(%D8%A5%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D9%86)

http://en.wikipedia.org/wiki/Mehregan

 

Një tregim nga Imam Uthejmini

 

Imam Muhamed bin Salih bin Uthejmin (Allahu e mëshiroftë!)

Burimi: Ehkamul Kuran 2/214



“Një evropian i krishterë, dëshironte të testonte një dijetar mysliman, i cili ishte ulur në një restaurant dhe po hante. I krishteri tha: Ju myslimanët thoni se Kurani e shpjegon çdo gjë, atëherë si e shpjegon Kurani përbërjen e këtij ushqimi të cilin ti po e han?

Myslimani e thirri pronarin e restaurantit dhe e pyeti atë në lidhje me ushqimin dhe ai ia ktheu përgjigjen.

Ai (dijetari) tha: Këtë na mëson ne Kurani, pra, që ne ta pyesim më të diturin nëse ne nuk e dimë.”